✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات۶۸و۶۹ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️در روایات اسلامى نیز روى خاصیت درمانى عسل، تکیه شده است، در روایات متعددى از امام على و امام صادق(علیهما السلام) و بعضى دیگر از معصومین(علیهم السلام)نقل شده که: مَا اسْتَشْفَى النَّاسُ بِمِثْلِ الْعَسَلِ: مردم به چیزى مانند عسل استشفاء نمى کنند . و به تعبیر دیگر: لَمْ یَسْتَشْفِ مَرِیضٌ بِمِثْلِ شَرْبَةِ عَسَل: هیچ بیمارى به مانند شربت عسل درمان نکرده است . و نیز در احادیث عسل براى درمان دل درد، توصیه گردیده و از پیامبر(صلى الله علیه وآله)نقل شده: مَنْ شَرِبَ الْعَسَلَ فِى کُلِّ شَهْر مَرَّةً یُرِیْدُ ما جاءَ بِهِ الْقُرْآنُ عُوفِىَ مِنْ سَبْع وَ سَبْعِیْنَ داءً: کسى که (لااقل) هر ماه یک بار عسل بنوشد، و شفائى را که قرآن از آن یاد کرده بطلبد، خدا او را از ۷۷ نوع بیمارى شفا مى بخشد !. البته از آنجا که هر حکم عامى، استثنائى دارد، موارد نادرى وجود دارد که نوشیدن عسل در آن نهى شده است. * * * ۶ ـ براى انسانها (لِلْنّاسِ) جالب این که: زنبورشناسان مى گویند: زنبور عسل براى رفع گرسنگیش کافى است که دو و یا سه گل را بمکد در حالى که در هر ساعت به طور متوسط روى دویست و پنجاه گل مى نشیند و کیلومترها راه مى رود و آن قدر پر کار است که در مدت عمر کوتاهش هر یک مقدار معتنا بهى عسل تولید مى کنند. و به هر حال، این تلاش و فعالیت چشمگیر او دلیل این است که او تنها براى خود کار نمى کند بلکه آن چنان که قرآن مى گوید: لِلنّاس و براى همه انسانها تلاش مى کند. * * * ۷ ـ مسائل جالب دیگرى درباره عسل این نکته امروز ثابت شده است که: عسل هرگز فاسد نمى شود، یعنى از غذاهائى است که همیشه تازه و زنده به دست ما مى رسد، و حتى ویتامینهاى موجود خود را هرگز از دست نمى دهد، علت این موضوع را دانشمندان وجود پتاسیم مى دانند که، در آن به طور فراوان وجود دارد و مانع رشد میکربها است. و علاوه بر آن، داراى مقدارى مواد ضدّ عفونى کننده مانند: اسید فورمیک نیز هست، لذا عسل، هم خاصیت جلوگیرى از رشد میکرب دارد، و هم میکرب کش است، و به همین جهت مصریان قدیم که از این خاصیت عسل آگاه بودند براى مومیائى کردن مردگان خود از آن استفاده مى کردند!. عسل را نباید در ظرفهاى فلزى ذخیره کرد، این مطلبى است که دانشمندان به ما مى گویند. و جالب این که: قرآن به هنگامى که از زنبوران عسل سخن مى گوید مى فرماید: مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمّا یَعْرِشُونَ ، یعنى خانه هاى زنبوران عسل را تنها در سنگها و چوبها خلاصه مى کند. نکته مهم دیگر این که: براى رسیدن به خواص درمانى و بهداشتى عسل، باید هرگز آن را حرارت ندهند، و به صورت پخته در میان غذاهاى دیگر استفاده نکنند. بعضى معتقدند: تعبیر قرآن به شراب (نوشیدنى) در مورد عسل، اشاره به همین نکته که آن را باید نوشید. و نیز این نکته قابل ملاحظه است که: نیش زنبوران عسل نیز خاصیت درمانى دارد البته زنبور عسل با آن طبع لطیفى که دارد بى جهت به کسى نیش نمى زند، این ما هستیم که آنها را تحریک کرده و به نیش زدن وادار مى کنیم. از جمله این که: زنبوران عسل از بوى بد ناراحت مى شوند و هر گاه صاحب زنبوران با دست آلوده و لباس بد بو، به کندو نزدیک شود، او را از نیش بى بهره نمى گذارند، مخصوصاً اگر صاحب زنبوران قبلاً دست خود را در کندوى دیگرى کرده باشد و بوى کندوى بیگانه در دست او مانده باشد، به مجرد این که: دست در کندو کند به او حمله مى کنند! و به همین جهت باید قبلاً دست خود را کاملاً بشوید. البته زنبور به هنگامى که نیش بزند مى میرد و بنابراین، نیش زدن او یک نوع خودکشى است!