💍‌ شرط ضمن عقد (۶) ❗️ادب یکسان دختران و پسران ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری در پی انتشار نظر و سؤال آن خانم فرهیخته، در پست دوم شرط ضمن عقد، آقای سبزواری، که مردی است متدیّن، متعهّد، و با اخلاق، چنین گفته و پرسیده‌ است: خانم استاد، با آن قلم زیبایشان، در آن پرسش طوفانی، ادّعای بزرگی کردند که نیاز به دلیل و اثبات دارد. ایشان در بخشی از آن نوشته‌شان گفتند: «جامعهٔ به‌ظاهر اسلامی ما، پسران را به خوبی دختران، متعهّد و معتقد بار نیاورده‌است.» ❓نظر شما استاد‌ مظاهری چیست؟ ❇️ پاسخ ما در عرصه تربیت جامعه ما، دختر و پسر، تقریباً یکسانند. به‌ویژه در این عصر، در جامعه اکنونی ما، شاهین ترازوی «تربیت‌سنجی» ایشان تقریباً برابر است؛ چه در مثبت‌ها و چه در منفی‌ها و در همه چیز دیگر. اگر حسنه‌ای هست، برای هر دو است و اگر ناگواری‌ای هست، برای هر دو هست. هیچ دلیلی نداریم که پسران برتر از دختران تربیت شده‌باشند، یا دختران بهتر از پسران. در این که جامعه ما، در زمینه تربیت، رشید نیست، حرفی نیست، اما این که این نا‌رشیدی، سهم پسران باشد و سهم دختران رشیدی باشد، هیچ دلیل آشکاری نداریم. ممکن است در خانواده‌ای، دختران را بهتر تربیت کنند، اما این هم ممکن است که خاندانی دیگر پسران را نیکوتر ادب کنند. شاید در خانواده‌ای، پسر ارجمندتر باشد و امکانات بیشتری را دریافت کند و مورد توجه و محبت بیشتر والدین قرار گیرد، اما در خانواده‌ای دیگر دختر عزیزتر است و سهم دریافت عاطفه و محبتش بیشتر است. این که خانم استاد فرموده‌اند، برداشت و قضاوتی یک سویه است؛ شاید به این دلیل که ایشان اُنسشان با دختران و خانم‌ها بیشتر است. شاید ایشان زنان مظلوم را بیشتر دیده‌اند و رنج خانم‌ها را بیشتر مشاهده کرده‌اند و نتیجه گرفته‌اند که جامعه ما پسرها را به خوبی دختران بار نیاورده است. اما بنده که سال‌های درازی‌ست مشاورم، نیز در متن جامعه‌ام، نیز هر دو ‌گروه خانم و آقا را تقریباً یکسان دیده‌ام؛ این داوری را ندارم. 🔮 تلخی پسندیده مشاوره خانواده از تلخ‌ترین کارهاست، زیرا مشاور خانواده، رنج خانواده‌ها را از بُن جان می‌چشد. گاهی پس از مشاوره‌هایم، احوالم را که می‌پرسند، می‌گویم: خسته‌ام و خشنود. عزیزی می‌گفت: «این حالت، نهایت زیبایی است». خسته‌ام، چون رنج دیگران رنجورم کرده است، خشنودم، چون درددلی را شنیده‌ام و شاید گرهی گشوده‌ام. 🌱 درد‌دل خانم ها، اگرچه با سوز داغ‌تری بیان می‌شود، اما زخم‌ جان آقایان نیز عمیق است. جراحت جان ایشان کمتر از سوز دل زنان نیست. تقریباً برابرند. شاید در خانواده‌ای زن، مظلوم باشد اما در زندگی دیگری مرد مظلوم است؛ تقريباً برابر. همه جامعه را که با دیده انصاف بنگریم، ظالم و مظلوم، برابرند؛ در همه جای سرزمین ما. برای ارزیابی یک پدیده، در یک جامعه، باید از بالاترها نگریست و همه زوایا را بررسی کامل کرد. ۲۸ اسفند ۹۹ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

✴️ ما و نوروز ✴️ رواها و نارواهای نوروز 📝 علی‌اکبر مظاهری ☑️ مجله خانه خوبان ☑️ فایل پی دی اف عضوشدن در کانال «از زبان مشاور»: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

⚛ ما و نوروز ✔️ مشاوره اخلاقی - اجتماعی ⁉️ پرسش پرسیده‌اند: اگر بخواهید برای ایام نوروز چند توصیة مهم بکنید، چه می‌گویید؟ پاسخ ما: 1. ذکر خدا و یاد معاد خجسته‌ترین حالت آدمی آن است که ذاکر خدا باشد. ذاکر خدا بودن، مذکور خدا شدن را باعث می‌شود. خداوند سبحان فرموده است: «یادم کنید تا یادتان کنم».1 آمدن بهار و شکوفان شدن پدیده‌های خلقت، دو اندیشه را در جان آدمی می‌شکوفاند: یکم. اندیشة خالق؛ دوم. اندیشة معاد. پیامبرمان(ص) فرموده‌اند: «آن گاه که بهار را دیدید، معاد را بسیار به یاد آرید».2 ۲. مهمانی‌های هدفمند دانایان کسانی‌اند که همة کردارهایشان هدفمند است و سودمند. مهمانی‌های عاقلان، هدف یا اهدافی را می‌جوید: صلة ارحام، تقویت پیوند خویشاوندی و دوستی، یا اکرام بزرگان (آنان که از ما بزرگ‌ترند، به سال یا به تقوا یا به دانش) و تفقد فرودستان (آنان که از ما کوچک‌ترند، به سال یا به ثروت یا به دانش). از دیگر اهداف مهمانی‌ها: شادکردن دل دیگران، شاداب‌کردن جان خویشتن، آگاه شدن از نیازهای دیگران و برآوردن آن‌ها به اندازة توان است. یادمان باشد که نونهالان و نوجوانان و جوانان، با شادابی و دلبری‌هایشان، توجه ما را به خود جلب می‌کنند؛ اما هشدار و هشدار که مبادا سالمندان را از چشم و دل خود دور بداریم! ایشان شادابی و دل‌ربایی دیگران را ندارند؛ ازاین‌رو چندان جلوه نمی‌کنند و به دیده نمی‌آیند؛ اما ما منت‌دار ایشانیم. امیرمؤمنان(ع) فرموده‌اند: «تدبیر کهن‌سال را بیش از شادابی جوان، دوست می‌دارم».3 ۳. پرهیز از آفت‌ها این جهان چنان ساخته شده که در کنار هر گل، خاری است. به همراه هر نعمت، نقمتی است و در دل هر خوبی، بدی‌ای است. بهشت، همه‌اش خوب خوب است. جهنم، همه‌اش بد بد است. و این جهان، درآمیخته به نیکی‌ها و بدی‌هاست. شرط خردمندی آن است که نیکویی‌هایش را بگیریم و از بدی‌هایش بپرهیزیم. آداب نوروز نیز چنین است؛ نیکو و نانیکو، خداپسند و خداناپسند، زشت و زیبا، طاعت و معصیت، ثواب و گناه. شرط عقل و ایمان است که آداب نیکوی نوروز را بگیریم و رسم‌های عاقلانه‌اش را عمل کنیم و از آداب نانیکو و رسم‌های ناعاقلانه‌اش فاصله بگیریم. مباد که به گاه سرخوشی‌های بهارانه، غفلت ورزیم و به معصیت افتیم! مباد که در مزاح‌های عیدانه، دلی را برنجانیم! مباد که آداب نوروزانه را به خرافات بیالاییم! مباد که شادمانی‌های جوانانه، ما را از توجه به کهن‌سالان شکسته‌دل غافل کند! یادمان باشد که یاد و طاعت خداوند، همیشه نیکوست، به‌ویژه در هنگامه‌های سرخوشی و شادمانی. و غفلت و معصیت، همیشه شوم است؛ به‌ویژه در هنگامه‌های حساس و خطردار. این معیار را ببینید: «هر روز که در آن معصیت خدا نشود، عید است».4 4 . آشتی‌های نوروزانه از کودکی به یاد دارم که اگر میان دو کس شکرآب شده بود، چشم‌به‌راه عید نوروز می‌شدند تا آشتی کنند یا دیگران آشتی‌شان دهند. وه که چه رسم نیکویی! اکنون صدای خوش‌نوای گام‌های نوروز می‌آید. قهرکردگان آمادة آشتی شوند. آشتی‌دهندگان مهیای آشتی دادن شوند. قهروها اهریمن قهر را از خویش برانند. حیف این دل که حرم و عرش خداوند است، آلوده به کینه و نفرت باشد. «القلب حرم الله؛ دل، حرم خداست». «قلب ‌المؤمن، عرش الرحمن؛ دل مؤمن، عرش خدای رحمان است». بیایید دل‌ها را صفا دهیم. همان‌گونه که خانه‌تکانی می‌کنیم، دل‌هایمان را کدورت‌زدایی کنیم. الهی چنین باشد و چنین کنیم. عید آمد و عید آمد، یاری که رمید آمد/ عیدانه فراوان شد، تا باد چنین بادا! (مولوی، دیوان شمس) علی‌اکبر مظاهری، مجله خانه خوبان، شماره ۱۲۱، ویژه‌نامه نوروز. پی‌نوشت‌ها: 1. بقره، 152. 2. مفاتیح‌الغیب، ج۱۷، ص۱۹۴. 3. نهج‌البلاغه، حکمت 86. 4. همان، حکمت 428. *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

⚛ نارواهای نوروز ✔️ مشاوره اخلاقی - اجتماعی ⁉️ پرسش پرسیده‌اند: ما، در طول سال، رابطة خوبی با اقوام داریم؛ ولی علاقه نداریم ایام تعطیل، در بند رسم‌ها باشیم و هر چه رسوم بگوید، آن را عمل کنیم. مثلاً دوست نداریم ده روز پشت سر هم در نوروز، برای ناهار و شام، مهمان دعوت کنیم یا به مهمانی برویم و همان آدم‌های تکراری را دوباره ببینیم. علاقه داریم حالا که فرصت تعطیلی دست داده، با خانوادة پنج‌نفره و کوچک خودمان، بیشتر دور هم باشیم و خوش بگذرانیم. آیا این کار که مطابق شادی ماست، ولی باعث ناراحتی دیگران می‌شود، درست است یا نادرست؟ حق دارند از اینکه ما در جمع آن‌ها نیستیم، ناراحت شوند؟ پاسخ ما: تحلیل مسئله: رسم‌ها و عادت‌هایی که خلاف میل آدمی باشد و آن را به‌اجبار و رودربایستی و مراعات دیگران انجام دهد، ناروا است. از واجب‌ها و حرام‌های دینی که بگذریم، هر عملی که به جان انسان قید بزند، نامبارک است و تکامل آدمی را دشوار و روان او را رنجور می‌کند. اینکه حافظ عارف «غلام همت آن است که زیر چرخ کبود، از آنچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است»، یک مرام سرفرازانه است. هر آنچه که بال‌های جان و اندیشه را سنگین و بلندپروازی را دشوار کند و سبک‌روحی را از آدمی بستاند، شوم است و خداناپسند؛ اما امرها و نهی‌های الهی، عین سرفرازی‌اند؛ آن‌ها جان را فربه می‌کنند و رسوم نامبارک، جان را رنجور می‌نمایند. پاسخ اصلی: ۱. شما خانوادة پنج‌نفره، هیچ آدابی و ترتیبی مجویید. هر کاری که دلتان می‌خواهد انجام دهید. هر کاری را که خوشتان نمی‌آید، نکنید. آزاد آزاد باشید. فقط مراقب مرزهای الهی باشید؛ واجب‌ها را انجام دهید و حرام‌ها را ترک کنید و دیگر هیچ زنجیری بر پای جانتان نبندید. ۲. صلة ارحام، تجدید پیوند با خویشان، آشتی کردن، همیشه خوب است و شاید در نوروز فرصتی برای آن‌ها فراهم شود؛ اما رفت و آمدهای «خاله‌بازی»، دیدارهای اکراهی، ایجاد مزاحمت برای دیگران، به تکلف افکندن خود و خانواده، هیچ خوب نیست و متأسفانه همین ناخوب‌ها، در جامعة ما و در ایام نوروز، بسیار رواج دارند. شما پنج‌ تن، نمی‌توانید همة جامعه را یک‌باره و یک‌جا اصلاح کنید؛ اما جمع پنج نفرة خودتان را که می‌توانید سامان دهید. پس سامان دهید. به‌ویژه پدر و مادر، پرهیز از تکلف‌های بیهوده را به فرزندان خود نشان دهند. ۳. هیچ کس از شما ناراحت نمی‌شود. نگران نباشید. اگر هم ناراحت شوند، ناراحتی‌شان نارواست. پس باکی نیست. ما هیچ‌گاه نمی‌توانیم همه را از خود خشنود کنیم. لازم هم نیست. ما باید زندگی پویایی داشته باشیم و خدا را از خود راضی کنیم. همین! خدا که از ما راضی باشد، همة هستی با ما آشتی است. 💠 حکایتی پندآموز عیادت از بیمار، عملی پسندیده است و ثواب دارد؛ ولی باید ملاحظة حال بیمار و خانواده‌اش را کرد؛ اگر عیادت برای ایشان زحمت و رنج ایجاد کند، دیگر ناپسند است و ثواب ندارد. گناه هم دارد. یکی از آشنایان، بیمار است. بیماری‌اش طولانی و ملایم است. زمین‌گیر نیست. دارد زندگی‌اش را می‌کند. خویشان و دوستان که از بیماری ایشان آگاه شدند، شروع کردند به عیادت رفتن. وضعیت منزلشان به‌گونه‌ای شده بود که بیمار و خانواده‌اش باید همیشه آماده باشند. آن بیمار دانا، تدبیری اندیشید؛ قرار شد تلفن‌هایی را که اقوام برای هماهنگ‌کردن زمان عیادت از ایشان می‌زنند، خودش پاسخ دهد. و چنین کرد. هر کس زنگ می‌زد، چنان با او سخن می‌گفت که تلفن‌کننده می‌فهمید به عیادت حضوری نیازی نیست و به همان احوال‌پرسی تلفنی اکتفا می‌کرد. فرزند نکته‌‌سنج و خوش‌سخن ایشان می‌گفت: پدر چنان سخن می‌گویند که تلفن‌کننده را خاطرجمع می‌کنند که هیچ نیازی به عیادت حضوری نیست! دید و بازدیدهای عید نوروز و هر دیدار و مهمانی دیگر نیز همین‌گونه است. خداوند سبحان، گروه پنج‌نفره‌تان را شاداب و شادان بدارد. آمین یا الاهی. علی‌اکبر مظاهری، مجله خانه خوبان، شماره ۱۲۱، ویژه‌نامه نوروز. *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

🔆 معجزه تغییر در نوع نگاه 🌷سپاس از جناب استاد علی پارسانیا، بابت این هدیه ارزنده‌شان نویسنده‌ای مشهور، در اطاقش نشسته بود، تک و تنها. دلش مالامال از اندوه، قلم در دست گرفت و چنین نوشت: "سال گذشته، تحت عمل قرار گرفتم و کیسۀ صفرایم را در آوردند. مدّتی دراز در اثر این عمل، اسیر بستر بودم و فاقد حرکت. در همین سال به سنّ شصت رسیدم و شغل مورد علاقه‌‌ام از دستم رفت. سی سال از عمرم را در این مؤسّسۀ انتشاراتی سپری کرده بودم. در همین سال درگذشت پدرم، غم به جانم ریخت و دلم را از اندوه انباشت. در همین سال بود که پسرم تصادف کرد و در نتیجه از امتحان پزشکی‌اش محروم شد. مجبور شد چندین روز گچ گرفته در بیمارستان ملازم بستر شود. از دست رفتن اتومبیل هم ضرر دیگری بود که وارد شد." و در پایان نوشت: "خدایا، چه سال بدی بود پارسال!" در این هنگام همسر نویسنده، بدون آن‌که او متوجّه شود، وارد اطاق شد و همسرش را غرق افکار و چهره‌اش را اندوه‌زده یافت. از پشت سر به او نزدیک شد و آنچه را که بر صفحه کاغذ نقش بسته‌ بود، خواند. بی آن که واکنشی نشان دهد که همسرش از وجود او آگاه شود، اطاق را ترک کرد. اندکی گذشت که دیگربار وارد شد و کاغذی را روی میز همسرش در کنار کاغذ او نهاد. نویسنده نگاهی به آن کاغذ انداخت و نام خودش را روی آن دید؛ روی کاغذ نوشته شده بود: "سال گذشته از شرّ کیسۀ صفرا، که سالها مرا قرین درد و رنج ساخته بود، رهایی یافتم. سال گذشته در سلامت کامل به سن شصت رسیدم و از شغلم بازنشسته شدم. حالا می‌توانم اوقاتم را بهتر از قبل با تمرکز بیشتر و آرامش افزون‌تر صرف نوشتن کنم. در همین سال بود که پدرم، در نود و پنج سالگی، بدون آن که زمین‌گیر شود یا متّکی به کسی گردد، بی آن‌که در شرایط نامطلوبی قرار گیرد، به دیدار خالقش شتافت. در همین سال بود که خداوند به پسرم زندگی دوباره بخشید. اتومبیلم از بین رفت امّا پسرم بی آن‌که معلول شود زنده ماند. و در پایان نوشته بود: "سال گذشته از مواهب گستردۀ خداوند برخوردار بودیم و چقدر به‌خوبی و خوشی به پایان رسید!" نویسنده، از خواندن این تعبیر و تفسیر زیبا و دلگرم‌کننده از رویدادهای زندگی در سال گذشته، بسیار شادمان و خرسند و در عین حال متحیّر شد. ✅ در زندگی روزمرّه باید بدانیم که شادمانی نیست که ما را شاکر و سپاسگزار می‌کند، بلکه امتنان و شاکربودن است که ما را مسرور می‌سازد. ۲ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

