7️⃣آیت الله جوادی آملی(حفظه الله) :
«زیارت اربعین نشان می دهد که امام حسین(علیه السلام) دو کار را با خون دادن انجام داده است.
اولا؛ مردم را اهل جزم و استدلال و برهان کرده است که خوب می فهمند.
ثانیا؛ اهل عزم و اراده و تصمیم کرده است که خوب تصمیم می گیرند.»
#اربعین
#سخن_علماء
#پیام_مرجعیت
#اربعین_حسینی
@AsnadolMasaeb
8️⃣مرحوم آیت الله علوی گرگانی(رضوان الله علیه) :
«جهان از حضور میلیونی زائران در مراسم اربعین بهت زده شده است، بغض و کینه ی دشمنان تمام نشدنی است و دست به هر کاری میزنند تا نور الهی را خاموش کنند، ولی دشمنان بدانند نور حق خاموش نشدنی است.»
#اربعین
#سخن_علماء
#پیام_مرجعیت
#اربعین_حسینی
@AsnadolMasaeb
9️⃣آیت الله مکارم شیرازی(حفظه الله) :
«این حرکت عظیم بینظیر است، سوگواری حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) از نجف و دیگر نقاط با پای پیاده به سمت کربلای معلی در حرکت هستند و غوغای عجیبی را به پا کردهاند و باید این را حفظ کرد.»
#اربعین
#سخن_علماء
#پیام_مرجعیت
#اربعین_حسینی
@AsnadolMasaeb
🔟آیت الله مظاهری(حفظه الله) :
«از خداوند می خواهم این زوّار عزیز که افتخار ما هستند را با زیارت مقبول و دعای مستجاب شده به سلامتی نزد ما برگرداند.»
#اربعین
#سخن_علماء
#پیام_مرجعیت
#اربعین_حسینی
@AsnadolMasaeb
✅شاید برای شما سوال باشد که؛
با اینکه در باب آداب زیارت امام حسین(علیه السلام) روایتی از امام صادق(علیه السلام) خطاب به «ابابصیر» آمده است که فرمودند :
📋《فَإِذَا أَرَدْتَ اَلْمَشْيَ إِلَيْهِ فَاغْتَسِلْ وَ لاَ تَطَيَّبْ وَ لاَ تَدَّهِنْ وَ لاَ تَكْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِيَ اَلْقَبْرَ》
♦️پس هنگامی که اراده رفتن به قصد زیارت امام حسین(علیه السلام) را نمودی، غسل کن و خود را خوشبو مکن و از روغن نیز استفاده مکن و سرمه نیز استفاده مکن تا اینکه بسمت قبر بروی!(۱)
و در روایتی دیگر نیز از امام صادق(علیه السلام) آمده است که؛
📋《إِذَا زُرْتَ الْحُسَیْنَ(ع) فَزُرْهُ وَ أَنْتَ حَزِینٌ مَکْرُوبٌ أَشْعَثُ مُغْبَرٌّ جَائِعٌ عَطْشَانُ وَ اسْأَلْهُ الْحَوَائِجَ وَ انْصَرِفْ وَ لَا تَتَّخِذْهُ وَطَناً》
♦️هرگاه خواستی امام حسین(علیه السلام) را زیارت کنی او را زیارت کن در حالی که محزون و مکروب ژولیده موی و غبار آلود و گرسنه و تشنه لب باشی و از اباعبدلله(علیه السلام) حوائجت را بخواه و برگرد و کربلا را وطن خود مگیر!(۲)
چرا جابر بن عبدالله انصاری آن صحابی با معرفت که اولین زائر امام حسین(علیه السلام) در اربعین بود، به این فرمایش عمل نکرد؟
تا جایی که «عطیه عوفی» می گوید :
📋《فَلَمّا وَرَدنا کَربَلاءَ دَنَا جَابِرٌ مِن شَاطِئِ الفُراتِ فَاغتَسَلَ، ثُمَّ اتَّزَرَ بِإِزارٍ وَارتَدَى بِآخَر، ثُمَّ فَتَحَ صُرَّةً فیها سُعدٌ فَنَثَرَها عَلى بَدَنِه》
♦️هنگامى که به کربلا رسیدیم جابر به کرانه فرات نزدیک شد و غسل کرد و پیراهن و ردایى به تن کرد و کیسه عطرى را گشود و آن را بر بدنش پاشید.(۳)
🔰شاید علت در این بوده است که فرمایش امام صادق(علیه السلام) در این باب، بعد از زیارت جابر بن عبدالله بوده است و تا قبل از فرمایش ایشان، آداب زیارت امام حسین(علیه السلام) همان بوده که انجام شده است.
