🥀مقتل امیرالمؤمنین سلام الله علیه ▫️ عن عمران بن ميثم عن أبيه‌[قال‌] : إنّ عليّا خرج‌[إلى صلاة الصبح‌]فكبّر في الصلاة ثمّ قرأ من سورة الأنبياء إحدى عشرة آية ثمّ ضربه ابن ملجم من الصفّ على قرنه فشدّ عليه الناس و أخذوه و انتزعوا السيف من يده و هم قيام في الصلاة و ركع عليّ ثمّ سجد فنظرت إليه ينقل رأسه من الدم إذا سجد من مكان إلى مكان ثمّ قام في الثانية فقلب‌[كذا]فخفّف القراءة ثمّ جلس فتشهّد ثمّ سلّم و أسند ظهره إلى حائط المسجد. ▪️میثم گوید : امیرالمومنین سلام الله علیه برای نماز صبح از خانه خارج شد و در محراب ایستاد و تکبیرة الاحرام گفت سپس از سوره انبیاء یازده آیه تلاوت فرمود که ابن ملجم از بین صف به ایشان حمله ور شد و بر سر مبارک ضربه محکمی وارد ساخت که مردم بر او هجوم بردند و شمشیر را از دستش گرفتند در این بین ، علی سلام الله علیه به رکوع رفت و سپس سجده کرد، میثم گوید : با چشم خودم دیدم که سر را برای سجده مکرر از مکانی به مکان دیگر منتقل میکرد(چون محل سجده قبلی با خون سر مبارک خونی میشد) سپس برای رکعت دوم قیام کرد و سوره کوتاهی قرائت فرمود و سپس نماز را تمام کرد و تشهد و سلام را خواند و بعد از سلام (از شدت جراحت و ضعف) با کمر مبارک به دیوار مسجد تکیه داد... 📜مقتل ابن أبی الدنیا، ج 1، ص 30 ـــــــــــــــــــــــــــــــ 📚و روى الطوسي في الحديث من الجزء الثالث من أماليه أنّه ضرب عليه السلام و هو ساجد في الصلاة. شیخ طوسی در بخش سوم از امالی روایت میکند که ضربه را در سجده نماز بر مولا زد...

زخم روی زخم زدند مثل کربلا... ثُمَّ ضَرَبَهُ عَلَی رَأْسِهِ الْمُکَرَّمِ الشَّرِیفِ فَوَقَعَتِ الضَّرْبَةُ عَلَی الضَّرْبَةِ الَّتِی ضَرَبَهُ عَمْرُو بْنُ عَبْدَ وُدٍّ الْعَامِرِیُّ ابن ملجم بر فرق سر مبارک مولا ضربه ای وارد ساخت و ضربه درست به جایی اصابت کرد که عمرو بن عبدود عامری (در جنگ خندق) در آن زده بود. بحارالانوار، ج ۴۲ ، ص‌ ۲۸۱ کشف الغمة، ج ۱، ص ۴۳۶

🥀مقتل امیرالمؤمنین سلام الله علیه ▪️بعد از انتقال امیرالمومنین سلام الله علیه به منزل ایشان، فورا برای درمان جراحت فرق شکافته مولا، طبیب خبر کردند. پس؛《ثُمَّ جُمِعَ لَهُ أَطِبَّاءُ الْکُوفَهِ فَلَمْ یَکُنْ مِنْهُمْ أَعْلَمُ بِجُرْحِهِ مِنْ أَثِیرِ بْنِ‏ عَمْرِو بْنِ هَانِی السَّلُولِیِّ وَ کَانَ مُطَبِّباً صَاحِبَ الْکُرْسِیِّ یُعَالِجُ الْجِرَاحَاتِ! فَلَمَّا نَظَرَ أَثِیرٌ إِلَى جُرْحِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) دَعَا بِرِیَهِ شَاهٍ حَارَّهٍ فَاسْتَخْرَجَ مِنْهَا عِرْقاً ثُمَّ نَفَخَهُ‏ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهُ وَ إِذَا عَلَیْهِ بَیَاضُ الدِّمَاغِ!》 همه پزشکان کوفه را برای او گرد آوردند. و هیچ کس از آنان از اثیر بن عمرو بن هانی سکونی نسبت به جراحت او داناتر نبود. او طبیبِ مداواگری بود که جراحت ها را درمان می کرد! وقتی اثیر به زخم را نگاه کرد، ریه گرم گوسفندی را طلبید و از آن رگی بیرون کشید و در آن دمید و آن را در شکاف زخم گذاشت، سپس بیرون آورد، دید سفیدی مغز در آن نمایان است. در این هنگام رو به مولا و عرض کرد : 《یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ(ع)! اعْهَدْ عَهْدَکَ! فَإِنَّ عَدُوَّ اللَّهِ قَدْ وَصَلَتْ ضَرْبَتُهُ إِلَى أُمِّ رَأْسِکَ‏!》 ای امیر مؤمنان! وصیّت خود را بکن! ضربت دشمن خدا به مغز سرت رسیده است... 📜بحار الأنوار، ج ۴۲، ص ۲۳۴