✅ استقلال همسران جوان (۲) ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 گسترش امواج ... ستیزها و ناخرسندی‌های زوج‌ها با خانواده‌های همسرشان، در همان محدوده محصور نمی‌شود، بلکه سیل‌آسا می‌تازد و ویران می‌کند و به خود زوج‌ها نیز سرایت می‌نمايد؛ هر کدام از زن و شوهر ـ معمولاً ـ طرف خانوادۀ خود را می‌گیرد و همسرش را محکوم می‌کند و دیگری نیز مقابلۀ به‌مثل می‌نمايد و این آتش تباهگر، می‌سوزاند و به پیش می‌رود؛ چندان که هیچ حرمت و محبّتی را بی‌نصیب و بی‌آسیب نمی‌گذارد. بسیار می‌شود که در ریشه‌یابی اختلافات زن و شوهرها، به آفات دوران چند ماهۀ زندگی ایشان نزد یکی از خانواده‌هايشان می‌رسیم؛ حتّی پس از چندین سال جدا شدن از آن خانواده و مستقل کردن زندگی. یعنی آتشی که در آن چند ماهِ نخستین زندگی مشترکشان افروخته شده، پس از استقلالشان خاموش نمی‌شود، بلکه همچنان ریشه‌های زندگی را می‌سوزاند و بنیان خانواده را می‌پوساند. 🔶 از زبان مشاور 🔶 پس از پانزده سال صابر و سمیرا، پانزده سال پیش به عقد هم درآمدند. دوران نامزدی و عقد‌شان که حدود یک سال بود، به خوشی گذشت. صابر و سمیرا عاشق هم بودند؛ خانواده‌هاي آنان نیز با هم دوست بودند. آیندۀ درخشانی برای این دو فاختۀ دلباخته پیش‌بینی می‌شد، تا این‌که قصد کردند عروسی کنند و همْ‌آشیانه شوند. برای ساختن آشیانۀ مشترکشان گفت و گو کردند و چون خانۀ مستقلّی نداشتند، قرار شد كه مدّتی در خانۀ والدین صابر زندگی کنند، تا در آینده خانۀ جداگانه‌ای تهیه نمايند. صابر و سمیرا، از آغاز درباره‌ مسائلشان با من مشورت می‌کردند؛ حتّی انتخاب همسرشان نیز با مشورت بنده بود. در دوران یکسالۀ نامزدی و عقد‌شان نیز مسائل خود را با من در ميان مي‌گذاشتند. تصمیم زندگی مشترک در خانۀ والدین صابر را نیز با بنده مطرح کردند. من که خانواده‌هاي آن دو را می‌شناختم و اخلاقشان را می‌دانستم و خلق و خوی این دو را نیز می‌شناختم و ترکیب ساختمانی خانۀ پدر صابر را نیز می‌دانستم، که یک طبقه بود و اینان می‌خواستند در یکی از اتاق‌های همان خانه که والدین صابر با چند فرزند دیگر در آن زندگی می‌کردند، ساکن شوند، با این کارشان مخالفت کردم و نظر منفی دادم. دلیل و توضیح خواستند. گفتم: آن خانه، یک‌طبقه است و چند نفر در آن زندگی می‌کنند و اتاقی که شما می‌خواهید در آن زندگی مشترکتان را شروع کنید، با محل زندگی آنان درآمیخته است و در نتیجه، زندگی شما با زندگی آنان می‌آمیزد و یک زندگی هفت هشت نفره می‌شود. حال آن‌که شما می‌خواهید زندگی مستقلی داشته باشید و زندگی زوج‌های جوان، به‌خصوص در آغاز، اقتضائات خاص خود را دارد. صابر گفت: «ما چند نفر تا حالا در آن خانه زندگی می‌کرده‌ایم، حالا یک نفر به جمع ما اضافه می‌شود و پدر و مادرم فرض می‌کنند یک فرزند به فرزندانشان افزوده شده». گفتم: نه! اصلا چنین نیست. یک نفر و یک فرزند افزوده نمی‌شود، بلکه قرار است یک خانوادۀ جدید شکل بگیرد. این دختر، مانند یکی از خواهرانت نیست؛ یک همسر است که می‌خواهد با شما یک زندگی نو را آغاز کند. گفتند: «پس چه کنیم؟» گفتم: ... ادامه دارد... ۸ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

ای مرد همیشه‌جوان! میلادتان خجسته بادا

✅ استقلال همسران جوان (۳) #مشاوره_خانواده ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 پس از پانزده سال (۲) ...گفتند: «پس چه کنیم؟» گفتم: یا خانه‌ای، هر چند نیم‌طبقۀ کوچک باشد، اجاره کنید؛ یا نیم‌طبقه‌ای کوچک روی خانۀ پدر و مادر بسازید؛ به گونه‌ای که مستقل باشید. خانواده‌هايتان نیز کمکتان می‌کنند. بعد پندشان دادم: اکنون که حرمت‌ها محفوظ است و دوستی‌ها برقرار است، قدر بدانید و از این نعمت‌ها محافظت کنید. به صابر گفتم: اکنون همسر و مادرت مانند مادر و دختری مهربان، یکدیگر را دوست دارند؛ امّا اگر زندگی‌تان درآمیخته شود و همسرت کاری کند که مادرت نپسندد و به همسرت حرفی بزند که ناراحت شود و یا بر عکس، تو هیچ کاری نمی‌توانی بکنی. طرف هر کدام را بگیری، دیگری از تو می‌رنجد و نزاع برپا می‌شود. با دیگر اعضای خانواده نیز مسأله به همین شکل است. آن وقت است که حرمت‌ها می‌شکند و به عشق و محبّت‌ها لطمه می‌خورد. از طرفی همسرت می‌خواهد عروس باشد و عروس، رفتارها و حالت‌های خاص خود را دارد و این حق اوست که زندگی و رفتار عروسانه داشته باشد. خودت نیز دامادی و زندگی دامادانه می‌خواهی. و این کار، نزد برادران و خواهران و پدر و مادرت نشدنی است، و اگر نشود، هر دو نفرتان از بهره‌های ویژۀ این دوران محروم می‌شوید و این محرومیّت، عواقب ناگواری در پی دارد. نکته‌های دیگری نیز به هردوشان گفتم و آنان توصیه‌هایم را پذیرفتند و رفتند که عمل کنند. امّا (وای از این امّاها!) بزرگ‌ترهايشان آنان را قانع (بلکه مجبور) کردند که در همان خانه و همان اتاق عروسی کنند، و کردند. آنان را دعا مي‌کردم، امّا نگرانشان بودم. دو هفته‌ای گذشت. خبرهای ناگواری از آنان رسید. متأسّف شدم. یک ماه گذشت. عروس و داماد نزدم آمدند؛ امّا این بار، آمدنشان مانند آمدن‌های پیشین نبود که برای آموختن مهارت‌های زندگی می‌آمدند؛ بلکه برای حلّ نزاع آمدند! کارشان به جای خطرناکی کشیده بود. نخواستم ملامتشان کنم؛ امّا با تأسّف گفتم: صد چلچراغ دارد و بیراهه می‌رود بگذار تا بیفتد و ببیند سزای خویش سمیرا گفت: «شما هم نمک بر زخممان می‌پاشید.» گفتم: قصد سرزنش ندارم. از شدّت تأسّف، این شعر به زبانم آمد. صابر شروع کرد به گلایه و شکایت از سمیرا؛ که: «با مادرم در می‌افتد، با او بدزبانی می‌کند، حرمت پدرم را نگه نمی‌دارد، با خواهرم دعوا می‌کند....» سمیرا میان حرف او پريد و گفت: «مادرش در زندگی‌مان دخالت می‌کند، پدرش امر و نهی‌مان می‌کند، خواهر و برادرش در زندگی‌مان فضولی می‌کنند؛ خود صابر هم به جای این‌که جلوی آن‌ها را بگیرد و جوابشان را بدهد و از من دفاع کند، یا هیچ نمی‌گوید و هیچ کاري نمی‌کند و یا طرف آن‌ها را می‌گیرد؛ با من هم نامهربان شده و حتّی بدگویی و بداخلاقی می‌کند... .» هر دو با خشم و پریشانی و حتّی بی‌ادبی، حرف‌های زیادی زدند و هر کدام دیگری و خانواده‌اش را محکوم می‌کرد و هر دو با اصرار از من می‌خواستند که میانشان قضاوت کنم و مقصّر و بی‌تقصیر را معیّن نمایم. گفتم: مشاوره‌های این‌گونه‌ای روحم را می‌آزارد. آن وقت‌ها که برای مشاورۀ به معنای حقیقی نزدم می‌آمدید، اگر خسته هم می‌شدم، خشنود بودم؛ امّا حالا ناخشنودم. اینجا که دادگاه نیست و من که قاضی نیستم که از من قضاوت و حکم می‌خواهید. وظیفۀ مشاور آن است که هادی باشد، نه قاضی. من را به این دعواهای خاله‌زنکی نکشانید. این نزاع‌ها از بیخ و بُن باطل است و بیهوده و هر کس در آن‌ها وارد شود، كاري باطل و بیهوده مي‌کند. در این ستیزه‌گری‌ها هیچ‌کس بر حق نیست؛ همه بر باطل‌اند. سمیرا به گریه افتاد. صابر نیز پس از چند دقیقه خویشتن‌داری، بغضش ترکید و بلند گریه کرد. مجالشان دادم تا گریه کنند. وقتی آرام شدند، با شرمندگی و درماندگی گفتند: «حالا چه‌کار کنیم؟ شما دیگر یاریمان نمی‌کنید؟» گفتم: چرا، هنوز هم یاریتان می‌کنم. حالا هرچه زودتر... ادامه دارد... ۱۱ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

