۱۹- تذکّر مقام معظّم رهبری درباره ی اهمیّت و آداب اقامه ی نماز ... سؤالات تمام شده؟ پس من تا تمام نشده، یک جمله را عرض بکنم. در این سؤالات شماها راجع به نماز، هیچ کس سؤالی از من نکرد و هیچ نکته ای نگفت؛ من حیفم می‌آید که این جلسه را بدون ذکر نماز تمام بکنم. ببینید عزیزان من! انسان در معرض خطاهای گوناگونی هست. هر انسانی - بزرگ، کوچک، پیر، جوان ندارد - و بالاخره انسان سهوهایی دارد، اشتباهاتی دارد، خطاهایی دارد، گناهانی بر انسان عارض میشود. انسان اگر بخواهد در جاده ی زندگی موفّق بشود، نماز میتواند جبران کننده باشد. ببینید در آیه ی شریفه ی قرآن میفرماید: و اقم الصّلوة طرفی النّهار و زلفاً من اللیل انّ الحسنات یذهبن السّیئات [۱] ؛ یعنی نماز را در دو سوی روز و پاره‌هایی از شب به جا بیاورید، زیرا که نیکیها میتواند بدیها را از بین ببرد. نماز یک نورانیتی دارد، ظلمتها را از بین میبرد؛ بدیها را از بین میبرد؛ اثر گناهان را بر دل میزداید. انسان بالاخره احیاناً آلودگیهایی ممکن است پیدا بکند، به یک خطایی به هر حال دست و بالش بند بشود. اگر به نماز پابند باشید، این نورانیّت شما باقی خواهد ماند و گناه، این فرصت را پیدا نمیکند که در جان شما نفوذ بکند. من خواهش میکنم به مسئله ی نماز خیلی جدّی نگاه کنید. البتّه شماها نمازخوانید همه تان، منتها نماز را سعی کنید از حالت کسالت آور برای خودتان خارج کنید. چون نماز، اگر به صورت یک کار همین طور از حفظی، به اصطلاح حالت طوطی وار خارجش نکنیم، یک چیز کسالت آوری است. آدم باید پا شود و وضو بگیرد و برود یک کاری که نمیداند چیست را انجام بدهد. اگر چنانچه معانی این کلمات را بفهمید و حالا نمیگویم در همه ی سرتاسر نماز - که این کار خواص است، اخصّ خواص است، ماها هم شاید نمیتوانیم آنجوری - ولی به هر حال بخشی از نماز را با توجّه بخوانید حدّاقل. هرچه اش را بتوانید؛ هرچه بیشتر بهتر. یعنی بدانید با چه کسی دارید حرف میزنید و معنای آن که میگوئید بشنوید، آن وقت خواهید دید نماز اصلاً کسالت آور که نیست هیچ، بلکه شوق آور است و انسان به سوی نماز میشتابد آن وقت. حیّ علی الصّلوة بشتاب به نماز، این واقعیّت پیدا میکند و من در روایات خوانده‌ام که وقتی که نزدیک ظهر میشد، یا نزدیک مغرب میشد، پیغمبر به بلال میگفت ارحنا یا بلال [۱] ؛ ما را آسوده کن ای بلال. آسوده کردن یعنی آن حالت آرامش را به ما ببخش. اذان بگو یعنی؛ اذان بگو که نماز خوانده بشود. به هر حال خواهش میکنم که این توجّه به نماز را داشته باشید. خداوند ان شاءالله همه تان را حفظ کند و موفّقتان بدارد در میدانهای گوناگون زندگی. می‌بینم از - همان طور که گفتند - از قشرهای مختلف جمع شدید اینجا، همه تان هم جوانید، همه تان هم آینده دارید، همه تان هم ان شاءالله میتوانید در اعتلای این کشور، عزّت این کشور، و این ملّت و درخشش حقیقی این کشور در سطح جهان نقش ایفا کنید. ما هنوز نقش جهانی خودمان را آنچنان که باید، پیدا نکردیم. کشور ما ظرفیّت خیلی زیادی دارد. از لحاظ تاریخی، از لحاظ جغرافیایی، از لحاظ مادی و معنوی کشور مهمّی است. میتواند مثل خورشیدی در دنیا بدرخشد. آن هم نه فقط از جنبه ی مادی که غرب آن را تجربه کرده - فقط از جنبه مادی نه - بلکه هم از جنبه ی مادی و هم از جنبه ی معنوی. چون جنبه ی مادیِ محض، همینی است که می‌بینید امروز متأسّفانه در غرب به مشکلاتش هم دچارند حقیقتاً؛ نه، از جنبه ی مادی و معنوی بتوانید ان شاءالله درخشش بدهید به کشور خودتان، شما نقش ایفا کنید در این زمینه ها. خداوند هم ان شاءالله بهتان کمک خواهد کرد. ---------- [۱]: سوره ی هود، آیه ی ۱۱۴. [۱]: . بحارالانوار، ج ۷۹، ص ۱۹۳ والسّلام علیکم و رحمهًْ الله خب جلسه ی خیلی خوبی بود الحمدلله. از شما، از آقایان، از خانمها، از همه متشکّریم. ان شاءالله موفّق باشید. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

کتاب صوتی " روایت رهبری" اثر سید یاسر جبرائیلی تولید : ایران صدا #روایت_رهبری #سید_یاسر_جبرائیلی #تاریخ_معاصر #انقلاب_اسلامی

📗کتاب صوتی #روایت_رهبری قسمت 0⃣2⃣

🎥 #استوری 🌿 شما به ملکوت نزدیکتر هستید... 🔸 شما جوان‌ها... بهتر می‌توانید #تهذیب_نفس کنید... ➕ یک نکته اخلاقی از #امام_خمینی (ره) به اشتراک بگذارید... ✅https://eitaa.com/zandahlm1357

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

نامه اي به مأمون متن عربی حذف شده ترجمه نامه اي به مأمون آنچه امام (ع) به مامون پيرامون حقيقت اسلام و قوانين دين نوشت صدوق گويد: عبدالواحد بن محمد بن عبدوس نيشابوري عطار (رض) در نيشابور در شعبان سال ۳۵۲ ما را چنين حديث كرد: علي بن محمد بن قتيبه نيشابوري از فضل بن شاذان نقل نمود كه گفت: مأمون از علي بن موسي الرضا (ع) خواست براي او نامه اي پيرامون اسلام به صورت موجز و مختصر بنويسد. و آن حضرت (ع) براي او چنين نوشت: حقيقت اسلام گواهي دادن به آن است كه هيچ معبودي جز او نيست، او يكتاست و شريكي ندارد، واحد و أحد و فرد و بي نياز، قيّوم و شنوا و بينا، توانا و قديم و قائم و باقي، عالم بي جهل و تواناي بي عجز و بي نياز هميشگي است، عادلي است كه ستم روا ندارد و او آفريننده همه چيز است و هيچ چيز مانند او نيست، شبيهي ندارد و ضدّ و همتا و هم شأني او را نيست. هدف از عبادت و دعا و بيم و اميد، اوست. و اين كه محمد بنده، فرستاده، امين، برگزيده و خلاصه خلقش و سرور همه پيام آوران و خاتم انبيا و برتر جهانيان است، پيامبري بعد او نيست و آيين و دين او تغيير و تبديلي نيابد و همه آنچه محمد بن عبدالله آورده، حقّي آشكار است. و ديگر اين كه تصديق او و پيامبران الهي، انبيا و حجج پيش از او و تصديق كتاب صادق و عزيز او كه (نه از پيش رو و نه از پشت سرش باطل به سويش نيايد، وحيي است از دانايي ستوده) ۱، و اين كه برتر همه كتابها و از آغاز تا انجامش حقّ است. ما به محكم و متشابه و خاصّ و عامّ و وعد و وعيد و ناسخ و منسوخ و داستانها و خبرهاي آن مؤمنيم و هيچ يك از خلق نتواند مانندش را بياورد. ديگر آن كه راهنماي پس از او و حجت بر مؤمنان و اداره كننده امور مسلمين و سخنگوي از قرآن و داناي احكام آن، برادر، خليفه، وصي و وليّ او و آن كه نسبت به او چون هارون به موسي است، علي بن ابي طالب اميرالمؤمنين و امام پروا پيشگان و پيشواي سپيدرويان، سرشناس و وارث دانش انبيا و رسولان است، و پس از او حسن و حسين، سرور جوانان اهل بهشت و از پس ايشان علي بن حسين زينت عابدان و محمد بن علي شكافنده علم پيامبران، و جعفر بن محمد صادق ميراث بر علم اوصيا، و موسي بن جعفر كاظم و علي بن موسي الرضا و محمد بن علي و علي بن محمد و حسن بن علي و سپس حجّت قائم منتظَر صلوات الله عليهم اجمعين. گواهي دهم كه ايشان وصيّ و امامند، و زمين [ هيچ گاه ] از حجّت خدا بر خلقش در هيچ عصر و زماني خالي نباشد. ايشان دستاويز محكم، امامان هدايت و حجّت بر اهل دنيايند تا آن گاه كه خدا زمين و ساكنان آن را به ارث برد. و هر كه با ايشان به مخالفت برخيزد گمراه و گمراه گر، باطل و رها كننده حق و هدايت است. آنان بيان كنندگان قرآن و سخنگو از جانب رسول اند. و هر كه بي معرفت ايشان بميرد به مرگ جاهليت مرده است. ديگر آن كه منش ايشان پرهيز، پاكدامني، صلاح، پايداري، كوشش، بازگرداندن امانت به نيكوكار و بدكار، طول سجده، روزه داري، شب زنده داري، پرهيز از حرامها، انتظار فرج به صبر، عزا و پايداري جميل و تكريم همنشين است. سپس وضو، آن گونه كه خداي تعالي در كتاب خود بدان امر نموده ; شستن صورت و دو دست از مرفق، و يك بار مسح سر و پا، و اين كه وضو را جز بول، غائط، باد، خواب يا جنابت باطل نكند، و اين كه هر كه بر كفش مسح كند مخالفت خداي تعالي و رسول او نموده و ترك واجب و كتاب خداوند نموده است. و غسل روز جمعه، غسل دو عيد [ فطر و قربان ]، غسل ورود به مكّه و مدينه، غسل زيارت، غسل احرام، شب اول ماه رمضان و شب هفدهم، نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوم ماه رمضان سنّت است. و غسل جنابت واجب و غسل حيض مانند آن. نماز واجب ظهر چهار ركعت، و عصر چهار ركعت، و مغرب سه ركعت، و عشاء چهار ركعت، و صبح دو ركعت است، اين هفده ركعت و [ نماز ] سنّت سي وچهار ركعت است، هشت ركعت پيش از نماز ظهر، و هشت ركعت پيش از عصر، چهار ركعت پس از مغرب، و دو ركعت نشسته پس از عشاء كه يك ركعت به شمار مي‌آيد، و هشت ركعت در سحر و شفع و وتر، سه ركعت كه پس از هر دو ركعت سلام داده شود و دو ركعت فجر و نماز در اوّل وقت برتر است، و برتري جماعت بر فرادي بيست و چهار برابر است. و نماز در پشت سر فاجر مقبول نيست، و جز به اهل ولايت نتوان اقتدا كرد، و نماز در پوست مردار و درندگان گزارده نشود. و روا نباشد در تشهّد نخست بگويد "السلام علينا و علي عبادالله الصالحين " زيرا پايان نماز، سلام است و چون اين گفتي سلام داده اي. و نماز قصر (شكسته) در هشت فرسنگ و بيشتر از آن است و چون نماز به قصرخواندي، روزه نتوان گرفت و هر كه افطار نكند، روزه قضا از او برداشته نشود، زيرا در سفر روزه اي بر

او واجب نيست، و قنوت سنّتي واجب در نماز صبح و ظهر و عصر و مغرب و عشا است. و نماز ميّت را پنج تكبير است، پس هر كه از آن بكاهد با سنّت به مخالفت برخاسته. و ميّت از طرف پا به [ دورن قبر ] گذارده شود، و چون به گور گذارده شد با او همراهي كنند. و أداي بسم الله الرحمن الرحيم در همه نمازها با صداي بلند يك سنّت است. و زكات، در هر دويست درهم، پنج درهم واجب و در كمتر از آن واجب نيست. همچنين زكات بر مال واجب نشود مگر آن كه سالي بر آن بگذرد و روا نباشد زكات جز به آنان كه به ولايي بودن شناخته مي‌شوند داده شود. و يك درهم از گندم و جو و خرما و مويز، اگر به پنج وسق برسد. هر وسق شصت صاع و هر صاع چهار مدّ است. و زكات روزه (فطريه) بر هر فردكوچك يا بزرگ، بنده يا آزاد، مرد يا زن واجب باشد، چه از گندم و چه از جو، خرما يا مويز و ميزان آن يك صاع كه چهار مدّ است و دادن آن جز به اهل ولايت جايز نيست. و بيشترين حدّ حيض ده روز و كمترين آن سه روز است. و مستحاضه مي‌تواند كهنه گذاشته، غسل كند و نماز گذارد. حائض ترك نماز كرده و قضاي آن به جا نمي آورد، ولي ترك روزه كرده و قضاي آن به جا مي‌آورد. و روزه ماه رمضان واجبي است كه با رؤيت هلال آغاز و با رؤيت آن افطار كند. و گذاردن نماز مستحبي در جماعت روا نيست زيرا بدعت و هر بدعتي گمراهي و همه گمراهي در آتش است و روزه سه روز از هر ماه سال، در هر ده روز يك روز، چهارشنبه ميان دو پنج شنبه، و روز شعبان نيكوست براي آن كه روزه اش گيرد، و اگر قضاي روزه رمضان را با فاصله بگيرد، رفع تكليف كرده است. و حجّ خانه [ خدا ] بر هر كه توان راه آن دارد واجب است. مراد از راه، زاد و مركب با وجود سلامتي است، و حجّ جز به تمتّع جايز نيست و قِران و اِفرادي كه عامّه گذارند جز براي اهل مكّه و پيرامون آن جايز نيست. اِحرام جز در ميقات روا نيست كه خدايِ تعالي فرمود: (حجّ و عمره را براي خدا تمام كنيد) ۲. و جايز نباشد گوسفند اخته قرباني كند زيرا ناقص بوده و گوش بريده نيز جايز نيست. و جهاد به همراهي امام عادل واجب و هر كه بخاطر مال خويش كشته شود، شهيد است. ديگرآن كه كشتن هيچ يك از كافران جايز نيست همچنين كشتن دشمن در محل تقيه مگر آن كه قاتل بوده يا اهل فساد، و اين زماني است كه بر خود و يارانت بيمي نبري. و تقيّه در جاي آن واجب است، و بر آن كه به تقيّه سوگندي ياد كرده تا ظلمي از خويش دور كند، كفّاره اي نيست. و طلاق برابر سنّتي است كه خداوند تعالي در كتاب خويش ذكر نموده و پيامبرش (ص) بدان عمل نموده و جز به سنّت درست نيست، و هر طلاقي كه خلاف كتاب باشد، طلاق نيست، چنانكه هر ازدواجي بر خلاف كتاب، ازدواج شناخته نشود، و روا نباشد ميان بيش از چهار زن آزاد جمع آيد. ديگر آنكه چون زني سه طلاقه شد براي همسرش حلال نشود مگر آن كه نخست به ازدواج ديگري درآيد، اميرالمومنين (ع) فرمود: از به همسري گرفتن آنان كه در يك زمان سه طلاقه شده اند خودداري كنيد زيرا داراي همسرند. و صلوات بر پيامبر (ص) در هر جا، و به گاه عطسه، و سر بريدن حيوان و ديگر موارد، و محبّت اولياي خداوند تبارك و تعالي واجب است، چنانكه بغض دشمنان داشتن و بيزاري جستن از ايشان و پيشوايان شان. و نيكي به پدر و مادر واجب آمده اگر چه مشرك باشند و فرمانبري ايشان و جز ايشان در نافرماني خداي عزّ و جلّ درست نيست. ديگر آنكه چون جنين مو و پشم داشته باشد، زكاتي چون زكات مادر خود دارد. و حلال دانستن دو متعه اي كه خداوند در كتاب خود نازل نموده، رسول خدا (ص) سنّت آن گزارده: متعه زنان و متعه حج ّ. و فريضه‌ها به همان گونه باشند كه خداي تعالي در كتاب خود نازل نموده و گريزي از آن نيست. و با وجود فرزند و پدر و مادر هيچ كس جز همسر و زن ارثي نبرد، كه صاحب سهم سزاواتر از كسي باشد كه سهمي ندارد و عصبيّت قومي در دين خدا نيست. ديگر آنكه عقيقه فرزند، پسر يا دختر لازم است، چنانكه نامگذاري او و تراشيدن سرش در روز هفتم و انفاق طلا يا نقره به وزن آن موي. و ختنه براي مردان سنّتي واجب و براي زنان موجب كرامت. كه خداوند تبارك و تعالي فرمايد: (خداوند هيچ كس را جز به اندازه توان تكليف نكند) ۳. و اين كارهاي بندگان به تقدير و نه تكوين، آفريده خداوند است (و خداوند آفريننده همه چيز است) ۴. ديگر اينكه، ما معتقد به جبر و تفويض نيستيم، و خدا بي گناه را به بيمار نگيرد و خداي تعالي كودكان را به گناه پدران عذاب نكند. (هيچ كس بار گناه ديگري نكشد و اين كه انسان را جز آنچه به سعي حاصل نموده نيست) ۵. و خدا مي‌تواند ببخشد و از فضل خود برخوردار سازد، و او ستم و ظلمي روا ندارد، زيرا خداي تعالي پيراسته از آن است. ديگر آنكه خداوند عزّ و جل ّ فرمانبري كسي كه مي‌داند گمراه شان ساخته، به اغواي شان دارد بر هيچ كس واجب نكرده، و براي پيامبري خود از ميان بندگان خويش نگزيند مگر آن كه مي‌داند به او و بندگي اش كافر نشده و