زندگي محمد (ص) متن حديث حياته صلّي الله عليه و آله و تاريخ وفاته كتاب مواليد الأئمّة أخبرنا الإمام الفاضل العلّامة محبّ الدين أبوعبدالله محمّد بن محمّد و ابن الحسن بن النجار البغدادى بالمدرسة الشريفة المستنصريّة، قال: أخبرنا المشايخ الثلاثة أبوعبدالله محمّد بن عبدالواحد بن الفاخر القرشى و أبوماجد محمّد بن حامد بن عبدالمنعم بن عزيز الواعظ و أبومحمّد أسعد بن أحمد بن حامد الثقفى إجازة قالوا جميعاً: أخبرنا أبومنصور عبدالرحيم محمّد بن أحمد بن الشرابى الشيرازى إذناً قال: أخبرنا أبومسعود أحمد بن محمّد بن عبدالعزيز بن شاذان البجلى بخطّه، قال: أخبرنى أبوعلىّ أحمد بن محمّد بن علىّ العمادى النسوى بنسا قراءة عليه، أخبرنا أبوالعباس أحمد بن إبراهيم بن علىّ الكندى بمكّة سنة خمسين و ثلاثمائة أخبرنا أبوبكر محمّد بن أحمد بن محمّد بن عبدالله بن اسماعيل المعروف بابن أبى الثلج، حدّثنى عتبة بن سعد بن كنانة عن أحمد بن محمّد الفارمانى عن نصر بن علىّ الجهضمى قال: سألت أباالحسن علىّ بن موسي الرضا عليه السلام عن أعمار الائمة صلوات الله عليهم، قال: حدّثنى أبى موسي بن جعفر قال: حدّثنى أبى جعفر بن محمّد عن أبيه محمّد بن علىّ عن أبيه علىّ بن الحسين عن أبيه الحسين بن علىّ عن أبيه أميرالمؤمنين علىّ بن أبى طالب صلوات الله عليهم قال: مضى رسول الله صلّي الله عليه و آله و هو ابن ثلاث و ستين سنة فى سنة عشر من الهجرة و كان مقامه بمكّة أربعين سنة ثمّ هبط عليه الوحى فى عام الأربعين و كان بمكّة ثلاث عشرة سنة ثمّ هاجر إلي المدينة و هو ابن ثلاث و خمسين سنة فأقام بها عشر سنين و قبض صلّي الله عليه و آله فى شهر ربيع الأوّل يوم الاثنين لليلتين خلتا منه. زندگي محمد (ص) و تاريخ وفاتش از كتاب مواليد الائمه امام فاضل علاّمه محبّ الدين ابوعبدالله محمد بن محمد و ابن الحسن بن نجّار بغدادي در مدرسه شريف مستنصريه ما را با خبر نمود و گفت: مشايخ ثلاثه ابوعبدالله محمد بن عبدالواحد بن فاخر قرشي و ابوماجد محمد بن حامد بن عبدالمنعم بن عزيز واعظ و ابومحمد اسعد بن احمد بن حامد ثقفي به اجازه گفتند: ابومنصور عبدالرحيم محمد بن احمد بن شرابي شيرازي به اذن ما را گفت: ابومسعود احمد بن محمد بن عبدالعزيز بن شاذان بجلي به خط خود ما را با خبر كرد و گفت: ابوعلي احمد بن محمد علي عمادي نسوي در نسا بر او خواند كه ابوعباس احمد بن ابراهيم بن علي كندي در مكه به سال ۳۵۰ ما را خبر داد كه ابوبكر محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله بن اسماعيل معروف به ابن ابي ثلج گفته است عتبه بن سعد بن كتانه از احمد بن محمد فارماني از نصر بن علي جهضمي مرا حديث كرد و گفت: از ابوالحسن علي بن موسي الرضا (ع) درباره عمر امامان صلوات الله عليهم سؤال كردم، فرمود: پدرم موسي بن جعفر مرا حديث كرد و فرمود: پدرم جعفر بن محمد، از پدرش محمد بن علي، از پدرش علي بن حسين، از پدرش حسين بن علي، از پدرش اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب صلوات الله عليهم مرا حديث كرد و فرمود: رسول خدا (ص) در سال دهم هجرت رحلت فرمود در حالي كه شصت و سه سال داشت، اقامت او در مكه چهل سال بود كه وحي در سال چهلم بر او نازل شد و سيزده سال در مكه بود، سپس در پنجاه و سه سالگي به مدينه مهاجرت كرد و ده سال در آنجا بود، و در شب دوم ربيع الاول، روز دوشنبه، رحلت نمود۱. منبع حديث ۱- تاريخ الأئمّه، ابن أبى ثلج بغدادى ۳، (ضمن مجموعه اى نفيس). #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