تهدمت ارکان الهدی...

🥀مقتل امیرالمؤمنین سلام الله علیه ●قال الراوي لما ألحد أمير المؤمنين (علیه السلام) وقف صعصعة بن صوحان العبدي رضي الله عنه على القبر و وضع إحدى يديه على فؤاده و الأخرى قد أخذ بها التراب و يضرب به رأسه‏ ●در شبی که بدن مطهر امام علی را از کوفه به نجف تشییع کردند، صعصعه نیز جزو تشییع کنندگان بود. هنگامی که از دفن فارغ شدند، او در حالی که می‌گریست مشتی از خاک قبر را بر گرفت و بر سر خود ریخت... ● و هنگامی که تابوت امیرالمؤمنين علی عليه السلام را برای تدفین می‌بُردند (فما مر بشي‏ء على وجه الأرض إلا انحنى له ساجدا) پس بر هر چیز که گذر می‌نمود، جهت احترام و تعظیم جسد مطهر، به حالت سجده در می آمدند. تا جایی که جناب محمد بن حنیفه می گوید : والله لقد نظرت إلى السرير و إنه ليمر بالحيطان و النخل فتنحني له خشوعا. به خدا سوگند من به تابوت نگاه می‌کردم که به دیوارها و نخلستان ها می‌گذشت و آنها از روی خشوع خم می‌گشتند. 📚بحار الأنوار، ج ۴۲، ص ۲۹۵

💠فضائل الأمیر و الحسن سلام الله علیهما 🔹وَ عَنْ فُرَاتِ بْنِ أَحْنَفَ عَنْ يَحْيَى اِبْنِ أُمِّ اَلطَّوِيلِ عَنْ رُشَيْدٍ اَلْهَجَرِيِّ قَالَ : دَخَلْنَا عَلَى أَبِي مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَعْدَ مُضِيِّ أَبِيهِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَتَذَاكَرْنَا لَهُ شَوْقَنَا إِلَيْهِ فَقَالَ اَلْحَسَنُ أَ تُرِيدُونَ أَنْ تَرَوْهُ قُلْنَا نَعَمْ وَ أَنَّى لَنَا بِذَلِكَ وَ قَدْ مَضَى لِسَبِيلِهِ فَضَرَبَ بِيَدِهِ إِلَى سِتْرٍ كَانَ مُعَلَّقاً عَلَى بَابٍ فِي صَدْرِ اَلْمَجْلِسِ فَرَفَعَهُ فَقَالَ اُنْظُرُوا مَنْ فِي هَذَا اَلْبَيْتِ فَإِذَا أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ جَالِسٌ كَأَحْسَنِ مَا رَأَيْنَاهُ فِي حَيَاتِهِ. فَقَالَ هُوَ هُوَ ثُمَّ خَلَّى اَلسِّتْرَ مِنْ يَدِهِ 🔸رشيد هجرى گوید : بعد از شهادت اميرالمؤمنین -عليه السّلام- خدمت امام حسن -عليه السّلام- رسيديم و از اشتياق زيادمان به ديدار على -عليه السّلام- با او سخن گفتيم. از اين رو امام حسن -عليه السّلام- فرمود : آيا دوست داريد او را ببينيد؟ گفتيم : آرى، ولى اين چگونه ممكن است در حالى كه او از دنيا رحلت كرده! در اين هنگام حضرت، دستش را به پرده‌اى كه در صدر مجلس آويزان بود، زد و آن را بالا برد و فرمود : نگاه كنيد که در اين اطاق كيست، ناگاه اميرالمؤمنین را در حالى كه نشسته بود، با بهترين وجهى كه در زمان حياتش مى‌ديديم مشاهده كرديم. امام حسن -عليه السّلام- فرمود: او هو است(اميرالمؤمنین سلام الله علیه است) و پرده را رها كرد. 📚الخرائج، ج ۲، ص ۸۱۰ 📚إثبات الهداة، ج ۴، ص ۲۲ 📚مدینة المعاجز، ج ۳، ص ۷۰

🔹خطبه امام حسن مجتبی سلام الله علیه بعد از شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام 🔸هبیره گوید: صبح پس از شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام، امام حسن علیه السلام خطبه‌ای خواندند و در آن فرمودند: دیشب مردی از پیش ما رفت که هیچ یک از گذشتگان بر او سبقت نگرفته و علم او را هیچ یک از آیندگان درک نخواهد کرد. او کسی بود که هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را برای جهاد می‌فرستاد، جبرئیل از جانب راست و میکائیل از جانب چپ او حمایت می‌کرد، از ميدان جنگ بر نمی‌گشت جز اينكه خداوند فتح و پیروزی را به دست مبارکش به ارمغان می‌آورد. از مال دنیا نه طلای زردی باقی گذاشت، و نه نقره سفیدی، تنها هفتصد درهم از آنچه به او هدیه کرده بودند باقی گذشت، که با آن پول هم می‌خواست خادمی برای خانواده‌‏اش بخرد. 📚بشارة المصطفى، ص۳۶۲ 📚کشف الغمة، ج۱، ص۱۸۶ 📚مسائل عليّ بن جعفر، ج۱، ص۳۲۸ 📚فضائل الصحابة، احمد ابن حنبل، ج۲، ص۶۰۰

🔹همدیگر را بخاطر محبت أمیرالمؤمنین و اهل بیت علیهم السلام حلال کنیم .. 🔻عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ، قَالَ حَدَّثَنِي اَلْفَضْلُ ، قَالَ حَدَّثَنِي عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا : أَنَّ يُونُسَ بْنَ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ قِيلَ لَهُ: إِنَّ كَثِيراً مِنْ هَذِهِ اَلْعِصَابَةِ يَقَعُونَ فِيكَ وَ يَذْكُرُونَكَ بِغَيْرِ اَلْجَمِيلِ! فَقَالَ: أُشْهِدُكُمْ أَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ فِي أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) نَصِيبٌ فَهُوَ فِي حِلٍّ مِمَّا قَالَ . 🔸به یونس بن عبدالرحمن که از اصحاب امام کاظم و امام رضا علیهماالسلام است گفته شد: *کثیری از مردم تو را مذمت کرده و به زشتی از تو یاد میکنند* یونس بن عبدالرحمن گفت: شاهد باشید هر کسی که محبت أمیرالمؤمنین علیه السلام را داشته باشد، حلال کردم 📚 رجال کَشی ، جلد ۱ ، صفحه ۴۸۸ .

#عيد_فطر حاج شیخ عباس قمی رَحِمَهُ اللهُ مینویسد سزاوار است که محزون باشی در این روز، به جهت غیبت ‌إمام‌ زمان علیه السّلام، و ممنوع بودن آن حضرت از تصرّف در أمور رعیّت خود و فوت شدن نماز عید با آن حضرت ، به علاوه آن که حزن تو باعث تأسّی بر حزن أهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم است ، زیرا که اندوه آن بزرگواران در این روز ، تازه و تجدید میشود ..... و معلوم است که حزن و اندوه آنها نه از جهت حبّ جاه و ریاست است ، بلکه از جهت شفقّت و محبتّ بر امّت و رعیّت است که آنها را در حیرت و ضلالت می بینند ، و ممکن نیست ایشان را هدایت آنها. 📚هدیة الزّائرین ص۵۴۶

