حقارت زن در زمان پهلوی فراموش خواهد شد؟
در زمان #پهلوی دوم موضوع #حق رای زنان هم طی يک برنامه #فرمايشی و #عوامفريبانه و به صورتتدريجی از طرف #شاه طرح گرديد. هدف اصلي از اين برنامه ترسيم چهرهاي دموكرات و روشنانديش از شاه در نظر مردم ايران و ساير كشورهاي جهان بود. رژيمی که به ظاهر به تغيير وضعيت #زنان در جامعه علاقمند بود، اما از فعاليتهاي مستقلي كه سبب گسترش آرمان #زنان ميشد، به شدت جلوگيري ميكرد. حكومت پهلوي فقط فعاليتهاي دولتي و وابسته به آرمانهاي رژيم را براي زنان مجاز میشمرد.
در جایی دیگر #فرح پهلوی درباره حقوق پایمال شده #زنان ایرانی صحبت کرده، آیا هزاران زنی که فرزندانشان به دست حکومت #پهلوی سرکوب شدند و از بین رفتند هم جزو این گروه حساب میشوند. آیا #زنان و #مردانی که در دوران #طاغوت در حاشیه شهرها به طرز حقارت باری زندگی میکردند در حالی که #فرح_پهلوی سرگرم ولخرجی از سرمایه مردم این کشور در کاخ ها و سفرهای خود بود، حقشان پایمال نشده است؟
همچنین #زن در نگاه #خاندان منحوس #پهلوی یعنی طبق گفته فرح درباره نیم تنه پایینش صاحب اختیار باشد تا جایی که حتی صدای #مادر_شاه هم از این #فساد بلند شده بود.
#رضا_خان
#فرح_پهلوی
#ابتذال_زنانه
#فمینیسم
#Antifeminism
https://eitaa.com/Antifeminism2
#ادامه_دو
نگاه #میلانی به #جامعة_زنان نگاهی #زن_گرایانه است نه انسان گرایانه، لذا برای تثبیت یک قشر، قشر دیگری را نفی کرده و برای اثبات یک انسان، انسان دیگری را انکار میکند. این نوع نگاه همان بینش اغراقآمیز و سیاه و سپید در سینمای قبل از انقلاب است که از یک فرد نگاه کاملاً منفی یا کاملاً مثبت ارائه داده و او را بر منبری بلند شده از افراطهای ذهنی بشری مینشاند. محکوم کردن یک انسان برای اثبات حقانیت انسان دیگر، واقعیت امر را زیر سؤال برده و حقانیت قهرمان فیلم را نیز مخدوش میکند چرا که بالا رفتن از نردبان انکار دیگری، اثباتی پوشالی و سست به ارمغان میآورد، لذا پرهیز از مطلق انگاری،به مخاطب کمک میکند تا مفهوم فیلم را بهتر درک کرده و با شخصیت داستان #همذاتپنداری کند.
#سینمای_میلانی به نوعی #سینمای_اعتراض است. #اعتراض به «#امر_مردانه و #اطاعت_زنانه». او زاویة دوربین خود را بر چهرة شکسته و تکیدة زنهایی زوم میکند که مجموعهای از خواستهای سرکوب شده و آرزوهای بر باد رفتهاند. «فرشته»های فیلمهای #میلانی #زنانی #ضربهپذیر هستند که در جامعهای به شدت #مرد_سالار و #زنستیز، تمام شخصیت خود را بخاطر رفتار جامعة مردان سرکوب شده میبینند از دید #میلانی، زنان در هر طبقه #اجتماعی؛ #فقیر، #غنی، #مذهبی، #غیرمذهبی، #سنتی و #مدرن دچارمشکل #تبعیض_جنسیتی هستند.
سینمای این کارگردان «#اسمی» #زنانه را با خود یدک میکشد و این مسئله، چه #میلانی بخواهد یا نخواهد با توجه به مجموعة فیلمها و خواستهای او بر آثارش بار میشود. او در قانون کندوکاو کرده و آن را برای #دفاع از #مشکلات_زنان ناکافی و ناکارآمد میداند. این مسئله به وضوح در فیلم «#دو_زن» و صحنة دادگاه فرشته نمود یافته و در #نیمة_پنهان نیز در لایههایی نهفته به چشم میآید. نگاه این نویسنده به مسائل #زنان نگاهی #واقعگرایانه نیست و حتی نمیتوان مؤلفههای جامعة ایدهآل را از درون آثار او جستجو کرد چرا که ایشان با محکوم کردن قشر #مردان و انسانهایی با #جنس_مرد اقدام به بررسی #مشکلات #زنان نموده و با تصویری #سیاه از یک انسان، به دنبال تصویری #سفید از «#فرشتههای» آثار خود میگردد. او تلاش میکند این مسئله را گوشزد کند که در جایی در همین نزدیکی و شاید همسایگی ما #زنی زیر فشارهای یک #مرد تمام شخصیت و خواستههای خود را بر باد رفته مییابد. اما این تمرکز و سیاهنمایی بر شخصیت #مرد و #اغراق در بازنمایی این جنس به عنوان #موجودی #فاقد_عاطفه و #درک، صحت و سقم #شخصیت_زن را زیر سؤال برده و مشکلات او را شاید ناشی از این سیاهنمایی قلمداد کند. #میلانی خود بر این باور است که بازنمایی شخصیت زنان در آثارش برخاسته از سیاهنمایی مردان نیست. اما آنچه بصورت معقول از آثار او بدست میآید شخصیت غالب مردان این آثار است که اگرچه هیچ کدام مشکلات قانونی #مجوز_طلاق را در کارنامة خود ندارند؛ اما #مردانی #فاقد_درک و #عاطفه بوده و هرگز #شخصیت_زن را به عنوان یک انسان درک نمیکنند. سؤال اینجاست که آیا مردان مجموعهای از «اوامر» و زنان مجموعهای از «اطاعت» هستند و آیا تصویر واقعی زنان و مردان در جامعة امروز ایران اینگونه است؟
#تهمینه_میلانی
#سینمای_فمینیستی
#فیلم_فمینیسم
#فمینیسم
#Antifeminism
https://eitaa.com/Antifeminism2