📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 🌿شاخه زیتون🌿 #قسمت_پنجاه_و_هفت مثل ماهی ای که از آب بیرون افتاده باشد و تازه قدر آب را بفهمد، من هم تازه فهمیده ام تنفس در هوای وطن چه غنیمتی ست. شب نیمه شعبان است و من انقدر درگیر کارهای سفرم بوده ام که حتی آمدن شعبان را متوجه نشدم. من که همیشه عاشق اعیاد شعبانیه بودم و محال بود شیرینی نپزم، امسال حتی یادم رفته بود روز پاسدار و جانباز را به عمو صادق تبریک بگویم. خودش هم ماموریت بود و کلا همه چیز یادم رفت. حالا، شب نیمه شعبان دلم هوای شیرینی و شربت و چراغانی کرده. اگر الان ایران بودیم، می‌رفتیم دوری در شهر می‌زدیم و من مثل سال های قبل، کتاب و شیرینی نذری میان مردم پخش می‌کردم. اما اینجا هیچ خبری نیست. مگر مردم اینجا نمی‌دانند همه دار و ندارشان دست امام است؟ مگر نمی‌دانند امام اگر نباشد، فیض خدا به هیچ کس نمی‌رسد؟ مگر نمی‌دانند زیر نگاه مهربان امام نفس می‌کشند؟ از فکرم خنده ام می‌گیرد. حالا مثلا ما که می‌دانیم برای امام زمانمان چکار کرده ایم؟ ما فقط این ها را می‌دانیم، اما بازهم امام باید جور گناهانمان را بکشد و برایمان اشک بریزد. تاخیر ظهور، تقصیر آدم های بی خبر اروپا و امریکا نیست. تقصیر ماست که یار نیستیم برای امام. که اگر یار بودیم، الان این مردم هم امام زمانشان را می‌شناختند. تازه نمازم را تمام کرده‌ام که ارمیا زنگ می‌زند: -سلام. حال داری بریم بیرون؟ -کجا مثلا؟ -یه جای خوب. یکم حال و هوات عوض شه. می‌خواهم بگویم امشب، یکی از بافضیلت ترین شب های سال است و باید امشب برای شب قدر آماده شد؛ اما نمی‌گویم. ارمیا بازهم اصرار می‌کند: -بیا! مطمئن باش پشیمون نمی‌شی! ناچار قبول می‌کنم و ده دقیقه بعد، جلوی در منتظرم است. پیاده می‌رویم تا پارکی که نزدیک آپارتمان است. آخرین باری که با حجاب آمدم آلمان، نگاه ها سنگین تر از الان بود؛ اما الان کمی‌راحتتر با حجابم برخورد می‌کنند. یعنی در طول زمان، تعداد مسلمان های اروپا بیشتر شده و حجاب هم عادی تر. می‌رسیم به یک پارک و ارمیا برای جوانی دست تکان می‌دهد. دقت که می‌کنم، چند جوان را می‌بینم که دور هم جمع شده اند و هرکدام چند شاخه گل نرگس در دست دارد. وقتی ارمیا به فارسی با آنها سلام و احوال پرسی می‌کند، می‌فهمم ایرانی اند. چند دختر با حجاب هم همراهشان هستند. ارمیا من را معرفی می‌کند و برای من توضیح می‌دهد: -چند تا از دوستامن؛ اکثرا هم دانشجواند. توی اعیاد شعبانیه مثل نیمه شعبان، میان به مردم گل و بروشور هدیه میدن. یکی از گل های نرگس را می‌بویم. می‌بویم و می‌بویم و می‌بویم... خسته نمی‌شوم از عطرش و از نگاه کردن به ترکیب زیبای رنگ سپید و زردش که بی نهایت انرژی بخش است. گل از هرنوعی که باشد روح را نوازش می‌دهد، اما نرگس چیز دیگری ست. رنگ و بویش تمام وجودم را به شوق می‌آورد. دوست دارم همه گل های نرگسی که در دست دوستان ارمیاست مال من باشد... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده خانم فاطمه شکیبا برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 🌿شاخه زیتون🌿 #قسمت_پنجاه_و_هشت روی کارتی که به گل های نرگس وصل شده، به زبان آلمانی نوشته: روشن ترین دوران زندگی بشر در زمین، با حکومت مردی رقم خواهد خورد که تمام ادیان الهی به آمدنش بشارت داده اند. نابودی جنگ، فقر، ظلم و جهل یک رویا نیست. واقعیتی ست که به زودی اتفاق خواهد افتاد؛ زمانی که از چنگ زدن به ریسمان های خودساخته بشری ناامید شویم. با آخرین منجی بشریت بیشتر آشنا شوید. زیر متن هم آدرس وبلاگشان را نوشته اند. یاد فکرهای امروزم می‌افتم و شرمنده می‌شوم. چه کسی گفته امام اینجا یار ندارد؟ می‌توان نگاه مهربان امام را به کسانی که نامش را در قلب اروپا زنده نگه می‌دارند احساس کرد. اگر یک نفر از کسانی که گل نرگس هدیه می‌گیرد، امشب آدرس وبلاگ را سرچ کند و درباره آخرین منجی بشریت بخواند، و دلش از شوق دیدن روشن ترین دوران زندگی بشر در زمین بلرزد، و از صمیم قلبش آرزو کند آن روز زودتر فرا برسد، شاید ظهور چندسال جلو بیفتد. شاید یک نفر به یاران امام اضافه شود. شاید... شاید این جمعه بیاید! به دو سه نفر دختری که مشغول هدیه دادن گل به مردم هستند نگاه می‌کنم. دوست دارم من هم درکارشان شرکت کنم، به این امید که آن یک نفری که قرار است مطالب وبلاگ را بخواند و دلش بلرزد، گل را از دست من بگیرد. به توضیحاتی که دخترها می‌دهند دقت می‌کنم تا یاد بگیرم. باید خجالت را کنار بگذارم و یک دسته گل نرگس بردارم. دوست دارم همه بدانند بوییدن و تماشای گل نرگس چه لذتی دارد! گل ها که تمام می‌شوند، می‌نشینم روی نیمکت. ارمیا دارد با دوستانش حرف می‌زند. دوتا از دخترها خداحافظی می‌کنند و می‌روند، و دو نفرشان می‌مانند که می‌نشیند کنار من و سر صحبت را باز می‌کنند. یکی از دخترها اسمش حنیفا ست؛ آلمانی ست و شعبان سال قبل مسلمان شده و اسمش را از فلورا به حنیفا تغییر داده. وقتی می‌پرسم چرا حنیفا، می‌گوید: حنیفا یعنی کسی که دنبال حقیقته؛ فکر کنم توی زبان عربی به کسی میگن که به سمت حقیقت بره. دختر دیگر، وفاء نام دارد و فارسی را با ته لهجه عربی صحبت می‌کند. می‌گوید مادرش ایرانی ست اما تا قبل از آمدنش به آلمان، عراق زندگی کرده اند. وفاء دانشجوست و حنیفا چند ماهی ست با یک جوان مسلمان ازدواج کرده. با هم گرم می‌گیریم. من را یاد زینب می‌اندازند. راستی چقدر دلم برای زینب تنگ شده... اگر زینب اینجا بود حتما از حنیفا می‌خواست داستان مسلمان شدنش را تعریف کند. وقتی می‌فهمند ایرانی ام، چشمانشان برق می‌زند و با اشتیاق از ایران می‌پرسند. عمو صادق می‌گفت تا چهل سال پیش، ایران اصلا شناخته شده نبود؛ حتی گاهی به دلیل شباهت تلفظ کلمه ایران و عراق در زبان انگلیسی، مردم اروپا فکر می‌کردند ایران همان عراق است! عمو می‌گفت وقتی بچه بودند، انقدر ایران ناشناخته و عقب مانده بود که حتی خود مردم ایران از ایرانی بودنشان خجالت می‌کشیدند. اما حالا دیگر اینطور نیست. می‌توانی سرت را بالا بگیری و بگویی ایرانی هستی و در کشوری زندگی می‌کنی که در خیلی از رشته های علمی، رتبه های سوم و چهارم و حتی اول را دارد. در کشوری که با وجود یک انقلاب و دگرگونی در اعماق لایه های جامعه و پیامدهای انقلابش و با وجود یک جنگ هشت ساله نابرابر و تحریم های کمرشکن، توانسته در کمتر از چهل سال خود را بازسازی کند در زمینه علم، فناوری و صنعت، در رتبه های اول جهان قرار بگیرد. در کشوری که نه وابسته و جیره خوار غرب است و نه شرق؛ بلکه پایه های فکری و معرفتی خودش را حفظ کرده و آنها را به دیگر کشورها صادر می‌کند. #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده خانم فاطمه شکیبا برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 🌿شاخه زیتون🌿 #قسمت_پنجاه_و_نُه انقدر با حنیفا و وفاء گرم گرفته ام که گذر زمان را نمی‌فهمم؛ تا زمانی که ارمیا و همسر حنیفا صدایمان بزنند و بگویند وقت رفتن است. پیاده با ارمیا راه می‌افتیم به سمت خانه. راست می‌گفت ارمیا. چقدر حال و هوایم بهتر شده از دیدن جشن کوچک نیمه شعبان در قلب اروپا. می‌پرسم: -ارمیا تو که اهل این حرفا نبودی! اینا رو از کجا پیداشون کردی؟ -خب بالاخره منم یه چیزایی حالیمه! انقدرام که فکر می‌کنی بی خیال نیستم. بعدم گفتم تو رو ببرمت که یکم سرحال بشی. سه شاخه گل نرگسی که از حنیفا هدیه گرفته‌ام را مقابل بینی‌ام نگه داشته‌ام و با ولع سیری‌ناپذیری می بویمشان. ارمیا می‌گوید: -کار گل در حجره سبز رنگش به این زودی ها تمام نمی‌شد. رنگ‌هایش را با دقت انتخاب می‌کرد و گلبرگ‎هایش را به آرامی به خود می‌بست... و همزمان با طلوع خورشید شکفته بود... یادته؟ برایم عجیب نیست که ارمیا بعد از این همه سال جملات رمان شازده کوچولو را حفظ باشد. من و ارمیا بارها آن رمان را خوانده ایم. می‌گویم: -یادمه. ولی گل مغرور شازده کوچولو کجا و گل نرگس کجا؟ یکی از گل ها را از دستم می گیرد و بو می‌کند: -راست می‌گی! گل نرگس فوق العاده‌ست... صدای چند جوان از آن سوی خیابان، گفت و گویمان را متوقف می‌کند. تعادل ندارند و بلند و کشدار باهم حرف می‌زنند. پیداست مستند. ارمیا با دیدنشان بازویم را می‌گیرد و قدم تند می‌کند. یکی از جوان ها همانجا کنار خیابان بالا می‌آورد. چهره ام درهم می‌رود. یاد امام می‌افتم و نگاه مهربانی که الان با اندوه به جوان ها می‌نگرد. امام حتما آن جوان ها را دوست دارد. حتما نگران سلامتی آنهاست و ناراحت است از اینکه جسم و عقلشان را با شراب فرسوده می‌کنند. حتما امام برای آنها دعا می‌کند، بدون اینکه آنها امام را بشناسند. شاید یکی از همین جوان ها، فردا صبح که هوش و حواسش برگردد، اتفاقی در فضای مجازی درباره آخرین منجی بشریت مطلبی بخواند، و شاید برای آمدن این آخرین منجی دعا کند، و شاید... ارمیا می‌گوید: -راستی یه چیزی میخواستم بگم بهت. -چی؟ -وفاء خانم بود که دیدیش... راستش گویا یکم از محیط خوابگاهشون شاکیه. ترجیح میداد یه خونه اجاره کنه. گفتم شاید بدت نیاد اگه دوست داشته باشی، وفاء همخونه‌ت باشه. هردوتون از تنهایی در میاین. تازه اجاره رو هم تقسیم می‌کنیم و بارش برای هردوتون کم میشه. البته من به خودش حرفی نزدم، گفتم اول نظر تو رو بپرسم. تنها ماندنم واقعا معضل است. با وجود خانه ساکت و سوت و کور خودمان، من به تنهایی عادت ندارم. من خانه ای مثل خانه عزیز را دوست دارم که زندگی در آن جریان داشته باشد. حالا برایم سخت است تنها زندگی کنم. گاهی حتی وهم برم می‌دارد و مجبورم همه چراغ ها را روشن کنم. جداً چطور می‌توانند تنها زندگی کنند؟ خانه خالی روح را فشار می‌دهد، هرقدر بزرگ باشد. آپارتمان های قوطی کبریتی ما که جای خود دارد. -دختر مورد اعتمادی هست؟ -تاجایی که من می‌دونم آره. -خوب اگه فکر می‌کنی دختر خوبیه، واقعا دوست دارم تنها نباشم. لبخند کمرنگی می‌زند. چندقدم که جلوتر می‌رویم دوباره می‌گوید: -راستی... یه چیز دیگه... دوست ندارم خانوادم بدونن امشب کجا رفتیم. باشه؟ -چرا؟ -خب میدونی که خیلی خوششون نمیاد از این چیزا. زیر لب می‌گویم: -باشه... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده خانم فاطمه شکیبا برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 🌿شاخه زیتون🌿 #قسمت_شصت این روزها تمام ذهنم درگیر پروژه‌ام است و تنها تفریحم، بیرون رفتن هفتگی با ارمیاست. معمولا می‌رویم هیئت خانگی یکی از همان دوستان ایرانی‌اش که با خانواده‌اش برای تبلیغ ساکن اینجا شده‌اند. شبیه هیئت‌های ایران نیست، اما خوب است. همان دوست ایرانی ارمیا سخنرانی می‌کند، و بعد هرکسی که بخواهد می‌رود کمی‌ مداحی می‌کند. هیچ کدام مداح حرفه‌ای نیستند؛ دلی می‌خوانند و به دل می‌نشیند. این هیئت هفتگی برای من در این غربت مثل آب حیات است؛ مخصوصا از وقتی ماه رمضان شروع شده و نیاز من به فضای معنوی بیشتر. هرازگاهی هم می‌رویم خانه دایی. دایی گاهی ایرانی‌های ساکن آلمان را دورهم جمع می‌کند؛ البته مجلسشان خیلی شبیه هیئت هفتگی دوست ارمیا نیست! تازه نمازم تمام شده است که صدای هشدار ایمیل از لپتاپم بلند می‌شود. آخرین دانه‌های تسبیح تربت را سبحان الله می‌گویم و می‌خواهم ایمیل را چک کنم که صدای در زدن ریتمیک ارمیا را می‌شنوم. تق تتق تق... در را که برایش باز می‌کنم، با یک بسته شیرینی پشت در ایستاده است: -سلام شازده کوچولو! در چشمانش خستگی موج می‌زند. من که تقریبا در مرز بیهوشی‌ام؛ این اولین سالی ست که تقریبا هفده ساعت روزه می‌گیرم. روزهای ایران انقدر طولانی نبود. فکر نمی‌کردم ارمیا هم روزه بگیرد؛ اما وقتی سپرد برای سحری اول بیدارش کنم فهمیدم چندسالی ست که دارد در روزهای طولانی آلمان روزه می‌گیرد، دور از چشم خانواده‌اش. روزهایی که وفاء دیرتر برمی‌گردد، با ارمیا افطار می‌کنم. بوی پای‌سیب که به مشامم می‌خورد معده‌ام می‌سوزد. چقدر گرسنه‌ام! ارمیا وارد می‌شود و جعبه شیرینی را روی میز آشپزخانه می‌گذارد. بی‌صبرانه در جعبه شیرینی را باز می‌کنم و یک پای‌سیب برمی‌دارم. ارمیا می‌گوید: -منم آدمم ها! تازه یادم می‌افتد ارمیا حتما افطار نکرده است. به سینی آبجوش و نبات اشاره می‌کنم: -خب بردار بخور! -نگاش کن! چشمش به شیرینی افتاد داداششو یادش رفت! چند جرعه از آبجوش می‌نوشد و به من نگاه می‌کند: -با این چادرنماز مثل راهبه‌ها می‌شی! -راهبه؟ -آره... دیدیشون؟ حجابشون همون شکلیه که شماها توی ایران دارین. مقنعه سفید و یه چیزی مثل چادر. یاد فیلمی‌ می‌افتم که چندوقت پیش با زینب دیدیم. فیلم راهبه؛ یک فیلم ترسناک که به اصرار من زینب نشست که ببیندش، تنها بودیم و زینب تمام وقت با یک حالت عاقل اندر سفیه نگاه می‌کرد به فیلم؛ با اینکه انتظار داشتم جیغ بکشد و بترسد. خودم هم نمی‌ترسیدم. فیلم که تمام شد، زینب بلند شد و گفت: چرت و پرته! ترسناک می‌سازن که چی بگن؟ می‌خوان بگن از خدا قوی‌ترم پیدا می‌شه؟ خب برن قوی‌تر از خدا رو بگردن پیدا کنن، اگه پیدا شد منم می‌پرستمش! #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده خانم فاطمه شکیبا برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

روز و روزگار بر شما گوارا پارت ۵۱ الی ۶۰ گذاری اوقات فراغتتون برای سلامتی امام زمان عج و نائبش صلوات

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 51 سرباز بازوی سمیر را گرفته بود. پا کوبید و سمیرِ دستبند خورده و عصبانی را آورد داخل. نشسته بودم پشت میز جلسات اتاق سرهنگ؛ دست به سینه و با یک لبخند اعصاب‌خوردکن. از آن‌ها که فقط کمیل بلد بود بزند. از آن‌ها که هرکس روی لب‌های کمیل می‌دید، دلش می‌خواست با یک مُشت دندان‌های کمیل را بریزد کف زمین. از آن لبخندهایی که حرص همه را درمی‌آورد، مخصوصاً حرص متهم‌ها را. سرهنگ اشاره کرد که سرباز برود بیرون. سمیر ماند. از چشم‌هایش خشم می‌بارید. عرق کرده بود. سرهنگ گفت: - سلام. بفرمایید بنشینید. سمیر قدم تند کرد به سمت میز جلسات و با لهجه عربی و زبان فارسی گفت: - شما می‌دونید من کی‌ام؟ به چه حقی منو بازداشت کردید؟ سرهنگ دهان باز کرد برای پاسخ دادن؛ اما با دست اشاره کردم که ساکت بماند. با آرامش به سمیر گفتم: - سرهنگ گفتن بفرمایید بشینید. با دستانِ دستبند خورده‌اش، یک صندلی را عقب کشید و نشست. تند نفس می‌کشید، داشت غیظ می‌خورد، به ما نگاه می‌کرد و ناخن‌هایش را می‌جوید. سرهنگ هم دمش گرم، داشت مثل من روی اعصاب سمیر راه می‌رفت و خودش را به نوشتن یک گزارش مشغول کرده بود. ناگاه سمیر دوباره فوران کرد: - چرا جواب نمی‌دین؟ به چه جرمی منو بازداشت کردین؟ مگه منو نمی‌شناسید؟ من سمیر خالد آل‌شبیرم! همه شماها رو می‌خرم و آزاد می‌کنم. چطور جرأت کردین اینطوری دستگیرم کنید؟ دستانم را گذاشتم روی میز و در هم قلاب کردم. با همان لبخندِ اعصاب‌خوردکن به سمیر نگاه کردم و گفتم: - جناب سمیر خالد آل‌شبیر، می‌دونید حکم استعمال مشروبات الکلی و مواد مخدر توی کشور ما چیه؟ #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 52 کمی عقب نشست: - من اون مهمونی رو برگزار نکردم. من فقط مهمون بودم. پوزخند زدم: - اونی که برگزار کرده که حسابش با کرام‌الکاتبینه. دوید وسط حرفم: - خب چرا منو گرفتید؟ می‌دونید من کی‌ام؟ من اصلاً ایرانی نیستم! سرم را کمی جلو بردم و با خشم خیره شده به چشمش: - حق مصونیت قضایی یا سیاسی داری؟ ترسیده بود. ادامه دادم: - نداری! پس حواست باشه که هر جرمی مرتکب بشی، سر و کارت با دادسراهای ایرانه! *** صدای حاج رسول را از بی‌سیمِ درگوشم شنیدم: - خونه تحت نظر بود؟ از پراید مشکی‌ای که جلوتر از من، پشت سر آمبولانس در حرکت است چشم برنمی‌دارم: - آره. دنبالتونن. - چهارچشمی حواست باشه. نمی‌خوام بیشتر از این دردسر درست بشه. - چشم. فقط حاجی، موتور بفرستید برای من. -باشه، موقعیتت رو دادم به یه بچه‌ها، می‌رسونه بهت. خانم صابری را می‌رسانند به بیمارستانی که بچه‌های خودمان در آن مستقر هستند. جلوی بیمارستان مثل همیشه شلوغ است و جای پارک پیدا نمی‌شود؛ برای همین هم پراید مشکی چندتا کوچه آن‌طرف‌تر جای پارک پیدا می‌کند. خدا را شکر من هم توانستم ماشین را همان‌جا جا بدهم. دو سرنشین پراید، پیاده شدند که بروند به سمت بیمارستان. از ماشین که پیاده می‌شوم، یک موتورسوار کنارم ترمز می‌کند. کلاه کاسکتش را برمی‌دارد و می‌شناسمش. از بچه‌های خودمان است. سوئیچ ماشین را تحویلش می‌دهم و سوئیچ موتور را می‌گیرم. بعد هم با کمی فاصله، راه می‌افتم پشت سر دو سرنشین پراید. #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 53 سرنشین‌های پراید وارد قسمت اورژانس بیمارستان می‌شوند؛ همان‌جایی که پزشک دارد خانم صابری را معاینه می‌کند. از رفتارشان و حفظ فاصله‌شان، می‌شود فهمید که حرفه‌ای هستند. روی یکی از صندلی‌های راهرو می‌نشینم و سرم را تکیه می‌دهم به دیوار. چشمانم را هم می‌بندم و از لای پلک‌هایم نگاهشان می‌کنم؛ اما کاش چشمانم را نمی‌بستم. هرچه آن شب دیده بودم، آمد جلوی چشمم. گذاشته بودندش روی برانکارد؛ مثل خانم صابری. سرش به یک طرف افتاده بود؛ به سمت من؛ اما چشمانش بسته بود و نگاهم نمی‌کرد. اولش باور نکردم. گفتم شاید یک نفر دیگر باشد. دقت کردم، لب‌هایش کبود و صورتش رنگ‌پریده بود. مقنعه‌اش دور سرش کج شده بود و سرش همزمان با تکان‌های برانکارد روی دست‌اندازهای زمین لق می‌خورد. دلم در هم پیچید. می‌خواستم بروم سر امدادگر داد بزنم بگویم گردنش شکست، آرام حرکتش بده. گلویم خشک بود. نمی‌فهمیدم چه شده. جانم درآمد تا از یکی از همکارهایش بپرسم: - چی شده؟ همکارش با اخم نگاهم کرد. معلوم بود اعصاب ندارد. صدایش را کمی بالا برد: - شما کی هستین آقا؟ چشمانم را باز می‌کنم که ادامه‌اش یادم نیاید. دو سرنشین پراید هنوز نشسته‌اند روی صندلی‌ها. خانم صابری را می‌برند آی.سی.یو. مرصاد می‌رسد داخل بیمارستان و مرا هم می‌بیند؛ اما نمی‌آید به سمت من. می‌نشیند یک سمت دیگر. دوتا سرنشین پراید، نمی‌توانند وارد قسمت آی.سی.یو بشوند؛ ما هم همینطور. به مرصاد پیام می‌دهم: - دوتا مرد توی صندلی‌های ردیف من نشستند، یکی‌شون قدبلند، با تیشرت طوسی و شلوار جین، کیف کمری مشکی. اون یکی هم قد متوسط، تیشرت و شلوار مشکی. پیام را می‌فرستم. مرصاد سرش توی گوشی ست؛ شبیه جوان‌هایی که دارند با نامزدشان چت می‌کنند. سرش را هم بلند نمی‌کند. بعد از چند ثانیه پیام می‌دهد: - دیدمشون. #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 54 می‌نویسم: حواست به اینا باشه. از در خونه تا این‌جا دنبال آمبولانس بودن. و دوباره می‌نویسم: یه ساعت همین‌جا بخواب، من بیدارم. بعدش نوبت توئه. مرصاد لبخند می‌زند و سرش را تکیه می‌دهد به دیوار. بنده خدا الان به‌جای این که با خانمش پیامک‌بازی کند و از دوران عقد لذت ببرد، باید با یک آدم نچسب مثل من در ماموریت باشد و پیامک‌بازی کند و روی صندلی‌های راهروی بیمارستان بخوابد؛ آن هم در بخش اورژانس بیمارستانی که بوی تند الکل همه جای آن پیچیده و دائم مریض تصادفی و آش و لاش می‌آورند و می‌برند. تا صبح شیفتی مواظب خانم صابری و دوتا مرد مشکوک هستیم. هیچ کاری نمی‌کنند. همان‌طور که حدس می‌زدیم، منتظر ابوالفضل هستند. به حاج رسول که گزارش می‌دهم، می‌گوید: عباس، این‌جا بیمارستانه، نمی‌خوام درگیری و کثیف‌کاری اتفاق بیفته. بی‌سر و صدا جمعش کن. متوجهی که؟ یک نفس عمیق می‌کشم و می‌گویم: باشه. می‌دانم شاید این احمقانه‌ترین حرفی بود که تا حالا زده‌ام؛ اما باید بشود. باید همه چیز بدون درگیری تمام شود، طوری که آب از آب تکان نخورد. چطورش را نمی‌دانم. فقط می‌دانم که امنیت، هوایی ست که مردم این کشور سال‌هاست در آن نفس می‌کشند و ناامنی ندیده‌اند؛ نباید هم ببینند. مرصاد زیرچشمی نگاهم می‌کند و چند لحظه بعد پیامش می‌آید: حالا چه خاکی به سرمون بریزیم؟ این سوال من هم هست! برای مرصاد می‌نویسم: توکل به خدا. صدای حاج رسول را دوباره می‌شنوم: ابوالفضل اومد. حواستون باشه! #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 55 مرد قدبلند از لحظه ورود ابوالفضل، با دقت نگاهش می‌کند. ابوالفضل بیچاره انقدر بهم ریخته و پریشان است که اطرافش را نمی‌بیند. دوست دارم بروم بغلش کنم. من الان حالش را بهتر از هر کسی می‌فهمم. تازه ابوالفضل دنبال برانکاردی که عزیزش روی آن خوابیده باشد ندویده است. امیدوارانه به تلاش دکترها و پرستارها نگاه نکرده است. زیر لب همه زندگی‌اش را برای ماندن عزیزش نذر نکرده است. با چشم خودش، کشیدن ملافه سپید روی سر عشقش را ندیده است. الان ابوالفضل می‌رود قسمت آی.سی.یو و خانمش را در محاصره یک خروار سیم و لوله و دستگاه می‌بیند و هنوز امید دارد به بازگشتنش. بغض گلویم را چنگ می‌زند. دلم برای مطهره تنگ می‌شود. لبم را می‌برم زیر فشار دندان‌هایم تا حواسم جمع ماموریت شود. ابوالفضل با آسانسور بالا می‌رود و مرد قد بلند هم، تا وقتی در آسانسور بسته شود، با نگاه دنبالش می‌کند. *** همان‌طور که حدس می‌زدم، سمیر را دویست متر بعد از کلانتری سوار ماشین کردند. می‌دانستم حتما می‌برند که چِکش کنند و اگر سفید نبود، حذف می‌شود. برای همین سپرده بودم پاک پاک آزادش کنند. تعقیب سمیر، ما را رساند به یک خانه نسبتاً اشرافی بالای شهر. بردندش داخل خانه. چون از قبل و از طریق نرم‌افزار، گوشی‌اش را آلوده کرده بودیم، می‌توانستیم شنودش کنیم. داخل خانه، هیچ صدایی نمی‌آمد جز غر زدن سمیر؛ همان‌طور که حدس می‌زدیم، داشتند او را می‌گشتند. این سمیر چقدر احمق بود که علت این رفتار را نمی‌فهمید. دیگر مطمئن بودم یک آدم کله‌گنده‌تر پشتش ایستاده. خوشبختانه، چیزی گیرشان نیامد و خیالشان از بابت سفید بودن سمیر راحت شد. ظاهراً دونفر در خانه بودند که یک نفرشان، به کسی تلفن کرد و گفت سمیر سفید است. بعد هم او را رساندند به خانه‌اش. کمی پکر بودم. چیزی گیرمان نیامده بود. خانه سمیر را هم تا قبل از این که مطمئن شوند سفید است، تحت نظر داشتند و نمی‌شد خانه را تجهیز کنیم. کیان را گذاشتم که حواسش به خانه سمیر باشد و خودم پیاده راه افتادم که برگردم اداره. گاهی نیاز دارم به قدم زدن. اینطوری گره‌های ذهنی‌ام باز می‌شود. آن روز هم باید یکی دو ساعت آرام راه می‌رفتم تا ببینم قدم بعدی چیست؟ #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 56 سمیر تا آن روز، فقط داشت ذهن مخاطبش را برای پذیرش عضویت در داعش آماده می‌کرد. اگر فضای بحث‌های گروهش را ما جهت می‌دادیم، شاید می‌شد سریع‌تر سمیر را تحریک کرد برای عضوگیری. باید خودمان بحث‌های حاکم بر گروه را مهندسی می‌کردیم. ذهنم رفت به سمت نامیرا. کسی که توانسته بود فضای گروه را دست بگیرد و سمیر را به چالش بکشد. باید نامیرا می‌شد مهره خودمان. آن وقت با هنر خاص خودش، فضای گروه را می‌برد به سمتی که ما می‌خواستیم. فقط مسئله این بود که چطور قضیه را با نامیرا یا همان خانم بهار رحیمی مطرح کنیم که نترسد و عقب نکشد. قطعاً نمی‌توانستیم برویم در خانه‌اش و خودمان و سازمان را معرفی کنیم و انتظار همکاری داشته باشیم. نامیرا که کارمند ما نبود! نامیرا را فعلا گذاشتم گوشه ذهنم تا بعداً فکری به حالش بکنم. نفر بعدی‌ای که روی اعصابم بود، جلال بود. جلال ذاتاً آدم بدی نبود؛ فقط بخاطر پول همکاری می‌کرد. شدیدا در ذهنم دنبال راهی می‌گشتم که جلال هم بشود مهره ما. بالاخره جلال ایرانی بود؛ در همین مملکت زندگی می‌کرد، حتی بچه‌ها گفته بودند اهل نماز و هیئت هم هست. شاید می‌شد آگاهش کرد از کاری که می‌کند. اول باید می‌سنجیدم که جلال تا چه اندازه تحت مراقبت است و اصلاً تحت مراقبت هست یا نه. بعد هم باید می‌دیدم چطور می‌شود بدون جلب توجه با او ارتباط گرفت و اصلا می‌شود یا نه؟ تصمیم گرفتم مثل بچه‌های خوب، امشب زود برگردم خانه. می‌دانید، خیلی وقت‌ها گره کارها فقط با دعای مادر باز می‌شود. باید می‌رفتم کمی ناز مادر و پدرم را می‌کشیدم تا دعایم کنند و پرونده راه بیفتد. سر راه خرید هم کردم و وقتی رسیدم خانه، مادرم حسابی جا خورد. معمولاً وقت‌هایی که انقدر خوب می‌شوم، خودش می‌فهمد کارم گره خورده. مادر است دیگر. یک جوری هم نگاه کرد که یعنی: - فهمیدم باید دعات کنم، باشه. باشه! #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 57 پدرم نشسته بود جلوی تلوزیون و به بازی فوتبال خیره شده بود. می‌دانستم اهل فوتبال دیدن نیست؛ برعکس برادرهای کوچک‌ترم. نشستم کنارش و گفتم: - فوتبالی شدین بابا؟ تازه متوجه من شد. لبخند زد تا تعجبش را پنهان کند. بودن من در آن ساعت عصر درخانه، حسابی توی چشم می‌زد. پدر مثل همیشه، مشتی به بازویم زد و گفت: - چطوری پسر؟ - مخلص شماییم. دوباره نگاهش رفت به سمت فوتبال. نمی‌دانم به چی فکر می‌کرد؛ شاید به جوانی‌اش. به وقتی که هنوز جانباز نشده بود و می‌توانست روی پاهایش بدود. شنیده‌ام پدر خیلی عاشق فوتبال و والیبال بود. در جبهه هم دنبال فرصت می‌گشت برای بازی کردن با بچه‌ها. حتماً داشت به این فکر می‌کرد که ای کاش باز هم می‌توانست بدود. ناگاه گفت: - عباس، اینایی که دور ورزشگاه نشستن چرا اینطوری می‌کنن؟ شانه بالا انداختم: - خب هیجان بازیه دیگه. غرق شدن توی هیجان بازی. پدر سرش را تکان داد؛ اما باز هم نگاهش را از تلوزیون نگرفت. با خودش زمزمه کرد: بازی خیلی هیجان داره؛ ولی برای اونا که توشن. اینا که بازی نمی‌کنن... و آه کشید. منظورش را نفهمیدم. گفتم: - خب تیم مورد علاقه‌شونو تشویق می‌کنن. پوزخند زد: - پس دیگه بازی مهم نیست، مهم تیمه. باز هم نتوانستم بفهمم به چی فکر می‌کند. دوباره با خودش واگویه کرد: نمی‌فهمم...این تیم با اون تیم چه فرقی داره؟ چی بهشون می‌رسه اگه از یه تیم طرفداری کنن؟ ورزش ورزشه دیگه... دستم را دور شانه‌اش حلقه کردم. تقریبا فهمیدم چی گفت. گفتم: - اینا رو ولش. خودت چطوری؟ - شکر. تو خوبی بابا؟ کارات خوب پیش می‌ره؟ سرم را تکان دادم. هنوز شروع نکرده بودم به تعریف کردن که گوشیِ کاری‌ام زنگ خورد. لبم را گزیدم. نگاهی به پدر کردم که نگاهش چرخیده بود به سمت گوشی‌ام. گفت: خب چرا جواب نمی‌دی؟ و طوری نگاه کرد که یعنی: - برو اطرافت رو سفید کن که راحت حرف بزنی. #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 58 از جا بلند شدم و تماس را وصل کردم. امید بود: - سلام عباس. یکی اومده خونه سوژه. - کی؟ - نمی‌شناسیمش. ت.م سمیر عکسش رو فرستاد برام. - خیلی خب بررسی کن ببین کیه تا من برسونم خودم رو. مکالمه هم ضبط بشه. - چشم. و نگاهی به پدر کردم. مِن‌مِن کنان گفتم: - می‌گم...چیزه...بابا...من... سرش را چرخاند طرفم و ویلچرش را حرکت داد. خندید و گفت: - باشه، برو. من به مامانت می‌گم. خدا به همراهت. *** ظاهرش این است که دارم خوراکی‌های داخل قفسه را بررسی می‌کنم؛ اما در اصل حواسم به همان دوتا تروریست است که آمده‌اند دنبال ابوالفضل و در سالن انتظار نشسته‌‌اند. در همین طبقه، روبه‌روی سالن انتظار، یک فروشگاه کوچک مواد غذایی هست که همراهان بیمار برای خریدن خوراکی مجبور نشوند از بیمارستان بیرون بروند. صدای قدم‌های کسی را از پشت سرم می‌شنوم. کم‌کم نزدیک‌تر می‌شود. احساس خطر می‌کنم و دستم را می‌برم نزدیک اسلحه‌ام. مرد کاملاً نزدیکم می‌شود و کنارم می‌ایستد. یک بسته بیسکوئیت از قفسه برمی‌دارد و نگاهش می‌کند. سرم را بالا نمی‌آورم که مشکوک نشود؛ اما کمی نگرانم. ناگاه خودش را نزدیک‌تر می‌کند و با صدای خفه‌ای می‌گوید: - من یه طوری ابوالفضل رو می‌کشونم بیرون بیمارستان تا اینام بیان بیرون. بقیه‌ش با شما. حله؟ شاخ درمی‌آورم و می‌خواهم سرم را بلند کنم که می‌گوید: - تکون نخور تابلو نشه. منو می‌شناسی که؟ #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 59 از گوشه چشم نگاهش می‌کنم. پدر خانم صابری است؛ از آن‌هایی که در کار امنیتی و اطلاعاتی مو سپید کرده. دورادور و بخاطر آشنایی‌ام با حاج حسین می‌شناسمش. زیر لب می‌گویم: - ارادتمندیم حاجی. - باهام هماهنگ باش. فعلا. دوتا کیک از قفسه برمی‌دارد و می‌رود که پولش را حساب کند. راستش را بخواهید کفم بریده است از این حرکتش و نقشه‌ای که کشیده. زد توی خال. دمش گرم. حاج حسین هم می‌گفت این آقای زبرجدی مغزش خیلی خوب کار می‌کند ها...راست می‌گفت. دقیقاً نمی‌دانم چرا؛ اما اواخر دهه هفتاد درگیر یک پرونده سنگین شد و کار به جاهای باریک کشید؛ فکر کنم بخاطر همین بود که مجبورش کردند پیش از موعد درخواست بازنشستگی بدهد. این هم یک مدل حذف تر و تمیز یک نیروی توانمند بود. البته این آدمی که من دیدم، قطعاً به این راحتی بی‌خیال نشده است و هنوز دارد با بچه‌های خودمان همکاری می‌کند. یک کیک دوقلو برمی‌دارم و از مغازه بیرون می‌زنم. معده‌ام می‌سوزد از گرسنگی. زخم دستم هم گزگز می‌کند. یک نفس عمیق می‌کشم و می‌نشینم روی صندلی‌ها. مرصاد را یک ساعت پیش فرستادم که صبحانه بخورد و کمی بخوابد؛ خودم ماندم. هنوز گاز دومم را به کیک نزده‌ام که حاج رسول می‌آید روی خطم: - عباس، با پدرخانم ابوالفضل هماهنگ شو و این موش و گربه بازیو جمعش کنین! کیک را سریع می‌دهم پایین و می‌گویم: - چشم. برای گوشی کاری‌ام پیام می‌آید: - سلام. زبرجدی‌ام. من ابوالفضل رو می‌برم پایین، نیروی همراهت حواسش به پشت سرمون باشه، تو هم بیا دنبالشون. می‌نویسم: - سلام. بعدش؟ جواب می‌آید: - گمم می‌کنن. فقط تو اونا رو گم نکن. حله؟ - حله. #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 📚رمان خط قرمز🖍 قسمت 60 جریان را به مرصاد نمی‌گویم؛ یعنی وقتش را ندارم. خودش می‌داند باید حواسش به ابوالفضل باشد. از بیمارستان خارج می‌شوم، موتورم را برمی‌دارم و جلوی در بیمارستان منتظر می‌ایستم. چند دقیقه بعد، ابوالفضل همراه پدرخانمش از در بیمارستان بیرون می‌آیند و پشت سرشان، یکی از دو تروریست می‌آید. مرصاد را می‌بینم که از پشت هوای ابوالفضل را دارد. ابوالفضل با چشمان پف کرده و سر و روی پریشان و درهم ریخته، پشت سر پدرخانمش راه می‌رود. برعکس همیشه که بوی خطر را از ده‌کیلومتری حس می‌کرد، الان اصلا حواسش به اطرافش نیست. فکر نمی‌کردم انقدر مجنون و شیدا باشد؛ یعنی من شخصاً فکر می‌کردم کلاً نرم‌افزاری به نام عشق روی این بشر نصب نمی‌شود و ارور می‌دهد! هردو سوار ماشین می‌شوند و راه می‌افتند. همان تروریست هم، با کمی تاخیر دنبالشان می‌رود. الان فقط نگران آن یکی تروریست هستم که هنوز در بیمارستان مانده و این یعنی بیمارستان سفید نشده. به مرصاد بی‌سیم می‌زنم: - حواست به اون که توی بیمارستان مونده باشه. - باشه. موتور را روشن می‌کنم و چشم از پراید مشکی برنمی‌دارم. *** از دور نشسته بودم روی صندلی‌های فضای سبز دانشگاه و به خانم صابری نگاه می‌کردم که داشت با نامیرا یا همان خانم رحیمی صحبت می‌کرد. چون خانم صابری قبلاً هم سابقه جلب همکاری افراد عادی را داشت، از او خواسته بودیم با خانم رحیمی صحبت کند. از روی حالت‌های چهره خانم رحیمی، می‌توانستم بفهمم خانم صابری به او چه می‌گوید. #ادامه_دارد... برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عزیزان مجازی بازم سلام صبح جمعه تون بخیر و شادی امروز براتون سوپرایز دارم رمان کوتاهی رو تقدیم حضورتون میکنم که امیدوارم لذت ببرید و با مطالعه و باز نشر به دیگران تلنگری برای عزیزانمان باشد نوش اوقات فراغتتون👌🏻 📚نام رمان👇🏻 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی 📚تعداد قسمت : 18 📚ژانر: کوتاه_آموزنده😍 📗21رمان کانال ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت اول سلام,من نسیم هستم، بچه سوم, حاج مرتضی، در خانواده ای شش نفره بزرگ شدم, داداش سپهر بچه بزرگ خانواده ,فارغ التحصیل مهندسی برق و استخدام یک شرکت, خواهربزرگم سحر تازه لیسانس حقوق گرفته وعقد کرده است وبیکار, بعدش خودمم که فعلا پشت کنکوری ام, البته امسال درکنکور قبول شدم منتهاچون رشته ی هدفم پزشکی هست ,ثبت نام نکردم وامسال قصددارم بخونم تاپزشکی قبول بشوم, بعدازمنم مهتاب,خواهرکوچکترم وهنوز سال اول دبیرستان است. پدرم حاج مرتضی,معلم بازنشسته ومادرم عطیه خانم خانه داراست. دیروز بین اقوام مجلس شور و مشورت بود تا یکی از دخترای فامیل انتخاب بشه تا عمری همدم «خاله خانم» باشد.. لازمه توضیح مختصری راجب خاله خانم بدهم,..خاله خانم یه جورایی بزرگتر طایفه‌ی بابا هست و خاله ی بابامه, خاله خانم دو تا خواهر بیشترنبودن که خواهرش ,مادربزرگه من میشد,عمرش رابخشید به خواهرکوچکتر و بارسفر عقبا بست. خاله وقتی خیلی جوان یاشاید نوجوان بودند بایکی از درباریان زمان شاه ازدواج میکنند وهمراه ایشون به فرنگ.میروند,...اونجا متوجه میشوند شوهر حیله‌بازش, زن فرنگی هم دارد پس باکلی دوندگی اقدام به جدایی میکند.. و باکلی مال ومنال که از شوهر سابقش میگیرد,دوباره راهی خانه ی ,حسن اقا ,پدر بزرگوارشون میشوند,... منتها به فاصله‌ی یک سال از جداییش بایک تاجر جوان که تاجر فرش بوده ازدواج میکند,ثمره ی ازدواجش با فرهادخان(شوهر جدیدش) یک پسربه نام کوروش میشه, شوهرش زمانی که کوروش کودک بوده درپی سکته قلبی فوت میکند و باردیگر مهر تنهایی برپشانی خاله خانم میخورد... خاله ,کوروش را بزرگ میکند وبرای تحصیل راهی خارج ازکشورمیکند و,رفتن همان و ماندن هم همان .... پسرش کوروش استاد فیزیک دردانشگاه فراسته مشغول به کاراست.. و هر چند سالی, یک بار به مادرپیرش سرمیزند... وخاله برای اینکه تنهانباشد یکی از دخترای خانواده که شرایط خوبی داشته باشند نزد خود نگه میدارد و این‌بار با ازدواج دخترعموم فریده که چندسال بود کنار خاله خانم بود, قرعه ی فال به نام من خورده..... از نظر من زندگی کنار خاله خانم میتواند جالب,هیجان انگیز وشاید شیرین باشد اخه خاله هم سرحاله وهم امروزی وهم پولدار ان شاالله قدم خونه‌اش به من بیافته...😂 #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۲ وسایلم راجمع کردم و راهی خانه ی خاله خانم شدم,... مامان انگاری من را داره میفرسته خونه ی بخت,مثل ابربهار گریه میکرد ,اما من هرچی فکرکردم دلیلی برای گریه نیافتم,به اسارت که نمیرفتم ,تشریف میبردم مفت خوری😂😆 خونه ی خاله خانم برا من جذابیت خاصی داشت,... یادمه هروقت عیددیدنی به خونه‌اش میرفتم, تو هر سوراخ سنبه,ای سرک میکشیدم تا سر از کار خاله خانم واین خونه‌ی مرموز درآورم... در یکی از همین کاووشها دریافتم,خاله خانم یک کتابخانه ی بزرگ ,مملوازکتابهای قدیمی ,ازداستان ورمان گرفته تا علمی وشعر در رفته...دارد....پس چون عاشق کتاب خصوصا مثل شماها, رمان هستم , امدن به خانه ی خاله خانم یه جور تنوع عظیمی برام بود ,... مامان, بابای بیچارم فک میکردن من به خاطر اینکه خونه ی خاله خانم ساکته وجای خوبی برای خوندن کنکور هست,اینقددد ذوق زده شدم....منتها من چون کمی کنجکاو وشاید خیلی فضول هستم ,رفتن به این خونه را باجان ودل پذیرفتم. ** _سلاااااام برخاله خانم خودددم _سلام وروجک خوبی؟؟ خوش آمدی خاله, بیا اتاقت رانشونت بدهم. خونه ی خاله خانم، خیلی بزرگ با دوتا راهرو در دوطرف خونه که یکیش به حیاط جلو، یکیشم به حیاط پشتی ختم میشد, اتاقی که به من داد یک اتاق بزرگ توراهرو منتهی به حیاط پشتی بود ,یک قالی دست بافت در وسط اتاق, که فکر کنم قیمتش با تمام فرشهای خونه ی ما برابری میکرد... کنارپنجره یه تختخواب بزرگ وبا سه تامبل سلطنتی هم گوشه ی اتاق,نزدیک درهم میز توالت و...ویک طرفش هم میز مطالعه با قفسه های کوچک درکنارش,تازه هنوز اتاق بس که بزرگ بود خالی به نظرمیرسید. خلاصه,انچه که توخونه ی خودمون آرزوش راداشتم ,اینجا یکهو به من بخشیده شده بود,... راستش توخونه ی خودمون مجبوربودم اتاق کوچکم رابامهتاب شریک بشم ,... اونجا دوتا تخت فرفروژه ویک گلیم فرش کوچکم وسایل اتاق ماراتشکیل میدادند. لباسم راعوض کردم ومشغول چیدن لباسها توکمددیواری اتاقم شدم... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۳ شب اول تغییر خانه ام,شبی بود که هر لحظه اش چیز غیرمنتظره‌ای میدیدم.... خاله به افتخار ورودم کباب تابه ای بدون حتی یک قطره چربی ,درست کرده بود اما خبرنداشتم درخانه ی خاله خانم از غذاهای چرب وچیلی خبری نیست! بعدازشام ,خاله خانم گفت ： _قندک ,بپر برو تواتاق من لپ تاپم رابیار, دکمه ی مودم هم بزن روشنش کن. من： _لب تاب؟؟؟؟ حتی اسمشم نمیتونستم درست تلفظ کنم.... خداییش من تا قبل ازاینکه پارسال داداشم بااولین حقوقش لپ تاپ,خرید,...فکرمیکردم لپ تاپ,یک نوع کیف باکلاسه که آژیر داره😂😂حالا.....خاله خانم......لپ تاپ....😳😂خدای من ,چقددد از دنیا عقبم هاااا , بایدزیردست یک پیرزن هفتاد ,هشتادساله درس به روز بودن بگیرم..!! لپ تاپ خاله رابراش گذاشتم رو میز,همون جا منتظربودم ببینم چه جوری باهاش کارمیکنه... آخه برای داداش سپهر ,لپ تاپ=خط قرمزش بود ,از هفتاد فرسخی لپ تاپش,حق رد شدن نداشتیم تاچه برسه به نگاه کردنش هنگام کار....!!!! خاله خانم که متوجه سکوت عجیب من شده بود.گفت: _خاله اگر لپ تاپ یاگوشی هوشمند داری , اینجا وای فاش سرعتش عالیه,رمز وای فا رابهت بدم؟؟ گفتم ： _نه بابا من یه گوشی نوکیا ساده دارم که اونم بزور بابا برام گرفته,البته علاقه ای به فضای مجازی ندارم(حال من مثل اینه که گربه دستش به گوشت نمیرسه میگه بو میده 😂). خاله： _که اینطور,تا من ایمیل‌هایی راکه دکتر (کوروش جانش) برام فرستاده چک میکنم, توهم برو کتابی,چیزی برداربخون,کلید کتابخونه داخل قفس‌های وسطی هال تو گلدون نقره,هست...برو دخترم اینجور بیکار نشین .. اه با این حرفش نذاشت بمونم وسراز لپ تاپه دربیارم… خاله میگفت: _کوروش هرروز براش ایمیل میفرسته وهفته ای,یکبارهم تماس تصویری, اینترنتی دارن... من： _تماس اینترنتی,تصویری!!!!😳😳 کوروش ,این پیر پسر خاله هم عجب خاله را مدرنیته کرده هااا...فقط نمیدونم اون وردنیا باپنجاه سال سن ,چراهنوز ازدواج نکرده والاااا یه کتاب برداشتم رفتم روتختم دارز کشیدم...چقدنرمه ...به به.... کاش زودتر فریده ازدواج کرده بود هاااا ولی خبرنداشتم یکروز این آرامش خانه خاله برام مثل جهنم سوزان میشه... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۴ خانه ی خاله خانم هر روزش برام یک تازگی خاص داشت,... امروز خاله خانم از آلبوم عکسهای قدیمی تا یادگارهای باارزشش همه رانشانم داد. ازهمه ی یادگاریها یک تابلوفرش بسیارزیبا که تقریبا قدمتی دویست ساله داشت. تو چشم میزد, بقیه ی یادگاریها هم درنوع خود بی نظیر بودند از کتابهای خطی کتابخانه گرفته تا سرویس چای خوری نقره وخیلی چیزای دیگر نشان از طبیعت زیباپسند واعیونی خاله خانم میداد. اکثر رمانهای کتابخانه,رمانهای تاریخی, عشقی بود, گویی خاله خانم هم طعم عشق رادوست میداشت... یک هفته از آمدن به خانه ی خاله خانم میگذشت,حتی یک بارهم به طرف کتابهای درسی نرفته بودم,درعوض دوتا رمان راتمام کردم..!!!! از لحاظ خوردوخوراکم ,همه چی یا اب پز, بود ویا کبابی,خاله علاجی نداشت,آب خونه اش هم آب پزکنه وبخوره... دلم برای مرغ سوخاری وقورمه های چرب وچیلی مامان تنگ شده بود,.. عصر مامانم زنگ زدوگفت : _بابات رامیفرستم دنبالت ,برا شام بیا خونه به خاله هم بگو منزل خودشونه, البته خودم زنگ زدم دعوتشون کردم ,اما گفتند، نمی‌ایند.توبیا اخرشب با پدرت برمیگردی, گفتم ： _قربون چشات بشم ,چشم میام ,دلم براتون تنگ شده بود. وقت غروب از خاله خداحافظی کردم وباباامدوباهم رفتیم خونه مان,برقا چرا خاموش بود؟ _بابا....مگه کسی خونه نیست؟؟ بابا: _نمیدونم حالا بریم معلوم میشه. درکه بازشد برقاهم روشن ونوای تولدت مبارک ,همه جا راگرفت... اصلا یادم نبود هاااا,بازم مامان جونم را ای ول... شب خوبی بود یه جشن تولد ساده با خانواده ای صمیمی,مامان قورمه سبزی گذاشته بود,جاتون خالی چسپید... مامان اصرارداشت براخاله هم ببرم اما تو این یکهفته دیده بودم که خاله خانم شب سالاد وحاضری میخوره وامکان نداره غذای مفصل بخوره,پس نیاوردم... بابا درخونه ی خاله خانم پیاده ام کرد و رفت.اهسته باکلیدی که خاله داده بود در رابازکردم،... داخل که رفتم صدای خاله ازجلوتلویزیون امد, _آمدی نسیم جان؟ سلام کردم ورفتم یه بوسه از لپای گلیش گرفتم,دست انداخت گردنم وبوسیدم و گفت： _تولدت مبارک وروجک خدای من خاله هم میدانست,حتما مامان بهش گفته بود.... از کنار تلویزیون یه جعبه برداشت و داد طرفم: _اینم هدیه ی من به تو,ناقابله عزیزدلم. دوباره بوسیدمش ,مثل همین ندید بدیدا جعبه راقاپیدم ورفتم تواتاقم. یادم رفت بگم ,هدیه ی مامان یه روسری بود وبابا هم یه چک پول ۵۰تومانی,سحر یه بولیز ومهتاب هم یه عروسک فانتزی وسپهر هم که اصلا نبود خونه....حالا میخواستم ببینم هدیه ی خاله خانم چی هست.... وای خدای من باورم نمیشه,یک گوشی لمسی....خاله خانم مممممممنونم... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۵ ازخوشحالی رو پام بند نبودم ,... تازه عکس گرفتن باگوشی رایادگرفته بودم , درحالتهای مختلف,درجاهای مختلف ,با ژستهای مختلف ازخودم عکس میانداختم... خاله خانم رمز وای فا را بهم داد .... داخل اینترنت,زندگی همه ی بازیگرای تلویزیون را زیر ورو کردم, چه تکنولوژی جالبی بود وخبر نداشتیم... تا اینکه یه روز زنگ زدم دوستم «مهلا», بهش گفتم خاله خانم یه گوشی لمسی کادوم داده,... مهلا دوسالی بود گوشی لمسی داشت,یه شبکه ی مجازی بهم معرفی کرد و گفت: _عضوش بشو.خیلی جالبه فقط مراقب باش ,توفضای مجازی به کسی #اعتماد نکن... نرم افزار را از گوگل دانلود کردم و واردش شدم ,چقد جالب بود هاااا.... عضوشدم,... یه صفحه اختصاصی براخودم... انواع گروه ها راداشت ,... وارد یک گروهی ازهمسن وسالای خودم شدم... و این شد سرآغاز لغزشهای ناخوداگاه من....!!!!!! #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۶ خاله خانم یک, دِوو سییلو قدیمی رو حیاط داشت اما سالها بودکه خودش پشت ماشین ننشسته بود,... سوویچش رابهم داده بود میگفت： _اگر رانندگی بلدی ,هروقت کارداشتی با ماشین برو , برای خاله بلدیت مهم بود ,من گواهی نداشتم منتها بابا مرتضی رانندگی یادم داده بود, روزها سییلو رابرمیداشتم به بهانه ی خرید توشهرگشت میزدم..! امشب,شب جمعه بود... ومعمولا شبهای جمعه خاله خانم با اسکایپ,باکوروش این پیرپسر خارج نشینش, صحبت میکرد. خاله داشت با کوروش حرف میزد ,صدام زد： _قندک....بیا اقای دکتر میخواد ببینتت. فوری یک روسری ساتن زرشکی سرم کردم با چادر سفیدم که گلهای قرمز کوچک داشت و رفتم جلو لپ تاپ خاله... یا ابوالفضل.... این کوروشه چرا این شکلی شده؟! عکساش که توخونه خاله بود قابل تحمل تر بود نسبت به قیافه ی الانش,خیلی چاق بود باسری کچل وبدون ریش ,مثل(قنبرک) تو فیلم تعطیلات نوروزی که آی فیلم تکرارش رامیگذاشت ,به چشمم آمد کوروش از لحن صدا زدن خاله خندش گرفته بود وبالحنی مسخره گفت： _سلام قندک منم کم نیاوردم وگفتم： _سلام ازماست اقا قنبرک گفت ：چییییی؟؟ گفتم ：هیچی,سلام کردم یه جورایی دوست داشتم حالش را بگیرم, پسره ی پیرمرد چه طور مادرش راتنها گذاشته و رفته کشورغریب تا خددددمت کنه والاااا کوروش： _خوشبختم از اشناییتون,اسمت را یادم بود اما چهره ات را اصلا به خاطر نداشتم. گفتم： _منم خوشبختم اما ازچهرتون تصور دیگه ای داشتم,معلومه اونجا خوش بهتون میگذره کوروش： _خوشحالم اینقد شاد وسرزنده اید وراحت حرفتون رامیزنید.. من： _ایرانیا همینجورن هااا ,حتما فرانسویها اثر مخرب گذاشتن ویادتون بردن این اخلاقا را.... کوروش： _شاید...اما من با دیدن شما یادچهره های اصیل ایرانی افتادم به گمانم شما از قصه ها فرارکردید. من： _فک کنم شما هست که فرارکردید, منظورم همون فرار مغزها بود هااا کوروش از این حرفام اصلا ناراحت نمیشد فقط میخندید از پشت مانیتور همچی اییی کفتهاش (گونه هاش) تکون میخورد.... خلاصه ,اقای دکتر خیلی مودبانه حرف میزد و منم خیلی مودبانه, جواب میدادم فک کنم با بابام همسن بود شایدم یکی دو سال کوچکتر...اما نمیدونم چرا برنمیگشت واصلا چی دیده بود اونجا که دل کن نمیشد والااا... بعد از صحبت با دکتر اومدم سراغ موبایل و پیامام.... چندنفرکه ازشواهد برمیامد پسرباشن برام پیام گذاشته بودند,... 🔥دونفرخواستار اشنایی و 🔥یکی هم درپی عشقی ,سرگردان در شبکه بود, هرسه تاشون رابلاک کردم. خوشم نمیامد از #دوستی باجنس مخالف حالا فرق نمیکرد,واقعی باشه یامجازی.... چند تامطلب دخترونه گذاشتم و نت راقطع کردم تا بخوابم... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۷ امروز یکی کتابهام رامرور کردم,... خاله خانم هم توکتابخونه پرسه میزنه,کارگر گرفته تا کتابها راگردگیری وکتابخونه را تمیز کند ,خودشم مثل شیر بالاسرش ایستاده وحرکات خدیجه خانم(کارگره)راتعقیب میکنه تامبادا اسیبی به گنجینه ی فرهنگیش بزنه.... برای استراحتم ,نت راوصل کردم ورفتم صفحه ی مجازیم ,... اوووووه خدای من مطلبم ۴۳تا لایک خورده وچندتا پیام هم از دختری به نام «آرزو» دارم _سلام...من آرزو هستم...خوشحال میشم باهم آشنا بشیم(نیلوفرآبی), اخه اسم مستعارم نیلوفر آبی بود...افلاین بود,جوابش راندادم همینجور که بقیه ی پستها رامرور میکردم, متوجه شدم چراغش روشن شد ,یعنی انلاین شد... دوباره برام نوشت, _سلام نیلوفر... من： _علیک سلام,امرتون؟؟ _عرضی نیست ,من آرزو هستم دختری ۲۰ساله,از پستهای قشنگت خوشم امد, میخوام اگر دوست داشته باشی باهم دوست بشیم. منم که تاحالا تجربه ی #دوست_مجازی نداشتم ,مخالفتی نکردم... _نسیم هستم,۲۰ساله... یک دفعه دیدم یه عکس برام فرستاد وگفت عکس خودمه...ازظاهرش دختر زیبا باچهره ای مهربان به چشم میامد. _نمی خوای خودت رانشونم بدی؟ من： _حالا بزار چند روز,بگذره ,بعدا شاید بفرستم _:Ok آرزو از خودش گفت که دختر یک خانواده ی چهارنفره است,پدرش کارخانه دار هست و داداشش مهندس صنایع که مدیر کارخانه هم میباشد....خودشم مثل من پشت کنکوری.... آرزو خیلی راحت حرف میزد وخیلی راحت تر خودش راتو دل من جا کرد.... منم از سیرتاپیاز زندگی خودم وخاله ام رابراش گفتم,حتی چندتا #عکس کنار اشیای گران قیمت خاله ازخودم گرفتم وبراش فرستادم. هرروز به آرزو وابسته تر میشدم.... و اونم همچی نظری راجب من داشت,شده بودیم دوتا دوست خیلی صمیمی ,تا انجا که حتی از اب خوردن تا... .. .همه رابراش میگفتم. روزا یک نگاه به کتاب میکردم و بدددو میرفتم تا به چت کردن با آرزو برسم...تا اینکه یک روز ,آرزو برام یک پیام گذاشت... پیامی تکان دهنده....🔥😭 #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۸ صفحه را باز کردم ,آرزو اینجورنوشته بود： _سلام نسیم عزیزم,...ازت میخوام منو ببخشی,... بیش ازاین نمیتونستم این بازی را ادامه بدهم ,میخوام دوتا اعتراف کنم, امیدوارم باقلب مهربونت من راببخشی... من آرزو نیستم...سهند هستم ۲۷ساله ,تک فرزند خانواده,بقیه ی چیزا را دیگه درست گفتم.... اعتراف دومم اینه：از دل وجان عاشقت شدم,خیلی وابسته ات هستم,امیدوارم منو ببخشی وعشق پاک من رابپذیری...عاشق دل خسته ات.....سهند... تا پیامها راخوندم,...یکدفعه یخ کردم,باورم نمیشد آرزو بازیم داده,باورم نمیشد اینهمه مدت من بایک پسر......😭😰ولی نمیتونم انکارکنم منم به آرزو یاهمون سهند وابسته شده بودم,‌...😭😭 بااین حال براش نوشتم, _خیییلی کثیفی,اززززت متنفرم,چرا باهام بازی کردی هااا؟؟ فعلا اف لاین بود...خیلی بهم ریخته بودم, یعنی اون همه حرف, همش دروغ بود.... نت راخاموش کردم,ذهنم کار نمیکرد , نمیدونستم چکار کنم؟ ……… بی قرار بودم,حتی غذاهم نتونستم بخورم, خاله خانم هم متوجه گرفتگیم شده بود, اما هرچه پرسید,گفتم ： _چیزیم نیست,یه کم چشام درد میکنه,چون گاهی اوقات چشام تیرمیکشید.... نت راروشن کردم ,دوباره برام پیام گذاشته بود. _عشقم...عمرم...نفسم...نسیم عزیزم, هرچی دوست داری بد وبیراه بگو ,درکت میکنم ,میدونم کاربدی کردم اما به جان عزیزت چاره ی دیگه ای نداشتم,اگر همون اول خودم رامعرفی میکردم,حتما بلاکم میکردی, اما من باخوندن پستهات یه جوری عاشقت شده بودم ,دوست داشتم به هر طریقی ,داشته باشمت....نیتم خیره ,من قصد ازدواج دارم.....خانممم...گلم...تمام زندگیم...این عشق پاک رابپذیر.... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۹ چندروزی ,علی رغم میل درونی ام هیچ جوابی به پیامهاش ندادم. تااینکه امروز,برام نوشته بود _عزیز دلم,قربون اون چشای قشنگت بشم من, الهی سهند قربون اون دل مهربونت بشه که از دست من گرفته...جوابم رابده ,نزار تو این آتش هجران وبی خبری بسوزم...جان مادرت,جان خاله خانمت , جوابم را بده لااقل دعوام بکن...... راستش از قربون صدقه هاش دلم غنج میرفت... خودمم دلم تنگ شده بود... پس طاقت ازکف دادم و.... _سلام...از دستت خیلی ناراحتم,دلم میخواست سر به تنت نباشه,اما چون نیتت خیره و اینقد منت کشی کردی بخشیدمت, فقط به یک شرط... سهند： _قربون گل خودم بشم من .....هرشرطی باشه, روجفت چشام قبوله... من： _میخوام مثل بقیه ی خواستگارها تودنیای #واقعی ببینمت نه دنیای مجازی,هرچه زودتر قرار خواستگاری رابگذار تا همه چی شکل رسمی به خودش بگیرد ,من از رابطه های پنهانی خوشم نمیاد ,دوست دارم بزرگترا هم درجریان باشند. سهند： _وااای خدای من چه راحت جواب بله را گرفتم...من که از خدامه هرچه زودتر از نزدیک ببینمت و...اما الان بابام برای یه قرارداد رفته خارج از کشور,مامانم هم باهاش رفته ,برای همین موقعیتش نیست اما هر زمان که برگشتند ,فورا اقدام میکنم. من که یک بار #گول حرفاش راخورده بودم,.... بازهم درس,نگرفتم و این‌بار هم از روی سادگیم حرفهای قشنگش راباور کردم... ولی نمیدانستم چه دامها برایم چیده این مار خوش خط وخال...😭 #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۱۰ روزها برام پراز هیجان شده بود.... از صبح علی الطلوع تا اخرشب وگاهی نیمه های شب ,خودم بودم وموبایلم,...همش هم درچت کردن باسهند خلاصه میشد. تو این مدت پنج ,شش باری رفتم خونه ی خودمون سرزدم ,...تقریبا هفته ای یکبار, امشب شب جمعه بود ,فریده دخترعموم که قبلا همدم خاله خانم بود زنگ زده بود و گفته بود که ,شوهرش رفته جایی وتنهاست واز انجا که دلش برای خاله خانم تنگ شده,امشب رامیاد تاکنارخاله باشه,... خاله هم مرا مرخص کرد تا امشب را کنار خانواده ام باشم. بااینکه چندین هفته بودازخونه دوربودم و فرصت این نبود شب خونه ی خودمون باشم,... همش احساس بی قراری میکردم. نمیدونستم چمه,...هیچی خونه ی بابا برام جذابیت نداشت. تاجایی که مادر هم متوجه این بی قراریم شده بود وگفت： _نسیم جان چندوقت رفتی خونه ی خاله ,با خونه ی بابات غریبه شدی؟ اما مادر نمیدونست که این درد عشق است گریبان گیرم شده,اخه توخونه ی بابا خبری از وای فا نبود که به سهند پیام بدهم... از طرفی شماره ای هم ازش نداشتم تابایک زنگ,دل بی قرارم را آرام کنم.... بالاخره باهر مشقتی بود شب به صبح پیوند خورد, پاشدم #نمازصبحم راخوندم ,چای دم کردم وصبحانه هم اماده... وقتی مامان اومد ومیز پروپیمون صبحانه رادید گفت : _افرین ,میبینم خاله خانم کلی خونه داری یادت داده,الان وقتشه که عروست کنم هاااا باخجالت گفتم： _ان شاالله یه داماد پولداررررر نصیبت بشه به خانه ی خاله رسیدم ,... اهسته دررابازکردم و بی سروصدا داخل شدم, دیدم خاله تو اشپزخانه داره نهار ظهرش را که عموما یا اب پز بود و یا کبابی, اماده میکرد.