📺برنامه گامی به سوی ظهور 🔢 بخش سیزدهم 📚استاد نصوری تعجیل در فرج امام زمان عج صلوات اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم 🌹🌹🌹🌹 https://eitaa.com/zandahlm1357

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 35 شماره 5⃣3⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم https://eitaa.com/zandahlm1357

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

نمایش فراتر از فریاد داستان زندگی #مالکوم_ایکس قسمت هفتم (پایان)

🇮🇷 🎥ماجرای این شهید را همه مسئولین باید بشنوند 🍃🌹🍃 🔹روایتی از شهیدی که حتی چای شیرین به پدرش نداد چون شکر اندازه بچه‌های گردان نبود پدرش گفت شهید خواهی شد!

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

فرق بین اسماء خبیر و علیم و شهید و فرق بین خبیر و علیم و شهید که از اسماء اللّه اند آن که: اذا اعتبر العلم مطلقاً، فهو العلیم. و اذا أضیف العلم الی الأمور الباطنة، فهو الخبیر. و إذا أضیف الی الأمور الظاهرة، فهو الشهید. احاطه علمی حضرت حق بر مصنوعات خود قوله علیه السلام: وَ کَیْفَ لاَ تُحْصِی مَا أَنْتَ صَنَعْتَهُ. یعنی: چگونه تو احصا و تعداد تمام جزئیات و کلّیات ذرات موجودات را در علم خود نداشته باشی با آن که تو صانع و جاعل آنهائی، کما قال تعالی: « وَ أَحْصَی کُلَّ شَیْ ءٍ عَدَدًا [۱] »، أی أحصی ما کان و ما یکون من ابتداء خلق عالم و ایجاد آدم الی قیام الساعة و انقراض العالم از وقایعات کلیه، چون خسف و زلزله و هلاکت قوی و استیلای امام جابر و ظهور امام عادل. بلکه، احصاء عدد ساعات و انفاس هر فردی و عدد ما أکل من الحبوب فی مدّة عمره و اعمال فرداً فرد [۲]، و توّلده فی أیّ مکان و موته فی أیّ مکان، کما قال تعالی: « وَ مَا تَدْرِی نَفْسٌ مَّا ذَا تَکْسِبُ غَدًا وَ مَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ [۳] »، أی و هو الذی أحصی کلّ شی ء بعلمه و أحاط به، فلا یفوته دقیق منها و لاجلیل، « وَ لاَ یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّماواتِ وَ لاَ فِی الاْءَرْضِ [۴] [۵] »، قال تعالی: « کُلَّ شَیْ ءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ [۶] ». باطن او که تمام اشیاء متوالیه عالم در او ید قدرت احصا و ثبت نموده عقل اول است، که لوح قضای حقّ است که از او چون مقدّم بر تمام موجودات و اول ما صدر است، به « امام مبین » تعبیر شده که فعلیات و وقایعات کونیه از حقّ بلا واسطه در او مرتسم شود، و از آنجا در لوح نفس کلیه که به لوح محفوظ تعبیر فرموده منتقل شده، ثبت شود. و ظاهر آن « امام مبین » که کمالات و فعلیات و علم وقایعات عالم را خدا در او احصا فرموده، وجود مبارک علی علیه السلام است که می‌فرماید: « سلونی قبل أن تفقدونی فإنی بطرق السماوات أعلم منکم بطرق الارض » [۱]، کما روی «أ نّه مرّ مع اصحابه بوادی النمل فقال واحد منهم: سبحان من یعلم عدد هذا النمل. فقال علیه السلام: لاتقل کذا، قل سبحان من خلق هذا النمل. قال: کأ نّک تعلمه یا أمیرالمؤمنین. قال: نعم، واللّه إنّی لأعلمه، و أعلم الذکر منه من الأنثی ؛ [... ] أما قرأت قوله تعالی: « وَ کُلَّ شَیْ ءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ [۲] » » [۳] . قوله علیه السلام: أَوْ کَیْفَ یَغِیبُ عَنْکَ مَا أَنْتَ تُدَبِّرُهُ. یعنی: باز چگونه غائب است از تو چیزی که « تدبّره »، یعنی: به ترتیب و تدبیر تو ایجاد شده، نشو و نما می‌کند ؛ کما فی الحدیث: « انّه لطیف لعلمه بالشی ء، اللطیف، کالبعوضة و ما أخفی منها [۴]، و علم موضع نشوها[... ] و علم نقلها الطعام و الشراب الی أولادها فی المفاوز و القفار » [۵] . بالجمله، از جمله اسماء اللّه، « یا مدبّر الکائنات » است، چه اشیاء ملکی و ملکوتی تمام در تحت تدبیر و ربوبیت او است، کما قال تعالی: « یُدَبِّرُ الاْءَمْرَ مِنَ السَّمَآءِ إِلَی الاْءَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ [۶] »، «امر» اشاره به روح است به مقتضای: « قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی [۷] »، و تدبیر او از سماء به سوی ارض، هبوط و نزول او است برای استکمال از جهت علوی به سوی ارض هبوط و نزول او است برای ترقّی، چه، انزل ترین [۱] عوالم وجود است، « ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ » متدرّجاً در ترقیات استکمالیه فی یوم هو یوم القیامة و یوم الموت به مقتضای: « من مات فقد قامت قیامته» [۲] کان مقداره ألف سنة، أی یصعد إلیه، به مقتضای: « إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ [۳] »، و هی النفس المطمئنّة، یعنی نزول الروح و الملائکة الموکلّة الحافظین علیه من السمآء، ثمّ الصعود و عروجها الی المحلّ الذی نزّلوا منه، بحیث لو قطع البشر هذا المقدار من المسافة کان فی ألف سنة، أی خمسین مأة للنزول، و خمسین مأة للصعود ؛ لأنّ من الأرض خمسین مأة سنین الی السماء، و من سماء الی سماء خمسین مأة سنین، لذا کان إیابه و ذهابه ألف سنة. ---------- [۱]: ۲ - سوره مبارکه جن، آیه ۲۸. [۲]: ۱ - کذا در اصل / صحیح: اعماله فرداً بعد فرد. [۳]: ۲ - سوره مبارکه لقمان آیه ۳۴. [۴]: ۳ - اصل: فی الارض و لا فی السماء. [۵]: ۴ - سوره مبارکه سبأ، آیه ۳. [۶]: ۵ - سوره مبارکه یس، آیه ۱۲. [۱]: ۶ - غررالحکم، ص ۱۱۹ ؛ المناقب، ج ۲، ص ۳۹ ؛ بحارالأنوار، ج ۴۰، ص ۱۵۳: « أخبر منکم ». [۲]: ۷ - سوره مبارکه یس، آیه ۱۲. [۳]: ۸ - ر. ک: مجمع البحرین، ج ۱، ص ۵۲۸. [۴]: ۱ - اصل: منه. [۵]: ۲ - بسنجید: مجمع البحرین، ج ۴، ص ۱۲۱ (با اختلاف اندک).

