در خواست شفا (در خواست شفا) حضرت آية الله العظمي شهيد محراب عالم جليل القدر و سيد نبيل و مجاهد سيد عبدالحسين دستغيب شيرازي رضوان الله تعالي عليه از جناب فاضل و محقق آقاي حاج ميرزا محمود مجتهد شيرازي نزيل سامرا نقل فرمود از جناب شيخ محمد حسين قمشه اي كه ايشان فرمود: ايشان بقصد تشرف به مشهد حضرت رضا (عليه السلام) از عراق مسافرت ميكند و پس از ورود به مشهد مقدس دانه در انگشت دستش آشكار ميشود و سخت او را ناراحت ميكند چند نفر از اهل علم او را بمريض خانه ميبرند جراح نصراني مي‌گويد بايد فوراً انگشتش بريده شود و گرنه ببالا سرايت ميكند. جناب شيخ قبول نميكند و حاضر نميشود انگشتش را ببرند طبيب مي‌گويد اگر فردا آمدي بايد از بند (مچ) دست بريده شود شيخ برميگردد و درد شدت ميكند شب تا صبح ناله مي‌كند فردا ببريدن انگشت راضي ميشود. چون او را مريض خانه ميبرند جراح دست را مي‌بيند مي‌گويد بايد از بند دست بريده شود قبول نمي كند و ميگويد من حاضرم فقط انگشتم بريده شود جراح ميگويد فايده ندارد و اگر الان از بند دست بريده نشود ببالاتر سرايت كرده و فردا بايد از كتف بريده شود. شيخ بر مي‌گردد و درد شدت ميكند بطوريكه صبح ببريدن دست راضي مي‌شود چون او را نزد جراح مي‌آورند دستش را مي‌بيند و ميگويد به بالا سرايت كرده و بايد از كتف بريده شود و از بند دست فايده ندارد و اگر امروز از كتف بريده نشود فردا بساير اعضاء سرايت مي‌كند و بالاخره بقلب مي‌رسد و هلاك ميشود. شيخ ببريدن دست از كتف راضي نميشود و برميگردد و درد شديدتر شده تا صبح ناله مي‌كند و حاضر ميشود كه از كتف بريده شود و رفقايش او را براي مريض خانه حركت مي‌دهند تا دستش را از كتف ببرند در وسط راه شيخ گفت اي رفقا ممكن است در مريض خانه بميرم اول مرا بحرم مطهر ببريد پس ايشانرا در گوشه اي از حرم جاي دادند شيخ گريه و زاري زيادي كرده وبحضرت شكايت مي‌كند. ميگويد آيا سزاوار است زائر شما بچنين بلائي مبتلا شود و شما بفريادش نرسيد (و انت امام الرؤوف) خصوصاً درباره زوار پس حالت غشوه اي عارضش ميشود در آنحال حضرت رضا (عليه السلام) را ملاقات مي‌كند. آنحضرت دست مبارك را بر كتف او تا انگشتانش كشيده ومي فرمايد شفا يافتي شيخ بخود مي‌آيد مي‌بيند دستش هيچ دردي ندارد رفقا مي‌آيند او را بمرض خانه ببرند جريان شفاي خود را بدست آنحضرت به آنها نمي گويد. چون او را نزد جراح نصراني ميبرند جراح دستش را نگاه مي‌كند اثري از آن دانه نمي بيند باحتمال آنكه شايد دست ديگرش باشد آندست را هم نظر مي‌كنند مي‌بيند سالم است ميگويد اي شيخ آيا مسيح (عليه السلام) را ملاقات كردي؟ شيخ فرمود كسي را كه از مسيح (عليه السلام) بالاتر است ديدم و مرا شفا داد پس جريان شفا دادن امام (عليه السلام) را نقل ميكند. (- داستانهاي شگفت. ) بدرگاهت پناه آورده‌ام يا رضا يارضا (عليه السلام) من زوار سرافتده‌ام يا رضا يارضا (عليه السلام) افتاده‌ام دستم بگير يارضا يارضا (عليه السلام) آزرده‌ام دستم بگير يارضا يارضا (عليه السلام) اي ملجاء درماندگان يارضا يارضا (عليه السلام) اي چاره بيچارگان يارضا يارضا (عليه السلام) #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

جمع بندی ونتیجه گیری امام رضا (علیه السلام) با فرق مختلف شیعی برخوردهای مختلف و گوناگونی داشت آن حضرت (علیه السلام) با غلات و واقفیه سخت ترین برخورد و مبارزۀ جدی داشته ولی در مقابل زیدیه، این شدت برخورد را مشاهده نمی کنیم و در واقع در برخورد امام (علیه السلام) با زیدیه، نوعی بی اعتنایی همراه با نهی از قیام به چشم می‌خورد و البته چنانکه دیدیم در برخورد با زیدالنار، به شدت اقدامات و اعمال او را محکوم کرده و مخالف احکام خدا می‌خواند. در مورد فرقۀ اسماعیلیه نیز به دلیل مستور بودن امامان این فرقه و نیز مخفی بودن فعالیت هایشان، برخوردی مشهود نیست و در مورد فرقۀ فطحیه به نظر می‌رسد که امام (علیه السلام) درمقابل آنان، موضعی مدارا گونه و حتی در مواردی دوستانه درپیش گرفتند. و امّا در علت سختی برخورد و مبارزۀ امام (علیه السلام) با غلات می‌توان گفت، اهمیت مسأله بوده یعنی از آنجا که اصل اساسی دین و نیز اصلی ترین فلسفۀ آمدن پیامبران و نیز امامان:، مسألۀ توحید بوده است و ازآن طرف، غلات را می‌بینیم که با آموزه‌های نادرست خود، در واقع با اصل توحید مبارزه و پیکار می‌کردند، مسلّماً امامی که مبنای دعوت و هدفش در خطر نابودی قرار گرفته، با این آفت ویرانگر به شدت مبارزه کرده و درصدد ریشه کن کردن هر چه تمامتر آن برمی آید. در مورد واقفیه نیز به نظر می‌رسد آنچه برخورد تند امام (علیه السلام) را باعث شده بود، شدت خطر این فرقه و نیز شدت برخورد آنان، مخصوصاً سران اولیه و اصلی آن که عمدتاً از علما و فقها بودند و معمولاً آگاهانه به این مخالفت و انکار امامت امام (علیه السلام) دست زده بودند، و به طور گسترده و وسیع نیز به دنبال تبلیغ و اشاعۀ آموزه‌های نادرست خویش بودند. به طوری که برخی از غلات، از این فضای متشنج به نفع خویش استفاده کرده و خود را واقفی خوانده و با تخلیط عقاید خود با واقفیان، مشکلاتی دیگر را پدید آورده و پیروانشان را برای مبارزه با امام (علیه السلام) و یارانش آماده می‌کردند. در مورد فرقۀ زیدیه، به نظر می‌رسدکه آنچه باعث عدم شدت برخورد امام (علیه السلام) در مقابل این فرقه شده باشد، این بود که از آن جا که خصوصیت اصلی این فرقه، مبارزات و قیام‌های آشکار آن بود که ائمه: بر طبق اصل تقیه با این مبارزات، موافق نبوده و هر چند که این مبارزات، تعدادی از شیعیان را به هلاکت می‌کشاند ونیز اوضاع را برای سایرین (دیگر شیعیان) بغرنج تر می‌نمود، ولی نشان دهندۀ میزان ظلم و جور حکام و نیز غصبی بودن حکومتشان بوده و باعث بیداری دیگر افراد جامعه و حساسیت آنها نسبت به این حقّ غصب شده، می‌شد. دلیل مهم تر آن که در این زمان (زمان امامت امام رضا (علیه السلام) )، اگر چه زیدیه خود به خطا رفته و بر خلاف تقیه و دستور ائمه: عمل می‌کردند ولی امام (علیه السلام) را وادار به