#کارکاه_نویسندگی #بخش_اول موانع نویسندگی و راه‌های برون‌رفت از آن: نویسندگی عبارت از نگارش پیامی گیرا با قلمی شیواست. برای دست‌یابی به نوشته‌ای شیوا ابتدا باید موانع را شناخت و در پی رفع آنها بود. اولین مانع نوشتن را قبل از هر چیز باید ننوشتن دانست؛ چه اینكه نگارش را باید با نوشتن آموخت، اما عموماً ممكن است موانعی فرهنگی، اجتماعی، تربیتی، آموزشی و روان‌شناختی هم داشته باشد. آنچه در پی می‌آید، با توجه به ابعاد پیش گفته، موانع نوشتن را در ده محور بیان كرده است: الف.گرایش به زیبانویسی در آغاز كار اگر كسی بخواهد مطلبی بنویسد، باید ذوق و استعداد نوشتن را داشته باشد. بعضی از افراد تصور می‌كنند ذوق لازم را برای نوشتن دارند، در حالی كه نوشتن از دو فعالیت تشكیل شده است: #اول‌ـ‌ نوشته عام: بیان كتبی آنچه در درون آدمی هست و او می‌تواند به زبان عادی، دانسته‌ها، خواسته‌ها، اندیشه‌ها، عواطف و تخیلاتش را بنویسد. این نوع نوشته جنبه اطلاع‌رسانی دارد. به كسی كه این كار را انجام می‌دهد، نگارنده می‌گویند و این كار یك فن مانند دیگر فنون است. #دوم‌ـ‌ نوشته خاص: در این نوع از نوشتن، مكنونات درون به بیان كتبی، هنرمندانه و زیبا نوشته می‌شود. در این صورت به او نویسنده می‌گویند و آن هم یك هنر است مانند هنرهای دیگر. بنابراین، كسی كه می‌تواند نوشته‌ای بی‌غلط و قابل فهم بنویسد، نگارنده است، اما اگر افزون بر درستی و قابل فهم بودن، زیبا هم خلق كند، نویسنده است. بدیهی است در نگارش صرف، نیاز به ذوق نیست، بلكه تنها آموزش و دانش كافی است، اما در نویسندگی افزون بر آنها، به ذوق هم نیاز است. كسی كه می‌خواهد بنویسد «خورشید طلوع كرد و كم‌كم روشنایی‌اش همه جا را فرا گرفت»، به ذوق خدادادی نیاز ندارد و افراد زیادی می‌توانند این كار را انجام دهند،اما اگر می‌خواهد بنویسد: «گل خورشید شكفت و كم‌كم رایحه آن در همه جا پیچید»، باید ذوق و استعداد هنری داشته باشد. بنابراین، باید از ابتدا در فكر ساده‌نویسی باشد و بدون برخورداری از ذوق خاص در پی زیبانویسی نباشد تا دچار ناامیدی نشود. او باید به تدریج و با تمرین، این ذوق خاص را در خود ایجاد كند. ب.آموزش ندیدن و تمرین نكردن: آن‌كه می‌خواهد رانندگی یاد بگیرد، مدت‌ها آموزش می‌بیند و تمرین می‌كند. نوشتن، كاری بس دشوارتر از رانندگی است پس نیاز بیشتری به آموزش و تمرین دارد. بسیاری چون آموزش ندیده‌ و تمرین نكرده‌اند، تصور می‌كنند نمی‌توانند بنویسند، در حالی كه اگر آموزش ببینند و قواعد و آیین آن را تمرین كنند، درمی‌یابند كار نیكو كردن از پر كردن است. مثلاً‌ كسی كه بیاموزد فعل باختن با حرف «به» نه «از» به كار می‌رود، نمی‌نویسد «تیم امریكا از تیم ایران باخت». بنابراین، شایسته است با‌ آموزش لازم و سپس تمرین كافی به نویسندگی رو آورد. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.

