🔰 یادداشت خانم دکتر سهیلا صادقی، استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، درباره توقف فعالیت رسانه‌ای استاد مهدی جمشیدی: 🔹 در ۲۱ تیر ماه نوشته ای از مهدی جمشیدی نویسنده، پژوهشگر و فعال حوزه اندیشه و فرهنگ دیدم، که از تصمیم خود برای کناره‌گیری از نوشتن در رسانه‌ها سخن گفته بود، به‌عنوان فردی که نوشته‌های وی را همواره دنبال می‌کنم، تصمیم گرفتم در مورد او چند سطر برای دوستان نه در سطح رسانه بنویسم، چون من با این فضا قرابت چندانی ندارم!! اولین بار مهدی جمشیدی را در جوار امام رئوف در یک کنفرانس ملاقات کردم. در میان جمع بزرگی از اساتید صاحب‌عنوان و صاحب‌منصب، حقیقتاً بحث وی چنان جذاب، مستدل و غنی از بن‌مایه‌های نظری بود که اگر با چهره جوان وی همراه نمی‌شد، فکر می‌کردم استادی میانسال بعد از سالها تحقیق و تفحص به چنان ایده‌هایی دست یافته است. در همانجا هم صراحت بیان وی برای عده‌ای که همواره از بیان حقایق فرهنگی و اجتماعی طفره می‌روند، خوشایند نبود و طبق معمول به جای فهم مباحث وی، بعضی شخصیت او را نشانه گرفتند. از آن به بعد همیشه دنبال نوشته‌های وی بودم، برای من که عمده پژوهش‌هایم کیفی است، نحوه اقناع‌سازی و مفهوم‌سازی‌های وی بی‌نظیر و بی‌بدیل بود. او داده‌سازی نمی‌کند، تکراری سخن نمی‌گوید، از اصل بحث طفره نمی‌رود، علی‌رغم آشنایی با مباحث نظری و فلسفی، مفاهیم‌اش را از جایی عاریه نمی‌گیرد، دقیقاً معطوف به مسائلی سخن می‌گوید، که انتخاب می‌کند، مسائلی که بر آنها اشراف دارد. از این شاخ به آن شاخ نمی‌پرد، لذا از افکار عمیق او، متن‌های مستندی نشأت می‌گیرد که جایی برای فردی که در مقابل وی بحث می‌کند، نمی‌گذارد. رقبای وی در این حوزه به جای آنکه با وی بحث کنند و یا از او یاد بگیرند، سعی می‌کنند با ناسزاگویی بر او بتازند. در هر مناظره‌ای که او را دیدم، بی‌اطلاعی و یا یاوه‌گویی حریف را زود‌تر از آنکه بیننده انتظار دارد، رو می‌کند؛ و حریفان به جای آنکه او را برای داشته‌هایش تحسین کنند، بخاطر نداشته‌های خود بر او می‌تازند. جهاد چند ساله وی در حوزه اندیشه و فرهنگ مثال‌زدنی است. عده‌ای از حجم مطالبی که توسط وی تولید می‌شود، شاکی‌اند و عده‌ای از قلم تیز او؛ قلمی که