‌ ‌ «هاروکی موراکامی، کسی که تا توانست راه نرفت.» این جمله قرار است نوشته روی سنگ قبر هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی هفتاد و پنج ساله باشد. موراکامی، یک نویسنده دونده یا یک دونده نویسنده است. «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم»، اولین کتاب موراکامی است که آن را خواندم. کتابی با محوریت دویدن که بخش مهمی از زندگی نویسنده در آن شکل گرفته است. خاطراتی که در دل جملات آن، می‌توان ارتباط‌های قشنگی بین دویدن با هر کار دیگه‌ای، به خصوص نویسندگی پیدا کرد. تعریف کتاب را زیاد شنیده بودم اما دوستش نداشتم و به سختی تمامش کردم. حس می‌کنم مهم‌ترین اشکال کتاب، ترجمه ناخوب متن از ژاپنی یا انگلیسی به فارسی است. ترجمه‌ای که مثل یک دیوار نامرئی بین من و موراکامی فاصله می‌انداخت و نمی‌گذاشت لحن و آهنگ کلامش به گوشم برسد. ابتدا کتاب را در اپلیکیشن نوار با ترجمه علی حاجی قاسم و انتشارات نگاه گوش دادم. بعد هم رفتم سراغ فایل الکترونیک از طاقچه و نشر چشمه؛ اما ترجمه مجتبی ویسی هم به نظرم نتوانسته کار را آنطور که باید دربیاورد. من در ادامه، به سراغ کتاب‌های دیگر موراکامی هم می‌روم. شخصیت این آدم را دوست دارم و می‌خواهم بیشتر بشناسمش. #معرفی_کتاب #کتاب_ازدوکه‌حرف‌می‌زنم‌ازچه‌حرف‌می‌زنم @Negahe_To