.......: پيش گويى امام (ع) و اجدادش افزون بر آن چه كه گذشت ياد اين نكته لازم است كه امام رضا (ع) شهادتش را به وسيله زهر خود بارها پيش گويى كرده بود. به علاوه، اجداد پاكش نيز سال‌ها پيش از وى رويداد شهادت امام رضا (ع) را خبر داده بودند. مى توان روايات وارد شده در اين زمينه را به سه طبقه تقسيم كرد: ۱ آن دسته از رواياتى كه از زبان پيغمبر (ص) يا ائمه (ع) نقل شده و حاكى از به شهادت رساندن امام رضا در طوس است. در اين باره پنج حديث وارد شده. ۲ آن از دسته از رواياتى كه از خود امام رضا (ع) شده كه شهادتش به دست مأمون و دفنش را در طوس كنار قبر هارون پيش گويى نموده است. اين قبيل روايات بسيار است و گاهى حتى امام اين پيشگويى را نزد مأمون نيز مى كرده است. ۳ آن دسته از روايات كه به تشريح چگونگى سم خورانى پرداخته اند يعنى آن كه اين كار به وسيله انگور بوده يا انار يا به وسيله ديگر. رواياتى كه در اين مضمون وارد شده نيز بسيارند كه برخى از آن‌ها نيز از خود امام (ع) نقل گرديده اند. بنا به تحقيق يكى از نويسندگان اين روايات به يكى از افراد زير منتهى مى شوند: ۱ ابوالصّلت عبدالسلام هروى. ۲ هرثمة بن اعين. ۳ على بن حسين كاتب. ۴ ريّان بن شبيب. ۵ محمد بن جهم. ۶ عبدالله بن بشير. (۲۷) (زندگى سياسى هشتمين امامتاليف جعفر مرتضى حسينى ترجمه سيد خليل خليليان دفتر نشر فرهنگ اسلامى پاييز https://eitaa.com/zandahlm1357

هر که گم گشت به درگاه تو راه آورده هر که غم داشت به سوی تو پناه آورده به خدا مأمن عشق تو صفایی دارد سبز آن دل که به خود مهر رضایی دارد اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا

☑️متن شبهه و سوال👇👇👇👇👇 وقتی امام حسین از شهادت مسلم و خیانت کوفیان با خبر شدند چرا راه را به سمت مدینه عوض نکردند؟ و همچنان مسیر عراق رو پیش گرفتند. چون شما به تاریخ دقیق و احادیث اشنا هستید خواهش دارم لطفا جواب تاریخی و علتشو بفرمایید تشکر میکنم ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✅متن پاسخ به شبهه👇👇👇👇👇 👈🏻برای اینکه امام حسین (ع) از مردم کوفه نامه دریافت کرد، مردم کوفه امام حسین را خواستند که بیا. هیجده هزار نفر یا دوازده هزار نفر نامه نوشتند، بعد امام هم از جایی خبر دار نشد که همه ی کوفیان خیانت کردند چنین نامه ای به دست امام نرسید، جایی از تاریخ ننوشته که نامه به امام دادند که همه ی کوفیان خیانت کردند، نه چنین چیزی به دست امام نرسید. مسلم به عمر سعد وصیت کرد که برو به حسین (ع) این حرف را برسان که نیا.. اما عمر سعد که این کار را نکرد! 🔹پس امام نامه دریافت کرد از کوفیان حجت تمام شد که برود. وقتی حجت برداشته می شود که دوباره نامه دریافت کند که حسین (ع) ما تو را نمی خواهیم. ولی امام حسین چنین نامه ای را دریافت نکرد. امام حسین وظیفه اش این بود که ظلم را برچیند و ظلم را از بین ببرد. وظیفه امام حسین این بود نیتش این بود که مردم را آگاه کند از خباثت یزید، از نیت یزید، از عملکرد یزید، که می خواهد اسلام را از بین ببرد، به این هدفش رسید دیگر! امام حسین با کشته شدن خودش مردم را به این نیت آگاه کرد. ☝️🏻شما اگر هدف را ببینید قضیه برایت آشکار می شود، هدف این بود خباثت یزید و آل یزید اثبات بشود برای مردم و مظلومیت اهل بیت، هدف این است به همین خاطر امام حسین (ع) زن و بچه اش را همراه خودش برد. هدف این بود که نقشه یزید برای مردم روشن بشود که یزید نقشه اش از بین بردن کل اسلام است و امام با کشته شدن خودش این را فهماند که دعوا سر امام حسین و خلافت نیست، چون اینها دیدند که امام حسین دارد نماز می خواند. پس معلوم شد دعوا سر اصل اسلام است. به همین خاطر چون امام هدفش این بود پس تغییر مسیر نداد. 👈🏻هر چند عرض کردم نامه ای به امام حسین نرسید که مردم کوفه از نظرشان برگشتند و دیگر شما را نمی خواهند. چنین نامه ای دست امام نرسید که حجت بر ایشان تمام بشود. #پرسش_پاسخ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 👤پاسخ دهنده: #استاد_احسان_عبادی (👆جزو اساتید مهدویت ، پژوهشگر تاریخ و محقق)

