هوای روی تو دارم نمی‌گذارندم
مگر به کوی تو این ابرها ببارندم

مرا که مست توام این خمار خواهد کشت
نگاه کن که به دست که می‌سپارندم

مگر در این شب دیر انتظارِ عاشق‌کُش
به وعده‌های وصال تو زنده دارندم

غمم نمی‌خورد ایام و جای رنجش نیست
هزار شکر که بی غم نمی‌گذارندم

سری به سینه فرو برده‌ام مگر روزی
چو گنج گم‌شده زین کنج غم برآرندم

چه باک اگر به دل بی‌غمان نبردم راه
غم شکسته‌دلانم که می‌گسارندم

من آن ستارۀ شب زنده‌دار امّیدم
که عاشقان تو تا روز می‌شمارندم

چه جای خواب که هر شب محصّلان فراق
خیال روی تو بر دیده می‌گمارندم

هنوز دست نَشسته‌ست غم ز خون دلم
چه نقش‌ها که ازین دست می‌نگارندم

کدام مست، می از خون سایه خواهد کرد
که همچو خوشۀ انگور می‌فشارندم

🔹#نگار_حسینی
🔸#صبح_بخیر

ﺻﺒﺤﺪﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻨﻢ، ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻴﺖ
ﺑﺮ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺯﻧﻢ، ﺣﻠﻘﻪٔ ﺁﺷﻨﺎﻳﻴﺖ

ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ، ﺑﻨﺪﻩ ﻓﺮﻭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ
ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮﯼ ﺭﺳﺪ، ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺍﺯ ﮔﺪﺍﻳﻴﺖ

ﭘﺮﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻓﮑﻨﯽ، ﻭﻩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﻭﺩ
ﭼﻮﻥ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺩﻟﺮﺑﺎﻳﻴﺖ

ﮔﻮﺷﻪٔ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﺻﻒ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻓﮑﻦ
ﺗﺎ ﺷﺐ ﺭﻫﺮﻭﺍﻥ ﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻴﺖ...