4_5809989384434353178.mp3
7.82M
۷)جلسه هفتم :
صوت #استاد_عندلیب_همدانی درباره اصحاب امام حسین(علیه السلام) در کربلا
👥نام صحابی :👇
✍ادامه بحث اسلم مولی الحسین(ع)
2️⃣1️⃣«اسلم بن کثیر الازدی»
3️⃣1️⃣«ام وهب»
#از_شهدای_کربلا
#انصار_الحسین_علیه_السلام
@AsnadolMasaeb
4_5832439238620087582.mp3
6.95M
۸)جلسه هشتم :
صوت #استاد_عندلیب_همدانی درباره اصحاب امام حسین(علیه السلام) در کربلا
👥نام صحابی :👇
✍ادامه بحث «اسلم» و «ام وهب»
#از_شهدای_کربلا
#انصار_الحسین_علیه_السلام
@AsnadolMasaeb
4_5872891224888706564.mp3
7.33M
۹)جلسه نهم :
صوت #استاد_عندلیب_همدانی درباره اصحاب امام حسین(علیه السلام) در کربلا
👥نام صحابی :👇
4️⃣1️⃣«امیة بن سعد»
5️⃣1️⃣«انس بن حارث»
#از_شهدای_کربلا
#انصار_الحسین_علیه_السلام
@AsnadolMasaeb
4_5897555418183370688.mp3
6.64M
۱۰)جلسه دهم :
صوت #استاد_عندلیب_همدانی درباره اصحاب امام حسین(علیه السلام) در کربلا
👥نام صحابی :👇
ادامه بحث «انس بن حارث»
#از_شهدای_کربلا
#انصار_الحسین_علیه_السلام
@AsnadolMasaeb
#پرسش_و_پاسخ
سوال9️⃣ :چرا به مرثیه خوانی #امام_حسین_علیه_السلام «روضه خوانی» گفته می شود؟👇
#روضه_خوانی
@AsnadolMasaeb
✍پاسخ :
امروزه روضه و روضه خوانی در اصطلاح، به مرثیه خوانی و ذکر مصیبت برای حضرات معصومین(علیهم السلام) گفته می شود که بسیار مورد تشویق ائمه اطهار(علیهم السلام) بوده که به نوعی مایه ی پیوند روحی و عاطفی انسان ها با اولیای دین است.
معنای روضه در اصل، باغ و بوستان است، اما سبب شهرت مرثیه خوانی به روضه خوانی آن است که مرثیه خوانان در گذشته، حوادث کربلا را از روی کتاب «روضة الشهداء» تألیف «کما‌ل الدین حسین بن علی واعظ کاشفی» معروف به «ملاحسین کاشفی»(متوفی۹۱۰ق) می خواندند.
ملاحسین کاشفی یکی از خطبای سبزوار در قرن نهم هجری و مبتکر سبک قصه پردازی و پردازش پندگونه از وقایع تاریخی است.
مذهب کاشفی به روشنی معلوم نیست ولی او را با استناد به نوشته هایش، پیرو مذهب سنی حنفی می دانند.
او برای جذب عوام، حوادث تاریخی به ویژه حادثه ی عاشورا را با نثری دلپسند به داستان درآورد و در این میان مطالب معتبر و غیر معتبر و مستند و بدون سند را با هم درآمیخت.
سبک جدید، فارسی بودن و انگیزه ی مؤلف برای خواندن کتاب در مجالس عزا، موجب شد تألیف کاشفی نه یک اثر تاریخی بلکه یک اثر تبلیغی و حتی تخیلی شمرده شود.
متأسفانه عدم توجه به این مطلب و قرائت و استنساخ مکرر آن، تا آنجا که سخنرانان و مداحان مجالس سوگواری امام حسین(علیه السلام) را «روضه خوان» نامیدند، که زمینه ی ورود بسیاری از اطلاعات نادرست این کتاب را به فرهنگ عاشورا فراهم ساخت و در موارد متعددی «زبان حال» و جانشین «زبان قال» حماسه سرایان کربلا گشت.
هر چند برخی قائلند که «روضة الشهداء» اولین مقتل به زبان فارسی است اما «رسول جعفریان» کتاب «مقتل الشهداء» اثر نویسنده‌ای با تخلص «عاصی» را نام می بَرد که به زبان فارسی است و در سال ۸۸۷ قمری تألیف شده است که مقدم بر «روضة الشهداء» است.(۱)
👤«میرزا عبدالله افندی» کتابشناس عصر مرحوم مجلسی، اکثر روایات این کتاب و بلکه همه آن را مأخوذه از کتب غیر مشهوره و غیر قابل اعتماد دانسته است.(۲)
👤«سید محسن امین» نیز این سخن را تأیید نموده است.(۳)
👤«محدث نوری» برخی گزارش‌های کتاب را بدون پشتوانه ی تاریخی خوانده است.(۴)
👤 #شهید_مطهری نیز آن را پر از دروغ، و تألیف و نشر این کتاب را مانع مراجعه به منابع اصلی و مطالعه تاریخ واقعی امام حسین(علیه السلام) دانسته است و سرمنشاء بسیاری از تحریفات در خصوص واقعه عاشورا می‌داند که مجعولات فراوانی حول حماسه عاشورا ساخته است.(۵)
👤شهید «قاضی طباطبایی» نیز مطالب آن را در مقام تعارض با مقاتل معتبر، ساقط و بی‌ارزش می داند که نمونه های متعددی از این گونه اخبار غیر قابل باور را می‌توان درجای جای کتاب دید.(۶)
📚منابع :
۱)واعظ کاشفی و روضة الشهدا، جعفریان، ص۳۷
۲)ریاض العلماء میرزا عبدالله افندی، ج۲، ص۱۹۰
۳)أعیان الشیعة امین عاملی، ج۶، ص۱۲۲
۴)لؤ‌لؤ و مرجان محدث نوری، ص۲۸۷
۵)حماسه حسینی مطهری، ج۱، ص۵۴
۶)تحقیق درباره اول اربعین سید‌الشهدا(ع) قاضی طباطبایی، ص۳۶
@AsnadolMasaeb
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎙نظر استاد #شهید_مطهری درباره کتاب «روضة الشهداء» :👆
@AsnadolMasaeb
🔹🔷《السَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَبَاعَبْدِاللهِ الحُسَینِ(علیه السلام)》🔷🔹
✅امام صادق(علیه السلام) می فرماید :
📋َ《إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ(ع) لَمَّا وُلِدَ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَبْرَئِيلَ أَنْ يَهْبِطَ فِي أَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ فَيُهَنِّيَ رَسُولَ اللَّهِ(ص) مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ جَبْرَئِيلَ》
♦️وقتی امام حسين(علیه السلام) متولد شد، خداوند به جبرئيل دستور داد با هزار فرشته فرود آيند و حضرت رسول اکرم(ص) را از طرف او تهنیت گويند.
📋《فَهَبَطَ جَبْرَئِيلُ فَمَرَّ عَلَى جَزِيرَةٍ فِي الْبَحْرِ فِيهَا مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ فُطْرُسُ كَانَ مِنَ الْحَمَلَةِ بَعَثَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِي شَيْءٍ فَأَبْطَأَ عَلَيْهِ فَكَسَرَ جَنَاحَهُ وَ أَلْقَاهُ فِي تِلْكَ الْجَزِيرَةِ فَعَبَدَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيهَا سَبْعَمِائَةِ عَامٍ حَتَّى وُلِدَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع)》
♦️پس جبرئيل فرود آمد و به جزيره اى در دريا گذشت كه فرشته اى به نام فطرس از حاملان عرش، كه پرش شكسته بود و در آن جزيره افتاده بود، مكان داشت و هفتصد سال در آنجا، تا تولد امام حسين(ع)، خدا را عبادت كرده بود.
سپس آن فرشته به جبرئيل گفت : كجا مي روید؟
جبرائیل گفت :
📋《إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَنْعَمَ عَلَى مُحَمَّدٍ(ص) بِنِعْمَةٍ فَبُعِثْتُ أُهَنِّئُهُ مِنَ اللَّهِ وَ مِنِّي!》
♦️خدا به محمد(ص) نعمتى داده و مى روم از طرف خدا و خود تبریک گويم.
فطرس گفت :
📋《يَا جَبْرَئِيلُ! احْمِلْنِي مَعَكَ لَعَلَّ مُحَمَّداً(ص) يَدْعُو لِي!》
♦️مرا با خود ببرید، شايد محمد(ص) برايم دعا كند.
پس او را با خود بردند.
📋《فَلَمَّا دَخَلَ جَبْرَئِيلُ عَلَى النَّبِيِّ(ص) هَنَّأَهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنْهُ وَ أَخْبَرَهُ بِحَالِ فُطْرُسَ!》
♦️وقتی که جبرائیل بر پیامبر اکرم(ص) وارد شد، از طرف خداوند و خود تبریک و تهنيت گفت و گزارش فطرس را هم به عرض ایشان رساند.
پيغمبر اکرم(ص) به آن فرشته فرمود :
📋《تَمَسَّحْ بِهَذَا الْمَوْلُودِ وَ عُدْ إِلَى مَكَانِكَ!》
♦️اين مولود را لمس کن و به مقام خود برگرد!
📋《فَتَمَسَّحَ فُطْرُسُ بِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ(ع) وَ ارْتَفَعَ!》
♦️پس فطرس ملک خود را به حسين(ع) ماليد و بالا رفت.(۱)
در روایتی دیگر آمده است که؛
📋《فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) شَأْنَکَ بِالْمَهْدِ فَتَمَسَّحْ بِهِ وَ تَمَرَّغْ فِیهِ!
فَمَضَى فُطْرُسُ إِلَى مَهْدِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ(ع) وَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یَدْعُو لَهُ》
♦️حضرت رسول اکرم(ص) فرمود :
اینک به گهواره حسین(ع) پناه ببر و خود را به گهواره او بمال و به آن تبرک بجو!
فطرس به‌جانب گهواره امام حسین(ع) رفت و خود را به آن مالید و پیامبر(ص) نیز برایش دعا می‌کرد.(۲)
در این هنگام؛ فطرس که بالا رفت، عرضه داشت :
📋《يَا رَسُولَ اللَّهِ(ص)! أَمَا إِنَّ أُمَّتَكَ سَتَقْتُلُهُ وَ لَهُ عَلَيَّ مُكَافَاةٌ أَلَّا يَزُورَهُ زَائِرٌ إِلَّا أَبْلَغْتُهُ عَنْهُ وَ لَا يُسَلِّمَ عَلَيْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا أَبْلَغْتُهُ سَلَامَهُ وَ لَا يُصَلِّيَ عَلَيْهِ مُصَلٍّ إِلَّا أَبْلَغْتُهُ صَلَاتَهُ》
♦️يا رسول خدا(ص)! همانا امت تو او را خواهند كُشت و او بر گردن من دینی دارد كه هر كس زيارتش كند به او برسانم و هر كس بر او درود فرستد به او برسانم و هر كس طلب رحمت برايش كند به او برسانم.
سپس فطرس ارتفاع گرفت و به آسمان رفت.(۳)
امام حسن عسکری(علیه السلام) در دعای روز سوم شعبان می فرماید :
📋《اللّٰهُمَّ وَ هَبْ لَنا فِى هٰذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَةٍ .. عَاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ》
♦️خدایا! ببخش بر ما در این روز بهترین بخشش را و برآور برای ما هر خواسته‌ای را، چنان که حسین(ع) را به محمّد جدّش عطا کردی و آنجا فطرس به گهواره‌اش پناهنده شد.
و پس از شهادتش ما نیز پناهنده به مزار او پناهنده می شویم و بر تربتش حاضر می‌شویم و بازگشتش را انتظار می کشیم.(۴)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
حُسن یکتا را ببین، زلف دو تا دارد حسین
بر دو عالم سایه بال هما دارد حسین
نیست بی عشق حسینی ذره ای در ذات دهر
در حقیقت تکیه بر ارض و سما دارد حسین
می کند هر قطره اش ایجاد گلزار شهید
دست همت بر سر شاه و گدا دارد حسین
ای طبیعت مردگان غوغای محشر بر کنید
چون به خاک قربتش آب شفا دارد حسین
جنس مردان خدا را از شهادت باک نیست
در کف پای جنون رنگ حنا دارد حسین
خیمه هل من معین را لشکر امداد کو؟
تا قیامت بر کف بانگ رسا دارد حسین
سیر این وادی نما در خویشتن گر عارفی
خویشتن هم زانکه شوق کربلا دارد حسین
👤احمد عزیزی
📚منابع :
۱)امالی شیخ صدوق، ص۱۳۷
۲)بحارالانوار مجلسی، ج۲۶، ص۳۴۱
۳)امالی شیخ صدوق، ص۱۳۸
۴)مصباح المتهجد شیخ طوسی، ص۸۲۶
/اقبال الاعمال سید بن طاووس، ص۶۸۹
@AsnadolMasaeb
#شباهت_امام_علی_ع_با_امام_حسین_ع
✅در میان ائمه اطهار(علیهم السلام) بین امام علی(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) اشتراکات و شباهت هایی زیادی وجود دارد که در روایات، به برخی از آنان اشاره شده است.
1⃣لقب هر دو امام «ثارُالله» است!
در فرازی از زیارت عاشورا می خوانیم :
📋《السَّلاَمُ عَلَیكَ یَا ثَارَ اللهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ》
♦️سلام بر تو ای خون خدا و پسر خون خدا!(۱)
2⃣هر دو امام هنگام شهادت، دعای قربانی را برای خود قرائت نمودند!
در مورد امام علی(ع) نقل شده است که؛
وقتی ابن ملجم ملعون در حین نماز، در مسجد کوفه به امام علی(ه) حمله کرد و در پی آن شمشیر او فرق مبارک آن حضرت(ع) را شکافت و محاسن شریفش، به خون فرق مبارکش خضاب شد، در این هنگام صدای مولا(ع) بلند شد و فرمود :
📋《بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ عَلی مِلَّةِ رَسُولِ الله(ص)! فُزتُ وَ رَبَّ الکَعبَةِ!》
♦️به نام خدا و به یاری خدا و بر دین رسول خدا(ص) شهید شدم!
قسم به پروردگار کعبه، رستگار شدم.(۲)
در روز عاشورا نیز امام حسین(ع) در لحظات شهادت خود دعاى قربانى را خواندند و فرمودند :
📋《بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ عَلى مِلِّةِ رَسُولِ اللهِ(ص)》
♦️به نام خدا و به یارى خدا و بر دین رسول خدا(ص)!
سپس دست مبارک را از خون محاسنش پر کرد و آن را به سر و صورت کشیدند و فرمودند :
📋《هکَذا وَاللهِ أَکُونُ حَتّى أَلْقَى جَدّی رَسُولَ اللَّهِ وَ أَنَا مَخْضُوبٌ بِدَمی، وَ أَقُولُ :
یا رَسُولَ اللَّهِ قَتَلَنی فُلانٌ وَ فُلانٌ!》
♦️آرى! به خدا سوگند! مىخواهم با همین چهره ی خونین به دیدار جدّم رسول خدا(ص) بروم و بگویم :
اى رسول خدا(ص) فلانی و فلانی مرا شهید کردند!(۳)
3⃣رخدادهای دنیوی بعد از شهادت هر دو امام(علیهما السلام) :
وقتی حضرت علی(ع) از دنیا رفت، در عالم هستی به خاطر این مصیبت، اتفاقاتی رخ داد که نشانگر عظمت این مصیبت بوده است.
و همین اتفاقات، در مصیبت شهادت امام حسین(ع) نیز، به وقوع پیوست.
🔹بارش باران خون :
ابن عباس می گوید :
📋《لَقَدْ قُتِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) عَلَى الْأَرْضِ بِالْكُوفَةِ فَأَمْطَرَتِ السَّمَاءُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ دَماً》
♦️وقتی امیرالمومنین(ع) در زمین کوفه کشته شد، از آسمان سه روز خون می بارید.(۴)
و در شهادت امام حسین(ع) آمده است که؛
📋《مُطِرْنَا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ دَماً عَبِيطاً》
♦️در روز عاشورا تا سه روز از آسمان خون تازه باریده می شد.(۵)
🔹جاری شدن خون از زیر سنگهای بیت المقدس :
هنگام شهادت امام علی(ع) روایت شده است که؛
📋《[لَمَّا] قُتِلَ عَلِیُّ(ع) مَا رُفِعَ حَصَاةٌ مِن بَیْتِ الْمَقْدِسِ إِلَّا کَانَ تَحْتَهَا دَمٌ عَبِیطٌ》
♦️هنگامی که امام علی(ع) شهید شد، در بیت المقدّس سنگی برداشته نشد، مگر اینکه زیر آن خون تازه ای جاری بود.(۶)
در هنگام شهادت امام حسین(ع) نیز این چنین وارد شده است که؛
📋《لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) لَمْ يَبْقَ بِبَيْتِ الْمَقْدِسِ حَصَاةٌ إِلَّا وُجِدَ تَحْتَهَا دَمٌ عَبِيطٌ》
♦️هنگامى كه حسين بن على(ع) شهيد شد در بيت المقدّس ريگى باقى نماند مگر زير آن خون تازه بود.(۷)
🔹گریستن آسمان و زمین :
بعد از شهادت امام علی(ع) نقل شده است که؛
📋《إِنَّ السَّمَاءَ وَ الْأَرْضَ لَيَبْكِيَانِ عَلَيْكَ يَا عَلِيُّ(ع) إِذَا قُتِلْتَ أَرْبَعِينَ سَنَةً》
♦️یا علی(ع)! وقتی تو کشته می شوی، آسمان و زمین برای تو چهل سال می گریند.(۸)
و روایتی درباره شهادت امام حسین(ع) از امام صادق(ع) نقل شده است که ایشان فرمود :
📋《لَمَّا مَضَى بَكَتْ عَلَيْهِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ》
♦️هنگام حسین(ع) شهید شد، آسمان و زمین هفتگانه بر حسين بن على(ع) گریستند.(۹)
4⃣هر دو امام، هم مقتولند و هم مسموم!
امام حسن مجتبی(ع) می فرماید :
📋《مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ》
♦️هیچ یک از ما اهل بیت(ع) نیست، مگر اینکه کشته شود یا مسموم شود.(۱۰)
در بین ائمه اطهار(ع) فقط امام علی(ع) و امام حسین(ع) هستند که هم مقتول هستند و هم مسموم!
امام علی(ع) با شمشیر مسموم!
و امام حسین(ع) با تیر سه شعبه مسموم!
در مورد شهادت امام علی(ع) نقل شده است که؛
ابن ملجم، در روزهای باقی مانده از عمر حضرت(ع)، شمشیرش را اصلاح می کرد و آن را صیقل می داد و عیوبش را برطرف می ساخت.
روزی آن را نزد قطام برد و او آن شمشیر را گرفت و گفت :
📋《إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُعْمِلَ فِيهِ سَمَّاً!
فَإِذَا كَانَ مَسْمُومَاً فَإِنْ لَمْ تَعْمَلِ الضَّرْبَةُ عَمِلَ السَّمُ》
♦️می خواهم این شمشیر را با سمّی خالص مسموم سازم!
پس اگر ضربه شمشیر، در حق علی(ع) اثر نکرد، لااقل این سمّ، اثر خود را بگذارد.(۱۱)
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
در مورد نحوه شهادت امام حسین(ع) نقل شده است که، در روز عاشورا؛
📋《فَأَتَاهُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ عَلَى قَلْبِهِ》
♦️حرمله بن کاهل، تیرى سه شاخه و زهرآلودی را به قلب امام حسین(ع) نشانه رفت و آن تیر بر قلب مقدس امام(ع) نشست.(۱۲)
🏴اما یک وجه افتراقی هم در زندگی این دو امام مشاهد می شود و آن این است که؛
در روز عاشورا، پس از آنکه همه یاران و فرزندان امام حسین(ع) به شهادت رسیدند، در شرایطی که امام(ع) به تنهایی مشغول نبرد بود و تیرها و نیزه‌ها از هر سو بدن مبارک ایشان را آماج خود قرار داده بود، حضرت(ع) آخرین رمق های خود را برای ادامه مبارزه و جهاد بکار برد که ناگهان نگاهش به لشکر انبوهی افتاد که به فرماندهی شمر لعین بین امام(ع) و خیمه‌های آن حضرت(ع) فاصله انداخته و قصد حمله به خیمه‌های امام(ع) را دارند.
امام(ع) با دیدن این صحنه به آنها فرمود :
📋《وَيْلَكُمْ يا شِيعَةَ آلِ اَبى سُفْيانَ!
اِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِيْنٌ وَكُنْتُمْ لاتَخافُونَ الْمَعادَ، فَكُونُوا اَحْراراً فِى دُنْياكُمْ!》
♦️ای پیروان آل سفیان!
اگر دین ندارید و از روز قیامت نمی ترسید، پس لااقل در زندگی خود آزاده باشید!
شمر گفت : حسین! چه می گویی؟!!
امام(ع) فرمود :
📋《إِنِّی أَقُولُ أُقَاتِلُکُمْ وَ تُقَاتِلُونَنِی وَ النِّسَاءُ لَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ فَامْنَعُوا عُتَاتَکُمْ وَ جُهَّالَکُمْ وَ طُغَاتَکُمْ مِنَ التَّعَرُّضِ لِحَرَمِی مَا دُمْتُ حَیّاً》
♦️من با شما می جنگم و شما با من نبرد می کنید، این زنان گناهی ندارند؛ پس تا من زنده هستم از تعرض یاغیانتان به خانواده من جلوگیری نمایید و به خیمه‌ها حمله نکنید.
شمر ملعون گفت : آری! حق با توست!
پس دشمن ابتدا امام حسین(ع) را شهید کرد، سپس به سمت غارت خیمه ها یورش برد.(۱۳)
و امام حسین(ع) تحمل دیدن این صحنه را نداشت، که در قید حیات باشد و به اهل بیتش یورش برده شود.
اما در مظلومیت امام علی(ع) همین بس که در مقابل چشمانش در حالی که دستان مبارکش را بسته بودند، به حریمش یورش بردند و همسرش را در مقابل دیدگانش، مورد صدمه قرار دادند.
در حالات یورش منافقین و اهل سقیفه آمده است که وقتی اصحاب سقیفه و مهاجمین، به خانه وحی یورش بردند و در پی آن، نسبت به حضرت فاطمه(س)، جسارت و اهانت ها کردند و وجود مبارک ایشان را با لطمات و صدمات وارده، مجروح ساختند، در این هنگام؛ عمر از ابوبکر، نیروی کمکی خواست.
مهاجمین هجوم دسته جمعی خود را به خانه حضرت فاطمه(س) دستور کار خود قرار دادند و همگی وارد خانه شدند.
📋《فَضَبَطُوهُ وَ أَلْقَوْا فِي عُنُقِهِ حَبْلًا أَسْوَدَ》
♦️سرانجام، آنان امام علی(ع) را دستگیر کردند و ریسمانی سیاه بر گردن حضرت(ع) انداختند.
در این هنگام، زهرای مرضیه(س) که به خاطر لطمات و صدمات وارده، توسط عمر بر زمین افتاده بود، كمی به هوش آمد و به زحمت بلند شد و ريسمان بر گردن قرآن ناطق ديد و به سويش شتافت، و به دامان علي(ع) را چنگ زد و مانع بردنش شد.
📋《وَ حَالَتْ فَاطِمَةُ(س) بَيْنَ زَوْجِهَا وَ بَيْنَهُمْ عِنْدَ بَابِ الْبَيْتِ》
♦️کنار درب خانه، حضرت فاطمه زهرا(س) میان علی(ع) و آنان حائل شد و مانع از بردن امام(ع) به مسجد شد و در این لحظه فرمود :
📋《وَ اللّهِ لا أَدَعُكُمْ تُجُرُّونَ إِبْنَ عَمّي ظُلْماً》
♦️به خدا سوگند!
نمي گذارم پسر عموي مرا ظالمانه به سوی مسجد بكشانيد.
در این لحظه؛ عمر به قنفذ امر کرد :
📋《اضْرِبْهَا! فَضَرَبَهَا قُنْفُذٌ الْمَلْعُونُ بِالسَّوْطِ》
♦️او را بزن! قنفذ ملعون نیز با تازیانه زد تا اینکه فاطمه(س) دستش از دامان علی(ع) کوتاه شد و رها کرد و بر زمین افتاد.
📋《ثُمَّ انْطَلَقُوا بِعَلِيٍّ(ع) مُلَبَّباً بِحَبْلٍ》
♦️سپس مهاجمین، امام علی(ع) را در حالی که طناب پیچ شده بود، به سمت مسجد بردند.(۱۴)
📚منابع :
۱)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۱۷۶
۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۲، ص۲۸۱
۳)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۲، ص۳۹
۴)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۴۶
۵)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۰۴
۶)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۴۶
۷)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۷۷
۸)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۴۶
۹)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۸۰
۱۰)بحارالانوار مجلسی، ج۲۷، ص۲۱۷
۱۱)بحارالانوار مجلسی، ج۲۷، ص۲۷۴
۱۲)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۲۰
۱۳)کشف الغمه اربلی، ج۲، ص۵۰
۱۴)الاحتجاج طبرسی، ج۱، ص۸۳
@AsnadolMasaeb