سلام دلاور سلام میثم تمار ما، سلام دلاور سلام ماه به خون خفته‌ام، سلام‌ برادر درخت زخمی دشنام خورده از تبر جهل چه استوار نشستی چه استوار و تناور چقدر روضه به چشمان سرخ توست هویدا چه روضه‌ای به لبت بود آرمان، دم آخر گریز روضه برایت چقدر راحت و سخت است! که قتلگاه به چشمان شاعر است مُصَوّر بگو چقدر کتک خورده‌ای؟ چه‌سان؟ که رکابت شکست و ریخت مضامین داغ بر دل دفتر غریب و زخمی و دشنام‌خورده در دل میدان که ارث برده ز مولای خویش، حضرت نوکر نشد به سَبِّ علی باز لب، که جای عجب نیست لبی که تر شده باشد ز جام ساقی کوثر تو مرز نوری و ظلمت که خون پاک تو امروز برای غربت شیعه نشانه‌ای‌ست بیانگر ✍🏻 #امیرعلی_رستمی 🏷 #شهید_آرمان_علی‌وردی 🇮🇷 @Shere_Enghelab

کربلا تنها شدی و شلوغ شد دور و برت هنگامۀ کربلا گذشت از نظرت آن قدر غریبی که در آن تنهایی بر سینۀ پر درد خودت بود سرت ✍🏻 #محمدحسین_ملکیان 🏷 #شهید_آرمان_علی‌وردی 🇮🇷 @Shere_Enghelab

به خود بیا! گفتی که در این فتنه بگو حق با کیست؟ این هشتگ زن، زندگی، آزادی چیست؟ یاد جمل و زبیریان افتادم! ای دوست! ببین کجای این قصه علی‌ست؟ جنگ جمل است و طمع آل زبیر جهل من و ما... کوکب اقبال زبیر تفسیر بلند آیه «واعتصموا»ست: دنبال علی باش، نه دنبال زبیر از غصه بیش و کم، زبیری شده‌ای؟ یا در طمع دِرَم، زبیری شده‌ای؟ شمشیر تو- شعر تو- دم از حق می‌زد ای عشق علی! تو هم زبیری شده‌ای؟ ای ذره به خود بیا که پستت نکنند در برج فریب، داربستت نکنند هشدار! که این سقیفه‌بازان یهود گوساله سامری پرستت نکنند! هان! چیست که با مغیره‌ها می‌پلِکی؟ با غیر علی و غیره‌ها می‌پلِکی دجّال تو را نیز خبرساز نمود... با نسل ابوهریره‌ها می‌پلِکی؟ از زخم شقایق و دل لاله بپرس از راز سکوت ماهِ در هاله بپرس ما زخمی تیغ ارتدادیم هنوز از زخم هزار و چارصدساله بپرس دل‌بسته ویترین ایمان خودیم دوریم از اسلام و مسلمان خودیم این قصه استخوان لای زخم است عمری‌ست اسیر کفر پنهان خودیم از مکر معاویه‌ست قرآن مظلوم از طعن منافق است ایمان مظلوم ما کوفه‌مرام‌های این عصر شدیم جمهوری اسلامی ایران، مظلوم آن امت صبر و زخم، خونین‌جگران بغضند و سکوتِ کوه اما نگران از قصه زخم خود نگفتند... تو هم افسوس شنیدی از زبان دگران... ✍🏻 #سید‌مهدی_حسینی_رکن‌آبادی 🏷 #حوادث_اخیر | #فتنه 🇮🇷 @Shere_Enghelab

ماییم و آرمان شهادت از تندباد فتنه ندارم غم سقوط ما پرچمیم و فتنه‌گران تار عنکبوت پهن است سفره‌ی دل خونم، گرفته‌اند ناشاعرانِ خسته‌قلم، روزه‌ی سکوت! ماییم و آرمان شهادت، شما و چه؟ ما زنده‌ایم در کنف حی لایموت دم می‌زنید تا که برافتد نظام ما خاموش کرده است که خورشید را به فوت؟ سبز است این دیار به خون شهید و باز چشم امید بسته کسان بر کویر لوت پایین گرفته‌ای سر خود را و می‌روی اینک به هوش باش که چاه است روبه‌روت! ✍🏻 #مسعود_یوسف‌پور 🏷 #شعر_پایداری | #فتنه 🇮🇷 @Shere_Enghelab

رزق شهادت تا قلب زائر را تبِ میخانه‌ای برداشت رزق شهادت آمد و پیمانه‌ای برداشت حال و هوای پر کشیدن داشت در سجده از مُهرِ تربت بوسهٔ جانانه‌ای برداشت زائر زمین خورد و سلامی داد بر ارباب فرش حرم را خونِ مظلومانه‌ای برداشت شیراز شد لبریز از عطر گل لاله لبخند را اشک از گلِ ریحانه‌ای برداشت رفت و پدر بعدِ نمازش تیرباران شد داغی سرآسیمه ستون از خانه‌ای برداشت.. دست قضا محض تبرک خواستن آمد از چادری غرقِ به خون، پروانه‌ای برداشت.. لعنت به هر که بر حماقت‌ها فراخوان داد لعنت بر آنکه بیرقِ بیگانه‌ای برداشت! ✍🏻 #مرضیه_عاطفی 🏷 #شهدای_حرم_شاهچراغ 🇮🇷 @Shere_Enghelab

معراج دیگر طوفان خیال کرد که خشکانده باغ را خاموش کرده تابش شاهِ چراغ را جایی که مرگ سرخ به معنای زندگی‌ست پر کرد عطر سرخ شهادت رواق را لبخند میهمان لبش بود اگر شهید از یاد برد تلخی آن اتفاق را دنیا رسیده بود به معراج دیگری زین کرد جبرئیل دوباره براق را آن شب شهید دست خدا شد که باز هم از دوش کشورم بتکاند نفاق را ✍🏻 #علی_گلی_حسین‌آبادی 🏷 #شهدای_حرم_شاهچراغ 🇮🇷 @Shere_Enghelab

مرهمِ‌ عشق از جان برایت می‌نویسم خاک زرخیز یک‌ بار دیگر با تمام درد برخیز در برگ‌ریزِ فتنه‌هایِ استخوان‌سوز برخیز و جانی تازه شو در جان پاییز جانِ تمام مردهای سرزمینم! مام وطن! دلداده! دلدارم! دلاویز ای بر تمام دردهامان مرهمِ‌ عشق ای شادی شب‌های غمگین و غم‌انگیز خورشید از چشم تو دستی گرم دارد دریا و باران از نگاه توست‌‌ لبریز با دشمنانِ چشم‌های پاک، دشمن چشمان تو با پاکبازان صلح آمیز دست از وجود و جانمان شستیم مادر! با جان فرزندان خود، با غصّه بسْتیز! یک‌ بار دیگر با تمام درد برخیز ای دامنت سبز و سپید و سرخِ زرخیز ✍🏻 #بتول_محمدی 🏷 #ایران_اسلامی | #شعر_پایداری 🇮🇷 @Shere_Enghelab

مثل کوه محکم باش دشت در دشت لاله روییده، از دل داغ‌های سنگینت آشیان پرنده‌هاست هنوز، گرمی پاره‌های پوتینت گرچه انبوه دردهای غریب، مثل طاعون به جانمان افتاد استواریم چون دژِ اَلَموت، در دل کوه‌های قزوینت دشمنانت به زیرِ سر دارند، نقشه‌های جدید و پنهانی آه! اما هنوز می‌ترسند، از کفن‌پوشی ورامینت آه ای سرزمین بیژن‌ها! باز هم مثل کوه محکم باش می‌رسد روز گار عشق و وصال، از پس خُدعه‌های گرگینت با همان دست‌های زخمی خود، پرچم عشق را ببر بالا میهن کاوه! سربلندی کن، با همان پیشبند چرمینت نه فقط کشور سیاوش‌ها، نه فقط زادگاه رستم‌ها میهن پاک حاج قاسمی و یک جهان کرده است تحسینت ✍🏻 #مرضیه_براتی 🏷 #ایران_اسلامی | #شعر_پایداری 🇮🇷 @Shere_Enghelab

بدهکار به رخت شعر که دارم به تن بدهکارم به واژه واژه تن بی‌کفن بدهکارم به روضه‌های عجیب حسین مدیونم به روضه‌های غریب حسن بدهکارم حسین گفتن من هم اگر حماسی نیست به این دیار، به این مرد و زن بدهکارم سری‌ست روی تنم سبز، خوب می‌دانم به خون سرخ شهید وطن بدهکارم همان‌قَدَر که دم از شعر بی‌هدف زده‌ام به غزه، سوریه، لبنان، یمن بدهکارم به روز حشر چه خاکی به سر کنم، وقتی که هر شهید طلبکار و من بدهکارم.. ✍🏻 #علی_سلیمیان 🏷 #جهاد_تبیین | #شعر_متعهد 🇮🇷 @Shere_Enghelab

مرگ بر آمریکا تا نام حسین بر لب مردم ماست در معرکه‌ها شکست دشمن پیداست معنای بلند لعن بر شمر و یزید «امروز شعار مرگ بر آمریکاست» ✍🏻 #محمدمهدی_سیار 🇮🇷 @Shere_Enghelab

مرگ بر قحط آب مرگ بر تازیانه‌ها تازیانه‌های بی‌امان به گرده‌های بی‌گناه بردگان مرگ بر مرگ ناگهانیِ صد هزار زندگی در یکی دو ثانیه با سقوط علم از آسمان مرگ بر کشتن جوانه‌ها مرگ بر انتشار سم در زلال رودخانه‌ها مرگ بر فصاحت دروغ مرگ بر بوق‌های بوق مرگ بر سیم‌های خاردار و کشت‌زارهای مین مرگ بر گورهای دسته جمعی و بندهای انفرادیِ زمین مرگ بر بریدن نفس مرگ بر قفس مرگ بر شکوه خار و خس مرگ بر هوس مرگ بر حقوق بی‌بشر مرگ بر تبر مرگ بر شراره‌های شر مرگ بر سفارت شنود مرگ بر کودتای دود زنده باد زندگی او زنده باد زندگی من... تو... ما یک کلام… مرگ بر آمریکا… مرگ بر ابولهب مرگ بر یزید و شمر و ابن سعد مرگ بر زادۀ زیاد بگو بلند: بیش باد مرگ بر قطعنامه‌های بستن فرات قحط آب مرگ بر تیر مانده بر گلوی کودک رباب مرگ بر قتل خنده‌های روشن علیرضا مرگ بر گلوله‌ای که خط کشید روی خاطرات آرمیتا یک کلام… مرگ بر آمریکا… ✍🏻 #محمدمهدی_سیار 🏷 #شعر_ضداستکباری 🇮🇷 @Shere_Enghelab

ابَر ذلّت ابَر ذلّت! ابر خفّت! ابر ظلمت! ابر نکبت! کدامین ناقص‌العقلی تو را خوانده ابر قدرت؟! مگر نه کدخدای این دِهِ آشفته بودی تو! چه شد پس آن همه صولت؟! کجا رفت آن همه شوکت؟! تمام هیبت پوشالی‌ات از دست رفت امروز شدند آری! همه سرمایه‌داران تو بی‌قیمت تو از این باتلاق تلخ بیرون می‌زدی بی‌شک اگر می‌شد برایت قصه‌ی عین‌الاسد عبرت خلیج خوک‌ها را می‌شناسی؟! خانه‌ات آنجاست! به سوی خانه‌ات برگرد، ای دیوانه با سرعت! نبینم این طرف‌ها باز پیدایت شود احمق! نبینم این طرف‌ها باز پیدایت شود نکبت! ✍🏻 #سیدعلیرضا_شفیعی 🏷 #شعر_ضداستکباری 🇮🇷 @Shere_Enghelab