#کارکاه_نویسندگی #بخش_دوم #ادامه موانع نویسندگی و راه‌های برون‌رفت از آن: ج.كمبود اطلاعات و معلومات: از لوازم نوشتن درباره هر پدیده و موضوعی، برخورداری از دانش و اطلاعات لازم است. ذات نایافته از هستی بخش كی تواند كه شود هستی‌بخش؟ وقتی كسی درباره موضوعی دانش و اطلاعات كافی ندارد، چگونه می‌تواند آن را به دیگران بشناساند؟ مثلاً چاكو، دشت وسیع و كم‌جمعیتی در امریكای جنوبی است كه از غرب پاراگوئه تا شرق بولیوی امتداد دارد و مساحت آن ۷۲۵۰۰۰ كیلومتر مربع است. اگر كسی این اطلاعات را نداشته باشد، چگونه می‌تواند چیزی بنویسد. برعكس اگر به شخصی بگویند درباره شهر یا منزل خود ده سطر بنویسد، چون اطلاعات كافی و شناخت نسبی دارد، می‌تواند بنویسد. پس مطالعه و كسب آگاهی، مقدمه نوشتن است. باید دانست تا كسی خواننده خوبی نباشد، نمی‌تواند نویسنده خوبی باشد. همه ما باید بدانیم كه «از كوزه همان برون تراود كه در اوست»؛ د.ایجاد مشكل برای زیبانویسی: گاهی آگاهی و اطلاعات لازم هست، اما در زیبانویسی مشكل وجود دارد. مثلاً اگر به ما بگویند درباره خودكار زیبانویسی كنید، كمتر كسانی هستند كه بتوانند بنویسند: «خودكار من هنگام استراحت، كلاهش را روی دهانش می‌گذارد و آرام و بی‌حركت در گوشه‌ای به خواب می‌رود، اما اگر تكیه‌گاهی داشته باشد، می‌تواند به صورت ایستاده هم بخوابد. زمانی كه نوبت حركت او فرا می‌رسد، كلاهش را روی سرش می‌نهد و چون پا ندارد، بر انگشتان نویسنده‌اش سوار می‌شود. پوست و گوشت خودكارم به حدّی شفاف است كه رنگ خون در كالبدش دیده می‌شود. البته خودكارم یك چشم هم دارد كه در میانه بدنش قرار دارد. حتی از راه آن تنفس هم می‌كند و دهان آن بسیار گرد و كوچك است. البته با هر كلمه‌ای كه می‌نویسد، مقداری از خون و عمر او كم می‌شود. جالب این است كه برخلاف انسان‌ها، می‌توان با نگاه كردن به خودكار، عمر باقی‌مانده‌اش را حدس زد». این‌گونه نگارش در ابتدای نویسندگی بسیار دشوار است و ممكن است آدمی را ناتوان جلوه دهد. از این رو، در آغاز نویسندگی باید از ساده‌نویسی شروع كرد و در پی به كارگیری آرایه‌های ادبی و منابع لطفی و معنوی و استفاده از زیبایی‌های بیانی و زبانی آن نبود. به تدریج می‌توان از ساده‌نویسی به سوی زیبانویسی گام برداشت. ه‍) آغاز كار با گسترده‌نویسی: كسی كه می‌خواهد ورزش كند، نخست باید به نرمش بپردازد. ورزشكار باید ابتدا از ورزش‌های سبك آغاز كند تا به تدریج ورزیده شود و به ورزش‌‌های حرفه‌ای روی‌ آورد. نویسندگی هم نوعی ورزش است و باید از تمرین‌های ساده آغاز شود. نویسنده‌ای كه نوقلم است و می‌خواهد از روز اول گسترده‌نویسی كند و اثر صد صفحه‌ای تولید كند، مثل وزنه‌برداری است كه می‌خواهد همان روز اول وزنه سنگین بردارد كه چیزی جز شكست، پشیمانی و انصراف در پی ندارد. كوزه‌گری را باید با ساختِ كوزه‌های كوچك آغاز كرد و كودك با شیر زندگی را آغاز می‌كند، نه با غذاهای خشك و دیر هضم. در نویسندگی هم باید به این رویه پسندیده، توجه كرد. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.

