فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
【😁】
-
خاطراتـــــم😊
-
ـ ـ ـ ـــــ᪥ـــــ ـ ـ ـ
😁⇉ #استورۍ_مذهبۍ
😁⇉ #مھدوۍ_استورۍ
ـ ـ ـ ـــــ᪥ـــــ ـ ـ ـ
#ڪپۍباذڪرصلوات
#جلد_دوم_رمان_دلبرمن❤️
#استاد_متعصب_من😍
#پارت_96
دیشب برام سخت گذشت،
وقتی رسیدم خونه خیلی سرسری از جلو چشم مامان بابا دور شدم و تا دم دم های صبحم به محسن و بدبختی هام فکر کردم،
به اینکه چقدر عوضی بود و من نمیدونستم!
.....
بعد از یکی دو ساعت خواب ناآروم بیدار شدم،
سرم درد میکرد و بدنم کوفته تر از هر وقتی بود،
گوشیم و که خاموش کرده بودم تا یه کم آرامش داشته باشم و روشن کردم و به محض روشن شدن پیامک های متعددی از خودکشی های محسن برام اومد،
خیلی ازش خوشم میومد، هزار بارم زنگ زده بود و پیام داده بود!
پوزخندی به کارهاش زدم و خواستم صفحه گوشی و خاموش کنم که یهو با نقش بستن پیامی بالا صفحم، توجهم جلب شد....
یه پیام از سیاوش!
سریع پیامش و باز کردم:
'از این و اون باید بشنوم که یه رابطه جدید و شروع کردی اونم با یه بچه بسیجی؟'
هنوز مات این پیام بودم که پیام دیگه ای واسم اومد:
'تبریک میگم'
با عصبانیت گوشی و انداختم رو تخت،
حسابی آبروم رفته بود،
زانوهام و جمع کردم تو شکمم و سرم و رو پاهام گذاشتم و بی اختیار اشک ریختم.
اوضاع زندگیم بد به هم ریخته بود،
دلم بدجوری گرفته بود از دست خودم که بخاطر کار دانشگاهم باعث شدم محسن وارد زندگیم شه و من و به اینجا برسونه،
کاش زمان به عقب برمیگشت!
غرق همین افکار بودم که مامان بعد از در زدن وارد اتاق شد:
_بیدار شدی؟
سریع صورتم و پاک کردم و سرم و بلند کردم:
_آره
انگار حواسش خیلی جمع صورتم نبود که چیزی متوجه نشد و ادامه داد:
_خیلی خب پاشو یه دستی به سر و روت بکش آقا محسن اومده اینجا
با چشمای گرد شده نگاهش کردم:
_محسن؟
سری به نشونه تایید تکون داد:
_تا من یه پذیرایی ازش کنم توهم آماده شو بیا پایین
و بی اینکه منتظر جوابم بمونه از اتاق زد بیرون...
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
مداحی_آنلاین_چرا_امام_زمان_ظهور_نمیکند_استاد_انصاریان.mp3
1.19M
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
【😌🌱】
-
والعصرانالانسانلفیخسر✨
-
ـ ـ ـ ـــــ᪥ـــــ ـ ـ ـ
😌⇉ #استورۍ_مذهبۍ
😌⇉ #پست_مناسبتۍ
ـ ـ ـ ـــــ᪥ـــــ ـ ـ ـ
#ڪپۍباذڪرصلوات
#جلد_دوم_رمان_دلبرمن❤️
#استاد_متعصب_من😍
#پارت_97
به صورتم نرسیدم و فقط لباسام و مرتب کردم، حتی موهامم شونه نکردم و با همون حالت ژولیدم رفتم پایین،
محسن که روی مبل روبه روی پله ها نشسته بود و مشغول نوشیدن چای بود با دیدنم فنجون چایش و پایین آورد و از جایی که تو دید مامان بود، لبخندی تحویلم داد:
_سلام
پوزخندی بهش زدم:
_سلام!
و رفتم رو مبل روبه روش نشستم که ادامه داد:
_خوبی؟
سری تکون دادم اما قبل از جواب دادن مامان بلند شد سرپا:
_تا شما اینجایید من میرم به درختا و گلا آب بدم!
و با رفتنش به حیاط متاسفانه من و محسن تنها شدیم و دوباره صدای محسن و شنیدم:
_گوشیت چرا خاموشه؟
بیشتر تکیه دادم رو مبل و خودم و با موهای ریخته شده رو شونم مشغول کردم:
_چون حوصله نداشتم!
اومد رو مبل کناریم نشست:
_حالت خوبه؟
بیخیال موهام شدم و زل زدم تو چشماش:
_واست مهمه؟
سری به نشونه تایید تکون داد:
_اگه مهم نبود الان اینجا نبودم
نیشخندی زدم:
_اینجایی چون گوشیم خاموش بوده و میخواستی بفهمی کجام و دارم چیکار میکنم!
ابرویی بالا انداخت:
_میخواستم باهات حرف بزنم
منتظر نگاهش کردم که ادامه داد:
_حرفام و که یادت نرفته؟
دیگه تحملش داشت برام سخت میشد که بلند شدم:
_من سرم درد میکنه میخوام بخوابم، بعدا حرف بزنیم!
و راهی شدم که پشت سرم راه افتاد:
_نه مثل اینکه یادت نمونده!
توجهی به حرفش نکردم و به بالا رفتن از پله ها ادامه دادم:
_با لج بازی داری همه چی و خراب میکنی!
به اتاقم که رسیدم، جلوی در ایستادم و جواب دادم:
_من لج بازی نمیکنم، فقط حالم خوب نیست میتونی درک کنی؟
نفس عمیقی کشید:
_چرا نباید حالت خوب باشه؟
رفتم تو اتاق:
_چون تو نمیزاری!
تو چهارچوب در ایستاد:
_من؟
و با پوزخند ادامه داد:
_آها چون جمعت کردم و نذاشتم بااون دوتا نر خر بری بیرون؟
جدی نگاهش کردم:
_چون با عوضی بازیت از کمکی که بهت کردم پشیمونم کردی!
با حرص اومد تو اتاق:
_بفهم داری چی میگی!
لبه تخت نشسته بودم و روبه روم ایستاده بود که روبه روش وایسادم:
_من میفهمم تویی که خودت و زدی به نفهمی تویی تویی که...
حرفم ادامه داشت اما با بلند شدن صدای زنگ گوشیم، نیمه کاره ولش کردم و نگاهی به صفحه گوشیم کردم،
اسم سیاوش رو صفحه گوشی نقش بسته بود!
چشم از گوشی گرفتم و نیم نگاه زیرکانه ای به محسن انداختم،
چشماش بند گوشی بود که یهو گوشیم و از رو تخت برداشتم صداش و قطع کردم و خواستم حرفم و ادامه بدم که محسن پیش دستی کرد:
_کی بود؟
مکث کردم اما نباید بیشتر از این بهش رو میدادم طلبکارانه گفتم:
_به تو مربوط نیست!
و قدم برداشتم تا از کنارش رد شم که محکم شونم کشید:
_نشنیدم چی گفتی؟
از درد شونم اخمام رفت توهم:
_همکلاسیمه، کتاباش مونده دستم!
و دستش و از رو شونم انداختم که با چشم های ریز شده نگاهم کرد:
_خیلی خب آماده شو، ببریم کتاباش و بهش بدیم!
دیگه داشتم پس میفتادم از این حجم گیر دادنش که خودم و انداختم رو تخت،
دیگه مخم کشش نداشت دیگه نمیدونستم باید چیکار کنم که دوباره صدای گوشی لعنتیم بلند شد....
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
#جلد_دوم_رمان_دلبرمن❤️
#استاد_متعصب_من😍
#پارت_98
این بار دیگه صبر نکرد تا من بخوام نگاهی به گوشیم بندازم و واسه جواب دادن یا ندادن تصمیمی بگیرم و گوشی رو از دستم کشید:
_بده من ببینم!
و با حرص به صفحه گوشی نگاه کرد،
مطمئن بودم سیاوشه و همین باعث شده بود تا احمقانه به ترس بیفتم،
حتی خودمم حال خودم و نمیفهمیدم که دوباره صداش و شنیدم:
_سیاوش!
و خواست جواب بده که دستم و گذاشتم رو سرم و با صدای بلند زدم زیر گریه!
محسن در عرض یک روز ازم یه دیوونه ساخته بود،
یه دیوونه که این کارش باعث جا خوردنش شد و گوشی رو انداخت کنارم،
انگار تازه فهمیده بود که داره چه غلطی میکنه
تازه فهمیده بود در عرض این یک روز حسابی کلافم کرده بود!
دستی تو ریشاش کشید و پشت بهم ایستاد:
_کتاباش و بده بهش انقدر بهت زنگ نزنه
به گریه های بی اختیارم ادامه دادم که برگشت سمتم:
_من نمیخواستم باهات اینطوری رفتار کنم من اصلا همچین آدمی نیستم ولی تو باعث شدی!
به حرفش توجهی نکردم،
دلشکسته تر از این حرفها بودم!
روبه روم،رو زانو نشست و از چونم گرفت تا صورتم بچرخه سمتش و نگاهش کنم:
_مگه بهت نگفتم همه چیت به من مربوطه؟ مگه نگفتم...
با همون حال و همون صدای لرزون پریدم وسط حرفش:
_نگفته بودی قراره اینجوری بشی... نگفته بودی موقع عصبانیت چشم میبندی رو همه... همه چی...
نفس نفس میزدم و بیشتر از این نمیتونستم ادامه بدم که با سر انگشتاش اشک هام و پاک کرد:
_من حالم بده که تو، رفتی جایی که یه مشت آدم ناحسابی و مست دورهم بودن، ناراحتم که چشم بستی رو تعهدی که به من داشتی، به من داری!
رو ازش گرفتم:
_دنیای ما باهم فرق داره، من فقط رفته بودم یه دورهمی ساده اون دوتا پسرهم که باهامون دیدی هیچکدومشون نه ربطی به من داشتن نه به سوگند اونا فقط دوتا دوست معمولی عین همه آدمای تو اون....
نذاشت حرفم و ادامه بدم:
_من نمیخوام تو دورهمی ای بری، نمیخوام دوست معمولی ای داشته باشی!
پوزخندی زدم:
_تو میخوای از من آدمی بسازی که نیستم!
و سری به نشونه نه تکون دادم:
_من نمیتونم همچین آدمی بشم!
لبخند تلخی زد و این بار تکیه به تخت نشست:
_من نمیخوام از تو آدم دیگه ای بسازم، فقط میخوام دست از یه سری کارات برداری و بزاری همه چی خوب پیش بره
حالا که روی عصبی و بدش و دیده بودم و دیگه نمیتونستم بهش اعتماد کنم،
از رو تخت بلند شدم و همینطور که میرفتم سمت آینه تا صورتم و پاک کنم گفتم:
_ما به درد هم نمیخوریم، باید به طور مصلحت آمیز همه چیز و تموم کنیم!
بلند شد:
_انقدر برات سخته مهمونی نرفتن؟
از تو آینه نگاهش کردم:
_نه، اینکه ادای آدمای شبیه تورو دربیارم برام سخته، لطفا تمومش کن!
ابرویی بالا انداخت:
_من تصمیمی واسه تموم کردنش ندارم توهم بس کن این حرفارو که نمیخوام دوباره حرفای دیروز و پیش بکشم
برگشتم سمتش:
_این حرفام وقتی تموم میشه که تو بفهمی باید همه چیز و بهم بزنیم
قدم برداشت سمتم و با فاصله کم روبه روم ایستاد و سرش و نزدیک گوشم آورد:
_هیچ چیز تموم نمیشه، ما باهم ازدواج میکنیم
و سرش و برد عقب:
_از حالاهم به فکر مراسم عقد باش!
