eitaa logo
پارهٔ تن
202 دنبال‌کننده
29 عکس
9 ویدیو
3 فایل
💠 حضرت امام -قدس‌سره‌-: «فرزند عزیزی را که پارۀ تنم بود، از دست دادم ...» (صحیفۀ امام؛ ج‏۷؛ ص: ۱۸۰) | معبری به دریای عرفان، حکمت و فقهِ عینی | ✒ مدیریت: @Management_Pareye_Tan
مشاهده در ایتا
دانلود
🗒 | مهم دلته! ✍🏻 سعید رضوان ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ مقدّمه❗️ خیلی از اوقات از افراد مختلفی این حرف را می‌شنویم که -مثلاً- «نیاز نیست که حجاب داشته باشی؛ مهم دلته؛ دلت پاک باشه، خدا قبول می‌کنه» تصور این افراد از این جمله این است که با صرف پاک‌بودن دل و اعتقاد به یک مسئله -ولو این که طبق آن اعتقاد، عمل نشود-، می‌توان به سعادت رسید. مسئلهاما آیا اصلاً می‌شود که دل پاک باشد و ایمان در دل باشد؛ اما انعکاس عملی در خارج نداشته باشد؟ آیا می‌شود که انسان نسبت به یک موضوعی -مثلاً- لزوم حجاب، معتقِد باشد؛ اما طبق عقیدهٔ خود عمل نکند و در نتیجه حجاب نداشته باشد؟ جواب 📨 ▫️شهید مطهری در مقالهٔ «ارکان سعادت بشر» در کتاب «حکمت‌ها و اندرزها» به این مطلب اشاره می‌کنند. ▫️تمام ارکان سعادت بشری در سورهٔ مبارکهٔ عصر در ضمن ۴ عنوان بیان شده است: ۱- ایمان به ذات اقدس الهی که ایمان به همه حقائق است؛ ۲- عمل صالح؛ ۳- تشویق‌کردن یکدیگر به حق؛ ۴- تشویق‌کردن یکدیگر به صبر و استقامت؛ ▫️بسیاری از افراد هستند که نسبت به یک مسئله‌ای ایمان دارند؛ اما به جهاتی طبق اعتقادشان عمل نمی‌کنند؛ این جهات را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: ➖ ۱- جهات مربوط به عمل: مثل این که عده‌ای ایمان و اعتقاد نسبت به مسائلی دارند؛ اما در هنگام عمل‌کردن، مصداق عمل را اشتباه می‌گیرند و اشتباهاً به چیزی عمل می‌کنند که ربطی به اعتقاد ایشان ندارد؛ درحالی‌که خود شخص گمان می‌کند که دارد درست عمل می‌کند؛ مثل این که کسی از مال دزدی، به نیازمندان کمک کند و خودش فکر کند که در حال صدقه‌دادن است. نکته: البته بازگشت این جهات به مرحلهٔ معرفت است. ➖ ۲- جهات معرفتی: یعنی شخص تصور غلطی نسبت به اصل «عمل‌کردن» دارد؛ به این معنا که شناخت درستی از مقولهٔ «عمل» و ضرورت آن ندارد و به دلائلی در ذهن او چنین وانمود شده است که «عمل»، چندان أهمیتی ندارد و صرف ایمان به یک مسئله را کافی می‌داند؛ درحالی‌که نمی‌داند که دنیا، مزرعهٔ آخرت است و باید در اینجا کشت کند تا برداشت کند و کشت‌کردن به صرف ایمان و اعتقادداشتن به معارف نیست. ▫️ خداوند متعال می‌فرماید: «إن الانسان لفی خسر؛ إلا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر». ▫️تمام ارکان سعادت بشر در همین جمله خلاصه شده است و خداوند -متعال- این‌ امور را به نحو جمعی برای سعادت لحاظ کرده است؛ لذا روشن است که ایمان به تنهایی دردی دوا نخواهد کرد. ▫️از همین جاست که می‌توان مشکل برخی از گروه‌های بدون شریعت را، مشکل معرفتی دانست؛ به این معنا که تلقی آن‌ها از مقولهٔ «عمل» تلقی غلطی است و نتوانستند به خوبی جایگاه «عمل» و اهمیت آن را بشناسند؛ لذا دچار کج‌فهمی از دین شده‌اند و رسیدن به سعادت واقعی را منوط به صرف وجود ایمان دانستند و از نقش خطیر «عمل» در این راه، غافل شدند. ▫️این درحالی است که امیر المؤمنین -علیه‌السلام- در حکمت ۱۵۰ نهج البلاغة می‌فرمایند: «لا تکن مِمَّن یَرجُو الآخرةَ بِغَیرِ عملٍ»؛ جزء آن دسته از مردم مباش که آرزوی رسیدن به مقامات اخروی و معنوی را دارند؛ ولی می‌خواهند بدون آنکه عملی انجام دهند، به آن برسند. نابرده رنج، گنج میسَّر نمی‌شود مزد آن گرفت جان برادر، که کار کرد 📘 با اقتباس از «حکمت‌ها و اندرزها»؛ مقالهٔ «ارکان سعادت بشر» 🏷 | 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
📝 | متفکر اهل معنی 👤 آیت الله العظمی : «شهید مطهری دلی داشت دلباخته به قرآن، مغزی داشت سرسپرده به عرفان، جانی داشت وابسته به برهان؛ متفکر و اهل دل و اهل معنی بود.» 🗓 بهمن ماه ۹۸ 📥 برگرفته از کانال دفتر «آیت الله جوادی آملی» 🏷 | 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
🗒 | آگاه‌ترین شخص به زندگی تو، خودت هستی ✍🏻 سعید رضوان ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ مقدّمه❗️ 🔺 همهٔ انسان‌ها در ایام زندگی با مشکلات فراوان و متفاوتی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ انسان‌ها در مواجههٔ با این مشکلات به دو دسته تقسیم می‌شوند: ➖ ۱- کسانی که خودشان در صدد علاج مشکل برمی‌آیند و با بررسی احوالات درونی خود و محاسبهٔ‌ تیزبینانهٔ نحوهٔ عملکرد خود در ایام مختلف، مشکل را ریشه‌یابی می‌کنند و سپس با تفکر و مشاوره، مشکل خود را درمان می‌کنند؛ ➖ ۲- کسانی که دیگران را تنها راه حل علاج مشکل می‌دانند و اصلا به خودشان زحمت محاسبه و تفکر و تامل نمی‌دهند؛ به این معنا که همیشه منتظرند که شخصی با اسب سفید به دنبال آن‌ها بیاید و آن‌ها جزئيات زندگی خود را با او در میان بگذارند و او مشکلاتشان را حل کند؛ مسئله❓ ▫️اما جای سؤال باقی است که واقعاً آیا دیگران می‌توانند تنها حلّال مشکلات زندگی انسان باشند؛ بدون این که انسان به خود زحمت فکر و تامل بدهد؟! ▫️اصلا آیا ورود دیگران به عرصه‌های مختلف زندگی؛ به خصوص حریم‌های شخصی و جزئيات زندگی انسان جائز است؛ یا این که بعضی مواضع هست که اصلا ورود دیگران به آن‌ها درست نیست و خود انسان باید راه حل را بیابد و به فکر چاره باشد؟ جواب 📨 ▫️شکی در این نیست که انسان به دلیل این که از جمادات، نباتات و حیوانات استعداد بیش‌تری دارد، بیش‌تر هم نیازمند تربیت است؛ همانطور که یک گل به دلیل این که از سنگ کامل‌تر است، بیش‌تر نیازمند تربیت است؛ اما این تصور که مربی انسان فقط باید دیگران باشند و خود او هیچ نقشی در تربیت خود ندارد، تصور غلطی است. ▫️انسان قوای عاقله‌ای دارد که اجازه نمی‌دهد که کاملاً تابع عوامل خارجی باشد؛ بلکه در نهایت باید تصمیم نهائي را خود او بگیرد. انسان با یک سنگ؛ یا فلز تفاوت دارد. ▫️انسان دارای اراده و قوهٔ تصمیم‌گیری است. او در تصمیم‌گیری مجبور و مقهور خواسته‌های دیگران نیست؛‌ بلکه او به این دلیل که با اختیار آفریده شده است، خودش باید نسبت به امور زندگی خود نقش داشته باشد و نسبت به امر تربیت هم باید خود او اراده بکند و إلا پند و اندرز هیچ کسی در او تاثیر نخواهد گذاشت؛ لذا در روایت یکی از احتیاجات مؤمن را «واعظ درونی» شمرده شده است؛ یعنی کسی که از درون، خود را موعظه نکند، هر موعظه‌ای که از بیرون به او برسد، به حال او فائده‌ای ندارد. ▫️یکی از اموری که در تربیت خیلی مؤثر است، امر «مشاوره» با افراد صاحب خرد و تجربه است؛ اما نباید تصور شود که فقط مشاور است که می‌تواند مشکلات من را حل بکند؛ بلکه شکی نیست که وجود مشاور و مربی، لازم است؛ اما کافی نیست؛‌ او فقط نقش یک بازوی کمکی را دارد تا در فهم انسان نسبت به علت مشکل کمک کند؛ اما تنها کسی که به ریز ریز وقائع و جزئیات زندگی با خبر است، خود انسان است؛ نه هیچ کس دیگری؛ لذا خود انسان است که باید با تفکر و محاسبه و جست و جو در وقائع زندگی، ریشهٔ مشکلات خود را بیابد و در صدد حل این مشکلات بر بیاید. ▫️اینجاست که می‌بینیم که در معارف اسلامی به چه میزان بر امر محاسبهٔ نفس تاکید شده و اهمیت آن گوشزد شده است. محاسبهٔ نفس یعنی از نفس حساب کشیدن که چه کار کردی و چه کار نکردی؟ ▫️از دل همین محاسبه است که انسان متوجه اختلالات خود می‌شود. چطور کسی که در زندگی من نیست و از جزئیات زندگی من و از عملکرد من خبر ندارد می‌تواند تصمیم نهائي را نسبت به زندگی من بگیرد؟ 📘 با اقتباس از «حکمت‌ها و اندرزها»؛ مقالهٔ «انسان مربی خود» 🏷 | 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
🏷 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎞 | غبارروئی مضجع شریف امام علی بن موسی الرضا -سلام‌الله‌تعالی‌علیه- توسط 🏷 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎞 | آروم باشید ... این چیزایی که شما می‌بینید، حوادثِ طبیعیِ یک راه دشوار به سمت قله‌ است 🏷 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
📖 | خدمت به مردم 👤 آیت الله : ایثار، گذشت، فداکاری، خود را فدای خدمت به مردم‌کردن، معنایی است که انسان در خودش احساس می‌کند، خودش را در اوج انسانیت احساس می‌کند. انسانیت؛ یعنی همین گونه امور. 📘 فطرت و تربیت؛ ص ۲۱ 🏷 | 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات
📖 | شرائط انتقاد کردن 💠 اینکه می‌گویند که حکومت علی -علیه‌السلام- عالی‌ترین مظهر دموکراسی بود، روی همین جهات بود. خودش با آنکه امام است و قدرت‌های مادی و معنوی را در اختیار دارد، به مردم پر و بال می‌دهد، آن‌ها را بر انتقاد و اعتراض، تشجیع می‌کند؛ البته این نکته هم هست که هر اعتراضی، به حق نیست و انتقاد‌کننده دو شرط باید داشته باشد: ➖ یکی آنکه حسن نیت داشته باشد؛ یعنی غرض شخصی نداشته باشد. مقصودش اصلاح باشد نه اینکه مقصودش لجن‌مال‌کردن و لگدمال‌کردن طرف باشد؛ ➖ دیگر آنکه حسن تشخیص داشته باشد؛ یعنی اهل درک و تشخیص باشد؛ انتقاد‌های جاهلانه و احمقانه بسیار زیان‌آور است. 💠 انتقاد، اگر بر مبنای حسن نیت و حسن تشخیص باشد، موجب حرکت و اصلاح است و اگر بر مبنای سوء نیت و بر مبنای جهالت و عدم تشخیص و عدم آشنایی به مصالح عالیۀ اجتماع و راه صحیحی که لازم است اجتماع [طی کند] واقع شود، آن وقت چوب لای‌ چرخ‌گذاشتن است و سبب هرج و مرج و توقف است. 📘 حکمت‌ها و اندرزها؛ ص۱۷۹؛ 🏷 | 🌐 کانال «پارۀ تن» 📮 ایتا | ویراستی | آپارات