پيام رهبر معظم انقلاب اسلامي خطاب به همايش مسئولين بسيج دانشگاهي كشور پيام رهبر معظم انقلاب اسلامي خطاب به همايش مسئولين بسيج دانشگاهي كشور بسم الله الرحمن الرحيم دانشجويان بسيجي عزيز به يكايك شما درود مي‌فرستم و توفيق و ثبات قدم و بالندگي شما را از خداوند متعال مسألت مي‌كنم. تشكل دانشجويان در زير نام بسيج، گستره ي پهناور و پيچيدگي و چندجانبگي اين نام پرافتخار و پرآوازه را به نمايش مي‌گذارد. بسيجي بودن، به ميدان آوردن همه ي تواناييهاي خود در راه آرمانهاي نظام اسلامي است. به تكاپوي اميدوارانه و هدفدار و سلوك مؤمنانه و رو به كمال است. اين ويژگيها آنگاه كه در دانشگاه و در قالب يك مجموعه ي دانشجويي ظهور مي‌كند، پيشگامي و نوآوري و دليري در ميدان علم و سياست و دينداري و خدمت را با خود به همراه مي‌آورد. دانشجويان بسيجي بايد خود را با اين معيارها بسنجند و تلاش مجاهدت آميز در راه هدفهاي والا را هرروز بيشتر كنند. گذر زمان، صحت اميدواريهاي گذشته را به اثبات رسانده است. نظام اسلامي در عرصه‌هاي گوناگون، قابليت و ظرفيت عظيم خود را نشان داده و رويش و طراوت و بالندگي خود را به نمايش در آورده است. سخن نو و همت صادقانه و پيام اميدبخش ملت ايران، تا دوردست‌ها شناخته شده و افقهاي تازه ئي را در برابر چشم ملتها پديد آورده است. در كانون اين اشعه ي تابناك، جوانان مومن و پرتلاش و پاك سيرت ما قرار دارند. اين كانون را روزبروز وسيعتر و درخشانتر كنيد. خداوند يار و مددكار شما باد. والسلام عليكم رحمه الله سيدعلي خامنه اي ۱/شهريور/۸۵ .......: #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