#متن_منبر_مجازی 3 💠 سلسله سخنرانی های #تربیت_مهدوی_با_مکتب_حسینی 3 🎬 جلسه 3️⃣

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

📻📻📻 #کتاب_صوتی #شهدا #صوت #دفاع_مقدس 📻 #کوچه_شهید_بزرگی 5⃣ قسمت پایانی (۵) ; وصال و فراغ 🔊 نمایشنامه صوتی جدید با موضوع شهدا و دفاع مقدس

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

🎞 #کمیک_موشن 🗡مردی که در کربلا بدون زره جنگید ‌ 💪 عابس از یاران امام و مردی از قبیله بنی شاکر بود؛ طایفه‌ای که مردانش به شجاعت شهرت داشتند. او وقتی در میدان نبرد زره از تن برکند و حریف می‌طلبید؛ هیچ کس جرئت جنگ با او را نداشت. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

هزار لحظه گذشت و هزار لحظه دلم به سينه سر زد و ديوانه را قرار تويی #امیری‌حسین‌ونعم‌أمیر🥀 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

خدا روزی رسان است اما إهنی هم می‌خواهد. کاربرد این مثل درباره کسانی است که انتظار دارند بدون هیچ تلاشی و زحمتی سود و منفعتی را ببرند؛ و فقط به امید خدا، نشسته اند و هیچ زحمتی نمی کشند. گروهی دور هم نشسته بودند و درمورد مهربانی و بخشش خدا با هم صحبت می‌کردند. یکی گفت: می‌گویند خداوند روزی رسان است پس چرا ما باید از صبح تا شب برای بدست آوردن روزی، تلاش و کارکنیم؟ در این میان عده ای مخالفت کردند و گفتند: خداوند بدون سعی و تلاش به کسی روزی نمی دهد. آن مرد از مخالفت دیگران عصبانی شد و گفت من به شما ثابت میکنم؛ که بدون سعی و تلاش هم می‌شود روزی بدست آورد. از روز بعد با دوستاش قرارگذاشت که چند روز به مسجد برود و هیچ غذایی با خودش نبرد. یک روزگذشت و از روزی و غذا خبری نشد. از شدت گرسنگی می‌خواست از گفته ی خودش پشیمان شود و برگردد. که ناگهان مردی روستائی وارد مسجد شد دستمال نانش را باز کرد و مشغول خوردن نان و پنیر شد. مردکه از شدت گرسنگی طاقت حرف زدن را نداشت، با دیدن نان و پنیر با چند سرفه الکی آن مرد روستائی را متوجه خودش کرد. مرد به طرفش رفت و نان و پنیرش را با او تقسیم کرد. آن مرد روز بعد پیش دوستاش رفت و با افتخار ماجرا را تعریف کرد. و گفت: حالا به شما ثابت شد که خدا روزی رسان است و ما بیهوده تلاش می‌کنیم. یکی از میان جمع خندید و گفت: حق با توست خدا روزی رسان است اما یک إهنی هم می‌خواهد. https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_168 و قال عليه‌السلام الْأَمْرُ قَرِيبٌ‌ وَ الْاِصْطِحَابُ‌ قَلِيلٌ‌. امام عليه السلام فرمود: فرمان مرگ نزديك است و مدت همراهى با دنيا كوتاه.

