eitaa logo
برای توجّه
455 دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
6.6هزار ویدیو
30 فایل
بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرّحیمِ لاحَولَ وَ لاقُوَّه اِلّا بِاللّهِ العلیِّ العظیم و صلّی اللهُ علی محمّد و الهِ الطّاهرین هدف کانال، نشر خوبیها، واقعیت ها و حقایق، بدون جهت گیری است. 💥حرف حقّ و مطالب متنوع و مفید را نشر دهید. #کپی آزاد @barayetvajoh
مشاهده در ایتا
دانلود
╲\╭┓ ╭‌ 🍃🌺﷽🌺🍃 ┗╯\╲ 🔴 جلسه 26 🔵 بخش پنجم سالك صراط اما چرا انسان صراط مي‌خواهد؟‌ صراط مال سالك و رونده است، انسان يك موجودي ايستايي نيست كه بماند و بپوسد و از بين برود مثل يك حجر نيست. انسان سالك است به كدام سمت؟ سالك الي الله اگر سالك است طريق مي‌خواهد. و اگر خدا است نامحدود است. و اگر طريق نامحدود است انسان از هر برود به مي‌رسد. منتها خدا حسنا دارد هم و است، هم «اشد المعاقبين»﴿24﴾. اگر به راه رفت به خداي ارحم الراحمين مي‌رود اگر بيراهه رفت به همان خدا مي‌رسد ولي آن خدايي كه «اشد المعاقبين»﴿25﴾ است او را مي‌بيند. آنگاه مي‌گويد «ربنا ابصرنا و سمعنا»﴿26﴾. اينطور نيست كه انسان به خدا نرسد. اينطور نيست انسان مثل حجر باشد بماند و بپوسد و ديگر هيچ. انسان خواه و ناخواه مي‌رسد. ولي سعي كند به غفار و ستار برسد نه خداي قهار. كه همان قهار همان غفار است همان غفار همان قهار است همان خداست ولي قرآن فرمود شما خواه و ناخواه به من مي‌آييد. ولي بيراهه نياييد مثل انساني كه در كنار درياي عظيم است، مي‌بينيد وقتي اين جدولها را نگاه مي‌كند، يك عده به حق در اين نهرهاي بزرگ راهي راهند، مي‌روند تا عمق دريا. عده‌اي هم در همين كناره‌هاي ساحل مي‌خشكند. فرمود اينچنين نيست كه شما به من و ما را ناتوان بكنيد. «و الذين يسعون في آياتنا معاجزين»﴿27﴾، آنهايي كه مي‌كنند ما را عاجز بكنند اينچنين نيست. «و لا يحسبن الذين كفروا سبقوا»﴿28﴾، آنهايي كه كافر شدند فكر نكنند كه زدند. جا بروند در مايند. منتها اين انساني كه به هر سمت برود به مي‌رسد،‌ خدا را قرآن كريم معرفي كرد كه «و لله الاسماء الحسني»﴿29﴾ قهار هست، غفار هست، ستار هست، «لا يعذب عذابه احد»﴿30﴾ هست «و لا يوثق وثاقه احد»﴿31﴾ هست، «ارحم الراحمين»﴿32﴾ هم هست. همهٴ اينها اسماء حسناي خداي سبحانند. تا كدام راه را كند. اين است كه در بين همهٴ اين راه‌ها، راه است. فرمود: «و أنَّ هذا صراطي مستقيما فَاتَّبعوه و لا تتبعوا السبل»﴿33﴾ راهي كه انسان را به خداي رحمان برساند،‌ است بقيه راهي است . انسان گم شده نه يعني به مقصد نمي‌رسد او را مي‌برند او اگر نخواست برود او را مي‌برند منتها «فاهدوهم الي صراط الجحيم»﴿34﴾. از اينكه به ما آموختند از خداي سبحان صراط مستقيم مسئلت كنيم، معلوم مي‌شود هست (يك) انسان است (دو) هست (سه) اگر راه را درست طي كرد به هدف راستينش اگر درست نكرد به هدفي مي‌رسد كه . اما آن معنا كه و كسي ايستا و واقف نيست در سورهٴ انشقاق «اذا السما انشقت»﴿35﴾ اينچنين فرمود:‌ آيه‌ 6 سورهٴ انشقاق «يا ايّها الانسان انك كادح الي ربك كدحا فملاقيه»﴿36﴾ فرمود چه مؤمن و چه كافر بالاخره به الله مي‌رويد، منتها يا خدايي را مي‌كني كه «ارحم الراحمين»﴿37﴾ است يا خدايي را ملاقات مي‌كني كه «اشد المعاقبين»﴿38﴾ است همان جا مي‌گويي «ربنا ابصرنا و سمعنا»﴿39﴾. اينچنين كه انسان و حركت نكند،‌ يا خدا را با بعضي از اسماء حسنايش ملاقات نكند. آن اسماء حسناي حق را او هرگز نمي‌بيند «انهم عن ربهم يومئذ لمحجوبون»﴿40﴾ اما اين اسماء و را مي‌بيند، مي‌گويد «ربنا ابصرنا و سمعنا»﴿41﴾. در همين سورهٴ انشقاق كه فرمود انسان سالك است راهي است مقصدي دارد فرمود:‌ راه براي اينها دو قسمت است؛ «يا ايها الانسان انك كادح الي ربك كدحاً»﴿42﴾؛ با و هر چه بيشتر «فملاقيه»﴿43﴾ بالاخره را . منتها دو دسته‌اند مردم «فاما من اوتي كتابه بيمينه فسوف يحاسب حساباً يسيرا و ينقلب الي اهله مسرورا»﴿44﴾ اهل نه يعني زن و بچه، اهل يعني آن همان ، هم عقيده‌ها ديگر. حالا خواه اهل و عيال او باشند، خواه ديگران. «و اما من أوتِيَ كتابه وراء ظهره فسوف يدعوا ثبورا و يصلي سعيرا»﴿45﴾ بعضی‌ها كتابشان را از پشت به اينها مي‌دهند، اينها همان‌هايي هستند كه «نبذوا كتاب الله وراء ظهورهم»﴿46﴾ آنكه امروز را پشت سر گذاشت فردا نامهٴ‌ را از پشت سر او به او مي‌دهند اين توسّع همان خواهد بود. پس هر است و هر هم به مقصد مي‌رسد و هر انساني هم به مي‌رسد، منتها انسان مقصد خود را با عمل صالح خود بايد تعيين كند. يا مقصد او «ارحم الراحمين»﴿47﴾ است، خداي غفار ستار است، يا مقصد او «اشد المعاقبين» است. كه «اشد المعاقبين»﴿48﴾ كه همان ارحم الراحمين است.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
❤️🌷: ، ، و موقعیّت های اجتماعی حقیرتر از آن هستند که زندگی انسان قرار بگیرند. هدف زندگی بندگی است، رسیدن به خدا است. 🌹دعوت به و عضویت در: کانال👈 برای توجه
قدرت_نامحدود ( آنتونی رابینز) بدون هیچ موفقیتی حاصل نمی‌شود. به پشتکار ایمان دارند. هیچ بزرگی بدون پشتکار به دست نمی‌آید. به زندگی افراد موفق بنگرید، آنها بهتر باهوش تر، سریع‌تر و قوی‌تر از دیگران نبوده‌اند بلکه پشتکار بیشتری داشتند. هدفتان رو بدون وقفه دنبال کنید، راز موفقیت این است. این همان فرمول نهایی موفقیت است. شناخت الگوبرداری از چیزهای موثر، عمل، پیشرفت‌، دقت حواس و اصلاح آن تا زمانی که به سر منزل مقصود برسید. پشتکار یکی از عناصر اصلی موفقیت در تمام زمینه‌هاست. حتی در زمینه‌هایی که قدرت طبیعی مبنای اصلی را تشکیل می‌دهد 🌹دعوت به و عضویت در: لینک: کانال👈 برای توجه
🌺 تفسیری صفحه ۵۱:🌺 جاذبه­ هاي زندگي؛ نعمت يا عذاب؟ از هنگا‌‏مي­كه ما پا به جهان گذاشتيم، با انواع چيزهاي دوست­ داشتني آشنا شده­ ايم. انواع خوردني­ ها، نوشيدني­ ها، پوشيدني­ ها و ... چيزهايي هستند كه ما انسان­ها با آنها زندگي ‌‏مي­ كنيم و بخش عمّده­ اي از تلاش و كوشش ما براي به دست آوردن آنهاست. گويي در وجود همة ما برنامه­ اي تنظيم شده كه تلاش و كوشش كنيم تا به آن چيزهاي دوست داشتني برسيم. خوب، فرزندان صالح، خوراک و پوشاک مناسب، اتومبیل، و و... همگی نعمت­ های خدا هستند و مورد علاقة انسان ها؛ امّا آيا اين علاقه و دوست­ داشتن، مطلب بدي است و آيا آن چيزهاي دوست­داشتني، امور پست و بي­ ارزشي هستند؟ قطعاً پاسخ اين سؤال منفي است. توجّه انسان به چيزهاي مورد علاقه­ اش، در حقيقت يك برنامه­ ريزي دقيق از سوي خداي داناست تا زندگي انسان در روي ز‏مين ادامه يابد. امّا رسيدن به اين نعمت­ هاي خوب، هدف زندگي ما نيست؛ بلكه وسايلي براي رسيدن به يك مهم ‏مي­ باشد. خدايي كه انسان را آفريده، توسّط بهترين بندگان خود ـ يعني پيامبران ـ به او پيغام داده است كه او را براي رسيدن به هدفي بسيار والا و مهم خلق كرده است و تمام اسباب و وسايل زندگي،«متاعي» براي رسيدن به آن هدف است.«متاع» يعني وسيلة بهره­ مندي از زندگي. انسان­ها از داشتن همسر، ، وسايل سواري راهوار، خانه­ هاي آرام و باغ­هاي سرسبز استفاده ‏مي­ كنند تا زندگي كنند و به آن هدف عالي برسند. امّا اگر اين چيزهاي دوست داشتني، جاي خود را با هدف انسان عوض كنند، ديگر براي او مفيد نيستند؛ بلكه مانعي براي رسيدن به هدفش ‏مي­ شوند. اگر هدف انسان از زندگي، خوب خوردن، خوب خوابيدن، جمع مال و ثروت و و داشتن فرزند باشد، از هدف واقعي زندگي­ اش غافل شده و پس از چند سال زندگي و فرا رسيدن مرگ، بي آن­كه براي زندگي پس از آماده شده باشد، بايد از تمام چيزهاي مورد علاقه­ اش دل بكند و به سفري برود كه براي آن آمادگي ندارد. ولي همين چيزهاي دوست­ داشتني ‏مي­ تواند وسيلة نزديك­ شدن او به هدف اصلي­ اش يعني رسيدن به مقام قرب و نزديكي به خدا و زندگي ابدي در بهشت برين گردد. پيشواي چهارم ما در اين باره فرموده است: «نعمت­ هاي دنيا دو نوع است؛ يكي نعمت­هايي است كه وسيلة رسيدن به هدف واقعي انسان ‏مي­ شود(كه در اين صورت بسيار خوب و ارزشمند است) و يكي نعمت­هايي است كه(مانع رسيدن به هدف ‏مي­ شود و در آن صورت) لعنت شده(و بي ارزش) است»[1]. در تاريخ آمده است كه شخصي در حضور ا‏ميرمؤمنان علي(ع) از نعمت­ هاي دنيا به بدي ياد كرد. حضرت از اين سخن او ناراحت شدند و فرمودند: «دنيا محل تجارت دوستان خداست؛ در آن، رحمت خدا را به دست ‏مي­ آورند و بهشت را به عنوان سود تجارتشان كسب ‏مي­ كنند»[2]. [1] ، ج2، ص131 [2] ؛ حكمت 135