✅ رسانه‌های علی‌اکبر مظاهری؛ نویسنده، مشاور، مدرّس ۱. از زبان مشاور تلگرام t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT بله https://ble.ir/mazaheriesfahani ۲. تأمّل‌های قرآنی واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/GIofNmHH1JS36q8PZ2huoH ایتا http://eitaa.com/mazaheri_esfahanii تلگرام http://t.me/mazaheri_esfahani اینستاگرام http://instagram.com/mazaheri_esfahanii ۳. ناب‌ترین‌های نهج‌البلاغه ایتا https://eitaa.com/mazaheri37 واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/JrqMK1zJruOCDWo4CC78Za تلگرام https://t.me/mazaheri37 اینستاگرام http://instagram.com/mazaheri.37 ۴. اخلاق و عرفان ایتا https://eitaa.com/Akhlaq_Erfan_AM ۵. مجموعه آثار ایتا https://eitaa.com/Majmooe_Asaar_ostad_AM اینستاگرام http://instagram.com/majmooe_asar_ostad_mazaheri تلگرام https://t.me/Majmooe_Asaar_ostad_AM «مدیریت رسانه‌ها»

🌍 لینک کانال #از_زبان_مشاور در ایتا با ارسال لینک زیر می‌توانید دوستان خود را به این کانال دعوت کنید👇 http://eitaa.com/Mazaheriesfahani

✅ استقلال همسران جوان (۴) #مشاوره_خانواده ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 پس از پانزده سال (۳) صابر و سمیرا، با شرمندگی و درماندگی، گفتند: «حالا چه‌کار کنیم؟ شما دیگر یاریمان نمی‌کنید؟» گفتم: چرا، هنوز هم یاریتان می‌کنم. حالا هرچه زودتر جایی را اجاره کنید و از این خانه بروید. آنان با چند روز جست‌وجو، یک طبقۀ خانۀ کوچک امّا تمیزي پیدا و اجاره کردند و به آنجا منتقل شدند. نزاع‌ها فروکش کرد و به‌تدریج آرامش نسبی پدید آمد؛ امّا افسوس که دیگر شادابی و طراوت عشق صابر و سمیرا به جای نخستین باز نگشت و نیز آن سمیرا که عزیز والدین صابر بود، دیگر آن‌چنان عزیز نشد و آن صابر که مورد احترام و محبّت خانوادۀ سمیرا بود، دیگر چنان نشد و دو خانواده نیز آن حریم و احترامي که قبلاً نزد هم داشتند، دیگر نداشتند. بحران خوابید، امّا جام شفّاف و زلال دل‌ها ترک‌خورده و بست‌زده شده بود. اکنون چهارده سال از آن زمان می‌گذرد. اگرچه زندگی‌ها آرام شده و روابط، حسنه گشته؛ امّا هنوز برخی از ریشه‌های آن کدورت‌های آن چند هفتۀ نامبارک باقی مانده و به‌واقع، آن حالات ناخوشایند، استمرار یافته است؛ زیرا اگرچه جلوی تخریبِ بیشتر گرفته شد، امّا پاره‌ای از دلخوری‌ها و کدورت‌ها باقی ماند و تداوم یافت. يك جفا از خويش و از يار و تبار در گراني هست چون سيصد هزار (مولوی/مثنوی) ⁉️ چه باید کرد؟ پیشنهاد ما و چارۀ کار، این است که: ۱. زوج‌های جوان، در آغاز زندگی مشترکشان، اگر خانۀ مستقلّی ندارند ـ که بیشترِ ايشان چنين‌اند ـ جایی را، اگرچه نیم‌طبقۀ کوچکی باشد، اجاره کنند و زمانی را به اجاره‌نشینی بگذرانند تا خانه‌دار شوند. سختی‌ها و هزینه‌های اجاره‌نشینی را می‌توان تحمّل کرد؛ چنان که اکنون بیشتر زوج‌های جوان همین کار را می‌کنند. والدین نیز باید آنان را یاری کنند. حتّی می‌شود والدین، همان منزلی را که می‌خواستند به فرزندانشان بدهند، به دیگری اجاره دهند و با اجاره‌بهای آن، منزلی برای فرزندانشان اجاره شود. اگر منظور و نیّت، خیرخواهی باشد نه لجبازی و خودخواهی، این کار، هم ممکن است و هم پسندیده و مطلوب. ۲. اگر به هر دلیل خواستند در خانۀ والدین زندگی کنند (چه والدین آقا و چه والدین خانم) باید محلّ زندگی‌شان در طبقه‌ای مستقل و مجزّا باشد؛ به گونه‌ای که هیچ راه باز بی‌در و بست و هیچ در بی‌قفل و غیر قابل کنترلی نداشته باشد. ۳. اگر به هر دلیل ناچار شدند که با والدین در یک طبقه زندگی کنند، آن بخشی را که به ایشان اختصاص می‌یابد، از دیگر بخش‌ها جدا کنند؛ با دیوارکشی، در بستن، و هر شکل ممکن دیگر؛ به گونه‌ای که محل زندگی‌شان کاملاً مستقل باشد و هیچ‌کس نتواند بی‌اطلاع و بی‌اجازۀ آنان به حریمشان راه یابد. سفرۀ غذا و سرویس و حمّامشان نيز جدا باشد. البته اشکالی ندارد که گهگاه همدیگر را مهمان کنند و با هم غذا بخورند، بلکه این کاری پسندیده و نیکوست؛ امّا سفره‌شان و مخارج زندگی‌شان مشترک نباشد؛ بلکه دو خانوادۀ کاملا مستقل باشند؛ هرچند که هزینۀ زندگی‌شان به وسیلۀ والدین تأمین شود یا والدین، آنان را در تأمین بخشی از هزینه‌های زندگی‌شان یاری کنند. این جزئیات را از این‌رو بیان می‌کنم که به تجربه دریافته‌ام همین مسائل جزئی و به‌ظاهر کوچک، تأثیر بزرگی در زندگی خانوادگی دارد و مراعات‌نکردن آن‌ها مشکل‌آفرین است. حریم و حرمت‌ها و احترام و محبّت‌ها بسیار گرانبهایند. پاسداشت آن‌‌ها واجب، و شکستن و خراب‌کردن آن‌ها ناروا و حرام است. اگر این حریم‌های محترم شکستند، ترمیم آن‌ها سخت یا ناممکن است. شرط خردمندی است که آنچه برایمان عزیز و ارجمند است، نیکو نگه داریم و از آنچه که اگر آسیب ببیند، ترمیم نمی‌پذیرد، مراقبت و محافظت کنیم. ادامه دارد... ۱۴ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

لینک کانال#ناب_ترین_های_نهج_البلاغه در ایتا با ارسال لینک زیر می‌توانید دوستان خود را به این کانال دعوت کنید👇 https://eitaa.com/mazaheri37

🌍 لینک کانال #تأمّل_های_قرآنی در ایتا با ارسال لینک زیر می‌توانید دوستان خود را به این کانال دعوت کنید👇 http://eitaa.com/mazaheri_esfahanii

✅ استقلال همسران جوان (۵) ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 استقلال انسانی ⭕️ برای همسرمان استقلال انسانی قائل شویم خدای حکیم، آدمیان را گوناگون و جوراجور آفریده است. در آموزه‌های اسلامی آمده است: «النّاسُ مَعادِنُ کَمَعادِنِ الذَّهَبِ و الفِضَّة»؛ (بحار، ج ۵۸، ص ۶۵) مردمان، معدن‌هایند؛ چونان معادن طلا و نقره. از این‌رو، هیچ همسری نباید توقع داشته باشد که همسرش مانند او فکر کند، مانند او سلیقه داشته باشد، مانند او عمل کند و علاقه‌ها و احساس‌هایش مانند او باشد. این توقّع، ناروا است. از سوی دیگر، برآمدن چنین توقّعی، نه ممکن است و نه مطلوب. امّا این‌که چرا ممکن نیست؟ چون او انسانی است غیر از همسرش؛ با نظام مغزی، اندیشه‌ای، سلیقه‌ای و جسمیِ متفاوت. هیچ‌کس مانند هیچ‌کس نیست. و امّا این‌که چرا مطلوب نیست؟ چون تنوع، موجب تکامل است و تفاوت، سبب تسابق (کوشش برای پیشي گرفتن) و مایۀ رشد است و نیز تنوع، سبب زیبایی حیات است. یکسانی و یکنواختی، موجب رکود است و رکود، موجب جمود است و جمود، مایۀ خمودگی. چرا باید همسر ما عین ما باشد؛ اندیشه‌اش، سلیقه‌اش، احساسش، انتخابش؟ مگر دو همسر، چونان دو ماشین یا دو عروسک یا دو مجسمه‌اند که از روی یک مدل ساخته شده باشند؟ هیچ منطق و قانونی حکم نمی‌کند که همسر ما مانند ما بیندیشد، مانند ما تصمیم بگیرد، مانند ما عمل کند، مانند ما باشد؛ نه دیانت چنین حکمی کرده، نه فطرت، نه انسانیت و نه هیچ قانون و منش و نه هیچ چیز دیگر. او یک انسان است؛ انسانی مستقل، با تمام ویژگی‌هایش. بسیاری از مجادله‌ها و نزاع‌هاي همسران، ریشه در تفاوت شخصیت ایشان دارد، امّا نه به سبب اصل تفاوت شخصیت، بلکه به دلیل استقلال قائل نشدن برای شخصیت یکدیگر. اگر زن و شوهری شخصیت متفاوتی داشته باشند ـ که حتماً دارند ـ و این استقلال از ناحیۀ همسرشان به رسمیت شناخته شود، دیگر جایی برای مجادلۀ منفی و ستیزه‌گری‌های فضیلت‌سوز باقی نمی‌ماند. این تفاوت و استقلال، آن‌گاه دردسرساز می‌شود که هر یک از همسران یا یکی از ایشان، نخواهد شخصیت مستقل همسرش را به رسمیت بشناسد و به آن احترام بگزارد. امّا اگر هر کدام از ایشان، همسرش را یک فرد مستقل بداند و او را همان‌گونه که هست، بپذیرد و حریم و حقوق و شخصیت وی را به رسمیت بشناسد، دیگر مجالی برای منازعه و مجادله در این عرصه باقی نمی‌ماند. 🔶 همسری یا بردگی! بردگان نیز دارای اندیشه و شخصیت مستقل‌اند، امّا چون نظام بردگی به آنان فهمانـده یا تحمیـل کرده که بایـد مطیـع ارباب خویش باشند، ایشان ـ به‌ناچار ـ استقلال انسانی خود را تعطیل یا خفه کرده و تابع و مطیع بی‌ارادهٔ ارباب شده‌اند، که این، بدترین نوع اطاعت و موجب تحقیر بردگان و تعطیلی شخصیت انسانی ایشان است. ماهیت «همسری» با ماهیت «بردگی» تفاوت جوهري و ریشه‌ای دارد. اصلاً میان این دو ماهیت، هیچ نسبتی نیست. همسران، همسران‌اند، نه بردگان و اربابان. اگر همسران این حقیقت را به جان خویش بچشانند، بسیاری از نزاع‌ها و کشاکش‌هایشان از بين می‌رود. در این موضوع، فرقی میان زن و مرد نیست. برخی می‌پندارند که فقط مردان، زنان را به بردگی می‌گیرند. آری؛ این غلبه دارد، امّا واقعیت آن است که زنان نیز مردان را به بردگی می‌کشانند، منتها شکل‌های بردگی‌هایشان متفاوت است. آنچه می‌باید و می‌شاید، این است که زن و شوهر، هیچ‌کدام برده یا کُلفَت و نوکر دیگری نباشد و نیست. زن و شوهر، دو انسانند که بنابر تعهّدی فطری، عاطفی، اخلاقی و قانونی و در نظام خانوادگی با یکدیگر زندگی می‌کنند و با حفظ استقلال انسانی، وظایفی را بر عهده می‌گیرند و با تفاهم و همدلی و همفکری، سیری تکاملی را می‌پیمایند؛ پویشی هدفمند، کریمانه، دوستانه و محترمانه. ادامه دارد... ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

دعای روزهای پایانی ماه شعبان

✅ استقلال همسران جوان (۶) ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری 🔶 برخی از گونه‌های استقلال همسران ۱. استقلال اندیشه انسان موجودی اندیشمند است و در اندیشة خویش، صاحب استقلال است. این از امتیازهای ارجمند اوست. این امتیاز را هرگز نباید از او گرفت. همسانی و یکسانی اندیشة همسران، نه ممکن است و نه مطلوب (بنا به دلایلی که قبلا بیان شد). ۲. استقلال عقیده انسانِ بی‌عقیدهٔ مستقل، وجود ندارد و اگر باشد انسان نیست. هر کسی عقایدی دارد و عقاید آدمیان، جزئی از وجود ایشان است. ایشان را باید همان‌گونه که هستند، پذیرفت و آدمیتشان را محترم داشت و به رسمیت شناخت. «آدمی چون آدم است، محترم است». البته راه اصلاح و تغییر و تصحیح عقاید آدمیان، همواره گشوده است. ۳. استقلال سلیقه به تعداد افراد بشر، تعدّد سلیقه وجود دارد و هر انساني داراي سلیقهٔ مخصوص به خود است. ۴. استقلال اخلاقی هر کس مجموعه‌ای از خُلق‌وخو‌های گوناگون دارد که ویژة اوست. ۵. استقلال سیاسی اندیشه‌ها و سلیقه‌های سیاسی نیز مانند دیگر اندیشه‌ها و سلیقه‌هاست. هر کس به سیاست، با دیده و اندیشهٔ خود می‌نگرد و این نیز حق فطری و طبیعی هر انسانی است و این حق، مانند دیگر حقوق مشروع، باید به رسمیت شناخته شود. عرصهٔ سیاست، ویژگی‌های تندی دارد که گاهی بحران‌ساز است. بحران‌های سیاسی، گاهی چنان تند می‌شود که به مرز خطر می‌رسد و اگر با تدبیر، مدیریت نشود، به همهٔ شئون زندگی خانوادگی زیان می‌رساند و حتّی حیات زوجیت را فلج می‌کند. اختلاف نظرهای زن و شوهر در مسائل سیاسی، اگر بالا بگیرد و با مهارت مهار نشود، به طوفانی بدل می‌گردد که بیمِ آن است خیمة زندگی خانوادگی را از بنیان بر کَند و آن را به دره‌های هولناک پرتاب کند. همسران عاقل کسانی‌اند که هنگام بحران، زندگی را با شکیبایی اداره کنند؛ چونان كشتی‌بانان ماهر که هنگام طوفانی‌شدن دریا، کشتی را صبورانه و ماهرانه هدایت مي‌کنند و از افتادنش در غرقاب، مصون می‌دارند. 🔶 مدیریت بحران الف. پذیرش تفاوت دیدگاه‌ها هر یک از زوجین، به دیدگاه همسرش احترام بگزارد و با مدارا به آرام‌سازی تنش‌ها بپردازد و با افزايش سطح تحمّل خویش، از درگیری بپرهیزد. ب. مذاکرهٔ آرام گاهی یکی از همسران دیدگاهی دارد که برای همسرش آشکار نیست و همین آشکار و شفّاف نبودن، سبب اختلاف نظرشان شده است؛ یا مطلبی می‌داند که همسرش آن را نمی‌داند و همین ندانستن، موجب تفاوت دیدگاهشان گشته است؛ یا توضیحی وجود دارد که بیان آن می‌تواند نظرهایشان را به هم نزدیک کند و از فاصلة نظرها بکاهد و یا وحدت نظر پدید آورد. در این فرض، زن و شوهر باید یک گفت و شنود آرام و مذاکرهٔ عاقلانه و صبورانه ایجاد کنند و بدون این‌که به ورطهٔ مجادله بیفتند، با هم سخن بگویند و نظرهای خود را محترمانه بیان کنند و دلایل خویش را توضیح دهند. اگر این مباحثة دوستانه، نتیجه داد و نظرهایشان را به هم نزدیک کرد یا بر سر موضوع مورد مذاکره به نظری واحد رسیدند، که خوب است و مطلوب؛ امّا اگر چنین نشد و هر کدامشان بر نظر خویش باقی ماندند، دیگر بحث را ادامه ندهند و به هيچ رو، نزاع نکنند، بلکه هر کدام نظر خود را داشته باشد. ج. عدم تحمیل‌های ناروا تحمیل نظر خود به دیگران، از زشت‌ترین کارهاست و گونه‌ای از استبداد و نشانگر رگه‌هایی از خوی دیکتاتوری است؛ امّا سینه‌فراخی و تحمّل نظر مخالف، نشان بلوغ عقلی و از متین‌ترین خصلت‌های انسانی است. هیچ اشکالی ندارد که همسران، در برخی از مسائل، اختلاف نظر داشته باشند و در همان حال، رفیقانه زندگی کنند. تفاوت دیدگاه، نقصانی برای زندگی مشترک نیست که بر رفع آن اصرار ورزیم. آنچه نقصان است و به زندگی لطمه می‌زند، تحمّل نکردن نظر مخالف و تبدیل آن به جدال و دشمنی است. ۲۳ فروردین ۱۴۰۰ *┄┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani

❣مهمان خداییم

«دریغ بر تنهایان» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش اول https://fa.shafaqna.com/news/1129853/

«فرخنده‌ترین بهرهٔ حیات» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش دوم 🔸شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش دوم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: امام رضا(ع) فرموده‌اند: «ما أَفادَ عَبدٌ فائِدَهً خَیْراً مِنْ زَوْجَهٍ صالِحَهٍ إِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ إِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ إذا غابَ عَنْها حَفِظَتْهُ فی نَفسِها وَ مالِهِ؛ [۱] آدمی [از بهره‌های این‌جهانی] بهره‌ای نیکوتر از همسر شایسته نبرده است؛ همسری که هر گاه به او بنگرد، شادمان شود و در غیاب همسرش، نگهبان خویشتن باشد و از دارایی همسرش [ و از حریم و حرمت وی ] پاسداری کند.» آفریدگار حکیم، انسان را، این برترین آفریدهٔ خویش را، چنان آفریده که بدون همسر، «ناتمام» است و این ناتمامی، با همسرگزینی، «تمام» می‌گردد. آدمی اگرچه در تمامی مراحل حیات، به مکانت‌هایی فرازمند برسد، تا همسر اختیار نکند، به جایگاه فرخنده‌ای که شایستهٔ آن است، نمی‌رسد. خداوند سبحان فرموده است: «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِّنْ أنْفُسِکُم أزواجاً لِّتَسکُنوا إلَیْها؛ [۲] از آیت‌ها ‌و نشانگان حکیمانهٔ خداوند سبحان، آن است که برای شمایان همسرانی از جنس خودتان آفرید، تا نزدشان بیاسایید و آرامش یابید.» از این روست که می‌گوییم: هیچ پدیده‌ای جایگزین همسر نمی‌شود. استاد شهید مطهری می‌گوید: « یک خصایص اخلاقی هست که انسان جز در مکتب تشکیل خانواده نمی‌تواند آن‌ها را کسب کند. [ تشکیل خانواده ] یعنی یک نوع علاقه‌مندشدن به سرنوشت دیگران… . اخلاقیون و ریاضت‌کش‌ها که این دوران را نگذرانده‌اند، تا آخر عمر، یک نوع خامی و یک نوع بچگی در آن‌ها وجود داشته است و یکی از علل این‌که در اسلام، ازدواج یک امر مقدس و یک عبادت تلقی شده، همین است… . ازدواج، اولین مرحلهٔ خروج از خودِ طبیعیِ فردی و توسعه پیداکردن شخصیت انسان است.» ادامه👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1130560/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com 🆔 @shafaqna_farsi

🔻«عروج انسان به مرتبهٔ عالی» اخلاق و خانواده از منظر قرآن و اهل بیت(ع)/ نوشتاری از استاد علی اکبر مظاهری – بخش سوم 🔸شفقنا هر روز ماه مبارک رمضان را با هدیه‌ای از بوستان خجسته قرآن و اهل بیت(ع) با موضوع مهم «اخلاق و خانواده» به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر مظاهری استاد اخلاق و خانواده، مهمان خانه و خانواده‌ ها خواهد بود. انتقادات و پیشنهادات مخاطبین به استاد علی اکبر مظاهری منتقل خواهد شد و آقای مظاهری پاسخگوی سوالات احتمالی مخاطبان عزیز خواهد بود. استاد مظاهری در بخش سوم نوشتاری که در اختیار شفقنا قرار داده، آورده است: حکمت ازدواج امام رضا(ع) فرموده‌اند: «وَ لَوْ لَمْ تَکُن فِی الْمُناکحهِ وَ الْمُصاهَرَهِ آیَهٌ مُنْزَلَهٌ وَ لا سُنَّهٌ مُتَّبَعَهٌ لَکانَ ما جَعَلَ الله فیهِ مِنْ بِرِّ القَریبِ وَ تَأَلُّفِ البَعیدِ ما رَغِبَ فیهِ العاقِلُ اللَّبیبُ وَ سارَعَ إلَیْهِ الْمُوَفَّقُ المُصیبُ؛ [۶] اگر دربارهٔ ازدواج، هیچ آیهٔ استوار و سنت پایداری نمی‌بود [و از ناحیهٔ خدای سبحان و پیامبر اعظم(ص) دستور و فرمانی دراین‌باره صادر نشده بود]، باز به دلیل همان فایده‌هایی که خداوند در ازدواج نهاده است، از قبیل نیکی با خویشاوندان و پیوند با خویشان، باید خردمند فرزانه به ازدواج رغبت ورزد و توفیق‌مند نیک‌اندیش به سوی آن بشتابد.» شاید پاره‌ای از مردمان – که حکمت ازدواج را نمی‌دانند – چنین پندارند که نیازهای غریزهٔ جنسی را می‌توان از راه‌های گوناگون تأمین کرد، پس دیگر چه جای پذیرش مسئولیت‌های همسرداری و تدبیر امور خانواده؟! پاسخ آن است که تأمین نیازهای غریزهٔ جنسی، یگانه فایدهٔ ازدواج نیست، بلکه یکی از رهاوردهای آن است. رهاوردهای فرخندهٔ ازدواج و همسرداری، بیش از آن است که به شمار آید. «بعد از ازدواج، شخصیت انسان تبدیل به یک شخصیت اجتماعی می‌شود و خود را شدیداً مسئول حفظ همسر و آبروی خانواده و تأمین وسایل زندگی فرزندان آینده می‌بیند؛ به همین دلیل، تمام هوش و ابتکار و استعداد خود را به کار می‌گیرد.» [۷] فضیلت ازدواج و بهره‌ای که از کانون خانوادگی به آدم می‌رسد، بی‌بدیل است ادامه👇👇👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/1130949/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا shafaqna.com 🆔 @shafaqna_farsi

#هم_رفیق❗️ 🔮 نکته‌هایی دربارهٔ رفاقت زن و شوهر در زندگی (۱) 📝 ماهنامه خانه خوبان؛ علی‌اکبر مظاهری

#هم_رفیق❗️ 🔮 نکته‌هایی دربارهٔ رفاقت زن و شوهر در زندگی (۲) 📝 ماهنامه خانه خوبان؛ علی‌اکبر مظاهری

#هم_رفیق❗️ 🔮 نکته‌هایی دربارهٔ رفاقت زن و شوهر در زندگی 📝 منتشر شده در ماهنامه «خانه خوبان»، فروردین ۱۴۰۰ ✍ نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری ✔️ فایل پی دی اف ┅═✧❁🌸❁✧═┅┄* ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید: تلگرام: t.me/mazaheriesfahani_ir سروش sapp.ir/mazaheriesfahani_ir ایتا eitaa.com/Mazaheriesfahani اینستاگرام instagram.com/mazaheriesfahani_ir واتس‌اپ https://chat.whatsapp.com/Dtdgvhgz97CBZhIo48t9LT https://chat.whatsapp.com/BpyiDMgYf3JD3d0wC6Jj81 بله https://ble.ir/mazaheriesfahani