۱۷- برخی اشکالات در قوّه ی قضاییّه از جمله در وظایف دادگاه ویژه ی روحانیّت من اوّل از شما تشکّر میکنم، به خاطر صحبتهایی که اوّلِ حرفهایتان در مورد مردم داشتید. دیدی که در جامعه نسبت به نظرهای شما وجود دارد، متأسّفانه جور دیگری است. با بیانات شما، این دید تا حدود زیادی اصلاح شد. جامعه یعنی شما دیگر؟ واّلا خب من که همین حرفها را همیشه در صحبتم میگویم. ببینید این صراحت گفتار... نه، ما با همین صراحت همیشه میگوئیم. من در ملاقات با مجلس خبرگان هم در نوبت گذشته همین حرفها را مفصّل گفتم و جاهای دیگر هم همین طور. پس اشتباه از من بود. بعد من سؤالی که میخواستم مطرح کنم در مورد قوّه ی قضائیّه بود. بعد متأسّفانه الان فکر میکنم ممکن است این شائبه برای شما پیش بیاید که ممکن است نیّت من صادقانه نباشد. به همین خاطر هم از شما خواهش میکنم که اگر فکر میکنید همچنین مسئله ای هست این سؤال حذف بشود، من سؤال دیگری را مطرح بکنم. سؤالتان را بکنید، حرفتان را بزنید، گفتم مقدّمات را حذف کنید. به نظر ما جوانها، یک سری اشکالات در سیستم قضایی وجود دارد. بدون اینکه قصد تخطئه ی خدمات مسؤولی را داشته باشیم، این را عرض میکنم. من حرفهای شما را قبول دارم. فرمودید که سیستم قضایی اصلاح شده، از ده سال پیش بهتر شده. من معتقدم که فردایش هم از امروزش بهتر است. امّا بعضی اشکالات کوچک هست که هم بهانه میدهد به دست بهانه گیرها، و هم واقعیتی است که یک مقدار ضعف حساب میشود. ببینید، مثلاً سال گذشته یکی از بلندپایه ترین مقامات - که شما قطعاً متوجّه منظورم میشوید - یک اصلی از اصول قانون اساسی را به صورت بخشنامه اعلام کردند؛ آن هم بعد از گذشت بیست سال از انقلاب اسلامی. من فکر نمیکنم این شایسته ی جمهوری اسلامی ایران باشد که اصلی از اصول قانون اساسی فراموش شده باشد و ایشان مجبور شود یک اصل را به صورت بخشنامه اعلام کند. این اصل میگوید متّهم را نمیشود بیشتر از ۲۴ ساعت در بازداشت نگه داشت. بعد همین اصل هم در بسیاری از بازداشتگاهها متأسّفانه رعایت نمیشود؛ خصوصاً در بازداشتگاههای نیروهای اطّلاعات و بعضاً دادگاههای انقلاب یا دادسرای ویژه ی روحانیّت. یک مسائلی هم درباره ی دادگاه ویژه ی روحانیّت مطرح میشود. در واقع دادگاه ویژه ی روحانیّت میراث امام است و فکر میکنم اکثر جوانها هم معتقدند