🗯 چه بهتر گمنام باشی... 🔶[الأمالی للصدوق] الْعَطَّارُ عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْأَصْبَهَانِیِّ عَنِ الْمِنْقَرِیِّ عَنْ حَفْصٍ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: إِنْ قَدَرْتُمْ أَنْ لَا تُعْرَفُوا فَافْعَلُوا وَ مَا عَلَیْکَ إِنْ لَمْ یُثْنِ عَلَیْکَ النَّاسُ وَ مَا عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مَذْمُوماً عِنْدَ النَّاسِ إِذَا کُنْتَ عِنْدَ اللَّهِ مَحْمُوداً. 🔻 حضرت صادق علیه السلام فرمود: اگر می‌توانید طوری زندگی کنید که هیچ کس شما را نشناسد، پس چنین کنید. و چه اشکالی دارد اگر کسی از مردم تو را تمجید و ثناگویی نکند، و هیچ مانعی ندارد که حتی اگر مردم تو را نکوهش کنند، در صورتی که پیش خدا پسندیده باشی. 📚بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۱۰۹

🔹حدثنا أبي ـ رحمه الله ـ قال : حدثنا سعد بن عبد الله ، قال : حدثنا محمد بن الحسين بن أبي الخطاب ، عن محمد بن عبيد بن مهران ، عن صالح بن عقبة ، عن المفضل بن عمر ، قال : ذكر عند أبي عبد الله عليه السلام « إنا أنزلناه في ليلة القدر » قال : ما أبين فضلها على السور. قال : قلت : وأي شئ فضلها؟ قال : نزلت ولاية أمير المؤمنين عليه‌السلام فيها. قلت : في ليلة القدر التي نرتجيها في شهر رمضان. قال : نعم ، هي ليلة قدرت فيها السماوات والأرض وقدرت ولاية أمير المؤمنين عليه‌السلام فيها. 🔸مفضل بن عمر می گوید: نزد امام صادق علیه السلام از سوره «إنّا أنزلناه فی لیلة القدر» ياد شد فرمود: چه قدر روشن است فضيلت آن بر ديگر سوره‌ها. مفضل گوید: گفتم: فضيلت آن چيست؟ فرمود: ولايت امير المومنین علیه السلام در آن نازل شده است. گفتم: در شب قدرى كه در ماه رمضان به آن اميد داريم؟ فرمود: آرى آن شبى است كه آسمان‌ها و زمين در آن مقدر شده‌اند و ولايت امير المومنین علیه السلام نيز در آن مقدر شده است. 📚معانی الاخبار، ص ۳۱۵ - ۳۱۶ ، ح۲ 📚بحار الانوار، ج۹۴، ص ۱۸، ح ۳۹

