💟💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت‌یک❤ بی حال روی تخت افتاده بود، احساس می کرد که اخیرا روابط بین او و آرمان سرد شده است. جسمش کمی ملتهب و فکرش درگیر بود. با صدای مسیج گوشیش بلند شد. دست دراز کرد و گوشیش را از روی پاتختی برداشت. رمزش را باز کرد و متوجه شد که پیامی از واتس آپ است، مهرناز بود. با دیدن نمای تار عکسی که برایش فرستاده شده بود، ضربانش اوج گرفت و احساس کرد جسم ملتهبش داغ تر شده، باور نمی کرد، تا زمانی که عکس کاملا باز نشده بود، باور نمی کرد، شاید هم نمی خواست باور کند. عشق زندگی اش با دختری زیبا که دست روی چال گونه ی آرمان گذاشته بود. اشک در چشمانش دمید و به یک باره احساس کرد که حالت تهوع دارد، سریع به سرویس اتاق رفت و چندبار مشتش را پر از آب کرد و به صورتش که به زردی می زد، زد. صورتش را با حوله خشک کرد، انگار کسی زیر گوشش می خواند"دیوونه نشو مهشید، اون یه سوپراستارِ حتما طرفدارش بوده، حتما آرمان چاره ای نداشته" می خواست مجابش کند؛ اما با یادآوری دست های ظریف دختر روی چال گونه ی همسرش آوار روی سرش ویران می شد. چرا به هواداران آرمان و کارهایشان عادت نمی کرد؟ البته که تا بحال چنین هوادار پررویی نداشته بود. با تماس مهرناز دست های لرزانش سمت گوشیش رفت. - الو مهشید. صدایش را صاف کرد و اشکی که روی گونه های برجسته اش جاری شده بود را گرفت. - جانم مهرناز؟ - خوبی؟ عکسو دیدی؟ سعی کرد بر اعصاب خود مسلط شود، باید از همسرش دفاع می کرد. - آره، یکی از طرفداراشه احتمالا. مهرناز پوزخندی زد. - چقدر تو احمقی مهشید، غلط می کنه طرفدار دست می زنه به صورت همسرت. چشمانش را بست و گفت: - تمومش کن مهرناز، حوصله ندارم. مهرناز: فردا خونه باش، باهات کار دارم. حرص می خورد، سعی کرد آرام باشد. - ببینم چی میشه، خداحافظ. مهرناز: اگه نباشی.... میان صحبت مهرناز گوشی را قطع کرد. با دست هایش صورتش را گرفت و اشک هایش پشت سر هم روی گونه اش جاری شدند، از اطرافیانش توقع داشت که او را آرام کنند نه آن که زندگیش را به جنگ تبدیل کنند؛ اما برعکس بود. دلش گرفته بود از این که مهرناز سعی داشت آن عکس را برایش اثبات کند. بی اراده نگاهش به چشم های آرمان که در عکس روبه رو خیره اش بود، افتاد. برای آن چشم ها ضعف می کرد. ترس نبودنش در زندگی قلبش را چنگ می زد. مقصر خودش بود؛ شاید اگر آن ابتدا که داشت روابطی بینشان شکل می گرفت از او می خواست بازیگری اش را رها کند، آرمان می پذیرفت و این لحظه ها در زندگیش دیگر جایی نداشت، نه آن که امروز او نه تنها به یک بازیگر معروف، بلکه به یک سوپراستار تبدیل شده بود، از روی تخت بلند شد و به عکس روی دیوار نزدیک تر شد، پوزخندی به آن چه در ذهنش اتفاق افتاده بود، زد. محال بود. او عشق بازیگری بود، مگر می شد از او خواست تا رهایش کند. #کپی‌حرام‌وپیگردقانونی‌دارد❌❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت۲❤ خسته از افکار منفی مشغول تمیز کردن خانه اش شد که یک هفته به حال خودش رهایش کرده بود. سخت بود، برای او که در خانه ی پدری دست به سیاه و سفید نزده بود و آنچنان بلد نبود. خانه ی دوبلکس زیبایش را مرتب و تمیز کرد. گردگیری و جارو کشید. بوفه ی کریستالش را برق انداخت. لباس های کثیف آرمان را داخل ماشین انداخت و سپس روی بالکن بزرگ اتاق خواب آویزان کرد. تمام این کارها را کرد تا دیگر به آن عکس فکر نکند. نمی خواست با آرمان تماس بگیرد و شب تلخی برای هردویشان رقم بزند، حالا که غذای مورد علاقه اش را پخته بود و خانه چون گل تمیز شده بود. پس از آن خسته روی کاناپه ی رو به روی تلویزیون نشست، به صفحه ی سیاه تلویزیون خیره شد، به یاد زمانی افتاد که آرمان از او خواستگاری کرده بود، خانواده ها با هم خیلی متفاوت بودند، مهشید دختر خوش اخلاق و مذهبی که هرگز نمی توانست شبیه همسران بقیه ی سوپراستارها باشد، مقید و اهل دین و مذهب؛ اما آرمان در خانواده ای متولد شده بود که محدودیتی وجود نداشت، اقوام همسرش با هم خیلی راحت بودند و وقتی کسی از طرف همسرش به مهمانی دعوتش می کرد، سریعا پاسخ منفی می داد، دوست نداشت نگاه همسرش به دخترعمه و عموهایی بی حیایش بیوفتد، نکند آرمان از این محدودیت ها خسته شده بود؟ او که می دانست مهشید چقدر نسبت به این مسائل حساس است، پس این عکس چه بود؟ نفس عمیقی کشید، دلش هوای گریه داشت، آرمان فقط برای او بود، نه هیچ کس دیگر، همانطور که مهشید هرچه که داشت برای همسرش بود. بی اختیار نگاهش به ساعت روی دیوار افتاد، نُه بود و هنوز از آرمان خبری نبود. به سمت آشپزخانه رفت و غذایش را همزد تا ته نگیرد. در قابلمه را گذاشت، همان لحظه در با صدای تلکی باز شد، به لبهایش نگاهی انداخت، خوب بود. به استقبال آرمان رفت. آرمان خستگی از سر و رویش می بارید، با وجود آن همه خستگی سعی کرد، لبخند بزند. مهشید: سلام. آرمان: سلام، چطوری؟ مهشید هم خود را آرام نشان داد. - سلام عزیزم، خوبم. خوش اومدی. آرمان یک سری وسایلش را همان دم درب رها کرد. - اینا همینجا باشه. بو که به مشام آرمان خورد، گفت: - چه بویی راه افتاده تو خونه، آب از دهنم راه افتاد. مهشید شیفته نگاهش کرد، دلش برای این کلام ضعف می رفت. آرمان: ولی حیف. مهشید: چی شده؟ آرمان: خونه ی مامان اینا دعوتیم، بجنب که دیر نشه. نخواست اوقات تلخی کند، زحمت کشیده بود و غذا پخته بود؛ اما ایراد نداشت، وقتی آرمان با این همه خستگی می خواست به منزل پدرش برود، پس خورشت خوشمزه ی مورد علاقه اش هم نمی توانست کاری کند. لبخندی به افکار ذهنی خود زد. همانطور خیره ی آرمان بود، سینه ی ستبر و مردانه اش، قد بلندش، موهای پر پشت و مشکی اش که همیشه رو به بالا شانه زده بودند، نظیرش در دنیا وجود نداشت و قلبش برای این مرد کنده می شد. دست دور کمرش انداخت و گفت: - چرا معطلی؟ کپی حرام❌❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت‌سوم به چشم هایش دقیق شد و گفت: مهشید: باشه رفتم. پله ها را بالا رفت، آرمان پشت سرش می آمد. داخل اتاق شد و کمد لباسیش را باز کرد، کمی گشت، ناگهان آرمان از پشت سرش، مانتوی طوسی بلند و شال گلبه ایش را برداشت و روی هیکل خوش فرم مهشید گذاشت: - اینا بهت میاد، بپوش. لباس ها را از آرمان گرفت و رو به روی آینه ی قدی سلطنتی سمت راست اتاق ایستاد. راست می گفت مانتوی طوسی خیلی به او می آمد. آرمان: من دوش بگیرم، زود میام. سر تکان داد. مهشید همچنان خود را در آینه نظاره می کرد، ناگهان صدای آرمان بلند شد. - مهشید؟ برگشت، درب حمام داخل اتاق ایستاده بود. - جانم؟ - شک نکن خوشگلی. لبخندی زد، قلبش تند می زد، آرمان درب حمام را بست، شاید او زیادی حساس شده بود که احساس می کرد،آرمان،آرمان گذشته نیست؛ چگونه امروز، اخلاقش با چند روز پیش تفاوت پیدا کرده است ،جانش برای این مرد در می رفت و با خود گفت شاید رفتار سردی اخیرش سرچشمه از خستگی زیاد کار بود و مهشید را بی خود حساس کرده بود، به راستی امروز هم خسته بود. نمی خواست دیگر فکر کند، چرا که این مرد نمی توانست بد باشد. خودش را مجاب می کرد، تا جرقه ی فکر مثبتی در ذهنش زده می شد به همان دل خوش می کرد. سریع لباس پوشید. روسری اش را روی سرش مرتب کرد و گیره زد. آرمان حوله به تن از حمام بیرون آمد. برگشت و نگاهش کرد. - عافیت باشه. آرمان لبخندی زد. - سلامت باشی خانم. مشغول سشوار موهایش شد، مهشید خیره ی او بود. بعد از سشوار بلیز همرنگ مانتوی مهشید را انتخاب کرد، به همراه شلوار جین مشکی. کرواتش را مرتب کرد و کُت اسپرت مشکیش را نیز پوشید. سپس هر دو پایین رفتند، سوار بر پورشه به سمت منزل پدر آرمان رفتند. هردو پیاده شدند، آرمان زنگ خانه ی ویلایی را زد. در آرام باز شد. آرام روی سنگ فرش ها قدم بر می داشتند. در ورودی را باز کردند و داخل شدند، هال را جلو رفتند و چند پله پایین رفتند و وارد پذیرایی شدند، خانواده دور هم جمع بودند، خواهران آرمان، آیناز و آیلار و دو پسرشان و شوهرشان، برادر شوهرش که هنوز مجرد بود و مادر آرمان با همان حالی که همیشه در چهره اش وقت دیدن مهشید نمایان می شد و پدرشوهری که مهشید را چون فرشته ای می دانست. #کپی‌حرام‌وپیگرد‌قانونی‌دارد❌❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت‌چهارم با همه احوالپرسی کرد و با پدرشوهرش دست داد. مادر شوهرش نیز به سلامی کوتاه بسنده کرد. - بیا اینجا بشین دخترم. نگاهی به پدرشوهرش انداخت و با لبخند دعوتش را اجابت کرد. روی مبل دو نفره ی سلطنتی نشستند. همه سرگرم گفتگو و آرمان نیز نزدیک مادرش نشسته بود و آرام سرگرم گفتگو بودند. از همان ابتدا مادرشوهرش با ازدواج آنها مخالف بود تا امروز که هنوز کینه به دل داشت که چرا مهشید عروسش شده است. - خوبی باباجان؟ به پدرشوهر مهربانش خیره شد. صورت این مرد هم نشان می داد که چقدر خوش اخلاق است. مهشید: خوبم باباجان. مثل همیشه، آرام نزدیک گوشش گفت: - باباجان از چیزی دلگیر نشو، می فهمی که چی میگم؟این روزا همه بی اعصابن، مشکلات زیاده. لبخندی زد. - چشم. صدای عصای مادرشوهرش حواسش را جمع کرد، به آن ها نگاه می کرد، پریدخت(مادرشوهرش) انگار عصبی بود که دوبار محکم عصایش را به زمین زد و توجه اطرافیان را جلب کرد. با دیدن دهانش که حرفهایش با تاکید به آرمان گفته می شد، در دلش بلوا شد، چه می گفت؟ چرا عصبی بود؟ نگاه ها به پریدخت بود، دخترها از نگاه پرجذبه ی مادرشان پچ پچ کردند و با هم به آشپزخانه رفتند و دامادها نیز سرگرم گفتگو با هم شدند. تنها نگاه خیره ی مهشید به پریدخت و آرمان بود، پدرشوهرش صدایش کرد. - مهشیدجان، بابا. پاشو برو با بچه ها تو آشپزخونه. سری تکان داد، دلش می خواست می ماند و سر در می آورد که پریدخت در چه مورد با آرمان صحبت می کرد؛ اما اطاعت کرد و از جایش بلند شد. پله ها را بالا آمد از هال مربع شکل عبور کرد، سمت چپ آشپزخانه بود، از کنار جزیره(ام دی اف مدرن)عبور کرد. آیلار و آیناز سرگرم گفتگو بودند. نزدیکشان شد، آنقدر سرگرم گفتگو بودند که متوجه ی آمدن مهشید نشدند. مهشیدکمی از حرفهایشان شنید. آیلار:کاش مونا اینجا نیاد، من واقعا اعصاب ندارم، من میدونم که آرمان نگرانه، حقم داره. آیناز برگشت و لحظه ای مهشید را دید، سپس سقلمه ای به آیلار زد که از چشم های مهشید دور نماند. شک بدجور به دل مهشید افتاد و ضربان قلبش را به دور تند انداخت. آیناز لبخندی زد. - عزیزم برو بشین، چرا اومدی اینجا؟ حیران مانده بود، چرا این گونه رفتار می کردند؟ با نگرانی پرسید. - چیزی شده؟ تو رو خدا به من بگین، برای آرمان مشکلی پیش اومده که من خبر ندارم؟ #کپی‌حرام‌وپیگردقانونی‌دارد❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت‌پنجم آیلار دست روی شانه اش گذاشت. - این چه حرفیه عزیزم؟ چه اتفاقی؟ همه چی خوبه، اگه حرف منو قبول نداری از آرمان بپرس. دلش آرام نمی شد، موضوع مهمی بود که پریدخت عصا به زمین می کوبید. - پس مادر چرا عصا به زمین می زد؟ آیناز ابرویی بالا انداخت، آیلار گفت: - مادر سردردها و پا درد کلافه اش کرده، برای همین حالش خوب نیست. سر تکان داد، احساس می کرد که آیناز دروغ می گوید، هرچه که می گفت حتما این دو خواهر درصدد مجاب بودند، حوصله نداشت و فکرش بدجور به هم ریخته بود، باید انتهای شب با آرمان صحبت می کرد. آیناز دست پشت کمرش گذاشت و گفت: - بریم بیرون عزیزم. با هم بیرون رفتند، آرمان با آرش(برادرش) مشغول گفتگو بود، پریدخت این بار با همسرش مشغول گفتگو بود، باید از آرمان می پرسید که مونا کیست که خواهرانش در مورد او صحبت می کردند و به آرمان ربطش دادند. استرس گرفته بود و وقت پذیرایی به زور یک دانه شیرینی از گلویش پایین رفت، آیلار کنارش نشست. - عزیزم چه خبر از تئاتر؟ سعی کرد لبخندی بزند. - یک ماهی هست که حوصله ی رفتن نداشتم؛ اما کارگردان چندباری تماس گرفت. آیلار: حتما برو، اینجوری سرگرمی عزیزم. مخصوصا این که کار چهره ی تو عالیه. مهشید: ممنون لطف داری. آیلار به بشقاب مهشید روی میز نگاه کرد و گفت: - چرا بشقابت خالیه؟ بلند سد و ظرف میوه و شیرینی را از روی میز برداشت و روبه روی مهشید گرفت. - بردار عزیزم. مهشید: ممنون تعارف نمی کنم. اما آیلار دست بردار نبود، مهشید به ناچار دست دراز کرد و هُلو برداشت. آرمان مهشید را نظاره کرد و لبخندی تحویلش داد. وقت شام کنار آرمان نشست. آرمان برایش پلو کشید. دیس جوجه کباب و فسنجان را جلویش گذاشت و با شیطنت زیر گوشش گفت: - گرچه به پای خورشت فسنجونت نمیرسه؛ اما خوب میشه تحملش کرد. نگاهشان به هم گره خورد، آرمان لب تر کرد، چشمهای شفاف و شیشه ایش دل مهشید را می لرزاند. آرمان: بخور دیگه. آرام لب زد. - باشه. #کپی‌حرام‌وپیگردقانونی‌دارد❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت‌ششم به زور نصفی از بشقابش را خورد، پدرشوهرش که همیشه توجه خاصی به او داشت برایش نوشیدنی گذاشت. تشکر کرد. مادرشوهرش کوچکترین توجهی به او نداشت، قلبش همیشه از دست او زخمی بود؛ انگار که او را نمی بیتد و تنها آرمان را به خانه اش دعوت کرده است که این چنین تعارفش می کند. دلش می خواست زود میز شام را جمع کنند، دیگر حوصله ی ماندن در این خانه را نداشت، حوصله ی کم توجهی مادر همسرش را نداشت. به آیناز و آیلار کمک داد تا ظرف ها را جمع کنند، سپس در ماشین ظرفشویی گذاشتند. آرمان که خیلی خسته بود، داخل آشپزخانه آمد و گفت: - مهشید اگه کارت تموم شده، بریم دیگه. سر تکان داد، منتظر این لحظه بود، سریع گفت: - آره بریم. همگی با هم از آشپزخانه بیرون رفتند، مهشید با همه خداحافظی کرد. آیلار و آیناز از او تشکر کردند که کمکشان داده، پدرشوهرش قبل از آن که بخواهند پایشان را از در بیرون بگذارند، گفت: - یکمی دیرتر می رفتین؟ آرمان لبخندی زد و رو به پدرش گفت: - ممنون بابا، فردا سر فیلمبرداری ام، الانم خیلی خسته ام، زودتر بریم بهتره. حاج مهدی: باشه پسرم، مواظب عروس گلم باش. لبهای مهشید به لبخندی مزین شد. آرمان گفت: - چشم بابا. خداحافظی کردند و حاج مهدی با دعای خیر راهیشان کرد. چقدر پدرشوهرش را دوست داشت، هرچه مادرشوهرش او را آزار می داد،پدرشوهرش به او محبت می کرد، جبران می کرد. توی ماشین نشستند. کمی از راه را رفته بودند، مهشید کمی به سمت آرمان متمایل شد، انگار عصبی بود، چرا که ابروهایش به هم گره خورده بودند. آرام پرسید. - آرمان؟ آرمان برگشت و لحظه ی کوتاهی نگاهش کرد، سپس باز نگاهش را به خیابان دوخت. - جانم؟ با دلهره گفت: - می تونم ازت یه سوال بپرسم. آرمان دست در فرمان فرو برد و دور زد، انگار که حواس هیچ کدامشان نبود که اشتباهی می روند، هر دو فکرشان مشغول بود. آرمان: آره حتما بپرس. مهشید: مونا کیه؟ #کپی‌حرام‌وپیگردقانونی‌دارد❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار❤ #پارت‌هفتم❤ آرمان آنچنان سریع برگشت و مهشید را نگاه کرد که یکدفعه ترس به جان مهشید ریخته شد. ناراحت و عصبی گفت: - تو مونا رو از کجا می شناسی؟ مهشید ضربان قلبش بالا رفته بود. - چرا اینجوری می کنی؟ من نمی شناسم، آیلار و آیناز داشتن می گفتن. آرمان از ترس این که نکند تصادف کند، نگاهش را به خیابان دوخت؛ اما همچنان عصبی بود. - آیلار و آیناز از مونا بهت چی گفتن؟ شک عمیقی در دل مهشید افتاد؛ چرا که رفتار آرمان و سوال هایش و گفتگوی خواهرشوهرهایش و کلام عصبی پریدخت وقتی با آرمان صحبت می کرد، همه و همه این شک عمیق را ایجاد کرده بودند. مهشید: هیچی نگفتن، مگه مونا کیه که اونقدر مهمه؟ چرا هیچی نمیگی؟ آرمان: چرا اینقدر بزرگش می کنی، مونا دختر عموی منه که سه سال قبل از این که ما بخوایم ازدواج کنیم از ایران رفت، حالام داره برمی گرده. مهشید: همین؟ چرا آینازو آیلار می گفتن تو از برگشتنش نگرانی. آرمان خیلی عصبی شده بود. نگران بود، خواهرهایش چیزی به مهشید گفته باشند. دست خودش نبود، بی اراده گوشه ی خیابان نگه داشت. رو کرد سمت مهشید. - درست حرف بزن، آیلار و آیناز چی گفتن؟ مهشید که کمی ترسیده بود، گفت: - بخدا هیچی نگفتن، من ناخواسته شنیدم آرمان. بی اراده اشک از چشمهایش می ریخت؛ دست خودش نبود، آرمان عصبانی و ترس به جانش ریخته به موضوعی که فکر می کرد و مهمانی بد امشب شعله به جانش می کشید و می سوزاند. آرمان نمی توانست گریه ی مهشید را ببیند، با هرقطره اشکش انگار قلبش را چنگ می زدند، نگرانی هایش تمامی نداشت، کاش مونا بر نمی گشت، کاش مادرش اصرار نمی کرد که آرمان پذیرای مونا باشد. چگونه با مهشید در مورد گذشته اش می گفت، در حالی ترس از دست دادنش دست از سرش برنمی داشت. حالش بد بود، می ترسید که مونا با قصد و قرضی برگشته باشد. می ترسید که زندگی اش از هم بپاشد. بی اراده مهشید را در آغوش کشید. - من معذرت می خوام، اگه ناراحتت کردم، گریه نکن عشقم. مهشید دلش کمی آرام گرفت. نوازش های آرام آرمان پشت کمرش حالش را بهتر کرده بود. از آرمان جدا شد. نگاه خیسش را به چشم های زلال و شیشه ای آرمان دوخت. آرمان آرام گفت: - دوستت دارم مهشید، باور کن خیلی. #کپی‌حرام‌وپیگردقانونی‌دارد❌❌❌ ✍#به‌قلم‌زهراصالحی #ادامه_دارد....... https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

💟💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟💟 💟💟💟💟💟 💟💟💟💟 💟💟💟 💟💟 💟 #سوپراستار #پارت‌نهم مهشید با صورتی خنثی نگاهش کرد. - نشنیدم، بیا تو مهرناز داخل شد. مهشید پشت سرش می آمد. روی یکی از کاناپه هایی که نزدیک تلویزیون بودند، نشست. مهشید رو به رویش نشست. مهشید: اگه برای اون عکس اومدی، نمی خوام چیزی بشنوم. مهرناز شروع کرد. - یه عمر خودتو زدی به نفهمی که چی؟ مهشید با اعصابی ضعیف گفت: - آرمان من مرد خوبیه، من دوسش دارم و بهش اعتماد دارم، نمی خوام با یه عکس زندگیمو خراب کنم. می خواست زبان مهرناز را ببندد، به محض ورود تحویلش نگرفت که هرکه می خواست بگوید را تمام کند؛ اما مهرناز مگر از رو می رفت. مهرناز رُک گفت: - چقدر احمقی تو. داشت به مهشید برمی خورد، دوستی خاله خرسه اش را نمی خواست، باید چه می کرد تا دست از سرش بردارد؟ مهشید اخم کرد. - مواظب حرف زدنت باش. مهرناز در حالی که موبایلش را بالا و پایین می کرد از جایش بلند شد و به سمت مهشید رفت. - نمی خوام ناراحتت کنم؛ اما باید ببینی تا باور کنی، فکر نکنی بهت دروغ گفتم یا قصد و غرضی داشتم. کنارش ایستاد و خم شد و موبایلش را به دست مهشید داد. مهرناز: ورق بزن تا مطمئن شی. احساس می کرد که نفسش بالا نمی آید. آرمان کنار زنی زیبا در اصطبل اسبی دست در دست هم و هردو می خندیدند، مهرناز که دید مهشید روی این عکس قفل کرده با بی رحمی عکس بعدی زد. عکس بعدی روی مبل سلطنتی کنار هم و کیک تولد هم جلویشان... مهرناز خواست باز هم ورق بزند، مهشید داشت خفه می شد، از بغض سنگینی که گلویش را محکم گرفته بود و قصد رهایی نداشت. با عصبانیت موبایل را پرتاب کرد و با لرزشی که در صدایش بود، داد زد. - گمشو از خونه ی من برو بیرون. مهرناز شوکه از رفتار مهشید داد زد. - چته روانی؟ گوشیمو داغون کردی. مهرناز در پی تکه های موبایلش این طرف و آن طرف بود، مهشید که دیگر کنترلی روی اعصابش نداشت، به سمت در رفت و در را باز کرد و دستش را به سمت بیرون گرفت و با صدای بلندگفت: - برو بیرون. مهرناز بی خیال تکه های گوشیش، در حالی که از در خارج می شد، گفت: - هرچی سرت بیاد حقته، اون آرمان بیچاره هرکار بکنه حقته. خفه شویی نثارش کرد و درب را محکم بهم کوبید. #کپی‌حرام‌است‌وپیگرد‌قانونی‌دارد.❌❌❌❌❌ ادامه دارد....... #به‌قلم‌زهراصالحی https://eitaa.com/joinchat/2170552385C0a48376672 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️