#کارکاه_نویسندگی #بخش_سوم #ادامه موانع نویسندگی و راه‌های برون‌رفت از آن: و) نگارش تحقیقی و تحلیلی: تحقیق و تحلیل و استدلال كردن درباره هر پدیده و موضوعی و اثبات آن برای مخاطب، كاری آسان نیست و به دانش عمیق، معلومات گسترده، مطالب و فیش‌های زیاد و آگاهی پژوهشگر از شیوه‌های تحقیق و تحلیل و استدلال نیاز دارد. با این حال، اگر بخواهد همان موضوع را برای مخاطب فقط وصف و توصیف كند، به چنین كاری نیاز ندارد. پس نو قَلمان باید #ابتدا به نوشته‌های توصیفی روی آورند و #به_تدریج به سوی نوشته‌های تحلیلی و تحقیقی بروند و یك‌باره وارد عرصه نوشتن، آن هم آثار تحقیقی و تحلیلی نشوند. ــــــــــ ز) نگارش مفاهیم عقلی و موضوعات ذهنی: معمولاً انسان‌ها با امور و پدیده‌های حسی و عینی و ملموس، بهتر می‌توانند ارتباط برقرار كنند و از آن سخن بگویند و درباره آن‌ها قلم بزنند. مثلاً فردی كه می‌خواهد درباره طلوع خورشید متنی بنویسد، راحت‌تر می‌تواند این كار را انجام دهد تا درباره آغاز خلقت. بنابراین، برای علاقه‌مندان به نگارش و نویسندگی، #شایسته و #بایسته است كه #در_آغاز راه نوشتن در مورد موضوعات حسی و عینی و پدیده‌های طبیعی و ملموس بنویسند نه مفاهیم عقلی و ذهنی؛ ــــــــــ ح) نگارش ابتكاری و نوآورانه در آغاز نویسندگی: ابتكار و نوآوری در نوشتن، امری پسندیده است، اما برای كسانی كه به درجاتی از دانش و مهارت در نگارش رسیده و مراتبی از ذوق و تجربه را به دست آورده باشند، نه برای نوقلمان. آنان باید از ابتدا، #مقلدان خوبی باشند و این تقلید را ناشایست نشمارند؛ زیرا این تقلید، پلی است برای رسیدن به ابتكار و نوآوری در نویسندگی، نه در جا زدن و مقلّد همیشگی ماندن. علاقه‌مندان به نگارش، باید #در_ابتدا، نوع نگارش و سبك نویسندگی یكی از نویسندگان موفق و بزرگ را الگوی خویش قرار دهند و با آن ارتباط حسی و قلمی برقرار كنند و از رمز و رازهای نویسندگی او باخبر شوند. سپس در مراحل بعدی از آثار نویسندگان دیگر و سبك‌های تازه‌تری بهره‌مند شوند تا خود به نویسنده‌ای مبتكر و چیره‌دست بدل گردند و با آزمودن سبك‌های مختلف، سبكی جدید را برگزینند یا بهترین سبك انتخابی خود را از میان همان سبك‌ها، دنبال كنند. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.

#کارکاه_نویسندگی #بخش_چهارم #ادامه موانع نویسندگی و راه‌های برون‌رفت از آن: ط) ترس از انتقاد: بسیاری از انسان‌ها دوست دارند دیگران تصویر مثبتی از آنان در ذهنشان داشته باشند.به همین دلیل، دوست ندارند از آنان انتقاد شود. گاهی برخی #می‌پندارند چنانچه متن یا مطلبی را بنگارند، با نقادی آن مطلب، تصویر مثبت آنها، خدشه‌دار می‌شود و #آبروی_علمی ـ ادبی آنان بر باد می‌رود. این در حالی است كه باید بدانند اگر آثارشان از #نقادی_علمی ـ ادبی بی‌بهره بماند، هیچ‌گاه نویسنده خوبی نخواهند شد. در واقع، این انتقادات، #عاملی برای نوشتن بهتر و بیشترشان در آینده به شمار خواهد آمد و به گفته سعدی: «متكلم را تا كسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.» پس نباید از انتقادات، هراسی به دل راه داد، بلكه آن را باید #هدیه‌ای نیكو برای رشد و ترقی به حساب آورد. ــــــــــ ی)یادآوری تلخی‌های گذشته: چنانچه كسی در موردی خاص، شكست خورده باشد یا #خاطره_تلخی از #گذشته خود دارد، هر وقت بخواهد كاری انجام دهد، این خاطره تلخ، تداعی می‌شود و قلب و ذهنش را می‌آزارد. چون بعضی از علاقه‌مندان به نگارش و نویسندگی در دوران خردسالی یا نوجوانی یا هنگام انشا خواندن بی‌مهری‌هایی دیده‌اند، اینك از نوشتن می‌گریزند. اینان باید بدانند كه گذشته، دیگر گذشته است و باید به فراموشی سپرده شود. اینك زمان حال است و آن را غنیمت باید دانست وگرنه همین حالا تا دقایقی دیگر، به گذشته‌ها می‌پیوندد. بی‌تردید، #هم‌اكنون آنان از توانایی، خلاقیت و ابتكار بهتری برخوردارند و انسان كم‌اطلاع قبلی نیستند. پس باید #دوباره قلم به دست گیرند و نوشتن را آغاز كنند و به قول سهراب سپهری، «چشم‌ها را باید بست و جور دیگر باید دید». (برگرفته از سایت‌های اینترنتی با تغییر و تصرف فراوان) پس از آشنایی اجمالی با موانع نویسندگی، شایسته است با #راه‌های_برون‌رفت از این موانع آشنا شویم. از این رو، این موارد را در #شماره‌های_بعدی پی می‌گیریم. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.

#کارکاه_نویسندگی #بخش_پنجم #ادامه نوقلمان باید هر روز یك یا چند نمونه از تجربه‌های روح‌بخش گذشته خود را به گونه‌ای ساده و روان بنویسند و به این شیوه نوشتن آن قدر ادامه دهند تا بتوانند آنچه را در ذهن و دل خود دارند، به صورتی رسا و شیوا به قلم بیاورند. همچنین توجه داشته باشند كه بهره‌مندی هوشمندانه از جنبه‌های مثبت نقدهای عالمانه، #كلید پیشرفت سریع هر نوآغازنده‌ای در نویسندگی است. فرض و تصور ما این است كه خواننده هوشمند و كوشا با انگیزه‌های درونی و سرشار خود، نویسندگی را آغاز كند و در پرتو آفتاب دانش و گرمای بینش خویش، موانع آغازین نویسندگی را یكی بعد از دیگری برطرف سازد. افرادی که تازه به نویسندگی روی می‌آورند و آن را می‌آغازند، دو رویکرد ناهمگون به ادامه نویسندگی دارند: رویکرد نافرجامِ «مشکل گرا»؛ رویکردِ موفقیت آمیزِ «راه حل گرا». ۱.رویکرد مشکل گرا فرد مشکل گرا، ویژگی‌هایی دارد که بارزترین آن‌ها، هدف نداشتن و بی برنامگی در زندگی است. #هدفمندی، کانون جاذبه نیرومندی است که به انسان هدفدار، «انگیزه» حرکت در «مسیری روشن» «به سوی هدف» می دهد که این، خود، اراده عبور از موانع را در جانِ آدمی پایدار و مستحکم می سازد؛ به گونه ای که تا انتهای راه به هدف خود، متعهّد می‌ماند و هر روز گامی شوقمندانه به سمت آن برمی‌دارد. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.