وام‌دار کسی نیست و با کسی جز حقیقت رودربایستی ندارد. حجم مطالب وی از یکسو ناشی از پویایی ذهنی او و از سوی دیگر ناشی از تمرکز وی بر حوزه‌ای است که بر آن متمرکز و مسلط است. او از این در و آن در سخن نمی‌گوید، بلکه در حوزه تخصصی خود به صورت متمرکز مطلب می‌نویسد. نظام فکری‌اش از هم گسیخته و آشفته نیست، همه اجزا و عناصر فکری وی یک کلیت بهم پیوسته است. حضور افرادی چون جمشیدی موجب آرامش خیال است، چون وی مانند یک دیده‌بان تیزبین مسائل را رصد می‌کند و کمتر چیزی از تیررس فکری‌اش خارج می‌ماند و به نحو احسن پاسخ می‌دهد. نگاه خصومت‌بار دشمنان به جمشیدی نه تنها قابل انتظار که قابل فهم است، اما دریغ از بعضی از دوستان که در جبهه خودی، نگاه تفقدآمیزی به او نشان ندادند، حقیقتاً این امر دل هر صاحب اندیشه‌ای را می‌شکند. بی‌تردید مهدی جمشیدی مولود سالها مطالعه، تلمذ در محضر اساتید بزرگ، پژوهش بی‌وقفه و درک عمیق از مبانی انقلاب اسلامی و عشق‌ورزی به آن است؛ چنین فردی را که عصاره تحقیق، نظر، اندیشه و عشق ورزی به انقلاب اسلامی است را به راحتی نمی‌توان نادیده گرفت، نویسنده این سطور قصد ندارد از وی یک اسطوره بسازد، یقیناً او هم ضعف‌ها و محدودیت‌های خاص خود را دارد و به بعضی از نوشته‌های او نقد‌هایی وارد است، اما یقیناً بر آن است که بگوید زمانی که اندیشه عده‌ای در حصار ترس، مصلحت و منفعت، گیر کرده است یا زمانی که قلم عده‌ای بر روی کاغذ نمی‌چرخد یا زمانی که دیگران از بیان حقایق دچار لکنت می شود یا از بیان آن عاجزند، جمشیدی ما را از اندیشه خود محروم نساخت. تا جایی که نوشته‌های وی را دنبال می‌کنم، فکر نمی‌کردم که کسی بتواند بر اندیشه قوی و سرریز او لجام بزند و اهل اندیشه را از تحلیل های وی محروم سازد، یقیناً کناره گیری وی از سر مصلحت یا ترس از دشمنانش نیست، چون وی ثابت کرده است که با این مفاهیم قرابتی ندارد، اما می‌تواند از سر دلشکستگی از جبهه خودی باشد که بعضاً قدر وی را ندانسته و او را پشتیبانی نکرد! ختم کلام آنکه، برای تصمیم وی مبنی بر کناره گیری و عزلت پذیری، وجهی قائل نیستم و او را از این کار بر حذر می‌دارم، چرا که فرد صاحب اندیشه نمی‌تواند و نباید اندیشه خود را از دیگران دریغ کند!!

