با کودک بهانهگیر چه کنیم؟
میگنا: خانههای کوچک و بدون حیاط باعث شده کودکان بیشتر روزهای هفته در خانه باشند و محیطی برای #تخلیه انرژی خود پیدا نکنند. به همین خاطر ساعات زیادی از روزِ والدین و بخصوص مادران به کلنجار رفتن با کودک صرف میشود.
این کلنجار رفتن همیشه با جیغ و فریاد و نقزدن کودک همراه است. به ویژه زمانی که از مادر یا پدر خود تقاضایی دارد اما پاسخ مثبت دریافت نمیکند. به همین خاطر اولین واکنش کودک در مقابل والدین گریه کردن و فریادزدن است.
⚪ اما در مقابل این رفتار کودک، باید چه کنیم؟
یکی از تکنیکهای مقابله با جیغهای کودک استفاده از روش «کر شدن موقت» است. وقتی نق میزند، در مقابل بگویید: «ها... نمیشنوم... چی... وقتی جیغ میزنی حرفات رو نمیشنوم... چی میگی؟!!!»
⚪ جیغزدن ممنوع
تصور کنید مادری را که در مقابل #جیغهای کودک، فریاد زده و از او میخواهد که ساکت باشد! فکر میکنید کودک در این موقعیت با خود چه فکری میکند؟ اگر داد و فریاد خوب نیست،َ پس چرا مادرم هم داد میزند؟!
زمانی که #کودک جیغ میزند، نباید مثل او رفتار کرد. باید به او نشان داد که خواسته خود را با خونسردی و آرامش به #والدین منتقل کند. وقتی شما با همان صدای بلند سعی میکنید رفتار کودک را اصلاح کنید تنها قضیه را پیچیدهتر کرده و موضوع حل نخواهد شد.
⚪ مشکل کجاست؟
اولین واکنش پدر و مادر در چنین وضعیتی، یافتن هدف و مسئله است. یعنی علت #نقزدن کودک را پیدا کرده و بدانیم چه چیزی او را عصبانی کرده است.
زمانیکه علت مشخص شود، میتوان #تصمیمگیری کرد که آیا به خواسته او پاسخ مثبت دهیم یا خیر. برای مثال مادر به کودک میگوید اتاق خود را مرتب کند تا فیلم مورد علاقه او پخش شود اما به موقع به قول خود عمل نمیکند و همین باعث عصبانیت و جیغزدن کودک میشود. به همین خاطر باید از کار خود دست بکشید و کودک را شاد کنید.
⚪ پای حرف خود بایستید
گاهی خواسته کودک غلط و بیجاست؛ اما باز هم نق میزند. در چنین وضعیتی نباید به خواسته او #پاسخ مثبت داد حتی اگر چند ساعت گریه کرد.
اگر رفتار خود را به خاطر عصبانیت و #جیغزدن کودک تغییر دهید و به خواسته او جواب مثبت دهید، کودک متوجه میشود که با گریه و فریاد میتواند کار خود را پیش ببرد و به هدف خود برسد. بنابراین روی حرف خود بایستید و کوتاه نیایید. نکته مهم این است که حتی اگر متوجه حرف غلط خود شده و فهمیدید #رفتارتان غلط است، نباید در همان موقعیت نظرتان را تغییر دهید بلکه دفعه آینده رفتار خود را تغییر دهید.
همچنین اگر قرار است با درخواست او مخالفت کنید، سعی کنید علت رد آن را به زبان کودکانه، با محبت و مهربانی توضیح دهید.
در همین زمینه «دکتر سیزر» میگوید: «با #فرزندتان صحبت کنید و حواس او را به چیزهایی جلب کنید که مورد #علاقه اوست، تا از جیغ کشیدن دست بر دارد. این کار به او نشان میدهد که جیغ و فریاد تاثیری روی شما نداشته است. وقتی فرزندتان یاد بگیرد که جیغزدن فایدهای ندارد و #مهارتهای زبانی او پیشرفت کند، این رفتارش را به آهستگی فراموش میکند...... ادامه👇👇👇
http://www.migna.ir/news/48829/preview/
🔶 پنج تکنیک ذهنآگاهی برای رهایی از استرس و کنترل دایمی ذهن
۱- شناسایی حساسیتها و محرکهای خود
اولین قدم برای رهاسازی کنترل #ذهنی این است که بفهمید چه چیزهایی شما را تحریک کرده تا همهچیز را کنترل کنید؟
واکنش آزاردهنده همکاران شما در گذشته باعث شده اینقدر روی کارتان حساس باشید؟ موفقیت دوست شما در زندگی شخصی باعث شده زندگی شما زیر سوال برود و شما تلاش کنید در آینده زودتر به جایگاه او برسید؟ آیا برخی حساسیتهای همسر یا خانواده #همسر به #رفتارتان یا صحبتتان باعث شده اینقدر نکتهسنج باشید و به خودتان فشار بیاورید؟
وقتی محرکها و حساسیتهای خود را شناسایی کردید؛ حالا میتوانید روشهایی طراحی کنید تا ذهن شما آنها را دور زده یا فراموش کند. در هنگامی که تحت تاثیر این #محرکها قرار گرفتید؛ یک نفس عمیق بکشید و به خود یادآوری کنید نیازی به این همه #فشار، استرس و کنترل امور نیست!
۲- احساسات منفی را «دورریزی ذهنی» کنید
برخی اوقات نیاز به کنترل امور نشات گرفته از احساسات ناخوشآیند است. تنظیم احساسات دشوار است؛ پس رو به کنترل دایمی میآورید تا دوباره گرفتار احساسات منفی و بد نشوید.
اما احساسات پردازش نشده و سرکوب شده هیچگاه به شما اجازه نمیدهند آرامش داشته باشید. در حقیقت، این احساسات منفی شما را بیشتر به سوی #استرس، #اضطراب، طغیان غیرمنطقی و فشار روحی زیاد سوق میدهند.
یکی از روشهای پردازش احساسات این است که همه آنها را روی یک کاغذ نوشته و فهرست کنید تا بعد از طریق روش «دورریزی ذهنی» (mental dump) از دستشان خلاص شوید. وقتی احساسات منفی خود را نوشته و دربارهشان تفکر میکنید؛ بهتر میتوانید تکلیف برخی از آنها را مشخص کرده و پروندهشان را برای همیشه در ذهن خود ببندید.
mental dump روشی است که بسیاری از پزشکان روانشناسی و همینطور پزشکان ورزشی یا پرورشدهندههای روح و ذهن به بیماران خود آموزش میدهند تا #افکار #منفی و احساسات بد را از خود دور کنند.
۳- فاصله ایجاد کنید
اگر خوب به برخی محرکهای خود دقت کنیم؛ متوجه خواهیم شد از سوی دیگران هستند. یعنی افکار، رفتار، تفکر و شاید هیجانات دیگران باعث شده ما حساس شویم و در پی کنترل کامل و افراطی یک مسئله باشیم.
مثلا، شوخیهای نابجای دوستی باعث آزار ما میشود یا اختلافنظرهای خانوادگی و کاری باعث شدند نسبت به هر چیزی #حساس باشیم و بخواهیم همه امور در تسلط و کنترل ما باشد.
یک راهحل این است که در صورت امکان، از طرف مقابل بخواهیم رفتار و حرکات خود را اصلاح یا متوقف کند ولی همیشه این روش شدنی نیست. روانشناسان ذهنآگاهی روش جایگزین را دوری جستن و فاصله ایجاد کردن میدانند.
با دوست خانوادگی که باعث تحریک ذهنی شما شده کمی فاصله بگیرید و برای چند هفته دیداری نداشته باشید. گاهی اوقات نیازی به فاصله جسمانی و فیزیکی نیست و شما باید فاصله روانی بگیرید. روی زندگی، رفتار، گفتار و شخصیت افراد دیگر کمتر تمرکز کنید و سعی داشته باشید کلا از #ذهنتان بیرونشان کنید.
اصلا به دنبال جزئیات کارهایی که کردند؛ نروید و سعی کنید هر محرکی که شما را متوجه آنها میکند را از بین ببرید.
۴- به آینده موکول کنید
اگر چیزی شما را نگران میکند و همین نگرانی باعث شده کنترل آن را به دست بگیرید؛ شاید بهترین راه مقابله، موکول کردن این نگرانی به آینده باشد.
تصمیم بگیرید زمانی در آینده به این نگرانی غیرمنطقی رسیدگی کنید. مثلا، نگران هستید ارزش پول سرمایهگذاری شما در بانک کاهش پیدا کند. نیازی نیست هر روز این نگرانی را با خود داشته باشید؛ بلکه برنامهریزی کنید ماه آینده با دوستان خود مشورت کنید یا اینکه به دنبال سرمایهگذاری پرسودتر دیگری بروید.
اختصاص زمان به #نگرانیها باعث میشود کمتر استرس داشته و از ارزش نگرانی به تدریج کاسته شود تا دیگر نیازی به تمرکز روی آن نداشته باشید. ذهن انسان عادت دارد سریعا چیزهای دیگری را جایگزین نگرانی موکول شده به آینده کند.
۵- یاد بگیرید عدم قطعیت جزئی از زندگی است
همه ما از ناشناختهها، بلاتکلیفیها، عدم قطعیتها و روشن نبودن آینده نگران و هراسان هستیم. برخی از #کنترلها و واکنشهای ما دقیقا از این نکرانی نشات گرفتند. دایما از خودمان یا دیگران میپرسیم: «چه میشود؟» یا «چهکار کنیم؟».
#روانشناسان #ذهنخوانی میگویند باید عدم قطعیتها در زندگی آینده خود را بررسی کنید و در دو گروه «مفید» و «مضر» قرار دهید. بعد، ذهن خود را بیشتر متمرکز به نگرانیهای آینده «مفید» کنید و سراغ راهحلها، روشهای استراتژیک و برنامهریزیهایی برای آینده بروید.
نگرانیهای مضر درباره آینده یا اتفاقاتی که نیفتاده است را باید جزئی از زندگی بپذیرید و به خود بقبولانید که روشی برای کنترل آن وجود ندارد.....👇👇👇
http://www.migna.ir/news/48862/preview/