#شعر #ملک_الشعراء_بهار (محمد تقی بهار) ملک الشعرای بهار در مجلسی بود .قرار شد از طبعش امتحان به عمل آید . چهار اسم را تعیین کردند که بهار در دو بیت هر چهار را بیاورد. (تسبیح – چراغ – نمک – چنار) ملک الشعرا سرود: با خرقه و تسبیح مرا دید چو یار * گفتا ز چراغ زهد ناید انوار کس شهد ندیده است در کان نمک * کس میوه نچیده است از شاخ چنار بعد اسامی: ( خروس – انگور – درفش – سنگ ) را مطرح کردند . پس بهار چنین سرود: برخاست خروس صبح برخیز ای دوست * خون دل انگور فکن در رگ و پوست عشق من و تو قصه ی مشت است و درفش * جور من و دل صحبت سنگ است و سبوست دیگری گفت: اگر استاد کلمات ( گل رازقی – سیگار – لاله – کشک ) را که خیلی دور از مفهوم یکدیگرند در شعر بگنجاند همه به برتری وی اذعان خواهیم کرد ملک الشعرا پس از لحظه ای چنین سرود: ای برده گل رازقی از روی تو رشک * در دیده مه زدود سیگار تو اشک گفتم که چو لاله داغدار است دلم * گفتی که دهم کام دلت یعنی کشک جوانی حاضر بود گفت: شاید استاد ابیات خوانده شده را قبلا سروده باشند. اگر ( آیینه – اره – کفش – غوره) را در یک رباعی آورند دیگر کسی را جای تردید باقی نخواهد ماند. و بهار چنین سرود: چون آینه نور خیز کشتی احسنت * چون اره به خلق تیز گشتی احسنت در کفش ادیبان جهان کردی پای * غوره نشده مویز گشتی احسنت @DUROUS_ALSHABAB

#ادیب_نیشابوری #لذت_درس گاهي اديب نيشابوري شعر زير را در كلاس درس مي خواند: لذات دنيوي همه پوچ است نزد من در خاطر، از تغيّر آن، هيچ ترس نيست روزِ تنعّم و شبِ عيش و طرب، مرا غير از شبِ مطالعه و روزِ درس نيست @DUROUS_ALSHABAB

#أل #أل_تعریف #اقسام_أل_تعریف #شرح_لمعه (#شهید_ثانی) #أل عوض از #مضاف_إلیه یکی از کاربردهای أل تعریف، #اختصار است. بدین معنا که متکلم، مضاف الیه را حذف نموده و به جای آن #أل حرف تعریف را بر مضاف داخل می کند. مثال: #شهید ثانی در الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیة (المحشى - كلانتر)، ج‌5، ص: 30 می فرماید: (و للموالي) أي #موالي_الموصي، و #اللام عوض عن المضاف إليه یعنی: منظور شهید اول از «للموالی»، همان «موالی الموصی» است، پس #ال در #للموالی عوض از مضاف الیه محذوف است. @DUROUS_ALSHABAB

#آرزوی_محال #آسایش_دنیوی #مؤمن علامه مجلسی به نقل از اعلام الدین دیلمی از امام صادق علیه السلام نقل می کند: چهار چیز است که هیچ یک از انبیاء و اوصیاء و تابعان آنان از آن به دور نبوده اند: فقر مالی؛ بیماری جسمی؛ کافری که به دنبال کشتن آنهاست؛ و منافقی که در پی عیبجویی از آنان است. نیز حضرتش به اصحاب خویش فرمود: آرزوی محال نکنید. پس اصحابش (با تعجب) فرمودند: و چه کسی آرزوی محال می کند؟! پی ایشان فرمود: شما! آیا تمنّای آسایش دنیوی ندارید؟! گفتند: بله داریم. پس حضرت فرمودند: آسایش دنیوی برای مؤمن محال است. بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏78 ؛ ص195 وَ قَالَ الصَّادِقُ ع‏ أَرْبَعَةٌ لَمْ تَخْلُ مِنْهَا الْأَنْبِيَاءُ وَ لَا الْأَوْصِيَاءُ وَ لَا أَتْبَاعُهُمْ الْفَقْرُ فِي الْمَالِ وَ الْمَرَضُ فِي الْجِسْمِ وَ كَافِرٌ يَطْلُبُ قَتْلَهُمْ وَ مُنَافِقٌ يَقْفُو أَثَرَهُمْ. وَ قَالَ ع لِأَصْحَابِهِ لَا تَتَمَنَّوُا الْمُسْتَحِيلَ قَالُوا وَ مَنْ يَتَمَنَّى الْمُسْتَحِيلَ فَقَالَ أَنْتُمْ أَ لَسْتُمْ تَمَنَّوْنَ الرَّاحَةَ فِي الدُّنْيَا قَالُوا بَلَى فَقَالَ الرَّاحَةُ لِلْمُؤْمِنِ فِي الدُّنْيَا مُسْتَحِيلَةٌ. @DUROUS_ALSHABAB

