گفت وگوی مادر و فرزند: مادر : میخواهم برایت خاطره ای شیرین از کودکی تو بگویم. فرزند: به به _از اولین باری که تو زبان باز کردی و سخن گفتی _خوب _این قدر با تو حرف زدم ، دائم می پرسیدم: این چیه؟ چی می خوای؟ تا تو با من هم زبان شوی و زبانت باز شود به حرفی وکلمه ای. _خیلی حوصله می خواهد ، درسته؟ _بله، در حقیقت تو وقتی سخن گفتن را #آغاز کردی که با عالم ما #انس گرفتی و من نیز #انتظار زبان باز کردن تو را می کشیدم. و هیچ وقت ،هیچ کس این صبر و انتظار را زیر سوال نمی بَرَد؛ و هیچ وقت ،هیچ کس شادی مادر از زبان باز کردن را تمسخر نمی کند‌ که مثلا: گفتن یک کلمه مگر چقدر شوق امیز است ؟ تولد واژه ها و آغاز او به سخن گفتن حکایت از #انسی است که بچه با #زبان_مادری یافته ودیگر از وجودش کلمات می جوشد، نیازی به تکرار نیست و سوالی هم از چیستی ها نمی شود ، وجود کودک اکنون به جوشش کلمات رسیده است!!! آیا می توان در قصه #زبان_قرآن نیز به این رخداد ساده در عالم کودکی فکر کرد تا برای هم سخنی با قران، رغبت مندانه ،آن را تلاوت کنیم؟ 🔰حضرت صادق علیه السلام: لقد #تجلی الله لخلقه فی #کلامه و لکنهم لا یبصرون. به درستی که خداوند در کلام خود برای بندگان تجلی کرده ولی آن ها نمی بینند!!!! ✅@ziafat_andishe