حفظ آبرو در سخاوت مرحوم كلينى و برخى ديگر از بزرگان رضوان اللّه تعالى عليهم به نقل از يسع بن حمزه - كه يكى از اصحاب حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام است - حكايت نمايد: روزى از روزها، در مجلس آن حضرت در جمع بسيارى از اقشار مختلف مردم حضور داشتم، كه پيرامون مسائل حلال و حرام از آن حضرت پرسش مى كردند و حضرت جواب يكايك آن‌ها را به طور كامل و فصيح بيان مى فرمود. در اين ميان، شخصى بلند قامت وارد شد ؛ و پس از اداء سلام، حضرت را مخاطب قرار داد و اظهار داشت: ياابن رسول اللّه! من از دوستان شما و از علاقه مندان به پدران بزرگوار و عظيم الشّاءن شما اهل بيت مى باشم ؛ و اكنون مسافر مكّه معظّمه هستم، كه پول و آذوقه سفر خود را از دست داده‌ام ؛ و در حال حاضر چيزى برايم باقى نمانده است كه بتوانم به ديار و شهر خود بازگردم. چناچه مقدور باشد، مرا كمكى نما تا به ديار و وطن خود مراجعت نمايم ؛ و چون مستحقّ صدقه نيستم، هنگام رسيدن به منزل خود آنچه را كه به من لطف نمائيد، از طرف شما به فقراء، در راه خدا صدقه مى دهم؟ حضرت فرمود: بنشين، خداوند مهربان، تو را مورد رحمت خويش قرار دهد و سپس مشغول صحبت با اهل مجلس گشت و پاسخ مسئله هاى ايشان را بيان فرمود. هنگامى كه مجلسِ بحث و سؤ ال و جواب به پايان رسيد و مردم حركت كرده و رفتند، من و سليمان جعفرى و يكى دو نفر ديگر نزد حضرت باقى مانديم. امام عليه السلام فرمود: اجازه مى دهيد به اندرون روم؟ سليمان جعفرى گفت: قدوم شما مبارك باد، شما خود صاحب اجازه هستيد. بعد از آن، حضرت از جاى خود برخاست و به داخل اتاقى رفت ؛ و پس از آن كه لحظاتى گذشت، از پشت در صدا زد و فرمود: آن مسافر خراسانى كجاست؟ شخص خراسانى گفت: من اين جا هستم. حضرت دست مبارك خويش را از بالاى درب اتاق دراز نمود و فرمود: بيا، اين دويست درهم را بگير و آن را كمك هزينه سفر خود گردان و لازم نيست كه آن را صدقه بدهى. پس از آن، امام عليه السلام فرمود: حال، زود خارج شو، كه همديگر را نبينيم. چون مسافر خراسانى پول‌ها را گرفت، خداحافظى كرد و سپس از منزل حضرت بيرون رفت، امام عليه السلام از آن اتاق بيرون آمد و كنار ما نشست. سليمان جعفرى اظهار داشت: ياابن رسول اللّه! جان ما فدايت باد، چرا چنين كردى و خود را مخفى نمودى؟! حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام فرمود: چون نخواستم كه آن شخص غريب نزد من سرافكنده گردد و احساس ذلّت و خوارى نمايد. سپس در ادامه فرمايش خود افزود: آيا نشنيده اى كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: هركس خدمتى و يا كار نيكى را دور از چشم و ديد ديگران انجام دهد، خداوند متعال ثواب هفتاد حجّ به او عطا مى نمايد ؛ و هركس كار زشت و قبيحى را آشكارا انجام دهد، خوار و ذليل مى گردد. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

🔰 سلسله جلسات #نحوه_ترغیب_فرزند_به_مطالعه 6 👌 جلساتی برای یادگیری شیوه های علاقه مند کردن فرزندانمان به کتاب و مطالعه 🔶 جلسه 6⃣ 🎤 با توضیحات #استاد_احسان_عبادی 👈 مطالعه هدفمند و اصولی، آینده ای خوش عاقبت به همراه دارد

#هفته_دولت 🔻در انتقادها مراقب باشیم، چون خیلی ها به اسم انتقاد، تهمت میزنند❗️ #ارسالی_مخاطبین ▪️▪️▪️▪️▪️▪️ @zandahlm1357

#حکایت_‌سر 🎥داستان هفدهم ؛ میانبر! 💢چرا محسن به سپاه رفت و پاسدار شد ! 📌 مجموعه کلیپ‌های «حکایت سر» برش‌هایی پرجاذبه و زیبا از زندگانی شهیدِ بی سر محسن حججی @zandahlm1357

🌷صدای زیبای شهید آوینی همراه تصاویر پیاده روی اربعین #شهید_آوینی #اربعین_کربلا_زیارت_امام_حسین @zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

درخواست از خداوند جهت حلّ تمام مشکلات قوله علیه السلام: وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَی کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ [۳] . قادر: از قدرت باشد که معنای او در خلق ذی حیات مختار، این است که « إن شاء فعل و إن لم یشأ لم یفعل »، تا خارج شود از تعریف افعال و آثار طبایع بسیطه و ادویه جات نباتیه و معدنیه که از روی قدرت و اختیار نیست، بلکه از روی طبع و تسخیر است. و معنای قدرت در خالق، آن اخراج کلیه عالم وجود است به معنای ما سوی اللّه از موجودات جبروتیه و ملکوتیه و ناسوتیه ازلیس محض به أیس محض دفعةً واحدةً سرمدیةً. و چون انقطاع فیض بر حقّ جایز نیست کما قیل: « یا دائم الفضل [۴] علی البریة یا باسط الیدین بالعطیة » [۵] لهذا شاء و فعل، ولی « وجوب بالاختیار لاینافی الاختیار » [۶]، و چه قادر به معنی مقدر باشد، کما قال تعالی: « فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ». [۱] اما معنی أوّل أنسب بما نحن فیه است یعنی توئی قادر و توانا بر ظاهر نمودن چیزهائی که من آرزو دارم به آنها، چنان که تو توانائی بر دفع و رفع آن شدایدی که به امر نافذ تو واقع شده‌ام در او، پس اجابت نموده بجا بیاور نسبت به من آن را، اگرچه من از باب لیاقت و به حسب وجود نفسی و اطاعت طاغوت نفس که امّاره بالسوء است « إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّی [۲] »، یعنی: مگر آن زمانی را که رحم خدا شامل حال عباد شود. پس من بذاته و به اقتضای اعمال مستحقّ نیستم، مگر تفضّلاً ؛ لذا ورد: « الهی عاملنا بفضلک و لاتعاملنا بعدلک » [۳] یا کریم. از این باب معصوم عرض می‌نماید: « فافعل بی ذلک و إن لم استوجبه منک »، یعنی: آرزوی مرا از خیرات عطا نموده[ای] تفضّلاً، و رفع مکاره را بنما تکرّماً، هر چند من به حسب اعمال مستوجب نیستم از تو، کما ورد فی دعاء آخر: « و افعل [۴] بی ما أنت أهله، و لاتفعل بی ما أنا أهله ---------- [۳]: ۳ - اصل: + یا ذاالعرش العظیم. [۴]: ۱ - اصل: الجود. [۵]: ۲ - مصباح الکفعمی، ص ۶۴۷. [۶]: ۳ - بسنجید: القبسات، ص ۴۷۲ ؛ تلخیص المحصّل، ص ۲۷۵. [۱]: ۴ - سوره مبارکه مرسلات، آیه ۲۳. [۲]: ۵ - سوره مبارکه یوسف، آیه ۵۳. [۳]: ۶ - بسنجید: شرح اصول الکافی، ج ۱۰، ص ۲۱۴ ؛ نورالبراهین، ج ۱، ص ۳۹. [۴]: ۷ - اصل: فافعل. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357