eitaa logo
روان شناسی میگنا 📶
2.3هزار دنبال‌کننده
486 عکس
79 ویدیو
11 فایل
اخبار و‌ مطالب روز روان شناسی در ایتا کپی مطالب ممنوع سایت: WWW.MIGNA.ir کانال میگنا در تلگرام https://t.me/mignaChannel
مشاهده در ایتا
دانلود
🔶 کتاب هایی که کودکان را شوکه می‌کند میگنا- چندی پیش بود که انتشار آمیز در کتاب های باعث انتقاد عده ای از دست اندرکاران حوزه کودک شد؛ به طورمثال این تصاویر سگ گله را نشان می دادند که به دلیل خیانت و هم دست با گرگ، به دار آویخته شده بود و در داستان دیگری تصویر پیرزنی نشان داده می شد که قصد دارد با چاقو دم گربه را ببرد و در داستان دیگری تصویر تعدادی موش کشیده شده که گربه ای را از چوبه داری با دستان بسته آویزان کرده اند. اخیرا نیز انتقادها به کتابی شدت گرفته که متن آن حاوی مفاهیمی مانند خشونت و حیوان آزاری است. این متن کشتن گربه ای به دست صاحبش را در قالب بیان می کند. تکرار محتواهای خشونت آمیز در کتاب های کودکان نشان دهنده این است که معیارهای ضابطه مندی در این زمینه، برای کتاب کودک وجود ندارد. محتوای دارای خشونت در داستان ها البته از زمان های قدیم و در داستان های تمام ملل وجود داشته است؛ به طور مثال در داستان سیندرلا، پرنده ها، چشم های خواهران او را کور می کنند؛ در داستان شنل قرمزی، گرگ، دخترک و مادربزرگش را می خورد. در داستان سفیدبرفی، او مادرش را مجبور می کند تا کفش های آهنین داغی بپوشد و در داستان واقعی پینوکیو، این چوبی، پسر بی ادبی بود که پدرش را کتک می زد. اما تمام این داستان ها هنگامیکه می خواهند برای کودک بیان شوند یا اینکه در قالب تصویر و انیمیش به نمایش در آیند، آنها گرفته می شود و به جای آن مفاهیم و ذکاوت و به کار گرفته می شوند. ، دوران کودکی را دوران طلایی برای یادگیری می دانند و حال اگر مفاهیم خشونت در کتاب ها به شکلی زیرپوستی و ناآگاهانه در ذهن کودکان نهادینه شود، آنان در بزرگسالی دیگر به مسائل آمیز یا توجهی ندارند یا اینکه اقدام به آن برایشان عادی می شود. متاسفانه در این بین والدین نیز کمتر محتوای کتاب کودک را مطالعه می کنند و هنگام خرید نگاهی به عکس روی جلد و عنوان کتاب می کنند و بدون آنکه فکر کنند این کتاب ممکن است چه مفاهیمی را به منتقل کند، آن را خریداری می کنند.......👇👇👇 http://www.migna.ir/news/48706
🔶دلیل انتخاب دوستان خیالی از سوی کودکان چیست؟ میگنا- لیلا شقاقی درباره دوستان خیالی کودکان اظهار کرد: داشتن برای کودکان در مراحل ابتدایی ، عادی خواهد بود. ۶۵ درصد از کودکان در سن هفت سالگی دوست خیالی داشته‌اند. اولین زمان برای داشتن دوستان خیالی بین ۳ تا ۱۱ سالگی است. حضور دوستان خیالی نباید باعث نگرانی والدین شود، آنچه که مهم است این است که چه چیزی باعث می‌شود کودکان این را بسازند یا اینکه چرا بعضی از بچه‌ها آنها را اختراع می‌کنند و برخی دیگر این کار را نمی‌کنند. ساختن دوست خیالی یک بخش رشد است. همه کودکان دوست خیالی ندارند و دوست خیالی کودکان نشانه‌ای از اضافی آن ها نخواهد بود. این روانشناس بیان کرد: دوستان خیالی به ها کمک می‌کنند تا سه نیاز اساسی مانند صلاحیت، ارتباط و استقلال را که در تئوری خودمختاری تعیین شده است را برآورده می کنند. کودکان وقتی نقش رهبری را با همراهان خیالی خود بر عهده می‌گیرند، احساس صلاحیت می‌کنند. به همان روشی که با دوستان واقعی در ارتباط هستند با موجودات خیالی ارتباط برقرار می‌کنند و به بچه‌ها اجازه می‌دهند موقعیت‌های اجتماعی را با عواقب صفر شبیه‌سازی کنند. دوستان خیالی استقلال کودک را تسهیل می‌کنند. دوستان خیالی حس کنترل را به بچه‌ها می‌دهند. بچه‌ها آنها را مجاب می‌کنند، با آنها داستان می‌سازند تا مورد حمله دیگران قرار نگیرند. اما این می تواند برای والدین بسیار ناامید کننده باشد. وی متذکر شد: هر چند بیشتر والدین نسبت به خیالبافی‌های فرزندشان آگاهند و آن را به‌عنوان بخشی از زندگی او پذیرفته‌اند، اما یک دوست خیالی و نامرئی کار چندان آسانی نیست، به خصوص با تمام وجود از آن موجود که گاهی اوقات با اسامی‌ عجیب و غریب نیز نامیده می‌شود، دفاع کرده و دوست دارند که والدین نیز او را یکی از افراد بدانند و باور داشته باشند. نحوه ی برخورد با این مسئله باید به گونه ای باشد که نه زیاد صورت گیرد و کودک را به این کار کرد و نه به صورتی تند و تهدیدآمیز با برخورد کرد. شقاقی تاکید کرد: هرگز نباید کودک را به علت داشتن دوست خیالیش کرد و باید اجازه داد کودک آرام آرام از طریق وسعت دادن به فعالیت های اجتماعیش و ایجاد رابطه با دوستان واقعی های جدید را کسب کند......👇👇👇 http://www.migna.ir/news/48729/preview/
با کودک بهانه‌گیر چه کنیم؟ میگنا: خانه‌های کوچک و بدون حیاط باعث شده کودکان بیشتر روزهای هفته در خانه باشند و محیطی برای انرژی خود پیدا نکنند. به همین خاطر ساعات زیادی از روزِ والدین و بخصوص مادران به کلنجار رفتن با کودک صرف می‌شود. این کلنجار رفتن همیشه با جیغ و فریاد و نق‌زدن کودک همراه است. به ویژه زمانی‌ که از مادر یا پدر خود تقاضایی دارد اما پاسخ مثبت دریافت نمی‌کند. به همین خاطر اولین واکنش کودک در مقابل والدین گریه‌ کردن و فریادزدن است. ⚪ اما در مقابل این رفتار کودک، باید چه کنیم؟ یکی از تکنیک‌های مقابله با جیغ‌های کودک استفاده از روش «کر شدن موقت» است. وقتی نق می‌زند، در مقابل بگویید: «ها... نمی‌شنوم... چی... وقتی جیغ می‌زنی حرفات رو نمی‌شنوم... چی میگی؟!!!» ⚪ جیغ‌زدن ممنوع تصور کنید مادری را که در مقابل کودک، فریاد زده و از او می‌خواهد که ساکت باشد! فکر می‌کنید کودک در این موقعیت با خود چه فکری می‌کند؟ اگر داد و فریاد خوب نیست،َ پس چرا مادرم هم داد می‌زند؟! زمانی که جیغ می‌زند، نباید مثل او رفتار کرد. باید به او نشان داد که خواسته خود را با خونسردی و آرامش به منتقل کند. وقتی شما با همان صدای بلند سعی می‌کنید رفتار کودک را اصلاح کنید تنها قضیه را پیچیده‌تر کرده و موضوع حل نخواهد شد. ⚪ مشکل کجاست؟ اولین واکنش پدر و مادر در چنین وضعیتی، یافتن هدف و مسئله است. یعنی علت کودک را پیدا کرده و بدانیم چه چیزی او را عصبانی کرده‌ است. زمانی‌که علت مشخص شود، می‌توان کرد که آیا به خواسته او پاسخ مثبت دهیم یا خیر. برای مثال مادر به کودک می‌گوید اتاق خود را مرتب کند تا فیلم مورد علاقه او پخش شود اما به موقع به قول خود عمل نمی‌کند و همین باعث عصبانیت و جیغ‌زدن کودک می‌شود. به همین خاطر باید از کار خود دست بکشید و کودک را شاد کنید. ⚪ پای حرف خود بایستید گاهی خواسته کودک غلط و بی‌جاست؛ اما باز هم نق می‌زند. در چنین وضعیتی نباید به خواسته او مثبت داد حتی اگر چند ساعت گریه کرد. اگر رفتار خود را به خاطر عصبانیت و کودک تغییر دهید و به خواسته او جواب مثبت دهید، کودک متوجه می‌شود که با گریه و فریاد می‌تواند کار خود را پیش ببرد و به هدف خود برسد. بنابراین روی حرف خود بایستید و کوتاه نیایید. نکته مهم این است که حتی اگر متوجه حرف غلط خود شده و فهمیدید غلط است، نباید در همان موقعیت نظرتان را تغییر دهید بلکه دفعه آینده رفتار خود را تغییر دهید. همچنین اگر قرار است با درخواست او مخالفت کنید، سعی کنید علت رد آن را به زبان کودکانه، با محبت و مهربانی توضیح دهید. در همین زمینه «دکتر سیزر» می‌گوید: «با صحبت کنید و حواس او را به چیزهایی جلب کنید که مورد اوست، تا از جیغ کشیدن دست بر دارد. این کار به او نشان می‌دهد که جیغ و فریاد تاثیری روی شما نداشته است. وقتی فرزندتان یاد بگیرد که جیغ‌زدن فایده‌ای ندارد و زبانی او پیشرفت کند، این رفتارش را به آهستگی فراموش می‌کند...... ادامه👇👇👇 http://www.migna.ir/news/48829/preview/
🔶 برای اینکه کردن با ، تاثیرگذار باشد کلمات باید دارای بار احساسی و هیجانی باشند، جملات با بار منطقی و عقلانی معمولا تاثير کمتری دارند. مثلا وقتی می خواهیم کودکی را متقاعد کنیم که به تنگ ماهی دست نزند می‌توانیم به شکل مختلف بگویم: ۱.اگر به تنگ ماهی دست بزنی، میفته زمین میشکنه، تکه هایش میره توی پای شما و مجبور می شیم بریم دکتر (منطقی). ۲.اگر به تنگ ماهی دست بزنی و از دستت بیفته مامان کلی نگران میشه که یوقت شیشه توی پای شما فرو نره و دردت نگیره (عاطفی). اما بسیار دقت داشته باشید که کلماتی را که به کار می برید احساس تحقیر و عذاب وجدان را در کودک ایجاد نکنند. @Mignair
🔶 سوگیری چیست و چه تأثیری در زندگی اجتماعی ما دارد؟ میگنا- معلمی را درنظر بگیرید که بین شاگردانش استثناء قائل می‌شود. ممکن است به راحتی از خطای دانش‌آموز محبوبش بگذرد؛ درحالی‌که اگر همان خطا از دانش‌آموز دیگری سر بزند واکنش تندی نشان دهد یا برعکس؛ همچنین پیشرفت دانش‌آموزی را که به او علاقه ندارد نادیده بگیرد، درصورتی که برای کوچک‌ترین دانش‌آموز محبوبش پاداش درنظر بگیرد. تأثیر ادراک‌های گزینشی در موقعیت‌های مختلفی در زندگی نمود