1️⃣ #موضوع_مطلب : «هدف از روضه صِرف گریاندن نباشد!» 👤 #استاد_یوسفی_غروی #آداب_منبر #سخن_علماء #مطالبه_سند #آداب_مداحی #آداب_روضه_خوانی #باید_و_نباید_های_روضه_خوانی @AsnadolMasaeb

2️⃣پیشینه : پیشینه ی قمه‌ زنی به دوران «صفویه» بر می‌گردد که در برخی سفرنامه‌ های اروپاییان در آن دوره به قمه‌ زنی و تیغ‌ زنی اشاره شده است، از جمله گزارش «آدام الئاریوس» از مراسم تیغ‌ زنی در روز عاشورا در اردبیل در عهد شاه صفی. این رسم در دوره ی قاجار خصوصاً عهد ناصری رواج بسیاری یافت. «عبدالله مستوفی» مسبب اصلی این امر را «ملا فاضل دربندی» صاحب کتاب «اسرار الشهادة» می‌داند و می‌ نویسد : ﴿تیغ‌ زدن روز عاشورا از کارهایی است که این آخوند(دربندی) در عزاداری وارد یا لامحاله آن را عمومی کرده و فعل حرام را موجب ثواب پنداشته است و تُرک‌ های عوام هم این عزاداری را پذیرفته‌ اند و این خلاف شرع بین جزء عزاداری و کار ثواب وانمود شده است.﴾(۸) #استاد_یوسفی_غروی در کتاب تاریخ نگاری عاشورا و تحریفات آن چنین می نویسد : «این احتمال نیز وجود دارد که نخست این عمل از سوی صوفیان و درویشان انجام می گرفته است.» چنانکه «پیترو دلاواله» یکی از سیاحان عصر شاه عباس اول می نویسد : «بسیاری از دراویش در کوچه های پر رفت و آمد شهر، تمام بدن خود تا گلو و حتی قسمتی از سر خود را در خمره هایی از گل پخته که در داخل زمین پنهان شده فرو می کنند، بطوری که انسان تصور می کند واقعاً مدفون شده اند و از طلوع تا غروب خورشید و حتی تا پاسی از شب گذشته به همین نحو باقی می ماندند. جمعی دیگر در میدان ها و کوچه های مختلف و جلوی خانه های مردم برهنه و عریان در حالی که فقط با پارچه سیاه سترعورت کرده و تمام سر تا پای خود را با ماده ای سیاه و براق رنگ زده اند، حرکت می کردند. به همراه این اشخاص عده ای برهنه راه می روند که تمام بدن خود را به رنگ قرمز در آورده اند تا نشانی از خونهایی که به زمین ریخته و اعمال زشتی که آن روز نسبت به امام حسین(ع) انجام گرفته است، باشد.»(۹) 3️⃣موافقان : مهم‌ترین مستند موافقان این رسم، فتوای معروف مرحوم «آیت الله میرزای نائینی» بوده است که ایشان در پاسخ به مردم بصره بیان داشته است. او در بند دوم فتوای مشهوری که در پنجم ربیع‌ الاول سال ۱۳۴۵ قمری داده است، چنین می‌نویسد : «اقوی جواز بیرون‌ آمدن خون از پیشانی در اثر زدن شمشیر و قمه، در صورتی ‌که از زیان آن محفوظ باشد، است. بیرون‌ آمدن خون، بدون صدمه ی به استخوان پیشانی که عادتاً زیان نمی‌ رساند و مانند این‌ها هم‌ چنان‌که کسانی‌ که استعمال شمشیر و قمه می‌ کنند، طوری می‌ زنند که صدمه به استخوان نمی‌رساند و اگر قمه‌ زن گمان می‌کرد که زدن قمه به حسب عادت ضرر ندارد، ولکن بعد از زدن، به قدری خون بیرون آمد که مضر بود، بعید است حرمت آن. مانند کسی که وضو بگیرد یا به آب غسل کند و یا در ماه رمضان‌ روزه می‌گیرد، سپس روشن شده که ضرر داشته است. لکن احوط و سزاوار است کسانی ‌که عارف به استعمال شمشیر و قمه نیستند، خودداری کنند. خصوصاً جوانانی که دل‌هایشان پر از محبت حسین بن علی(ع) است و از محبت حسین(ع) بی‌خود هستند که در موقع استعمال [قمه] توجه ندارند که ممکن است زیان ببینند.(۱۰) دلیل دیگر موافقان قمه‌زنی برای جواز این رسم، تعظیم شعائر، حفظ سنت‌های شیعی و قدرت‌نمایی جامعۀ شیعیان است. 4️⃣مخالفان : ازجمله فتاوای مهم و مؤثر در مخالفت با قمه‌زنی، فتوای مرحوم «آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی» است. ایشان در فتوایی آورده اند؛ 📋«إنَّ استعمالَ السُّیوفِ و السَّلاسلِ وَ الطُّبول و الأبواقِ و مَا یَجری الیَومَ فِی مَواکبِ العَزاء بیومِ عاشُوراء إِنَّما هُو مُحرّم و هُو غیرُ شرعیِِ» ♦️استفاده از شمشیر و زنجیر و طبل و بوق و آن‌چه شبیه آن است در دسته‌ جات عزاداری عاشورا، حرام و غیر شرعی است.(۱۱) 👤پس از این فتوا، مهم‌ ترین متن در مخالفت و نقد قمه‌ زنی کتاب «التنزیه لاعمال الشبیه» اثر مرحوم «آیت الله سید محسن امین» است که در آن این رسم و رسوم مشابه عزاداری را غیر شرعی و غیر عقلانی و موجب وهن شیعیان دانسته است.(۱۲) دلایل دیگر حرمت قمه‌زنی از نظر مخالفان عبارت است از : ۱)خلاف شرع است‌ و مصداق اضرار به نفس است. ۲)بدعت است. ۳)غیر عقلانی است. ۴)موجب وهن اسلام و شیعیان می‌شود. ۵)موجب تبلیغات سوء دشمنان جمهوری اسلامی می‌شود. 👤 #شهید_مطهری معتقد است که؛ قمه زنی و بلند کردن طبل و شیپور از ارتدکس‌های قفقاز به ایران سرایت کرد و چون روحیه مردم برای پذیرش آن آمادگی داشت همچون برق در همه جا دوید.(۱۳) 👤 #مقام_معظم_رهبری در سال ۱۳۷۳ درباره قمه‌ زنی فرمود : «قمه‌ زنی‌ از کارهای‌ خلاف‌، جعلی‌ و نادرست‌ است‌ که‌ متأسفانه‌ طی‌ چند سال‌ اخیر برخی‌ در حال‌ ترویج‌ آن‌ هستند. قمه‌زنی‌ مربوط به‌ دین‌ و یا یک‌ حرکت‌ عزاداری‌ نیست‌ و قطعا خلاف‌ و یک‌ بدعت‌ است‌ و بدون‌ تردید خداوند به‌ انجام‌ آن‌ راضی‌ نیست‌ و اینجانب‌ نیز از کسی‌ که‌ تظاهر به‌ قمه‌زنی‌ می‌کند قلبا راضی‌ نیستم‌.»(۱۴) @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

📋🖋📋🖋📋🖋📋🖋📋 1️⃣ #معرفی_مقاله : مقاله «فصلنامه علمی_تخصصی تاریخ اهل بیت(علیهم السلام)» درباره وقایع شام و شهادت #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها با نظرات گرداوری شده دقیق جمعی از اساتید تاریخ اسلام از جمله #استاد_یوسفی_غروی و #استاد_صفری_فروشانی @AsnadolMasaeb

5️⃣2️⃣نقل شده که؛ 🎤«در شب عاشورا هنگامی که امام حسین(ع) به اصحاب خود، اجازه رفتن داد و بیعت خود را از آنان برداشت، آنان بلافاصله پراکنده شدند و تنها خویشاوندان و اصحاب خاص امام حسین(ع) در کربلا باقی ماندند!» ✍این یک ادعای بی سندی است و در شب عاشورا طبق منابع معتبر، هیچ کس از یاران امام حسین(ع)، ایشان را ترک نکرده و تنها نگذاشتند. ابوحمزه ثمالى در روايتى از امام سجّاد(ع) ماجراى وفادارى ياران و خاندان حضرت(ع) را در شب عاشورا بازگو مى‏ كند، تا آنجا كه امام حسین(ع) یاران را مورد خطاب قرار می دهد و می فرماید : «يَا أَهْلِي وَ شِيعَتِي! اتَّخِذُوا هَذَا اللَّيْلَ جَمَلًا لَكُمْ وَ انْجُوا بِأَنْفُسِكُمْ فَلَيْسَ الْمَطْلُوبُ غَيْرِي وَ لَوْ قَتَلُونِي مَا فَكَّرُوا فِيكُمْ فَانْجُوا بِأَنْفُسِكُمْ رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَأَنْتُمْ فِي حِلٍّ وَ سَعَةٍ مِنْ بَيْعَتِي وَ عَهْدِ اللَّهِ الَّذِي عَاهَدْتُمُونِي» ای یاران من! این شب است که سیاهی و تاریکی آن را فرا گرفته، پس چون شتری راهوار از آن بهره ببرید و خودتان رو نجات دهید. مقصود اين گروه ستمکار من هستم و غير از من کسی را نمی خواهند. اگر مرا بکشند، به فکر کشتن شما نمی افتند، پس خودتان را نجات دهید، خداوند شما را مورد رحمتش قرار دهد. من امشب شما را مرخص کردم و بيعت خود و پیمان خداوند، که با من بسته بودید را از گردن شما برداشتم. در این هنگام؛ برادران و یاران امام(ع) به یک بار گفتند : ای مولای ما! به خدا سوگند! هرگز تو را ترک نخواهیم کرد که مردم در مورد ما زبان که کنایه باز کنند و بگویند که آنها افراد بی وفایی بودند که امامشان و آقایشان و رهبرشان رو تنها گذاشتند تا اینکه کشته شد. و آن روز بین ما و خدایمان عذری نخواهد بود و تو را رها نمی‌کنیم تا آن‌که در کنار تو کشته شویم. امام(ع) وقتی وفاداری یاران را دید، فرمود : «فَاِنّي لَا أََعلَمُ أَصحَابَاً أَوفَي وَ لَا خَيرَاً مِن أَصحَابِي، وَ لَا أَهلَ بَيتِِ أَبَّرَ وَ لَا أَوصَلَ مِن أَهلِ بَيتِي؛ فَجَزَاکُمُ اللهُ خَيرَاً» به راستی که من اصحابی را بهتر و با وفاتر از اصحاب خود نمی دانم و اهل بيتی نيکوتر و صله کننده تر از اهل بيت خود نمی دانم، پس خدای متعال شما را جزای خير دهد. سپس فرمود : «يَا قَوْمِ! فَإِنِّي غَداً أُقْتَلُ وَ تُقْتَلُونَ كُلُّكُمْ حَتَّى لَا يَبْقَى مِنْكُمْ أَحَدٌ» من فردا کشته می‌شوم، و همه ی شما نیز با من کشته خواهید شد و کسی از شما نمی‌ ماند. و همگی بابت این بشارت، خدا را شکر گفتند.(۱) 📚منبع : ۱)الهدایه الکبری خصیبی، ص۲۰۴ ┈┉┅━❀♦️⚫♦️❀━┅┉┈ 6️⃣2️⃣نقل شده که؛ 🎤«امام حسین(ع) وقتی به سرزمین کربلا رسید، اسب امام حسین(ع) قدم از قدم بر نداشت و حضرت(ع) بر هفت اسب سوار شد و فرود آمد تا اینکه آنها نیز حرکت نکردند و امام(ع) متوجه شد که به کربلا رسیده است!» ✍برای اولین بار این نقل در کتاب «مقتل الحسین(ع)» ابی مِخنف(۱۵۷ق) یافت شده است که برخی علمای رجال از جمله؛ «یحیی بن مَعین»(۲۳۳ق) درباره ابی مخنف می گوید : «لَيْسَ بِثِقَةٍ»(۱) #استاد_یوسفی_غروی، مصحح این کتاب در اینباره می نویسد : «این نقل، یک خبر نامعتبر است که در مقتل نامعتبری به نام ابومخنف آمده که هیچ اعتباری ندارد.» 📚منبع : ۱)أرشيف ملتقى أهل الحديث، ج۷۱، ص۳۰۳ ┈┉┅━❀♦️⚫♦️❀━┅┉┈ 7️⃣2️⃣نقل شده که؛ «شمر بن ذی الجوشن دایی حضرت عباس(ع) بود و روز تاسوعا آمد نزد اردوگاه امام حسین(ع) و گفت؛ خواهر زاده های من کجایند؟ و اینجا بچه های ام البنین(ع) بابت این دایی شان پیش امام حسین(ع) خجالت زده شدند و سرشونو پایین انداختند.» ✍این نقل در جریان امان نامه که در روز نهم محرم سال ۶۱ توسط شمر به خیمه امام حسین(ع) آورده شد، آمده است و در کتب معتبر از جمله الارشاد شیخ مفید و اللهوف سید بن طاووس به آن اشاره شده است.(۱)(۲) اما نسب حضرت ام البنین(س) یا همان فاطمه کلابیه به این نحو است؛ «فاطمة بنت حزام بن خالد بن ربيعة بن عامر بن صعصعة الكلابية» در حالی که نسب شمر چنین است؛ «شمر بن شُرَحبیل‌(ذی الجوشن) بن اَعْوَر بن عمرو بن معاوية بن کِلاب بن ربیعة بن عامر بن صَعصعة الكلابية» با توجه به این مطلب، هر دو، در نسب متفاوتند و آخر الامر به کلاب می رسند. اما این که شمر فرزندان ام البنین(س) را خواهر زادگان خود خطاب می کند، منظورش آن است که مادر ایشان از قبیله ما است و مانند خواهر ما محسوب می شود نه آنکه واقعا خواهر ما باشد! و رسم عرب بر این بود که اگر دختری از طایفه آنها با طایفه دیگری ازدواج می کرد، حتی اگر چند نسل می گذشت، فرزندان او را با انتساباتی این گونه خطاب قرار می دادند. 📚منابع : ۱)اللهوف سید بن طاووس، ص۸۸ ۲)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۹ @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

✍ریشه یابی برخی جملات منسوب به #امام_حسین_علیه_السلام در بیان #استاد_یوسفی_غروی :👇 @AsnadolMasaeb

۱)معرفی مولف : (نام، ولادت، مذهب، آثار، وفات) : 1⃣نام : نام کامل او «لوط بن یحیی بن سعید بن مخنف ازدی کوفی» مشهور به ابو مخنف است. 2⃣ولادت : در مورد سال تولد او اختلاف است. 👤ابراهیم صالحی حاجی آبادی طبق پژوهشی که در کتاب خود در مورد هویت مقتل ابی مخنف داشته، قائل است که ابومخنف در نیمهٔ دوم قرن اول هجری در کوفه به دنیا آمده است.(۱) 👤استاد یوسفی غروی در مقدمه کتاب «وقعةُ الطَّف» خود می نویسد : «در کتب تاریخ ذکری از زاد روز او نیست، اما شیخ طوسی نقل کرده که کشّی در رجال خود، او را در طبقه راویان امیرالمومنین(ع) برشمرده است و سپس می گوید به نظر من این مطلب نادرست است! زیرا لوط بن یحیی امیرالمومنین(ع) را ملاقات نکرده است، بلکه پدرش یحیی، از اصحاب امیرالمومنین(ع) بوده است. اما شیخ طوسی، خود یحیی را در زمره اصحاب امیرالمومنین(ع) ذکر نکرده و فقط پدربزرگش مخنف بن سلیم ازدی را ذکر کرده است. شیخ طوسی در الفهرست مجدد کلام کشّی را یادآور شده و سپس می گوید : صحیح آن است که پدر ابومخنف از اصحاب علی(ع) باشد و خود او ایشان را ندیده است. به هر حال در مورد تاریخ تولد او نظر قطعی در تاریخ نیافته ایم.»(۲) 3⃣مذهب : 👤 #استاد_یوسفی_غروی در اینباره می نویسد : «دلیلی بر تشیع ابومِخنف در دست نیست، اما روشن است که وی متمایل به اهل بیت(ع) بود و به آنان محبت داشته است.»(۳) 👤 #استاد_رسول_جعفریان می نویسد : «می توان پذیرفت که وی نوعی عقیده به تشیع دارد، در همان حدی که در کوفه رایج بوده است، یعنی راجع به خلفای اول و دوم اثباتا و نفیا حرفی نداشتند، نسبت به خلیفه سوم انتقادهای تندی می شده و معاویه را اصلا نمی پذیرفتند.»(۴) 👤ابن ابی الحدید معتزلی نیز به شیعه نبودن او تصریح کرده است.(۵) به هر حال، صرف نظر از مذهب او، برخی رجالیون او را توثیق کرده اند. 👤نجاشی از او، با جمله «وَ کَانَ یَسکُنُ الَی مَا یَروِیهِ» آنچه را نقل می‌کرد، مورد اعتماد و پذیرش بود، وثاقت او را تایید کرده است.(۶) 👤اما یحیی بن معین او را با عبارت «لَیسَ بِثِقَةِِ» وثاقت او را ردّ کرده است.(۷) 4⃣آثار : کتاب‌های بسیاری در حال حاضر به نام ابومخنف ثبت شده است. نجاشی ۲۸ کتاب را برای او برشمرده است که برخی از آنها تک نگاری هایی مربوط به حوادث مهم قرن اول و دوم است که نجاشی نوشته های او را اینگونه برشمرده است : «کتاب المغازی، کتاب السقیفه، کتاب الردّه، کتاب قتل عثمان، کتاب صفّین، کتاب جمل، کتاب النهروان، کتاب اخبار المختار، کتاب کتاب مقتل أمیرالمؤمنین(ع)، کتاب مقتل الحسن(ع)، کتاب مقتل الحسین(ع)، کتاب الغارات و..»(۸) 5⃣وفات : سال وفات وی صریحا در تاریخ ذکر شده و اختلافی در آن نیست. ذهبی وفات او را در سال ۱۷۵ هجری قمری نوشته است.(۹) ۲)معرفی کتاب : «مقتل ابی مخنف»، نخستین مقتل درباره واقعهٔ عاشورا است. زمانی او نگارش مقتل الحسین(ع) را آغاز کرد، که هنوز برخی از شاهدان مورد اعتمادِ واقعهٔ کربلا، در قید حیات بودند. 👤محمد اسفندیاری در پژوهش خود در باب مقتل ابی مخنف قائل است که، کتاب مقتل الحسین(ع) ابومخنف تا حدود قرن چهارم موجود بوده است، اما بعدها مانند دیگر آثار ابومخنف، از میان رفته است و کتابی که امروزه با نام «مقتل ابومخنف» شهرت دارد، کتابی است مجعول و احتمالاً در قرن ششم ساخته شده است.(۱۰) 👤استاد یوسفی غروی در فرازی دیگر در مقدمه وقعةُ الطَّف خود می نویسد : «در سال های اخیر کتابی پیرامون مقتل امام حسین(ع) در دسترس افراد است که به ابومخنف نسبت داده می‌شود! بسیار روشن است که این کتاب نوشته ابومخنف نیست بلکه کسی غیر از ابومخنف این کتاب را جمع آوری کرده است! ولی معلوم نیست چه زمانی و کجا یافت شده و از چه کسی رسیده و نخستین چاپ آن چه زمانی است؟!! آنچه به نظرم می‌رسد اینکه این فرد از متأخرین عرب است که با علم تاریخ حدیث رجال و حتی ادبیات عرب آشناییتی نداشته است، زیرا او از کلماتی استفاده کرده که از استعمالات رایج و عامیانه اعراب متاخر می باشد. کتاب مذکور ۱۵۰ حدیث دارد که شش حدیث آن بی سند است : ۱) یک حدیث از امام زین العابدین(ع) در صفحه ۴۹ ۲)حدیثی از عبدالله بن عباس در صفحه ۹۴ ۳)حدیث سوم از عماره بن سلیمان از حمید بن مسلم در صفحه ۸۲ ۴)حدیثی از کتاب کسی به نام عبدالله بن قیس در صفحه ۹۶ ۵)حدیث پنجم از شخصی به نام عمار و روایتی بدون سند از کلینی در صفحه ۷۰ که در کتاب کافی یافت نمی شود. بعد از حدیث ۱۰۵ از کسی به نام سهل شهرزوری روایات زیادی نقل و او را از کوفه تا شام و تا برگشت به مدینه همراه اهل بیت(ع) دانسته و ۳۱ حدیث مرسل از او نقل کرده است. در صفحه ۱۲۳ نیز حدیث سهل بن سعید ساعدی را به اسم سهل بن سعید شهرزوری روایت کرده است. بقیه روایات کتاب یعنی ۱۳۸ روایت نیز از ابی مخنف نقل شده است.»(۱۱) @AsnadolMasaeb ادامه مطالب :👇

4️⃣ #موضوع_مطلب : «لزوم تذکر دادن علماء به اهل منبر!» 👤 #استاد_یوسفی_غروی #آداب_منبر #سخن_علماء #مطالبه_سند #آداب_مداحی #آداب_روضه_خوانی #باید_و_نباید_های_روضه_خوانی @AsnadolMasaeb

🔎📚🔎📚🔎📚🔎📚🔎 🎙سیر تحلیلی مقتل نگاری های متاخر عاشورا در بیانات #استاد_یوسفی_غروی :👇 #سخن_علماء #مقتل_شناسی #دسته_بندی_منابع_معتبر #دسته_بندی_منابع_غیر_معتبر @AsnadolMasaeb

✍گزارش ایکنا از نشست رونمایی از بازنویسی کتاب مقتل «قمقام زخار و صمصام بتار» با حضور #استاد_یوسفی_غروی 🌐به این سایت مراجعه فرمایید :👇 https://iqna.ir/fa/news/3917237 @AsnadolMasaeb

📋🖋📋🖋📋🖋📋🖋📋 2⃣ #معرفی_مقاله : مقاله «فصلنامه علمی_تخصصی تاریخ اهل بیت(علیهم السلام)» درباره وقایع شام و شهادت #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها با نظرات گرداوری شده دقیق جمعی از اساتید تاریخ اسلام از جمله #استاد_یوسفی_غروی و #استاد_صفری_فروشانی @AsnadolMasaeb