👤نظر تحقیقی #استاد_عندلیب_همدانی در باب #اربعین_حسینی :👇 @AsnadolMasaeb

📄تحقیقی دربارۀ اربعین حسینی 🆔@andalibhamedani

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍📚 2️⃣1️⃣ #معرفی_کتاب :📚 کتاب «تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)» با موضوع رسیدن کاروان اهل بیت(علیهم السلام) به کربلا در روز اربعین؛ اثر شهید قاضی طباطبایی✍📚👇 #اربعین_حسینی @AsnadolMasaeb

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 کتاب «تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا(ع)» @AsnadolMasaeb

🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️ ✍ #روضه_شماره 7️⃣8️⃣ 👤 #امام_حسین_علیه_السلام #اربعین_حسینی @AsnadolMasaeb

🔸🔶《اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللَّهِ(علیه السلام) وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ》🔶🔸 ✅امام صادق(علیه السلام) خطاب به زراره، درباره اتفاقاتی که تا چهل روز بعد از شهادت امام حسین(علیه السلام) رخ داده بود، فرمود : 📋《یَا زُرَارَهُ! إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَى الْحُسَیْنِ(ع) أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالسَّوَادِ وَ إِنَّ الشَّمْسَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْکُسُوفِ وَ الْحُمْرَهِ وَ إِنَّ الْجِبَالَ تَقَطَّعَتْ وَ انْتَثَرَتْ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَفَجَّرَتْ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَهَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَیْنِ(ع)》 ♦️اى زراره! آسمان تا چهل روز بر حسین بن على(ع) خون بارید و زمین تا چهل روز تار و تاریک بود و خورشید تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و کوهها تکه تکه شده و پراکنده گشتند و دریاها روان گردیده و فرشتگان تا چهل روز بر آن حضرت(ع) گریستند.(۱) در تاریخ آمده است که؛ هنگامی که یزید در شام توسط خطبه های امام سجاد(ع) رسوا شد، به اهل بیت امام حسین(ع) گفت : هر چه می خواهید انجام دهید! سپس خانه‏ هایی براي ايشان مقرر کرد و ايشان جامه‏ های سياه پوشيدند و هر که در شام بود، از قريش و بنی هاشم با ايشان در ماتم و زاری و تعزيت و سوگواري موافقت کردند و تا هفت روز بر امام حسین(ع)، ندبه و نوحه و زاری نمودند. 📋《فَلَمَّا كَانَ الْيَوْمُ الثَّامِنُ دَعَاهُنَّ يَزِيدُ وَ عَرَضَ عَلَيْهِنَّ المَقَامَ‏ فَأَبَيْنَ وَ أَرَادُوا الرُّجُوعَ إِلَى الْمَدِينَةِ》 ♦️پس هنگامی که روز هشتم شد، یزید ايشان را طلبيد، آنان را تکليف به ماندن در شام کرد ولی آنان قبول نکردند و قصد بازگشت به مدینه را کردند.(۲) پس یزید «نعمان بن بشیر» را فرا خواند و گفت : 📋《تُجَهِّزْ لِتُخرِجَ بِهَؤلاَءِ النِّسوَانِ إِلَى المَدِينَةِ》 ♦️مهیا شو تا به همراه کاروان، به مدینه بروی!(۳) سپس نعمان بن بشیر، موظف شد با برخوردی شایسته‌، اسراء را به مدینه ببرد. 📋《وَجَّهَ مَعَهُ رَجُلاً فِی ثَلَاثِینَ فَارِسَاً یَسِیرُ اَمَامَهُم》 ♦️و همراه نعمان سی نفر سوار کار بودند که پیشاپیش کاروان اسرای کربلا حرکت می کردند.(۴) «حارث بن کعب» می گوید : فاطمه دختر امام علی(ع) برایم نقل کرد که هنگام مراجعت از شام به مدینه به خواهرم زینب(س) گفتم : 📋《يَا أُخَيَّةَ، لَقَد أَحسَنَ هَذَا الرَّجُلُ الشَّامِي إِلَينَا فِي صَحبَتِنَا، فَهَل لَكَ أَن نَصِلهُ؟ فَقَالَتْ : وَاللَّهِ مَا مَعَنَا شَيْءُ نُصِلهُ بِهِ إلَّا حُلِّينَا! قَالَت لَهَا : فَنُعطِيهِ حُلِّينَا! قَالَت : فَأَخذتُ سَوَارِي وَ دُملَجِي وَ أَخَذت أُختِي سَوَارَهَا وَ دُملُجَهَا، فَبَعَثنَا بِذَلِكَ إِلَيْهِ، وَ اعتَذَرنَا إِلَيْهِ، وَ قُلنُا لَهُ : هَذَا جَزَاؤُكَ بِصَحبَتَكَ إِيَّانَا بِالحَسَنِ مِن الفِعلِ! فَقَالَ : لَو كَانَ الَّذِي صَنعت إنما هُوَ لِلدِّنيَا كَانَ فِي حِلِّيكُنَّ مَا يُرضِينِي وَ دُونَهُ، وَلكِنَّ وَاللَّهِ مَا فَعَلتُهُ إلّا لِِلَّهِ وَ لِقَرَابَتِكُم مِنْ رَسُولِ اللهِ(ص)》  ♦️خواهر جان! این مرد شامی در همراهی ما نیک رفتار بود، می‌خواهی چیزی به او بدهیم؟ او گفت : به خدا ما چیزی جز زیور و زینت خویش نداریم. من گفتم : زیورهایمان را به او می‌دهیم. دست بند و ساق بند خویش را درآوردم، خواهرم نیز دست بند و ساق بند خویش را بیرون آورد و پیش او فرستادیم و از او به خاطر رفتار نیکویش تشکر کردیم. مرد شامی گفت : من به خدا این کار را جز برای رضایت خدا و به خاطر قرابت شما به رسول الله(ص) انجام ندادم.(۵) سيد بن طاووس می نویسد : راوی می گوید : 📋《وَ لَمَّا رَجَعَ نِسَاءُ الْحُسَیْنِ(ع) وَ عِیَالُهُ مِنَ الشَّامِ وَ بَلَغُوا الْعِرَاقَ قَالُوا لِلدَّلِیلِ : مُرَّ بِنَا عَلَى طَرِیقِ کَرْبَلَاءَ!》 ♦️هنگامی که کاروان اهل بیت امام حسین(ع) و اسرای کربلا از شام برگشتند، هنگام رسیدن به عراق به راهنمای کاروان گفتند : ما را از راه کربلا ببر! و او نیز چنین کرد. 📋《فَوَصَلُوا إِلَى مَوْضِعِ الْمَصْرَعِ فَوَجَدُوا جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ رَحِمَهُ اللَّهُ وَجَمَاعَةً مِنْ بَنِي هَاشِمٍ وَرِجَالًا مِنْ آلِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) قَدْ وَرَدُوا لِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ(ع) فَوَافَوْا فِي وَقْتٍ وَاحِدٍ وَ تَلَاقَوْا بِالْبُكَاءِ وَالْحُزْنِ وَاللَّطْمِ وَأَقَامُوا الْمَآتِمَ الْمُقْرِحَةَ لِلْأَكْبَادِ》 ♦️پس اهل بيت(ع) وقتی به قتلگاه رسيدند، جابر بن عبدالله انصارى‏ و جمعى از بنى هاشم و مردانى از آنها را يافتند كه براى زيارت قبر حسين(ع) فرا رسيده بودند، همگان در يك زمان به عزادارى و نوحه سرايى پرداختند و سوگوارى جگرسوزى بر پا نمودند، و زنان آن آبادى نيز با ايشان به عزادارى پرداختند و چند روز در كربلا اقامت كردند. @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

📋《وَ اجْتَمَعَ إِلَیْهِمْ نِسَاءُ ذَلِکَ السَّوَادِ فَأَقَامُوا عَلَى ذَلِکَ أَیَّاماً》 ♦️و زنان آن آبادى نیز با ایشان به عزادارى پرداختند و چند روز در کربلا اقامت کردند.(۶) کاروان اسراء تا دل سیر گریه کردند، چیزی که در ایام اسارت حتی اجازه گریستن هم به آنان نمی دادند. ابن جوزی می نویسد : هنگامی که اسرای کربلا را به همراه سرهای شهداء وارد بازار دمشق کردند. 📋《إذا بَكَت إحداهُنَّ عِندَ رُؤيَتِهِ ضَرَبَها حَارِسٌ بِسَوطِهِ》 ♦️هرگاه یکی از اسرا با دیدن سرها گریه می‌کرد، نگهبانان او را با تازیانه می‌زدند. يزيد لعین دستور داد تا سر امام حسين(ع) را بر در بياويزند، در حالى كه اهل بیت امام(ع) در اطرافش بودند. همچنين یزید به نگهبانان دستور داد كه؛ 📋《إذا بَكَت مِنهُنَّ باكِيَةٌ فَاَلطَمَوهَا》 ♦️هرگاه يكى از آنان گريست، او را بزنيد. 📋《وَ إنَّ اُمَّ كُلثومٍ رَفَعَت رَأسَها، فَرَأَت رَأسَ الحُسَينِ(ع) فَبَكَت و قالَت : يا جَدّاه! تُريدُ رَسولَ اللّه(ص) هَذَا رَأسُ حَبِيبِكَ الحُسَينِ(ع) مَصلوبٌ، وَ بَكَت، فَرَفَعَ يَدَهُ بَعضُ الحَرَسِ وَ لَطَمَها لَطمَةً حَصَرَ وَجهَهَا، وَ شَلَّت يَدُهُ مَكَانَهُ》 ♦️اُمّ كلثوم، سرش را بلند كرد و سرِ برادر را ديد و گريست و گفت : یا جداه! اين سرِ حبيب تو حسين(ع) است كه آويزان شده است، سپس گريست. يكى از نگهبانان، دستش را بالا برد و به صورت اُمّ كلثوم زد كه به تمامى صورت او آسيب زد و در دَم، دست نگهبان، از كار افتاد.(۷) یا اینکه امام محمد باقر(ع) می فرماید : از پدرم علی بن حسین(ع) درباره ماجرای شام پرسیدم و ایشان فرمود : 📋《حَمَلَني عَلى بَعيرٍ يَطلُعُ‏ بِغَيرِ وِطاءٍ وَ رَأسُ الحُسَينِ(ع) عَلى عَلَمٍ ونِسوَتُنا خَلفِي عَلى بِغالٍ اكُفٍ‏ وَالفارِطَةُ خَلفَنا وحَولَنا بِالرِّماحِ إن دَمَعَت مِن أحَدِنا عَينٌ قُرِعَ رَأسُهُ بِالرُّمحِ》 ♦️مرا بر شترى لَنگ و بدون جهاز، سوار كردند و سر حسين(ع) بر بالاى عَلَمى بود و زنانمان، پشت سرِ من بر استرانى بدون پالان، سوار بودند و كسانى كه ما را مى‏بردند، از پشت سر و گرداگردمان، با نيزه، ما را احاطه كرده بودند و آزار مى‏دادند. اگر چشمی از يكى از می گریست، او را با نيزه به سرش مى‏كوبيدند، تا آن كه وارد شام شديم و جارچى جار زد : 📋《يا أهلَ الشّامِ! هؤُلاءِ سَبايا أهلِ البَيتِ المَلعون‏》 ♦️اى شاميان! اينان، اسيران اهل بيتِ ملعون اند.(۸) اما در نقلی درباره حضرت زینب(سلام الله علیها) آمده است که؛ 📋«هِیَ مَعَ ذَلِکَ لَا تَجِفُّ لَهَا عَبْرَةٌ وَ لَا تَفْتُرُ مِنَ الْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ» ♦️اما زینب کبری(س) با تمام مصیبتها [و ممنوعیتها]، پیوسته مى‏ گریست و اشک و آهش تمامى نداشت.(۹) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : عذار نیلی و قدّ خم و چشم تر آوردم گلاب اشک بهر لاله های پرپر آوردم زجا برخیز ای صد پاره تر از گل! تماشا کن که از جسم شهیدانت، دلی زخمی تر آوردم تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم مسافر از برای یار سوغات آورد اما من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم اگر چه سر نداری یک نگه بر سیل اشکم کن که با چشمان خود آب از برای اصغر آوردم تو بر من از تن بی سر خبر ده ای عزیز دل! که من برتو خبرهای فراوان از سر آوردم چهل منزل سفر کردم به شهر شام و برگشتم خبر ازچوب و از لعل لب و طشت زر آوردم زاشک چشم و سوز سینه ی مجروح و خون دل همانا مرهمت بر زخم های پیکر آوردم قد خم، موی آشفته، تن خسته، رخ نیلی به رسم هدیه میراثی بود کز مادر آوردم زسیل اشک دریا کرده ام چشم محبان را به آهم شعله ها از سینه ی میثم برآوردم 👤سازگار 📚منابع : ۱)کامل الزیارات ابن قولویه، ص۸۱ ۲)بحار الأنوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۹۷ ۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۲۲ ۴)اخبار الطوال دینوری، ص۲۶۱ ۵)تاريخ طبری، ج۵، ص۴۶۳ ۶)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۱۴ ۷)بستان الواعظین ابن جوزی، ص۲۶۳ ۸)الاقبال سید بن طاووس، ج۳، ص۸۹ ۹)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۹۷ @AsnadolMasaeb

♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️ 🎙روضه سوزناک #اربعین_حسینی با نوای #استاد_میرزا_محمدی :👇 @AsnadolMasaeb

♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴 @AsnadolMasaeb

♦️حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید : ﴿اِنَّ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) مِصْبَاحُ الهُدَى وَ سَفِينَةُ النَجَاةِ﴾ همانا امام حسین(علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات است.(۱) ♦️امام جعفر صادق(علیه السلام) می فرماید : ﴿مَنْ لاَذَ بِقَبرِ اَلْحُسَيْنِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَاسْتَجَارَ مِنَ اَلنَّارِ و سَأَلَ اللهَ الجَنَّةَ إِلَّا أَجَارَهُ اللهُ مِنَ النَّارِ وَ أَعطَاهُ الجَنَّةَ﴾ هرکس به قبر امام حسین(علیه السلام) پناهنده شود و از خداوند در امان ماندن از آتش و ورود به بهشت را بخواهد، (دعایش مستجاب شود و) خداوند او را از آتش پناه می دهد و بهشت را به او عطا می کند.(۲) ♦️امام حسن عسکری(علیه السلام) می فرماید : ﴿نَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ﴾ ما پس از شهادت امام حسین(علیه السلام)، پناهنده ی قبر مطهر او هستیم.(۳) 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۳۶، ص۲۰۴ ۲)فضل زيارة الحسين(ع) شَجَری، ص۵۴ ۳)الاقبال سید بن طاووس، ج۲، ص۶۹۰ @AsnadolMasaeb

🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️ ✍ #روضه_شماره 8️⃣8️⃣ 👤 #امام_حسین_علیه_السلام 👤 #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها @AsnadolMasaeb

🔸🔶《اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یَابنَ رَسُولِ اللهِ(صلوات الله علیه و آله) یَا اَبٰا عَبْدِاللهِ الحُسَین(علیه السلام) وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ》🔶🔸 ✅یکی از فضائلی که به امام حسین(علیه السلام) اختصاص یافته، این است که حضرت رسول اکرم(ص) پسر خودش ابراهیم را، به خاطر شدّت محبت به امام حسین(علیه السلام) فدای حسین(علیه السلام) کند. این جریان از ابن عباس چنین نقل شده است؛ روزی نزد پیامبر اکرم(ص) بودم، در حالی که؛ 📋《..وَ عَلَى فَخِذِهِ اَلْأَيْسَرِ اِبْنُهُ إِبْرَاهِيمُ وَ عَلَى فَخِذِهِ اَلْأَيْمَنِ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) وَ هُوَ تَارَةً يُقَبِّلُ هَذَا وَ تَارَةً يُقَبِّلُ هَذَا》 ♦️پیامبر اکرم(ص) فرزندش ابراهیم را بر زانوی چپ و نوه‌اش امام حسین(علیه السلام) را بر زانوی راست خود نشانده بود. و یک بار حسین(ع) را می بوسید و یک بار ابراهیم را! سپس جبرئیل نازل شد و گفت : 📋《يَا مُحَمَّدُ(ص)! إِنَّ رَبَّكَ يَقْرَأُ عَلَيْكَ اَلسَّلاَمَ وَ يَقُولُ : لَسْتُ أَجْمَعُهُمَا لَكَ فَافْدِ أَحَدَهُمَا بِصَاحِبِهِ》 ♦️ای محمد(ص)! خدا به تو سلام می‌رساند و می‌ فرماید : ما این دو فرزند را برای تو با هم نمی گذاریم، یکی از آنها را فدای دیگری گردان! 📋《فَنَظَرَ اَلنَّبِيُّ(ص) إِلَى إِبْرَاهِيمَ فَبَكَى وَ نَظَرَ إِلَى اَلْحُسَيْنِ(ع) فَبَكَى وَ قَالَ : إِنَّ إِبْرَاهِيمَ أُمُّهُ أَمَةٌ وَ مَتَى مَاتَ لَمْ يَحْزَنْ عَلَيْهِ غَيْرِي وَ أُمُّ اَلْحُسَيْنِ(ع) فَاطِمَةُ(س) وَ أَبُوهُ عَلِيٌّ(ع) اِبْنُ عَمِّي لَحْمِي وَ دَمِي وَ مَتَى مَاتَ حَزِنَتْ اِبْنَتِي وَ حَزِنَ اِبْنُ عَمِّي وَ حَزِنْتُ أَنَا عَلَيْهِ وَ أَنَا أُوثِرُ حُزْنِي عَلَى حُزْنِهِمَا! يَا جَبْرَئِيلُ! يُقْبَضُ إِبْرَاهِيمُ فَدَيْتُهُ لِلْحُسَيْن(ع)!》 ♦️حضرت نگاهی به صورت حسین(علیه السلام) کرد و نگاهی به صورت ابراهیم، و گریه کرد، پس فرمود :  اما ابراهیم مادرش کنیز است، هرگاه بمیرد کسی غیر از من برای او محزون نمی شود، اما حسین(علیه السلام) مادرش فاطمه(سلام الله علیها) و پدرش علی(علیه السلام) است که به منزله گوشت و خون من است، هر گاه حسین(علیه السلام) بمیرد دخترم فاطمه(سلام الله علیها) محزن و غصه دار می شود، پسر عمم علی(علیه السلام) هم محزون می شود و خودم هم محزون می شوم و من اختیار کردم حزن خود را بر حزن آنها! ای جبرئیل! ابراهیم بمیرد، او را فدای حسین(ع) کردم.  ابن عباس می گوید : 📋《فَقُبِضَ بَعْدَ ثَلاَثٍ فَكَانَ اَلنَّبِيُّ(ص) إِذَا رَأَى اَلْحُسَيْنَ(ع) مُقْبِلاً قَبَّلَهُ وَ ضَمَّهُ إِلَى صَدْرِهِ وَ رَشَفَ ثَنَايَاهُ وَ قَالَ فُدِيتُ مَنْ فَدَيْتُهُ بِابْنِي إِبْرَاهِيمَ》 ♦️ابراهيم پس از سه روز از دنیا رفت. لذا پیامبر اکرم(ص) هر گاه امام حسین(علیه السلام) به سويش مى‏‌آمد، او را مى‏‌بوسيد و بر سينه مى‌‏چسباند و دهانش را مى‏‌‌مكيد و می فرمود : «من به فدای کسی شوم که پسرم ابراهیم را فدای او گردانیدم.»(۱) پیامبر اکرم(ص)، امام حسین(ع) را بسیار دوست می داشت و این عشق و علاقه به حدی بود که، ابن مسعود نقل می کند : 📋《حَمَلَ رَسُولُ اللهِ(ص) الحَسَنَ(ع) وَ الحُسَینَ(ع) عَلَی ظَهرِهِ، الحَسَنُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُمنَی وَ الحُسَینُ عَلَی اَضلَاعِهِ الیُسرَی ثُمَّ مَشَی》 ♦️حضرت رسول اکرم(ص) حسنین(علیهما السلام) را بر پشت مبارکشان سوار می کرد، درحالی که حسن(ع) را بر دوش راست خود و حسین(ع) را بر دوش چپ خود، حمل می کرد.(۲) و در روایتی دیگر آمده است که ؛ حضرت رسول اکرم(ص) خطاب به اصحاب می فرمود : 📋《إِنَّ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ(عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ) رَيْحَانَتِي مِنَ اَلدُّنْيَا》 ♦️حسن(ع) و حسین(ع) دو گل من در دنيا هستند.(۳) 🏴در مقاتل آمده است که؛ وقتی کاروان اسرای کربلا به مدینه رسیدند، بعد از حضور و استقبال مردم مدینه از کاروان اهل بیت(علیهم السلام) و ایراد خطبه توسط امام سجاد(ع)، حضرت زینب کبرى(س) خود را به مسجد حضرت رسول اکرم(ص) رساند و در حالى که دو طرفِ درِ مسجد را گرفته بود، خطاب به حضرت رسول خدا(ص) عرضه داشت : 📋《یَا جَدَّاهْ! إِنِّی‏ نَاعِیَةٌ إِلَیْکَ أَخِیَ الْحُسَیْنَ(ع)》 ♦️یا جدّاه! من خبر مرگ برادرم حسین(علیه السلام) را براى تو آورده‏ ام.(۴) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست  پسر خاک سیه منزل و ماوای تو نیست  خاک عالم به سرم کز اثر تیغ و سنان  جای یک بوسه ی من، بر همه اعضای تو نیست  قاصدی کو که فرستم دمی از کرب و بلا  در نجف با خبر از حال تو بابای تو نیست  دادی ای شاه به میدان محبت سر خویش  از خدا غیر خدا هیچ تمنای تو نیست 👤صامت بروجردی  📚منابع : ۱)بحارالأنوار مجلسی، ج۲۲، ص۱۵۳ ۲)احقاق الحق شوشتری، ج۱۰، ص۷۲۰ ۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۲۶۲ ۴)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۱۴۷ @asnadolMasaeb

✅در دعای «ماه رمضان» می خوانیم : ﴿اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِى تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُهَا غَیْرُکَ یَا رَحْمنُ یَا عَلَّامُ﴾ خدایا بیامرز برایم این گناهان بزرگ را که به راستى که آنها را جز تو نیامرزد، اى بخشاینده و اى بسیار دانا.(۱) 👤امام رضا(علیه السلام) راه بخشیده شدن گناهان بزرگ را در طی روایتی می فرماید : ﴿فَعَلَی مِثْلِ اَلْحُسَيْنِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ فَاِنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ﴾ گريه كنندگان بايد بر كسی مثل حسين(علیه السلام) گريه كنند، چرا كه گريستن برای او، گناهان بزرگ را فرو می ريزد.(۲) 📝شعر : چون به عزا خانه اش، پا نِهی آهسته نِه بال ملائک بود، فرش عزای حسین(ع) خنده کنان می رود، روز جزا در بهشت هرکه به دنیا کند، گریه برای حسین(ع) 👤شکوهی 📚منابع : ۱)مفاتيح الجنان محدث قمی، ص۲۹۳ ۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۴، ص۲۸۴ @AsnadolMasaeb

3️⃣شباهت #امام_حسین_علیه_السلام با حضرت ابراهیم(علیه السلام)!👇 #شباهتها @AsnadolMasaeb

#شباهت_حضرت_ابراهیم_ع_با_امام_حسین_ع ✅بین حضرت ابراهیم(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) اشتراکات و شباهت هایی وجود دارد که در آیات و روایات و تاریخ، به برخی از آنان اشاره شده است. 1⃣هر دو دارای (قلب مُطمئنّة) بودند! ۱)قرآن کریم درباره حضرت ابراهیم(ع) می فرماید : حضرت ابراهیم(ع) از پرودگار خود درباره کیفیت احیاء مردگان سوال کرد و گفت : 📋《رَبِّ! أَرِني‏ کَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتي‏؟》 ♦️پروردگارا! به من نشان بده که چگونه مردگان را زنده می کنی؟ و هنگامی که خداوند به او فرمود : آیا ایمان نداری؟! ابراهیم(ع) گفت : 📋《بَلي‏ وَلکِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبي‏!》 ♦️آری باور دارم! اما می خواهم با مشاهده آن دلم مطمئن و آرام گردد. و خداوند نیز، به او نشان داد.(۱) ۲)در مورد امام حسین(ع) آمده است که؛ خداوند در قرآن کریم می فرماید : 📋《يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ؛ ارْجِعِي إِلَى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً؛ فَادْخُلِي فِي عِبادِي؛ وَ ادْخُلِي جَنَّتِي》 ♦️هان اى روح آرام یافته! به سوى پروردگارت بازگرد که تو از او خشنود و او از تو خرسند است. پس به میان بندگان من در بیا و به بهشت و ماوای من داخل شو!(۲) این سوره، در روایت امام صادق(ع) به سوره امام حسین(ع) مشهور است. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《فَاِنَّهَا [سُورَةُ الفَجرِ] سُورَةُ الحُسَینِ(ع)》 ♦️سوره فجر سوره امام حسین‌(ع) است.(۳) در روایتی دیگر، امام صادق(ع) می فرماید : 📋《فَهُوَ ذُوالنَّفسِ المُطمَئِنّةِ الرَّاضِيَةِ المَرْضِيَّةِ》 ♦️پس امام حسین(ع) صاحب نفس مطمئنه راضیه مرضیه است.(۴) 2⃣هر دو، مورد ابتلائات و آزمایش های الهی قرار گرفتند! ۱)خداوند در قرآن کریم درباره حضرت ابراهیم(ع) می فرماید : 📋《وَ إِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ》 ♦️به خاطر آورید هنگامی که خداوند، ابراهیم را مورد آزمایش قرار داد.(۵) ۲)امام حسین(ع) نیز از ابتلائات و امتحانات خداوند متعال بی نصیب نبود و خداوند در کربلا، ایشان را متناسب با عظمت معنویشان، مورد ابتلاء و آزمایش قرار دادند. در روایتی؛ حضرت رسول اکرم(ص) درباره ابتلائات امام حسین(ع) می فرماید : 📋《اِنَّ اَهلَ بَیتِی سَیَلقُونَ مِن بَعدِی مِن اُمَّتِی قَتلَاً وَ تَشرِیدَاً》 ♦️همانا اهل بیتم، بعد از من، توسط امتم، گرفتار کشتارها و آوارگی ها خواهد شد.(۶) 3⃣ماموریت هر دو، در عالم خواب به آنان وحی و الهام شد! ۱)قرآن درباره ماموریت ذبح اسماعیل(ع) توسط ابراهیم خلیل(ع) می فرماید : ابراهیم خلیل(ع) خطاب به فرزندش اسماعیل(ع) فرمود : 📋《يَا بُنَيَّ! إِنِّي أَري‌ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ!》 ♦️پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم.(۷) ۲)در مورد امام حسین(ع) از امام صادق(ع) روايت شده كه فرمود : آن شبى كه امام حسين(ع) تصميم گرفته بود، فرداى آن از مكه خارج شود، محمد بن حنفيه به حضور آن حضرت(ع) آمد. بینشان سخنانی رد و بدل شد. تا اینکه محمد حنفيه به امام(ع) پیشنهاد هجرت به جایی غیر از کوفه داد، که امام(ع) نپذیرفت. فردای آن روز مجدد محمد بن حنفیه قبل از بيرون آمدن امام(ع) از مكه، خدمت ایشان رسید و عرض کرد : پس چه باعث شد كه به اين زودى حركت كردى!؟ امام حسین(ع) فرمود : 📋《أَتَانِي رَسُولُ‏ اللَّهِ(ص) بَعْدَ مَا فَارَقْتُكَ فَقَالَ : يَا حُسَيْنُ(ع)! اخْرُجْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ‏ قَتِيلًا》 ♦️وقتى از تو مفارقت كردم جدم پيامبر خدا(ص) را در عالم خواب ديدم كه به من فرمود : اى حسين(ع)! حركت كن همانا خداوند خواسته كه تو را كشته شده ببيند. محمد بن حنفيه گفت : 📋《إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ》! و پرسید : پس اين زن و بچه را براى چه همراه خود مي برى، در صورتى كه با اين حال خارج مي شوى!؟ امام حسین خطاب به وی فرمود که جدم رسول اکرم(ص) نیز در این باره فرمود : 📋《إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا》 ♦️خداوند خواسته كه خاندان تو را نیز اسير ببيند.(۸) 4⃣هر دو دارای فرزندی بصیر و فهیم و صبور بودند! قرآن می فرماید : ۱)حضرت ابراهیم خلیل(ع) خطاب به فرزندش اسماعیل(ع) فرمود : 📋《يَا بُنَيَّ! إِنِّي أَري‌ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ! فَانْظُرْ ما ذا تَري‌؟》 ♦️پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟ اسماعیل(ع) جواب داد : 📋《يا أَبَتِ! افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُني‌ إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرينَ》 ♦️پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!(۹) ۲)در مورد امام حسین(ع) آمده است که؛ وقتی کاروان امام حسین(ع) در راهی که منتهی به کربلا می شد، در منزلگاه بنی مقاتل در حال حرکت بود، امام حسین(ع) سرش را روی زین مرکب گذاشت و اندکی خوابید. @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

وقتی حضرت(ع) سر از خواب بلند کرد فرمود : 📋《إِنَّا لِله وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ اَلْحَمْدُ لِله رَبِّ الْعالَمِین》 حضرت(ع) سه بار این جمله را تکرار کرد. حضرت علی اکبر(ع) که خیلی مراقب حال پدر بود، جلو آمد و گفت : 📋《يَا أَبَتِ! جُعِلتُ فِداكَ! مِمَّ حَمِدتَ اللهَ واستَرجَعتَ؟》 ♦️پدرجان! فدایت شوم. چرا کلمه استرجاع را جاری کردید و خدا را حمد فرمودید؟ حضرت(ع) فرمودید : در این حین که می رفتیم، خوابم برد، و دیدم هاتفی را که ندا می کرد : 📋《القَومُ یَسِیرُونَ وَ المَنایَا تَسِیرُ اِلیَهِم!》 ♦️این کاروان می‌رود، و مرگ هم اینها را بدرقه می‌کند. اینجا بود که حضرت علی اکبر(ع) سوال کرد : 📋《يا أبَتِ! ألَسنَا عَلَى الحَقِّ؟!!》 ♦️مگر ما بر حق نیستیم؟ حضرت(ع) فرمود : 📋《بَلَی وَاللهِ》 ♦️آری به خدا سوگند که ما بر حقّیم! علی‌ اکبر(ع) عرض کرد : 📋《فَاِنَنَّا اِذَاً مَانُبَالِی اَن نَمُوتَ مُحِقِّینَ!》 ♦️اگر مسیر ما مسیر حق است، دیگر باکی از مرگ نداریم! امام حسین(ع) وقتی این جمله را شنید، فرمود : 📋《جَزَاكَ اللهُ مِن وَلدٍ خَيرَ مَا جَزَى وَلَداً عَن وَالِدِهِ》 ♦️خدایت پاداشی نیکو عطا کند، نیکوترین پاداش که باید فرزندی از پدر خویش دریافت کند.(۱۰) 5⃣هر دو به همراه همسر و فرزند در بیابان اسکان یافتند! ۱)هنگامی که خداوند متعال ابراهیم خلیل(ع) را مامور به هجرت از فلسطین به مکه کرد، ابراهیم(ع) همسرش هاجر(س) و اسماعیل(ع) را به همراه خود، به سرزمین مکه برد و در آنجا اسکان داد. و ابراهیم(ع) در آخر این دعا را کرد : 📋《رَبَّنَا! إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ》 ♦️پروردگارا! من برخی از ذرّیّه و فرزندان خود را به وادی بی‌کشت و زرعی نزد بیت‌الحرام تو مسکن دادم.(۱۱) ۲)در مورد امام حسین(ع) هست که؛ کاروان امام حسین(ع) بعد از مسافت راه سخت و طولانی به سرزمین کربلا رسید. امام(ع) تا وارد سرزمین کربلا شد، غم عجیبی در قلب خویش احساس کرد. 📋《وَقَفَ جَوَادُ الحُسَينِ(ع) وَ كُلَّمَا حَثَّهُ عَلَى المَسِيرِ لَم يَنبَعِثَ مِن تَحتِهِ خَطوَةََ وَاحِدَةََ》 ♦️مرکب امام(ع) از حرکت ایستاد و قدم از قدم بر نداشت. امام از این حرکت به شگفت آمد و فرمود : 📋《مَا يُقالُ لِهذِهِ الأَرضِ؟ فَقَالُوا : كَربَلاءُ فَبَكَى وَ قَالَ : كَربٌ وبَلاءٌ!》 ♦️نام این سرزمین چیست؟ پاسخ دادند : کربلا! پس گریه کرد و فرمود : دشت اندوه و بلا! 📋《وَ قَبَضَ الْحُسَيْنُ(ع) قَبْضَةً مِنْها فَشَمَّها، وَ قالَ : هذِهِ وَاللهِ! هِيَ الأَْرْضُ الَّتي أخْبَرَ بِها جَبْرَئيلُ رَسُولَ اللهِ(ص) أَنَّني أُقْتَلُ فيهَا》 ♦️آن گاه كه به امام حسين(ع) مُشتى از خاك آن جا را برگرفت و بوييد و فرمود : به خدا سوگند اين همان سرزمينى است كه جبرئيل به حضرت رسول اکرم(ص) خبر داده بود، که من در آن كشته مى شوم.(۱۲) سپس حضرت(ع) فرمود : 📋《قِفُوا وَ لا تَرْحَلُوا مِنْها! اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَرْبِ وَ الْبَلَاءِ》 ♦️همین جا توقّف کنید و از آن کوچ نکنید. پروردگارا! پناه می برم به تو از دشت اندوه و بلا!(۱۳) 6⃣هر دو، فرزندشان را به قربانگاه بردند! ۱)هنگامی که ابراهیم خلیل(ع) مامور به ذبح اسماعیل(ع) خود شد، فرزندش را به قربانگاه برد تا اینکه او را ذبحش كند. در این هنگام؛ ندا آمد كه : 📋《يَا إِبْرَاهِيمُ! قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا، إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ، إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ، وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ》 ♦️اى ابراهيم! خوابت را تحقّق دادى، به راستى ما نيكوكاران را اين‏گونه پاداش مى‏‌دهيم. به يقين اين آزمايش روشن بود و ما فرزندت را در برابر قربانى بزرگى، [از ذبح شدن] رهانيديم.(۱۴) ۲)در مورد قربانی امام حسین(ع) نیز آمده است که؛ در روز عاشورا اصحاب تا زنده بودند اجازه ندادند کسی از اهل بيت پیامبر(ص) به ميدان برود. وقتی آخرین غیر بنی هاشمی شهید شد. 📋《اِجتَمَعُوا يُوَدِّعُ بَعضُهُم بَعضَاً》 ♦️بنی هاشم جمع شدند و شروع كردند با يكديگر وداع كردن و خداحافظى كردن!(۱۵) اولین كسى كه از امام حسین(ع) كسب اجازه كرد، حضرت علی اکبر(ع) بود. در تاریخ طبری نقل شده است که ؛ 📋《وَ کَانَ اوَّلُ قَتَیلٍ مِن بَنی‌طَالِبِِ(ع) یَومَئِذٍ؛ عَلَیُّ الأَکبَرُ(ع) بنُ الحُسَینِ(ع) بنُ عَلیِّ(ع)》 ♦️نخستين كشته از خاندان ابوطالب(ع) در روز عاشورا، على اكبر(ع)، فرزند حسين بن علی(ع) بود.(۱۶) وقتی حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت، جانانه جنگید، و وقتی که از مرکب به زمین افتاد. 📋《فَقَطََّعُوهُ بِسُیُوفِهِم إربَاً إربَاً》 ♦️از هر طرف شمشیر به او زدند و او را قطعه قطعه کردند.(۱۷) @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

7⃣خداوند به پاس صبر بر مصائب، به هر دو پاداش داد! ۱)در مورد حضرت ابراهیم(ع) می توان گفت که؛ اولین و بالاترین پاداشی که به‌ واسطه تسلیم بودن حضرت ابراهیم(ع) در برابر فرمان الهی به او عطا شد، مقام امامت بود. امامت یکی از مناصب مهم و والای الهی است که پس از نبوت و رسالت به حضرت ابراهیم(ع) تعلق گرفت. قرآن می فرماید : 📋《إِذِ ابْتَليَ إِبْرَاهِمَ رَبُّهُ بِكلَِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامَاً》 ♦️به خاطر آوريد هنگامى كه خداوند، ابراهيم را با وسائل گوناگونى آزمود و او به خوبى از عهده اين آزمايش‌ها بر آمد. خداوند به او فرمود : من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم!(۱۸) علاوه بر آن، یاد و خاطره ابراهیم(ع) همواره در طول سالیان سالیان تاکنون در یادها زنده و در ذهن ها تداعی می شود. قرآن می فرماید : 📋《وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ》 ♦️نام نیک ابراهیم(ع) را در امت‌های بعد باقی و برقرار ساختیم.(۱۹) آوازه نیکوی ذریه حضرت ابراهیم(ع) که حضرت رسول اکرم(ص) و امام حسین(ع) نیز جزء آن هستند، از جمله عطایایی است که نصیب ابراهیم(ع) شد. خداوند به پاس صبر بر مصائبی که بر ابراهیم(ع) گذشت، مناسک حج را آمیخته با مجاهدات او قرار داد؛ لذا در بسیاری موارد از آن با نام حج ابراهیمی یاد می‌ شود. اعمالی همچون سعی صفا و مروه، رمی جمرات، قربانی کردن و تلبیه و تقصیر و همه و همه به تأسّی از عمل ابراهیم(ع) و خانواده او، برای حاجیان واجب شد. ۲)در مورد امام حسین(ع) نیز، خداوند به‌ واسطه شهادت اباعبدالله(ع) و صبر و تحملی که ایشان در مصائب عاشورا داشتند؛ پاداش‌های عظیمی را برای ایشان و زائران قبرشان قرار داده است. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ(ع) مِنْ قَتْلِهِ أَنْ جَعَلَ ۱)الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیَّتِهِ ۲)وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ ۳)وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ ۴)وَ لَا تُعَدُّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ جَائِیاً وَ رَاجِعاً مِنْ عُمُرِه》 ♦️خداوند تبارک و تعالی در پاداش قتل حسین(ع) این عوض را معین فرمود كه امامت را در ذریه او قرار داد و در تربت او شفا قرار داد، در كنار قبرش وعده اجابت به درخواست‌ها داد و ایام آمد و شد زائران قبرش را به حساب عمر آنها منظور نخواهد كرد.(۲۰) در روایات دیگری آمده است که؛ امام باقر(ع) فرمودند : 📋《مَن بَکَی أََو أَبکَی أَو تَبَاکَی فِی مُصِیبَةِ الحُسَینِ(ع) حُرِّمَت جَسَدُهُ عَلَی النَّارِ وَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ》 ♦️هرکس در مصیبت امام حسین(ع) بگرید یا بگریاند و یا خود را به حالت گریه بزند؛ جسدش بر آتش حرام شده و بهشت بر او واجب می گردد.(۲۱) امام صادق(ع) فرمودند : 📋《اَرْبَعَةُ آلافِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع) شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ اِلى یَوْمِ القِیامَةِ》 ♦️چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا(ع) ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت(ع) مى گریند.(۲۲) امام رضا(ع) فرمودند: 📋《مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) بِشَطِّ الْفُرَاتِ، کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ》 ♦️هر کس اباعبدالله(ع) را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.(۲۳) 8⃣خداوند هر دوی آنها را محبوب کرد! هنگامی که حضرت ابراهیم(ع) همسر و فرزند خود را به سرزمین مکه برد، این دعا را خواند : 📋《رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ.. فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ》 ♦️پروردگارا! من بعضی از فرزندانم را در سرزمین بی‌آب و علفی، در کنار خانه‌ای که حرم توست، ساکن ساختم، تو دلهای گروهی از مردم را متوجّه آنها ساز!(۲۴) خداوند دعای ابراهیم(ع) را مستجاب کرد و به قدری محبوب شد که یهودی ها می گویند :ابراهیم یهودی است! مسیحیان می گویند :ابراهیم مسیحی است! قرآن می فرماید : 📋《مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَٰكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ》 ♦️ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی؛ بلکه موحّدی خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشرکان نبود.(۲۵) ۲)در مورد امام حسین(ع) نیز، خداوند محبت ایشان را در قلوب مردم قرار داده است. امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ حُبَّ اَلْحُسَيْنِ(ع) قُذِفَ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلْمُنَافِقِينَ وَ اَلْكَافِرِينَ فَلاَ تَرَى لَهُمْ ذَامّاً》 ♦️همانا محبت حسین(ع) در قلب مومنین و منافقین و کافرین قرار داده شده است، لذا هیچ کس آنها را مذمت نخواهد کرد.(۲۶) در روایتی دیگر امام صادق(ع) می فرماید : 📋《مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَيْرَ قَذَفَ فِي قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَيْنِ(ع) وَ حُبَّ زِيَارَتِهِ》 ♦️هر کس که خدا خیر خواه او باشد، محبت امام حسین(ع) و شوق زیارتش را در دل او می اندازد.(۲۷) ادامه مطالب :👇

9⃣هر دو، با بی ایمانی(شرک) و جهالت مبارزه کردند! ۱)حضرت ابراهیم(ع) در مقابل بت پرستی مردمان زمان خود، با آنان خطاب می کرد و می فرمود : 📋《أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ》 ♦️اف بر شما و بر هر چه كه غير از خدا پرستش مى‌كنيد!(۲۸) ۲)امام حسین(ع) نیز در روز عاشورا، وقتی دید نصیحت ایشان اثر نمی‌کند، خطاب به آنان این آیه را فرمود : 📋《وَ أُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ》 ♦️محبت گوساله در دلهایشان نوشانده شده است.(۲۹) یعنی آنان دیگر، دست بردار یزید و بنی امیه نیستند! 🔟تمام پیامبران بعد از حضرت ابراهیم(ع) همه از نسل ابراهیم(ع) هستند، همانگونه که تمام امامان بعد از امام حسین(ع) همه از نسل امام حسین(ع) هستند! ۱)حضرت ابراهیم(ع) تنها پیامبری است که صاحب دو فرزند که خود آنان نیز پیامبر بودند، می باشد. حضرت ابراهیم(ع) از همسرش هاجر، صاحب فرزندی به نام اسماعیل(ع) شد و از همسر دیگرش ساره، صاحب فرزندی به نام اسحاق(ع) شد که نسل پیامبری ابراهیم خلیل(ع) از این دو فرزند امتداد یافت. ۲)نسل امامت هم از امام حسین(ع) امتداد یافت که در این راستا، امام صادق(ع) می فرماید : 📋《إِنَّ اللَّهَ.. جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیَّتِهِ》 ♦️همانا خداوند متعال، نسل امامت را در ذریّه امام حسین(ع) قرار داد.(۳۰) 📚منابع : ۱)سوره بقره، آیه۲۶۰ ۲)سوره فجر، آیه۲۷ - ۳۰ ۳)سفینة البحار محدّث قمی، ج۷، ص۲۹ ۴)تفسير کنزالدقائق میرزا مشهدی، ج۱۴، ص۲۸۰ ۵)سوره بقره، آیه۱۲۴ ۶)المستدرک حاکم نیشابوری، ج۴، ص۴۸۷ ۷)سوره صافات، آیه۱۰۲ ۸)اللهوف سید بن طاووس، ص۶۵ ۹)سوره صافات، آیه۱۰۲ ۱۰)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۲ ۱۱)سوره ابراهیم، آیه۳۷ ۱۲)تذكرة الخواص سبط بن جوزی، ص۲۵۰ ۱۳)اللهوف بن طاووس، ص۸۰ ۱۴)سوره صافات، آیه۱۰۷ ۱۵)وقعة الطّف یوسفی غَروّی، ص۲۴۱ ۱۶)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۴ ۱۷)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۲ ۱۸)سوره بقره، آیه۱۲۴ ۱۹)سوره صافات، آیه۷۸ ۲۰)وسائل الشيعة شیخ حرّ عاملی، ج۱۴، ص۵۳۷ ۲۱)امالی شیخ مفید، ص۱۰۳ ۲۲)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۱۱۹ ۲۳)تهذیب‏ الأحکام شیخ طوسی، ج۶، ص۵۶ ۲۴)سوره ابراهیم، آیه۳۷ ۲۵)سوره آل عمران، آیه۶۷ ۲۶)مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۳۸۳ ۲۷)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۱۴۲ ۲۸)سوره انبیاء، آیه۶۷ ۲۹)سوره بقره، آیه۹۳ ۳۰)وسائل الشيعة شیخ حرّ عاملی، ج۱۴، ص۵۳۷ @AsnadolMasaeb