، استفاده از نیش زنبور عسل، براى بیماریهائى مانند: رماتیسم، مالاریا، درد اعصاب، و بعضى دیگر از امراض، باید طبق برنامه اى باشد که دانشمندان این فن بیان کرده اند، و گرنه، نیش زنبوران عسل احیاناً ممکن است زیان و حتى خطر هم داشته باشد!. گزش یک یا چند زنبور معمولاً قابل تحمل است، ولى دویست تا سیصد عدد زنبور، باعث مسمومیت و ناراحتى قلبى مى شود و اگر تعدادشان به پانصد عدد برسد، موجب فلج دستگاه تنفسى، و احتمالاً مرگ خواهد شد. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝شرح و تفسیر حکمت ۳۰۰ ⚖آسانی حسابرسی اعمال بر خداوند ❓پاسخ جالب به دو سؤال: امام عليه السلام در اين گفتار حكمت آميز، به دو سؤال پيچيده جواب هاى قانع كننده اى مى دهد. نخست از آن حضرت سؤال كردند: خداوند چگونه به حساب همه مخلوقات با آن فزونى كه دارند مى رسد؟»؛ (وسُئِلَ عليه السلام: كَيْفَ يُحاسِبُ اللهُ الْخَلْقَ عَلى كَثْرَتِهِمْ؟). گويى سؤال كننده گمان مى كرد محاسبه خدا مانند محاسبه يك حسابدار از افراد مختلف است كه براى هر يك بايد مدتى وقت صرف كند و اگر تعداد آنها زياد باشد ممكن است ماهها و سالها طول بكشد؛ ولى از قدرت خدا وحسابگرى او غافل بود. امام عليه السلام براى او مثالى زد تا به نكته اصلى مطلب كه قدرت وسيع خدا بر همه چيز است پى ببرد. حضرت در پاسخ او فرمود: «همانگونه كه آنها را با آن فزونى كه دارند روزى مى دهد»؛ (فقال عليه السلام: كَمَا يَرْزُقُهُمْ عَلَى كَثْرَتِهِمْ). در ميان مردم، معمول است هنگامى كه افرادى مى خواهند مثلاً جيره غذايى خود را بگيرند به صف مى ايستند و هرچه شماره آنها بيشتر باشد صف آنها طولانى تر و مدت گرفتن جيره غذايى زيادتر مى شود. در حالى كه خداوند در آنِ واحد جيره غذايى همه را به آنها مى رساند بى آنكه صفى وجود داشته باشد يا براى آن معطل شوند. البته اين جيره غذايى تدريجى و روز به روز است؛ اما در هر روز همه را همزمان روزى مى دهد. كسى كه چنين قدرتى دارد، درمورد حساب نيز همه را در زمان واحد محاسبه مى كند. سؤال كننده سپس سؤال ديگرى را در همين موضوع عنوان كرد و تصورش اين بود كه محاسبه كردن نياز به رويارويى دارد، در حالى كه مردم خدا را نمى بينند، ازاينرو سؤال كرد چگونه آنها را محاسبه مى كند در حالى كه او را نمى بينند؟ (فَقِيلَ: كَيْفَ يُحاسِبُهُمْ وَلا يَرَوْنَهُ؟). امام عليه السلام در اينجا نيز با ذكر همان مثال سابق شنونده را قانع ساخت، فرمود: «همانگونه كه به همه آنها روزى مى دهد و او را نمى بينند»؛ (فَقالَ عليه السلام: كَمَا يَرْزُقُهُمْ وَلاَ يَرَوْنَهُ). از آسمان و زمين براى آنها روزى مى فرستد، درختان ميوه مى دهند، زمينها دانه هاى غذايى را پرورش مى دهند، حيوانات شيرده شير مى دهند و خلاصه ابر و باد و مه و خورشيد و فلك دركارند و روزىِ روزى خواران را مى رسانند بى آنكه كسى رازق حقيقى را با چشم ببيند. در قيامت نيز همين گونه است: نامه هاى اعمال گشوده مى شوند و همه انسانها در برابر ميزان عدل پروردگار قرار مى گيرند و وزن اعمال آنان و محاسبه كارهاى تمام عمرشان، در يك لحظه انجام مى شود. همانگونه كه قرآن مجيد در هشت آيه مختلف قرآن فرموده است: خداوند، «سريع الحساب» است. (إِنَّ اللهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ)، (وَاللهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ)، (وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ). در روايات اسلامى نيز مى خوانيم: «إنَّهُ سُبْحانَهُ يُحاسِبُ جَميعَ عِبادِهِ عَلى مِقْدارِ حَلْبِ شاةٍ؛ خداوند حساب همه بندگان را در زمان كوتاهى به اندازه دوشيدن گوسفند رسيدگى مى كند». در روايت ديگرى آمده است: «إنَّ اللهَ تَعالى يُحاسِبُ الْخَلائِقَ كُلَّهُمْ في مِقْدارِ لَمْحِ الْبَصَرِ؛ خداوند حساب همه بندگان را در يك لحظه مى رسد». ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷حکمت: « ۲۹۷ تا ۳۰۰» @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🔻امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند : هر که غم و نگرانی مومنی را بزداید ، خداوند در روز قیامت گره غم از دل او بگشاید . 📖 میزان الحکمه جلد ۵ صفحه ۲۸۰ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 💠هجرت برکت 🔸امام رضا هجرت برکت بود به این سرزمین هجرت و نوید این بود که سال‌ها بعد مردمانی میان که حکومت ولی معصوم رو میخوان تشکیل بدن... 🎙 استاد محمد شجاعی 🔹۲۵ ذی‌القعده سالروز آغاز حرکت امام رضا علیه‌السلام به سمت ایران @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: هشتاد و هفتم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی ﺑﻠﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺺ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺑﻠﺎ ﻓﺼﻞ (ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺟﺪﺍ ﻭ ﻣﻨﻔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻏﺪﻳﺮ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﻱ ﻣﻀﺎﻑ ﺑﻨﺎﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﻣﺘﻔﻖ ﻭ ﻫﻤﻌﻘﻴﺪﻩ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺴﺒﺐ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺎﻣﺮ ﺧﻄﻴﺮ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ. ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺁﻧﺮﺍ ﺭﻭﺯ ﺧﺎﺹ ﻳﺎ ﻋﻴﺪ ﻣﺒﺎﺭﻛﻲ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﻭ ﺷﺐ ﺁﻥ، ﻓﺮﻁ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺎ ﺑﺤﺪﻱ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺯﻳﺒﺎﺋﻲ ﻭ ﻓﺮﻭﻍ (ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﻣﻐﺎﺯﻟﺎﺕ ﺍﺩﻳﺒﺎﻧﻪ) ﺑﺎﻥ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺷﺪﻩ، ﺗﻤﻴﻢ ﺑﻦ ﻣﻌﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﺎﺭ ﻣﺼﺮﻳﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 374 ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺿﻤﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺮﺯﻱ ﺩﺭ " ﺩﻣﻴﻪ ﺍﻟﻘﺼﺮ " ﺹ 38 ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ: ﺗﺮﻭﺡ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺑﺎﺣﺪﺍﻗﻬﺎ ﺣﺴﺎﻥ ﺣﻜﺘﻬﻦ ﻣﻦ ﻧﺸﺮﻫﻨﻪ ﻧﻮﺍﻋﻢ ﻟﺎ ﻳﺴﺘﻄﻌﻦ ﺍﻟﻨﻬﻮﺽ ﺍﺫﺍ ﻗﻤﻦ ﻣﻦ ﺛﻘﻞ ﺍﺭﺍﺩ ﻓﻬﻨﻪ ﺣﺴﻦ ﻛﺤﺴﻦ ﻟﻴﺎﻟﻲ ﺍﻟﻐﺪﻳﺮ ﻭ ﺟﺌﻦ ﺑﺒﻬﺠﻪ ﺍﻳﺎﻣﻬﻨﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻟﺎﺋﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ، ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺷﻴﺨﻴﻦ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺟﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻄﻮﺭﻳﻜﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺑﭽﮕﻮﻧﮕﻲ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺹ ﻋﻴﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻲ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺮ ﺩﻭﻡ، ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻴﺪ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻋﻬﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻭ ﻋﻴﺪ، ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺠﻪ ﺍﻟﻮﺩﺍﻉ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻛﺒﺮﻱ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻣﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺟﻬﻪ ﺩﻳﻨﻲ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﻱ ﺑﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻨﺎﻱ ﺭﻓﻴﻊ ﺩﻳﻦ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﺎﻟﻴﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺗﺎ ﺑﺤﺪﻱ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﻟﻢ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺮﺕ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﭼﻪ ﻣﺴﺮﺗﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻱ ﻣﺮﻛﺰ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻭ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺭﻳﺰﺵ ﻭ ﻓﻴﻀﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻴﺎﻝ ﻭ ﺍﻫﻮﺍﺀ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺯﺍﻳﻞ ﻭ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻧﻤﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺍﺑﻬﺎﻣﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺻﺮﻳﺢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﭘﺴﺖ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺴﺖ؟ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻴﻜﻪ ﺳﻨﻦ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻫﺮﺍﻩ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات ۶۸و۶۹ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ۸ ـ زندگى عجیب زنبوران عسل در گذشته، کمتر، و امروز بر اثر مطالعات پى گیر دانشمندان بسیار بیشتر، این نکته ثابت شده است که: زنبوران عسل داراى زندگى بسیار منظم توأم با برنامه ریزى و تقسیم کار و مسئولیت و نظام بسیار دقیق است. شهر زنبوران از پاکترین، منظمترین و پرکارترین شهرها است، شهرى است که بر خلاف همه شهرهاى انسانها، بیکار و فقیر ندارد و از تمدن درخشانى برخوردار است. از افراد متخلف و وظیفه نشناس در این شهر کمتر اثر دیده مى شود، و اگر زنبورانى ندرتاً در بیرون کندو بر اثر سهل انگارى از گلهاى بد بو و زیانبخش استفاده کنند در همان دروازه کندو بازرسى و ضمن یک محاکمه صحرائى محکوم به اعدام مى گردند!. مترلینگ دانشمند زیست شناس بلژیک ى که مطالعات فراوانى در رابطه با زندگى زنبوران عسل کرده، درباره نظام عجیبى که بر شهر آنها حکمفرما است چنین مى گوید: ملکه (یا صحیحتر مادر کندو) در شهر زنبوران عسل آن طور که ما تصور مى کنیم فرمانفرما نیست، بلکه او نیز مثل سایر افراد این شهر، مطیع قواعد و نظامات کلى مى باشد. ما نمى دانیم: این قوانین و نظامات از کجا وضع مى شود، و به انتظار این هستیم شاید روزى بتوانیم به این موضوع پى ببریم، و واضع این مقررات را بشناسیم، ولى فعلاً به طور موقت آن را به نام روح کندو مى خوانیم! ملکه، نیز مانند دیگران از روح کندو اطاعت مى کند. ما نمى دانیم روح کندو، در کجاست؟ و در کدامیک از سکنه شهر عسل حلول کرده است؟ ولى مى دانیم، روح کندو، شبیه به غریزه پرندگان نیست، و نیز مى دانیم که روح کندو، یک عادت و اراده کورکورانه نژاد زنبور عسل نمى باشد، روح کندو، وظیفه هر یک از سکنه شهر را بر طبق استعدادشان معلوم مى کند، و هر کس را به یک کار مى گمارد. روح کندو، به زنبوران مهندس و بنا و کارگر، دستور مى دهد خانه بسازند. روح کندو ،در روز و ساعت معین به تمام سکنه شهر دستور مى دهد: از شهر مهاجرت نمایند، و براى به دست آوردن مسکن و مأواى جدید، خود را به دست حوادث نامعلوم و انواع مشقتها بسپارند! ما نمى توانیم بفهمیم قوانین شهر عسل که به وسیله روح کندو وضع شده در کدام مجمع شورا مطرح مى گردد، و تصمیم به اجراى آن مى گیرند و کیست که فرمان حرکت را در روز معین صادر مى کند؟ آرى، در کندو، مقدمات مهاجرت براى اطاعت خدائى که سرنوشت زنبور عسل را در دست گرفته فراهم مى شود. اگر دانشمند مزبور، به خاطر رسوباتى که از مکتب مادیگرایان در فکر او وجود داشته با ابهام از این مسأله سخن مى گوید، ما با توجه به راهنمائى قرآن، بسیار خوب درک مى کنیم که: این همه آوازه ها و برنامه ها از کجاست؟ و تنظیم کننده و فرمان دهنده کیست؟! چه تعبیر زیبائى قرآن دارد: وَ أَوْحى رَبُّکَ اِلَى النَّحْلِ...: پروردگارت به زنبور عسل وحى و الهام فرستاد... !. از این رساتر و جامعتر و گویاتر تصور نمى شود. هر چند آنچه درباره زنبوران عسل ناگفته ماند، بسیار بیش از آنست که گفتیم، اما روش تفسیرى ما اجازه نمى دهد: بیش از این مقدار، موضوع فوق را دنبال کنیم. ولى آیا همین مقدار که گفتیم: براى پى بردن به عظمت پروردگار، براى آنها که اهل فکر و اندیشه اند کافى نیست؟ آرى: اِنَّ فِى ذلِکَ لَآیَةً لِقَوْم یَتَفَکَّرُونَ . ✔️پایان @Nahjolbalaghe2

📝شرح و تفسیر خطبه۸۴ ♨️نکوهش عمرو بن عاص ↩️او مردى بسيار باهوش بود و هشيارى او در ميان مردم، زبانزد بود، هر چند تمام قدرت فکرى خود را در شيطنت بکار گرفت و همانطور که سابقاً هم نقل کرديم، در هنگام مرگ به شدّت اظهار پشيمانى مى کرد; که چرا دينم را به دنياى معاويه فروختم. بعضى گفته اند: او در زمان جاهليّت به شجاعت معروف بود، هر چند در جنگ «صفّين» در برابر على(عليه السلام) به قدرى مرعوب شد که براى نجات جان خود تنها راه را، پناه بردن به عورت خود دانست; پيراهن خود را کنار زد و عورت خود را نمايان ساخت، زيرا مى دانست على(عليه السلام) بزرگوار است و در چنين شرائطى از او چشم مى پوشد و بر مى گردد. مرحوم «علاّمه امينى(رحمه الله)» در شرح حال «عمرو بن عاص» مى گويد: «ما هيچ ترديدى نداريم که او هرگز اسلام و ايمان را نپذيرفته بود; بلکه هنگامى که براى کشتن «جعفر بن ابى طالب» و يارانش به «حبشه» رفت و از يک سو خبرهاى تازه اى از پيشرفت پيامبر(صلى الله عليه وآله) در حجاز به گوش او رسيد و از سوى ديگر حمايت صريح «نجاشى» را نسبت به مسلمانان «حبشه» مشاهده کرد، به ظاهر اسلام آورد و هنگامى که به حجاز بازگشت، منافقانه در ميان مسلمانان مى زيست، به اين اميد که به مقامى برسد و سخن اميرمؤمنان على(عليه السلام) درباره او (و امثال او) کاملاً صادق است; مى فرمايد: «وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ، وَبَرَأَ النَّسَمَةَ، مَا أَسْلَمُوا وَلکِنِ اسْتَسْلَمُوا، وَ أَسَرُّواالْکُفْرَ، فَلَمَّا وَجَدُوا أَعْوَاناً، رَجَعُوا إِلَى عَدَاوَتِهِمْ مِنَّا; به خدا سوگند! آنها هرگز مسلمان نشدند بلکه اظهار اسلام کردند و کفر را در باطن، پنهان ساختند و هنگامى که يارانى پيدا کردند (کفر درونى خود را آشکار نمودند و) به دشمنى با ما (خاندان پيامبر) بازگشتند». او براى رسيدن به مقصد خود، يعنى: ابراز دشمنى و عداوت با على(عليه السلام) از هيچ چيز ابانداشت. مى گويند: «روزى به «عايشه» گفت: «اى کاش در روز جنگ «جمل» کشته شده بودى!» «عايشه» (تعجّب کرد و) گفت: «وَ لِمَ لاَ أَباً لَکَ; چرا؟ اى بى پدر!» «عمرو» گفت: «تو به مرگ الهى مى مردى و داخل بهشت مى شدى! و ما (بعد از مسئله پيراهن عثمان) مرگ تو را، بزرگترين وسيله براى مذمّت «علىّ بن أبى طالب» قرار مى داديم». اگر بخواهيم تمام جوانب زندگى تاريک و پر از مکر و فسون و جنايت «عمرو» را شرح دهيم، سخن به درازا مى کشد; لذا با بيان يک نکته تاريخى ديگر، اين بحث را پايان مى دهيم: «ابن ابى الحديد» در شرح خطبه مورد بحث مى گويد: «عمرو بن عاص، از کسانى بود که در «مکّه» پيامبر را آزار و دشنام مى داد و در مسير او سنگ مى ريخت تا آسيبى به پيامبر برسد، زيرا آن حضرت در شب هاى تاريک از منزل بيرون مى آمد و طواف کعبه مى کرد و «عمرو بن عاص» يکى از کسانى بود که هنگامى که «زينب» دختر «رسول اللّه» به قصد هجرت به «مدينه»، از «مکّه» خارج شد، به تعقيب او پرداختند و او را چنان تهديد کردند و ترساندند، که جنين خود