📌نکته ها 🔖توكّل يعنى #وكيل گرفتن. وكيل بايد #چهار شرط داشته باشد: #درايت، #امانت، #قدرت و #محبت و كسى جز #خدا اين شروط را به نحو #کامل ندارد، پس بر او #توكّل كنيم. امام رضا عليه السلام فرمود: #مرز توكّل آن است كه با #ايمان به خدا، از #هيچ‌كس نترسى.  ---------------------------------------------------- 📬پیام 1📤- كسى مى‌تواند صبر كند كه تكيه‌گاهى داشته باشد. لَنَصْبِرَنَ‌ ... عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ‌ https://eitaa.com/zandahlm1357

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: ✅شهیدان زنده‌اند ✍️پیکرش را با دو شهید دیگر تحویل بنیاد شهید داده و گذاشته بودند سردخانه. نگهبان سردخانه می‌گفت: یکی‌شان آمد به خوابم و گفت: جنازه‌ی من رو فعلاً تحویل خانواده‌ام ندید! از خواب بیدار شدم. هر چه فکر کردم کدام یک از این دو نفر بوده، نفهمیدم؛ گفتم ولش کن خواب بوده دیگه. فردا قرار بود جنازه‌ها رو تحویل بدیم که شب دوباره خواب شهید رو دیدم. دوباره همون جمله رو بهم گفت. این‌بار فوراً اسمشو پرسیدم. گفت: امیرناصر سلیمانی. از خواب پریدم، رفتم سراغ جنازه‌ها. روی سینه یکی‌شان نوشته بود «شهید امیر ناصر سلیمانی». بعدها متوجه شدم توی اون تاریخ، خانواده‌اش در تدارک مراسم ازدواج پسرشان بودند؛ شهید خواسته بود مراسم برادرش بهم نخوره. شهید امیرناصر سلیمانی 📚فرمانده، فرمان قهقهه، ص۳۶ و به کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده نگویید بلکه آنها زنده‌اند؛ امّا شما درک نمی‌کنید! سوره بقره، آیه۱۵۴ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• https://eitaa.com/zandahlm1357

📕برنامه هفتگی کانال مجله تازنده ایم رزمنده ایم📰👓 #شنبه📖آیه گرافی📚نهج البلاغه🌳گل وگیاه🌍 صفحه سبک زندگی 👨👩👧👦اتاق مشاور📂داستان #یکشنبه📖آیه گرافی📝احکام 📡امر به معروف 👨👩👧👦اتاق مشاور📂داستان #دوشنبه 📖آیه گرافی👼فرزند سالم 🔬پزشکی📜اولیاء الله📂داستان #سه شنبه📖آیه گرافی 💑همسرداری🎓موضوع بصیرتی🖋کلاس مربی📂داستان #چهارشنبه📖آیه گرافی⏱نماز 💅حجاب🔍پرسش و پاسخ🌍حکایت 📂داستان #پنج شنبه📖 آیه گرافی🌍تدبر در قرآن⚰معاد شناسی تست هوش💠آیه درمانی📂داستان #جمعه 📖آیه گرافی☀️مهدویت 💻آیا می دانید😂لبخند📂داستان با ما همراه باشید👇👆 https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357 💠💠💠💠💠💠💠

🌹 #کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌴 #شماره_66 وقال عليه السلام : فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا. از دست رفتن حآجت بهتر از آن است كه از نا اهل طلب كنى.

شرح و تفسير طلب از نااهل امام(عليه السلام) در اين کلام پربار حکمت آميز به نکته اى اشاره مى کند که سبب عزت و سربلندى هر انسانى است، مى فرمايد: «از دست رفتن حاجت بهتر از آن است که آن را از نااهل طلب کنى»; (فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا). بى شک انسان ها در زندگى فردى و اجتماعى به يکديگر نيازمند اند و اصولاً فلسفه زندگى اجتماعى و مدنىّ بالتبع بودن انسان همين تعاون و برطرف ساختن حاجت و نيازهاى يکديگر است، زيرا هر کس قدرت محدودى دارد که با آن نمى تواند همه نيازهاى خود را برطرف سازد ولى با کمک ديگران مى تواند بر مشکلات غلبه کند. کسانى که انسان دست حاجت به سوى آنها دراز مى کند دو گروه اند: گروه اهل و نااهلان; اهل کسى است که داراى سخاوت و انسان دوستى و مهر و محبت و علو طبع باشد. نااهلان آنها که بخيل اند و تنگ نظر و منت گذار. بديهى است هرگاه انسان دست طلب به سوى نااهل دراز کند از يک سو خود را حقير کرده و از سوى ديگر، احتمال امتناع با توجه به بخل و تنگ نظرى طرف کاملاً وجود دارد و از سوى سوم، اگر اقدام به رفع نياز و حاجت کند ممکن است ماه ها يا سال ها دست از منت گذارى بر ندارد، پس چه بهتر که قناعت ورزد و علو همت و شخصيت خود را حفظ نمايد و از دست رفتن حاجتى را تحمل کند و دست نياز به سوى اين گونه افراد دراز نکند. در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم که امير مؤمنان در محضرش عرضه داشت: خداوندا مرا به احدى از خلقت نيازمند نکن. رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمود: اى على! اين سخن را مگو، زيرا هر انسانى نيازمند به ديگران است. امير مؤمنان عرض کرد: اى رسول خدا! چگونه بگويم فرمود بگو: «قُلْ اللَّهُمَّ لاَ تُحْوِجْنِي إِلَى شِرَارِ خَلْقِکَ; خدايا مرا به انسان هاى شرور نيازمند مکن». على(عليه السلام)عرض کرد: «يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ شِرَارُ خَلْقِهِ; شرار خلق کيانند؟» فرمود: «الَّذِينَ إِذَا أَعْطَوْا مَنُّوا وَإِذَا مَنُّوا عَابُوا; کسانى که اگر چيزى ببخشند منت مى گذارند و هنگامى که منت مى گذارند بر انسان عيب مى گيرند».(1) آرى شرار خلق و به تعبير امير مؤمنان، نااهلان ممکن است نياز مادى انسان را برطرف سازند ولى صدمات روحانى و معنوى به وى وارد کنند که تحمل آن بسيار سخت و سنگين است. گاه به منت گذاردن اکتفا نمى کنند بلکه عيب ها بر انسان مى گيرند که فلان کس ضعيف و ناتوان و بى عرضه و حقير است، ازاين رو به ما نيازمند شده است. در روايات اسلامى حاجت خواستن از تازه به دوران رسيده ها نهى شده است که قطعاً با منت و ذلت همراه است; در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم که به يکى از يارانش فرمود: «تُدْخِلُ يَدَکَ فِي فَمِ التِّنِّينِ إِلَى الْمِرْفَقِ خَيْرٌ لَکَ مِنْ طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَى مَنْ لَمْ يَکُنْ لَهُ وَکَانَ; دست خود را تا مرفق در دهان اژدها کنى براى تو بهتر از آن است که حاجت از کسى بطلبى که چيزى نداشته و سپس به نوايى رسيده است».(2) اين گونه اشخاص اگر چيزى به انسان بدهند سرمايه گرانبهاترى را از بين مى برند، آبى مى دهند و آبرويى مى برند. سعدى شيرازى در کتاب گلستان خود بعد از ذکر داستانى مى گويد: حکيمان گفته اند: آب حيات اگر فروشند فى المثل به آبروى، دانا نخرد که مردن به علت به از زندگى به ذلت. هرچه از دونان به منت خواستى *** در تن افزودى و از جان کاستى! (1). مستدرک الوسائل، ج 5، ص 263، ح 2. (2). بحارالانوار، ج 75، ص 248.

🌹 #کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌴 #شماره_67 وقال عليه السلام : لاَ تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ. از بخشش كم حيا مكن زيرا محروم ساختن از آن هم كمتر است!

شرح و تفسير بخشش کم امام(عليه السلام) در اين سخن حکيمانه اش از محروم کردن نيازمندان به هر اندازه که ممکن باشد نهى مى کند و مى فرمايد: «از بخشش کم حيا مکن، زيرا محروم کردن از آن هم کمتر است»; (لاَ تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ). بسيارند کسانى که معقتدند بايد بخشش به مقدار قابل ملاحظه باشد و اگر انسان توان آن را نداشت، ترک کند، در حالى که بخشش کم (توأم با عذرخواهى و ادب) حد اقل دو فايده دارد: نخست اين که در بسيارى از موارد همين مقدار حل مشکلى مى کند و ديگر اين که دست رد به سينه درخواست کننده زدن نوعى اهانت است و اين کار جلوى اهانت را مى گيرد. اضافه بر اينها روح سخاوت را در انسان در تمام حالات پرورش مى دهد. تعبير به «إنَّ الْحِرْمانَ أقَلُّ مِنْهُ; محروم ساختن از آن کمتر است» نوعى کنايه و تشبيه است، زيرا محروم کردن قابل مقايسه با مقدار مالى که انسان مى بخشد نيست تا بگوييم اين از آن کمتر است. امام(عليه السلام) در واقع محروم کردن را نيز نوعى بخشش بسيار کم محسوب کرده که هر بخششى از آن بيشتر است. در حديثى از پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «هر کار نيکى صدقه اى محسوب مى شود خواه به غنى باشد يا فقير، بنابراين صدقه را ترک نکنيد هرچند به نيمى از يک دانه خرما باشد و خود را از آتش دوزخ دور داريد هرچند به نيمى از يک دانه خرما باشد، زيرا خداوند متعال اين صدقه کوچک را براى صاحبش پرورش مى دهد، همان گونه که شما بچه اسب يا بچه شتر خود را پرورش مى دهيد و در روز قيامت پرورش يافته آن را به او باز مى گرداند تا جايى که بزرگ تر از کوه عظيمى خواهد بود; «کُلُّ مَعْرُوف صَدَقَةٌ إِلَى غَنِيّ أَوْ فَقِير فَتَصَدَّقُوا وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَة وَاتَّقُوا النَّارَ وَلَوْ بِشِقِّ التَّمْرَةِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ يُرَبِّيهَا لِصَاحِبِهَا کَمَا يُرَبِّي أَحَدُکُمْ فَلُوَّهُ أَوْ فَصِيلَهُ حَتَّى يُوَفِّيَهُ إِيَّاهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يَکُونَ أَعْظَمَ مِنَ الْجَبَلِ الْعَظِيمِ».(1) در گفتار حکيمانه 422 تعبير ديگرى از همين موضوع مهم آمده است مى فرمايد: «افْعَلُوا الْخَيْرَ وَلاَ تَحْقِرُوا مِنْهُ شَيْئاً; کار نيک را انجام دهيد و هيچ مقدار از آن را کم مشماريد». مهم اين است که انسان در انفاق خود، هرچند کم اخلاص داشته باشد. اين خلوص نيت کم را بسيار و کوچک را بزرگ مى کند. شاهد اين سخن داستانى است که در شأن نزول آيه 79 سوره توبه آمده است: لشکر اسلام براى مقابله احتمالى با دشمن در جنگ تبوک آماده مى شد. پيغمبر اکرم دستور به جمع آورى کمک هاى غذايى براى سربازان اسلام داد. هرکس به اندازه توانايى خود مقدارى خرما به عنوان زکات يا تبرع به مسجد مى آورد و کسانى که امکانات بيشترى داشتند مقدار فزون ترى مى آوردند. کارگر مسلمانى به نام «ابو عقيل انصارى» که از چاه هاى اطراف مدينه آب براى منازل مى آورد و با مبلغ مختصرى که از اين کار دريافت مى کرد هزينه زندگى خانواده خود را در حد پايين تأمين مى کرد نيز به فکر کمک به ارتش اسلام افتاد و چون اندوخته اى نداشت گفت: يک شب را اضافه کار مى کنم و درآمد آن را خدمت پيامبر مى آورم. محصول کار شبانه او دو من خرما بود که يک من آن را براى خانواده خود گذارد و يک من را خدمت پيامبر آورد. منافقان عيب جو هنگامى که ديدند «ابو عقيل» مشتى خرماى خشکيده در دامن ريخته خدمت پيامبر مى آورد او را به باد مسخره و استهزا گرفتند و سخن ها گفتند. آيه شريفه نازل شد، کار «ابو عقيل» را کاملاً ستود و استهزا کنندگان را به عذاب اليم الهى تهديد کرد: «(اَلَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِى الصَّدَقَتِ وَالَّذِينَ لايجِدُونَ إِلاّ جُهْدَهُمْ فَيَسخَرُونَ مِنهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ); کسانى که از صدقات مومنان اطاعت کار عيبجويى مى کنند، و آنهايى را که دسترسى جز به مقدار (ناچيز) توانائيشان ندارند مسخره مى نمايند خدا آنها را مسخره مى کند (کيفر استهزا کنندگان را به آنها مى دهد) و براى آنان عذاب دردناکى است».(2) ببخش مال و مترس از کسى که هرچه دهى *** جزاى آن به يکى ده ز دادگر يابى. البته گاه به هفتصد برابر و بيشتر مى رسد. (1). بحارالانوار، ج 71، ص 410، ح 16. (2). توبه، آيه 79 .

لینک کانال را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا با دنبال کردن حکمت ها و انشالله با عمل به حکمت ها ، 🌹 مرام علی پررونق تر از نام علی بشه https://eitaa.com/zandahlm1357