پیدا می‌کند. اغلب ما از قبل دانسته‌هایی در ذهن‌مان داریم که تحت‌تأثیر آن‌ها تصمیم می‌گیریم؛ مثلا اگر عقیده خاصی داشته باشیم همیشه تحت‌تأثیر آن باقی می‌مانیم، اگر میوه یا غذای خاصی را دوست داریم همیشه همان‌ها را انتخاب می‌کنیم و کمتر به‌خودمان اجازه می‌دهیم به استقبال چیز‌های جدید برویم و دنیا را از زاویه دیگری نگاه کنیم، غافل از اینکه اینگونه ادراک‌های گزینشی می‌تواند باعث از بین‌رفتن فرصت‌های زیادی شود و در روند تصمیم‌گیری‌های ما اخلال وارد کند. بنابراین باید مراقب باشیم تحت‌تأثیر عقاید از پیش تعیین‌شده خود نباشیم و بتوانیم به‌موقع از آن‌ها رها شویم، در این باره با دکتر محمد مهدی لبیبی- جامعه‌شناس و استاد دانشگاه- گفتگو کرده‌ایم. فراگیری نقش‌ها اگر بخواهیم از دیدگاه جامعه‌شناسی به سوگیری‌های ذهن نگاه کنیم باید توجه داشته باشیم هر کودکی با توجه به محیطی که متولد می‌شود، در آن رشد می‌کند و تربیت می‌شود. از همان لحظه تولد، فرایندی در او شکل می‌گیرد که اصطلاحا به آن «اجتماعی شدن socialization» گفته می‌شود؛ یعنی به‌تدریج یاد می‌گیرد چه چیز‌هایی خوب و چه چیز‌هایی بد است؛ در واقع با هنجار‌های اجتماعی آشنا می‌شود. کودکان خیلی زود یاد می‌گیرند در مقابل پدر و مادرشان، هنگام بازی یا با هم‌سن و سالانشان چطور رفتار کنند. به مرور متوجه مسائل مهم‌تر می‌شوند و یاد می‌گیرند چگونه باید با دیگران ارتباط برقرار کرده و در هر مکان و زمانی چطور باید کنند. این بخش شامل فراگیری نقش‌هاست؛ آدم‌ها می‌آموزند چطور نقش‌های مختلف را بازی کنند و رفتار‌های هنجار را از ناهنجار تشخیص دهند. اگر کسی بخواهد خلاف این هنجار‌ها رفتار کند از جامعه طرد می‌شود و نرمال به‌نظر نمی‌رسد، چون نتوانسته چنین چیز‌هایی را بپذیرد و فرق رفتار‌های جمعی و شخصی را تشخیص دهد. دیده‌شدن توسط دیگران باعث تغییر رفتار بسیاری از ما خواهد شد و اغلب آزادی عمل زمان تنهایی را نخواهیم داشت. مثلا شاید ما در تنهایی رفتار‌های بسیار متفاوتی با اوقاتی داشته باشیم که در میان جمع قرار داریم. این فرایند از ابتدای کودکی در وجود ما شکل می‌گیرد و در بعضی افراد کاملا نهادینه می‌شود، اما بعضی‌ها نمی‌توانند کاملا آن را بپذیرند یعنی قبول نمی‌کنند و نمی‌توانند بعضی چیز‌ها را بپذیرند..... ادامه👇👇👇 http://www.migna.ir/news/48868
🥞به کودک گرسنه، شکلات و شیرینی ندهید... هنگامی که معده خالی است، اگر به جای غذای سالم و کافی (پروتئین دار)، شکلات و شیرینی به کودک بدهید، سبب بالا رفتن سریع و ناگهانی قند خون او می گردد. در این هنگام ترشح میشود تا قند خون بالا را پایین بیاورد. بنابراین پس از سی دقیقه قند خون کودک پایین می افتد و مقدار قند خون او کمتر از زمانی میشود که هنوز شکلات و شیرینی نخورده بود. این کم شدن قند خون، موجب آشفتگی و عصبانیت کودک میگردد. پس در مواقعی که کودک گرسنه است و غذای اصلی کودک آماده نیست، به کودک تکه ای نان یا قطعه ای میوه مثل موز بدهید. @Mignair
🔶 توانایی مراقبت از خود نیاز اصلی کودکان میگنا-هر چه توانایی حرکتی بیشتری به دست می‌آورد، امکان فاصله گرفتن او از والدینش بیشتر می‌شود. بنابراین در مواردی که والد در کنار کودک حضور ندارد، نظارتی بر احتمالی نیز وجود ندارد. در این شرایط مهم است که کودک بداند برای حفظ خود از هر نوع آسیب چه رفتاری باید داشته باشد و درواقع چه مهارت‌هایی باید بیاموزد. یکی از انواع مهارت‌های ضرری که هر کودکی باید از آن آگاه باشد، مهارت مراقبت از خود در آسیب‌های جنسی است. در بسیاری از تجاوزها و آزارهای جنسی که کودکان با آن برخورد داشته‌اند، آگاه نبودن کودک از حریم خود و اینکه چه برخوردی با آزارگر داشته باشد، او را طعمه راحتی برای آزارگران قرار داده است. هرچند کودکان تا حدود سنین نوجوانی نیازمند حمایت و مراقبت بیشتری از جانب والدین خود هستند، با این‌وجود گاهی در موارد غیرمنتظره افرادی که والدین اطمینان کافی نسبت به آن‌ها دارند، از شرایط اعتماد والدین سوءاستفاده کرده و به کودک نزدیک می‌شوند. بنابراین، حتی خود والدین نیز باید نسبت به این امر آگاهی بیشتری کسب کنند و با دقت بیشتری افراد مورد اعتماد خود را انتخاب کنند. از سوی دیگر، واکنش‌های والدین در ارتباط بااندام جنسی کودک، می‌تواند ترس از گزارش تهدیدهای آزارگران را به همراه داشته باشد. درواقع آنچه والدین نگران آن هستند، ترس از آگاهی خارج از سن کودک در مورد مسائل جنسی است. غافل از اینکه آگاه‌سازی کودک متناسب با سن او می‌تواند او را از آسیب برهاند و یا از آسیب‌های احتمالی بیشتر جلوگیری کند. به‌طورکلی عدم آگاهی کودک و والدین درزمینه و ترس کودک از واکنش والدین به دلیل نبودن رابطه صمیمانه بین کودک و والدین ازجمله مواردی است که می‌تواند زمینه را برای آسیب‌های جنسی در کودکی فراهم کند و این آسیب‌ها را نیز ادامه‌دار کند....👇👇 http://www.migna.ir/news/49249 فهمیه صانعی روانشناس کودک
🔶 ۷۰ درصد عوارض کودک‌آزاری مزمن در بزرگسالی مشخص می‌شود میگنا- معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفت: در برخی موارد نیز که پدر باعث آزار کودک و خانواده بوده است، با توجه به اینکه کودک‌آزاری یک جرم عمومی است و نیاز به شاکی خصوصی ندارد، حکم جلب پدر را از طریق دادستانی دریافت کرده و پدر را از خانواده دور می‌کنیم و بچه در کنار مادر می‌ماند. در حقیقت بجای اینکه فرد آزار دیده را از خانواده دور کنیم، فردی که باعث آزار شده است را از خانواده دور می‌کنیم. «حبیب‌الله مسعودی فرید» تاکید کرد: برای اینکه بخواهیم کودک آزاری کاهش پیدا کند، باید حتما اقدامات پیشگیرانه را انجام دهیم سبک‌های فرزندپروری و مهارت‌های زندگی را به مردم آموزش دهیم. همچنین درباره این قانون که آزاری یک جرم عمومی است، باید به مردم اطلاع‌رسانی کنیم و چنانچه کودک‌آزاری مشاهده کردند سریعا به مراکز انتظامی و یا اورژانس اجتماعی اطلاع دهند....👇👇👇 http://www.migna.ir/news/49731/preview/
🔶 بیان مشکلات اقتصادی و حوادث ناگوار اجتماعی در حضور کودکان، ممنوع میگنا- ربابه غفارتبریزی، استادیار و عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهیدبهشتی بیان کرد: گاه اختلال‌های رفتاری کودک و حتی رسیدن وی به مرز افسردگی، نشأت‌گرفته از این بوده که کودک در درون خانواده دچار مشکلاتی است؛ ازجمله ناآرامی محیط خانه، کشمکش و مشاجره مدام بین والدین، عدم توجه به نیازهای و محرومیت وی از محبت و نوازش، نبود نشاط، تفریح و تنوع در محیط خانه و همچنین فراهم نبودن شرایط ارتباط و بازی کودک با ، بدین‌سان در درجه نخست این محیط و والدین هستند که دنیای یک کودک را می‌توانند به‌راحتی سیاه و کدر یا سفید و پُرنشاط کنند. این روان‌شناس خانواده با تأکید بر اینکه تحقیر یا مقایسه کردن کودک با دیگران، استفاده از تنبیه‌های بدنی و شدید و همچنین به‌کار بردن جملاتی مانند «دیگه دوستت ندارم» یا «تو دیگه بچه من نیستی» و عباراتی از این قبیل به‌مرور سبب ایجاد احساسات منفی و درنهایت افسردگی در کودک می‌شود، تصریح کرد: والدین باید بدانند که کوچک‌ترین رفتار آن‌ها بر زندگی کودکشان نقش می‌بندد و از او فردی می‌سازد که شاید در آینده در رفتارهای اجتماعی و خانوادگی‌اش دچار مشکلات عدیده‌ای باشد. وی با تأکید بر اینکه نباید در حضور فرزندشان مسائل و مشکلات اقتصادی و همچنین حوادث و اتفاقات ناگوار اجتماعی را مطرح کنند، به وضعیت این روزهای کشورمان اشاره‌ای کرد و گفت: تمامی این رخدادها می‌تواند در ایجاد یا تشدید در کودکان تأثیرگذار باشد.....👇👇👇 http://www.migna.ir/news/49860/preview/
‍ 💎 🔶روشهای برخورد با كودك ۱ـ رفتارهای جایگزین رفتار كودك و تأثیر منفی حاضرجوابی او را بر بزرگترها و اساساً دیگران، با خونسردی و آرامش كامل برای او توضیح دهید و عبارات جایگزینی را برایش مثال بزنید. اگر كودكتان آشفته وعصبانی به نظر می رسد، حرفهای او را برایش تكرار كنید و به او نشان دهید منظور او را می فهمید. مثلاً «فكر می كنم از اینكه باید اسباب بازیهایت را جمع كنی عصبانی شده ای.» درباره احساس او و خودتان با هم صحبت كنید و تأثیر رفتار بی ادبانه او را صادقانه توضیح دهید. به او بگویید به جای این رفتار، مثلاً می توانست بگوید: «الان كمی خسته هستم اما چند دقیقه دیگر آنها را جمع می كنم»؛ وقتی هم كه كودكتان از عبارات مؤدبانه استفاده می كند و بی ادبانه قبلی را پس می زند، حتماً او را تشویق كنید. ۲ـ اجازه دهید بین «رفتاری تند» و «پیشنهاد شما» یكی را انتخاب كند وقتی رفتار بی ادبانه ای از بچه سر می زند، با قاطعیت اما كاملاً خونسر و آرام به او بگویید: «یا مؤدبانه حرف بزن یا اصلاً با تو صحبت نمی كنم.» به بچه بگویید اگر باز هم بخواهد زبان درازی یا بی احترامی كند، اتاق را ترك خواهید كرد و هنگامی به حرفهایش گوش خواهید داد كه او مؤدبانه و آرام صحبت كند. بعد از اینكه مدتی بچه را تنها گذاشتید تا خوب آرام شود، مؤدبانه از او بپرسید آیا برای درست صحبت كردن آماده است یا خیر؛ هرگز فراموش نكنید كه در همه حال و همیشه، باید عشق و محبت خود را به كودكتان نشان دهید. ۳ـ زبان درازی او را نادیده بگیرید بچه ها محتاج جلب توجه والدین هستند. اگر نتوانند این توجه را از طرق مثبت به دست آورند، آن را از روشهای منفی هم كه شده به دست خواهند آورد؛ بنابراین وقتی بچه برای جلب توجه شما « زبان درازی » می كند، این كار را نادیده بگیرید. اگر پیامد «بد حرف زدن كودك» را به او نشان ندهید، (به عبارتی به او در جواب زبان درازی اش توجه نشان دهید، حتی اگر عكس العمل شما منفی باشد) در این صورت كودكتان این كار (زبان درازی كردن ) را دوباره تكرار خواهد كرد؛ اما اگر در این گونه مواقع به او هیچ توجهی ـ نه مثبت و نه منفی ـ نداشته باشید، او از تكرار آن پرهیز می كند. ۴ـ فقط بگویید «نه»! از كودك خود بخواهید زبان درازی را متوقف كند و محترمانه حرف بزند. از «نه» گفتن به كودك نهراسید و این كار را تا وقتی ادامه دهید كه كودك تغییر رفتار مثبتی از خود نشان دهد. اینكه به اجازه دهید با شما یكی به دو كند اصلاً به نفع كودك نیست. بچه، بی ادبی را به سرعت یاد می گیرد و تغییر دادن این رفتار در كودك در آینده بسیار دشوار خواهد بود. اگر امروز به او یاد دهید چگونه با عصبانیت خود كنار بیاید و به روشی مناسب و مؤدبانه سخن بگوید، در درازمدت نتیجه بهتری خواهد داشت تا اینكه فقط بخواهید عصبانیت او را فرونشانید. ↙️کانال اخبار روانشناسی در ایتا👇 @Mignair
🔶‍ دخالت والدینی ✔️یکی از مشکلات رایجی که خانواده‌ها به جلسات مشاوره می‌ آورند، تعارض بر سر دخالت خانواده‌های طرفین است، امری که از دیدگاه والدین آنها دلسوزی به قصد بهبود و راهنمایی فرزند خود جهت مقابله مؤثرتر با زندگی خویش است. 🔆چنین والدینی معتقدند که کار آنها جلوگیری از مشکلات زناشویی فرزندان و انتقال تجارب زناشویی خویش به آنهاست این در حالی است که داماد یا عروس چنین کاری را دخالت در اموراتی می‌داند که والدين شخصا ميتوانند در مورد آنها، تصمیم‌گیری کنند. 🔸علت چنین رفتاری از طرف والدین به چند دلیل می‌تواند اتفاق بیفتد: ۱.عدم‌: چنان از نظر عاطفی-هیجان به فرزند خویش وابسته هستند که مسائل و مشکلات خود را با ایشان یکی می‌دانند. ۲.زندگی زناشویی ناموفق:شخصاً زندگی زناشویی مشکل‌داری دارند و نتوانسته‌اند مشکلات هیجانی رابطه زناشویی خود را حل و فصل کنند ، از این رو برخورد فرافکنانه با ازدواج فرزند خویش دارند. نگرانی‌های حل نشده ازدواج خویش را در ازدواج فرزند پی‌گیری می‌کنند. ۳. خوی تملک‌خواهانه: نگران تسلط خانواده طرف مقابل بر زندگی زناشویی دختر یا پسر خویش هستند. ۴.مصلحت اندیشی: چنین والدینی ممکن است توصیه‌هایی را برای زندگی فرزند خویش دارند که ممکن است برای زندگی خویش موفقیت‌آمیز بوده است، که معلوم نیست برای زندگی شخص دیگر مفید باشد. @Mignair