شرح و تفسير نزديكى فرمان مرگ امام عليه السلام در اين كلام كوتاه و حكيمانۀ خود اشاره به كوتاهى عمر انسان در دنيا كرده مى‌فرمايد:«فرمان مرگ نزديك است و مدّت همراهى (با مردم و مواهب دنيا) كوتاه»؛ (الْأَمْرُ قَرِيبٌ‌ وَ الِاصْطِحَابُ‌ قَلِيلٌ‌) . واژۀ «امر» اشاره به پايان زندگى و فرا رسيدن مرگ است، همان‌گونه در آيۀ ١٤ سورۀ «حديد» آمده است: «وَ غَرَّتْكُمُ‌ الْأَمانِيُّ‌ حَتّى جاءَ أَمْرُ اللّهِ‌» ؛و آرزوهاى دورودراز شما را فريب داد تا فرمان خدا رسيد». «اصطحاب» به معناى همراه و همنشين بودن با مردم دنيا يا با مواهب و نعمت‌هاى حيات است. اين حقيقتى است كه همگان آن را مى‌دانيم و آثار آن را همه روز با چشم مشاهده مى‌كنيم؛ هر روز پيكر بى‌جان بعضى از دوستان يا غير دوستان را مى‌بينيم كه بر دوش ديگران به سوى آرامگاهشان حمل مى‌شود. جاى خالى بسيارى از دوستان و بستگان و عزيزان در ميان ما نمايان است. قبور آنها در دسترس ماست: غالباً به زيارت قبورشان مى‌رويم و از همه برتر در صفحات تاريخ ياد نام‌آورانى را ملاحظه مى‌كنيم كه در عصر خود چه قدرت و زندگى پرغوغايى داشتند؛ ولى به سرعت همه پايان گرفت و چيزى جز استخوان‌هاى پوسيدۀ آنها در زير خاك و قصرهاى ويران‌شده‌شان باقى نمانده است. با اين وصف غالباً گرفتار غفلتيم، به پايان زندگى خود نمى‌انديشيم، توشه‌اى مناسب براى سفر پر خوف و خطر آخرت فراهم نمى‌سازيم. به فرمودۀ امام عليه السلام در حكمت ١٢٢ «گويى فرمان مرگ بر غير ما نوشته شده و گويى اين مردگانى را كه با چشم مى‌بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما باز مى‌گردند»؛ (كَأَنَّ‌ الْمَوْتَ‌ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ‌... وَ كَأَنَّ‌ الَّذِي نَرَى مِنَ‌ الْأَمْوَاتِ‌ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ‌ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ‌) . به همين دليل در روايتى كه مرحوم كلينى آن را در كتاب كافى از رسول اكرم صلى الله عليه و آله در ضمن خطبه‌اى نقل كرده مى‌خوانيم: «سُئِلَ‌ أَىُّ‌ الْمُؤْمِنينَ‌ أكْيَسٌ‌ ؛از آن حضرت پرسيدند: كدام يك از مؤمنان باهوش‌ترند؟» فقال: «أكْثَرُهُمْ‌ ذِكْراً لِلْمَوْتِ‌ وَ أشَدُّهُمْ‌ لَهُ‌ اسْتِعْداداً ؛كسى كه بيش از همه به ياد مرگ باشد و كسى كه از همه آماده‌تر براى آن شود». ١ در حديث ديگرى در همان كتاب شريف از امام على بن الحسين عليهما السلام آمده است كه مى‌فرمود: «عَجَبٌ‌ كُلُّ‌ الْعَجَبِ‌ لِمَنْ‌ أنْكَرَ الْمَوْتَ‌ وَ هُوَ يَرى‌ مَنْ‌ يَمُوتُ‌ كُلَّ‌ يَوْمٍ‌ وَ لَيْلَةٍ‌ وَ الْعَجَبُ‌ كُلُّ‌ الْعَجَبِ‌ لِمَنْ‌ أنْكَرَ النَّشْأَةَ‌ الْأُخْرى‌ وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ‌ الْأُولى‌؛ بسيار تعجب است از كسانى كه مرگ را (عملاً) انكار مى‌كنند در حالى كه هر روز و شب، مردگان را مى‌بينند همچنين بسيار تعجب است از كسانى كه جهان آخرت را انكار مى‌كنند در حالى جهان دنيا را مى‌بينند (كه نشانه‌هاى آخرت در آن بسيار است)». ٢ شاعر مى‌گويد: فلك اى دوست! ز بس بى حد و بى مَر ٣ گردد بد و نيك و غم و شادى همه آخر گردد ز قفاى من و تو گِرد جهان را بسيار دى و اسفند مه و بهمن و آذر گردد ماه چون شب شود از جاى به جايى حيران پى كيخسرو و دارا و سكندر گردد اين سبك خنگ ١ بى آسايشِ‌ بى پا تازد وين گران كشتى بى رهبر و لنگر گردد روز بگذشته خيال است كه از نو آيد فرصت رفته محال است كه از سر گردد كشتزار دل تو كوش كه تا سبز شود پيش از آن كين رخ گلنار معصفر گردد زندگى جز نَفَسى نيست غنيمت شمرش نيست آمد كه همراه نفس برگردد چرخ بر گرد تو دانى كه چه سان مى‌گردد؟ همچو شهباز كه بر گِرد كبوتر گردد اندر اين نيمه ره، اين ديو تو را آخر كار سر بپيچاند و خود بر ره ديگر گردد خوش مكن دل كه نگشته است نسيمت اى شمع بس نسيم فرح انگيز كه صرصر گردد