🔹 بیانات استاد حجت‌الاسلام والمسلمین ربانی بیرجندی در درس خارج فقه در مورد تاریخ غزه و پاسخ به شبهه ناصبی بودن فلسطینی ها آبان ۱۴۰۲ ............................................. آثار و اسناد علما و اساتید حوزه علمیه خراسان را در کانال میراث فقاهت خراسان دنبال کنید: https://eitaa.com/joinchat/2033975358C93349617f8

#فقه #لغت و #صرف #آیات_الأحکام #صید در قرآن و فقه1 خدای تعالی در 6 آیه از قرآن دربارۀ #صید سخن گفته است که همگی آنها در سورۀ مائده است. (آیات: 1 و 2 و 4 و 94 و 95 و 96) واژۀ #الصید در آیات: 1 و 94 و 95 و 96 و واژۀ #إصطادوا در آیه: 2 واژۀ #ما موصوله در آیۀ: 4 صید در #لغت و #صرف واژۀ «صيد» در لغت به دو معنا به کار رفته است: 1. معنای مصدری؛ یعنی: (شكار كردن) «صاده صيدا: قنصه و اخذه بحيلة» 2. صفت مشبهه به معنای اسم مفعول؛ يعنى (شكار شده) مثل آیۀ 95 سوره مائده: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ» صید در #فقه: صيد در فقه دو #حکم_تکلیفی دارد: 1. #حرام (ممنوع)، و آن در صورتی است که برای تفریح و خوشگذرانی باشد. 2. #مباح (جایز)، و آن در صورتى است كه شخص براى تأمين مخارج خويش و عائله‏اش شكار كند. #سفر_و_نماز_شکارچی: فقهاء سفر كسانى را كه براى تفريح به شكار می روند سفر معصيت دانسته و می گویند باید نمازش را تمام (کامل) بخواند و اگر در ماه رمضان است باید روزه هم بگیرد اگر چه در سفر است. گویا حرمت شكار تفريحى بدین خاطر است که روا نيست انسان براى ارضاء تمايل نفسانى خويش حيوانات و پرندگانى را كه در اين زمين پهناور بى آنكه به كسى آزار برسانند مي چرند و ميپرند و خداى خويش را تسبيح مي كنند، از نردبان هستى پياده كند. ولى اگر احتياج داشته باشد آن مطلب ديگرى است. @DUROUS_ALSHABAB

#فقه #اصول_فقه #آیات_الأحکام #صید در قرآن و فقه2 صید در #اصول_فقه برخی استعمال واژۀ #صید در آیه 96 سورۀ مائده را از باب #استعمال_لفظ_در_دو_معنا دانسته اند: أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَ طَعٰامُهُ مَتٰاعاً لَكُمْ وَ لِلسَّيّٰارَةِ وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مٰا دُمْتُمْ حُرُماً (مائدة؛ 96) آیت الله سیفی مازندرانی در دليل تحرير الوسيلة - الصيد و الذباحة؛ ص: 2 می گوید: بدیهی است که منظور از واژۀ #صید اعم معنای مصدری و اسم مفعولی آن است یعنی حلال و حرام بودن هم دربارۀ عمل شکار است و هم دربارۀ خوردن حیوان شکار شده است. @DUROUS_ALSHABAB