را ساقط کرد; هنگامى که اين سخن به گوش پيامبر رسيد، بسيار ناراحت شد و تمام آن گروه را لعن و نفرين کرد.» 2- مزاح و شوخ طبعى از ديدگاه اسلام شکّى نيست که روح انسان در مشکلات زندگى، زنگار مى گيرد و اگر از طريق تفريح و سخنان زيبا و لطيف، صيقل نيابد، فعّاليت هاى آينده براى انسان مشکل مى شود; به همين دليل، عقل و منطق و فطرت، ايجاب مى کند که انسان، گه گاه مسايل خشک و پرزحمت و جدّى را رها کند و به مزاح و لطائف رو بياورد و اگر اين کار در حدّ اعتدال صورت گيرد، نه تنها نکوهيده نيست، بلکه بسيار پسنديده و گاهى لازم و واجب مى شود و بخشى از مسئله حسن خلق و گشاده رويى و اخلاق فاضله محسوب مى شود. از سيره پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) و امامان و بزرگان دين، - بلکه همه عقلا نيز- استفاده مى شود که آنها در عمل، در طول زندگى خود، مزاح را به طور معتدل داشتند. ولى بى ترديد، اگر اين کار از حدّ اعتدال خارج شود و يا آميخته با گناه و غيبت و سُخريّه و استهزا گردد و وسيله انتقامجويى و آبروريزى شود و کينه هايى را که انسان نمى تواند با کلمات جدّى، اظهار کند، از طريق شوخى ابراز نمايد، يکى از بدترين رذايل اخلاقى و صفات نکوهيده خواهد بود. اگر مى بينيم در منابع اسلامى از مزاح گاهى به عنوان يک فضيلت و گاه به عنوان يک صفت رذيله ياد شده، اشاره به اين دو جنبه است. براى تکميل اين بحث، به سراغ روايات اسلامى مى رويم و گلچينى از آن را به صورت فشرده از نظر مى گذرانيم: 1- در حديثى از امام کاظم(عليه السلام) مى خوانيم که يکى از يارانش سؤال کرد: «گاهى در ميان مردم سخنانى ردّ و بدل مى شود و مزاح مى کنند و مى خندند (اشکالى دارد؟) امام(عليه السلام) فرمود: ↩️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ✅ امام حسین علیه السلام: پنج چیز است که اگر در انسان نباشد، در او بهره زیادی نخواهد بود. ۱- عقل ۲- دین ۳- ادب ۴- حیا ۵- خوش اخلاقی 📙 حياة الامام الحسين عليه السلام، ج 1، ص 181 @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🎥 فلسفه سلام دادن به پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) چیست؟ چه فایده‌ای دارد؟ 🤲اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: هشتاد و هشتم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺻﻮﺭﻱ ﺑﺮ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﻣﻠﺖ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺷﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﺴﺮﺕ ﻭ ﻋﻴﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻓﺘﺨﺎﺭ ﺁﻥ ﭼﺮﺍﻏﺎﻥ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ، ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺟﺸﻦ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻄﺒﺎﺀ ﻭ ﺍﺩﺑﺎﺀ ﺑﺎﻳﺮﺍﺩ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﻥ ﻣﺪﺍﻳﺢ ﻭ ﻗﺼﺎﺋﺪ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻬﺎﻱ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﻴﮕﺴﺘﺮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮﻩ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻣﻠﺘﻲ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻈﻤﺎﻱ ﺩﻳﻦ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻮﺣﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻭ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺑﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺳﺰﻭﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻱ ﻋﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺠﻠﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺟﺸﻦ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﺑﺎﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﺩ ﺩﻳﻨﻲ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻀﺎﻓﺎ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﺀ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺷﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﺴﺮﺕ ﺍﻣﻮﺭﻱ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺮﺏ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺑﻮﻇﺎﺋﻒ ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻲ. ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭ ﺍﻣﻮﺭﻳﻜﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ، ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻤﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻴﺨﻴﻦ (ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ- ﻭ ﻋﻤﺮ) ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺯﻭﺟﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﻋﺎﻟﻲ ﻭ ﺣﻆ ﻭﺍﻓﺮﻳﻜﻪ ﺑﺴﺒﺐ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻛﺒﺮﻱ ﻭ ﺍﺭﻳﻜﻪ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻬﻲ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺍﺣﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺵ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ↩️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ ۚ وَمِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ خداوند شما را آفرید. سپس شما را مى میراند. بعضى از شما به نامطلوب ترین (مراحل) عمر مى رسند، که بعد از آگاهى، چیزى نمى دانند (و همه چیز را فراموش مى کنند). خداونددانا و تواناست. (نحل/۷۰) * وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ ۚ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَىٰ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ ۚ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ خداوند بعضى از شما را بر بعضى دیگر از نظر روزى برترى داد (چرا که تلاشهایتان متفاوت است). ولى کسانى که برترى داده شده اند، حاضر نیستند از روزى خود به بردگانشان بدهند تا همگى در آن مساوى گردند. آیا آنان نعمت خدا را انکار مى نمایند (که شکر او را ادا نمى کنند)؟! (نحل/۷۱) * وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ ۚ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ خداوند براى شما از جنس خودتان همسرانى قرارداد. و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوه هایى به وجود آورد. و از نعمت هاى پاکیزه به شما روزى داد. آیا به باطل ایمان مى آورند، و نعمت خدا را انکار مى کنند؟! (نحل/۷۲) @Nahjolbalaghe2

تفسیر سوره مبارکه نحل آیات ۷۰ الی ۷۲ 🌧سرچشمه تفاوت روزیها از آنجا که در آیات گذشته، بخشى از نعمتهاى مهم الهى و مواهب گوناگونى که در جهان گیاهان و حیوانات آفریده شده است، بیان گردید، تا از این راه مردم به آفریننده این همه نعمتها و نظام دقیق آنها آشنا شوند، آیات مورد بحث، از طریق دیگرى مسأله اثبات خالق یکتا را تعقیب مى کند و آن، از طریق دگرگونى و تغییرات نعمتها است که از اختیار انسان بیرون است و نشان مى دهد از ناحیه دیگرى مقدر مى شود. نخست، مى گوید: خداوند شما را آفرید (وَ اللّهُ خَلَقَکُمْ). سپس روح شما را مى گیرد و مرگتان فرا مى رسد (ثُمَّ یَتَوَفّاکُمْ). هم حیات از ناحیه او است، و هم مرگ، تا بدانید این شما نیستید که آفریننده مرگ و حیاتید. مقدار طول عمر شما نیز در اختیارتان نیست، بعضى در جوانى یا نزدیک به پیرى از دنیا مى روند ولى، بعضى از شما به بالاترین و بدترین سالیان عمر یعنى نهایت پیرى باز مى