⭕️ممنوع شدن کیسه پلاستیکی حتما تبلیغ‌های محیط‌زیستی علیه مصرف کیسه‌های پلاستیکی رو دیدید. در بیشتر شهر‌های آمریکا هم در سال‌های اخیر تلاش برای کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی بیشتر شده. در شهر بوستون هم تا پارسال بیشتر فروشگاه‌ها، خرید رو در کیسه‌های پلاستیکی تحویل مشتری میدادن اما از حدود یک سال پیش استفاده از کیسه‌های پلاستیکی غیر قابل بازیافت در فروشگاه‌ها ممنوع شده. از اون موقع تمام فروشگاه‌ها به جای کیسه‌ی پلاستیکی پاکت کاغذی یا کیسه‌های قابل بازیافت میدن، و اگه کیسه‌ی پلاستیکی بدن جریمه میشن [تو شهرهای مختلف جریمه متفاوت است از ۵۰ تا ۳۰۰ دلار]. در بعضی شهر‌ها برای تشویق اینکه مردم کیسه‌ی خرید همراهشون باشه، حتی پاکت‌های قابل بازیافت رو هم مجانی نمی‌دن و هر پاکت کاغذی رو ۱۰-۲۰ سنت باید خرید. خیلی از فروشگاه‌ها هم پاکت‌های خرید محکم‌تر رو به قیمت ارزون ۱ الی ۲ دلار می‌فروشن که میشه همیشه به عنوان سبد خریدِ دائم ازش استفاده کرد. سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد کیسه‌ی پلاستیکی تو دنیا مصرف میشه! کیسه‌هایی که ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ سال طول می‌کشه تو طبیعت تجزیه بشن. آلودگی دریاها و صدمه به زندگی موجودات دریایی از بزرگترین صدمات محیط زیستی مصرف کیسه‌های پلاستیکی هست. هر سال بیشتر از ۱۰۰ هزار لاک‌پشت و حیوان‌های دریایی دیگه به خاطر این‌ کیسه‌ها می‌میرند. تو کشور‌های اروپایی منع مصرف این کیسه‌ها زودتر و جدی‌تر شروع شد. در فرانسه از سال ۲۰۱۶ مصرف کیسه‌های پلاستیکی رو ممنوع کرده و در برخی فروشگاه‌ها هزینه‌ای جداگانه‌ای گرفته میشه [اینجا رو ببینید]. در ایرلند و ایتالیا هم قوانین سختگیرانه و موفقی برای محدود کردن مصرف کیسه‌ی پلاستیکی اعمال کردند. ترک یا کاهش استفاده از این کیسه‌ها برای خرید تغییر ساده‌ ایست. کافیه همیشه یک پاکت خرید سبک و کم‌حجم یا یک کیسه‌ی پارچه‌ای تو کیف یا ماشین داشته باشیم و موقع خرید از اون استفاده کنیم. در واقع شبیه همون مدلی که سال‌ها پیش همه تو ایران یه سبد خرید داشتن و همه‌ی خریدهاشونو تو همون می‌ذاشتن. فارغ از وضع هر گونه قانون، هر شهروندی خودش می‌تونه به سادگی این فرهنگ رو ترویج کنه و با یک کار ساده جلوی صدمه‌ی بیشتر به محیط‌ زیست رو بگیره. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️نظام رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان با معیار اشتغال نظام رتبه‌بندی "تایمز" دانشگاه‌های جهان را بر اساس میزان اشتغال‌پذیری فارغ‌التحصیلان آنها در سال ۲۰۲۳ میلادی رتبه‌بندی کرد. ۱. موسسه فناوری ماساچوست(ام آی تی) ۲. دانشگاه استنفورد ۳. دانشگاه آکسفورد ۴. دانشگاه هاروارد ۵. دانشگاه شیکاگو دانشگاه کمبریج (انگلیس)، دانشگاه برکلی (آمریکا)، دانشگاه جینهوا (چین)، دانشگاه ییل (آمریکا) و مدرسه اقتصاد و سیاست (انگلیس) در جایگاه‌های ۶ تا  ۱۰ قرار دارند. این دانشگاه‌ها و موسسات برای اپلای و بورسیه تحصیلی بسیار مناسب هستند. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️مشکل فرهنگی عجیب در آمستردام و پاریس 📝سحر دانشجو [لندن] چند وقت پیش همراه همسرم سفری علمی تفریحی به آمستردام و پاریس داشتیم. هر دو شهر بسیار زیبا و سرزنده بودند. در این میان اما موضوعی عجیب توجه‌ام را جلب کرد. در آمستردام سوار اتوبوس شهری بودیم که به نظرم رسید مرد جوان، خوش‌تیپ و شیک‌پوشی در یک پارک عمومی ادرار می‌کند! بلافاصله به خودم گفتم حتما اشتباه دیدم. روز بعد که همسرم از جلسه‌ی کنفرانس برگشت با تعجب فراوان به من گفت: «باورت نمیشه یکی ازموضوع‌هایی که در کنفرانس صحبت شد چی بود: چطور می‌توانیم مردم را قانع کنیم که در فضاهای عمومی ادرار نکنند!» که زیر عنوان کلی‌تر«تکنولوژی‌های قانع کننده» قرار گرفته بود. در چند روزی که در آمستردام بودیم من به شخصه چند نفر را درحال انجام این کار در خیابان یا دیگر مکان‌های عمومی دیدم، و البته در بعضی کوچه پس کوچه‌ها، جاهای شلوغ و کمی کثیف، کنار جوی آب، آسانسورهای مترو و ایستگاههای تاکسی، بوی تند و آزار دهنده آن حس می‌شد. بعد از آمستردام به پاریس رفتیم، و متوجه شدم این مشکل در آنجا هم وجود دارد. اگر شما هم مثل ما متعجب شدید و باورتان نمی‌شود کافی است در گوگل این مطلب را جستجو کنید: public urinatation in Amsterdam or Paris. البته اصلا این طور نیست که وقتی شما در خیابان راه می‌روید این موضوع را این طرف و آن طرف خیابان ببینید، اما به نظر می‌رسد این فعل که در فرهنگ ما ایرانی‌ها عجیب و قبیح است در این شهرها آنقدرها هم بد نیست. اخیرا روزنامه معتبر و پرخواننده‌ی نیویورک تایمز مطلبی درباره‌ی این مشکل در فضاهای عمومیِ پاریس نوشته و در آنجا نویسنده توضیح می‌دهد که مسئولان نه تنها این مشکل را به رسمیت می‌شناسند بلکه برای حل آن تلاش فراوان می‌کنند. به گفته‌ی این مقاله، برای مواجهه با این مسئله میلیون‌ها دلار در سال هزینه می‌شود. فقط در پاریس برای کاهش آسیب فیزیکی و بهداشتی‌ این مسئله، شهرداری روزانه حدود ۳ هزار کیلومتر از پیاده‌رو‌ها را با مواد ضدعفونی کننده تمیز می‌کند، و اگر پلیس کسی را در حین این کار ببیند، طرف باید ۷۵ یورو جریمه بدهد!‌ ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️سیاست مهم حکمرانان آمریکا در پژوهش‌های دانشگاهی • بخش اول نظام پژوهشی دانشگاهی در آمریکا یکی از مهم‌ترین عوامل مهاجرت دانشجویان از سایر کشورهاست، که به گزارش رسمی وزارت بازرگانی ایالات متحده فقط در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ حدود ۳۱ میلیارد دلار به اقتصاد آمریکا کمک کرده است. اهمیت پژوهش در دانش و فناوری به عنوان محرکه اصلی رشد اقتصادی و صنعتی بر سیاست‌گذاران پوشیده‌ نیست. برای موفقیت پژوهش دانشگاهی در آمریکا می‌توان دلایل زیادی برشمرد: از ارتباط نزدیک صنعت و دانشگاه گرفته تا سرمایه‌گذاری برای حضور نخبگان حوزه علوم و مهندسی در این کشور. اما در واکاوی ریشه‌ای این موفقیت باید نقش نهاد‌های سیاست‌گذاری‌های کلان که زیرمجموعه‌ای از دولت فدرال هستند رو هم مورد بررسی قرار داد. قسمت عمده‌ای از سیاست‌گذاری در این حوزه به طور غیر مستقیم و از طریق اختصاص بودجه صورت می‌گیره. تعداد زیادی از نهادهای فدرال مثل بنیاد علوم آمریکا، موسسه ملی سلامت، وزارت دفاع، وزارت انرژی، ناسا، وزارت کشاورزی، آژانس امنیت ملی زیر نظر دولت مرکزی بودجه‌ای که کنگره به آنها تخصیص داده رو یا خودشون برای هزینه داخلی صرف توسعه علوم و فناوری می‌کنن و یا از طریق «کمک‌هزینه Grant» به نهادهای دیگه‌ای مانند دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی اعطا می‌کنن. در بخش بعدی به معرفی مختصر «بنیاد ملی علوم» که یکی از بازیگران اصلی در سیاست‌گذاری‌های کلان پژوهش دانشگاهی در حوزه علوم پایه و مهندسی هست خواهم پرداخت. ریشه‌های تاسیس بنیاد علوم آمریکا رو باید در جنگ ‌جهانی دوم و دوران ریاست‌جمهوری فرانکلین روزولت جست‌وجو کرد. روزولت و نمایندگان کنگره همگی به این مسئله مهم دست یافته ‌بودن که دانش و فناوری در قدرتمند سازی نظامی کشور تاثیر بسزایی دارن و به تاسیس سازمان‌هایی جهت سیاست‌گذاری و هدفمند سازی آن اقدام کردن. پیش از اون، حمایت از دانش و فناوری از طرف دولت بسیار کمتر و اغلب به صورت پراکنده و بدون هماهنگی و مدیریت یکپارچه انجام می‌شد. پس از اتمام جنگ «وانوار بوش» یکی از مشاورین ارشد علمی رئیس جمهور «هَری ترومن» در گزارشی تاریخی با نام «دانش، مرزی بی‌انتها» به اهمیت حمایت دولت از دانش و فناوری در جهت شکوفایی اقتصادی در زمان صلح و تامین امنیت کشور اشاره کرد. این گزارش که در سال ۱۹۴۵ توسط کاخ سفید منتشر شد تبعات فراوانی به همراه داشت و پس از چندین سال بحث و گفت‌وگو درباره چگونگی و کیفیت حمایت دولت از دانش و فناوری سرانجام در سال ۱۹۵۰ به امضای قانون تاسیس بنیاد ملی علوم توسط هَری ترومن ختم شد. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️نگاه مزاحم زل‌زدن به افراد در مکان‌های عمومی به دلایل مختلف از جمله ظاهر متفاوت ناشی از فقر، ناتوانی جسمی، نژاد متفاوت، پوشش متفاوت در همه‌ی کشورها عملی نامناسب است چرا که باعث ایجاد احساس عدم امنیت در شخص میشه. اگر زل زدن در راستاي ايجاد مزاحمت [harassment] باشد، در صورت تکرار و اثبات، فرد خاطی ممکن است مجرم شناخته شود. در شهرهایی از آمریکا که مهاجر‌پذیرتر هستن در یک مکان عمومی مانند مترو افراد با نژادهای مختلف، زبان متفاوت و پوشش‌هایی گاه نه چندان معمول حضور دارند. لازمه تعامل امن برای همه افراد جامعه رعایت قانون نانوشته‌ زل‌نزدن است. در چنین شهرهایی والدین، سختگیرانه زل‌نزدن به افراد در مکان‌های عمومی یا خصوصی رو به کودکانشان می‌آموزن تا محیط کار و شهر، محیطی امن برای همگان باشد. گاهی اگر از نگاه مزاحم کسی در مکانی عمومی ناراحت شوند ممکن است خیلی راحت به وی تذکر دهند. برخی حتی در حین صحبت کردن با یک دوست یا همکار، بخصوص در محیط‌های کاری، قانون زل‌نزدن رو رعایت می‌کنن و نگاهشونو به چشمانتان يا بدنتان نمی‌دوزن. در سایر ایالت‌ها مخصوصا ایالت‌های مرکزی که غالب سکنه آمریکایی‌های سفیدپوست و گاهی اوقات متعصب هستن و خبری از آن تنوع نژاد و پوشش نيست، نگاه‌های کنجکاوانه و آزاردهنده شیوع بیشتری داره. در یکی از سفرها به این ایالت‌های مرکزی، با چند تن از دوستان حلقه‌ای در پارکینگ تشکیل داده بودیم و به زبان فارسی در مورد سفرمان صحبت می‌کردیم که ناگهان دختر کوچکی که با مادرش از همان نزدیکی می‌گذشت دستشو جدا کرد و به سمت ما که ظاهر متفاوتی هم داشتیم دوید و از ما پرسید: شما چرا به زبان دیگری سخن می‌گویید؟ تعامل امن و بدون مزاحمت با هم‌وطنان در محیط‌های کاری و اجتماعی یک حق همگانی‌ست و هیچ کسی اجازه نداره این حق رو از دیگری سلب کنه. گاهی اوقات بسیاری از این تفاوت‌ها مانند ناتوانی‌های جسمی، نژاد، جنسیت و زبان، حتی در انتخاب و یا اختیار فرد هم نیست. نهادینه کردن فرهنگ زل‌نزدن میتونه تاثیرات بلند مدت خوبی رو بر جامعه داشته باشه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️از مصائب مهاجرت بی برنامه چند شب پیش یه آقایی در کلاب‌هاوس از مهاجرت حرف می‌زد. آخرش گفت من ایران پزشک بودم اما مهاجرت کردم و اینجا شغل غیرمرتبط دارم و خوشحالم. به خاطر دخترهام و همسرم مهاجرت کردم. یکی ازش پرسید الان شغلتون چیه؟ کمی مکث کرد، گفت پیتزا جا به جا می‌کنم. :) ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️دانشگاه هاروارد • قسمت دوم: امنیت علاوه بر هاروارد و اِم آی تی چندین دانشگاه و کالج معتبر در ناحیه بوستون قرار دارن از جمله دانشگاه‌های بوستون، تافتز، نورث ایسترن و دانشگاه ایالتی ماساچوست. اگرچه بوستون به نا امنی شهرهایی مانند شیکاگو و بالتیمور که مشهور به شهرهای جرم و جنایتند نیست و نسبت به بسیاری از شهرها، امن است، با این حال امنیت یکی از دغدغه‌های دانشجویان و ساکنین این ناحیه است. ولی همیشه توصیه میکنن در شب‌ها افراد حواسْ جمع باشند. از مکان‌های کم رفت و آمد و کم نور تردد نداشته باشن، موقعی که تنها پیاده‌روی می‌‌کنن به موسیقی گوش ندن، از برخی مناطق شهر جز در موارد ضروری به خصوص در شب عبور نکنن و مواردی دیگر از این قبیل. بیشتر موارد امنیتی شامل دزدی دوچرخه، مزاحمت‌های جنسی و یا تهدید با اسلحه یا بدون اسلحه و سرقت اموال میشه. معمولا توصیه میکنن که مقداری اسکناس با خود همراه داشته باشید تا چنانچه مورد زورگیری قرار گرفتید پول را بدید و جونتون رو نجات بدید، ولی در مواردی ممکن است اتفاق‌های خطرناکتری هم بیفتد. چند سال پیش دختری در محوطه‌ی اصلی هاروارد که جای پر رفت و آمدی هم هست،‌ دورش دیوار دارد و خوابگاه دانشجویان دور تا دورش قرار دارد، ساعت ۳ صبح توسط رهگذری مورد تجاوز قرار گرفت. این حادثه سر و صدای زیادی کرد و باعث شد تا مدتی یک ماشین پلیس به طور تمام وقت در آن محوطه باشد. به همین دلایل، دانشگاه‌ها برای برقراری امنیت دانشجویان تلاش‌های زیادی می‌کنن. هر دانشگاهی پلیس مخصوص به خودش داره که مانند پلیس شهرها مسلح هست ولی حوزه مسؤولیتش محدود به پردیس دانشگاه‌ست. پلیس‌ دانشگاه‌ها مرتب ایمیل می‌زند، گزارش حوادث رخ داده و هشدارهای امنیتی میده. کارگاه‌هایی برای حفظ امنیت و یا جلسات دفاع شخصی مخصوصا برای دختران نیز برگزار میکنن. در نقاط مختلف پردیس تلفن‌هایی که معمولا با نور آبی از فاصله دور مشخصن تعبیه شده که با یک دکمه به پلیس دانشگاه وصل میشه. علاوه بر این‌ها اتوبوس‌هایی به طور مداوم در طول روز و شب افراد رو بین قسمت‌‌های مختلف پردیس و خوابگاه‌ها جابه‌جا می‌کنه. در هاروارد از ۷ شب به بعد افراد میتونن تماس بگیرن و با یک وَن از هر نقطه‌ای به هر نقطه‌ی دیگه‌ای در اطراف دانشگاه برن. اگر هیچ کدام از این امکانات به دلیلی در دسترس نبود مثلا ساعت ۴ صبح بود و یا دانشگاه تعطیل بود افراد میتونن با پلیس دانشگاه تماس بگیرن و از آن‌ها بخوان که تا مقصد مشایعتش کنن. با تمام این امکانات هر چند وقت یکبار حادثه‌ای رخ می‌ده که شاید منشا مواردی از آن کم توجهی به هشدارهای امنیتی باشه. " قسمت اول" " قسمت سوم " ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️ترس زنان انگلیس از تجاوز و کشته شدن در تاریکی شب براساس گزارش گاردین از اواسط ماه اکتبر که هوا زودتر تاریک می‌شود، بسیاری از زنان تلاش می‌کنند تا جایگزین‌هایی برای فعالیت‌های بعد از کار مانند دویدن، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری پیدا کنند، زیرا بسیاری از زنان از انجام چنین فعالیت‌هایی در تاریکی احساس نا امنی می‌کنند. ترس زنان از مواردی مثل مشت خوردن نیست، بلکه ترس از مورد تجاوز قرار گرفتن و کُشته‌شدن است. این ترس، غیرمنطقی یا ترس بزدلانه نیست. زنانی که می‌ترسند در هنگام تاریکی بیرون از خانه تنها باشند، به دلیل مردانی است که به زنانی که در راه رفتن به خانه بوده‌اند، یا داشتند به ملاقات یک دوست می‌رفتند یا در شب بیرون از خانه بوده‌اند، حمله کرده‌اند. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️دسترسی آزاد به اطلاعات هرچه در یک کشور دسترسی شهروندان به اطلاعات عمومی و دولتی بیشتر و آسان‌تر باشه، به همان میزان، مردم‌سالاری فراگیرتر و مشارکت مدنی بیشتر خواهد شد. در بسیاری از کشورها این حق از یک توصیه فراتر رفته و به صورت قانون درآمده تا ملزوماتِ قضایی و اجرایی آن نیز فراهم باشد. در آمریکا در سال ۱۹۶۶ قانونی به امضای رئیس‌جمهور رسید که به شهروندان اجازهٔ دسترسی کامل به اطلاعات و اسناد دولتی و یا پاره‌ای از آنها را می‌دهد. کنگره و دیوان عالی نیز این قانون رو جزء حیاتی از دموکراسی‌شان دونستن. بر طبق این قانون تمام سازمان‌های دولتی موظفن که به درخواست‌ شهروندان برای اسناد و اطلاعات فورا پاسخ بدن و در ازای مبلغی کم و در قالبی استاندارد اطلاعات خواسته شده رو در اختیار بذارن و در غیر این صورت توسط دادگاه توبیخ خواهند شد. البته این قانون ۹ رده‌ی استثنا برای آزادی دسترسی به اطلاعات در نظر گرفته است از جمله مواردی که در تناقض با امنیت ملی کشور یا حریم خصوصی افراد هست و یا مثلا در مواردی که اطلاعات مالی و تجاری یک سازمان و حیات اون رو در معرض خطر قرار میده. ایجاد دولتی شفاف و پاسخگو در مقابل افکار عمومی همیشه از دغدغه‌های کنگره آمریکا و نهادهای مدنی و دیوان عالی بوده‌ است. در قانون مشابه دیگری که در سال ۲۰۰۶ تصویب شده، معاونت برنامه و بودجه ملزم شده‌ تا در هر سالِ مالی به ازای هر ردیفِ بودجهٔ دولتی که به یک سازمان یا نهاد اختصاص داده شده، میزان بودجه و نام و اطلاعات کلیِ سازمانِ دریافت‌کننده بصورت شفاف مشخص شده باشد. این اطلاعات به صورت رایگان در وبسایتی به عموم ارائه میشه و بدین وسیله شهروندان از حق طبیعی خود که آگاهی از نحوه هزینه‌شدن درآمدهای ملی و خزانه‌ٔ دولت است، برخوردار میشن. تلاش برای شفافیت به دولت فدرال محدود نبوده و ایالت‌های آمریکا که در بسیاری از امور خودمختار هستن نیز تلاش‌هایی در این راستا داشتن. مثلا در ایالت جورجیا، بر طبق قانون ایالتی وبسایتی با عنوان «جورجیای باز، شفافیت در فرمان‌روایی»، دستمزدِ تمامی کسانی که از ایالت جورجیا حقوق دریافت می‌کنن و کارمند ایالتی محسوب میشن رو در دسترس عموم قرار میده همان‌طور که در این سایت مشخصه، به لطف این قانون بنده تونستم از میزان حقوق استادم در دانشگاه جورجیاتِک که یک دانشگاه دولتیه