#نحو #استثناء #کتاب الاستغناء فی احکام الاستثناءنوشته شهاب‌الدین ادريس بن عبد الرحمن ابن عبد اللّه صنهاجى قرافی(626-682، 684 ق) از عالمان اصول، فقه و علوم عقلی و از بزرگان و مشایخ مذهب مالکی است این اثر توسط محمد عبدالقادر عطا تحقیق شده است. هرچند که بنیان کتاب بر موضوعی نحوی استوار است با این وجود مسائل متعدد غیر نحوی مرتبط با لغت، صرف، بلاغت، فقه، اصول، کلام، و معانی و بیان و مسائل مختلف آن از جمله مجاز، استعاره، حصر، تقدیم و تاخیر و دیگرمسائل را نیز شامل شده است. کتاب در یک تمهید و پنجاه و یک باب تنظیم شده است. نویسنده در ارائه موضوعات مختلف کتاب آنها را به مسائل و فوائد تقسیم کرده است و عناوین کوچک بسیاری اعم از فوائد، سؤالات، و تنبیهات را در این اثر گردآوده است. قرافی ضمن اشاره به آرای اصولیان در خصوص استثنا تلاش کرده با تکیه بر کتب و مصادر نحوی مهم، میان نظرات آنان و نحویان در مباحث نحوی هماهنگی ایجاد نماید. مؤلف به نظرات فقها پیرامون اسثتثنا در آیاتی که متضمن احکام شرعی است توجه کرده و بخش‌های پایانی کتاب را به استثنای مورد توجه فقها که در برخی از مباحث فقهی مطرح است، اختصاص داده است. اثر یاد شده سرشار از آیات قرآنی است که نویسنده به‌عنوان شاهد آورده و در اغلب موارد به شیوه پرسش به توضیح مطالبی پیرامون لفظ، حکم، اعراب آیه و نوع استثایی که آیه متضمن آن است با تکیه بر منابع تفسیری، پرداخته است @DUROUS_ALSHABAB

دربارۀ علوم غریبه؟! پیام بعدی ان شاء الله

#بلاغت چیستی #ثبوت و #حدوث 1 استاد حجة الإسلام مهدی رضایی حوزه علمیه مشهد مدرسه نواب

#بلاغت چیستی #ثبوت و #حدوث 2 استاد حجة الإسلام مهدی رضایی حوزه علمیه مشهد مدرسه نواب

#علوم_غریبه 1 در جمعی از دوستان نشسته بودیم، گفتند فلانی علوم غریبه خوانده است. گفتم فلانی، علوم غریبه چیست؟ چه درسی یا کتابی از این علوم را خوانده ای؟ گفت: یکی از آن کتاب ها، کتابی است که اگر بخوانی شب از ترس خوابت نمی برد. نمی دانی اول که آن را می خواندم چقدر می ترسیدم؟! شب ها قبل از خواب چقدر دعا و اوراد می خواندم؟!! گفتم نامش چه بود؟ گفت: «کَلّه سر» (به فتح کاف و تشدید لام و بدون تشدید راء). مرا می گویی، بی اختیار خندیدم، گفت چرا می خندی؟ گفتم داداش اسم آن کتاب که خوانده ای «کُلُّهُ سِرّ» است و هر حرفش اشاره به علمی دارد: ک: کیمیا (همان شیمیا یعنی شیمی امروز است که در گذشته با آرزوی کشف روش تبدیل مس به طلا بدان می پرداختند. و در آخر با #فنای #طلای_عُمر دست حسرت به سر می کوبیدند.) ل: لیمیا هـ: هیمیا س: سیمیا ر: ریمیا و آن کتاب که خوانده ای نام رسمی اش «اسرار قاسمی» است و اما اعتبار این کتاب بماند. (البته کتاب دیگری هم توسط شخص دیگری با نام کلّه سر چاپ شده است.) نا گفته نماند علوم غریبه منحصر در این 5 تا نیست. أعداد (أوفاق)؛ و رمل؛ و حروف؛ و تکسیر؛ و جفر؛ طلسمات از شاخه های دیگر این علوم هستند. #مقصود: برخی از طلاب به جای اشتغال به علوم رسمی که برای فهم قرآن و روایات معصومین به آنها نیاز است، دنبال چیزهای دیگری هستند و گاه گرفتار #مدّعیان_کذّاب می شوند. @DUROUS_ALSHABAB

