دل انسان تا وقتی که با سنگ معصیت و گناه همنشین است، تا وقتی که با تیرگی نافرمانی خدا همنشین است، ممکن نیست از #حسین_بن_علی علیهماالسلام #نور بگیرد. دلی که می‌خواهد از #امام_حسین علیه‌السلام نور بگیرد، باید گناه را از خود جدا کند. ❇️ درگاه امام حسین علیه‌السلام، درگاه #عظمت است؛ گناه، انسان را از این درگاه دور می‌کند و کم‌کم کاری می‌کند که #توفیق از انسان سلب می‌شود. 🏴 او خیال می‌کند که شب #تاسوعا و شب #عاشورا به حسینیّه نیامده؛ بیچاره نمی‌داند که او را به حسینیّه راه نداده‌اند که نیامده است؛ نه اینکه خودش نیامده است. 🔳مزاج عشق بس مشکل‌پسند است قبول عشق بر جایی بلند است ⚫️ وقتی بشر، آلوده و ناپاک شد، از این دستگاه دور می‌شود؛ مقدّمات انصرافش را فراهم می‌کنند. 🔆 این دستگاه، دستگاه #غیرت، #شهامت و #طهارت است؛ اینجا جای #تقواست. 📚 کتاب مصباح الهدی، ج۲، آیت الله وحید خراسانی https://eitaa.com/zandahlm1357

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 یک شعله دامن از پر جبریل پا گرفت آدم به ناله آمد و عالم عزا گرفت الله روضه خواند وَ فَدَیناه جلوه کرد این لقمه را خلیل ز دست شما گرفت موسی هم از دیار تو یک روز می گذشت دستی به سر نهاد و به دستی عصا گرفت عیسی شبی به مجلس تو رفت و دم گرفت می گفت روح تازه ای از این غزا گرفت جسم تو بی کفن چو سلیمان به دشت دید قالیچه وا نَهاد و سر بوریا گرفت حتی پیامبر به پیامت امید داشت آن روز که تو را به سرِ شانه ها گرفت #جواد_محمدزمانی 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🆔 https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_117 هَلَکَ فِيَّ رَجُلاَنِ: مُحِبٌّ غَال، وَمُبْغِضٌ قَال. امام(عليه السلام) فرمود: دو کس درباره من هلاک شدند: دوست غلو کننده و دشمن کينه توز!