که وجودش ضرورت دارد؛ امّا یک ابهامی که وارد است، این است که دادگاه روحانیّت در قانون اساسی نیست. بعد یک شیوه‌هایی هم در دادگاه ویژه ی روحانیّت اعمال میشود؛ مثل این که در انتخاب وکیلها مشکل دارند، یا مثلاً سیستم تجدیدنظری که وجود دارد، یا بعضاً رأیهایی که میدهد، یا مطبوعاتی که با حکم دادگاه ویژه ی روحانیّت تعطیل میشود. همچنین آیا دادگاه ویژه ی روحانیّت میتواند در مورد افراد غیر روحانی اظهارنظر کند یا خیر؟ آیا بهتر نیست به خاطر اینکه این نواقص کوچک برطرف شود، سیستم دادگاه ویژه ی روحانیّت به صورت مدوّن و کاملاً برنامه ریزی شده در قانون اساسی پیش بینی شود؟ دستگاه قضایی - همین طور که میفرمائید - اشکالاتی دارد. من به هیچ وجه منکر نمیشوم که در دستگاه قضائی - مثل دستگاههای دیگر - اشکالاتی هست و باید اینها اصلاح شود؛ منتها این چند تا اشکالی که شما گفتید، خوشبختانه اینها نیست. مثلاً همان بازداشت که میفرمائید - بازداشتِ ۲۴ ساعت - بدون حکم دادستان است؛ وَالّا اگر چنانچه دستگاه قضائی حکم کند، در موارد متعدّدی خیلی بیش از ۲۴ ساعت هم میشود نگه داشت؛ هیچ اشکالی هم ندارد. البتّه بازداشتگاههای موقّت در اختیار قوّه ی قضائیّه نیست؛ در اختیار دولت است، در اختیار وزارت اطّلاعات است؛ امّا آنها ادّعاشان این است که بدون حکم دادستان، این کار را نمیکنند. اگر موردی معلوم بشود که کسی بدون حکم دادستان این کار را کرده، قطعاً تعقیب قضائی میشود. یعنی اینجور نیست که ما مثلاً بگوئیم افراد را ۲۴ ساعت بیشتر نگه میدارند یا چه میکنند. در همین قضایای محاکمات اخیرِ اوایل امسال که جنجالی بود و سر و صدا بود و حرفهایی زده میشد و میگفتند خلاف قانون بوده، بنده فرستادم تحقیق کردند، بررسی کردند. نه! مسؤولین دستگاه قضائی، حجّت قضائی دارند، مقرّرات دارند؛ مشخّص است که دارند چه کار میکنند. دادگاه انتظامی قضات با کسی رودربایستی ندارد. از هر قاضی ای که به دادگاه انتظامی قضات شکایت شود و حکم محکومیّت صادر شود، دادگاه انتظامی قضات او را منفصل میکند؛ گاهی هم زندانی میکند. قضات از این مسئله خیلی حساب میبرند. دادگاه ویژه ی روحانیّت یکی از حسنات امام است. این دادگاه خلاف قانون نیست؛ یعنی قانون اساسی این را نفی نکرده. اوّلاً من فلسفه ی دادگاه ویژه ی روحانیّت را به شما بگویم.

ببینید، در نظامی که مسؤولین بلندپایه ی کشور میتوانند روحانی باشند، مثل رئیس جمهور؛ یا باید روحانی باشند، مثل رئیس قوّه ی قضائیّه - رئیس قوّه ی قضائیّه شرایطی دارد که در غیر روحانیون نیست؛ باید مجتهد باشد، چه باشد - یا نمایندگان مجلس که میتوانند روحانی باشند، میتوانند غیر روحانی باشند؛ یعنی روحانیون میدان دارند برای اینکه بیایند در داخل تشکیلات نظام و نفوذ قانونی پیدا کنند، و از آن طرف هم که نفوذ مردمی دارند - مسجد دارند، محراب دارند، دست و پا دارند - دادگاههای معمولی قادر نیستند روحانی را درست و بجا و کماهوحَقُّه محاکمه کنند. مثلاً فرض کنید یک روحانی سرشناس خطایی را مرتکب میشود؛ کدام دادگاهی است که جرأت کند سراغ او برود؟ کدام مأموری است که جرأت کند سراغ او برود؟ کدام بازجویی است که بتواند از او بازجویی کند؟ البتّه ممکن است کسانی شجاع باشند و بگویند نخیر، ما این کار را میکنیم؛ امّا باید هزینه ی زیادی مصرفش بشود؛ در حالی که یک طلبه ی جوان، در یک دادگاه ویژه، راحت میتواند این آقا را پای سؤال و جواب و استنطاق بنشاند. مثلاً یک طلبه ی نسبتاً جوان - مثل آقای ری شهری - یک مرجع تقلید، مثل آقای شریعتمداری را راحت میتواند محاکمه کند. این کار جز از دادگاه ویژه ی روحانیّت برنمی آمد. امام این را میدانستند. این از یک طرف. از طرف دیگر، وقتی این تمکّن در روحانیون هست، در میان روحانیون هم پیدا میشوند کسانی که تخلّف کنند. امام (رضوان الله علیه) در یک سخنرانی راجع به روحانیون صحبت میکردند، از روحانیون تعریف میکردند؛ بعد مصرعی از اشعار حافظ خواندند و گفتند: «ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد»! یعنی اینجور نیست که حالا هر کس این لباس تنش است، آدم مقدّسی است؛ نخیر، کسانی هم ممکن است باشند که تخلّف کنند. وقتی که دادگاه ویژه ی روحانیّت هست، جلوی این تخلّفات را میگیرد؛ چون کاربردش را، نفوذش را، اقتدارش را نسبت به خودشان میداند. بنابراین دادگاه روحانیّت یک ضرورت بود و جزو کارهای خوب امام (رضوان الله علیه) بود. البتّه بنده هم در ایجاد این دادگاه بی نقش نبودم. خود ایشان هم معتقد بودند و در ذهنشان بود، من هم یک روز خدمت ایشان رفتم و یک مطلبی را گفتم که همان جا فهمیدم خیلی در ایشان اثر کرد و ایشان هم آن تصمیم را گرفتند. امّا اینکه میگوئید این دادگاه قواعد و قوانین منظّمی داشته باشد، عرض میکنم که همه چیزش کاملاً منظّم است؛ یعنی قاعده دارد، مصوّباتِ مرتّب و مدوّن دارد. البتّه من نمیدانم این قواعد کجا تصویب شده، الان یادم نیست، امّا میدانم که آئین نامه‌های کاملاً دقیق دارد؛ در بعضی از چیزهایش صددرصد مثل دستگاه قضائی است - بدون هیچ تفاوتی - و از همان قوانین پیروی میکند؛ در بعضی از تشکیلات قضائی اش هم احتمال میدهم قوانین جداگانه ای داشته باشد؛ وَالّا محکوم به همان قوانین است. و غیر روحانی را هم به این دادگاه نمی آورند. البتّه گمان میکنم - یقین ندارم، حدس من این است - در جرائمی که روحانی و غیرروحانی در آن شریک باشند، به هم متّصل باشند، آن وقت غیر روحانیِ هم پرونده را هم به دادگاه ویژه می‌آورند. این دادگاه به مطبوعات هم اصلاً ارتباطی ندارد. آن روحانی ای که یک روزنامه ای را اداره میکند، اگر جرمش با جرائمی که در این دادگاه تعریف شده، تطبیق کند، اینجا می‌آورند و به خاطر آن جهت محاکمه اش میکنند؛ وَالّا نه، از جهت مطبوعات نیست؛ مسئله ی مطبوعاتش باید در دادگاه دیگری بررسی شود. البتّه اگر چنانچه در زمینه ی کار مطبوعاتی، یک جرم غیرمطبوعاتی تعریف شده باشد که در حوزه ی کار قضائی دادگاه روحانیّت باشد، او میتواند بکند؛ چون طرف، روحانی است؛ اشکالی هم ندارد. نخیر، به نظر من دادگاه روحانیّت جزو مصادیقی که شما بخواهید نقطه ضعف قوّه ی قضائیّه پیدا کنید، نیست. این را هم به شما عرض بکنم؛ جناب آقای یزدی - رئیس محترم قوّه ی قضائیّه - خیلی موافق با این وضع دادگاه روحانیّت نیستند. ایشان معتقدند که دادگاه روحانیّت باید یکسره سپرده بشود به مجموعه ی دستگاه قضائی. منتها بنده این را واقعاً مصلحت نمیدانم؛ برخلاف مقرّرات فعلیِ موجود است. این دادگاه یادگار امام است و این مصالح بزرگ هم بر آن مترتّب است. اعتراض شما در این زمینه به قوّه ی قضائیّه نباشد، چون معلوم نیست آنها هم خیلی با این قضیه موافق باشند. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

کتاب صوتی "روزگار قائم مقامی" ( نگاهی نو به پیشینه و پیامدهای قائم مقامی آقای حسینعلی منتظری) #روزگار_قائم_مقامی

در محضر امام روح الله ( ۷ ) ✍ این هیاهوها همه رفتنی است، تمام شدنی است، آنچه که هست آنی است که پیش خود ماست، آن باقی است و با ماست و ما باید کوشش کنیم که باطن خودمان را اصلاح کنیم. 📚 صحیفه نور، جلد 20،صفحه 3 نشر این پیام صدقه جاریه است. ✒️ 📋 ✒️ 📋 ✒️ 📋 ✒️ 📋 ✒️ 📋 نشر مطلب با ذکر منبع بلامانع و نشانه پایبندی به اخلاق اسلامی است. https://eitaa.com/zandahlm1357

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

زندگي محمد (ص) متن حديث حياته صلّي الله عليه و آله و تاريخ وفاته كتاب مواليد الأئمّة أخبرنا الإمام الفاضل العلّامة محبّ الدين أبوعبدالله محمّد بن محمّد و ابن الحسن بن النجار البغدادى بالمدرسة الشريفة المستنصريّة، قال: أخبرنا المشايخ الثلاثة أبوعبدالله محمّد بن عبدالواحد بن الفاخر القرشى و أبوماجد محمّد بن حامد بن عبدالمنعم بن عزيز الواعظ و أبومحمّد أسعد بن أحمد بن حامد الثقفى إجازة قالوا جميعاً: أخبرنا أبومنصور عبدالرحيم محمّد بن أحمد بن الشرابى الشيرازى إذناً قال: أخبرنا أبومسعود أحمد بن محمّد بن عبدالعزيز بن شاذان البجلى بخطّه، قال: أخبرنى أبوعلىّ أحمد بن محمّد بن علىّ العمادى النسوى بنسا قراءة عليه، أخبرنا أبوالعباس أحمد بن إبراهيم بن علىّ الكندى بمكّة سنة خمسين و ثلاثمائة أخبرنا أبوبكر محمّد بن أحمد بن محمّد بن عبدالله بن اسماعيل المعروف بابن أبى الثلج، حدّثنى عتبة بن سعد بن كنانة عن أحمد بن محمّد الفارمانى عن نصر بن علىّ الجهضمى قال: سألت أباالحسن علىّ بن موسي الرضا عليه السلام عن أعمار الائمة صلوات الله عليهم، قال: حدّثنى أبى موسي بن جعفر قال: حدّثنى أبى جعفر بن محمّد عن أبيه محمّد بن علىّ عن أبيه علىّ بن الحسين عن أبيه الحسين بن علىّ عن أبيه أميرالمؤمنين علىّ بن أبى طالب صلوات الله عليهم قال: مضى رسول الله صلّي الله عليه و آله و هو ابن ثلاث و ستين سنة فى سنة عشر من الهجرة و كان مقامه بمكّة أربعين سنة ثمّ هبط عليه الوحى فى عام الأربعين و كان بمكّة ثلاث عشرة سنة ثمّ هاجر إلي المدينة و هو ابن ثلاث و خمسين سنة فأقام بها عشر سنين و قبض صلّي الله عليه و آله فى شهر ربيع الأوّل يوم الاثنين لليلتين خلتا منه. زندگي محمد (ص) و تاريخ وفاتش از كتاب مواليد الائمه امام فاضل علاّمه محبّ الدين ابوعبدالله محمد بن محمد و ابن الحسن بن نجّار بغدادي در مدرسه شريف مستنصريه ما را با خبر نمود و گفت: مشايخ ثلاثه ابوعبدالله محمد بن عبدالواحد بن فاخر قرشي و ابوماجد محمد بن حامد بن عبدالمنعم بن عزيز واعظ و ابومحمد اسعد بن احمد بن حامد ثقفي به اجازه گفتند: ابومنصور عبدالرحيم محمد بن احمد بن شرابي شيرازي به اذن ما را گفت: ابومسعود احمد بن محمد بن عبدالعزيز بن شاذان بجلي به خط خود ما را با خبر كرد و گفت: ابوعلي احمد بن محمد علي عمادي نسوي در نسا بر او خواند كه ابوعباس احمد بن ابراهيم بن علي كندي در مكه به سال ۳۵۰ ما را خبر داد كه ابوبكر محمد بن احمد بن محمد بن عبدالله بن اسماعيل معروف به ابن ابي ثلج گفته است عتبه بن سعد بن كتانه از احمد بن محمد فارماني از نصر بن علي جهضمي مرا حديث كرد و گفت: از ابوالحسن علي بن موسي الرضا (ع) درباره عمر امامان صلوات الله عليهم سؤال كردم، فرمود: پدرم موسي بن جعفر مرا حديث كرد و فرمود: پدرم جعفر بن محمد، از پدرش محمد بن علي، از پدرش علي بن حسين، از پدرش حسين بن علي، از پدرش اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب صلوات الله عليهم مرا حديث كرد و فرمود: رسول خدا (ص) در سال دهم هجرت رحلت فرمود در حالي كه شصت و سه سال داشت، اقامت او در مكه چهل سال بود كه وحي در سال چهلم بر او نازل شد و سيزده سال در مكه بود، سپس در پنجاه و سه سالگي به مدينه مهاجرت كرد و ده سال در آنجا بود، و در شب دوم ربيع الاول، روز دوشنبه، رحلت نمود۱. منبع حديث ۱- تاريخ الأئمّه، ابن أبى ثلج بغدادى ۳، (ضمن مجموعه اى نفيس). #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

📺برنامه گامی به سوی ظهور 🔢 بخش سیزدهم 📚استاد نصوری تعجیل در فرج امام زمان عج صلوات اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم 🌹🌹🌹🌹 https://eitaa.com/zandahlm1357

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 35 شماره 5⃣3⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم https://eitaa.com/zandahlm1357

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

نمایش فراتر از فریاد داستان زندگی #مالکوم_ایکس قسمت هفتم (پایان)