eitaa logo
دروس استاد سید محمود مددی الموسوی
1.1هزار دنبال‌کننده
2 عکس
0 ویدیو
189 فایل
«دروس خارج فقه و اصول حضرت استاد سید محمود مددی موسوی» ارتباط با مدیر کانال: @Yaser_zeyaolhagh شناسه‌ی کانال، در پیام رسان تلگرام: @DoruseOstadMadadi
مشاهده در ایتا
دانلود
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 📅 ۱۰ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۷۹ 📚موضوع جلسه : 1️⃣استصحاب عدم جعل ترخیص از ناحیه شارع در هر شبهه حکمیه که استصحاب منجِّز است جاری نیست زیرا اولا شک در ترخیص مساوق با قطع به عدم ترخیص است و ثانیا این استصحاب معارض است با استصحاب عدم مجعول که استصحاب مؤمِّن است. 2️⃣اعتراض شده است که ادله برائت شرعیه هیچ گاه شامل شبهات حکمیه نمی شود زیرا این شبهات دائما مقرون با علم اجمالی به وجود تکالیف در شریعت است و اصل مؤمِّن در اطراف علم اجمالی به خاطر تعارض داخلی جاری نمی شود که اعتراض درستی نیست. 3️⃣درست است که در همه شبهات حکمیه علم اجمالی وجود دارد که تکالیفی در شریعت وجود دارد اما این علم هم وجود دارد که امارات معتبره ای در کار است که تکالیفی را اثبات می کند و در جایی که چنین اماراتی در کار باشد دیگر اصل برائت جاری نمی شود پس علم اجمالی انحلال حکمی پیدا می کند یعنی در شبهه حکمیه ای که معلوم است اماره معتبره بر تکلیف در مورد آن وجود ندارد، مشمول ادله برائت شرعیه می گردد و اصل مؤمن درمورد آن بدون معارض جاری می شود.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 📅 ۱۱ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۰ 📚موضوع جلسه : 1️⃣ادله ی وجوب احتیاط در شبهات حکمیه ناظر به شکّ در تکلیف و حکم واقعی قبل از فحص است و ادله ی برائت شرعیه ناظر به وظیفه مکلف در ظرف عدم علم به حکم واقعی بعد از فحص است و تنافی با هم ندارند. 2️⃣دو مسئله در شبهات حکمیه وجود دارد: مسئله اول عدم علم به حکم واقعی است قبل از فحص و مسئله دوم بعد از فحص از حکم واقعی و باقی ماندن شبهه حکمیه است که حالا وظیفه مکلف در ظرف عدم علم به حکم واقعی چیست؟روایت حمزه بن الطیار و الزهری و امر امام به تثبّت و وقوف و وجوب احتیاط ناظر به مسئله ی اول است
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 📅 ۱۴ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۱ 📚موضوع جلسه : ⏺هیچ کدام از روایاتی که معترضین به ادله برائت شرعیه بیان کرده اند دلالت بر وجوب احتیاط در شبهات حکمیه بعد از فحص ندارند و تنها ناظر به وجوب فحص و عدم اقدام در شبهات حکمیه قبل از فحص هستند و قرائنی در این روایات وجود دارد که این مدعا را ثابت می کند؛ بنابراین هیچ گونه تنافی بین دو طائفه از روایات نیست و ادله برائت مربوطند به شبهات حکمیه بعد از فحص و ادله احتیاط مربوطند به شبهات حکمیه قبل از فحص
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 📅 ۱۵ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۲ 📚موضوع جلسه : 1️⃣قدر متیقن از اخبار وجوب احتیاط، شبهات حکمیه قبل از فحص است در حالی که اخبار برائت شامل این شبهات نمی شود و در نظر مختار اخبار وجوب احتیاط شبهات حکمیه بعد از فحص یعنی تعیین وظیفه مکلف در ظرف جهل نسبت به حکم واقعی را شامل نمی شود و این مورد همان جایی است که اخبار برائت شامل آن می شود؛ بنابراین تنافی و تعارضی بین دو طائفه از اخبار وجود نخواهد داشت. 2️⃣اگر کسی قائل شد که اخبار وجوب احتیاط شبهات حکمیه بعد از فحص را هم می گیرد آن گاه بین دو طائفه از اخبار (اخبار دال بر وجوب احتیاط و اخبار دال بر برائت شرعیه) تعارض رخ خواهد داد و این که برخی از اصولیون خواسته اند این تعارض را به تخصیص ادله برائت نسبت به ادله وجوب احتیاط حلّ کنند درست نیست. 🆔https://eitaa.com/DorusOstadMadadi
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 تنبیه اول: اصالة عدم التذکیه 📅 ۱۶ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۳ 📚موضوع جلسه : 1️⃣اگر کسی ادعا کند که ادله وجوب احتیاط شامل شبهات حکمیه بعد از فحص می شود باید گفت که این اطلاق، حجت نیست؛ زیرا اطمینان بر خلاف این وجود دارد و دلیل حجیت خبر ثقه اخباری را که اطمینان بر خلاف آنها وجود دارد را شامل نمی شود. 2️⃣اگر تذکیه گوشتی معلوم باشد اما به عنوان شبهه موضوعیه معلوم نباشد که این گوشت از حیوانات حلال گوشت است یا حرام گوشت(گوشت گوسفند است یا گوشت خرگوش) می توان این گوشت را خورد؛ زیرا برائت شرعیه در این گوشت جاری می شود و استصحاب حرمت خوردن این گوشت و استصحاب عدم بودن گوشت گوسفند جاری نیست.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 تنبیه اول: اصالة عدم التذکیه 📅 ۲۱ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۴ 📚موضوع جلسه : 1️⃣تذکیه با ذبح شرعی فرق دارد؛ کلب و خنزیر را می توان ذبح شرعی کرد اما هیچ کدام از دو اثر ذبح شرعی را نمی پذیرند یعنی نه طهارت لحم و جلد را خواهند داشت و نه حلیت لحم را پس قابل تذکیه نیستند. 2️⃣در نظر مختار هر حیوانی قبول تذکیه می کند الا کلب و خنزیر و این ادعا بر اساس روایت علی بن یقطین است که در باب «جلود الحیوان» وارد شده است. 3️⃣تذکیه یا امر بسیط است که می تواند منطبق بر ذبح شرعی باشد یا منطبق بر مجموعه از افعال و شرایط باشد یا امر مرکَّبی است (مرکَّب از ذَبح شرعی و قابلیت حیوان برای تذکیه)؛ اگر قول امر بسیط بودن تذکیه اختیار شود (کما هو المختار) استصحاب منجِّز عدم تذکیه جاری خواهد شد اما اگر قول امر مرکب تذکیه اختیار گردد نسبت به جزء دوم اصل منجِّزی وجود ندارد و نوبت اصالة الحلّ و البرائة می رسد. 🆔https://eitaa.com/DorusOstadMadadi
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 تنبیه اول: اصالة عدم التذکیه؛ مقام دوم 📅 ۲۵ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۵ 📚موضوع جلسه : 1️⃣وقتی قبول تذکیه یا عدم قبول تذکیه حیوانی مشکوک باشد در صورتی استصحاب عدم تذکیه جاری می شود که تذکیه امری بسیط دانسته شود و وقتی اصل تذکیه حیوانی مشکوک باشد یا رعایت شدن شرایط ذبح مشکوک باشد استصحاب عدم تذکیه جاری می شود که نتیجه ی آن حرمت خوردن گوشت چنین حیوانی است. 2️⃣موضوع حرمت خوردن گوشت حیوان، غیر مذکی است اما موضوع نجاست پوست تهیه شده از حیوان، میته است چنان که موضوع بطلان نماز با پوست حیوان نیز میته است؛ بنابراین در مورد اول در موارد شک، استصحاب عدم تذکیه جاری است که استصحابی منجِّز است در مورد دوم و سوم استصحاب عدم میته جاری است که نتیجه ی آن طهارت پوست و صحت نماز است. 3️⃣اگر در حرام گوشت بودن یا نبودن حیوانی که تذکیه شده است و قبول تذکیه در آن معلوم است شکّ شود اصالة البرائة جاری است و می توان آن گوشت را خورد.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 (تنبیهات برائت) تنبیه اول: اصالة عدم التذکیه تنبیه دوم: حسن و استحباب احتیاط 📅 ۲۸ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۶ 📚موضوع جلسه : 1️⃣اگر شک در حلیت و حرمت گوشت به خاطر شبهه موضوعیه در قبول تذکیه و عدم آن باشد پس چون تذکیه امر بسیطی است، اصالة عدم التذکیه جاریست که اصل منجِّز است و اگر شبهه ی مذکور به نحو شبهه حکمیه باشد اطلاق دلیل لفظی که می گوید همه حیوانات قبول تذکیه می کنند مگر موارد خاصّ شامل این گوشت هم می شود و این گوشت مشکوک هم قبول تذکیه می کند و ارتکاز در این است که حیوانی که قبول تذکیه می کند حلال گوشت است. 2️⃣اگر گوشت مشکوک از این جهت مشکوک باشد که معلوم نیست شرایط شرعی ذبح مثل تسمیه در مورد آن رعایت شده باشد، شبهه موضوعیه است و در اینجا چه این که تذکیه امری بسیط دانسته شود یا مرکَّب استصحاب منجِّز جاریست و خوردن آن گوشت جایز نیست اما اگر شبهه این طور باشد که معلوم نیست اعتبار شرعی حدیدیت آلت ذبح پس شبهه، حکمیه است و در این صورت اطلاق دلیل «حرمت علیکم المیتة و ... الا ما ذکیتم» اقتضای عدم اعتبار شرط مشکوک را دارد و لذا مانعی در خوردن گوشت نیست. 3️⃣احتیاط کردن در شبهات موضوعیه یا حکمیه بعد از فحص امری مستحبی است شرعا و حسن است عقلا اما واجب نیست. 🆔https://eitaa.com/DorusOstadMadadi
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 (تنبیهات برائت) تنبیه سوم: قاعده تسامح در ادله سنن 📅 ۲۹ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۷ 📚موضوع جلسه : 1️⃣امارات می توانند چهار نقش منجزیت، معذریت، مصححیت و مجوزیت در إخبار و إسناد را داشته باشند؛ وقتی خبر ثقه بر طهارت این لباسی که استصحاب نجاست دارد قائم می شود می شود با این لباس نماز گزارد و این نماز واقعا صحیح است و همچنین وقتی خبر ثقه بر عدالت زید باشد می توان بر اساس آن اخبار به عدالت زیدی کرد که در واقع فاسق است. 2️⃣استصحاب از میان نقش های اربعه برای امارات تنها نقش منجزیت و مؤمنیت و مصححیت را می تواند داشته باشد اما نقش مجوزیت در إخبار را ندارد. 3️⃣مفاد قاعده تسامح در ادله سنن این است که همان طور که خبر ثقه در باب تکالیف حجت است خبر ثقه و غیر ثقه در باب سنن حجیت دارد و این حجیت به معنای مجوزیت در إخبار و إسناد است.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 (تنبیهات برائت) تنبیه سوم: قاعده تسامح در ادله سنن 📅 ۳۰ / بهمن ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۸ 📚موضوع جلسه : 1️⃣چهار احتمال در مفادّ اخبار «من بلغ» داده شده است: ۱- ارشاد به حکم عقل به حسن انقیاد است۲- استحباب شرعی عملی که وعده دادن ثواب بر آن داده شده است، اثبات می شود۳- شارع تنها جعل حجیت بر خبر ضعیف در باب سنن نموده است۴- صرف دادن وعده ثواب در روز قیامت از این اخبار استفاده می شود. 2️⃣مشهور تابع احتمال چهارم از احتمالات اربعه در مفاد اخبار «من بلغ» شده اند که قائل است مفادّ این اخبار چیزی بیشتر از دادن وعده ثواب بر عمل نیست و نه استحباب شرعی استفاده می شود و نه جعل حجیت بر خبر ضعیف صورت گرفته است و نه ارشاد به حکم عقل است. 3️⃣قول به استفاده استحباب از اخبار ضعیف در باب سنن به خاطر وجود اخبار «من بلغ» درست نیست زیرا ملازمه ای بین دادن ثواب بر یک عمل و مستحب بودن آن عمل وجود ندارد و مثال نقض آن انقیاد است که ثواب دارد اما مستحب شرعی نیست.
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
📢 (تنبیهات برائت) تنبیه سوم: قاعده تسامح در ادله سنن 📅 ۱ / اسفند ماه/ ۱۴۰۲ 💠جلسه ۸۹ 📚موضوع جلسه : 1️⃣مفاد اخبار «من بلغ» این است که خبر ضعیفی که در آن وعده ثواب داده شده است را اگر به رجاء رسیدن ثواب انجام دهند به آن ثواب خواهند رسید هر چند آن خبر ضعیف صادر نشده باشد و لذا مفاد این اخبار صرف دادن وعده رسیدن به ثواب است و قول استفاده استحباب یا استفاده جعل حجیت نسبت به خبر ضعیف از اخبار «من بلغ» درست نیست. 2️⃣اخبار «من بلغ» هر خبر ضعیفی که در آن مقدار ثوابی بر یک عمل وعده داده شود را شامل می شود و همچنین خبر ضعیفی که به ذکر رسیدن ثواب بر انجام یک عمل بسنده کرده است را نیز شامل می شود؛ اگر خبر ضعیفی ذکر ثواب بر عمل نداشته باشد اما مطلوبیت عمل را بیان کند بالالتزام دلالت دارد بر رسیدن به ثواب در صورت اتیان به آن و لذا اخبار «من بلغ» شامل آن خواهد شد به واسطه مدلول التزامی خبر ضعیف