eitaa logo
قرآن و امام حسین ع
839 دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
726 ویدیو
364 فایل
مطالب کانال: ارتباط امام حسین ع با قران در موارد مختلف عاشوراء آیات الولایه : آیاتی که در قرآن درباره ی 14 معصوم آمده است. علوم قرانی برای تحکیم ایمان و اعتقاد تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin
مشاهده در ایتا
دانلود
قسمت دوم‌ 🍁بیان آیه (۲) سوره توحید🍁 الله الصمد2⃣ 🔹اصل در معناى كلمه ( كردن و يا قصد كردن با است، وقتى گفته مى شود: (صمده، يصمده، صمدا) معنايش اين است كه فلانى فلان كس يا فلان چيز را كرد،  در حالى كه بر او اعتماد كرده بود. از اين كلمه را - كه است - به معانى تفسير كرده اند كه بيشتر آنها به معناى زير است:  ( و بزرگى كه از به جانبش مى كنند تا حوايجشان را برآورد) و چون در آيه مورد بحث آمده همين معنا را  مى دهد، پس خداى تعالى سيد و بزرگى است كه عالم در تمامى او را قصد مى كنند. 🍁🍁🍁🍁🍁 آرى وقتى تعالى پديد آورنده همه عالم است، و هر چيزى كه داراى است هستى را خدا به او داده، پس هر چيزى كه نام () صادق بر آن باشد، در و و آثارش به خدا است، و در رفع حاجتش او را مى كند، همچنان كه خودش فرموده:  (الا له الخلق و الامر)، و نيز به طور فرموده:  (و ان الى ربك المنتهى )، پس خداى تعالى در هر كه در عالم وجود تصور شود است، يعنى چيز قصد هيچ چيز ديگر نمى كند مگر آنكه مقصدش او است و بر آمدن حاجتش به وسيله او است. 🍁🍁🍁🍁🍁 از اينجا روشن مى شود كه اگر و بر سر كلمه () در آمده، منظور است، مى فهماند خداى تعالى صمد است، به كلمه (احد) كه الف ولام بر سرش در  نيامده، براى اينكه اين كلمه با معناى كه افاده مى كند در جمله بر احدى غير خداى تعالى اطلاق نمى شود، پس حاجت نبود كه با آوردن الف و لام حصر را در جناب حق تعالى افاده كند، و يا احديت از بين احديت ها را برساند. ⬅️و اما اينكه چرا كلمه () ذكر شد، با اينكه ممكن بود بفرمايد: (قل هو الله احد و صمد)؟ اين تكرار براى اشاره به اين معنا بوده كه هر يك از جمله (هو الله احد) و (الله الصمد)  كافى در خداى تعالى است، چون ، مقام معرفى خدا به وسيله است كه خود او باشد، پس معنا چنين است كه به خداى تعالى حاصل مى گردد چه از جمله (هو الله احد) و چه از شنيدن (الله الصمد) چه آنجور و شود و چه اينجور. 🍁🍁🍁🍁🍁 و اين آيه شريفه در عين حال هم به وسيله صفات ، خداى تعالى را كرده، و هم به وسيله صفات . جمله (الله احد)  را به صفت توصيف كرده، كه احديت ذات است. و جمله (الله الصمد) او را به صفت توصيف كرده كه صفت است، چون گفتيم  صمديت عبارت از اين است كه هر چيزى به سوى او مى شود. 🍁🍁🍁🍁🍁 از گفته اند: كلمه () به معناى هر چيز است كه جوفش نباشد، و در  نتيجه نه و نه و نه و نه بياورد و نه از كسى شود. كه بنابر اين ، جمله (لم يلد و لم يولد) تفسير كلمه () خواهد بود. سوره خداى تعالى را به و بازگشت ما سوى الله در حوائج وجوديش به سوى او و نيز به اينكه احدى نه در و نه در و نه در شريك او نيست مى ستايد، و اين توحيد قرآنى، توحيدى است كه به خود قرآن كريم است، و معارف (اصولى و فروعى و اخلاقى) اسلام بر اين پى ريزى شده است.
قسمت دوم 🍁بیان آیات2⃣و 3⃣و4⃣سوره مسد🍁 ما اغنى عنه ماله و ما كسب2⃣ 🔹در اين آيه كلمه (ما)  بار آمده، اولى است، و دومى مى تواند باشد، و معناى (ماكسب)، (آنچه با اعمالش به دست آورده) بوده باشد، و مى تواند باشد، و معنايش كردن به دست خود باشد، و كسب كردن به دست خود، همان او است، و معناى آيه به فرض اين است كه: عمل او دردى از او نكرد. و آيه به هر حال اين است كه مال و عملش و يا عملش دردى از او نكرد و به خدا و يا او، هم دچار و شد و هم تباب و خسران دو دستش. 🍁🍁🍁🍁🍁 سيصلى نارا ذات لهب3⃣ يعنى به داخل آتشى خواهد شد. و منظور از اين آتش، آتش است كه است، و اگر كلمه () را  و الف و لام آورد، براى اين بود كه عظمت و آن را برساند. 🍁🍁🍁🍁🍁 و امراته حماله الحطب4⃣ يعنى ابولهب داخل آتشى زبانه دار مى شود و به زودى نيز داخل آن خواهد شد، و كلمه () در جمله (حماله الحطب) از اين جهت به خود گرفته كه به اصطلاح است كه به منظور  _موصوف آن از افتاده و در اينجا به عنوان نام آن آمده، و در نتيجه چنين معنا مى دهد: من مى كنم حماله الحطب را. ولى بعضى گفته اند منصوب شدن (حماله) بخاطر آن است كه از كلمه (امراه) است. 🍁بیان آیه 5⃣ سوره مسد🍁 فى جيدها حبل من مسد5⃣ 🔹كلمه (مسد) به معناى است كه از بافته شده باشد. و  مراد از اين دو آيه اين باشد كه ابولهب به در آتش در روز به همان هيئتى مى گردد كه در به خود گرفته بود، در دنيا شاخه هاى و بته هايى ديگر را با مى پيچيد و حمل مى كرد، و آنها را بر سر راه خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) مى ريخت تا به اين وسيله آن جناب را دهد، در آتش هم با همين حال، يعنى طناب به و هيزم به پشت ممثل گشته مى شود. 🍁🍁🍁🍁🍁 درباره اينكه به ابولهب و اينكه فرمود: (سيصلى نارا...)  اختيار ابولهب در جهنمى شدن را افاده نمى كند. در مى گويد: اگر كسى كند بعد از اين نفرين كه خدا در حق ابولهب كرده، آيا جهنمى بودن او نيست و آيا او باز هم مى توانسته بياورد، و آيا اگر ايمان مى آورد نفرين خدا نمى شد؟ در مى گوييم: باز هم آوردن، ابولهب بوده، چون نفرين، تكليف را بر نمى دارد، و نفرين خداى تعالى بر او در او است، خواسته است بفرمايد اگر ايمان نياورى چنين و چنانت مى كنم. 🍁🍁🍁🍁🍁 : مذكور ناشى از است، غفلت از اين كه تعلق قضاى به فعلى از افعال انسان، باعث اختيار انسان نمى شود، چون اين است كه الهى - و همچنين فعل خداى تعالى - گرفته به فعل اختيارى انسان، بدان جهت كه فعل انسان است، يعنى است، و اگر فعل انسان و به عبارتى فعل ابولهب به خود او نشود، باعث مى شود كه اراده خدا از تخلف كند و اين است، و وقتى فعلى كه قضاء موجب است، اختيارى شد، تركش هم اختيارى خواهد بود، هر چند كه آن ترك واقع نمى شود، ( بفرماييد). 🍁🍁🍁🍁🍁 پس روشن شد كه ابولهب مى توانسته ايمان بياورد و از آتش پيدا كند، آتشى كه در صورت وى حتمى بوده، و قضايش شده بود. و از اين باب است همه آياتى كه درباره نازل شده و خبر مى دهد به اينكه اينان ايمان نخواهند آورد، نظير آيات زير كه مى فرمايد: (ان الذين كفروا سواء عليهم ءانذرتهم ام لم تنذرهم لا يومنون )، و نيز مى فرمايد: (لقد حق القول على اكثرهم فهم لا يومنون )، و نيز از باب است آياتى كه سخن از زدن بر دارد، هيچ يك از آن آيات و اين آيات مستلزم نيست.
🍁بیان آیه2⃣ سوره مسد در تفسیرالمیزان🍁 معناى آيه اين است كه مال ابولهب و عملش و يا اثر عملش دردى از او دوا نكرد و به نفرين خدا و يا قضاى او، هم دچار تباب و خسران نفس شد و هم تباب و خسران دو دستش. 🍁بیان آیات2⃣و 3⃣و4⃣سوره مسد🍁 ما اغنى عنه ماله و ما كسب2⃣ 🔹در اين آيه كلمه (ما)  بار آمده، اولى است، و دومى مى تواند باشد، و معناى (ماكسب)، (آنچه با اعمالش به دست آورده) بوده باشد، و مى تواند باشد، و معنايش كردن به دست خود باشد، و كسب كردن به دست خود، همان او است، و معناى آيه به فرض اين است كه: عمل او دردى از او نكرد. و آيه به هر حال اين است كه مال و عملش و يا عملش دردى از او نكرد و به خدا و يا او، هم دچار و شد و هم تباب و خسران دو دستش. 🍁🍁🍁🍁🍁 سيصلى نارا ذات لهب3⃣ يعنى به داخل آتشى خواهد شد. و منظور از اين آتش، آتش است كه است، و اگر كلمه () را  و الف و لام آورد، براى اين بود كه عظمت و آن را برساند. 🍁🍁🍁🍁🍁 و امراته حماله الحطب4⃣ يعنى ابولهب داخل آتشى زبانه دار مى شود و به زودى نيز داخل آن خواهد شد، و كلمه () در جمله (حماله الحطب) از اين جهت به خود گرفته كه به اصطلاح است كه به منظور  _موصوف آن از افتاده و در اينجا به عنوان نام آن آمده، و در نتيجه چنين معنا مى دهد: من مى كنم حماله الحطب را. ولى بعضى گفته اند منصوب شدن (حماله) بخاطر آن است كه از كلمه (امراه) است. 🍁بیان آیه 5⃣ سوره مسد🍁 فى جيدها حبل من مسد5⃣ 🔹كلمه (مسد) به معناى است كه از بافته شده باشد. و  مراد از اين دو آيه اين باشد كه ابولهب به در آتش در روز به همان هيئتى مى گردد كه در به خود گرفته بود، در دنيا شاخه هاى و بته هايى ديگر را با مى پيچيد و حمل مى كرد، و آنها را بر سر راه خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) مى ريخت تا به اين وسيله آن جناب را دهد، در آتش هم با همين حال، يعنى طناب به و هيزم به پشت ممثل گشته مى شود. 🍁🍁🍁🍁🍁 درباره اينكه به ابولهب و اينكه فرمود: (سيصلى نارا...)  اختيار ابولهب در جهنمى شدن را افاده نمى كند. در مى گويد: اگر كسى كند بعد از اين نفرين كه خدا در حق ابولهب كرده، آيا جهنمى بودن او نيست و آيا او باز هم مى توانسته بياورد، و آيا اگر ايمان مى آورد نفرين خدا نمى شد؟ در مى گوييم: باز هم آوردن، ابولهب بوده، چون نفرين، تكليف را بر نمى دارد، و نفرين خداى تعالى بر او در او است، خواسته است بفرمايد اگر ايمان نياورى چنين و چنانت مى كنم. 🍁🍁🍁🍁🍁 : مذكور ناشى از است، غفلت از اين كه تعلق قضاى به فعلى از افعال انسان، باعث اختيار انسان نمى شود، چون اين است كه الهى - و همچنين فعل خداى تعالى - گرفته به فعل اختيارى انسان، بدان جهت كه فعل انسان است، يعنى است، و اگر فعل انسان و به عبارتى فعل ابولهب به خود او نشود، باعث مى شود كه اراده خدا از تخلف كند و اين است، و وقتى فعلى كه قضاء موجب است، اختيارى شد، تركش هم اختيارى خواهد بود، هر چند كه آن ترك واقع نمى شود، ( بفرماييد). 🍁🍁🍁🍁🍁 پس روشن شد كه ابولهب مى توانسته ايمان بياورد و از آتش پيدا كند، آتشى كه در صورت وى حتمى بوده، و قضايش شده بود. و از اين باب است همه آياتى كه درباره نازل شده و خبر مى دهد به اينكه اينان ايمان نخواهند آورد، نظير آيات زير كه مى فرمايد: (ان الذين كفروا سواء عليهم ءانذرتهم ام لم تنذرهم لا يومنون )، و نيز مى فرمايد: (لقد حق القول على اكثرهم فهم لا يومنون )، و نيز از باب است آياتى كه سخن از زدن بر دارد، هيچ يك از آن آيات و اين آيات مستلزم نيست.
قسمت دوم 🔴 مهم 🍁ادامه آیه1⃣ سوره قدر از تفسیر المیزان 🍁 ✅وجه تسميه ، و احكام سال در قدر، يكى از شب هاى است و هر تكرار مى شود 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅در اين سوره آن شبى كه نازل شده را شب ناميده، و مراد از قدر و گيرى است، پس شب شب اندازه گيرى است، خداى تعالى در آن حوادث يك سال را از آن شب تا شب قدر سال آينده را تقدير مى كند، زندگى، مرگ، رزق، سعادت، شقاوت و چيرهايى ديگر از اين قبيل را مى سازد، آيه سوره هم كه در شب قدر است بر اين معنا دلالت دارد:  🔸(فيها يفرق كل امر حكيم امرا من عندنا انا كنا مرسلين رحمة من ربك )   (فرق )، به معناى جدا سازى و مشخص كردن چيز از يكديگر است، و هر امر حكيم جز اين معنا ندارد كه آن امر و آن اى كه بايد رخ دهد را با و اندازه گيرى مشخص سازند. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅و از اين استفاده مى شود كه شب منحصر در شب قرآن و آن سالى كه قرآن در آن نازل شد نيست، بلكه با ، آن شب هم مكرر مى شود، پس در هر ماه رمضان از هر سال قمرى شب قدرى هست، كه در آن شب امور سال آينده تا شب قدر سال بعد اندازه گيرى و مقدر مى شود. ✅براى اينكه اين فرض امكان دارد كه در يكى از چهارده قرن گذشته يكپارچه شده باشد، ولى اين فرض معنا ندارد كه در آن حوادث تمامى گذشته و تعيين گردد. علاوه بر اين، كلمه (  ) به خاطر اينكه مضارع است را مى رساند، در سوره مورد هم كه فرموده: ( از هزار ماه بهتر است ) و نيز فرموده :( در آن شب نازل مى شوند) مؤيد اين معنا است. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅پس براى زير نيست كه بعضى كرده و گفته اند: در تمام فقط شب بود، و آن بود كه قرآن در آن نازل گرديد و ديگر تكرار نمى شود. و همچنين ديگرى كه بعضى كرده و گفته اند: تا خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) زنده بود در هر سال تكرار مى شد، و بعد از آن خدا شب قدر را هم از بين برد. و نيز آن مفسر ديگر كه گفته : قدر تنها يك معين در تمام سال است نه در ماه . و نيز سخن آن ديگر كه گفته : قدر شبى است در سال، ولى در هر سال يك است، در سال در ماه رمضان بوده در سال هاى ديگر در ديگر، مثلا يا ذى القعده مى شود، هيچ يك از اين درست نيست. ✅بعضى ديگر گفته اند: كلمه ( ) به معناى است، و اگر نزول را شب قدر خوانده به بوده كه به مقام و منزلت آن شب داشته، و يا عنايتى كه به عبادت متعبدين در آن شب داشته. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅بعضى ديگر گفته اند: كلمه ( ) به معناى و است، و را بدان قدر خوانده اند كه زمين با تنگ مى گردد. و اين دو به طورى كه ملاحظه مى كنيد چنگى به دل نمى زند. 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅پس حاصل مورد بحث به طورى كه ملاحظه كرديد اين شد كه شب يكى از ماه مبارك رمضان از سال است، و در هر سال در آن همه امور احكام مى شود، البته  (  ) از جهت است، گفت پس ‍ هيچ امرى از آن صورت كه در تقدير شده باشد در جاى خودش با هيچ عاملى دگرگون نمى شود؟ در پاسخ مى گوييم: نه، هيچ ندارد كه در شب مقدر بشود ولى در ظرف تحققش طورى ديگر محقق شود، چون موجود شدن مقدر، امرى است، و در ، امرى ديگر است همچنان كه ندارد كه حوادث در معين شده باشد، ولى آن را دهد، همچنان كه در قرآن كريم آمده : (يمحوا اللّه ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب ). 🍁🍁🍁🍁🍁 ✅علاوه بر اين، امور به حسب دارد، بعضى از شرايط موجود است، و بعضى ها است، و احتمال دارد كه در بعضى از مراتب احكام بشود، و بعضى به وقت ديگر گردد، اما آنچه از روايات بر مى آيد و به زودى رواياتش از نظر خواننده خواهد گذشت با اين وجه سازگار نيست.
