eitaa logo
قرآن و امام حسین ع
@Qoranwamamhoosin
839 دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
726 ویدیو
364 فایل
مطالب کانال: ارتباط امام حسین ع با قران در موارد مختلف عاشوراء آیات الولایه : آیاتی که در قرآن درباره ی 14 معصوم آمده است. علوم قرانی برای تحکیم ایمان و اعتقاد تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin
مشاهده در ایتا
پرسش‌ها
قوانین
داغ‌ترین‌ها
چندسکویی
پیوستن
قرآن و امام حسین ع
839 دنبال‌کننده
دانلود
مطالب قبلی
قرآن و امام حسین ع
قسمت اول ﴿ سورة الإخلاص - سورة ١١٢ -   تعداد آیات ٤ ﴾ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾   🍁ترجمه آيات در تفسیرالمیزان🍁 🔹به نام الله كه رحمان و رحيم است بگو او الله يگانه است 1⃣ كه همه نيازمندان قصد او مى كنند2⃣ نزاده و زاييده نشده3⃣ و هيچ كس همتاى او نيست4⃣ ✅ روايات وارده از طرق و در اين سوره بسيار زياد است، حتى از هر طريق رسيده كه: 1⃣ اين سوره با يك قرآن است. 2⃣ اين سوره هم مى تواند در نازل شده باشد و هم در . و آنچه از بعضى از روايات وارده در سبب نزول آن است اين است كه در نازل شده است. 🍁بیان آیه (۱) سوره توحید🍁 🔹بسم الله الرحمن الرحیم قل هو الله احد1⃣ 🔹كلمه () ضمير و ضمير است، معمولا در جايى بكار میرود كه گوينده زيادى به جمله از آن داشته باشد. 🔹كلمه () مورد واقع شده، آن است كه (علم به ) براى خداى تعالى است، يعنى در زبان عرب اسم براى حق تعالى نبود، ولى از آنجايى كه استعمالش در اين مورد از ساير موارد شد، به خاطر همين استعمال، تدريجا اسم خاص خدا گرديد، همچنان كه اهل هر زبانى ديگر براى خداى تعالى نام دارند. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅فرق بين () و () و احد بودن خداى تعالى ⬅️ كلمه (احد)  است كه از ماده () گرفته شده، همچنان كه كلمه (واحد) نيز از اين ماده است، چيزى كه هست، بين احد و واحد است، كلمه احد در مورد چيزى و كسى بكار مى رود كه و نباشد، نه در و نه در ، و اصولا داخل اعداد نشود، به كلمه واحد كه هر واحدى يك و دارد يا در خارج و يا در توهم و يا به فرض عقل، كه با به ثانى و ثالث و رابع كثير مى شود، و اما احد اگر هم برايش فرض شود، باز همان است و چيزى بر او اضافه نشده. 🍁🍁🍁🍁🍁 ⬅️ مثالى كه بتواند تا اى اين فرق را روشن سازد اين است كه: وقتى مى گويى ( از قوم نزد من نيامده )، در حقيقت هم آمدن يك نفر را كرده اى و هم دو نفر و سه نفر به بالا را. اما اگر بگويى: ( از قوم نزد من نيامده )  و تنها آمدن يك نفر را نفى كرده اى، و ندارد كه چند نفرشان نزدت آمده باشند، و به خاطر همين كه بين كلمه هست، و به خاطر همين معنا و كه در كلمه (احد) هست، مى بينيم اين كلمه در كلام ايجابى به جز در باره خداى تعالى نمى شود، (و وقت گفته نمى شود: جاءنى احد من القوم - احدى از قوم نزد من آمد) بلكه هر جا كه استعمال شده است كلامى است ، تنها در مورد خداى تعالى است كه در كلام استعمال مى شود. ⬅️ يكى از بيانات لطيف مولانا امير المومنين (ع) است كه در بعضى از خطبه هايش كه در باره توحيد خداى عزوجل ايراد فرموده:(كل مسمى بالوحده غيره قليل ) و خدا داناتر است- هر چيزى غير خداى تعالى، وقتى به صفت وحدت توصيف شود، همين توصيف بر قلت و كمى آن دلالت دارد، به خلاف خداى تعالى كه يكى بودنش از كمى و اندكى نيست. ✅خدا صمد است یعنی هر چيزى در ذات و آثار و صفات محتاج او است و او منتهی المقاصد است.
