ادامه گزارش هفتمین #کرسی_علمی_ترویجی مدرسه فقه هنر 🖋موضوع: «تعلق حکم فقهی به زیبایی در مسئله‌ی مرجحات امام جماعت از منظر فقه امامیه و زیبایی‌شناسی صدرالمتألهین.» 🎤 بیانات آقای دکتر مجید احسن (ناقد): ✳️ آدرس‌های درجه دوم در کار کمی رهزن است، آن هم کار به این ارزشمندی. مثلا در شکل‌گیری علم زیبایی‌شناسی، با مسامحه فلسفه‌ی هنر و امثال این عناوین مشابه. 🔰 مقاله از بعضی از مباحث به لحاظ شکلی سریع عبور کرده است و چه بسا خوب بود به اختلافات اشاره می‌کرد. ❇️در بحث خود زیبایی، در نحوه‌ی تحقق زیبایی، اختلاف نظرهای شدیدی وجود دارد، بین خود اندیشمندان این حوزه و کسانی که در سنت فلسفه‌ی اسلامی هم در دوران متأخر به این مسئله اندیشیده‌اند اتفاق نظر ندارند. یعنی نویسنده باید این توجه را به خواننده بدهد که من می‌دانم مثلا در نحوه‌ی تحقق زیبایی ممکن است بین اندیشمندان حتی حکمت متعالیه اختلاف نظر وجود داشته باشد . 💠 اما چند نکته‌ی محتوایی: 1️⃣در بحث مرحوم ابن فحد حلی که «فالأصبح وجها» مطرح شده است، این تعبیر «و عرَضاً» یا «عَرضاً» و یا «عِرضاً»، هر سه قابل خواندن است. 2️⃣در بخش ادله‌ی نقلی وقتی می‌رسد روایات متعدد ذکر می‌شود، اما در همان ابتدا به یک آیه استناد داده می‌شود که «فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيا»، اما آیات دیگر ذکر نمی‌شود. 3️⃣آن چیزی که به نظر می‌رسد در کل ساختار مقاله اتفاق افتاده این اشکال به نحو جدی وجود دارد که خلط حقیقت به اعتبار شده است. این خلط خیلی خلط جدی است که به نظرم کل آن هدف‌گذاری مقاله را محل اشکال بنیادین و جدی قرار می‌دهد. ➖➖➖➖➖➖➖ 🌏متن کامل: https://b2n.ir/f90529 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

#مجله_الکترونیکی3️⃣1️⃣ 🎞چند راه‌حل برای اجتهاد نو در حکم موضوعات هنری📺 🖋یادداشتی از حجت‌الاسلام‌ یاسر امینیان، استاد سطوح عالی: 🔰گرچه در ادله نقلیه، عنوان هنر که در عربی امروز «فن» خوانده می‌شود متعلق حکمی شرعی قرار نگرفته است، اما برخی مصادیق آن مثل مجسمه‌سازی و نقاشی و آواز و… به‌عنوان متعلق احکام شرعی قرار گرفته‌اند. ✅در یک جمع‌بندی کلی از این احکام می‌توان گفت غالب شاخه‌های هنر مورد تشویق قرار نگرفته‌اند، چه اینکه حکمشان اباحه بوده است یا اینکه منهی عنه گردیده‌اند. ✳️باتوجه‌به این احکام، این تصویر در اذهان شکل گرفته است که اسلام نسبت به هنر نظر مثبتی ندارد. چه‌بسا زیست متشرعه هم موید همین تصویر باشد؛ 💢چون در طول تاریخ اسلام غالب مؤمنین به غالب این شاخه‌های هنری نمی‌پرداختند ... 🛑با تحولات تمدنی قرون اخیر و تکثر عرصه‌های هنر و تقویت کارکرد آن در زندگی بشر، اقبال و احساس نیاز بیشتری را به هنر شاهدیم. این مسئله به‌ضمیمه تغییری که در برخی فتاوای شایع مشاهده شده است ⛔️مثل نجاست اهل کتاب یا بطلان بیع نجاسات ، این سؤال را ایجاد می‌کند که آیا می‌توان این تغییر را در زمینه هنر هم ایجاد کرد؟ 👈در این یادداشت، به راه‌هایی که زمینه‌ساز این تغییرند اشاره می‌شود: 1️⃣ انکار نظارت نصوص شرعی به زمان ما. 2️⃣تغییر موضوع واقعی. 3️⃣عناوین ثانویه. 4️⃣رهایی از پیش‌زمینه‌ها. ➖➖➖➖➖➖➖ 🌏متن کامل یادداشت: https://b2n.ir/d74875 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