شرح و تفسير افراط و تفريط مايه هلاکت امام(عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه، افراط و تفريط در امر محبت اولياء الله را نکوهش مى کند و مى فرمايد: «دو کس درباره من هلاک شدند: دوست غلو کننده و دشمن کينه توز»; (هَلَکَ فِيَّ رَجُلاَنِ: مُحِبٌّ غَال، وَمُبْغِضٌ قَال). بى شک محبت اولياء الله از ارکان ايمان است و همان سبب پيروى بى قيد و شرط از آنان و در نتيجه سبب نجات در دنيا و آخرت مى شود ولى اگر اين محبت از حد اعتدال تجاوز کند و به شکل غلو در آيد و امام را به مقام نبوت يا الوهيت برساند، به يقين چنين محبتى گمراهى و ضلالت است. همان گونه که اگر محبت محو شود و جاى خود را به عداوت و دشمنى دهد سبب خروج از ايمان و گمراهى و ضلالت خواهد بود. تاريخ مى گويد: اتفاقا هر دو گروه در مورد امير مؤمنان على(عليه السلام) پيدا شدند; جمعى از غلات که امروز هم آثارى از آنان باقى است او را برتر از پيغمبر بلکه خدا مى دانستند و مى گفتند: خداوند در جسم على(عليه السلام)حلول کرده، زيرا صفاتش صفات خدايى است. در روايات آمده است که امير مؤمنان(عليه السلام)جمعى از آنان را توبه داد و چون توبه نکردند فرمان مرگ آنها را صادر کرد.(1) امروز هم کسانى پيدا مى شوند که در اشعار و سخنان معمولى خود مطالبى مى گويند که عين غلو است. اين گونه سخنان آميخته با غلو متأسفانه به جلسات مذهبى به ويژه از طريق بعضى مداحان يا خطباى بى خبر و کم اطلاع راه يافته است. آنان مى کوشند گروهى از عوام را نيز به دنبال خود بکشانند و گاه آن را حقيقت ولايت مى پندارند، در حالى که گمراهى و ضلالت است و اگر علماى دينى و خطباى آگاه و مداحان بامعرفت از آن پيش گيرى نکنند آينده بدى در انتظار آنان است. از آنجا که دنياى امروز دنياى ارتباطات است، اين سخنان آميخته با غلو از يک مجلس کوچک به همه جا منتقل مى شود و دشمنان شيعه که در کمين نشسته اند آن را به همه شيعيان تسرى مى دهند و حکم کفر و قتل آنها را صادر مى کنند. بايد در برابر اين توطئه ها بيدار بود. در برابر اين گروه، گروه ديگرى نه تنها نور ولايت و محبت امامت در قلبشان نيست بلکه به جاى آن دشمنى و عداوت دارند; مانند خوارج که آن حضرت را (نعوذ بالله) لعن و نفرين مى کردند و واجب القتل مى دانستند. آن افراط گران و اين تفريط کنندگان هر دو گمراهند. تنها کسانى در صراط مستقيم گام بر مى دارند که حد اعتدال را رعايت کنند. همان گونه که امام(عليه السلام) در خطبه 127 فرمود: «وَخَيْرُ النّاسِ فِىَّ حالاً النَّمَطُ الاْوسَطُ فِالْزِمُوهُ; بهترين مردم در مورد من گروه ميانه رو هستند. هرگز از آنها جدا نشويد». متأسفانه اين گونه افراد که در فقه ما به عنوان نواصب (ناصبى ها) شمرده مى شوند مانند طائفه غلات، از اسلام خارج اند و در رديف کفار به شمار مى آيند، بلکه ناصبى ها بدترين کافران اند. مع الاسف در عصر و زمان ما افرادى نيز يافت مى شوند که گرچه عداوت خود را با صراحت آشکار نمى کنند ولى در دل علاقه اى به امير مؤمنان على(عليه السلام)ندارند، فضايل او را منکر و از ذکر آن ناراحت مى گردند به گونه اى که شنيده شد در ايام ما در عربستان سعودى کتاب هاى فضايل على(عليه السلام) جمع آورى مى شود و اجازه نشر به آن نمى دهند. اين هم نوعى ناصبى گرى است. اين سخن را با روايتى از امام صادق(عليه السلام) پايان مى دهيم: در روايتى در اعتقادات صدوق از آن حضرت مى خوانيم که در پاسخ کسى که مى گفت: خداوند محمد و على را آفريده و تمام کارها را به دست آنها سپرده، آفرينش به دست آنها و رزق نيز در دست آنهاست، زنده مى کنند و مى ميرانند، فرمود: اين دشمن خدا دروغ گفته است، آيه سوره «رعد» را براى او بخوانيد که مى فرمايد: «آنها براى خدا شريکانى قرار داده اند که اعتقاد داشتند اين همتايان نيز مانند خدا مى آفرينند... بگو خداوند خالق همه چيز است و او يگانه پيروز است».(2) (1). مستدرک الوسائل، ج 18، ص 140، ح 4; شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 5، ص 5. (2). رعد، آيه 16.

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_118 إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ. امام(عليه السلام) فرمود: از دست دادن فرصت مايه غم و اندوه است.

شرح و تفسير فرصت را از دست ندهيد امام(عليه السلام) در اين گفتار کوتاه و بسيار حکيمانه همگان را به استفاده از فرصت ها دعوت مى کند و مى فرمايد: «از دست دادن فرصت مايه غم و اندوه است» (إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ). همان گونه که در سند اين حکمت اشاره شد امام(عليه السلام) شبيه آن را در وصيت نامه اش به امام حسن مجتبى(عليه السلام)فرموده و در کلام حکمت آميز 21 نيز خوانديم: «الفُرْصَةُ تَمُرَّ مَرَّ السَّحابِ فَانْتَهُزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ; فرصت ها همچون ابرها (به سرعت) در حرکت است، بنابراين فرصت هاى نيک را غنيمت بشماريد. فرصت به معناى فراهم شدن اسباب انجام کارى است، زيرا بسيارى از کارها به ويژه کارهاى مهم نيازمند به مقدماتى است که گاه از اختيار انسان بيرون است. هنگامى که بر اثر پيش آمدهايى آن اسباب فراهم گردد بايد هرچه زودتر از آنها استفاده کرد و به مقصد رسيد، زيرا بسيار مى شود فرصت از دست رفته هرگز باز نمى گردد. جوانىِ انسان، فراغت، نشاط کار، صحت و سلامت همه از فرصت هايى است که به سرعت مى گذرد و گاه به آسانى يا هرگز باز نمى گردد. حديث معروفى از اميرمؤمنان على(عليه السلام) در تفسير آيه شريفه «(وَلاَ تَنسَ نَصِيبَکَ مِنَ الدُّنْيَا); نصيبت را از دنيا هرگز فراموش نکن»(1) آمده که فرمود: «لا تَنْسَ صِحَّتَکَ وَقُوَّتَکَ وَفَراغَکَ وَشَبابَکَ وَنِشاطَتَکَ أنْ تَطْلُبَ بِها الاْخِرَةَ; سلامتى و توانايى و فراغت بال و جوانى و نشاطت را فراموش نکن و به وسيله آن سعادت آخرت را تحصيل نما».(2) به يقين، غم و اندوه و حتى گريه و زارى براى از دست رفتن فرصت هيچ مشکلى را حل نمى کند. چه بهتر که انسان بيدار باشد و فرصت ها را دريابد. حديث معروفى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده که فرمود: «إنَّ لِرَبِّکُمْ فى أيّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحاتُ ألا فَتَعَّرضوا لَها; پروردگار شما در دوران زندگانى تان نسيم هاى سعادتى در اختيار شما مى گذارد از آن نسيم ها استفاده کنيد و خود را در معرض آن قرار دهيد».(3) اين نسيم هاى سعادت همان فرصت هاى گرانبهاست که در دوران زندگى براى انسان گه گاه حاصل مى شود. در حديث ديگرى از اميرمؤمنان(عليه السلام) مى خوانيم که فرمود: «أيُّهَا النّاسُ الاْنَ الاْنَ مِنْ قَبْلِ النُّدَمِ وَ مِنْ قَبْلِ (أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِى جَنْبِ اللهِ)(4); اى مردم هم اکنون هم اکنون (به پا خيزيد) پيش از آنکه (فرصت ها از دست برود و) پشيمان شويد و پيش از آنکه (به فرموده قرآن مجيد) کسى بگويد: افسوس بر من از کوتاهى هايى که در اطاعت از فرمان خدا کردم».(5) (1). قصص، آيه 77 . (2). جامع الاحاديث شيعه، ج 14، ص 316. (3). بحارالانوار، ج 68 ص 221. در منابع اهل سنت نيز اين حديث از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده است: دانشمند معروف اهل سنت «هيثمى» آن را در مجمع الزوائد در باب «التعرض لنفحات رحمة الله» ج 10، ص 231 آورده است. (4). زمر، آيه 56. (5). ميزان الحکمة، ح 15791.

لینک کانال را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا با دنبال کردن حکمت ها و انشالله با عمل به حکمت ها ، 🌹 مرام علی پررونق تر از نام علی بشه https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357