بالای دار از تو زنم جار یا علی علیه السلام.. 1:35

حمیّت و تعصّب حمزة بر رسول خدا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ اَلْحَكَمِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: بَيْنَا اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرَامِ وَ عَلَيْهِ ثِيَابٌ لَهُ جُدُدٌ فَأَلْقَى اَلْمُشْرِكُونَ عَلَيْهِ سَلَى نَاقَةٍ فَمَلَئُوا ثِيَابَهُ بِهَا فَدَخَلَهُ مِنْ ذَلِكَ مَا شَاءَ اَللَّهُ فَذَهَبَ إِلَى أَبِي طَالِبٍ فَقَالَ لَهُ يَا عَمِّ كَيْفَ تَرَى حَسَبِي فِيكُمْ فَقَالَ لَهُ وَ مَا ذَاكَ يَا اِبْنَ أَخِي فَأَخْبَرَهُ اَلْخَبَرَ فَدَعَا أَبُو طَالِبٍ حَمْزَةَ وَ أَخَذَ اَلسَّيْفَ وَ قَالَ لِحَمْزَةَ  خُذِ  اَلسَّلَى ثُمَّ تَوَجَّهَ إِلَى اَلْقَوْمِ وَ اَلنَّبِيُّ مَعَهُ فَأَتَى قُرَيْشاً وَ هُمْ حَوْلَ اَلْكَعْبَةِ فَلَمَّا رَأَوْهُ عَرَفُوا اَلشَّرَّ فِي وَجْهِهِ ثُمَّ قَالَ لِحَمْزَةَ أَمِرَّ اَلسَّلى عَلَى سِبَالِهِمْ فَفَعَلَ ذَلِكَ حَتَّى أَتَى عَلَى آخِرِهِمْ ثُمَّ اِلْتَفَتَ أَبُو طَالِبٍ إِلَى اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ يَا اِبْنَ أَخِي هَذَا حَسَبُكَ فِينَا . امام صادق عليه السلام فرمود : در آن ميان كه پيغمبر صلى اللّٰه عليه و آله در مسجد الحرام بود و لباس هاى نو در برداشت، مشركين شكمبه شترى را بر او افكندند و لباسهايش را آلوده كردند، پيغمبر از اين عمل به قدرى ناراحت شد كه خدا داند، آنگاه نزد ابو طالب آمد و گفت : اى عمو! حسب مرا در ميان خود چگونه ميبينى‌؟ او گفت : مگر چه شده اى برادر زاده‌؟! حضرت ماجرا را تعریف کرد سپس ابو طالب حمزه را طلبيد و خودش هم شمشير برگرفت و به حمزه گفت : شكمبه را بردار، سپس همراه پيغمبر بسوى آن قوم رفت تا نزد قريش رسيد، آنها گرد كعبه بودند، چون او را ديدند آثار خشم و بدى را در چهره‌اش خواندند، آنگاه به حمزه گفت: شكمبه را بر سبيل همه بمال، او چنين كرد، تا به نفر آخرشان هم ماليد، سپس ابو طالب متوجه پيغمبر صلى اللّٰه عليه و آله شد و گفت : ای برادر زاده‌ اينست حسب تو در ميان ما. الکافي، ج ۱، ص ۴۴۹

بر پایه روایتی، پیامبر -صلی الله علیه و آله- حضرت حمزه و جعفر طیار -علیهما السلام- را پس از شهادتشان در خواب دیده، به آن ها فرمود: «بِأَبي أَنتُما أَيَّ الأعمالِ وَجَدتُما أَفضَلَ؟» «پدرم فدایتان باد! کدام کارها را برترین کارها یافتید؟» گفتند: «فَدَيناكَ بِالآباءِ وَالأُمَّهاتِ، وَجَدنا أَفضَلَ الأَعمالِ: الصَّلاةَ عَلَيكَ وَسَقيَ الماءِ وَحُبَّ عَليِّ بنِ أَبي طالِبٍ» «پدران و مادران ما فدای شما! صلوات فرستادن بر شما و آب دادن [به تشنگان] و دوست داشتن علی بن ابی طالب را بهترین کارها یافتیم.» 📚 المناقب، خوارزمی، ص۷۴.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ صاحِبَ الدِّينِ فَكَّرَ فَعَلَتهُ السَّكِينَةُ ، و استَكانَ فَتَواضَعَ ، و قَنِعَ فَاستَغنى و رَضِيَ بما اُعطِيَ ، و انفَرَدَ فَكُفِيَ الإخوانَ ، و رَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَ حُرّاً ، و خَلَعَ الدنيا فَتَحامَى الشُّرورَ ، و اطَّرَحَ الحَسَدَ فظَهَرَتِ المَحَبَّةُ ، و لَم يُخِفِ الناسَ فلم يَخَفْهُم ، و لَم يُذنِبْ إلَيهِم فَسَلِمَ مِنهُم ، وسَخَتْ نفسُهُ عن كُلِّ شيءٍ ففازَ و استَكمَلَ الفَضلَ ، و أبصَرَ العافِيَةَ فَأمِنَ النَّدامَةَ .حديث امام صادق عليه السلام : آدمِ ديندار مى انديشد، و در نتيجه، آرامش او را فرا مى گيرد و خود را كوچك و خوار مى شمارد پس به فروتنى مى گرايد ، قناعت مى ورزد و به سبب آن [از مردم] بى نياز مى شود و به آنچه او را داده شده خشنود است ، گوشه تنهايى بر مى گزيند و از دوستان بى نياز مى گردد ، قيد شهوتها و خواهشهاى نفس را مى زند و بدين سان آزاد مى شود ، دنيا را كنار مى گذارد و در نتيجه خود را از بديها و گزندهاى آن حفظ مى كند ، حسادت را به دور مى افكند پس دوستى و محبّت آشكار مى شود ، مردم را نمى ترساند از اين رو از آنان هم نمى ترسد ، به آنان تعدّى نمى كند، بنا بر اين از گزند ايشان در امان است ، به هيچ چيز دل نمى بندد و در نتيجه به رستگارى و كمال فضيلت دست مى يابد ، عافيت را به ديده بصيرت مى بيند و از اين رو، كارش به پشيمانى نمى كشد . 📚[الأمالي للمفيد : 52/14 .]

