eitaa logo
هنر استراتژیک | نیلوفر تفلیسی
161 دنبال‌کننده
678 عکس
15 ویدیو
58 فایل
نیلوفرر تفلیسی موضوعات کانال: ۱-هنر استراتژیک ۲-برداشتی از جلسات کلبه کرامت و‌... ۳-نوشته‌های نیلوفر تفلیسی
مشاهده در ایتا
دانلود
📣 فیلم «برادران لیلا»: ♦️مشخصات اثر: کارگردان: سعید روستایی محصول: ایران سال انتشار: 2022 ژانر: درام 🔹خلاصه ی داستان: در سن چهل سالگی، لیلا تمام زندگی خود را صرف مراقبت از والدین و چهار برادرش کرده است. خانواده‌ ای که در شرایط تحریم ایران دایما در حال بحث و زیر فشار قرض‌ های متعدد است. در حالی که برادران او به سختی تلاش می‌ کنند که خرج زندگی خود را دربیاورند، در این شرایط لیلا نقشه‌ ای می‌ چیند… ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🦋هنر استراتژیک ✅@StrategicArt_ir
هدایت شده از .
فیلم برادران لیلا با آنکه فیلم‌های بسیاری را می‌بینم ولی اصلا اهل نقد و تحلیل نیستم چرا که خارج از تخصصم است؛ امروز فیلم برادران لیلا را دیدم. فیلم برادران لیلا در یک کلام فیلمی بسیار ضعیف، سطح پایین، فاقد مولفه‌های هنری، دیالوگ‌های مبتذل و تکراری بمانند سایر فیلم‌های سعید روستایی و همانند سه اثر دیگر روستایی حول خانواده از هم پاشیده است. فیلمی که برگرفته از گفتمانی است که تلاش می‌کند جامعه‌ی ایرانی را سیاه‌ نمایش دهد و سالیانی است خودتحقیری را در آثار خود، به چشم مخاطب آورده‌اند. امثال سعید روستایی نه ایران، نه خانواده، نه پایین شهر، نه بالا شهر، نه ادبیات، نه شخصیت را شناخته‌اند و نه فرهنگ، نه سیاست، نه اجتماع را. کسانی که کم نیستند و خیال می‌کنند با عربده‌کشی، لات بازی، بد دهنی، شلوغ کردن فضا، چاقوکشی، بالا و پایین کردن حرکت دوربین و با جمع کردن عده‌ای سلبریتی دورِ هم، هنرنمایی کرده‌اند بلکه فقط به دنبال بازار مصرفی خود هستند. و چقدر جالب است که خبر برنده‌شدن روستایی‌ها و فرهادی‌ها و امثالهم در جشنواره‌‌های غیر هنری و سیاسی مانند کَن و اُسکار به شومن‌ها و لمپن‌های غربزده ایرانی می‌رسد سر از پا نمیشناسند که هنر این است و جز این نیست. دانیال بصیر @cafe_fekr
هدایت شده از تفکر تفریحی
1⃣ قسمت اول شورش علیه پدر خطر اسپویل فیلم «برادران لیلا» یک فیلم استعاری با بن‌مایه‌های سیاسی است که برای درک پیامش فقط کافیست یکی دو بار داستان را مرور کنیم چهار برادر و یک خواهر در خانه‌ی پدری خود زندگی ملال‌آوری را زیست می‌کنند؛ این پدرِ پیرِ مردسالار (نماد ولی جامعه) که فقط یک خانه (مرز، کشور، سرزمین) درب و داغان برای فرزندانش (مردم این سرزمین) دست و پا کرده است، از طرفی بچه‌های خود را از بی‌پناهی نجات داده (پس بودنش مغتنم است) از طرف دیگر به دلیل دخالت‌ها، خودخواهی‌ها و از همه مهم‌تر جاه‌طلبی‌ (به دست آوردن قدرت سیاسی و حفظ آن) مانع هر گونه پیشرفت فرزندانش شده و عرصه را بر آن‌ها تنگ کرده است. لیلا که دلسوز برادران است آن‌ها را به نترس بودن و ایستادن جلوی پدر تشویق می‌کند و از همین رو مغضوب پدر هم هست. تا جایی که در انتهای فیلم عاقل‌ترین برادر در محل کارش دست از ترسیدن برمی‌دارد و به جای فرار از دست پلیس ظالمِ بی‌منطقِ دست روی کارگر بلند‌کن (در ابتدای فیلم) تصمیم می‌گیرد برگردد، قیام کند و وقتی حقش را نمی‌دهند شیشه بشکند و اغتشاش کند. پدر خانواده به بهای دادن چهل سکه (نمادی از سرمایه‌ی عمر چهل ساله‌ی انقلاب که در سال خروج ترامپ از برجام چهل ساله شده بود) که پسرانش برای کار به او نیاز دارند به نوه‌ی بزرگ خاندان مرحوم، می‌خواهد نفر اول فامیل شود اما لیلا به شدت مخالف است و موقع کادو کردن تمام سکه‌ها را برای خرید مغازه برمی‌دارد. ادامه👇 📢 کانال تفکر تفریحی https://eitaa.com/tafakortafrihi پیج اینستاگرام: nimavar
هدایت شده از تفکر تفریحی
