-

کاش یک درخت صنوبر بودم؛ همیشه سبز. با این حال، کماکان یک انسانم... گاهی سبز، گاهی زرد، گاهی پراز رنگ و گاهی حتی بی‌رنگ! #خودنوشت

؛

که اگر بنویسم "تـو" شعر را به شعر افزوده‌ام...

_

اینگونه که مرا صدا می‌زنی درخت پیر حیاط را هم صدا کن؛ شکوفه می‌دهد.. میدانم!

-

«هدف زندگی» عنوان اولین درس ما بود. _ ولی مگه هدف زندگی ما، چیزیه که کتاب‌ها یا هرچیز و هرکس دیگه‌ای بخوان بهمون بگن؟ هدف زندگی ما هست، و ما خودمون باید براش تصمیم بگیریم. و استاد انقدر درک این رو داشت که مثل بقیه استادها یک راست نره سراغ گفتن سوالات درس، بلکه اول نظرات خودمون رو جویا بشه و بشنوه؛ _ خانوم، من.. من می‌خوام موفق بشم _ می‌خوام یه هنرمند باشم _ من می‌خوام خوشحال باشم _ من می‌خوام عاشق بشم و ابر افکار، شروع به بارش ِ"می‌خوام"های زیادی کرد، بارشی که سیل بزرگی از رویاها رو ساخت. و این من بودم که درست کنار ساحل آروم، به دور از سیلی که بچه‌ها از خواهش‌هاشون راه انداخته بودند، نمیدونستم چه "می‌خوام"ی رو باید همراه سیل "میخوام"ها کنم... شاید چیزی که من میخواستم شبیه این موج عظیم نبود، من قبل از خواستن هرچیزی توی دنیا، می‌خوام بدونم که چرا توی این دنیام؟ که توی این دنیای بزرگ چه کار هرچند کوچیکی ازم برمیاد؟ و اصلاً آیا کاری ازم برمیاد؟ #خودنوشت

#سرناد .

من سخت نمی‌گیرم سخت است، جهان بی تـو!

-

همه‌چیز، یه روزی تموم میشه همه چیز پس قبل از تموم شدنش، دریابش..

؛

این که کسی قصد دلگرم کردن آدمی را داشته باشد، اصلا چیز کمی نیست. خصوصاً اگر آدمی باشد که به‌طور معجزه‌آسایی، هنوز دوستت دارد... #تیکه‌کتاب یکی‌مثل‌همه| فیلیپ‌راث

سر به راه بودم و یک عمر نگاهم به زمین آمدی سر به هوا، چشم به راهم کردی...

؛

بنظرت بهترین راه هدر دادن وقت چیه؟ _ اینکه خودت رو با بقیه مقایسه کنی.

#بماند به یادگار؛ اولین روز از اجرای تئاتر میدانی «سفیران عشق» در کنار بهترین‌ها و خفن‌ترین‌ها:) پ.ن: در انتظار نگاه‌های پرمهر مردم... ۱۴۰۳٫۸٫۱۴

عمر که بی‌عشق رفت هیچ حسابش مگیر آب حیات‌ است عشق در دل و جانش پذیر.. #مولانا

-

مدت زیادی زمان برد تا بفهمم تنها کسی که می‌تواند کاملم کند، خودم هستم. خودم نقطهٔ آغاز و پایان هرچیزی بودم.

وَبِ‌دنیا‌آمدم:)

چند قدم مانده که پاییز به یغما برود..؟