[۶]: ۳ - سوره مبارکه سجده، آیه ۵. [۷]: ۴ - سوره مبارکه اسراء، آیه ۸۵. [۱]: ۵ - کذا. [۲]: ۶ - بحارالأنوار، ج ۵۸، ص ۷. [۳]: ۷ - سوره مبارکه فاطر، آیه ۱۰. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

مانع گناه علی بن بسام بغدادی می‌گوید: دایی من غلام زیبایی داشت، شبی در منزل دایی خوابیده بودم، نیمه شب سراغ غلام رفتم، عقربی پایم را گزید. گفتم: آه، دایی بلند شد، گفت: چرا به اینجا آمدی؟ گفتم: خواستم ادرار کنم، دایی گفت، آری می‌خواستی در دبر غلام من ادرار کنی! دنیا، جوان و پیر گویند دنیا جوان و پیر است، یعنی دنیا از نظر خودش و از حیث تعلق آن به دیگران جوان و پیر است. دنیا از حیث خودش، تا زمان ابراهیم خلیل جوان و تا زمان بعثت پیامبر اسلام میانسال و پس از آن پیر است. و دنیا از حیث تعلقش به چیزهای دیگر که البته معنای مجازی است، نسبت به آغاز هر ملتی جوان و نسبت به پایان آن امت، پیر است. بلکه نسبت به آغاز حیات هر شخص جوان و نسبت به پایان عمر هرکس پیر است. رمضان در واوها از مثلهای عربی این است که رمضان در واوها قرار گرفته است. مرادشان این است که رمضان از بیست روز بیشتر است و عدد آن با واو عطف می‌شود احد و عشرون، یا بیست و یک... نیز مثل دیگر این است که وقع الشهر فی الانین، یعنی ماه در ناله افتاد. مرادشان از روز بیستم به بعد است که می‌گویند احد و عشرین، ثانی و عشرین، همین صدای انین شنیده می‌شود. جمع دست صفدی گوید: ایدی جمع ید و به معنای نعت است، برخی از دانشمندان که از حقیقت وضع لغوی بی خبرند جمع ید را که به معنای دست است، ایادی دانسته اند. اکثر مردم هم این جمع غلط را به کار می‌برند و در نامه‌ها می‌نویسند مثلاً الملوک یقبل الایادی الکریمه؛ در حالی که باید بنویسند: الملوک یقبل الایدی الکریمه. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه روایت تاریخ @zandahlm1357

📹 مجموعه کلیپهای #مدیریت_رهبری 5 ( رهبری در این 32 سال چه کرده ❓) ✅ کلیپ هایی جهت آشنایی نسل جوان با نحوه مدیریت رهبری و نجات کشور از بحران ها 🎬 جلسه 5⃣ ، واکنش تند ایت الله منتظری علیه مقام معظم رهبری... 👈 در سال 76 ، جامعه مدرسین اسامی چند مرجع تقلید را برای رجوع مردم، معرفی می کند. یکی از اسامی ، اسم مقام معظم رهبری می باشد. آیت الله منتظری به این قضیه شدیدا واکنش نشان می دهند و سخنرانی تندی علیه رهبری انجام می دهند که... 🎤 با توضیحات #استاد_احسان_عبادی از اساتید مهدویت و پژوهشگر تاریخ 👈 در نشر این فایلها جهت دفاع از رهبری همکاری بفرمائید #پاسخ_به_سوالات

اميرالمؤمنين (عليه السّلام) و نتيجۀ شورا على (عليه السّلام) به اجبار نتيجۀ شوم شورا را پذيرفت، زيرا در صورت نپذيرفتن آن، طبق وصيت عمر، كشته مى شد و خونش به هدر مى رفت. كما اين كه عثمان در جريان بحث هاى شورا به صراحت به اميرالمؤمنين (عليه السّلام) گفت: مخالفت در برابر وصيت عمر، جز كشته شدن نتيجۀ ديگرى ندارد. [۱] پس از اعلام نتيجۀ شورا، على (عليه السّلام) در مسجد پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) و در حضور مردم به عبدالرحمن فرمود: «حيله است و آن هم چه حيله اى»! به روايتى به او فرمود: تو امروز كار او را درست كردى به اين اميد كه او نيز فردا خلافت را به تو بازگرداند، ولى بدان چنين نخواهد شد و ميانۀ شما نيز به هم خواهد خورد. [۲] اميرالمؤمنين (عليه السّلام) در بارۀ رأى شورا مى فرمايد: يكى از اعضا (طلحه يا سعد وقاص) به سبب كينه اى كه از من به دل داشت، از من برتافت و ديگرى (عبدالرحمن) به سبب خويشاندى (با عثمان) به نفع رأى داد. روى گرداندن آن يكى هم جهاتى داشت كه ذكر آن خوشايند نيست. [۳] در روايات معتبر شيعه و سنى آمده است كه اميرالمؤمنين (عليه السّلام) در همان روز اعلام نتيجۀ شورا يا چند روز پس از آن، كسانى را كه در شورا حضور داشتند (چه اعضا و چه ناظران) مورد خطاب قرار داد و شمه اى از فضايل بى مانند خود را كه بالغ بر چهل فضيلت بود، براى آنان برشمرد و براى هريك از آن فضايل، از حاضران مى خواست با سوگند به خدا صحّت آن را تأييد كنند. آن‌ها نيز با سوگندهاى محكم، فضايل آن حضرت را تأييد مى كردند. [۴] على (عليه السّلام) با اين احتجاج، در واقع صلاحيت بى مانند خود براى به دست گيرى امور دين و دنياى مردم و برترى خود را بر غاصبان خلافت اعلام داشت و ثابت كرد كه براى بار سوم به رغم صلاحيتش از مقامى كه خدا و پيغمبر براى او در نظر گرفته بودند، محروم شد. اين حديث دردناك كه به حديث «مناشده» معروف است، به تفصيل در كتاب احتجاج طبرسى آمده است. ---------- [۱]: . على كيست؟ ص ۹۹. [۲]: . نگاه كنيد به: تاريخ طبرى، ج ۴، ص ۲۳۲ و شرح نهج البلاغة، ج ۱، ص ۱۸۸. [۳]: . خطبۀ شقشقيه؛ همچنين براى بررسى بيش تر مواضع اميرالمؤمنين (عليه السّلام) در شورا نگاه كنيد به: از سقيفه تا كوفه، ص ۱۰۵ تا ۱۰۹. [۴]: . زندگانى اميرالمؤمنين (عليه السّلام)، ص ۲۹۳ به نقل از منابع شيعى مانند امالى شيخ طوسى، خصال شيخ صدوق و ارشادالقلوب ديلمى. نيز به نقل از منابع معتبر سنى مانند، مناقب ابن مغازلى شافعى، مناقب خطيب خوارزمى و ميزان الاعتدال ذهبى. با اين تفاوت كه در منابع سنى به جاى چهل فضيلت، حدود سى فضيلت اميرالمؤمنين نقل شده است. #تاریخ تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357

باستانگراها و طرفداران کوروش ، در راستای ایجاد تفکر تمام مثبت در مورد هخامنشیان و کوروش ، عرب‌ های حجاز را در تاریخ و بخصوص در زمان هخامنشیان نادیده و یا تحقیر می‌کنند ، در حالی که قوم عرب در زمان کوروش و همچنین کمبوجیه و خشایارشا نقش موثری داشته اند. مطلبی که در این گفتار بحث می‌شود، ممکن است با تفکر و اندیشه سستی که باستانگراها در ذهن خود ایجاد کرده اند ، سازگار نباشد ولی واقعیت دارد ، روابط ایرانیان و عرب ‌ها را دست کم تا زمان هخامنشیان می ‌توان ردیابی کرد ، بنابر اخبار کوروش بزرگ عرب ‌ها را مطیع ساخت و آنها را جزء سپاهیان خود کرد و این مطلب تنها در زمان کوروش نبوده است ، بلکه در زمان پسر او کمبوجیه نیز ادامه داشت ، هنگامی که کمبوجیه برای فتح مصر می‌رفت ، پادشاه عرب‌ ها در شمال عربستان او را کمک رسانید . در کتاب تاریخ سیاسی هخامنشی که مولف آن جناب داندمایف استاد تاریخ امپراتوری ایران باستان و بابل میباشند در بیان این واقعه آورده است که : کمبوزیا سفیرانی نزد پادشاه عربستان فرستاد و از وی خواست تا راهی مطمئن و ایمن برای رسیدن به مصر در اختیار او بگذارند ، ظاهرا این پیام به طوایفی عرب رسید که گاو و گوسفند خود را در صحراهای بین مصر و فلسطین جنوبی می چراندند ، شاه عرب با این پیشنهاد کمبوزیا موافقت کرد ، و پیمانی بین هم منعقد ساختند ، شاه عرب پس از آن برای سربازان ایرانی که در راه مصر بودند آب و غذا می رساند ، شترهایی با خیک هایی پر از آب براساس این کمک عربها پس از آن بعنوان تابع و پیرو شاه هخامنشی بشمار نرفتند بلکه بعنوان متحد او تلقی شدند . منبع : تاریخ سیاسی هخامنشی ، داندمایف ، ترجمه : فرید جواهر کلام ، انتشارات فروزان روز ، تهران ، ۱۳۸۹ ، صفحه ۱۰۰ نکته : اکنون جای این پرسش است که اگر عرب‌ ها هم ‌پیمان هخامنشیان بودند پس دلیل این همه شعارهای نژادپرستانه ‌ی باستانگرایان علیه عرب ‌ها چیست؟ بله... ما هم معتقدیم که برخی از سران کشورهای عربی ، به تمام مبانی انسانیت خیانت می‌کنند ، اما باستانگرایانی که به قوم عرب (از صدر تا ذیل) توهین می‌کنند باید به این سؤال پاسخ دهند ؟ #ما_آریایی_هستیم #عرب_نمیپرستیم

🔴 #شایعه : ▪سربازان هخامنشی، به مردم غیر نظامی و اموال آنها آسیبی نمی رساندند!▪ ✅ پاسخ : #هرودوت مورخ مشهور یونانی تنها در یک فقره از برخورد سربازان هخامنشی تحت فرمان داریوش یکم با مردم غیر نظامی یونان روایت میکند : 🔻 بربر ها(هخامنشیان) کودکان یونانی را به گروگان گرفتند و سرزمین آنهارا ویران کردند!🔺 #هخامنشیان #داریوش