نقل است که در بلخ قحطی عظیم بود، چنانکه یکدیگر می‌خوردند، غلامی دید در بازار شادمان و خندان. گفت: ای غلام، چه جای خرمی است؟ نبینی که خلق از گرسنگی چون اند؟ غلام گفت: مرا چه باک که من بنده کسی ام که وی را دهی است خاصه و چندین غله دارد. مرا گرسنه نگذارد. شقیق آن جایگاه از دست برفت. گفت: الهی این غلام به خواجه ای که انبار داشته باشد چنین شاد باشد. تومالک الملوکی و روزی پذیرفته ما چرا اندوه خوریم؟ درحال از شغل دنیا رجوع کرد و توبة نصوح کرد و روی به راه حق نهاد و در توکل به حد کمال رسید. پیوسته گفتی: من شاگرد غلامی ام. #عطار _ذکر شقیق بلخی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

آن انسان به معنای واقعی ،رشد یافته است که انسان ها را ،اجزاء خود می داند، با سقوط و مرگ هر یک از آنها تباهیِ جزئی از خود را مشاهده می کند. #استاد علامه جعفری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

چونک رسول از قنق گشت ملول و شد ترش ناصح ایزدی ورا کرد عتاب در عبس #مولانا قنق= مهمان عتاب= سرزنش عبس= اخم کردن دریافتها "مهمان" ، فکرها و اتفاقات این لحظه هستند که باید پذیرایی کنی و مقاومت نکنی به هر وضعیتی که می رسید "صبر "کنید و آن اتفاق را مانند" مهمان" پذیرا باشید. https://eitaa.com/TAMASHAGAH

آرامش ، رهایی از طوفان نیست بلکه آرام زندگی کردن، در میان طوفان است✋😊 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

گر بیایی ؛ دهمت جان و نیایی کُشَدَم غم من که بایست بمیرم ؛ چه بیایی ، چه نیایی ❤️ #سعدی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

در حقیقت دل به گفتار دروغ نمی‌آرامد چنانکه روغن هم وقتی خالص نباشد البته چراغ را نمی‌افروزد. در تبیین این دعوی، مولانا می‌گوید که وقتی انسان بیمار و بد دهان باشد چاشنی چیزها را درک نمی‌کند و دل هم وقتی از رنج و علت، سالم باشد طعم کذب و صدق را درک می‌کند. نردبان شکسته #عبدالحسین_زرین_کوب گفت: هر مردی که باشد بد گمان نشنود او راست را با صد نشان هر درونی که خیال اندیش شد چون دلیل آری خیالش بیش شد چون سخن در وی رود، علت شود تیغ غازی دزد را آلت شود پس جواب او سکوت است و سکون هست با ابله سخن گفتن، جنون #مولانا #مثنوی_معنوی_دفتردوم https://eitaa.com/TAMASHAGAH