🔹 اغواگری سیاسی و عقل جمعی را در شماره ۵۶۷ نشریه نُه‌دی بخوانید. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian/262

📄 فارغ از محتوای کلام او که در تعارض با منویات رهبر انقلاب است، پزشکیان در این عبارات، آشکارا گروه‌های مختلف را به «مقابله با مصوبات مجلس» دعوت می‌کند. او از هم‌اکنون مجلس انقلابی را اختلال اصلی برنامه‌ها و اهداف «حامی اصلی» خود می‌داند و درصدد به میدان کشیدن «اعتراضات مردمی» است‌. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian

🔹مرحوم سیدعبدالکریم کشمیری در باب توسل به حضرت قمربنی‌هاشم علیه‌السلام می‌فرمود: دو رکعت نماز حاجت خوانده شود و ثوابش تقدیم به حضرت ابوالفضل علیه‌السلام شود. سپس تسبیح حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها خوانده شود و ثوابش تقدیم حضرت ابوالفضل شود. سپس این ذکر شریف ۱۳۳ مرتبه گفته شود: «يا كاشِف‌الكرب عن وجه الحسين إكشِف كربى بحقّ أخيك الحسين»

🔻خون‌خواهی و پاسخ به یک نبرد ترکیبی 🖋آزاده محمودیان ۱. پیام‌رسان ایکس(توئیتر) را باز می‌کنم و از حجم پیام‌های به زبان عربیِ اکانت‌های ایرانی و غیرایرانی با مضامین ضد جمهوری اسلامی، متعجب می‌شوم. خط رسانه‌ای صهیونی، آشکارا در حال شبهه‌افکنی در دو زاویه است؛ اول وفاداری ایران به جبهۀ مقاومت و آرمان قدس، و دیگری کفایت سیستم‌های امنیتی کشور. هدف از زاویۀ شوم ابتدایی ایجاد اختلاف در سد مستحکم حمایت مردمی در کشورهای مجموعۀ جبهۀ مقاومت به‌ویژه کشورهای عربی است. امت عرب بعد از سخنرانی شجاعانه رییس‌جمهور شهید ایران در میان تمام بزرگان کشورهای مسلمان و به‌ویژه بعد از عملیات وعدۀ صادق، حس کرد ایران تنها حامی مسلمانان مظلوم فلسطین است؛ و او را به‌عنوان پدر و پایتخت جهان اسلام پذیرفت. پس هجمه‌های نبرد هیبریدی در دو بُعد نظامی و رسانه‌ای، از سویی عزت و اعتبار جهانی ایران و از سوی دیگر اتحاد و همدلی تقویت شده در جهان اسلام را هدف گرفته است. ۲. طی بیش از سیصد روز از عملیات طوفان الاقصی، شهید اسماعیل هنیه بارها به خاک ایران سفر کرده و امنیت او در بهترین حالت تأمین شده بود. این سلسله عملیات در کنار هزاران عملیات امنیتی در این سال‌ها فارغ از دولت حاکم، با موفقیت انجام شده. و البته در مواردی معدود نیز دشمن صهیونیستی با انواع روش‌های تروریستی و استفاده از پدیدۀ رذیلانه نفوذ به هدف شوم خود رسیده است. این واقعیت از دو زاویه حائز اهمیت است. اول ایجاد تردید عمومی در دل ایرانیان، در خصوص کفایت نیروهای امنیتی کشور؛ و دوم جبران جبروت از دست رفتۀ رژیم کودک‌کش در عملیات وعدۀ صادق و تلقین این باور به جهانیان که هتک حرمت و نقض حریم امنیتی ایران برای اسرائیل بی‌هزینه است. ۳. به موازات نارسایی رسانه‌های رسمی کشور، مدت‌هاست که حریم افکار عمومی ایرانیان مورد هجوم وحشیانۀ فضای مجازی صهیونیستی است. در حالی تصمیم‌سازان عرصۀ فضای مجازی کشور بر سر رفع محدودیت نیمه‌نصفۀ اعمال‌شده، از رسانه‌های اسرائیلی مشغول رقابت با یکدیگر هستند که رهبر انقلاب مکرر در مکرر دربارۀ آسیب‌های ولنگاری فضای مجازی تذکر داده‌اند و بدنۀ انقلابی جامعه نیز زخم‌های عمیق آن را حس می‌کند. اکنون که خاک ایران همچون محمل افکار عمومی آن مورد تهدید جدی واقع شده واکنش ایران به این هجمۀ بی‌سابقه، بسیار تعیین‌کننده است و خون‌خواهی سخت شهید هنیه می‌تواند پایانی باشد بر تمام شبهه‌افکنی‌ها. اما چنین عملیاتی نیاز به بسترسازی در اذهان ایرانیان و حضور پررنگ فعالان فرهنگی و رسانه‌ای، به‌ویژه در همان فضای رسانه‌ای مسمومی دارد که تا کنون بیشترین تلفات فکری و هویتی را از ما گرفته است. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian

🔹 خون‌خواهی و پاسخ به یک نبرد ترکیبی را در شماره ۵۶۹ نشریه نُه‌دی بخوانید. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian/262

🔻سخنرانی مردمی: عبرت‌های عاشورا و کشف حجاب (چگونه هویت انقلابی، مسخ می‌شود؟) https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60