#علوم_غریبه 2 #اسطرلاب اسطرلاب #ابزار نجومی #نه علوم غریبه بی خبری از برخی علوم رایج بین مردمان قدیم به حدی رسیده که برخی اسطرلاب را از علوم غریبه و ابزاری برای #غیب_گویی یا ابزرای نامشروع برای #تحصیل_علم_به_احکام_شرعی می پندارند. ابوریحان بیرونی در کتاب التفهیم لأوائل صناعة التنجیم ص285 می گوید: باب چهارم - در اسطرلاب اسطرلاب چیست؟ این آلتی است یونانیان را، نامش اسطرلابون، أی: آیینۀ نجوم. ..... و بدین آلت دانسته آید وقتها و آنچه از روز و شب گذشته بود، به آسانی و غایت درستی. و نیز دیگر کارها که از بسیاری نتوان شمردن. #کاربرد_اسطرلاب: تا حدود 200 کاربرد برای این ابزار شمرده اند. ابوریحان در این کتاب به برخی از کاربردهای اسطرلاب اشاره نموده است، که فهرست آن از این قرار است: 1.اندازه گیری ارتفاع خورشید (چشمۀ آفتاب) 2.اندازه گیری طول سایۀ اشیاء در ساعت های مختلف روز. 3.دانستن طالع (منظور از طالع، مقدار ساعت برآمده از خورسید است نه طالع بینی به معنایی که در عرف ما رایج است ) مثلا الآن چند ساعت از طلوع می گذرد؟ 4.تعیین مقدار ساعات یک روز (اندازۀ طول هر روز) 5.تخمین فاصلۀ سیارات 6.تعیین ساعت های شب 7. تعیین ساعت طلوع و غروب ستارگان 8.اندازه گیری مسافتها و مقدار فاصلۀ بین دو شیء 9.اندازه گیری عمق چاه 10.اندازه گیری ارتفاع مناره و کوه و ساختمان و ... #نتیجه: اسطرلاب هیچ کارآیی در احکام شرعی ندارد. بله برای تعیین جهت قبله هم به کار می رود. (موضوع خارجی) #دفع_توهم: احکام نجومی با اسطرلاب کشف نمی شود. @DUROUS_ALSHABAB

کتاب التفهیم ابوریحان بیرونی با تصحیح استاد جلال الدین همایی @DUROUS_ALSHABAB

#لغت #مثلثات #قطرب #علوم_غریبه 3 شش روز قبل یکی از دوستان یکی از دفترهای یادداشت بنده را برداشت و قسمتی را که مربوط به رونویسی مثلثات ابوعلی قطرب بود، ورق زد و گفت: الآن این چیزها برای طلاب و دانشجویان عصر ما علوم غریبه است. گفتم چون کتابش یافت نمی شد و حجمش کم بود، رونویسی کردم. چند صفحه قبل را دید، گفتم #منظومه_کبری در منطق است که منطق کبری را به شعر پارسی سروده است، این را هم رونویسی کرده بودم. بعدش گفتم: آن روزها #موبایل و #فضای_مجازی نبود. بله به حدی در کتابخانه مطالعه می کردیم که هر روز بعد از خاموش کردن لامپ کتابخانه ما را بیرون می کردند. #نمونه_مثلثات شَکل (به فتح شین) : مثل و شبه شِکل (به کسر شین) : قبح و ذلت شُکل (به ضم شین) : تمثال حیوانات شَرب: جماعتی که بر غذایی گِرد آمده باشند. شِرب: مکانی که آب دارد. (موضع الماء) شُرب: نوشیدن @DUROUS_ALSHABAB

#أنا #تلفظ_أنا #ضمیر_متکلم #قرآن سؤال: چرا ضمیر «أنا» را با الف می نویسند؟ پاسخ: چون در زمان وقف با الف خوانده می شود هر چند در زمان وصل، الف حذف می شود. نکته: #اثبات_الف (أنا) در وصل : در کتاب شرح الشاطبية ص 164 می گوید: از میان قاریان سبعه، نافع الف «أنا» را در 12 مورد در زمان وصل به واژۀ بعدش، تلفظ کرده است. در دو آیه، حرف بعدش #همزۀ_مضموم است: 1- سوره بقره: «أنا أحيي وأميت» 2- سوره يوسف: «أنا أنبئكم بتأويل» در ده آیه حرف بعدش #همزۀ_مفتوح است: 1- سوره انعام: «وأنا أول المسلمين» 2- سوره أعراف: «أنا أول المؤمنين» 3- سوره یوسف: «أنا أخوك» 4 و5 سوره کهف: «أنا أكثر منك مالاً وولدا» و «أنا أقل» 6 و 7- سوره نمل: «أنا آتيك به قبل أن تقوم من مقامك»، و «أنا آتيك به قبل أن يرتد إليك طرفك» 8- سوره غافر: «وأنا أدعوكم» 8- سوره زخرف: «فأنا أول العابدين» 10- سوره ممتحنة: «وأنا أعلم» قالون نیز در سسه مورد که بعد از «أنا» حرف #همزۀ_مکسور است، الف أنا را تلفظ نموده است: 1- سوره أعراف: «إن أنا نذير وبشير لقوم يؤمنون» 2- سوره شعراء: «إن أنا إلا نذير مبين» 3- سوره أحقاف: «وما أنا إلا نذير مبين» بالأحقاف منبع: النشر 2: 231، الإتحاف: 161. ابوحیان در البحر المحیط ج 2:ص 288: «وإثبات الألف وصلا ووقفا لغة تميم، ولغة غيرهم حذفها في الوصل: ولا تثبت إلا في الشعر» @DUROUS_ALSHABAB

#ضمیر در آیۀ زیر 36 ضمیر بارز و مستتر وجود دارد. این آیه حاوی بیشترین تعداد ضمیر است. آیۀ 31 سوره نور: وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُيُوبِهِنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَني‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَني‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفينَ مِنْ زينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَميعاً أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون‏ تعداد 23 مورد ضمیر مرفوع و مجرور برای جمع مؤنث تعداد 5 مورد ضمیر مستتر تعداد 6 مورد ضمیر بارز برای جمع مذکر غایب و مخاطب تعداد 1 ضمیر مفرد مؤنث غایب @DUROUS_ALSHABAB

💐 مقام معظم رهبری (مدظله العالی): به نظر من بنیان گذار بنای حفظ حوادث با ادبیات و هنر، زینب کبری (سلام‌ اللَّه‌ علیها) است. اگر حرکت و اقدام حضرت زینب نمی بود و بعد از آن بزرگوار هم بقیه‌ اهل بیت (علیهم‌ السّلام) - حضرت سجاد و دیگران - نمی بودند، حادثه‌ عاشورا در تاریخ نمی ماند. بله، سنت الهی این است که این‌گونه حوادث در تاریخ ماندگار شود؛ اما همه‌ سنت های الهی عملکردش از طریق ساز و کارهای معینی است. ساز و کار بقای این حقایق در تاریخ این است که اصحاب سِرّ، اصحاب درد، رازدانان و کسانی که از این دقایق مطلع شدند، این را در اختیار دیگران بگذارند. (۳۱/شهریور/۱۳۸۴) @DUROUS_ALSHABAB