به راحتی آگاه بشم. حقوق تمام سناتورها، نماینده‌های مجلس و هرکس دیگری که برای دولت کار می‌کنه هم در دسترس عموم قرار داره. البته لازم به ذکره که این قوانین مربوط به دریافتی‌ها از دولت‌های فدرال یا ایالتی هست که با بودجه عمومی اداره میشن و شامل شرکت‌های غیردولتی و دریافتی‌های شخصی نخواهد شد که در تعارض با حریم خصوصی افراد محسوب میشه. پست‌های مرتبط: درآمد مسیح علی‌نژاد از دولت آمریکا شفافیت در آمریکا شفافیت مالی در فنلاند ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️نظام قضایی در آمريكا نظام قضایی آمريكا جايگاه ويژه‌ای در اين كشور داره. دستگاه قضایی نه تنها حافظ حقوق اساسی و مدنی افراده، بلكه اين دستگاه و در راس آن دادگاه عالی با تفسير قانون اساسی، حقوق جديدی رو برای شهروندان اين كشور ايجاد می‌كنه. زمانی كه با تغيير جامعه، مسائل حقوقی جديدی اقتضا میکنه و ايجاد میشه، دادگاه‌ها اين وظيفه رو به عهده دارن كه حقوق و قوانين از تغييرات اجتماعی عقب نمونن. در این نوشتار، به طور مختصر به ساختار نظام قضایی و دادگاه‌های آمريكا می‌پردازم. سيستم دادگاه‌ها در آمريكا سيستم پيچيده‌ای متشكل از دادگاه‌های ايالتی و دادگاه‌های فدرال هست. دادگاه‌های ایالتی: اكثر دعاوی حقوقی شهروندان آمريكايی در دادگاه‌های ایالتی مطرح میشن. هر ايالت در آمريكا سيستم قضایی مخصوص به خودشو داره. در ميان دادگاه‌های ايالتی سلسله مراتب وجود داره. دادگاه‌های بدوی در پایین‌ترین مرتبه، و دادگاه‌های تجدید نظر و عالیِ ایالتی در مراتب بعدی قرار دارن دادگاه‌های فدرال: در هر ايالت، حداقل يک دادگاه بدوی فدرال وجود داره. از مهم‌ترين وظايف دادگاه‌های فدرال بررسی پرونده‌هايی هست كه با قانون اساسی ارتباط دارن و همچنین پرونده‌های ورشكستگی، موضوعات مربوط به اختلاف دو يا چند ايالت و يا دعاوی مربوط به قرارداد‌های بين‌المللی و سفرا. دادگاه‌های فدرال نیز سلسله مراتبی هستند: در راس اين هرم، دادگاه عالی قرار داره كه بالاترين دادگاه در آمريكا محسوب میشه. در درجه پايين‌تر دادگاه‌های تجديد نظر فدرال هستن که در تمام آمريكا سيزده دادگاه تجديد نظر فدرال وجود داره. در پايين‌ترين بخش هرم هم دادگاه‌های بدوی فدرال قرار دارن كه تعدادشون ۹۴ تاست. دادگاهِ عالی بالاترين دادگاه در آمریکاست و پيروی از آرای آن برای همه دادگاه‌ها الزامی ست. دادگاه عالی از ۹ قاضی تشكيل شده كه توسط رئيس‌جمهور معرفی و توسط سنا تاييد میشن. برای حفظ استقلالِ دادگاهِ عالی، قضاتِ آن به صورت مادام‌العمر خدمت میکنن و به اين ترتيب، با تغيير رئيس‌جمهور، قضات تغييری نمیکنن. با اين وجود بسياری از افراد فعاليت دادگاه عالی را جدا از عالم سياست نمیدونن و اين انتقاد وجود داره كه قضات دادگاه عالی به منافع حزب رئيس‌جمهوری كه اونها رو انتخاب كرده همچنان پايبند هستن. هر سال دادگاه عالی تعداد محدودی پرونده رو می‌پذيره. دعاوی از يكی از سيزده دادگاه تجديد نظر فدرال، دعاوی بالاترين دادگاه ايالتی وقتی كه موضوع مربوط به قانون اساسی باشه و زمانی كه يكی از طرفين دعوا، ايالات متحده و يا آن‌ که دعوای حقوقی بين چند ايالت باشه. پست مرتبط: ساختار پلیس در آمریکا ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

‌⭕️تصوير مسجد نصير الملک شيراز (مسجد صورتی) روی جلد كتاب عجایب دست‌ساز دنيا فروشگاه کاسکو در ایالت اُرِگان آمریکا ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️هزینه‌های بالای درمان در آمریکا 📝آزاده محبیان[پزشک اطفال فارغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ ساکن آمریکا] چند هفته پیش وقتی داشتم غذا درست می‌کردم دستم رو بدجوری بریدم و مجبور شدم بروم درمانگاه. پرستار متخصص ۵ بخیه به دستم زد که حدود نیم ساعت زمان برد. بعد از چند روز یک صورت حساب از درمانگاه به خانه‌ام آمد. برای پنج بخیه باید ۷۰۰ دلار پرداخت می‌كردم! البته عدم هماهنگی بین درمانگاه و شرکت بیمه باعث ارسال اشتباه صورت حساب به آدرس من شده بود و بیمه تقریبا تمام ۷۰۰ دلار را پرداخت کرد. در آمریکا برای بستری کردن و یا پذیرش بیمار - مخصوصا اگر اورژانسی باشد - هیچ هزینه‌ای دریافت نمیشه بلکه پس از مرخص شدن صورت حساب را برای شما می‌فرستند و شما ملزم به پرداخت آن هستید. هزینه‌های درمان و پزشکی بسیار بالاست و بدون داشتن بیمه‌ی مناسب به هیچ عنوان نمی‌توان از عهده‌ی هزینه‌ها برآمد. برای مثال یک بسته قرص و یا شربت سرماخوردگی حدود ۱۵-۳۰ دلار است، ویزیت اورژانسی حدود ۱۰ هزار دلار و هزینه‌های مربوط به زایمان حدود ۱۵-۲۰ هزار دلار می‌شود. نكته بسیار جالب ديگر آنكه اکثر شرکت‌های بیمه شما را ملزم می‌کنند که یک پزشک عمومی مخصوص به خود داشته باشید. نمی‌توانيد هر بار که مشکلی بود پیش یک دکتر بروید. پزشک عمومی خود را باید با هماهنگی بیمه انتخاب کنید. اگر بخواهید دکتر متخصص شما را ببیند باید اول پزشک عمومی‌تان شما را معاینه کند و اگر تشخیص داد که شما به متخصص نیاز دارید، آن‌وقت شما را به پزشک متخصص ارجاع می‌دهد. در غیر این صورت حتی اگر پزشک متخصص بدون واسطه شما را بپذیرد بیمه هزینه‌ی ویزیت را نمی‌دهد. معمولا ویزیت پزشک متخصص از صد دلار شروع می‌شود و تا چند صددلار هم می‌رسد. پست‌ مرتبط: هزینه درمان در آمریکا ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️تبعیض قیمت در آمریکا •بخش اول تبعیض قیمت به معنی فروختن یک جنس یکسان با قیمت‌های متفاوت به اشخاص مختلف هست، و در شکل‌های مختلفی