▪️امشب شب شهادت مولا امام رب العالمین حضرت صادق آل عبا جل امرهم عرض تسلیت به ساحت مقدس مولا امام عصر جل جلاله و الیه التسلیم و دوستان و محبان حضرت شاه ولایت معاد جل جلاله و منه السلام▪️

امام صادق (علیه السلام) عَنْ عَلِيِّ بْنِ حُمْرَانَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ : خَرَجْتُ أَنَا وَ أَبِي ذَاتَ يَوْمٍ فَإِذَا هُوَ بِأُنَاسٍ مِنْ أَصْحَابِنَا بَيْنَ اَلْقَبْرِ وَ اَلْمِنْبَرِ فَدَنَا مِنْهُمْ وَ سَلَّمَ عَلَيْهِمْ ثُمَّ قَالَ وَ اَللَّهِ إِنِّي لَأُحِبُّ رِيحَكُمْ وَ أَرْوَاحَكُمْ فَأَعِينُونَا عَلَى ذَلِكَ بِوَرَعٍ وَ اِجْتِهَادٍ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ وَلاَيَتَنَا لاَ تُنَالُ إِلاَّ بِالْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ إِذَا اِئْتَمَّ أَحَدُكُمْ بِعَبْدٍ فَلْيَعْمَلْ بِعَمَلِهِ أَنْتُمْ شِيعَةُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ شُرْطَةُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمْ أَنْصَارُ اَللَّهِ وَ أَنْتُمُ اَلسّٰابِقُونَ اَلْأَوَّلُونَ : وَ اَلسَّابِقُونَ اَلْآخِرُونَ اَلسَّابِقُونَ فِي اَلدُّنْيَا إِلَى وَلاَيَتِنَا وَ اَلسَّابِقُونَ فِي اَلْآخِرَةِ إِلَى اَلْجَنَّةِ قَدْ ضَمِنَّا لَكُمُ اَلْجَنَّةَ بِضَمَانِ اَللَّهِ وَ ضَمَانِ رَسُولِ اَللَّهِ أَنْتُمُ اَلطَّيِّبُونَ وَ نِسَاؤُكُمُ اَلطَّيِّبَاتُ كُلُّ مُؤْمِنَةٍ حَوْرَاءُ وَ كُلُّ مُؤْمِنٍ صِدِّيقٌ . امام صادق عليه السّلام فرمودند: روزى من و پدرم از خانه خارج شديم، آنجا پدرم با عدّه اى از اصحاب ما بين قبر و منبر روبرو شد ، نزديك آنها شد و بر آنها سلام كرد، سپس فرمود: بخدا قسم.. من بوىِ شما و نفس شما را دوست دارم، ما را بر اين محبت به وسيلۀ پرهيزگارى و سعى و تلاش خود يارى كنيد، و بدانيد جز به پرهيزگارى و تلاش و كوشش ، كسى به ولايت و دوستى ما نرسد.. هر گاه يكى از شماها اقتداى به بنده اى از بندگان خدا نمود، بايد مثل او عمل كند. شما شيعيان خداييد، شما سربازان خدائيد، شما ياوران خداييد، و شما پيشى گيرندگان اوّلين و آخرين هستيد، و در دنيا اولين پيشى گيرندگان به ولايت مائيد و در آخرت پيشى گيرندگان به سوى بهشت هستيد؛ ما به ضمانت خدا و رسولش ، بهشت را براى شما ضمان كرده ايم. شما پاكانيد و زنان شما پاكانند، هر زن مؤمنه اى مانند حوريان بهشت است و هر مرد مؤمنى راستگوست. 📚مشكاة الأنوار في غرر الأخبار نویسنده : الشيخ الطبرسي، ج۱، ص۹۳

سلام حضرت حجت بن الحسن صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه به حضرت قاسم بن الحسن علیه السلام #زیارت_ناحیه_مقدسه «السَّلَامُ عَلَى الْقَاسِمِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْمَضْرُوبِ‏ عَلَى‏ هَامَتِهِ‏ الْمَسْلُوبِ لَامَتُهُ حِينَ نَادَى الْحُسَيْنَ عَمَّهُ فَجَلَا عَلَيْهِ عَمُّهُ كَالصَّقْرِ وَ هُوَ يَفْحَصُ‏ بِرِجْلَيْهِ التُّرَابَ وَ الْحُسَيْنُ يَقُولُ بُعْداً لِقَوْمٍ قَتَلُوكَ وَ مَنْ خَصْمُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ جَدُّكَ وَ أَبُوكَ ثُمَّ قَالَ عَزَّ وَ اللَّهِ عَلَى عَمِّكَ أَنْ تَدْعُوَهُ فَلَا يُجِيبَكَ أَوْ أَنْ يُجِيبَكَ وَ أَنْتَ قَتِيلٌ جَدِيلٌ فَلَا يَنْفَعَكَ هَذَا وَ اللَّهِ يَوْمٌ كَثُرَ وَاتِرُهُ وَ قَلَّ نَاصِرُهُ جَعَلَنِيَ اللَّهُ مَعَكُمَا يَوْمَ جَمَعَكُمَا وَ بَوَّأَنِي مُبَوَّأَكُمَا وَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَكَ عُمَرَ بْنَ سَعْدِ بْنِ عُرْوَةَ بْنِ نُفَيْلٍ الْأَزْدِيَّ وَ أَصْلَاهُ جَحِيماً وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَاباً أَلِيماً.» « سلام بر قاسم، فرزند حسن بن علی؛ ضربت خورده بر سرش؛ و زرهش کنده شده؛ هنگامی که عمویش حسین را صدا زد! پس عمویش خود را مانند بازی شکاری بر بالای سرش رساند و او پاهایش را به خاک می سایید؛ و حسین علیه السلام می فرمود: «[از رحمت خدا دور باشند] قاتلان تو؛ کسانی که روز قیامت، دشمنشان جدّ تو و پدر تو هستند!» سپس فرمود: «به خدا سوگند بر عمویت گران است که او را بخوانی و پاسخت را ندهد یا پاسخت را بدهد ولی تو کشته شده بر خاک افتاده باشی و سودی برایت نداشته باشد. به خدا سوگند امروز روزی است که کشندگان او (عمویت) فراوان و یاورانش اندک اند!» خداوند مرا در روز قیامت با شما دو نفر (قاسم و امام حسین علیه السلام) قرار دهد و در جایگاه شما جای دهد. خداوند قاتلت عمر بن سعد بن عروة بن نفیل ازدی را لعنت کند و او را به دوزخ برساند و عذابی دردناک برایش آماده سازد! » 📚 إقبال الأعمال، سید بن طاووس، ج‏2، ص 574-575

این پسر کیست که گل صورت از او دزدیده؟ سیزده بار زمین دور سرش چرخیده

«الم (۱) غُلِبَتِ الرُّومُ (۲) فِی أَدْنَی الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ (۳) فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (۴) بِنَصْرِ اللَّهِ یَنصُرُ مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (۵) » آیات ۱ تا ۵ سوره روم ابو جعفر محمد بن جریر طبری در «مسند فاطمه سلام الله علیها»، از ابو عبد الله امام صادق علیه السلام روایت کرد که: آن حضرت در تفسیر قول خدای عزّ و جلّ : «یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ* بِنَصْرِ اللَّهِ» فرمود : در قبرهایشان به قیام قائم علیه السلام شاد می‌شوند. 📚تفسیر البرهان-ذیل آیات ۱ تا ۵ سوره روم

وجود مبارک حضرت زین العابدین امام سجاد جل فضائله در روایتی فرمودند: اتَّخَذَ اللَّهُ أَرْضَ كَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَكاً قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ أَرْضَ الْكَعْبَةِ بِأَرْبَعَةٍ وَ عِشْرِينَ أَلْفَ عَامٍ خدای متعال زمین کربلا را حرم امن و مبارک خود قرار داد، بیست و چهار هزار سال قبل از آنی که زمین کعبه را بیافریند. وَ إِنَّهَا إِذَا بَدَّلَ اللَّهُ الْأَرَضِينَ رَفَعَهَا كَمَا هِيَ بِرُمَّتِهَا نُورَانِيَةً صَافِيَةً فَجُعِلَتْ فِي أَفْضَلِ رَوْضَةٍ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ وَ أَفْضَلِ مَسْكَنٍ فِي الْجَنَّةِ و هرگاه که خدا زمین‌ را بلرزاند و حرکت بدهد، زمین کربلا را بالا می‌برد همانگونه که تربت آن پاک و نورانیست. پس خدای متعال، زمین کربلا را با فضیلت‌ترین باغ از باغ‌های بهشتی و بهترین مسکن در آن قرار داده است. لَا يَسْكُنُهَا إِلَّا النَّبِيُّونَ وَ الْمُرْسَلُونَ أَوْ قَالَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ خدای متعال جز انبیاء و مرسلین (و یا اینکه امام علیه‌السلام فرمود: جز پیغمبران اولوالعزم) را در آن جای نمی‌دهد. وَ إِنَّهَا لَتَزْهَرُ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ كَمَا يَزْهَرُ الْكَوْكَبُ الدُّرِيُ لِأَهْلِ الْأَرْضِ يَغْشَى نُورُهَا نُورَ أَبْصَارِ أَهْلِ الْجَنَّةِ جَمِيعاً حقیقتا زمین کربلا در بین باغ های بهشتی همانند ستاره‌ای پر نور در بین ستارگان دیگر برای اهل زمین است. این زمین در بهشت چنان نوری از خود ساطع می‌کند که نور آن چشم تمام بهشتیان را به خود جلب می‌کند. وَ هِيَ تُنَادِي أَنَا أَرْضُ اللَّهِ الْمُقَدَّسَةُ وَ الطِّينَةُ الْمُبَارَكَةُ الَّتِي تَضَمَّنَتْ سَيِّدَ الشُّهَدَاءِ وَ شَبَابَ أَهْلِ الْجَنَّةِ و ندا سر می‌دهد: من همان زمین مقدس و پاک و مبارک خدایم که سید الشهداء علیه‌السلام و سرور جوانان اهل بهشت را در بر گرفته است. 📚مستدرک الوسائل ج١٠ ص٣٢٢ 📚کامل الزیارات ص ۲۶۸.(با اندکی تفاوت) 📚بحارالانوار ج۹۸ ص۱۰۷ (با اندکی تفاوت)

اين روايت در كتاب شريف كافي با دو سند صحيح آمده است : مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ جَمِيعاً عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِذَا سَلَلْتَ الْمَيِّتَ فَقُلْ- بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ إِلَى رَحْمَتِكَ لَا إِلَى عَذَابِكَ فَإِذَا وَضَعْتَهُ فِي اللَّحْدِ فَضَعْ يَدَكَ عَلَى أُذُنِهِ فَقُلِ اللَّهُ رَبُّكَ وَ الْإِسْلَامُ دِينُكَ وَ مُحَمَّدٌ نَبِيُّكَ وَ الْقُرْآنُ كِتَابُكَ وَعَلِيٌّ إِمَامُك. امام صادق عليه السلام فرمود: وقتی ميت را در قبر نهادی،‌ بگو: به نام خدا و به ياد خدا و در راه خدا و بر دين رسول خدا - كه درود خدا بر او و آلش باد -، خدا به سوی رحمت تو می‌آيد نه به سوی عذاب تو. هنگامی كه ميت را در لحد گذاشتی،‌ دستت را بر گوشهای او بگذار و بگو: خداوند پروردگار تو، اسلام دين تو، حضرت محمد پيامبر تو، قرآن كتاب تو و علی امام تو است. 📚الأصول من الكافي، ج 3، ص 195 .