9 مشاهده
قرآن و امام حسین ع
قسمت دوم 🔴 مهم 🍁ادامه آیه1⃣ سوره قدر از تفسیر المیزان 🍁 ✅وجه تسميه ، و احكام سال در قدر، يكى از شب هاى است و هر تكرار مى شود 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅در اين سوره آن شبى كه نازل شده را شب ناميده، و مراد از قدر و گيرى است، پس شب شب اندازه گيرى است، خداى تعالى در آن حوادث يك سال را از آن شب تا شب قدر سال آينده را تقدير مى كند، زندگى، مرگ، رزق، سعادت، شقاوت و چيرهايى ديگر از اين قبيل را مى سازد، آيه سوره هم كه در شب قدر است بر اين معنا دلالت دارد:  🔸(فيها يفرق كل امر حكيم امرا من عندنا انا كنا مرسلين رحمة من ربك )   (فرق )، به معناى جدا سازى و مشخص كردن چيز از يكديگر است، و هر امر حكيم جز اين معنا ندارد كه آن امر و آن اى كه بايد رخ دهد را با و اندازه گيرى مشخص سازند. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅و از اين استفاده مى شود كه شب منحصر در شب قرآن و آن سالى كه قرآن در آن نازل شد نيست، بلكه با ، آن شب هم مكرر مى شود، پس در هر ماه رمضان از هر سال قمرى شب قدرى هست، كه در آن شب امور سال آينده تا شب قدر سال بعد اندازه گيرى و مقدر مى شود. ✅براى اينكه اين فرض امكان دارد كه در يكى از چهارده قرن گذشته يكپارچه شده باشد، ولى اين فرض معنا ندارد كه در آن حوادث تمامى گذشته و تعيين گردد. علاوه بر اين، كلمه (  ) به خاطر اينكه مضارع است را مى رساند، در سوره مورد هم كه فرموده: ( از هزار ماه بهتر است ) و نيز فرموده :( در آن شب نازل مى شوند) مؤيد اين معنا است. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅پس براى زير نيست كه بعضى كرده و گفته اند: در تمام فقط شب بود، و آن بود كه قرآن در آن نازل گرديد و ديگر تكرار نمى شود. و همچنين ديگرى كه بعضى كرده و گفته اند: تا خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) زنده بود در هر سال تكرار مى شد، و بعد از آن خدا شب قدر را هم از بين برد. و نيز آن مفسر ديگر كه گفته : قدر تنها يك معين در تمام سال است نه در ماه . و نيز سخن آن ديگر كه گفته : قدر شبى است در سال، ولى در هر سال يك است، در سال در ماه رمضان بوده در سال هاى ديگر در ديگر، مثلا يا ذى القعده مى شود، هيچ يك از اين درست نيست. ✅بعضى ديگر گفته اند: كلمه ( ) به معناى است، و اگر نزول را شب قدر خوانده به بوده كه به مقام و منزلت آن شب داشته، و يا عنايتى كه به عبادت متعبدين در آن شب داشته. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅بعضى ديگر گفته اند: كلمه ( ) به معناى و است، و را بدان قدر خوانده اند كه زمين با تنگ مى گردد. و اين دو به طورى كه ملاحظه مى كنيد چنگى به دل نمى زند. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅پس حاصل مورد بحث به طورى كه ملاحظه كرديد اين شد كه شب يكى از ماه مبارك رمضان از سال است، و در هر سال در آن همه امور احكام مى شود، البته  (  ) از جهت است، گفت پس ‍ هيچ امرى از آن صورت كه در تقدير شده باشد در جاى خودش با هيچ عاملى دگرگون نمى شود؟ در پاسخ مى گوييم: نه، هيچ ندارد كه در شب مقدر بشود ولى در ظرف تحققش طورى ديگر محقق شود، چون موجود شدن مقدر، امرى است، و در ، امرى ديگر است همچنان كه ندارد كه حوادث در معين شده باشد، ولى آن را دهد، همچنان كه در قرآن كريم آمده : (يمحوا اللّه ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب ). 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅علاوه بر اين، امور به حسب دارد، بعضى از شرايط موجود است، و بعضى ها است، و احتمال دارد كه در بعضى از مراتب احكام بشود، و بعضى به وقت ديگر گردد، اما آنچه از روايات بر مى آيد و به زودى رواياتش از نظر خواننده خواهد گذشت با اين وجه سازگار نيست.
16 مشاهده