🔰نظر مرحوم شیخ انصاری درباره ی استفاده از امور غیر مجاز در مجالس حسینی :👇
@AsnadolMasaeb
✅ممکن است برخی تصور کنند که با توجه به جایگاه رفیع و پاداش عظیم اقامه ی شعائر مذهبی و نیز با توجه به روایاتی که در مورد ثواب گریه و گریاندن در مصائب حضرت سید الشهداء(علیه السلام) وارد شده است، پس می‌توان از روضه های بدون مدرک معتبر و حتی دروغ و غنا هم در این زمینه استفاده کرد، چه اینکه مهم توجه مردم به امام شهید(روحی فداه) و مصیبت‌های آن حضرت و دیگر اهل بیت(علیهم السلام) و انجام بکاء و سوگواری است و مهم جذب مخاطب به محافل دینی است. پس باید متفاوت بود و همهٔ سلیقه‌ها را جذب کرد و چون این همه در مسیر تقویت شعائر حسینی است مجاز است!
البته ممکن است کسی صریحا این ادعا را نکند؛ ولی از سیره ی عملی او چنین برداشتی بشود.
♦️شیخ اعظم(قدس سره) در دو جا این مطلب را شدیدا نفی می‌کند و می فرماید هرگز نمی توان به اسم انجام مستحبات، مرتکب حرام گردید.
یعنی مستحب بودن گریاندن هرگز از قبح دروغ، فساد ریا، حرمت غنا و .. چیزی را کم نمی کند.
♦️«أنّ الإعانة و الإبكاء قد قيّد رجحانهما - بالإجماع- بالسبب المباح،فلا بدّ من ثبوت إباحة السبب من الخارج حتّى يثبت له الاستحباب بواسطة دخوله‌في أحد العنوانين،فلا يمكن إثبات إباحة شي‌ء و عدم تحريمه بأنّه يصير ممّا يعان‌به على البرّ،و لو كان كذلك لكان لأدلّة الإعانة و الإبكاء قوّة المعارضة لما دلّ على‌تحريم بعض الأشياء،كالغناء في المراثي و العمل بالملاهي لإجابة المؤمن و نحوذلك.»
📚منبع :
رسالة التسامح فی ادلة السنن؛ تراث الشیخ الأعظم، ج 23، ص ۱۵۹
♦️«أنّ أدلّة المستحبّات لا تقاوم أدلّة المحرمات، خصوصاً التي تكون من مقدماتها؛ فإنّ مرجع أدلّة الاستحباب إلى استحباب إيجاد الشيء بسببه المباح، لا بسببه المحرَّم، أ لا ترى أنّه لا يجوز إدخال السرور في قلب المؤمن و إجابته بالمحرمات، كالزنا و اللواط و الغناء؟»
📚مکاسب، ج 1، ص ۳۰۸
✅مرحوم شیخ در همین بحث نسبت به وضع مجالس حسینی در زمان خودش درددلِ سوزناکی دارد که خواندنی است. حال اگر شیخ اعظم بعضی از محافل، منابر و مداحی‌های امروز را می‌دید، چه می‌فرمود؟!
✍ #استاد_عندلیب_همدانی
@AsnadolMasaeb
@andalibhamedani
✍📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍
7️⃣1️⃣ #معرفی_کتاب :📚
کتاب «فاطِمَةُ الزّهراء(س) بَهجَةُ قَلبِ المُصطَفی(ص)» ذکر تاریخ زندگانی و روایات و فضائل صدیقه کبری، حضرت فاطمه(سلام الله علیها)، اثر مرحوم شیخ احمد رحمانی همدانی📚✍👇
@AsnadolMasaeb
فاطِمَةُ الزّهراء(س) بَهجَةُ قَلبِ المُصطَفی(ص).pdf
4.81M
✍📚✍📚✍📚✍📚✍
کتاب«فاطِمَةُ الزّهراء(س) بَهجَةُ قَلبِ المُصطَفی(ص)»
@AsnadolMasaeb
فاطمه زهرا(س) شادمانی دل پیامبر(ص).pdf
5.32M
✍📚✍📚✍📚✍📚✍
کتاب «فاطمه زهرا(س) شادمانی دل پیامبر(ص)» ترجمه کتاب فوق
@AsnadolMasaeb
🔹🔷《السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا سَیِّدَهَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ(سلام الله علیها)》🔷🔹
✅امام صادق(علیه السلام) در فرازی از روایتی، ظلم وارده بر حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را اینگونه بیان می فرماید :
📋《فَأَخَذُوا مِنْ فَاطِمَةَ(ع) فَدَكَ وَ مَنَعُوهَا مِيرَاثَهَا وَ غَصَبُوهَا وَ زَوْجَهَا حُقُوقَهُمَا وَ هَمُّوا بِإِحْرَاقِ بَيْتِهَا وَ أَسَّسُوا الظُّلْمَ وَ غَيَّرُوا سُنَّةَ رَسُولِ اللهِ(ص)》
♦️از فاطمه(سلام الله علیها) فدك را گرفتند و او را از ميراثش منع كردند و حق او و شوهرش را غصب كردند.
به سوزاندن خانه اش همت گماشتند و اساس ظلم را بنيانگذاری كردند و سنت حضرت رسول اکرم(ص) را تغییر دادند.(۱)
در روایتی سلمان فارسی می گوید :
📋《خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِي يَوْماً بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّه(ص) بِعَشَرَةِ أَيَّامٍ فَلَقِيَنِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع) ابْنُ عَمِّ الرَّسُولِ(ص) فَقَالَ لِي : يَا سَلْمَانُ! جَفَوْتَنَا بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(ص)!》
♦️ده روز پس از رحلت رسول الله(ص) از منزل خود خارج شدم و على بن ابی طالب(علیه السلام) پسر عموی پیامبر اکرم(ص) مرا دید و به من فرمود :
اى سلمان! تو بعد از پيامبر خدا(ص) بر ما جفا كردى!
من عرض کردم :
📋《حَبِيبِي! أَبَا الْحَسَنِ(ع)! مِثْلُكُمْ لَا يُجْفَى غَيْرَ أَنَّ حُزْنِي عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) طَالَ فَهُوَ الَّذِي مَنَعَنِي مِنْ زِيَارَتِكُمْ》
♦️حبيب من! اى ابالحسن(ع)! به مثل شمایی کسی جفا نمی کند.
ولی حزن و اندوه من بر رسول اکرم(ص) شديد بود و آن مانع زيارت شما شد.(۲)
در روایتی دیگر آمده است که سلمان فارسی بعد از شهادت حضرت رسول اکرم(ص) وقتی به خانه ی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) رفت، فاطمه(سلام الله علیها) بعد از دیدن سلمان فرمود :
📋《یَا سَلْمَانُ! جَفَوْتَنِی بَعْدَ وَفَاةِ أَبِی》
♦️ای سلمان! تو بعد از رحلت پدرم به ما جفا کردی؟
سلمان گفت :
📋《أَ أَجفَاکُم؟!! لَمْ أَجْفُکُمْ!》
♦️آیا امکان دارد که من بتوانم به شما جفا کنم؟!!(۳)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
خواستم خنده کنم ماتم طاها نگذاشت
خواستم گریه کنم طعنه ی اعدا نگذاشت
خواستم داد دل فاطمه گیرم ز عدو
حکمت و مصلحت خالق یکتا نگذاشت
آن زمانی که در خانه عدو آتش زد
خواستم من بروم ام ابیها نگذاشت
آن زمانی که گل و غنچه ی من پرپر شد
خواستم داد زنم ناله ی اسما نگذاشت
دیدن میخ در خانه مرا آتش زد
خواستم جان بدهم زینب کبری نگذاشت
دست از غسل کشیدم که به من فرصت آه
صورت نیلی و آن سینه ی سینا نگذاشت
خصم می خواست مرا جانب مسجد ببرد
تا نفس داشت درآن معرکه زهرا نگذاشت
آن زمانی که عدو فاطمه ام را می زد
چاره ای صبربه من غیر تماشا نگذاشت
خواستم قصه ی آن کوچه بپرسم ز حسن
ترس جان دادن آن شاهد تنها نگذاشت
👤ژولیده نیشابوری
📚منابع :
۱)الخصال شیخ صدوق، ص۶۰۳
۲)مهج الدعوات سيد بن طاووس، ص۷
۳)مهج الدعوات سيد بن طاووس، ص۵
@AsnadolMasaeb
🔹🔷《السَّلاَمُ عَلَيْکِ يَا فَاطِمَةَ الزَّهرَاءِ(سلام الله علیها)》🔷🔹
✅امام حسن مجتبی(علیه السلام) می فرماید :
📋《رَأَیْتُ أُمِّی فَاطِمَةَ(س) قَامَتْ فِی مِحْرَابِهَا لَیْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاکِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّیهِمْ وَ تُکْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَیْءٍ》
♦️مادرم فاطمه(سلام الله علیها) را در شب جمعه ای دیدم که در محرابش ایستاده بود و پیوسته در حال رکوع و سجده بود، تا اینکه روشنایی صبح نمایان شد و از او شنیدم که برای مردان و زنان مومن دعا می کرد و با اسم آنان را نام می برد و برایشان زیاد دعا می کرد، ولی برای خویش چیزی نمی خواست.
پس به ایشان گفتم :
📋《یَا أُمَّاهْ! لِمَ لَا تَدْعِینَ لِنَفْسِکِ کَمَا تَدْعِینَ لِغَیْرِکِ؟》
♦️مادرم! چرا آنگونه که برای دیگران دعا می کنی، برای خود دعا نمی کنی؟
ایشان فرمود :
📋《یَا بُنَیَّ! الْجَّارَ ثُمَّ الدَّارَ》
♦️فرزندم! اول همسایه بعد خانه
🏴اما مگر به فرموده خداوند متعال؛
📋《هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ؟》
♦️آيا پاداش نيکی و احسان، جز نيکی است؟
مردم مدینه و همسایگان حضرت فاطمه(سلام الله علیها)، پاداش دعای خیر حضرت(س) را اینگونه جواب دادند، که خود حضرت فاطمه(سلام الله علیها) با وضعیت وخیم جسمی، درد بازو، صورت کبود شده، پهلوی شکسته، چشمان کم سو، بدنی که دچار سوختگی شده و قلبی شکسته و پُر از غم، ماجرای هجوم و لطمات و صدمات وارده را، این گونه بیان می فرماید :
📋《..فَجَمَعُوا الحَطَبَ الجَزَلَ عَلَی بَابَِنا وَ أتَوا بِالنَّارِ لِیُحْرِقُوهُ وَ یُحْرِقُونَا، فَوَقَفتُ بِعِضَادَةِ البَابِ وَ ناشَدتُهُم بِاللهِ وَ بِأبِی أَن یَکُفُّوا عَنَّا وَ یَنصُرُونَا》
♦️بر درب خانه ی ما هیزم زیادی جمع کردند و آتش آوردند تا خانه و ما را آتش بزنند.
من در پشت درب ایستاده بودم و آن ها را به خدا و پدرم قسم می دادم که دست از ما بردارند و ما را یاری کنند.
📋《فَأخَذَ عُمَرُ السَّوطَ مِن یَدِ قُنفُذٍ مَولَی أبِی بَکرِِ فَضَرَبَ بِهِ عَضُدِی فَالتَوی السَوطُ عَلی عَضُدِی، حَتّی صارَ کَالدُملُجِ وَ رَکَّلَ البَابَ بِرِجلِهِ فَرَدَّهُ عَلَیَّ وَ أَنَا حَامِلٌ فَسَقَطتُ لِوَجهِی وَ النَّارُ تَسعَرُ وَ تَسفَعُ وَجهِی》
♦️ناگهان عُمَر تازیانه را از دست قنفذ غلام ابوبکر گرفت و با آن به بازوی من زد.
در این هنگام تازیانه دور بازوی من پیچید، به گونه ای که دور تا دور بازویم وَرَم کرد و مثل بازو بند شد و با پایش به درب لگد زد و درب را به روی من به عقب فشار داد و باز کرد و من در آن هنگام باردار بودم، پس با صورت بر زمین افتادم، در حالی که آتش شعله ور بود و حرارتش صورتم را می سوزاند.
📋《فَضَرَبَنِی بِیَدِهِ حَتّی انتَثَرَ قُرطِی مِن اُذُنِی وَ جائَنِی المَخَاضُ فَأسقَطتُ مُحْسِناً قَتِیلاً بِغَیرِ جُرمٍ》
♦️سپس عُمَر چنان به صورتم سيلی زد به طوری که گوشواره هایم تکّه تکّه شده از گوشم جدا شدند و درد زایمان به سراغم آمد و مُحسن راـ که بی گناه بود سقط کردم.
📋《فَهذِهِ اُمَّةٌ تُصَلِّی عَلَیَّ؟!!
وَ قَد تَبَرَّاَ اللهُ وَ رَسُولُهُ مِنهُم، وَ تَبَرَّاتُ مِنهُم》
♦️آیا این ها مردمانی هستند که می خواستند بر جنازه ی من نماز بخوانند؟!!
در حالی كه خداوند و فرستاده ی او از آنان بيزاری جسته اند، من نيز از آنان برائت می جويم.(۲)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
بعد از پدر به فاطمه دشمن امان نداد
از مهر، کس تسلی آن خسته جان نداد
زهرا ندید محسن و گلچین روزگار
گل چید و فیض دیدن، بر باغبان نداد
می خواست با پسر بدهد جان به پشت در
اما چو بی کسی علی دید جان نداد
در کوچه خواست تا که شود حامی علی
دردا که تازیانه دشمن امان نداد
هر قهرمان کند به نشان خود افتخار
زهرا نشان خود به علی هم نشان نداد
👤قاسم ملکی
📚منابع :
۱)مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۳۴۱
۲)بحارالأنوار مجلسی، ج۳۰، ص۳۴۹
@AsnadolMasaeb