در آمریکا ظاهر میشه. هدف اصلی این سیاست سودرسانی بیشتر به فروشنده‌ها و کاهش سود مشتریان است و در دید اول به هیچ عنوان عادلانه به نظر نمیاد ولی گاهی برای مشتریان هم سودهایی داره. فرض کنید شما فروشنده خودکاری هستید که قیمت آن برای شما دونه‌ای ۵۰۰ تومان تموم میشه و شما میخواید بدونید که خودکارتون رو چند بفروشید. شما قطعا خودکار رو کمتر از ۵۰۰ تومان نمی‌فروشید چون ضرر می‌کنید. حالا فرض کنید از نظر من این خودکار ۲ هزار تومان می‌ارزه یعنی اگه شما این خودکار رو کمتر از ۲ هزار تومان به من بفروشید من اونو از شما می‌خرم. اگه شما این خودکار رو به من ۱۰۰۰ تومان بفروشید شما ۵۰۰ تومان سود می‌کنید که به اون میگن مازاد تولید‌ کننده [Producer Surplus] و من ۱۰۰۰ تومان سود می‌کنم چون از نظرم ارزش خودکار ۲ هزار تومان بوده ولی تنها ۱۰۰۰ تومان بابتش هزینه کردم. به اینم میگن مازاد مصرف کننده [Consumer Surplus]. ارزش این خودکار از نظر آدم‌های مختلف بسته به نیازشان، درآمدشان و... متفاوته. مثلا ممکنه از نظر دوست من همان خودکار ۴ هزار تومان بیارزه. حالا اگه شما قیمت خودکار رو ۲ هزار تومان بذارید، ۱۵۰۰ تومان از من سود می‌کنید و ۱۵۰۰ تومان از دوستم که در مجموع میشه ۳ هزار تومان سود. اما اگه قیمت رو بذارید ۴ هزار تومان،‌ من خودکار رو نمی‌خرم پس از طرف من هیچ سودی نمی‌کنید ولی دوست من خودکار رو میخره و شما در مجموع ۳۵۰۰ تومان سود می‌کنید که از حالت قبلی بیشتره. در دید کلی با بالا بردن قیمت، تعداد افراد کمتری این خودکار رو از شما می‌خرن ولی با قیمت بیشتر. پس این سوال پیش میاد که چه قیمتی باعث میشه شما به عنوان فروشنده بیشترین سود رو داشته باشین؟ جواب اینه که سعی کنین خودکار رو به من ۲۰۰۰ تومان و به دوستم ۴۰۰۰ تومان بفروشید. در این مابین فروشندگان، بسته به نوع بازاری که در آن فعالیت میکنن و بسته به قدرت انحصاریشون سعی در اعمال تبعیض قیمت فروش یک کالا به قیمت‌های مختلف می‌کنن. در بخش بعدی، چند مثال از این سیاست‌ در آمریکا رو ذکر می‌کنم که ملموس‌تر باشه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️جایگاه کودکان در مکان‌های عمومی آمریکا توجه و احترام به کودکان به‌ عنوان آینده‌سازان در بسیاری از کشورها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هست. در آمریکا در اکثر مکان‌های عمومی برای سرگرم کردن کودکان برنامه‌ریزی شده است. در کتابخانه‌های عمومی هر شهر بخشی به کودکان اختصاص داده میشه که علاوه بر فضای جذاب، تعداد قابل توجهی کتاب، و اسباب بازی و سرگرمی‌های مختلف برای آن‌ها وجود داره. برنامه‌هایی از قبیل شعرخوانی دسته‌جمعی و داستان‌خوانی با برنامه قبلی نیز هر روز برگزار میشه. حتی در بسیاری از کتابفروشی‌ها قسمتی وجود دارد که کودکان با والدین‌شان بتونن به راحتی نشسته و کتاب بخونن. در یکی از فروشگاه‌های بزرگ و زنجیره‌ای ابزارفروشی هم آخرهفته‌ها کلاس‌هایی برای آشنایی کودکان با ابزارها و کاردستی برگزار میشه که اکثر این برنامه‌ها هم رایگان هستن. در اکثر شهرها موزه‌های کودکان وجود دارد که محلی برای بازی‌های جالب و آموزنده است. یک بار در موزه‌ای به مورد جالبی برخورد کردیم که به ازای هر کودک دو بزرگسال همراه او بصورت رایگان پذیرش می‌شدن. در اکثر سوپرمارکت‌ها از همراهی کودک با والدین استقبال میشه و اغلب به کودکان هنگام پرداخت خرید، برچسب‌هایی به عنوان جایزه میدن. اگه کودک در هنگام خرید خسارتی به کسب و کار وارد کنه با روی خوش با او برخورد میکنن و هیچ خسارتی از والدینش گرفته نمیشن. در سوپرمارکت‌هایی که از محصولات غذایی جدید به مشتریان نمونه داده میشه گاهی مقداری از بیسکوییت‌های مورد علاقه کودکان قرار داره که اگر کودکی به هر دلیل نتونست از نمونه ارائه شده استفاده کنه، گزینه دیگری داشته باشه. حضور در مکان‌ها و موقعیت‌های جدید و برخورد با احترام با کودکان، طوری که احساس ارزشمند بودن رو به آن‌ها القا کنه، سبب بالا رفتن اعتماد به نفس شده و اونها رو برای نقش‌آفرینی موثر در آینده آماده می‌کنه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️دانشگاه هاروارد • قسمت سوم: خوابگاه‌ها به خوابگاه‌های هاروارد خانه (house) میگن. مانند بسیاری از دانشگاه‌ها، تمام دانشجویان سال اول کارشناسی، حتی اگر ساکن همین شهر هم باشن مجبورند در خوابگاه سکونت کنن. خوابگاه‌های دانشجویان سال اول در محوطه قدیمی و اصلی هاروارد و اطراف آن قرار داره. به طور سنتی حدود ۲۰ نفر از دانشجویان ساکت‌تر در طبقه‌ی بالای دفتر رییس دانشگاه که قدیمی‌ترین ساختمان دانشگاه است و قبلا خوابگاه بوده است اسکان داده میشن. سال ساخت برخی از این خوابگاه‌ها به قرن ۱۸ میلادی بر می‌گرده. بعد از سال اول، تقریبا تمام دانشجویان میان ۱۲ خوابگاه مختلط که دورتر از محوطه اصلی هستن تقسیم میشن و تا انتهای سال آخر در همان خوابگاه‌ها میمونن و بعضا نسبت به خوابگاه خود تعصب پیدا میکنن. هر یک از این ۱۲ خوابگاه سلف سرویس خودشو داره و صبحانه و ناهار و شام و میان وعده سرو میشه. اگر چه دانشجویان این امکان رو دارن تا برای غذا یا مطالعه و معاشرت به خوابگاه‌های دیگه هم برن. دانشجویان یا اتاق مستقل خودشونو دارن یا حداکثر با یک نفر دیگه هم‌اتاق میشن. هر دو یا سه اتاق دارای یک اتاق نشیمن مشترک هستش. مراسم اعطای مدارک کارشناسی به دانشجویان کارشناسی به جای دانشکده‌ها در خوابگاه‌ها برگزار میشه. در هریک از این خوابگاه‌ها