#مجله_الکترونیکی 4️⃣1️⃣ ❇️اگر فقها هنرشناس باشند زبان مفاهمه با هنرمندان را پیدا می‌کنند. 🎤گفتگو با حجت‌الاسلام محمدصادق لیراوی، مدیر مرکز پژوهش‌های اسلامی رسانه 🖊جذابیت مقوله هنر و گستره تأثیرگذاری آن در میان مردم، تا بدان‌جاست که شاید بتوان گفت تمام ابناء بشر به نحوی با آن درگیر بوده و در تعامل هستند. 🎞برخی از هنرمندان معتقدند بعضی فتاوای فقهی، ناشی از ناآشنایی مفتی با موضوع مسئله است وگرنه اگر موضوع مسئله برای وی روشن می‌شد، این‌چنین فتوا نمی‌داد. 📺به‌عنوان نمونه، معتقدند اساساً نگارش نمایشنامه و فیلمنامه به منزله قرینه لبّی برای غیرواقعی بودنِ داستان است؛ لذا اساساً دروغ و کذاب در نمایشنامه و فیلمنامه راه ندارد. 🛑به نظر می‌رسد بسیاری از فتاوای فقها، مانند وجود کذب در ادبیات، قصد جدی از جملات عاشقانه ردوبدل شده بین بازیگران نقش زن و شوهر و … ناشی از نادرستی موضوع‌شناسی دقیق هنر است. آیا با این گزاره موافقید؟ برای حل آن، چه باید کرد❓ 👈چرا فقها علی‌رغم قول به حجیت قول خبره، به نظریات هنرمندان دررابطه ‌با چیستی و ابعاد هنرشان توجهی نمی‌کنند و خودشان در قامت موضوع شناس، وارد می‌شوند❓ ✅آیا برای شناخت موضوعات هنری، لازم است فقیه، خودش اطلاعاتی از هنر به دست آورد یا آنکه صرفاً می‌تواند بر نظر هنرمندان متعهد اعتماد کند❓ ➖➖➖➖➖➖➖ 🌏متن کامل یادداشت: https://b2n.ir/f39878 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

#مجله_الکترونیکی 5️⃣1️⃣ 🧕کلاه گیس‌های متعارف، می‌تواند به‌عنوان حجاب قرار گیرد! 🎤گفتگو با استاد علی اکبر خادم‌الذاکرین استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم: ✳️استفاده از کلاه‌گیس هم در میان بانوان از قدیم مرسوم بوده است و هم مدتهاست که در هنرهای نمایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ✅استفاده از کلاه‌گیس در هنرهای نمایشی البته هم برای مردان مرسوم است و هم برای بانوان، ولی از آنجا که مردان نه ملزم به رعایت حجاب سر هستند و نه الزامی در آشکارنکردن زینت ندارند، لذا به لحاظ فقهی، شکی در اباحه استفاده از آن برای ایشان وجود ندارد. اما در رابطه با استفاده بانوان از کلاه‌گیس که از شیوه‌های مرسوم در گریم بازیگران است، پرسش فقهی وجود دارد. 👈استاد علی اکبر خادم‌الذاکرین معتقد است صرف استفاده از کلاه‌گیس برای بانوان محذوری ندارد بلکه در صورتی دارای اشکال است که مصداق زینت تلقی شود یا ایجاد مفسده نماید. 🎤اگر کلاه‌گیس به‌صورت متعارف باشد، یعنی مثل دیگر زنان که مو دارند، به‌طوری باشد که عرفاً زینت حساب نشود اشکال ندارد. اما اگر کلاه‌گیس جنبه زینت داشته باشد مثلاً کلاه‌گیس‌هایی که امروزه مرسوم است که قطعاً اگر خودش مو داشت، به این زیبایی نبود، این کلاه‌گیس زینت به‌حساب می‌آید. ⛔️حجاب را که خداوند قرار داده برای این است که زینت‌ها پوشیده باشد. حال اگر قرار باشد کلاه‌گیس، خودش زینت باشد، پوشیدنش اشکال دارد. پس کلاه‌گیسی که زرق‌وبرق دارد به‌عنوان حجاب دیگر مورد قبول نیست. ➖➖➖➖➖➖➖ 🌏متن کامل یادداشت: https://b2n.ir/b98563 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar