🔺 يك #آدم_باتقوا تا زمانیکه كه باتقواست و با اصول تقوا فكر می‏كند، عملى كه از او سر می‏زند نیز متناسب با اوست. حالا اين شخص باتقوا در يك شرايطى قرار میگيرد كه #فكر_گناه در او پيدا می‏شود، بعد برخلاف مقتضاى تقوايش، گناهى مرتكب می‏شود. 🔺اين #گناه، او را به همان حالت اول باقى نمیگذارد و او ديگر آن آدمِ اول نيست، چون وقتى انسان عملى را مرتكب می‏شود، #انديشه آن عمل در روحش پيدا میشود، تصور آن عمل و #غايت آن عمل براى او پيدا میشود، يعنى روحش با عمل، نوعى #اتحاد پيدا می‏كند. 🔺اين است كه بعد از آنكه عمل پايان يافت، اثرى از آن فعل، در روح انسان باقى می‏ماند. آقاى #خمينى در درس اخلاق شان، یکی از مبناهایی که هميشه بر آن تكيه می‏كردند، همين مسأله اثر گذاشتن عمل روى روح انسان بود كه چگونه هر عملى يك صورت مشابه و متناسب با خودش بر روى روح انسان باقى می‏گذارد. 🔺حالا اگر همين عمل #تكرار شود، درست مثل صورت ضعيفى كه از يك شى‏ء باقی می ماند، بار دوم اين اثر روى اثر اول مى ‏آيد و آن را #عميقتر میكند. اگر اين عمل بارها #تكرار شود، كم ‏كم به گونه ‏اى میشود كه اثر اينها تدريجا غلبه میكند بر وضع سابق، 🔺يعنى تا يك مدتى در روح انسان، دو كيفيت متضاد هست و به قول امروزی ها، انسان داراى #دو_شخصيت میشود: نيمى از وجودش #وجود_تقوايى است واقعاً، و نيمه ديگر از وجودش، #وجود__فاسقی است واقعاً، گاهى اين نيمه غلبه میكند و گاهى آن نيمه‏. 🔺اين «گاهى» از باب اين نيست كه يك نوع #نفاق در كار هست، بلكه به حكم دو شخصيتى است كه نيمى اين‏جور حكم می‏كند و نيمى آن‏جور؛ به علت خاصى آن طرف غلبه پيدا میكند، به علت ديگرى آن‏ طرف. بعد كم كم به صورتى می‏شود كه آن نيمه غلبه پيدا می‏كند؛ يعنى تدريجا صورت روحش صورت اين #عمل_فاسقانه و فاجرانه می‏شود. 🔺آن وقت است كه در نهايتِ سهولت، اين #عمل_فسق و فجور از او صادر می‏شود و ديگر وقتى میخواهد #عمل_باتقوايى انجام دهد، برايش يك امر غير طبيعى است. از اين بهتر ديگر نمیشود تأثير عمل بر روح را بيان كرد، تأثير عمل در ساختن انسان و در چگونه ساختن انسان. 📚 مجموعه آثار استاد #شهيد_مطهرى (نقدى بر ماركسيسم)، ج‏13، ص: 661-663. با کمی تلخیص 📍آیات و روایات اجتماعی | عضو شوید📍