#کارکاه_نویسندگی #بخش_ششم #ادامه 2⃣رویکرد راه حل گرا: از نظر روان شناسی، وقتی ما چیزی را مانع تصوّر می کنیم، در واقع انتخاب می کنیم که مانع بودنِ آن چیز را بپذیریم و به رسمیت بشناسیم. نتیجه طبیعی این انتخاب، آن می شود که آن چیز واقعا مانع می شود و ما در هنگام رویارویی با آن، خلع سلاح می شویم و می ایستیم؛ این یعنی افتادن در دامِ واقعی ای که با نحوه تفکّرمان برای خود پهن کرده ایم. امّا اگر آنچه را که در گفتمانِ غالب مردم «مانع» و «مشکل» می‌گویند، مانع و مشکل تلقّی نکنیم؛ #بلکه «مسئله و مسائلی» بدانیم که باید به دنبال راهِ حلشان بگردیم، آن گاه این انتخابِ #نامتعارف_امّا_هوشمندانه، ما را از ابتلا به بسیاری از نگرانی‌ها و دلواپسی‌های بیهوده عمومی، مصون می دارد و آنچه آنان را بر می آشوبد، نسیمی از آرامش و شادی برای ما به ارمغان می آوَرد که پشتوانه احساسی و فکریِ هیجان انگیزی برای حلِّ پیروزمندانه آن مسائل می گردد. فردِ راهِ حل گرا این گونه می‌اندیشد؛ #وجود_مسائل در مسیر نویسندگی را طبیعی و بلکه #مطلوب می‌داند و بر این باور است که با موهبتِ حلّ مسائل است که می‌تواند در نویسندگی پیشرفت نماید. او با این نگرشِ #پویا با روحیه ای شاد و ذهنی آزاد و جدیّتی قابل اعتماد به نویسندگی ادامه می دهد. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.

◼️◼️◼️◼️◼️ #کارکاه_نویسندگی #بخش_هفتم 2⃣رویکرد راه حل گرا: #ادامه از دیگر سو، چنین فردِ آشنا با مدیریتِ روحیه، در زندگی #هدف دارد و برای رسیدن به هدفِ متعالی و نیرومند خود برنامه دارد. هدف به او #انگیزه حرکت در مسیری روشن به سمت هدف می دهد و #اراده عبور از موانع را در جان او پویا و پایا می سازد به گونه‌ای که تا به آن هدف نرسیده، از پای نمی ایستد و با اشتیاقی سوزان هر روز گام بلندی به سوی هدف بر می دارد. او هر مشکلی را در مسیر نویسندگی حاوی #رهنمودی پیشبرنده می‌بیند که او را به نتیجه بهتر و راهِ حلّ صحیح تر رهنمون می سازد. او از مسائل و مشکل‌ها، سکّوی تجربه‌ای ارتقا بخشنده می‌سازد؛ چرا که او با تمرکز بر راه‌حل‌ها به کشفِ راه‌های نرفته نایل می شود و پاسخ‌های نو، صید می کند و راهِ نویافته و شوق انگیز خود را تا رسیدن به قلّه موفقیت در نویسندگی ادامه می دهد اگر تعداد زیادی از انسانهای علاقه مند نتوانسته یا نمی توانند به حد مطلوبی از نویسندگی برسند، به این علت نیست که رسیدن به آن حد، ممکن نیست؛ #بلکه به این دلیل است که #همّت_لازم برای رسیدن به آن نقطه از کامیابی، کمیاب است. #مطلب_بعدی_این_کارگاه: تاکتیک‌ها و تکنیک‌های راه حل گرایانه 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی #ادامه_دارد ــــــــــــــــــــ کانال پژوهش‌یار؛ @Pajouheshyar با#نشروتبلیغ کانال،در ثواب فعالیت‌های آن#سهیم باشید.