گردند (وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى أَرْذَلِ الْعُمُرِ). و نتیجه این عمر طولانى آن خواهد شد که: بعد از علم و دانش و آگاهى چیزى نخواهد دانست و همه را به دست فراموشى مى سپارد (لِکَیْ لا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْم شَیْئاً). درست مانند آغاز عمر و سنین کودکى که یکپارچه نسیان بود و فراموشکارى و ناآگاهى، آرى خداوند آگاه و قادر است (إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ). همه قدرتها در اختیار او است و به هر مقدار که صلاح بداند، مى بخشد و به هر موقع که لازم ببیند مى گیرد. * * * در آیه بعد نیز ادامه مى دهد: حتى روزى هاى شما به دست شما نیست، این خداوند است که بعضى از شما را بر بعض دیگرى از نظر روزى برترى مى دهد (وَ اللّهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلى بَعْض فِی الرِّزْقِ). اما آنها که برترى یافته اند به خاطر تنگ نظرى، حاضر نیستند از آنچه در اختیار دارند به بندگان مملوک خود بدهند و آنها را در اموال خویش شریک سازند تا آنها نیز با شما مساوى گردند (فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُوا بِرَادِّی رِزْقِهِمْ عَلى ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَواءٌ). بعضى از مفسران، احتمال داده اند: این جمله اشاره به پاره اى از اعمال احمقانه مشرکان باشد که، براى بتها و آلهه خود، سهمى از چهارپایان و کشت و زرع خود قائل بودند، در حالى که، این سنگ و چوبهاى بى ارزش کمترین نقشى در زندگى آنها نداشتند، ولى، حاضر نبودند همان را در اختیار بردگان بیچاره اى بگذارند که شب و روز به آنها خدمت مى کردند. * * * آیا ایجاد تفاوت با عدالت سازگار است؟ در اینجا این سؤال پیش مى آید: آیا ایجاد تفاوت و اختلاف، از نظر رزق و روزى در میان مردم با اصول عدالت پروردگار، و مساواتى که باید بر نظام جوامع بشرى حاکم باشد، سازگار است؟ در پاسخ این سؤال باید به دو نکته دقیقاً توجه داشت: ۱ ـ بدون شک اختلافى که در میان انسانها از نظر بهره هاى مادى و درآمدها وجود دارد قسمت مهمش مربوط به تفاوت استعدادهاى آنها است، این تفاوت استعدادهاى جسمانى و روحانى، که سرچشمه تفاوت در کمیت و کیفیت فعالیتهاى اقتصادى مى شود بهره بعضى را بیشتر، و در آمد بعضى را کمتر مى کند. البته، تردیدى نیست: گاهى حوادثى که از نظر ما صرفاً جنبه تصادف دارد، سبب مى شود: بعضى به مواهب بیشترى دست یابند، ولى اینها را مى توان امور استثنائى شمرد، آنچه پایه و ضابطه اصلى در غالب موارد است، همان تفاوت در کمیت یا کیفیت تلاشها است ـ البته موضوع بحث ما یک جامعه سالم و خالى از استثمار و بهره کشیهاى ظالمانه است، نه جوامع منحرف که از قوانین آفرینش و نظام انسان برکنارند ـ . حتى کسانى را که گاهى ما آنها را انسانهاى بى دست و پا و بى عرضه اى مى پنداریم و از این که: در آمدهاى قابل ملاحظه اى دارند تعجب مى کنیم، اگر با دقت بیشترى در جسم و روان و اخلاق آنها بنگریم و قضاوتهائى که از مطالعات سطحى سرچشمه مى گیرد، دور بیفکنیم، خواهیم دید: آنها غالباً نقطه قوتى داشته اند که به جائى رسیده اند (باز تکرار مى کنیم موضوع بحث ما جامعه سالمى است که از استثمار دور باشد). به هر حال، این تفاوت درآمدها از تفاوت استعدادهائى سرچشمه مى گیرد که آن هم نیز از مواهب الهى است، ممکن است در پاره اى از موارد اکتسابى باشد ولى در پاره اى از موارد نیز قطعاً غیر اکتسابى است، بنابراین، حتى در یک جامعه سالم از نظر اقتصادى نیز تفاوت در آمدها غیر قابل انکار است، مگر این که: بتوانیم انسانهاى قالبى همشکل، همرنگ و هم استعداد بسازیم که هیچگونه تفاوتى با هم نداشته باشند و تازه اول درد سر و مشکلات است!. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2