📚منابع :
۱)۲) تهذیب الاحکام شیخ طوسی، ج۶، ص۷۶
۳)بحارالانوار مجلسی، ج۶۵، ص۱۳۰
@AsnadolMasaeb
هدایت شده از استاد عندلیب همدانی
تحقیقی درباره اربعین حسینی.pdf
7.28M
📄تحقیقی دربارۀ اربعین حسینی
🆔@andalibhamedani
📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍📚
2️⃣1️⃣ #معرفی_کتاب :📚
کتاب «تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)» با موضوع رسیدن کاروان اهل بیت(علیهم السلام) به کربلا در روز اربعین؛ اثر شهید قاضی طباطبایی✍📚👇
#اربعین_حسینی
@AsnadolMasaeb
اول اربعین سیدالشهدا(ع).pdf
4.42M
📚✍📚✍📚✍📚✍📚
کتاب «تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا(ع)»
@AsnadolMasaeb
🔸🔶《اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللَّهِ(علیه السلام) وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ》🔶🔸
✅امام صادق(علیه السلام) خطاب به زراره، درباره اتفاقاتی که تا چهل روز بعد از شهادت امام حسین(علیه السلام) رخ داده بود، فرمود :
📋《یَا زُرَارَهُ! إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَى الْحُسَیْنِ(ع) أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالسَّوَادِ وَ إِنَّ الشَّمْسَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْکُسُوفِ وَ الْحُمْرَهِ وَ إِنَّ الْجِبَالَ تَقَطَّعَتْ وَ انْتَثَرَتْ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَفَجَّرَتْ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَهَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَیْنِ(ع)》
♦️اى زراره! آسمان تا چهل روز بر حسین بن على(ع) خون بارید و زمین تا چهل روز تار و تاریک بود و خورشید تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و کوهها تکه تکه شده و پراکنده گشتند و دریاها روان گردیده و فرشتگان تا چهل روز بر آن حضرت(ع) گریستند.(۱)
در تاریخ آمده است که؛
هنگامی که یزید در شام توسط خطبه های امام سجاد(ع) رسوا شد، به اهل بیت امام حسین(ع) گفت : هر چه می خواهید انجام دهید!
سپس خانه هایی براي ايشان مقرر کرد و ايشان جامه های سياه پوشيدند و هر که در شام بود، از قريش و بنی هاشم با ايشان در ماتم و زاری و تعزيت و سوگواري موافقت کردند و تا هفت روز بر امام حسین(ع)، ندبه و نوحه و زاری نمودند.
📋《فَلَمَّا كَانَ الْيَوْمُ الثَّامِنُ دَعَاهُنَّ يَزِيدُ وَ عَرَضَ عَلَيْهِنَّ المَقَامَ فَأَبَيْنَ وَ أَرَادُوا الرُّجُوعَ إِلَى الْمَدِينَةِ》
♦️پس هنگامی که روز هشتم شد، یزید ايشان را طلبيد، آنان را تکليف به ماندن در شام کرد ولی آنان قبول نکردند و قصد بازگشت به مدینه را کردند.(۲)
پس یزید «نعمان بن بشیر» را فرا خواند و گفت :
📋《تُجَهِّزْ لِتُخرِجَ بِهَؤلاَءِ النِّسوَانِ إِلَى المَدِينَةِ》
♦️مهیا شو تا به همراه کاروان، به مدینه بروی!(۳)
سپس نعمان بن بشیر، موظف شد با برخوردی شایسته، اسراء را به مدینه ببرد.
📋《وَجَّهَ مَعَهُ رَجُلاً فِی ثَلَاثِینَ فَارِسَاً یَسِیرُ اَمَامَهُم》
♦️و همراه نعمان سی نفر سوار کار بودند که پیشاپیش کاروان اسرای کربلا حرکت می کردند.(۴)
«حارث بن کعب» می گوید :
فاطمه دختر امام علی(ع) برایم نقل کرد که هنگام مراجعت از شام به مدینه به خواهرم زینب(س) گفتم :
📋《يَا أُخَيَّةَ، لَقَد أَحسَنَ هَذَا الرَّجُلُ الشَّامِي إِلَينَا فِي صَحبَتِنَا، فَهَل لَكَ أَن نَصِلهُ؟
فَقَالَتْ : وَاللَّهِ مَا مَعَنَا شَيْءُ نُصِلهُ بِهِ إلَّا حُلِّينَا! قَالَت لَهَا : فَنُعطِيهِ حُلِّينَا!
قَالَت : فَأَخذتُ سَوَارِي وَ دُملَجِي وَ أَخَذت أُختِي سَوَارَهَا وَ دُملُجَهَا، فَبَعَثنَا بِذَلِكَ إِلَيْهِ، وَ اعتَذَرنَا إِلَيْهِ، وَ قُلنُا لَهُ : هَذَا جَزَاؤُكَ بِصَحبَتَكَ إِيَّانَا بِالحَسَنِ مِن الفِعلِ!
فَقَالَ : لَو كَانَ الَّذِي صَنعت إنما هُوَ لِلدِّنيَا كَانَ فِي حِلِّيكُنَّ مَا يُرضِينِي وَ دُونَهُ، وَلكِنَّ وَاللَّهِ مَا فَعَلتُهُ إلّا لِِلَّهِ وَ لِقَرَابَتِكُم مِنْ رَسُولِ اللهِ(ص)》
♦️خواهر جان! این مرد شامی در همراهی ما نیک رفتار بود، میخواهی چیزی به او بدهیم؟ او گفت : به خدا ما چیزی جز زیور و زینت خویش نداریم.
من گفتم : زیورهایمان را به او میدهیم.
دست بند و ساق بند خویش را درآوردم، خواهرم نیز دست بند و ساق بند خویش را بیرون آورد و پیش او فرستادیم و از او به خاطر رفتار نیکویش تشکر کردیم.
مرد شامی گفت : من به خدا این کار را جز برای رضایت خدا و به خاطر قرابت شما به رسول الله(ص) انجام ندادم.(۵)
سيد بن طاووس می نویسد :
راوی می گوید :
📋《وَ لَمَّا رَجَعَ نِسَاءُ الْحُسَیْنِ(ع) وَ عِیَالُهُ مِنَ الشَّامِ وَ بَلَغُوا الْعِرَاقَ قَالُوا لِلدَّلِیلِ : مُرَّ بِنَا عَلَى طَرِیقِ کَرْبَلَاءَ!》
♦️هنگامی که کاروان اهل بیت امام حسین(ع) و اسرای کربلا از شام برگشتند، هنگام رسیدن به عراق به راهنمای کاروان گفتند :
ما را از راه کربلا ببر! و او نیز چنین کرد.
📋《فَوَصَلُوا إِلَى مَوْضِعِ الْمَصْرَعِ فَوَجَدُوا جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ رَحِمَهُ اللَّهُ وَجَمَاعَةً مِنْ بَنِي هَاشِمٍ وَرِجَالًا مِنْ آلِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) قَدْ وَرَدُوا لِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ(ع) فَوَافَوْا فِي وَقْتٍ وَاحِدٍ وَ تَلَاقَوْا بِالْبُكَاءِ وَالْحُزْنِ وَاللَّطْمِ وَأَقَامُوا الْمَآتِمَ الْمُقْرِحَةَ لِلْأَكْبَادِ》
♦️پس اهل بيت(ع) وقتی به قتلگاه رسيدند، جابر بن عبدالله انصارى و جمعى از بنى هاشم و مردانى از آنها را يافتند كه براى زيارت قبر حسين(ع) فرا رسيده بودند، همگان در يك زمان به عزادارى و نوحه سرايى پرداختند و سوگوارى جگرسوزى بر پا نمودند، و زنان آن آبادى نيز با ايشان به عزادارى پرداختند و چند روز در كربلا اقامت كردند.
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
📋《وَ اجْتَمَعَ إِلَیْهِمْ نِسَاءُ ذَلِکَ السَّوَادِ فَأَقَامُوا عَلَى ذَلِکَ أَیَّاماً》
♦️و زنان آن آبادى نیز با ایشان به عزادارى پرداختند و چند روز در کربلا اقامت کردند.(۶)
کاروان اسراء تا دل سیر گریه کردند، چیزی که در ایام اسارت حتی اجازه گریستن هم به آنان نمی دادند.
ابن جوزی می نویسد :
هنگامی که اسرای کربلا را به همراه سرهای شهداء وارد بازار دمشق کردند.
📋《إذا بَكَت إحداهُنَّ عِندَ رُؤيَتِهِ ضَرَبَها حَارِسٌ بِسَوطِهِ》
♦️هرگاه یکی از اسرا با دیدن سرها گریه میکرد، نگهبانان او را با تازیانه میزدند.
يزيد لعین دستور داد تا سر امام حسين(ع) را بر در بياويزند، در حالى كه اهل بیت امام(ع) در اطرافش بودند.
همچنين یزید به نگهبانان دستور داد كه؛
📋《إذا بَكَت مِنهُنَّ باكِيَةٌ فَاَلطَمَوهَا》
♦️هرگاه يكى از آنان گريست، او را بزنيد.
📋《وَ إنَّ اُمَّ كُلثومٍ رَفَعَت رَأسَها، فَرَأَت رَأسَ الحُسَينِ(ع) فَبَكَت و قالَت :
يا جَدّاه! تُريدُ رَسولَ اللّه(ص) هَذَا رَأسُ حَبِيبِكَ الحُسَينِ(ع) مَصلوبٌ، وَ بَكَت، فَرَفَعَ يَدَهُ بَعضُ الحَرَسِ وَ لَطَمَها لَطمَةً حَصَرَ وَجهَهَا، وَ شَلَّت يَدُهُ مَكَانَهُ》
♦️اُمّ كلثوم، سرش را بلند كرد و سرِ برادر را ديد و گريست و گفت :
یا جداه! اين سرِ حبيب تو حسين(ع) است كه آويزان شده است، سپس گريست.
يكى از نگهبانان، دستش را بالا برد و به صورت اُمّ كلثوم زد كه به تمامى صورت او آسيب زد و در دَم، دست نگهبان، از كار افتاد.(۷)
یا اینکه امام محمد باقر(ع) می فرماید : از پدرم علی بن حسین(ع) درباره ماجرای شام پرسیدم و ایشان فرمود :
📋《حَمَلَني عَلى بَعيرٍ يَطلُعُ بِغَيرِ وِطاءٍ وَ رَأسُ الحُسَينِ(ع) عَلى عَلَمٍ ونِسوَتُنا خَلفِي عَلى بِغالٍ اكُفٍ وَالفارِطَةُ خَلفَنا وحَولَنا بِالرِّماحِ إن دَمَعَت مِن أحَدِنا عَينٌ قُرِعَ رَأسُهُ بِالرُّمحِ》
♦️مرا بر شترى لَنگ و بدون جهاز، سوار كردند و سر حسين(ع) بر بالاى عَلَمى بود و زنانمان، پشت سرِ من بر استرانى بدون پالان، سوار بودند و كسانى كه ما را مىبردند، از پشت سر و گرداگردمان، با نيزه، ما را احاطه كرده بودند و آزار مىدادند. اگر چشمی از يكى از می گریست، او را با نيزه به سرش مىكوبيدند، تا آن كه وارد شام شديم و جارچى جار زد :
📋《يا أهلَ الشّامِ! هؤُلاءِ سَبايا أهلِ البَيتِ المَلعون》
♦️اى شاميان! اينان، اسيران اهل بيتِ ملعون اند.(۸)
اما در نقلی درباره حضرت زینب(سلام الله علیها) آمده است که؛
📋«هِیَ مَعَ ذَلِکَ لَا تَجِفُّ لَهَا عَبْرَةٌ وَ لَا تَفْتُرُ مِنَ الْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ»
♦️اما زینب کبری(س) با تمام مصیبتها [و ممنوعیتها]، پیوسته مى گریست و اشک و آهش تمامى نداشت.(۹)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
عذار نیلی و قدّ خم و چشم تر آوردم
گلاب اشک بهر لاله های پرپر آوردم
زجا برخیز ای صد پاره تر از گل! تماشا کن
که از جسم شهیدانت، دلی زخمی تر آوردم
تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم
چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم
مسافر از برای یار سوغات آورد اما
من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم
اگر چه سر نداری یک نگه بر سیل اشکم کن
که با چشمان خود آب از برای اصغر آوردم
تو بر من از تن بی سر خبر ده ای عزیز دل!
که من برتو خبرهای فراوان از سر آوردم
چهل منزل سفر کردم به شهر شام و برگشتم
خبر ازچوب و از لعل لب و طشت زر آوردم
زاشک چشم و سوز سینه ی مجروح و خون دل
همانا مرهمت بر زخم های پیکر آوردم
قد خم، موی آشفته، تن خسته، رخ نیلی
به رسم هدیه میراثی بود کز مادر آوردم
زسیل اشک دریا کرده ام چشم محبان را
به آهم شعله ها از سینه ی میثم برآوردم
👤سازگار
📚منابع :
۱)کامل الزیارات ابن قولویه، ص۸۱
۲)بحار الأنوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۹۷
۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۲۲
۴)اخبار الطوال دینوری، ص۲۶۱
۵)تاريخ طبری، ج۵، ص۴۶۳
۶)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۱۴
۷)بستان الواعظین ابن جوزی، ص۲۶۳
۸)الاقبال سید بن طاووس، ج۳، ص۸۹
۹)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۹۷
@AsnadolMasaeb
♦️حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
﴿اِنَّ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) مِصْبَاحُ الهُدَى وَ سَفِينَةُ النَجَاةِ﴾
همانا امام حسین(علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات است.(۱)
♦️امام جعفر صادق(علیه السلام) می فرماید :
﴿مَنْ لاَذَ بِقَبرِ اَلْحُسَيْنِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَاسْتَجَارَ مِنَ اَلنَّارِ و سَأَلَ اللهَ الجَنَّةَ إِلَّا أَجَارَهُ اللهُ مِنَ النَّارِ وَ أَعطَاهُ الجَنَّةَ﴾
هرکس به قبر امام حسین(علیه السلام) پناهنده شود و از خداوند در امان ماندن از آتش و ورود به بهشت را بخواهد، (دعایش مستجاب شود و) خداوند او را از آتش پناه می دهد و بهشت را به او عطا می کند.(۲)
♦️امام حسن عسکری(علیه السلام) می فرماید :
﴿نَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ﴾
ما پس از شهادت امام حسین(علیه السلام)، پناهنده ی قبر مطهر او هستیم.(۳)
📚منابع :
۱)بحارالانوار مجلسی، ج۳۶، ص۲۰۴
۲)فضل زيارة الحسين(ع) شَجَری، ص۵۴
۳)الاقبال سید بن طاووس، ج۲، ص۶۹۰
@AsnadolMasaeb
🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️
✍ #روضه_شماره 8️⃣8️⃣
👤 #امام_حسین_علیه_السلام
👤 #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
@AsnadolMasaeb
🔸🔶《اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یَابنَ رَسُولِ اللهِ(صلوات الله علیه و آله) یَا اَبٰا عَبْدِاللهِ الحُسَین(علیه السلام) وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ》🔶🔸
✅یکی از فضائلی که به امام حسین(علیه السلام) اختصاص یافته، این است که حضرت رسول اکرم(ص) پسر خودش ابراهیم را، به خاطر شدّت محبت به امام حسین(علیه السلام) فدای حسین(علیه السلام) کند.
این جریان از ابن عباس چنین نقل شده است؛
روزی نزد پیامبر اکرم(ص) بودم، در حالی که؛
📋《..وَ عَلَى فَخِذِهِ اَلْأَيْسَرِ اِبْنُهُ إِبْرَاهِيمُ وَ عَلَى فَخِذِهِ اَلْأَيْمَنِ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) وَ هُوَ تَارَةً يُقَبِّلُ هَذَا وَ تَارَةً يُقَبِّلُ هَذَا》
♦️پیامبر اکرم(ص) فرزندش ابراهیم را بر زانوی چپ و نوهاش امام حسین(علیه السلام) را بر زانوی راست خود نشانده بود.
و یک بار حسین(ع) را می بوسید و یک بار ابراهیم را!
سپس جبرئیل نازل شد و گفت :
📋《يَا مُحَمَّدُ(ص)! إِنَّ رَبَّكَ يَقْرَأُ عَلَيْكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ : لَسْتُ أَجْمَعُهُمَا لَكَ فَافْدِ أَحَدَهُمَا بِصَاحِبِهِ》
♦️ای محمد(ص)! خدا به تو سلام میرساند و می فرماید : ما این دو فرزند را برای تو با هم نمی گذاریم، یکی از آنها را فدای دیگری گردان!
📋《فَنَظَرَ اَلنَّبِيُّ(ص) إِلَى إِبْرَاهِيمَ فَبَكَى وَ نَظَرَ إِلَى اَلْحُسَيْنِ(ع) فَبَكَى وَ قَالَ :
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ أُمُّهُ أَمَةٌ وَ مَتَى مَاتَ لَمْ يَحْزَنْ عَلَيْهِ غَيْرِي وَ أُمُّ اَلْحُسَيْنِ(ع) فَاطِمَةُ(س) وَ أَبُوهُ عَلِيٌّ(ع) اِبْنُ عَمِّي لَحْمِي وَ دَمِي وَ مَتَى مَاتَ حَزِنَتْ اِبْنَتِي وَ حَزِنَ اِبْنُ عَمِّي وَ حَزِنْتُ أَنَا عَلَيْهِ وَ أَنَا أُوثِرُ حُزْنِي عَلَى حُزْنِهِمَا!
يَا جَبْرَئِيلُ! يُقْبَضُ إِبْرَاهِيمُ فَدَيْتُهُ لِلْحُسَيْن(ع)!》
♦️حضرت نگاهی به صورت حسین(علیه السلام) کرد و نگاهی به صورت ابراهیم، و گریه کرد، پس فرمود :
اما ابراهیم مادرش کنیز است، هرگاه بمیرد کسی غیر از من برای او محزون نمی شود، اما حسین(علیه السلام) مادرش فاطمه(سلام الله علیها) و پدرش علی(علیه السلام) است که به منزله گوشت و خون من است، هر گاه حسین(علیه السلام) بمیرد دخترم فاطمه(سلام الله علیها) محزن و غصه دار می شود، پسر عمم علی(علیه السلام) هم محزون می شود و خودم هم محزون می شوم و من اختیار کردم حزن خود را بر حزن آنها!
ای جبرئیل! ابراهیم بمیرد، او را فدای حسین(ع) کردم.
ابن عباس می گوید :
📋《فَقُبِضَ بَعْدَ ثَلاَثٍ فَكَانَ اَلنَّبِيُّ(ص) إِذَا رَأَى اَلْحُسَيْنَ(ع) مُقْبِلاً قَبَّلَهُ وَ ضَمَّهُ إِلَى صَدْرِهِ وَ رَشَفَ ثَنَايَاهُ وَ قَالَ فُدِيتُ مَنْ فَدَيْتُهُ بِابْنِي إِبْرَاهِيمَ》
♦️ابراهيم پس از سه روز از دنیا رفت.
لذا پیامبر اکرم(ص) هر گاه امام حسین(علیه السلام) به سويش مىآمد، او را مىبوسيد و بر سينه مىچسباند و دهانش را مىمكيد و می فرمود :
«من به فدای کسی شوم که پسرم ابراهیم را فدای او گردانیدم.»(۱)
پیامبر اکرم(ص)، امام حسین(ع) را بسیار دوست می داشت و این عشق و علاقه به حدی بود که، ابن مسعود نقل می کند :
📋《حَمَلَ رَسُولُ اللهِ(ص) الحَسَنَ(ع) وَ الحُسَینَ(ع) عَلَی ظَهرِهِ، الحَسَنُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُمنَی وَ الحُسَینُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُسرَی ثُمَّ مَشَی》
♦️حضرت رسول اکرم(ص) حسنین(علیهما السلام) را بر پشت مبارکشان سوار می کرد، درحالی که حسن(ع) را بر دوش راست خود و حسین(ع) را بر دوش چپ خود، حمل می کرد.(۲)
و در روایتی دیگر آمده است که ؛
حضرت رسول اکرم(ص) خطاب به اصحاب می فرمود :
📋《إِنَّ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ) رَيْحَانَتِي مِنَ اَلدُّنْيَا》
♦️حسن(ع) و حسین(ع) دو گل من در دنيا هستند.(۳)
🏴در مقاتل آمده است که؛
وقتی کاروان اسرای کربلا به مدینه رسیدند، بعد از حضور و استقبال مردم مدینه از کاروان اهل بیت(علیهم السلام) و ایراد خطبه توسط امام سجاد(ع)، حضرت زینب کبرى(س) خود را به مسجد حضرت رسول اکرم(ص) رساند و در حالى که دو طرفِ درِ مسجد را گرفته بود، خطاب به حضرت رسول خدا(ص) عرضه داشت :
📋《یَا جَدَّاهْ! إِنِّی نَاعِیَةٌ إِلَیْکَ أَخِیَ الْحُسَیْنَ(ع)》
♦️یا جدّاه! من خبر مرگ برادرم حسین(علیه السلام) را براى تو آورده ام.(۴)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست
پسر خاک سیه منزل و ماوای تو نیست
خاک عالم به سرم کز اثر تیغ و سنان
جای یک بوسه ی من، بر همه اعضای تو نیست
قاصدی کو که فرستم دمی از کرب و بلا
در نجف با خبر از حال تو بابای تو نیست
دادی ای شاه به میدان محبت سر خویش
از خدا غیر خدا هیچ تمنای تو نیست
👤صامت بروجردی
📚منابع :
۱)بحارالأنوار مجلسی، ج۲۲، ص۱۵۳
۲)احقاق الحق شوشتری، ج۱۰، ص۷۲۰
۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۲۶۲
۴)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۴۷
@asnadolMasaeb