🔻جولان گوبلز در مجلس شورای اسلامی 🖋آزاده محمودیان ۱. دروغ بزرگ یا دروغ گوبلزی اصطلاح و تکنیکی است در پروپاگاندا، که در بحبوحه جنگ جهانی مورد توجه قرار گرفت. آدولف هیتلر در کتاب نبرد من می‌گوید، مردم، شکست آلمان در جنگ جهانی اول را به این دلیل پذیرفتند که یهودی‌های دارای نفوذ در مطبوعات، از تکنیک دروغ بزرگ استفاده کردند. از نظر او این روش مستلزم آن است که دروغ چنان عظیم باشد که «هیچ‌کس باور نکند که کسی آنقدر گستاخ باشد که چنین بی‌شرمانه حقیقت را تحریف کند». اولین مورد استفادهٔ دروغ بزرگ در این جملهٔ معروف او مستند شده‌است: «در دروغ بزرگ همواره نیروی قابل باور بودن موجود است». ۲. دروغ همواره در طی کلمات منتقل نمی‌شود، بلکه گاهی محتوای دروغ می‌تواند در جریان روایتی از یک حادثۀ واقعی، ساخته و منتقل شود. نحوۀ روایت‌پردازی از یک واقعه می‌تواند قدرتی را در اختیار راوی قرار دهد تا او فارغ از ادراک حقیقت، آنچه خود فهمیده یا هرآنچه اراده کرده را در قالب روایت بسازد و با نقل واقعیت از زاویه‌ای خودخواسته، مفهوم مورد نظرش را ساخته و مفهوم حقیقی را پنهان کند. ۳. حادثه نامبارکی که در زمان گرفتن رأی اعتماد برای کابینه پزشکیان اتفاق افتاد را می‌توان نوعی پیاده‌سازی تکنیک گوبلز دانست. برای اولین بار در صحن علنی مجلس رئیس‌جمهور از واقعه‌ای روایت می‌کند که در طی آن رهبری فهرست اعضای کابینه را تمام و کمال تأیید نموده و حتی شخصاً به دو نفر از افراد ناراضی در فهرست، دستور می‌دهد که برای حضور در کابینه راضی شوند! اما این روایت چنان با سیره و بیانات رهبر انقلاب در تضاد نظری و عملی است که هیچ عقل سلیمی آن را نخواهد پذیرفت. حال باید پرسید پس چرا بسیاری از مخاطبان این روایت اعم از نمایندگان مجلس و مردم انقلابی در برابر آن دچار انقیاد شدند؟! ۴. پاسخ همان عبارتی است که در بند اول داخل گیومه قرار گرفته است. از یک‌سو نفسِ روایتی چنین برهنه از گفتار و رفتار رهبر انقلاب در یک جلسه خصوصی، از آن جهت که خرق عادت محسوب می‌شود می‌تواند قوای تحلیلی مخاطب را دست‌خوش خدشه نماید. از سوی دیگر، زاویه انتخاب شده توسط راوی، مهر تأییدی بر محتوای خودساخته‌اش است. این در حالی است که رهبر انقلاب بیانات متعددی دالّ بر عدم دخالت خویش در انتخاب اعضای دولت و یا انتصابات رؤسای قوا دارند. این که رهبر انقلاب همواره بر تشکیل هرچه سریعتر کابینه اصرار داشته‌اند، امری است آشکار و مکرر‌. و اگر بنا به تصمیم رهبری بر تأیید همگانی و دست‌و‌دلبازانه از سوی مجلس بود، پس شروط دوازده‌گانه مطرح شده از سوی معظم‌له چه معنی می‌تواند داشته باشد. آنچه از سوی پزشکیان به عنوان نظر مساعد رهبری با اعضای کابینه‌اش تعبیر شده، در قالب حمایت همیشگی ایشان از رئیس‌جمهورها در پیش‌رفت امور ناظر بر همکاری قوا بارها واقع شده است. زیرا «رهبری در پشتیبانی از رئیس‌جمهور هیچ‌گونه درنگی نمیکند.»(بیانات در تاریخ ۱۳۸۴/۰۲/۱۱) و ایشان بارها تاکید کرده‌اند که حمایت‌شان از رئیس‌جمهور به معنای تأیید همه اقدامات یا نظرات آن‌ها نیست (برگرفته از بیانات۹۲/۶/۱۴)؛ اما حمایت از آنان را وظیفه خود می‌داند(بیانات ۸۸/۰۱/۰۱). پس آقای پزشکیان با انتخاب زاویۀ روایت خود به‌گونه‌ای که نشان دهد رهبری به‌طور مستقیم اعضای کابینه را تأیید کرده‌اند، سنجیده یا نسنجیده، دانسته یا نادانسته تهمتی ناروا بر رهبری روا داشته و پایبندی ایشان به وجه جمهوریت نظام و احترام به رأی نمایندگان مجلس را خدشه‌دار نموده است. ۵. اما در این ماجرا مجلس انقلابی(!) آزمون خود را با شکست پشت‌سر نهاد. مهر ننگ این واقعیت که در بین افرادی که رأی اعتماد نمایندگان را کسب کردند، برخی مواضع غیرقابل انکاری در حمایت از فتنه و اغتشاشات داشته‌اند تا ابد بر پیشانی نمایندگان این دوره خواهد ماند. نکتۀ پایانی اینکه این واقعه علاوه بر نمایندگان، آزمونی برای مردم انقلابی نیز بود، عده‌ای که بطون معارف رهبری و ولایت فقیه را ادراک کرده‌اند، هرگز تحت تأثیر این تکنیک پروپاگاندایی قرار نمی‌گیرند و میان سخن‌سرایی یک اصلاح‌طلب و بیانات و سیرۀ رهبر انقلاب، دچار سردرگمی و تردید نمی‌شوند. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian

«جولان گوبلز در مجلس شورای اسلامی» متن کامل را اینجا بخوانید: https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian/274

۱. با بالا هماهنگ شدیم، همه فهرست وزرا را آقا تأیید کردند. ۲. تعداد زیادی از وزرای پیشنهادی را نمی‌شناختم و نظری نداشتم. 📄با نگاهی سطحی می‌توان فهمید این دو گزاره با هم جمع نمی‌شوند. اصل موضع رهبر انقلاب مبتنی بر این واقعیت است که «علی‌رغم نقل رئیس‌جمهور، هیچ تأیید همگانی از جانب رهبری درکار نبوده است». این گزاره تکذیبیه‌ای بود بر ادعای پزشکیان. دروغی که از شدت بزرگی، سیاسیّون کارکشته در مجلس را نیز به اشتباه انداخت، و شد «داغ ننگِ عوام‌زدگی و ولایت‌نشناسی» بر پیشانی مجلس دوازدهم. 📎حاشیه: رهبر انقلاب امروز در جایگاه پدر نظام، با همین عبارات کوتاه، به رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس تذکر دادند. اما برای انقلابی‌هایی که این مدت، عدم اعلان موضع از جانب رهبری را تا مرز محکومیت ایشان به نقض جمهوریت پیش‌ برده بودند، لازم شد وقایع زمان حضرت امیر را بازخوانی و نیز در سیرۀ رهبری تأمل کنند. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian/274

📄 چالش تحمیلی نابرابری جنسیتی دولت جدید بجای رصد واقعیت اجتماعی، تلاش می‌کند تا حس ناکامی و نابرابری را به جامعه تزریق کند. تجربه نشان داده اصلاح‌طلبان همواره در پی بافتن محرومیت‌های ساختگی و القا و تحمیل آن به جامعه بوده‌اند. حقیقت جامعه با بافته‌های آنان سازگار نیست و اکثریت جامعه آن را نمی‌خواهند. اما آنان امر ناصوابی را آنقدر تکرار می‌کنند تا جامعه باور کند که چنین امری واقعیت دارد. اکنون نیز در حالی‌که ایرانیان فارغ از جنسیت، در عرصه‌های مختلف علمی و عملی درکارند، سخنگوی دولت، سعی در القا و «تحمیل» چالش نابرابری جنسیتی به جامعه دارد؛ اما او باید بداند: ۱. معیار در تفکر حکومت شیعی «عدالت جنسیتی» است؛ و «برابری جنسیتی» از حلقوم لیبرالیسم برخاسته. ۲. معیار در انتخاب مدیران ارشد نظامِ اسلامی، صلاحیت‌ علمی و عملی است؛ و نه همچون افکار منسوخ رئیس‌تان در شورای راهبری، جنسیت و مذهب و قومیت و همه‌چیز جز شایستگی! ۳. حضور انسان در جامعه باید متناسب با توانمندی‌ها و وظایف ذاتی او در نظام هستی باشد. هر جایگاهی -فارغ از مدیرکل یا کارمند جزء- تنها زمانی برای زن مطلوب است که با وظایف ذاتی‌اش که مهمترین آن همسری و مادری است، در تضاد نباشد. https://eitaa.com/Najvayeqalam_Mahmoudian