‌‌.. سلام کردم ویه بوسه ازلپای توپلش گرفتم وبه سرعت رفتم اتاقم... لباسها درآوردم ونت را روشن کردم... چقدددد پیام از سهند داشتم. _نفس...جیگر...خانمم...هنوز نیامدی؟؟... زود انلاین بشو ,یه مطلب مهم را باید بهت بگم... و من بی خبراز نقشه ای شوم ,مشغول جواب دادن شدم... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۱۱ _سلام گلم....ممنون...الان رسیدم ,هنوز عرقم خشک نشده....بگووو خبر مهمت چیه؟؟... خودم فکرمیکردم حتما پدرومادرش ازخارج برگشتن و میخواد مژده ی خواستگاری رابهم بده اما سهندجواب داد... _نسیم دیروز یکی ازدوستام را دیدم میدونی چی میگفت؟ من： _نه ,علم غیب که ندارم,چی میگفت؟؟ سهند： _میگفت بایه دختره #دوست شده و #ادای عاشقا را درآورده دختره #گول خورده براش عکس فرستاده,الانم با همون عکسا کلی از دختره اخاذی کرده... من： _چقددد نامررررد,سهند بااین دوستات قطع رابطه کن خوب,خوشم نمیاد فاز منفی میدن... سهند دیشب خیلی دلتنگت شدم ..... سهند： _میخوای یه کاری کنم دیگه دلتنگم نشی.... من که فکرمیکردم الان مژده ی خواستگاری را میده گفتم： _آره دیووونه..... گفت : _میخوام مثل همون دوستم رفتار کنم , اونموقع دلتنگم نمیشی هیچ ,سایه ام هم با تیر میزنی😏 پشتم یخ کرد ,خدامرگم بده این چی داشت میگفت😱😰 نوشتم： _شوخیت بی مزه بود,خبرت رابگو لووس... سهند： _اتفاقا اصلا شوخی نبود دختره ی ساده ی الاغ... چشام تیرکشید ,همه جا سیاه شده بود,این چی میگفت؟؟؟😰😭 ولی سهند ادامه داد... _یادته وقتی دوستت آرزو بودم کلی عکس برام فرستادی؟؟؟ برام کاری نداره با یک فتوشاپ بیاندازمت کنار یک پسر و عکس را پخش کنم تو کل دنیا...توی تمام شبکه‌های مجازی ...و تا توبیای ثابت کنی گول خوردی و این عکس فتوشاپه ,آبروت رفته.!! من： _توغلط میکنی پسره‌ی بی شرف روباه صفت و....😡😭 هرچی از دهنم درمی‌امد براش,....نوشتم و نشون دادم نمیترسم از تهدیدش,امادرواقع کل بدنم رعشه گرفته بود.😭😭😰 جواب داد： _درکت میکنم,من نامردم نامرد ,اما چه کنم جیبم خالیست و قراره باپولهای خاله خانم تو پربشه....یه پیشنهاد دارم ,اگر به پیشنهادم پاسخ مثبت بدهی,به شرافتم قسم هرچی عکس ازت دارم حذف میکنم... من： _شراففففت؟؟؟؟توی بی شرف دم از چیز دیگری بزن ,نامرد راچه به شرافت!!!😭😡 سهند： _خوددانی,برخلاف همیشه صادقانه حرف زدم و تو در موقعیت انتخاب نیستی, مجبوری... مجبور...میفهمی؟؟!!😏😏 گفتم： _من هیچی ندارم که تو به نوایی برسی,به کاهدون زدی گفت： _توراکه میدونم ازمنم آس وپاس تری,اما خاله خانم خیلی چیزا داره... گفتم： _من نه دزدم ونه خیانت کار😡😨 سهند： _مجبوری هردو راانجام بدی...والسلام, دختره ی ابله....فردا انلاین باش ,پیشنهادم رامیگم.... #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۱۲ دیشب تا صبح از ترس واسترس خواب نرفتم, یعنی این روباه صفت چی ازم میخواست؟😰😰 تا خود صبح گریه کردم,😭 تازه یاد خدا افتادم,.... گفتم خدایا خودت میدونی من دختر بدی نیستم,😭یه نمازم قضا نشده,یه روزه ام دو رو پس نشده,😭ناخوداگاه تو دام افتادم ,خدایا دستم را بگیر, یا ساترالعورات, آبروم را حفظ کن😭😭 چشام تیر میکشید, سرم از درد می‌ترکید... خاله خانم اومد تو اتاق، تا حال و روزم و چشمای گود افتادم را دید زد تو سرش و گفت : _خاک به سرم چت شده دختر؟ لبخند بی جانی زدم وگفتم： _هیچی نیست خاله,همون چشم درد همیشگی ست خاله： _یه نوبت از چشم پزشک میگیرم عصر میری دکتر فهمیدی؟! گفتم ： _چشم اه حوصله نداشتم این بین دلسوزی خاله را کم داشتم...!!!! که خداراشکر اینم جور شد انلاین شدم,....دستام میلرزید,یعنی الان چی میخواست؟ سهند： _به به بالاخره آنلاین شدی,خودت را اذیت نکن دخترک ساده,راه برون رفت ازاین معضل راحته... گفتم： _بگو, حوصله ی روباهان را ندارم... گفت： _ای به چشششم....یه تابلو فرش خاله خانمت داشت, تویکی ازعکسا فرستادی.... اون رابده به من وبرای همیشه از دنیات گم میشم.... خدای من کم اشتها هم نیست,...😰😱اون تابلو میلیاردها میارزه,بعدشم خاله خانم میگفت...نگه داشتم بدهم به عروسم ,اخه خیلی گرانبهاست ویه جورمیراث خانوادگیه,..حتی خاله حاضرنشده بود به موزه هدیه اش کنه,اخه من چه طور ببرمش ,بی شک خاله میفهمید. نوشتم： _بیین نامرد دزددد,این یک قلم نمیشه,خاله این تابلو رادوست داره و گذاشتتش تو پذیرایی , تو چشم هست,امکان نداره غیب بشه و خاله نفهمه,😡اون موقع اگه ازمن بپرسه کجاست چی بگم هااااا؟؟😡😡 سهند： _نگران نباش خانم کوچولو ,فکر اونشم کردم,من بی گداربه اب نمیزنم...یکی کپی همون تابلو حتی قابش هم مثل همونه, تهیه کردم ,عصریه جا قرارمیذاریم میرسونم بدستت,شب که پیرزنه خوابه اون رابزار جا تابلو اصلی وتابلو اصلی را فردابدستم برسان و تمام.... گفتم： _نمیدونم باید فکرکنم سهند： _دخترک ابله وقت فکرکردن ندادمت,حکم کردم باید اینکار رابکنی,پس نه خودت را اذیت کن ونه من را,عصر تابلو رامیدم.... ادرس یه کافی شاپ راداد و افلاین شد... ..... خدای من الان چکارکنم..؟؟؟😞😭🤲🤲 #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺

📖⃟﷽჻ᭂ࿐🌺 عشــ❤️ـــق مجـ📱ـازی ✍قسمت ۱۳ عصربه بهانه‌ی دکتر ازخونه اومدم بیرون, ولی باید یک سرهم به دکتره میزدم ,جواب خاله خانم رابایدمیدادم, اول رفتم چشم پزشک ,هنوز یک ساعتی به قرارم مونده بود,منشی دکتر تافهمید ازطرف خاله خانم هستم (انگارمیشناختش) فرستادم داخل, دکتره بعدازکلی معاینه وپشت چندین تا دستگاه نشستن,گفت： _چشم هاتون ضعیف نیست,فشارچشمتون هم خوبه اما فکرکنم مشکل عصبی باشه, یک معرفی نامه مینویسم براتون تا برین , دکتر مغزواعصاب پیش خودم گفتم...غیب گفتی والااا,..بااین فشارعصبی که این یکروزه بهم وارد شده, سکته نکردم جای شکردارد. سریع رفتم همون کافی شاپ, نقشه ها داشتم برای اقا سهند مکاررر..فقط دلم میخواست ببینمش اونموقع با کولی بازی ابروی نداشتش رامیبردم... یه ده دقیقه ای نشستم ,یه پسرک هفت, هشت ساله امد کنارم... _ببخشید خانم شما نسیم خانم هستید؟؟ _بله امرتون _این تابلو را یه اقا دادن به شما بدهم... گفتم : _کی بود؟؟ پسرک： _من نمیدونم,۵۰۰۰تومان دادبه من تا بدم به شما... خدای من عجب زبله ,حتی خودشم به من نشون نداد!!! اینقد عصبی بودم ,کارد میزدی خونم درنمیومد... دوباره چشام وسرم تیرکشید... وااای خدای من ....چه دردی.....😔😣 رسیدم خونه,تابلو جعلیه راگذاشتم داخل سییلو رو حیاط تا دیده نشه , خاله تو هال بود,سلام کردم,....برگشت گفت： _عه عزیزم اومدی, دکترچی گفت؟ گفتم ： _هیچی گفت عصبیه...باید بری دکتر مغز و اعصاب.. خاله گفت : _پس زودتر برو نسیم جان,من یه دکتر اشنا میشناسم,جراحه, از دوستان کوروشه,فردا زنگ میزنم بهش ببینم چی میگه گفتم ： _باش خاله ,من یه کم حال ندارم اجازه میدی برم اتاقم؟😞😣 خاله： _اره عزیزم برو دخترگلم #ادامه_دارد.... ✍🏻نویسنده: خانم طاهره سادات حسینی برای سلامتی امام زمان و نائبش صلوات @Dastanyapand 📚⃟✍჻ᭂ࿐☆🌺