eitaa logo
برداشت‌ها
620 دنبال‌کننده
66 عکس
23 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
و من در پیشگاه نسل جوان، به عنوانِ شاهدی کوچک، بر فداکاری هایی بزرگ گواهی می دهم .بر جانثارانی که گمنام و بی ادعا، محجوب و مظلوم، از همه هستیِ خود گذشتند و اکنون زبان درکام کشیده، خاموش و بی آواز، به دور از صحنه های نمایش،نه نانِ دین می خورند و نه مسابقه دنیا می دهند.و خارج از گرایش های رایج سیاسی، همچنان در حالِ فدا شدن هستند. برداشتم این است که برخی کوتاهی ها و کوته بینی ها در نوعِ حمایت از جانبازان، قشرِ خاکستریِ جامعه را اندکی از این فداکاران دور ساخته است. از سوی دیگر اقلیتی زیاده خواه نیز، همواره مفاهیم ایثارگرانه را مصادره و خرجِ اهدافِ دمِ دستیِ خود کرده اند و برخی از گرایش های سیاسی را در برابر تفکر جانبازی قرار داده اند. در کنارِ این دفاع های بدِ ، حمله های خوبِ دشمنان را نیز نمی توان در تخریب چهره پاکِ جانبازان نادیده گرفت.اما دردناک تر ازهمه، تبلیغاتی است که نه قشرِ خاکستریِ جامعه ، بلکه ذهنِ جوانانِ را هدف قرارمی دهد و بخش بزرگی از فداکارانِ گذشته را به «انحراف از اهداف انقلاب» متهم می کند و نسبت به «سوابق خوب» حساسیتِ منفی ایجاد می کند. در برخی محافل که گاهی به نام شهدا و جانبازان برگزار می شود، بی آنکه حتی یک جمله در"نکوداشت" ایثار و جانبازی گفته شود ، گزاره هایی اینچنین برجسته می شود که: «ایثارگری ملاک نیست»،«گذشته ها گذشته» و «طلحه و زبیر هم رزمنده بودند» و... و بدین گونه ایثارگرانِ «غیر خودی» را به طلحه و زبیر و شِمر و سنان و خولی و حرمله و... تشبیه می کنند (گاهی هم افرادی چون «اُسامه بن زیدِ» را به این لیست اضافه می کنند!) صاحبانِ این رفتار تنها "خود" را ملاک حق و باطل می دانند،استثنا ها و تبصره ها را بر اصل غلبه می دهند و روش غیر علمیِ «شبیه سازی تاریخی» را پیش می گیرند. گاهی هم از انصاف و ادبِ انسانی آن چنان فاصله می گیرند که به نامِ« نکوداشت» به «نکوهش»می پردازند. بخشی از این رفتار ها از سوی مدعیانی است که در سال های خوف و خطر در کُنج عافیت خزیده بودند وهیچگاه، مرارت های ملت، بویژه جانبازان و ایثارگران را درک نکردند و همواره بر آن زخم های مظلومانه نمک پاشیدند. ۹۸/۱/۲۰ @zeinoddin43
هر اندازه که حسینی شدن، برای ما دشوار است، یزیدی شدن، بلکه "یزید شدن" آسان است. یزیدی که با امام حسین(ع) درآویخت یک ظالم و غاصب سیاسی بود. در جایگاه شایستگان نشسته بود و به زور از دیگران بیعت می‌گرفت. بیعتی برخلاف یک پیمان‌ ‌نامه رسمی. یزیدی ‌که امام حسین(ع) از او سر پیجید در همین‌حد بود و هنوز جنایت کربلا، قتل‌عام مدینه و آتش زدن کعبه را در پرونده خود نداشت. تا این درجه از "یزید شدن"، گناه کوچکی نیست و کافی است که امام حسین(ع) را تا مرز شهادت بشوراند. ما زورگویی سیاسی را دست‌کم‌ می‌گیریم درحالی که ظلم سیاسی پایه و اساس ظلم‌‌های جنایی است. ۱۴۰۰/۵/۲۱ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: seyed_zeinolabedin_safavi (ع)
از پستی و مستیِ یزید فراوان گفته‌اند. اما مگر هر پستِ مستی می‌تواند چنان جنایاتی کند؟ آن ‌چه یک "مست" را می‌تواند "جانی" کند، "قدرتِ" او‌ ا ست."قدرت" فاسد شدنی‌ترین، بلکه فاسد کننده‌ترین ماده جهان است حتی قدرتِ مشروعِ بی‌مهار می‌تواند جنایت‌ها کند. چه رسد به قدرتی که از پایه دزدانه به دست امده باشد. یزید پیش از خلافتش نیز خلافکار بود ولی پس از "قدرت" بود که آن جنایت‌‌ها را آفرید. افسوس که جامعه ظاهربین، تنها بر دامن آلوده‌ یزید می‌چسبد و آلودگیِ قدرتش را نادیده می‌گیرد و بر استبدادش چشم می‌بندد ولی تا دلتان بخواهد از میمون‌بازی، سگ‌پروری‌ و قمار‌بازی‌اش ناله می‌کند و‌ گاه حرامزادگی‌"را عامل جنایاتش می‌داند و او را "ولدِ نامشروع‌"می‌خواند غافل از آن‌که "ولیِّ نامشروع" اگر حلال‌زاده و زاهد زمانه نیز باشد، به هولناک‌ترین جنایت‌ها دست می‌زند. غصب قدرت نه اولِ جنایت، بلکه اولین و بالاترین جنایت است."حکومتِ دزدانه"- که غیر از "حکومتِ دزدان" است - سراسر بر بیداد استوار است و هیچ‌گاه با عدل و داد سازگار نمی‌شود.عاشورا، جنایتِ چنین قدرتی است. قدرتِ نامشروع، فاسد و بی‌مهار. ۱۴۰۱/۴/۱۴ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi (ع) ؟
...(ع) ...برخاست "ایستاد" در رد گونه‌ای ز"نشستن" "قیام" کرد برضد آن "جلوسِ" آن "زورگیریِ بیعت" نه اولِ جنایت‌ و آغاز یک خطا بل اولین جنایت و بالاترین جفاست. آن شیوه خلیفگیِ ارثیِ پلشت هر "زید" را یزید کند هر "آل" را "زیاد"! دیگر چه فرق می‌‌کند آن غاصب مُقام مَستِ شراب باشد، یا غرق مُشکِ ناب! ۱۴۰۱/۵/۱۶ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safavi (ع) ؟