💔

✨ انتشار برای اولین بار✨ 

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_هشتاد_و_پنج
اخرین عزاداری 
(مجید انتیک چی)



روز دوم، عملیات والفجر هشت، به سمت جاده ی فاو_ام القصر ادامه یافت. قرار بود لشکر شب وارد عمل شود.

 از طرف فرماندهی به واحد اطلاعات دستور رسید که هر چه زودتر گروهی برای شناسایی منطقه به خط مقدم اعزام شوند. 
محمدحسین با همان وضعیت جسمی که داشت، بلافاصله خودش را آماده کرد و سوار موتور شد. ما هم همین طور، همگی با چهار موتورسیکلت به طرف جاده ی ام القصر راه افتادیم.


محمدحسین علی رغم ضعف جسمی شدیدی که داشت با سرعت زیاد جلوی همه می رفت و ما هم به دنبالش بودیم. 
دشمن دو طرف جاده را به شدت می کوبید، نزدیک خط رسیدیم ، هلی کوپتر عراقی بالای سرمان ظاهر شد راکتی شلیک کرد.

 فکر کردیم شلیک به طرف ما صورت گرفت؛ به همین دلیل زود از موتور ها پیاده شدیم و موضع گرفتیم، راکت به یک دستگاه ایفا که پشت سر ما در حرکت بود اصابت کرد و منفجر شد و هلی کوپتر رفت.


دوباره سوار شدیم و راه افتادیم منطقه ای را که باید شناسایی می کردیم، سه راهی کارخانه ی نمک بود دشمن آتش شدیدی روی این نقطه متمرکز کرده بود، محمدحسین بی خیال و راحت میان آتش جلو رفت و به کمک بچه ها منطقه را
شناسایی کرد، نقاط مختلف را زیر نظر گرفت و تمام جوانب کار را بررسی کرد.


بعد از پایان ماموریت دوباره به سمت مواضع خودی برگشتیم در راه از چهره و حالت محمدحسین به خوبی می شد فهمید هر لحظه منتظر گلوله ای است تا بیاید و او را به آرزویش برساند.


وقتی به خط خودی رسیدیم، گزارش شناسایی را به فرماندهی لشکر دادیم، اما در همین موقع از طرف قرارگاه اعلام شد که امشب لشکر حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) وارد عمل می شود؛
 به همین سبب قرار شد که بچه ها برای یک استراحت کوتاه به مقر اصلی واحد در عقبه بروند و فردا صبح دوباره به منطقه برگردند.


همه به همراه محمدحسین سوار قایق شدیم و به ساختمان واحد که کنار اروند بود، آمدیم وقتی رسیدیم هر کس دنبال کاری رفت حمام، نماز و استراحت. 


آن شب همه ی بچه ها استراحت کردند، چون همان طور که گفتم قرار بود لشکر حضرت رسول وارد عمل شود، صبح روز دوم بعد از نماز، مجلس عزاداری و دعا برپا بود. 


حدود بیست و پنج نفر از نیروهای اطلاعات داخل اتاقی در همان ساختمان واحد اطلاعات دور هم جمع بودند بچه ها متوسل به خانم فاطمه زهرا (سلام الله علیها) شدند. 


یک هفته ی آخر، همه ی مجالس عزاداری، به نیت حضرت زهرا (سلام الله علیها) برپا می شد. همه شور و حال خاصی داشتند. هرکس گوشه ای نشسته بود و ضجه می زد، انگار می دانستند این آخرین عزاداری است.


#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد

💔

✨ انتشار برای اولین بار✨ 

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_هشتاد_و_شش
بچه ها زیر آوارند
(حاج اکبر رضایی)


بعد از عزاداری، مشغول خوردن صبحانه شدیم. 

آن هایی که قرار بود آن طرف اروند بروند، زودتر صبحانه خوردند و در حال آماده شدن بودند. من هم صبحانه ام تمام شده بود و داشتم چای می خوردم.


 محمدحسین گفت :«ابراهیم برو یگان دریایی و یک قایق بگیر که بچه ها را به آن طرف آب بریم!»
گفتم :«چشم! چایی می خورم، می روم.» بیشتر بچه ها از اتاق خارج شده و در حیاط ساختمان ایستاده بودند.


 محمدحسین در کنار حیاط بود، گروهی هم که قرار بود جلو بروند، همراه او به طرف بیرون ساختمان راه افتادند، اما درست در همین لحظه سر و کله ی هواپیمای عراقی پیدا شد. 


اول فقط صدایش را شنیدیم، ولی بعد از چند لحظه آن ها را بالای سرمان دیدیم. محمدحسین برگشت و رو به بچه ها فریاد زد :«هواپیما! هواپیما! سریع پخش شوید، یک جا نایستید.» 



محمدحسین همچنان وسط حیاط ایستاده بود، یک مرتبه با همان پای مجروح به طرف ما دوید و فریاد زد :«بچه ها! راکت! راکت!» هنوز حرفش تمام نشده بود که چند انفجار پی در پی صورت گرفت. هواپیما ها سه راکت زدند که دو تا به طرفین ساختمان و یکی درست به همان اتاقی که بچه ها در آن جمع بودند، اصابت کرد.

وقتی انفجار رخ داد، فهمیدیم که راکت ها شیمیایی بودند، اما با این حال اتاق روی بچه ها خراب شد و مواد شیمیایی به شکل مایع، روی بدن بچه ها ریخت. مقداری آوار هم به سر و صورت آن هایی که داخل حیاط بودند، فرو ریخت.


محمدحسین آسیبی ندیده بود با شنیدن فریاد های «شیمیایی! شیمیایی!» هر کس به طرفی می دوید و سعی می کرد از منطقه دور شود. عده ی زیادی تواتنستند به میان نخلستان ها بروند و خودشان را نجات دهند. 


محمدحسین یک دفعه در میان راه ایستاد و گفت :«بچه ها زیر آوارند، باید کمکشون کنیم.» و بدون اینکه منتظر کسی بماند به داخل ساختمان برگشت. او می دانست این کارش چقدر خطرناک است، اما وجدانش اجازه نمی داد به آن ها کمکی نکند.


او از ناحیه ی پا جراحت داشت از طرفی قبلا شیمیایی شده بود؛ به همین سبب، بدنش حساسیت بیشتری داشت و از همه مهم تر ماسک هم نداشت، با این حال دلش نیامد بچه ها را بگذارد و برود؛ در صورتی که راحت می توانست خودش را از خطر نجات دهد. 


#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد