میرباقری علاوه بر آن‌که قصه‌ها، نوشته‌ها و شنیده‌ها را دیداری کرد و به نمایش درآورد، بر تن برخی از مفاهیم انتزاعی هم لباس تصویر پوشاند و تصاویر بسیار بدیع و بی‌نظیری خلق کرد که می‌تواند سرمشق هنرمندان در همۀ حوزه‌های هنری باشد؛ مثل سکانس درخشان برخواستن ققنوس‌وار و معجزه‌گون حضرت عبدالعظیم حسنی از ویرانۀ مزار تخریب شدۀ امام حسین، پس از مقاومت و مبارزه در دفاع از حرم در برابر تخریب؛ این تصویر بی‌بدیل نشستن خاک کربلا بر سر و روی حضرت عبدالعظیم، چنین تداعی می‌کند که این یادگاری از آن وادی، حالا در این دیار آرمیده و ترجمان هنری و تصویری آن حدیث معروف امام هادی است: «بدان که اگر قبر عبدالعظیم را در ری زیارت کنی مانند کسی هستی که حسین بن علی علیه‌السلام را در کربلا زیارت کرده باشد». میرباقری در یک مصاحبه با لطافت و عشق خاصی از اینکه چطور برای تصویرسازی این حدیث به این سکانس رسیده یاد می‌کند. متن کامل تک‌نگاری داود میرباقری را در روز سالروز تولد این کارگردان بخوانید. #داود_میرباقری #مجله_میدان_آزادی 2⃣2⃣4⃣ @azadisqart

سریال «دندون‌طلا» را می‌توان درامی اجتماعی‌هنری دانست با درونمایه‌ی نمایش بومی روحوضی و سیاه‌بازی و قهوه‌خانه‌ای؛ یک سریال شبه‌موزیکال که رد هویت نمایش ایرانی و موسیقی روحوضی را دنبال می‌کند. میرباقری در آثار قبلی خود هم به‌نوعی از این نمایش‌ها استفاده کرده بود. مثلاً در «آدم‌برفی» نقش زن‌پوش را از این نمایش‌ها الگو گرفته بود یا در «مختارنامه» صحنه‌ی نمایش خیابانی در کوفه یا نوع آوازخوانی در نزاع رنگرزان ایرانی و کوفیان بی‌شباهت به این نوع نمایش‌های عمومی نیست. بعضی صفحات در معرفی این سریال آن را در ژانر کمدی قرار داده‌اند که عجیب‌ترین و نارساترین تعریف از این سریال است. اگرچه در قسمت‌هایی از سریال فضای بسیار مفرحی وجود دارد و سریال به شیوه‌ی‌ نمایش‌های کهن فارسی که انتقادات را گاهی در قالب طنز، گاهی به زبان تلخک و گاهی در روپوش خنده پنهان می‌کردند تا زهر اثر را بگیرند، لحظات فرح‌بخش یا دل‌نشین کم ندارد؛ خصوصاً در قسمت‌های میانی. اما بار تراژیک آن به‌خصوص در قسمت‌های آخر، آن‌قدر بر فضای کلی سریال حاکم است که جز سوگواره، به‌سختی بتوان نام دیگری بر آن نهاد. نقد و بررسی سریال دندون طلا اثر داود میرباقری را بخوانید. #دندون_طلا #داود_میرباقری #هزار_و_یک_سریال #مجله_میدان_آزادی #سریال 3⃣1⃣3⃣ @Azadisqart