تعدادی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی برای هدایت تحصیلی دانشجویان کارشناسی زندگی می‌کنند. رؤسای خانه‌ها [house master] ‌اساتیدی جا افتاده هستن که به همراه خانواده‌ی خود در خوابگاه‌ها زندگی میکنن و بر فعالیت‌های خوابگاه و پیشرفت تحصیلی تک تک دانشجویان نظارت دارن. هر کسب و کاری نیاز به افراد با تخصص‌های متفاوت داره. مصاحبت طولانی افراد درون یک خوابگاه سبب میشه که دانشجویان با دانشجویان دیگه غیر هم ‌رشته نیز دوست بشن که میتونه زمینه ساز فعالیت‌های مشترک آینده بشه. " قسمت دوم " " قسمت چهارم " ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️تلاش دختران مسلمان آمریکایی برای حفظ حجب و حیا در مدرسه به گزارش نیویورک‌پست، یکی از دبیرستان‌های آمریکا ویژۀ نخبگان به نام دبیرستان استایوسنت [یکی از معدود مدارس متوسطه در سراسر جهان که چندین برنده جایزه نوبل رو آموزش داده] با حذف کلاس‌های شنای مخصوص دختران، باعث اعتراض دختران مسلمان در آنجا شده، چون آنها اگه میخان دیپلم معتبری بدست بیارن، باید حجب و حیایی که دین از آنها خواسته رو قربانی این موضوع کنن. این دبیرستان که دارای استخری به اندازه استخر المپیک هست، یک ترم کلاس شنای مختلط رو تا پایان سال دوم به عنوان شرط فارغ‌التحصیلی الزامی کرده و برخی از دانش آموزان مسلمان دختر، به جای خیانت به ایمان خود از شرکت در این کلاس شنا با پسران خودداری کردن. مسئولین وزارت آموزش و پرورش به نیویورک‌پست گفتند که این مدرسه مقررات A-630 رو نقض کرده، زیرا مطابق با این مقررات، مدارس ملزم هستند تا در صورت امکان، «آداب و رسوم و اعمال مذهبی رو رعایت کنند.» در پاسخ به اعتراض دختران مسلمان، دستیار مدیر تربیت بدنی این دبیرستان گفت که این دختران میتونن یک مایو تمام اندام بپوشند که تمام بدن رو به جز صورت، دست‌ها و پاها میپوشونه. اما با این حال، بسیاری از دختران با پوشیدن این نوع لباس‌ها در کنار پسران احساس بی‌حیا بودن میکنن. یکی از مدیران اداره آموزش و پرورش گفت: «استایوسنت مدرسه‌ای که خیلی از دانش‌آموزان به دنبال پذیرش در آن هستند و این مدرسه دانش‌آموزانی رو می‌پذیره که بالاترین نمرات رو در آزمون ورودی در سطح شهر دارن، باید این برنامه رو به گونه‌ای اجرا کنه که کلاس‌های مخصوص دختران رو هم در بر بگیره، یا اینکه این اجبار را لغو کنه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️ در حال مطالعه‌ی کتاب نظم جدید جهانی برای تدریس یک دوره آموزشی هستم. به نکته‌ی قابل تأملی برخورد کردم. این کتاب در سال ۱۹۸۹ [۱۳۶۸] به چاپ رسیده، آنچه در کتاب نوشته شده برای نظم جدید خط و مشی تعیین کرده، امروز شاهد گسترش اون هستیم: • ازدواج همجنس‌گرایان[به عبارت دقیق‌تر همجنس‌بازان] قانونی می‌شود. •والدین قادر به آموزش و کنترل فرزندان خود نخواهند بود. • زنان به کار خود ادامه میدهند و نمی‌توانند خانه دار باشند. •طلاق بسیار آسان، سبک ازدواج به کلی تغییر خواهد کرد. •مذهب بکلی حذف و طرد خواهد شد. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️جریمه ۱۲ میلیون پوندی تیک‌تاک بدلیل سوء‌استفاده از داده‌های کودکان به گزارش بی‌بی‌سی ، تیک‌تاک به دلیل کوتاهی در محافظت از حریم خصوصی کودکان توسط ناظر داده بریتانیا ۱۲ میلیون پوند جریمه شد. مطابق با تخمین‌ها، تیک‌تاک به ۱.۴ میلیون کودک زیر ۱۳ سال بریتانیا اجازه استفاده از این پلتفرم را در سال ۲۰۲۰ داده است. بر اساس تحقیقات دفتر کمیساریای داده (ICO)، این سایت اشتراک‌گذاری ویدیو از داده‌های کودکان در این سن بدون رضایت والدین استفاده کرده است. گفته می‌شود که ممکن است از داده‌های کودکان برای ردیابی آن‌ها استفاده شده و به طور بالقوه محتوای مضر یا نامناسب به آنها ارائه شده باشد. جان ادواردز، کمیسر اطلاعات گفت: «قوانینی وجود دارد تا اطمینان حاصل کنیم که فرزندان ما در دنیای دیجیتال به همان اندازه در دنیای فیزیکی ایمن هستند. تیک‌تاک از این قوانین تبعیت نکرد.» ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️تبعیض قیمت در آمریکا •بخش دوم در مطلب قبل گفتم که فروشندگان با ایجاد تبعیض قیمت میتونن سود خودشون رو افزایش بدن. در این مطلب دو مثال از روش‌های ایجاد تبعیض قیمت رو توضیح میدم. • استفاده از کد و کارت تخفیف: اوایل ورود به آمریکا، استفاده از کدهای تخفیف برایم جالب بود. اونجا اگه بخواید به صورت اینترنتی خرید کنید، برای بسیاری از اجناس میتونین با کمی جستجو در اینترنت کد تخفیفی پیدا کنین که قیمت جنس مثلا ۱۰ درصد ارزان‌تر بشه. بعد از مدتی دیدم که حوصله و وقت کافی برای این کار رو ندارم و کم‌کم از این کدها کمتر استفاده کردم. چرا چنین سیستمی میتونه به نفع فروشنده و مشتری تمام بشه؟ به طور متوسط افرادی که درآمد بیشتری دارن سرشون شلوغ‌تره و وقتشون ارزش مالی بیشتری داره، یا به زبان اقتصادی، هزینه فرصتشون بالاتر خواهد بود. همچنین این افراد معمولا حساسیت کمتری نسبت به تغییر قیمت‌ها دارن. برای این دسته از افراد، به صرفه نیست دنبال کد تخفیف بگردن. اما وقتِ افراد با درآمد پایین‌تر ارزش مالی کمتری داره و نسبت به تغییر قیمت اجناس حساسیت بیشتری دارن. از این‌رو به صرفه‌ست که از این کدها استفاده کنن تا همون جنس رو با قیمت کمتری بخرن. • تعیین قیمت بر اساس سن و شغل: یک مثال دیگه، تخفیف‌های بلیط اتوبوس، مترو، موزه‌ها و اماکن تفریحی برای دانشجویان و سالمندان هست. این گروه از افراد معمولا با کارت دانشجویی یا کارت سالمندی براحتی قابل شناسایی هستن و از طرفی بخاطر درآمد پایین‌تری که نسبت به افراد دیگه دارن، نسبت به تغییر قیمت حساس‌تر خواهند بود. یعنی کشش تقاضاشون بالاتره. فروشنده با تخصیص قیمت پایین‌تر به دانشجویان و سالمندان و قیمت بالاتر به سایر افراد میتونه بخشی بزرگتری از مازاد خریداران رو به جیب خود واریز کنه. در نهایت سیاست قیمت‌گذاری‌های مختلف برای افراد مختلف با اینکه از جهتی عادلانه نیست اما از دید دیگری[نظام سرمایه‌داری] مفید به نظر میاد. چون افراد بیشتری با وسع مالی متفاوت توانایی خرید یک جنس رو پیدا می‌کنن. در نتیجه‌ی این سیاست‌گذاری از مازاد مشتری کم، و به مازاد فروشنده اضافه میشه، به این معنی که زمان‌های کمتری خریدار حس میکنه که یک جنس رو خوب خرید کرده. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️مستند دردناک Fat Fiction [داستان چربی]   داستان از این قراره که ۶۰ سال پیش صنایع غذایی آمریکا به خصوص صنایع شکر به تعدادی از دانشمندان پول دادن تا به دروغ، مقالاتی بنویسن و نشون بدن که مقصر اصلی در حملات قلبی، چربی هست. در حالی که بدن به چربی معقول و کافی نیاز داره و برای بدن مفیده. با این اقدامات، نهضت تولید مواد غذایی کم چرب آغاز شد و صنایع غذایی به استفاده بیش از حد از شکر در تولید انواع خوراکی‌ها اقدام کردن. برای جلوگیری از حساسیت مصرف کنندگان، ۷۰ اسم مختلف برای شکر اختراع کردن تا از تکرار یک کلمه شکر در مواد تشکیل‌دهنده جلوگیری کنن. بر اساس توصیه‌های سازمان‌های غذایی دنیا، پایه اصلی تغذیه روزانه ما غلات و کربوهیدرات‌ها مثل برنج، نان، ذرت، سیب زمینی، پاستا هستند. در صورتی که شکر و کربوهیدرات باعث افزایش انسولین در خون میشه. انسولین مانع میشه از اینکه بدن، چربی‌های ذخیره شده در خودش مصرف و به انرژی تبدیل کنه. به خاطر همین همیشه شخص احساس خستگی و ضعف و گرسنگی میکنه و وزنش هم مرتبا در حال افزایش هست.   در صورتی که چربی‌ها مثل روغن زیتون، کره، آووکادو، روغن نارگیل، زرده تخم مرغ، ذره‌ای باعث افزایش انسولین نمیشن و در طولانی مدت هم شخص انرژی خودشو حفظ و احساس گرسنگی نمیکنه. پزشکان اعلام میکنن که دیابت درمان نداره و اکثرا قابل کنترل نیست ولی در این مستند نشون داده میشه با حذف شکر و غلات و کربوهیدرات‌ها و جایگزین کردن چربی مناسب و پروتئین به جای اونها، روند بیماری دیابت معکوس و درمان میشه و نیاز شخص به تزریق انسولین هم از بین میره.   وقتی غلات و شکر و کربوهیدرات‌ها قطع بشن و به جای اونها از چربی‌ها و پروتئین استفاده بشه، انسولین خون پایین میاد و بدن ناچار میشه از چربی‌های ذخیره شده در بدن استفاده کنه و با این کار در بدن کیتون ترشح میشه و کیتون‌ها انرژی بدن را تأمین میکنن و بدن به سمت کاهش وزن میره. در قدیم الایام، چربی‌ها جزوی از مواد تشکیل دهنده تغذیه روزانه مردم بودن تا اینکه در دهه ۱۹۶۰ طبق هرم تغذیه اعلام شد که اساس تغذیه روزانه باید بر پایه غلات باشه و چربی‌ها باید به ۵ درصد کاهش پیدا کنن. همین توصیه غذایی باعث شد که هر سال به میزان چاقی و دیابت مردم در دنیا افزوده بشه و اکنون ۵۰ درصد مردم آمریکا دچار دیابت هستن و ۷۵ درصد اضافه وزن دارن. در قدیم فقط افراد پیر دیابت میگرفتن، ولی امروزه گاهی کودکان ۳ ساله هم دیابت میگیرن. تحقیقات زیادی غلط بودن سیاست‌های غذایی آمریکا رو نشون میده، ولی مافیای صنایع غذایی و دارویی اجازه انتشار این تحقیقات رو نمیدن. چون اگه به مردم بگویی آرد و ذرت و شکر و سویا نخورند، ۴ تا از بزرگترین مزارع کشاورزی در آمریکا و شرکت‌های داروسازی انسولین محصولاتشون رو نمیتونن بفروشن. دو وظیفه گاها متناقض رو در آمریکا به عهده یک سازمان یعنی USDA گذاشتن. وظیفه توصیه غذایی سالم به مردم و همچنین وظیفه حمایت از صنایع کشاورزی. خوب گاهی این دو وظیفه با هم تناقض دارن. دستور العمل‌های تغذیه برای مردم به خصوص برای بیماران دیابتی دستورالعمل‌های بهبود سلامتی نیست بلکه دستورالعملی است برای سود بیشتر صنایع غذایی.   اینها بعضی از نکاتی بود که در این مستند به تفصیل بیان شده و از زبان محققین و دکترهای مختلف به شرح ماجرا میپردازه. اخیرا مستندهای مختلفی در این باره ساخته شدن با این هدف که به دلیل این که سازمان‌های متولی تغذیه سالم به علت فساد و حمایت مالی مافیای صنایع کشاورزی و صنایع شکر از بیان حقایق درباره غلط بودن توصیه‌های ۶۰ ساله خود خودداری میکنن، اکنون این خود مردم و در مرحله بعد دکترها هستن که باید با شناخت حقایق و رعایت و توصیه آنها از شیوع بیشتر بیماری‌های ناشی از عدم تغذیه سالم مانند دیابت جلوگیری کنن.   پ.ن: دیدن این مستند رو به همه کسانی که علاقه‌مند به تغذیه سالم هستن، به خصوص کسانی که خودشون یا اطرافیانشون با بیماری دیابت سر و کله میزنن به شدت توصیه میکنم. من خودم این مستند رو مدت‌ها پیش به زبان انگلیسی دیدم. اخیرا نسخه زیرنویس فارسی اون هم منتشر شده که میتونین در اینجا اونو مشاهده کنین. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️آزار جنسی و تبعیض جنسیتی مسئله آزار جنسی در دانشگاه‌های آمریکا بسیار جدی گرفته میشه و بسته به نوع آن، حتی ممکنه باعث اخراج فرد خطا‌کار هم بشه. طبق متمم قانون آموزشی سال ١٩٧٢ [Title IX]، هر گونه آزار جنسی و تبعیض جنسیتی در محیط دانشگاه ممنوع هست. اما طبق این قانون، آزار جنسی و تبعیض جنسیتی چه تعریفی دارد؟ آزار جنسی به هر گونه عمل یا کلامی‌ گفته میشه که علنا یا تلویحا محتوای جنسی داشته باشه و بدون رضايت طرف مقابل انجام شود، و برای او ايجاد ناراحتی يا نا امنی كنه. در واقع این ممنوعیت شامل آزارهایی مثل لمس کردن، یا رفتارهای آزار دهنده‌ی مستقیم یا غیرمستقیم مانند نشون دادن عکس با محتوای جنسی یا صحبت كردن در مورد مسائل جنسی حتی به صورت تلفنی، میشه. مسئله دیگه تبعیض جنسیتی در محیط دانشگاه‌ست که حساسیت‎های زیادی در مورد آن وجود داره. تبعیض جنسیتی یعنی دسته‌بندی كردن فرد يا گروهی بر اساس جنسيت. به طور مثال گفتن جملاتی مثل: استادهای زن این درس رو خوب تدریس نمی‌کنن، يا دخترها در فلان درس ضعيفن و جملاتی از این دست که تبعیض جنسیتی محسوب میشن. با وجود اهمیت بالای آزادی بیان در آمریکا، این جملات شامل حمایت آزادی بیان نمیشن. برای همه افرادی كه قربانی تبعيض جنسيتی يا آزار جنسی‌ شدن، مراکزی در داخل دانشگاه‌ها ايجاد شده كه دانشجويان بتونن سلامت روحی و روانی خودشونو به دست بیارن. به طور مثال دانشجویان از خدمات مشاوره تخصصی آزارهای جنسی میتونن استفاده کنن. محتوای این مشاوره‌ها کاملا سرّی هست به طوری که مسئولین دانشگاه و خانواده‎ها به محتوای مشاوره دسترسی نخواهند داشت. آموزش، مهم‎ترین قدم برای پیشگیری از این مسائل هست. در برخی از دانشگاه‎های آمریکا کارگاه‎هایی برای ذکر مصادیق آزار جنسی و تبعیض جنسیتی، نحوه برخورد و کمک به شخص آسیب دیده، و معرفی مراکز حمایتی وجود داره. به عنوان یک نمونه موفق، دانشگاه هاروارد دوره آموزشی موارد آزار جنسی و تبعیض جنسیتی برای تمامی دانشجویان تحصیلات تکمیلی برگزار می‎کنه و شرکت در این دوره شرط ضروری ثبت نام محسوب میشه. برگزاری چنین دوره‎های آموزشی در ایران نیز میتونه خیلی مفید باشه و موجب ایجاد فضای امن‎تر تحصیلی برای دانشجویان خواهد شد. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️مصرف دخانیات در اماکن عمومی آمریکا قانونی بودن یا نبودن مصرف دخانیات در محافل عمومی از موضوعات جنجالی در ایران و آمریکاست، چرا که از طرفی مصرف دخانیات از حقوق فردی محسوب میشه و از طرف دیگه دولت‌ها حق دارن از سلامت شهروندان خود محافظت و مصرف دخانیات رو محدود کنن. چند نمونه از موارد محدود شدن مصرف دخانیات در آمریکا را بررسی می‌کنم. تعريف حداقل سن قانونی: در آمریکا، بر اساس قانون بهداشت عمومی سال ۱۹۹۹، حداقل سن قانونی برای خرید یا مصرف دخانیات ۱۸ سال هست. بعضی از ایالت‌های آمریکا مانند هاوایی و نیوجرسی این سن رو به ۲۱ سال افزایش دادن. در ایران هم بر اساس ماده ۱۲ قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات، فروش و عرضه دخانیات به افراد زیر ۱۸ سال ممنوعه. با وجود اين قانون، دستور العمل جدی‌ای برای اجرای آن وجود نداره و فروشندگان زیادی اقدام به فروش دخانیات به نوجوانان زیر هجده سال میکنن. چک‌کردن کارت شناسایی: در بسیاری از فروشگاه‌ها و رستوران‌ها برای فروش و مصرف دخانیات و همچنین نوشیدنی‌های الکلی کارت شناسایی مصرف‌کننده چک میشه تا فروشنده بدونه که خریدار به سن قانونی رسیده‌ یا نه. سن قانونی مصرف نوشیدنی‌های الکلی در آمریکا ۲۱ سال هست. ایجاد محیط‌های عاری از تنباکو: در ساختمان‌ها و پردیس بعضی از دانشگاه‌های آمریکا، از جمله دانشگاه هاروارد، مصرف هرگونه دخانیات ممنوعه. تنباکو و وسایل‌نقلیه: بر اساس قوانین فدرال، هرگونه استفاده از دخانیات در پروازها و اتوبوس‌های بین شهری ممنوع هست. همچنین بسیاری از ایالت‌ها، این ممنوعیت رو شامل وسایل حمل و نقل شهری مانند اتوبوس و مترو هم کردن. پست مرتبط: وضعیت فروش سیگار در کانادا ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️دانشگاه هاروارد • قسمت چهارم: نمرات در هاروارد یکی از وظایف اساتید دروس کارشناسی اینه که اگه در نیمه‌ی ترم متوجه بشن که دانشجویی در عملکرد مشکلاتی داره، مثلا نمره پایینی در میان ترم کسب کرده یا تکالیفشو درست انجام نمیده و یا در کلاس‌ها شرکت نمیکنه، باید رئیس خوابگاه دانشجو رو مطلع کنه. در خوابگاه با دانشجو جلسه‌ای تشکیل و علل بررسی و راهکارهایی به دانشجو داده میشه، سپس نتیجه‌ی گفت‌وگو با دانشجو رو به صورت خلاصه به استادش گزارش میدن. اگه مشکل از ضعف پایه باشه به خرج دانشگاه تا چند ده ساعت برای دانشجو معلم خصوصی گرفته میشه. انداختن دانشجو در یک درس بدون هشدار قبلی به دانشجو و دانشگاه به راحتی امکان پذیر نیست. کسب نمرات مناسب در طول دوران کارشناسی عامل مهمی برای ورود به مقاطع بالاتر هست. مسؤولین دانشگاه هاروارد معتقدن که دانشجویان بسیار نخبه‌ای رو از سراسر کشور و بلکه دنیا جذب کردند. بنابراین اگه میانگین نمرات کلاسی پایین‌تر از حد باشه یکی از این دو اتفاق افتاده: یا استاد بیش از اندازه سختگیری داشته و یا استاد در انتقال مفاهیم و ایجاد انگیزش در دانشجویان کوتاهی کرده. یعنی در هر دو صورت به نوعی استاد زیر سوال میره. بسیاری از استادها سعی میکنن که میانگین کلاس رو در حد A نگه دارن علاوه بر این، کسب نمرات بالا در نظرسنجی‌های آخر ترم برای اساتید خصوصا اساتید جوان حائز اهمیته. در نتیجه بعضی از اساتید سعی میکنن تا درس رو تا حد امکان ساده ارائه بدن. از طرفی هم دانشجویان ملزم به گذراندن دروس پیش‌نیاز نیستن و به تشخیص خود و راهنماشون میتونن برای دروس پیشرفته‌تر ثبت نام کنن. البته این رویه دانشجو سالاری با انتقادهایی از طرف اساتید مواجه هست که اعتقاد دارن میتونه سطح علمی دانشجویان رو پایین بیاره. " قسمت سوم " " قسمت پنجم " ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch