❇️ تدریس کتاب #حجاب ❇️ ( جلسه 9 کتاب حجاب) 🎤 با توضیحات استاد احسان عبادی از اساتید مهدویت و پژوهشگر علوم حدیث و تاریخ 👌 کتب شهید مطهری، راهی عالی برای قوی شدن

#امام_زمان عج 🔻آقا ما مقصر نیستیم زمانه خراب شده... ⬅️ جالبه... همین حرف رو هزار سال پیش هم میزدن❗️ @zandahlm1357

🎧 کتاب صوتی : #پرنده_بیقرار4⃣

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

هلاکت و محرومیت به واسطه اعمال و شهوات عَمَلِی أَهْلَکَنِی، وَ هَوَایَ أَرْدَانِی، وَ شَهَوَاتِی حَرَمَتْنِی. اهلک: - بالتحریک - الشی ء الذی یهوی و یسقط، و الهلاک: العطب. و الهواء: مصدر، هواه إذا أحبّه، یقال: فلان اتّبع هواه، أی اتبع میل نفسه ؛ لأ نّه یهوی صاحبه فی الدنیا فی کلّ داهیة، و فی الآخرة إلی الهاویة. التردی: أیضاً السقوط. و فی الدعاء: « أعوذ بک من الهوی المردیة [۱] » [۲]، أی المهلکة. و « أعوذ بک من مردیات سخطک » [۳] . و الشهوة: هی اشتیاق النفس الی الشی ء، و فی الحدیث: الجهنم [۴] محفوفة باللذات و الشهوات. [۵] و أیضاً قال الداعی: - هضماً لنفسه - اعمال ناشایسته من مرا أوقفنی فی الهلکة، یعنی: هوا و میل نفسانی من مرا ساقط نموده است از مقامات عالیه مقرّبین، و اشتیاق نفس من به لذات فانیه دنیویه محروم و ممنوع کرده مرا از جوار ربّ العالمین، و وارد و قریب نموده است مرا به معاشرت و مجاورت جهّال و شیاطین متمرّدین. زیرا که هر عملی از اعمال شرّیه و خیریّه لازمه[ای] دارد که چون ظلّ لاینفکّ ملازم او است، کما ورد: « حُفّت الجنة بالمکاره و حفّت النار بالشهوات [۶] ». و قال تعالی: « فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ * وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ [۷] »، یعنی: جزای مناسب او را از مثوبت و عقوبت ملاحظه می‌نماید در دنیا و عقبی. پس بنابراین آنچه مشاهده می‌شود بر اشخاص از عزّت و ذلّت، و فقر و مسکنت، تعب و رفاهیت تمام مقتضای نتایج اعمال خود آنها است. ---------- [۱]: ۱ - در مصدر: اعوذ بک من التردی. [۲]: ۲ - بنگرید: مجمع البحرین، ج ۲، ص ۱۷۰. [۳]: ۳ - همان مصدر. [۴]: ۴ - اصل: جهنم. [۵]: ۵ - در چند سطر بعد متن کامل حدیث آمده است. [۶]: ۶ - روضة الواعظین، ج ۲، ص ۴۲۱ ؛ مجموعة ورام، ج ۱، ص ۱۹۰ ؛ بحارالأنوار، ج ۶۷، ص ۷۸. [۷]: ۷ - سوره مبارکه زلزله، آیات ۷ و ۸. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

شرح شعر سکاکی در باره ی بیت شعری از ابن تمام نظر داده و گفته شعر او مستهجن است. این بیت عبارت است از: لا تسقنی ماءالملام فاننی صب قد استعذبت ماء بکایی استهجان این بیت به آن جهت است که استعاره تخییلیه در شعر از استعاره بالکنایه جدا شده است، در حالی که مؤلف ایضاح این انفکاک را جایز نشمرده است. دلیل او این است که چه بسا ملام را به ظرف شراب مکروهی تشبیه کرده باشد و استعاره بالکنایه می‌شود و اضافه شدن ماء به سلام، استعاره تخییلیه است. فاضل چلبی در حاشیه مطول می‌گوید: مناسب با عاشق این است که ادعا می‌کند حرارت عشق بر اثر ملامت و چیز دیگر تسکین نمی یابد، لذا نمی توان آن را وجه شبه قرار داد. ابن اثیر در مثل السائر گفته است: وقتی این شعر مشهور شد، یکی از دوستان ابوتمام ظرفی برای او فرستاد و به او گفت: مقداری آب ملامت برای من بفرست تا مقداری از آب ملامت برای تو بفرستم. ابن اثیر می‌گوید: نمی توان پذیرفت که ابوتمام فرق تشبیه در آیه و شعر را ندانسته باشد، چون قرار دادن بال برای ذلت در آیه، غیر از قرار دادن آب برای ملامت است. زیراکه جناح مناسب با ذلت است و شاهد آن این است که پرنده وقتی به جوجه هایش مهربان می‌شود بالهایش را پایین می‌آورد و می‌گستراند و بر زمین پهن می‌کند. نیز گاه ناراحتی هم چنین می‌کند. انسان نیز موقع فروتنی سر به زمین می‌افکند و دستانش آویزان می‌شود، پس فروتنی به ظاهر استعاره بالکنایه به حالت پرنده ای تشبیه کرده است و جناح را قرینه آن آورده است. جناح با مشبه به متناسب است ولی ماءالملام چنین نیست. من می‌گویم این شعر توجیه دیگری دارد و گمان می‌کنم غیر من چنین توجیهی نکرده است. البته وقتی من آن را بیان کردم در تبیان هم آن توجیه را یافتم. این توجیه عبارت است از: ماءالملام از قبیل مشاکله است، چون در برابر آن ماء البکاء آورده است و درست نیست که بگوییم تأخیر ماءالبکاء مانع از مشاکله است. چون ادیبان در آیه شریفه فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلیٰ بَطْنِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلیٰ رِجْلَیْنِ [۱] به صراحت گفته اند که: از حرکت با شکم به مناسبت مابعدش به «مشی» تعبیر شده است و آن حرف زمانی صحیح است که این حکایت صحیح نباشد. این توجیه که من بیان کردم از توجیه ایضاح بهتر است چون دو وجه ایشان خیلی از شعر دور است. زیرا از شعر استفاده نمی شود ظرف یا آب مورد کراهت است و تشبیه بدون این اظهار نظر تمام نیست. حرف ابن اثیر هم درست نیست، ابن اثیر ملام را وجه شبه قرار داده است و این وجه شبه محتاج به سماع است. زیرا شاعر گفته آب ملام به من نچشان، حرف ابن اثیر مستلزم آن است که سمع مانند حلق، جرعه ملام را چشیده باشد، و این در نهایت بعد است. شگفت اینکه ابن اثیر خیال کرده این وجه درست است، با اینکه مناسبتی بین ماء و ملام وجود ندارد. عده ای در پاسخ چلبی گفته اند که تشبیه شاعر در باره ی ملام نسبت به آب، که آتش عشق را تسکین می‌دهد موافق عقیده کسانی است که می‌گویند حرارت عشق بوسیله ملامت تسکین می‌یابد نه موافق عقیده ی ابوتمام، عقیده ابوتمام این است که آتش عشق بر اثر ملامت شعله ورتر می‌شود. کما اینکه همین معنا از شعر ابوشیص نیز قابل استفاده است که می‌گوید: اجد الملامة فی هواک لذیذة حباً لذکرک فلیلمنی اللؤم ---------- [۱]: ۱) - نور، ۴۵. و یا اینکه آتش عشق از ملامت اثر نمی پذیرد چنانکه شاعر دیگری گفته است: جائوایرمون سلوانی بلؤمهم عن الحبیب فراحوا مثل ما جائوا پس حرف چلبی که می‌گوید: شاعر معتقد است که به نظر عاشق حرارت عشق جز به آب ملامت تسکین می‌یابد، صحیح نیست. به نظر من اینکه صاحب ایضاح کراهت در شراب را مستند قرار داده است معلوم می‌شود او این جواب را نمی پذیرد. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357