eitaa logo
Antifeminism
80 دنبال‌کننده
644 عکس
435 ویدیو
226 فایل
Antifeminism
مشاهده در ایتا
دانلود
سردبیر نشریه مکاتبه و اندیشه و فعال حوزه حقوق جنین افزود: در دوران معاصر یکی از جنبش هایی که این ماجرا را دامن زد در رویکرد خودش بود به طوری که جدا از آسیب زدن به ارزش مادر در جنبش به عنوان ستمی دیگر به و بشریت، اتفاقی که افتاد این بود که گاهی به عنوان نوعی ابزار اعتراض یا عاملیت می توان را از بین برد که این نسخه سراسری نسخه درستی نباشد، بحث بودن و سقط های ضروری نما از دیگر بهانه های در کشور ما هستند. عضو کارگروه جمعیت معاونت تبلیغ حوزه علمیه قم  به جنبش های تسهیل در جهان اشاره کرد و گفت: کلان تشکیل تسهیل اسقاط در جهان با عنوان »Planned parenthood» به معنای «پدر و مادری کردن برنامه ریزی شده» است که معمولا به این بهانه سقط جنین را توجیه می‌کنند. مفاهیمی برای کلان توجیه هست از جمله اختیار نسبت به ، دانستن ، مراقبت ، انتخاب ، برنامه ریزی شده و قصد نشده و پیش بینی نشده که در ایران به نام ناخواسته بیان می‌شود حال آنکه بارداری ناخواسته این را به ذهن می رساند که این نخواستن در گذشته و حال هست و برای آینده هم ادامه دارد. در حالی که می توان با برنامه ریزی مجدد این را به خواست تبدیل شود. اینکه آن را کاملا ناخواسته بدانیم درست نیست. وی در ادامه به جنبش های در جهان و راهبردهای آن اشاره کرد و اظهار داشت: دانستن و معرفی کردن سلب ، مبارزه در دادگاه ها برای کاهش ، گفتگو با کسانی که می خواهند اقدام به کنند، پیشنهاد پذیرفتن به عنوان باعث می‌شود خود را حفظ کنند و به دیگر ندهند و نشان دادن بی رحمانه بودن جزو راهبردها هست. وی به فیلم «unplanned#» که در کشورهای پخش شد اشاره کرد و گفت: این فیلم درباره است که در نقش داشته و وقتی نوبت خودش می رسد، پشیمان می‌شود که امیدواریم این فیلم به فارسی ترجمه و از صدا وسیما پخش شود، همچنین «» هم از برنامه هایی است که پیشنهاد می‌شود مشاهده کنید. به گفته حاجی کاظم: معرفی کردن سلب حیات جنین معمولا در هر زمان از بارداری است و اینکه برخی تصور می‌کنند اگر ماه های اول بارداری جنین را از بین ببرند مشکلی ندارد، سخت در اشتباهند. به گفته عضو کارگروه جمعیت معاونت تبلیغ حوزه علمیه قم  یکی از مستندها، هیتلر را با موضوع  مقایسه می‌کند، یعنی کسی که جنین را از بین می برد، مانند این است که را در کشتار انسان ها همراهی کرده است. وی به تصویری که درد را نشان می داد، اشاره کرد وافزود: برخی را جزو می دانند؛ در فضای امروز بحث و بسیار مورد توجه است و درباره کودکانی است که به دنیا آمدند، اما اسقاط جنین هم به نوعی آزار دادن محسوب می‌شود. عضو کارگروه جمعیت معاونت تبلیغ حوزه علمیه قم  با بیان اینکه های خود را «pro –life» معرفی می‌کنندتصریح کرد: یعنی این گروه مدافع زندگی هستند، این ها را انتخاب شخصی نمی دانند، بلکه را موجودی مستقل می دانند که در انتخاب افراد دیگر نمی تواند قرار گیرد. در مقابل های ، خود را یا «pro-choice» معرفی می‌کنند و تنها نظر را در حق مهم می دانند. به گفته وی به نظر می رسد برای قدم برداشتن در مسیر کاهش باید جریان هایی را که اتفاق افتاده، معکوس کنیم، آقای گلشنی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی می گفتند متأسفانه در کشور ما هر چه علیه دین و اخلاق هست در اینجا ترجمه می‌شود اما آنچه که با تعالیم پیامبران و دین و اخلاق همراه است، ترجمه نمی شود. به نظر می رسد که آن میراث فرهنگی که داریم باید دیده شود و فعالیت های جنبش های جهانی دیده شود و آنجا که جنبه مذهبی دارد باید اصلاح شود. https://eitaa.com/Antifeminism2
نگاه به نگاهی است نه انسان گرایانه، لذا برای تثبیت یک قشر،‌ قشر دیگری را نفی کرده و برای اثبات یک انسان، انسان دیگری را انکار می‌کند. این نوع نگاه همان بینش اغراق‌آمیز و سیاه و سپید در سینمای قبل از انقلاب است که از یک فرد نگاه کاملاً منفی یا کاملاً مثبت ارائه داده و او را بر منبری بلند شده از افراط‌های ذهنی بشری می‌نشاند. محکوم کردن یک انسان برای اثبات حقانیت انسان دیگر، واقعیت امر را زیر سؤال برده و حقانیت قهرمان فیلم را نیز مخدوش می‌‌کند چرا که بالا رفتن از نردبان انکار دیگری، اثباتی پوشالی و سست به ارمغان می‌آورد، لذا پرهیز از مطلق انگاری،‌به مخاطب کمک می‌کند تا مفهوم فیلم را بهتر درک کرده و با شخصیت داستان کند. به نوعی است. به « و ». او زاویة دوربین خود را بر چهرة شکسته و تکیدة زن‌هایی زوم می‌کند که مجموعه‌ای از خواست‌های سرکوب شده و آرزوهای بر باد رفته‌اند. «فرشته»های فیلم‌های هستند که در جامعه‌ای به شدت و ، تمام شخصیت خود را بخاطر رفتار جامعة مردان سرکوب شده می‌بینند از دید ، زنان در هر طبقه ؛ ، ، ، ، و دچارمشکل هستند. سینمای این کارگردان «» را با خود یدک می‌کشد و این مسئله، چه بخواهد یا نخواهد با توجه به مجموعة فیلم‌ها و خواست‌های او بر آثارش بار می‌شود. او در  قانون کندوکاو کرده و آن را برای از ناکافی و ناکارآمد می‌داند. این مسئله به وضوح در فیلم «» و صحنة دادگاه فرشته نمود یافته و در نیز در لایه‌هایی نهفته به چشم می‌آید. نگاه این نویسنده به مسائل نگاهی نیست و حتی نمی‌توان مؤلفه‌های جامعة ایده‌آل را از درون آثار او جستجو کرد چرا که ایشان با محکوم کردن قشر و انسان‌هایی با اقدام به بررسی نموده و با تصویری از یک انسان، به‌ دنبال تصویری از «» آثار خود می‌گردد. او تلاش می‌کند این مسئله را گوشزد کند که در جایی در همین نزدیکی و شاید همسایگی ما زیر فشارهای یک تمام شخصیت و خواسته‌های خود را بر باد رفته می‌یابد. اما این تمرکز و سیاه‌نمایی بر شخصیت و در بازنمایی این جنس به عنوان و ، صحت و سقم را زیر سؤال برده و مشکلات او را شاید ناشی از این سیاه‌نمایی قلمداد کند. خود بر این باور است که بازنمایی شخصیت زنان در آثارش برخاسته از سیاه‌‌نمایی مردان نیست. اما آنچه بصورت معقول از آثار او بدست می‌‌آید شخصیت غالب مردان این آثار است که اگرچه هیچ کدام مشکلات قانونی را در کارنامة خود ندارند؛ اما و بوده و هرگز را به عنوان یک انسان درک نمی‌کنند. سؤال اینجاست که آیا مردان مجموعه‌ای از «اوامر» و زنان مجموعه‌ای از «اطاعت» هستند و آیا تصویر واقعی زنان و مردان در جامعة امروز ایران این‌گونه است؟ https://eitaa.com/Antifeminism2