2⃣ قسمت دوم لیلا شب عروسی بیرون کادر دوربین عکاسی (جایی دور از خانواده) از خانواده عکس می‌گیرد و با آن روسری قرمز گره‌زده و لباس سبز رنگش (لباس فرم منافقین) قربان‌صدقه‌ی این خانواده می‌رود! و این لیلاست که جرئت دارد چَک آب‌داری به گوش پدر بزند، هر چه می‌تواند به او بگوید و اظهار کند که اگر پدر بمیرد شاید وضع‌مان بهتر شود... این پدر هم البته حقش است! چرا که بین فامیل و آشنایان منتظر است آدم حسابش کنند و با دادن تمام سرمایه این سال‌ها «بزرگ‌خاندان» همه شود. این یعنی برای به دست آوردن قدرت و حفظ آن حاضر است بچه‌های خود را بدبخت کند اما در جایی که آدم حسابش نمی‌کنند آقا باشد... پدر که در ابتدای فیلم روی مبل سیگار می‌کشید در انتهای دوباره سیگار خود را روشن می‌کند اما این‌بار خانواده بدبخت‌تر از قبل زیر سایه پدر به زندگی نکبت‌بار خود ادامه می‌دهد. فیلم هنوز تمام نشده و مخاطب دانه‌های آخر تخمه را در بین دندان‌ها سفت‌تر فشار می‌دهد و قرار است پایان خوشی را نظاره کند! بله! پدر روی همان صندلی، درست روز تولد یکی از نوه‌ها می‌میرد، جشن تولد یکی از نوه‌های خانواده برگزار می‌شود (نماد نسل بعد جامعه)، برف شادی روی سر همه می‌ریزد و خانه پر از بچه‌هایی می‌شود که قرار است بدون آن پدر بی‌خاصیت زندگی کنند و آینده‌شان را بهتر بسازند... ادامه👇 📢 کانال تفکر تفریحی https://eitaa.com/tafakortafrihi پیج اینستاگرام: nimavar
هدایت شده از تفکر تفریحی
3⃣ قسمت سوم پ.ن: مدل بیان استعاره این فیلم مانند فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» است. پ.ن: دیالوگ‌هایی که بارها بین علیرضا و لیلا در بالاپشت‌بام خانه ردوبدل می‌شود دیالوگ‌هایی کاملا سیاسی- اپوزیسیونیستی است. پ.ن: اینکه مثل علیرضا‌ی داستان از سر ترس حرفتان را رک و پوست‌کنده نمی‌زنید و آن را در کن اکران می‌کنید به کنار؛ پدر داستان یادتان بیاید که می‌خواست جایی بزرگ‌خاندان شود که حتی آدم هم حسابش نمی‌کردند! 📢 کانال تفکر تفریحی https://eitaa.com/tafakortafrihi پیج اینستاگرام: nimavar
این یک "فیلم" نیست یا فقط به خاطر یک رقص! به بهانه "" همیشه براین باور بوده و هستم که در نقد و تحلیل یک اثر منتسب به ، آن اثر در ابتدا باید به معنای واقعی کلمه "" باشد یعنی از ابزار و بیان سینمایی استفاده کرده باشد. مانند هر پدیده دیگری همچون ادبیات یا موسیقی و یا شعر و ... و بعد از آن به تحلیل و نقدش بپردازیم. به این معنی که مثلا در بررسی یک اثر مدعی ادبیات فارسی، اگر از همان ابتدا با غلط های متعدد و واضح و آشکار لغوی روبرو شویم، بدون تردید و بی آنکه به موضوع یا محتوای آن اثر دقت کنیم، آن را کنار گذاشته و اگر نویسنده اش را بشناسیم، به او توصیه نموده ابتدا زبان فارسی و ادبیات و قواعد آن را یاد بگیرد و سپس مدعی نگارش یک اثر ادبی پارسی شود. همچنین است در ارائه یک اثر موسیقایی که اگر ناگهان، نواختن موسیقی را متوقف نموده و عده ای شروع به سخنرانی درباره آن اثر نمایند، طبیعی است مخاطبان، عطای آن را به لقایش ببخشند، چرا که به جای یک اثر ناب موسیقایی با یک سخنرانی و بیانیه مواجه شده اند. "برادران لیلا" مصداق چنین موقعیتی در حیطه سینماست. به بیان دیگر "برادران لیلا" یک فیلم نیست و سازنده آن هم هرگونه هنرمندی اعم از سخنران و بیانیه نویس محسوب شده و اثرش انشاء یا نمایش رادیویی تلقی گردد اما قطعا او یک فیلمساز به شمار نمی آید. ماجرای "برادران لیلا" تقریبا پس از 30-40 دقیقه بیهوده گویی های اولیه به بهانه مقدمه چینی، تازه آغاز می شود. در حالی که این 30-40 دقیقه را می توان در نهایت در 3 الی 5 دقیقه گنجاند و بقیه را حذف نمود و هیچ خدشه ای هم به اثر وارد نشود. مقایسه نمایید مثلا با فیلمی همچون "پنجره رو به حیاط پشتی" اثر آلفرد هیچکاک که همه رمز گشایی کاراکتر اصلی طی یک حرکت 20-30 ثانیه ای دوربین انجام و کل مقدمه چینی فیلم به همراه معرفی کاراکترهای اصلی در مدت 5 دقیقه جمع شده و ماجرای اصلی هم قبل از فرارسیدن دقیقه 6 شروع می شود و تا دقیقه 109 یعنی کمتر از دو دقیقه به پایان فیلم با فراز و نشیب نفس گیری ادامه می یابد. اما "برادران لیلا" در واقع حدود 45 دقیقه به پایانش، تمام می شود. یعنی در همان مراسم عروسی، پدر خانواده که قرار است 45 دقیقه دیگر بمیرد، با عمل بچه هایش در واقع می میرد. عدم توفیق پسرها در به راه انداختن کار وشغل هم پیش از آن و در طی سخنرانی های متعددشان مشخص و معلوم شده و همچنین فروپاشی رابطه شان با پدر و مادر که بارها در طول فیلم بحران آن رابطه را شیرفهم شدیم و در همان مراسم عروسی تیر خلاصش زده شد. بقیه در کامنت های خودم: