🌺 #نکته تفسیری صفحه ۵۲:🌺
دوستان خدا، دوست داران مردم:
حتماً همة شما تصاوير كاريكاتوري را ديده ايد. در تصاوير كاريكاتوري، اعضاي بدن افراد از اندازه طبيعي بزرگتر يا كوچكتر مي شود و شكل افراد از تعادل خارج مي گردد. ولي در تصاوير واقعي، هر عضو به اندازة مناسب خودش است و به صورت طبيعي ديده مي شود. همانطور كه ظاهر غيرمتناسب انسان ها عجيب و خنده دار است، #اخلاق و صفات غيرمتناسب انسانها نيز تعجّب آور مي باشد. فرض كنيد كه تمام وقت كسي به كسب و كار بگذرد و يا شخصي هميشه در حال تفريح و استراحت باشد. حتماً مردم از كسي كه دائماً مشغول #عبادت و #نماز است و كار ديگري انجام نمي دهد، تعجّب مي كنند. دين #اسلام برخلاف بسياري از اديان ديگر به تمام جنبه هاي زندگي انسان اهميّت مي دهد. #قرآن به انسانها توصيه مي كند كه هم نسبت به وظيفة خود در برابر خدا اهميّت بدهند و هم نسبت به بندگان خدا احساس مسئوليّت نمايند. يكبار ديگر در معناي اين آيه و آية قبل دقّت مي كنيم. از نظر خداوند، بندگان خوب او داراي اين ويژگي ها هستند:
1. #ايمان دارند.
2. از كارهاي بدشان پشيمان اند و از خدا مي خواهند كه آنها را ببخشد.
3. به #زندگي پس از #مرگ توجه دارند و از گرفتار شدن در آتش #جهنم مي ترسند.
4. در برابر مشكلات زندگي صبر مي كنند و در انجام دستورات خدا، #استقامت مي ورزند.
5. هميشه راستگو و درستكارند. و القانتین
6 . نسبت به مردم بينوا احساس مسئوليت كرده، به امور آنان رسيدگي مي نمايندو از مال خود به آنها انفاق مي كنند.
7. در سحرگاهان كه ديگران در خواب به سر مي برند، با خداي خود راز و نياز ميكنند و از او مي خواهند كه از اشتباهات آنان چشم پوشي كند.
آري؛ بندگان خوب خدا، به او عشق مي ورزند و بندگانش را دوست دارند. از رنج آنها درد مي كشند و با خشنوديشان خوشحال مي شوند. به راستي پيشواي بزرگ ما اميرمؤمنان علي(ع)نمونة كامل چنين افرادي است. عبادت او زبانزد دوست و دشمن بوده است. گفته اند كه روزي معاويه بن ابي سفيان ـ دشمن بزرگ #امام_علي علیه السّلام ـ از شخصي به نام«ضِرار» كه امام را به خوبي ميشناخت درخواست كرد كه ويژگيهاي آن حضرت را براي او توصيف كند. ضِرار شروع به توصيف امام كرد و از اخلاق نيكوي او و عبادت و راز و نياز بي مانند او به درگاه خدا سخن گفت. او آنقدر عبادت امام را توصيف كرد كه #معاوية سنگدل به گريه افتاد و از او خواست كه سخنش را تمام كند.[1] اما همين انسان عبادتكار، بزرگترين ياور فقيران و بينوايان بود. در تاريخ نقل شده است كه پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع) و در هنگام غسل او، حاضران مشاهده کردند که بر پیشانی و شانة آن حضرت جای زخم و پینه وجود دارد. همه می دانستند که پینة پیشانی به خاطر سجده های طولانی امام است؛ برخی از زخم شانة آن حضرت تعجّب کردند و از علّت آن جویا شدند. محمّد حنفیّه ـ یکی از فرزندان امام(ع) ـ توضیح داد که امام(ع) در هر روز حداقل یک بینوا و اگر میتوانست افراد بیشتری را سیر می کرد. هنگامیکه شب می شد، اضافة غذای خانواده اش را در کیسه ای می گذاشت و در زمانیکه مردم خواب بودند، به نزد فقرای آبرومند می برد و به طور ناشناس، آن غذاها را بینشان تقسیم می کرد و زخم شانه هایش به خاطر کشیدن آن بار شبانه است.
[1] #بحارالانوار ، ج41، ص14
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَ مَنْ تَابَ مَعَكَ وَ لَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (هود: 112)
پس همان‌طوركه مأموريت يافته‌اى، ثابت‌قدم باش. كسانى هم كه با تو رو به‌سوى خدا آورده‌اند، ثابت‌قدم باشند. مبادا سركشى كنيد كه خدا كارهايتان را مى‌بيند.
مهم، همراهی ما مردم با ولیّ است.
اگر ما مردم #استقامت کنیم و #امام_جامعه را تنها نگذاریم، پیروزی قطعا با ماست.