ورود به طیف و دستۀ خود نمی کردند. چنان که در زمان امام صادق (علیه السلام) در ماجرای نفس زکیه، خلاف آن را شاهدیم و در آنجا می‌بینیم که چه برخورد زشت وناپسندی را با امام شیعیان (امام جعفر صادق (علیه السلام) ) برای ورود و یا تأیید قیامشان داشتند. والبته حضور مخالفان جدی تر و خطرناک تر مثل واقفیه و غلات، از دیگر دلایل این عدم شدت برخورد امام (علیه السلام) با زیدیه می‌تواند باشد. و اما در مورد فرقۀ فطحیه، توضیحی که می‌توان داد این است که اکثر آنها از فقهای بزرگ بودند که امامت امام رضا علیه السلام را انکار نمی کردند و در نتیجه درصدد مبارزه با امام (علیه السلام) بر نیامدند و آنچه از قراین تاریخی و روایی به دست می‌آید، تعمدی نبودن این انحراف است که چنان که ملاحظه شد، پس از روشن شدن جریان و راه اصلی، اکثر فطحیان به امامت امامان دوازده گانه: رجوع کردند و اگر چه تعدادی از آنان، امامت عبدالله افطح را بر این زنجیره افزودند و عدد امامان را به سیزده رساندند، اما مدت کوتاه امامت عبدالله و نیز عدم مبارزه و فعالیت‌های خاص فطحیان در مقایسه با سایر فرق به خصوص واقفه؛ و یا حتی عدم فعالیت‌های مخفی و زیرزمینی مثل اسماعیلیه، میزان خطر آنان را به شدت کاسته بود. از طرف دیگر جوّ متشنج و نابسامان جامعه که خلفایش، ظاهراً با امام (علیه السلام) دوستانه و حتی مطیعانه (مأمون)، رفتار می‌کردند و در واقع قصد عوام فریبی داشتند و از آن طرف، فرق مختلف موجود در جامعه و آن سیاست درهای باز مأمون و نهضت ترجمه ای که به راه انداخته بود و انواع جلسات و....، فرصتی بیش از این در اختیار امام (علیه السلام) نمی گذاشت. ولی چنانچه دیدیم، امام (علیه السلام) در این اوضاع آشفته و مه آلود، تمام تلاش خود را در نشان دادن راه راست و درست و کشاندن افراد به این سمت نموده و با مواضع روشن و آشکار خویش، و معرفی سران فتنه هر چه بیشتر به مه زدایی و صاف و هموار نمودن این مسیر پرداختند و با توصیه‌ها و فرمایشات گهربار خود، دیگر شیعیان را از آلوده شدن و افتادن در

دام انحراف، بیمه نمودند. به امید آنکه از پیروان و رهروان واقعی آن امام رئوف (علیه السلام) باشیم. «والسلام» #فرقه_های_درون_شیعی ✍نعمت الله صفری https://eitaa.com/zandahlm1357

#انتخابات #مردم ⚠️خیلی جالبه... ضد انقلابهای مؤثر همشون جزو مسئولین بودند❗️ ⬅️ از بنی صدر بگیر تا همین الان که دیگه نمی‌خوایم اسم ببریم😉... اونا می‌خوان نظام سرنگون بشه،مردم نمی‌ذارن... میگن مال خودمونه... 👈اهمیت انتخاب درست... @zandahlm1357

🎬 قسمت: شصت و یکم 👇👇👇👇👇👇 قابل توجه اعضاء محترم این مجموعه از فایلها تاریخشون به روز نیست @zandahlm1357

سلام من به زهرای زمین کربلا زینب دارم همیشه آوای روحی لک الفدا زینب #وفات_حضرت_زینب(س)💔 #تسلیت_باد🥀🏴 @zandahlm1357