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357

در مورد دادن مقدار کود به گلدان و گیاهتان دقت کنید که اضافی نباشد. بسیاری از سبزی‌ها دوستدار خاک معمولی و حتی ضعیف هستند https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه سبک زندگی .......: @zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇

حلیة_المتقین #https://eitaa.com/zandahlm1357

فصل نهم : در رعايت حقوق مؤمنان در غيبت ايشان در حديث معتبر منقول است كه شخصى بحضرت زين العابدين عليه السّلام عرض كرد، كه فلان شخص شما را گمراه و مبتدع ميداند، حضرت فرمود كه حق همنشينى او را رعايت نكردى كه سخن از را بمن نقل كرد، حق مرا رعايت نكردى چيزى كه نميدانستم از او بمن رسانيد، همه را مرگ در پيش است ، محشور خواهيم شد و وعده گاه همه قيامت است ، خدا ميان ما حكم خواهد كرد، زنهار كه غيبت مكن كه خورش سگان جهنم است . در حديث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر كه ايمان بخدا و رسول دارد ننشيند در مجلسى كه به امامى دشنام دهند، يا غيبت مسلمانى كنند. در حديث ديگر فرمود كه هر كه غيبت كند مسلمانى را ثواب روزه و وضويش بر طرف مى شود، در روز قيامت از او بوئى آيد گنده تر از بوى مردار كه اهل محشر همه در آزار باشند، اگر پيش از توبه بميرد حلال كرده باشد چيزيرا كه خدا حرام كرده است ، هر كه احسان كند با برادر مؤ من در مجلسى كه غيبت او كند، نگذارد كه او را غيبت كنند، حق تعالى هزار نوع بديرا در دنيا و آخرت از او ردكند، اگر ردنكند و قدرت بر رد غسبت او داشته باشد مثل گناه آن غيبت كننده هفتاد برابر داشته باشد. از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه هر كه را بديده خود نه بينى كه گناه كند و دو گواه عادل بر آن گواهى ندهند كه گناهى كرده است ، او از اهل عدالت است و گواهيش مقبولست هر چند در واقع گناهكار باشد، هر كه غيبت كند از را بگناهى كه در او باشد او از دوستى و يارى خدا دور است ، در دوستى و يارى شيطان داخل است ، بتحقيق كه خبر داد مرا پدرم از پدرانش از رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله وسلّم كه هر كه غيبت كند، مؤ منى را بچيزيكه در او باشد خدا در ميان ايشان در بهشت اجتماع نيندازد، هر كه غيبت كند مؤ منى را بچيزيكه در او نباشد عصمت ميان ايشان بريده شود، غيبت كننده در جهنم باشد. در حديث معتبر ديگر فرمود كه هر كه در حق برادر مؤ من خود بگويد آنچه چشمش ديده و گوشش شنيده باشد از آنها خواهد بود، كه حقتعالى ميفرمايد، بدرستيكه آنانكه مى خواهند كه شايع شود گناهان بد مؤ منان ايشان راست عذابى دردناك در دنيا و آخرت . در حديث ديگر فرمود غيبت آنست