قسمت سوم 🍁ایه 2⃣ و 3⃣ سوره قدر از تفسیر المیزان🍁 🍁و ما ادريك ما ليله القدر🍁 ✅اين جمله كنايه است از قدر آن شب و منزلتش، چون با اينكه ممكن بود در نوبت دوم ضمير ليله را بياورد، آن را كرد. تر ، با اينكه مى توانست بفرمايد:  🔸(و ما ادريك ما هى، هى خير من الف شهر) براى و بار خود كلمه را آورد و فرمود: 🔸 (و ما ادريك ما ليله القدر ليله القدر خير من الف شهر). 🔸مراد از بودن قدر از هزار شب، و از و به اذن  (من كلّ امر) 🍁ليله القدر خير من الف شهر🍁 ✅اين جمله به طور آنچه را كه در جمله (و ما ادريك ما ليله القدر) بدان شده بود، يعنى آن را بيان مى كند، و فرمايد: 🔸 بدين جهت آن شب دارد كه از بهتر است. 🔸و منظور از بودنش از شب به طورى كه تفسير كرده اند بهتر بودنش از حيث است، و با قرآن هم معنا است، چون همه عنايت قرآن در اين است كه مردم را به خدا ، و به وسيله زنده كند، و دارى آن شب با بهتر است از عبادت شب. و ممكن است همين معنا را از آيه سوره نيز استفاده كرد، چون در آنجا قدر را پر بركت خوانده، و فرموده:  🔸انا انزلناه فى ليله مباركه  🔸البته در اين معناى ديگرى نيز ، كه ان شاء اللّه در بحث آينده خواهد آمد. 🍁ترجمه آیه4⃣ سوره قدر از تفسیر المیزان🍁 🌹تنزل الملئكه و الروح فيها باذن ربهم من كل امر🌹 🔸كلمه (تنزل ) در تتنزل بوده، و مراد از آن است كه از عالم است و خداى تعالى در اش فرموده : 🔸 (قل الروح من امر ربى )، 🔸 و اذن در هر چيز به معناى رخصت دادن در آن است، و يا به عبارت ديگر اين $معنا است كه مانعى از اين كار نيست. 🔸و كلمه (  ) در جمله (من كل امر) به گفته بعضى از به معناى است. بعضى ديگر گفته اند: 🔸به معناى خودش است، يعنى غايت، ولى را هم مى رساند، و آيه را چنين معنا مى دهد: 🔸  و روح در آن شب به اذن پروردگارشان و به سبب هر الهى نازل مى شوند 🔸بعضى ديگر گفته اند: 🔸 باء براى به است، و معنايش اين است ( و روح در آن شب به اذن پروردگارشان نازل مى شوند، براى خاطر اينكه هر امرى را كنند). 🔸ليكن حق اين است كه : 🔸 مراد از ، اگر آن امر باشد كه  (انما امره اذا اراد شيئا ان يقول له كن فيكون ) ‍ كرده، حرف (من ) براى ابتدا بود، و در عين حال را هم مى رساند، و به آيه چنين معنا مى دهد: 🔸(ملائكه و در به اذن نازل مى شوند، در حالى كه نزولشان را ابتدا مى كنند و هر امر الهى را صادر مى نمايند). 🔸و اگر منظور از امر مذكور هر كونى و حادثه اى باشد كه بايد گردد، در اين صورت حرف (من ) به معناى تعليل خواهد بود، و آيه را چنين معنا مى دهد: 🔸ملائكه و روح در آن شب به پروردگارشان نازل مى شوند براى خاطر تدبير امرى از امور عالم. 🍁ترجمه آیه5⃣سوره قدر از تفسیر المیزان🍁 🌹سلام هى حتى مطلع الفجر🌹 🔸در مفردات گفته: 🔸كلمه (سلم) و (سلامت ) به معناى بودن از و است. 🔸پس جمله ( هى ) اشاره است به اينكه الهى گرفته است به اينكه شامل همه آن بشود كه به سوى او روى مى آورند، و نيز به اينكه در شب قدر باب نقمتش و بسته باشد، به اين معنا كه نفرستد. و لازمه اين معنا آن است كه طبعا در آن كيد ها هم موثر واقع نشود، همچنان كه در بعضى از هم به اين معنا اشاره رفته است. 🔸ولى بعضى از گفته اند: 🔸 مراد از كلمه (سلم) اين است كه : 🔸در آن شب از هر مشغول به عبادت بگذرند مى دهند. برگشت اين معنا هم به همان اول است و اين د2و آيه يعنى آيه (تنزل الملئكه و الروح ) تا آخر در معناى است براى آيه قبلى كه مى فرمود (ليله القدر خير من الف شهر).