#راویان_شیعه #روایات_عامه #شیعیان_پاسبان_حدیث_عامه در پیام سابق گفتیم: به اقرار علمای عامه، راویان سنی مذهب، دروغگوترین مردمان روی زمین هستند. اکنون می خواهیم با استناد به منابع عامه (اهل تسنن) شواهدی ذکر کنیم که: #راویان_شیعی پایه و رکن حفظ حدیث و سنت رسول گرامی اسلام بوده اند و اگر اینان نبودند، حتی سنت منقول در منابع و مصادر حدیثی عامه نیز از بین می رفت. نمونه اول: ابن ابی حاتم که در قرن سوم و چهارم می زیسته و متوفای 327 هجری است در کتاب « #الجرح_و_التعدیل » در شرح حال #حکم_بن_عتیبه (متولد94 یا 96 هجری و متوفای 193 هجری) می نویسد: چون شعبه بن حجاج وارد بصره شد، به او گفتند از موثقان اصحاب خویش (کسانی که سخن شان قابل اعتماد است)، برای ما روایت نقل کن. او گفت: اگر بخواهم از اصحاب موثق خویش روایت نقل کنم، #فقط از تعداد اندکی از #شیعه نقل خواهم کرد. کسانی مانند: حکم بن عتیبه؛ سلمة بن کهیل؛ حبیب بن ابی ثابت؛ و منصور توضیح تکمیلی: الف- شعبة بن الحجاج (متولد83 هجری و متوفای160): نويسندگان صحاح سته و ديگران به احاديث شعبة بن حجاج استدلال مى کنند. احاديث او در صحيح بخارى و صحيح مسلم موجود است. متن ابن ابی حاتم رازی: 19 - الحكم بن عتيبة. حدثنا عبد الرحمن نا محمد بن يحيى نا يحيى بن المغيرة نا جرير قال لما ورد شعبة البصرة قالوا له حدثنا عن ثقات اصحابك، قال: ان حدثتكم عن ثقات اصحابي فانما احدثكم عن نفير يسير من هذه الشيعة، الحكم بن عتيبة، وسلمة بن كهيل، وحبيب بن أبي ثابت، ومنصور. @DUROUS_ALSHABAB

#رجال #راویان_عامه

#قرآن #ترجمه آیه 138 سورۀ #البقرة #مصدر_منصوب #صِبغَة (1) #نقد_ترجمه_های_مشهور سورۀ بقره آیۀ 138: «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُون‏» #فولادوند : «اين است نگارگرى الهى؛ و كيست خوش ‏نگارتر از خدا؟ و ما او را پرستندگانيم.» #نقد: اضافه کرده عبارت (این است) در ابتدای آیه بدین معناست که ایشان «صبغة الله» را خبر برای مبتدای مقدر پنداشته اند. در حالی که #صبغةَ اللهِ منصوب است نه مرفوع. #مشکینی : « (آرى ايمان دلهاى ما) رنگ ‏آميزى خدايى است و كيست كه رنگ‏ آميزيش بهتر از خدا باشد؟ و ما پرستندگان اوييم.» #نقد: ذکر واژۀ (آری) هیچ دلیلی ندارد. تقدیر (ایمان دلهای ما) نیز بی دلیل است. ضمن اینکه قرینه ای بر حذف آن نداریم. ظاهر عبارت ایشان -(ایمان دلهای ما رنگ آمیزی خدایی است)- نیز این است که صبغة الله خبر برای مبتدای مقدر است. در حالی که صبغة منصوب است. #مکارم : «رنگ خدايى (بپذيريد! رنگ ايمان و توحيد و اسلام؛) و چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است؟! و ما تنها او را عبادت مى‏كنيم.» #نقد: ترجمه (رنگ خدایی بپذیرید) مقبول است. زیرا گاهی مفعول مطلق نائب فعل امر است (قبلا دربارۀ #مفعول_مطلق_نائب_فعل امر نوشته ام.) (من أحسن) برای سؤال از شخص است نه سؤال از رنگ، بنابر این ترجمۀ ( چه رنگى از رنگ خدايى بهتر است؟!) صحیح نمی باشد. عابدون اسم فاعل است ولی به صورت فعل مضارع ترجمه شده است. ترجمه های زیر نزدیکتر به صحت است: #انصاریان : « [به يهود و نصارى بگوييد:] رنگ خدا را [كه اسلام است، انتخاب كنيد] و چه كسى رنگش نيكوتر از رنگ خداست؟ و ما فقط پرستش كنندگان اوييم.» #رضایی : «رنگ خدايى (بپذيريد.) و خوش رنگ‏تر از خدا كيست؟ و ما تنها پرستش‏كنندگان اوييم.» البته اضافه کردن عبارت (به يهود و نصارى بگوييد) در ترجمۀ آقای انصاریان بی دلیل است. هر دو ترجمه صبغة الله را به معنای امر گرفته اند که صحیح است. توضیح واژۀ #صبغة ..... @DUROUS_ALSHABAB

#لغت #قرآن #صِبغَة (2) سورۀ بقره آیۀ 138: «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُون‏» صَبغ: به فتح صاد، مصدر و به معنای (رنگ كردن) است. أما دربارۀ #صِبغ: به كسر صاد، دو نظر است: 1- مصدر همانند صَبغ. 2- صفت مشبهه به معنای اسم مفعول (رنگ شده). مؤیّد نظریۀ دوم آن است که به (غذای مایع مانند خورشت قیمه و قورمه و نیز سوپ و آبگوشت و حتی سرکه و روغن) #صِبغ می گویند، و وجه تسمیه اش این است كه چون نان را در خورشت فرو برند، به حدی با آن آغشته می شود که به رنگ و طعم آن خورشت در می آید. (اقرب الموارد). استعمال #صِبغ به معنای خورشت در #قرآن: آیۀ 20 از سورۀ مؤمنون: «وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْناءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ‏ لِلْآكِلِينَ» و اما #صِبْغَةَ : بر پایۀ آنچه دربارۀ #صِبغ به کسر صاد، گفته شد در #صِبغَة نیز دو احتمال است: 1- مصدر نوع باشد، در این صورت #تاء برای دلالت بر نوع است و #هدف از اضافه کردن این واژه نیز بیان نوع آن است. پس #صِبغةَ اللهِ (رنگ کردن خدا) {از باب اضافۀ مصدر به فاعل}. 2- اسم به معنای (رنگ) در این صورت اضافۀ آن برای بیان نسبت و صاحب این رنگ است. و #تاء نیز برای دلالت بر نقل از مصدر به اسم است، همانند تاء در معجزة. و اما توضیح آیۀ «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ‏ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ» بقره: 138 و ربط آن به آیات قبل ..... @DUROUS_ALSHABAB

#صبغة #وصل_و_فصل ارتباط_آیات #تفسیر «صِبْغَةَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ‌ صِبْغَةً وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ» بقره: 138. با بررسی ربط این آیه به آیات قبل، و علت فصل (ترک عطف) این آیه از آیات قبل، علت برخی تقدیرها و ترجمه هایی که نقدش گذشت، معلوم می‌شود. در آیه 135 سخن اهل کتاب به مسلمانان را نقل می کند : «كُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا» و سپس در جواب آنان می فرماید: «قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً» و معلوم است که ترک عطف برای ردّ و اعلام بطلان دعوت آنان است. از این رو ترک عطف در آيه 136:‌ «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ ...» از باب کمال اتصال و یا شبه کمال اتصال است، یعنی هدف از ذکرش این است: حال که دعوت شما مردود و دعوت ما حق است پس برشما مسلمین است که دعوت کنید و بر آنان است که دعوت را پاسخ گویند. پس اگر شما دعوت کنید، عکس العمل اهل کتاب در برابر دعوت شما چنین خواهد بود که در آیۀ 137 می فرماید: فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ ما آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما هُمْ في‏ شِقاقٍ فَسَيَكْفيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّميعُ الْعَليم‏ و در نهایت در برابر غسل تعمید که از مناسب تشرف به آیین اهل کتاب (مسیحیت) است، می فرماید: «صِبْغَةَ اللَّهِ» يعنى: ايمان باين پيغمبر و پيامبران ديگر رنگ خدائى و دين خداست و رنگ خدائى بهترين رنگهاست و ما باو عابديم. لازم به ذکر است که در روایتی عيّاشى از امام صادق عليه السّلام نقل كرده فرمود: الصِّبْغَةُ ، الْإِسْلَامُ. منظور از صبغه ايمان و دين اسلام است. نکته ای دربارۀ #غسل_تعميد در مجمع فرموده: بعضى از نصارى مولود خويش را در آبيكه بآن معموديّه گويند فرو مى‌بردند و آنرا تطهير مولود قرار ميدادند. بقولى يهود و نصارى فرزندان خويش را رنگ يهوديت و نصرانيّت ميزدند يعنى دين خويش را بآنها تلقين ميكردند. راجع باين قول است كه عمر بن الخطاب از بنى تغلب پيمان گرفت كه فرزندان خويش را رنگ نصرانيّت نزنند. بلكه آنها را بگذارند بزرگ شوند سپس هر دين را كه خواستند بپذيرند. @DUROUS_ALSHABAB