كه در برادر مؤ من عيبى و گناهى را بگوئى كه خدا بر او پوشانيده است ، و بهتان آنست كه در او چيزى بگوئى كه در او نباشد. در حديث ديگر فرمود هر كه غيبت كند برادر مؤ من خود را بى آنكه دشمنى در ميان ايشان باشد، شيطان در نطفه او شريك شده خواهدبود. در حديث ديگر فرمود كه سه خصلت است كه در هر كه باشد چهار چيز براى او لازم ميشود، كسيكه چون سخن گويد دروغ نگويد، چون با مردم خلطه كند برايشان ظلم نكند، و چون وعده كند بوعده خود وفا كند، واجبست كه عدالت او در ميان مردم ظاهر باشد و مروت او در ميان ايشان هويدا باشد، غيبت او برايشان حرام باشد، اخوت او برايشان واجب باشد. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه غيبت بدتر است از زنا زيرا كه زناكار توبه ميكند، و خدا توبه اش را قبول ميكند و غيبت كننده توبه اش قبول نيست تا آن شخص آن را حلال كند. از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه برادران خود را ياد كنيد هرگاه غايب باشند از شما ببهتر از آنچه دوست ميدارى كه شما را غايبانه ياد كنند. در حديث ديگر فرمود كه چون فاسق علانيه گناه كند و پروا نكند او را حرمت نيست و غيبت او حرام نيست . از حضرت امام محمد باقر عليه السّلام منقول است كه سه كسند كه ايشان را حرمتى نيست كسيكه صاحب بدعت باشد وامام و ييشواى ظلم كننده و فاسقى كه علانيه فسق كند. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر كه رد كند حرف بدى را كه در عرض برادر مسلمانش گويند، براى او بنويسند، بهشت را البته . در حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر عليه السّلام مرويست كه هر كه نزد او غيبت كنند برادر مؤ منش را پس از را نصرت و يارى كند خدا او را در دنيا و آخرت يارى كند و اگر قادر باشد كه دفع آن غيبت از او بكند و يارى او در آن باب بكند، و نكند خدا پست كند او را در دنيا و آخرت . از حضرت امام حسن عسكرى عليه السّلام منقول است كه هر كه حاضر باشد در مجلسى كه در مجلس سگى در عرض برادران مؤ من او فتاده باشد و صاحب جاه و اعتبار باشد، و او رد كند بر آن ظالم و عرض برادران مؤ من را نگاه دارد، حق تعالى برانگيزد ملائكه را كه جمع ميشوند نزد بيت المعمور براى حج و آنها نصف ملائكه آسمانهايند و ملائكه كرسى و عرش و ايشان نصف ملائكه حجب اند، كه ايشان همه او را نزد خدا مدح و ستايش كنند، و از براى او از خدا رفعت منزلت و بلندى مرتبه او را سئوال كنند، پس حق تعالى فرمايد كه من واجب گردانيدم براى او بعدد هر يك از شما كه مدد او ميكنيد، مثل عدد جميع شما از درجات بهشت و قصرها و باغها و بستانها و درختان از آنچه خواهم كه عقل مخلوقى بآن احاطه نكرده باشد. از حضرت صادق عليه

السّلام منقول است كه هر كه نقلى بكند در مذمت مؤ منى براى آنكه عيب او را ظاهر كند، و مردى او را در هم شكند و او را از ديدهاى مردم بيندازد خدا او را از دوستى و يارى خود بيرون كند، در دوستى و يارى شيطان داخل كند. در احاديث معتبره منقول است كه هر كه دو رو و دو زبان داشته باشد كه در حضور مردم مدح ايشان كند، در غايبانه غيبت ايشان گويد چون در روز قيامت محشور شود، دو زبان از آتش داشته باشد يكى در پيش رو ويكى در پشت سر و در محشر ندا كنند، اين بود كه در دنيا دو رو و دو زبان داشت . در روايت ديگر منقول است كه محمدبن فضيل بحضرت امام موسى عليه السّلام عرض كرد، كه شخصى از برادران مؤ من چيزى از او بمن ميرسد كه خوشم نمى آيد، پس از او سئوال ميكنم او انكار ميكند، حال آنكه جمعى از مردم ثقه اين خبر را بمن نقل كرده اند، حضرت فرمود كه چشم و گوش خود را تكذيب كن در حق برادر مؤ من خود اگر پنجاه كس شهادت بدهند و سوگند ياد كنند، او خلاف آنها بگويد سخن او را تصديق كن و آنها را تكذيب كن و براى از چيزى را فاش مكن كه موجب نفص و عيب او باشد. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر كه كسى را رسوا كند در گناهى چنانست كه آن گناه را خود كرده است ، هر كه مؤ منى را بچيزى سر زنش كند از دنيا نرود تا آن را خود بكند. از حضرت على بن الحسين عليه السّلام منقول است كه هر كه خود را از بدگوئى در عرض مسلمانان نگاه دارد خدا گناهش را در قيامت بيامرزد. در حديث صحيح از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه هر كه بهتانى بگويد براى مرد مؤ من بچيزى كه در او نباشد خدا او را در ميان چرك فروج زناكاران كه در ديگهاى جهنم جوشد نگاه دارد، تا آنكه از عهده گفته خود بدر آيد. از حضرت امام موسى عليه السّلام منقول است كه هر كه براى كسى چيزى بگويد كه مردم آنرا دانند غيبت نيست . در حديث معتبر از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه اظهار شماتت و شادى مكن در بلائيكه بر برادر مؤ من تو نازل شود، كه خدا او را رحم ميكند و از او دفع ميكند و بر تو ميفرسند آن بلا را و فرمود هركه شماتت كند، بر مصيبت برادر مؤ من خود از دنيا بيرون نرود تا بآن مبتلا نشود. در احاديث معتبره بسيار وارد شده است كه نزديكترين احوال بنده بكفر آنست كه كسى با مؤ منى برادرى كند، لغزشها و گناهانش را در خاطر نگاهدارد، كه يك روزى او را سرزنش كند، بآنها. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه فرمود اى جماعتيكه بزبان مسلمان شده ايد، ايمان بدل شما نرسيده است مذمت مسلمانان مكنيد و تفحص عيبهاى ايشان مكنيد، كه هر كه تفحص عيبهاى مردم كند خدا او را رسوا كند، اگر چه گناه را در ميان خانه خود كرده باشد. حضرت صادق عليه السّلام فرمود كه هر كه سرزنش مؤ منى كند خدا او را در دنيا و آخرت سرزنش كند. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه بدترين دروغها گمان بدبمردم بردن است . از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه هر كه متهم سازد برادر مؤ منش را ايمان در دلش گداخته شود، چنانچه نمك در ميان آب گداخته ميشود. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله سلّم منقول است كه فرمود مى خواهيد خبر دهم شما را از بدترين شما؟ گفتند، بلى يا رسول اللّه فرمود آنها كه در ميان مردم بسخن چينى راه ميروند، در ميان دوستان جدائى مى اندازند، و از براى بى عيبان عيب ميجويند. حضرت امام محمد باقر عليه السّلام فرمود كه بهشت حرام است بر سخن چينان . از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه دو شخص بآزرده گى از هم جدا نميشوند مگر آنكه يكى مستحق بيرزارى ولعنت الهى ميشود، بسيار باشد كه هر دو مستحق شوند شخصى گفت كه اگر يكى مظلوم باشد، چرا مستحق لعنت شود؟ فرمود براى آنكه چرا نمى آيد بنزد آن ديگرى كه او را بدارد بصله و احسان و ازبد او درگذرد. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه آزرده گى و جدائى زياده از سه روز نميباشد. از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه پيوسته شيطان در فرح وشادى است ، تا دو مسلمان از يكديگر آزرده اند ودورى ميكنند و چون با هم ملاقات كنند، زانوهايش برهم مى خورد، بندهايش جدا ميشود و فرياد ميكند واويلا چه بلائى بود برسر من آمد. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر دو مسلمان كه از هم دورى كنند، و سه روز بگذرد كه صلح نكنند، از اسلام بدر ميروند و در ميان ايشان دوستى ايمانى برطرف ميشود، پس هر يك زودتر با ديگرى سخن بگويد در قيامت زودتر به بهشت خواهد رفت . حلیة_المتقین #https://eitaa.com/zandahlm1357