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
#یا_صاحب_الزمان
آرزویم همه این است که در خیمهی تو
بنگــرم از کرمت بنده ی خدمتکارم
#امام_زمان_علیه_السلام
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
【🦋】
-
قشنگےِ سجــــده اینہ کھ ؛
تو گوشزمین پچ پچ میڪنی ؛<🌍>
ولے توآسمونصداتومیشنون . . :)♥️
ـ ـ ـ ـــــ᪥ـــــ ـ ـ ـ
🦋⇉ #هر_آیه_یڪ_درس
ـ ـ ـ ـــــ᪥ـــــ ـ ـ ـ
#ڪپۍباذڪرصلوات
#جلد_دوم_رمان_دلبرمن❤️
#استاد_متعصب_من😍
#پارت_99
حرفش و زد و راهی خروج از اتاق شد که صداش زدم:
_محسن...
نرسیده به در ایستاد و سر چرخوند به سمتم،
منتظر بود تا حرفم و ادامه بدم و من هم زیاد منتظرش نذاشتم
یه قدم رفتم جلو و گفتم:
_به فکر مراسم عقد باشم؟
سری به نشونه تایید تکون داد؛
ادامه دادم:
_واست مهم نیست که من...من علاقه ای به شروع این زندگی با تو ندارم؟
حرفم و زدم اما نمیدونم چرا ته دلم یه حالی بودم
یه حال عجیب!
مگه دروغ گفته بودم؟
شنیدن صداش باعث شد تا از فکر بیرون بیام:
_واسه امروز کافیه...دیگه ادامه نده
و از اتاق بیرون رفت و چه حالی ازم گرفت نگاه ناراحت آخرش!
#محسن
تو ماشین نشستم و کلافه سرم و رو فرمون گذاشتم،
نمیفهمیدم دارم چیکار میکنم
چرا انقدر عوض شده بودم؟
چرا این دختر انقدر برام جدی شده بود؟
انقدر که بخاطر بودنش تو جمع مختلط نتونسته بودم عصبانیتم و کنترل کنم و دست روش بلند کرده بودم،
انقدر که میخواستم مال خودم بشه حالا هر طور که شده!
نمیفهمیدم چه بلایی سرم اومده
چی باعث شده تا بی اختیار وسط اون حجم از عصبانیت و کلافگی به دوست داشتنش اعتراف کنم...
گیج شده بودم!
با شنیدن صدای تق تقی که به شیشه ماشین میخورد به خودم اومدم ،
پدر الناز کنار ماشین ایستاده بود و با تعجب داشت نگاهم میکرد که شیشه رو پایین دادم:
_سلام آقای رحمتی
با همون تعجب مشهود چهرش جواب سلامم و داد:
_سلام چرا اینجا وایسادی؟منتظر النازی؟
سری به نشونه رد حرفش تکون دادم:
_نه الناز و دیدم،داشتم میرفتم که یهو سر درد گرفتم این شد که...
حرفم و برید:
_سردرد چرا؟
و سریع ادامه داد:
_رنگ و روتم پریده...تو خوبی؟
لبخند سرسری تحویلش دادم:
_چیزی نیست خوبم،اگه اجازه بدید من میرم
و به هر سختی ای که بود باهاش خداحافظی کردم و از اونجا دور و دورتر شدم.
انقدر بی حوصله که دیگه پی کار هام و نگرفتم و یک راست رفتم خونه،
تموم هوش و حواسم پی الناز بود پی دختری که کارهاش داشت دیوونم میکرد و فکر اینکه با کسی جز من در ارتباط باشه داغونم!
انگار چشم بسته بودم رو همه چی و فقط به الناز و داشتنش فکر میکردم به اینکه زودتر عقدش کنم به اینکه کاری کنم یه عشق واقعی و باهام تجربه کنه به این که اون و متعلق به خودم کنم!
تو همین افکار سیر میکردم که رسیدم خونه،
قصد نداشتم امروز و جایی برم که ماشین و بردم تو حیاط و بعد راهی داخل خونه شدم.
بابا با مجتبی مشغول حرف زدن بود و از بقیه خبری نبود که سلامی کردم وخواستم برم تو اتاق که صدای مجتبی رو شنیدم:
_محسن
برگشتم و جواب دادم:
_جانم؟
جدی نگاهم کرد:
_حالت خوبه داداش؟
سری به نشونه تایید تکون دادم که این باربابا گفت:
_پس چرا هیچ توجهی نکردی؟داشتیم راجع به تو حرف میزدیم!
متوجه حرفاشون نشده بودم که ابرویی بالا انداختم:
_یه کم فکرم درگیر کارامه نشنیدم
و رفتم سمتشون:
_چیزی شده؟
بابا سری به نشونه تایید تکون داد:
_اگه موافق باشی میخوایم عقد تو و الناز و یه کم بندازیم جلوتر!
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
#جلد_دوم_رمان_دلبرمن❤️
#استاد_متعصب_من😍
#پارت_100
با تعجب نگاهش کردم که ادامه داد:
_به احتمال زیاد من واسه اون روز باید برم مالزی نه فقط من مجتبی هم باید همراهم بیاد و یه ماهی اونجا کار داریم اگه عقد و نندازیم جلوتر باید بندازیمش عقب تر و میدونی که عادت ندارم کار خیر و بندازم عقب!
نمیدونستم باید چی بگم که این بار مجتبی گفت:
_حالا نظرت چیه؟اصلا مگه واسه تو و الناز خانم فرقی هم داره؟
مونده بودم چی بگم از یه طرف خوشحال بودم و از طرف دیگه مشکلاتم با الناز تو ذهنم یادآوری میشد،
مشکلاتی که نمیتونستم حرفی ازشون بزنم بخاطر همین ناچار گفتم:
_یعنی شما میگید مراسم و کی بگیریم؟
بابا جواب داد:
_با آقای رحمتی حرف بزنم اگه موافق باشه جمعه آینده یعنی 12 روز دیگه!
حرفی نزدم که بابا ادامه داد:
_توهم با الناز حرف بزن ببین موافقه
زیرلب باشه ای گفتم:
_من فعلا میرم تو اتاق یه کمی استراحت کنم
و خودم و به طبقه بالا رسوندم.
همه چیز بد جوری بهم گره خورده بود...
#الی
با دوباره شنیدن صدای شکم گرسنه ام از اتاق زدم بیرون:
_مامان جان غذا چیزی داریم؟
صدای مامان از طبقه پایین به گوشم رسید:
_دو ساعته دارم صدات میزنم افتخار نمیدی بیای واسه شکم خودت غذا بخوری حالا گشنته؟
به غر زدنش خندیدم و همزمان با رسیدن به پایین پله ها گفتم:
_این فرزند پشیمونت رو ببخش!
و باخنده ادامه دادم:
_حالا ناهار داریم؟
انگار کور شده بودم که با اشاره دست مامان به سمت آشپزخونه متوجه بابا در حال غذا خوردن شدم و شاد و شنگول رفتم تو آشپزخونه:
_خب از اول میگفتی بابا اینجاست!
و یه ظرف از قیمه بادمجونی که بابا با اشتها داشت میخورد واسه خودم کشیدم و روبه روی بابا نشستم و مثل یه گشنه تمام عیار مشغول خوردن شدم که یهونگاه بابا توجهم و به خودش جلب کرد،
زل زده بود بهم و انگار میخواست حرفی بزنه که غذای تو دهنم و قورت دادم و گفتم:
_جونم؟
دقیق تر نگاهم کرد:
_دیشب کجا بودی؟
با این حرفش آب دهنم و به سختی قورت دادم،
انگار کم کم باید فاتحه خودم و میخوندم و اینطور که بوش میومد محسن بالاخره کار خودش و کرده بود!
سکوتم که طولانی شد مامان اومد تو آشپزخونه:
_این چه سوالیه؟
خب معلومه پیش محسن بوده
و نگاهی به من که لال شده بودم انداخت:
_بچه ام با حیاست روش نمیشه از جزییات رفت و اومدش با نامزدش بهت بگه!
و لبخندی که دلگرمم کرد تحویلم داد .
داشتم به حرفهای مامان امیدوار میشدم و به خودم روحیه میدادم که بابا فقط میخواسته بدونه دارم چیکار میکنم و هنوز لو نرفتم که بابا یه کمی آب نوشید و گفت:
_تو ماشین یه پاکت سیگار افتاده...محسن سیگار میکشه؟
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