✍ زیست جهان ۲۰ درصدی؛ چالش‌های سبک زندگی اسلامی در دنیای مدرن/ مهدی نظری 🔹 در تصویری کلان از سبک زندگی ایرانی، جامعه را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد: گروهی ۲۰ درصدی که در جهان‌بینی مدرن و پست‌مدرن غرق شده‌اند، با سبک زندگی‌ای که قرابت بیشتری با ارزش‌های غربی دارد و حتی تقویمشان میلادی است؛ گروهی میانه ۶۰ درصدی که در تلفیقی از مدرنیته و ارزش‌های اسلامی زیست می‌کنند؛ و سرانجام، ۲۰ درصدی که سبک زندگی‌شان بر مبنای آموزه‌های اصیل اسلامی بنا شده است، جایی که «حرام الهی» خط قرمزی است که به هیچ قیمتی از آن عبور نمی‌کنند. این دسته‌ی ۲۰ درصدی، فرزندان خود را با حساسیت و دقتی دوچندان پرورش می‌دهند، چرا که در دنیایی که روزبه‌روز مرز میان ارزش‌ها در هم تنیده‌تر می‌شود، محافظت از هویت دینی‌شان یک چالش اساسی است. آنان می‌خواهند فرزندانشان در چارچوب آموزه‌های اسلام رشد کنند و به مفاهیمی چون حلال و حرام، حیا و طهارت، آگاهانه و از سر تعبد پایبند باشند. اما این مسیر، بدون موانع نیست. 🔸وقتی حکمرانی فرهنگی، تعارض ایجاد می‌کند در فضای عمومی، رویدادهای مذهبی، همچون مراسم نیمه شعبان یا برنامه‌های عزاداری، همواره محملی برای اتصال عاطفی و معنوی خانواده‌های دیندار بوده است. اما در سال‌های اخیر، حضور موسیقی‌های پرشور، نورپردازی‌های غربی‌شده و تلاش برای بومی‌سازی برخی نمادهای مدرن در این برنامه‌ها، این خانواده‌ها را با یک پرسش جدی روبه‌رو کرده است: آیا این همان سبک زندگی اسلامی است که قرار بود حفظش کنیم؟ فرزندانی که در این خانواده‌ها رشد می‌کنند، زمانی که می‌بینند در حکومتی اسلامی، برخی سبک‌های موسیقی که پیش‌تر مطرب و ناپسند تلقی می‌شدند، در برنامه‌های مذهبی جریان دارند، دچار نوعی سردرگمی می‌شوند. آنان از خود می‌پرسند: اگر موسیقی شاد جایز است، پس چه تفاوتی میان این موسیقی و آنچه والدینمان از آن منعمان می‌کنند، وجود دارد؟ این تناقض نه‌تنها فرزندان، بلکه والدین را نیز در برابر یک بحران فکری قرار می‌دهد. والدینی که سال‌ها کوشیده‌اند فرزندان خود را از برخی انواع موسیقی دور نگه دارند، اکنون مشاهده می‌کنند که همان سبک‌ها، با اندکی تغییر و در چارچوبی جدید، در مناسک مذهبی جای گرفته است. آیا این امر، فرزندان را نسبت به مرزهای شرعی دچار تردید نخواهد کرد؟ 🔹بومی‌سازی مدرنیته یا مدرن‌سازی دیانت؟ یکی از چالش‌های دیگر، تلاش برای بومی‌سازی مدرنیته است؛ رویکردی که قصد دارد جلوه‌های تکنولوژیک و فرهنگی مدرن را با ارزش‌های اسلامی ترکیب کند. اما پرسش اینجاست که آیا این بومی‌سازی، واقعاً در راستای حفظ ارزش‌های اسلامی است، یا صرفاً نسخه‌ای محلی از همان فرهنگ مدرن که کم‌کم، روح و جوهره‌ی دین را دستخوش تغییر می‌کند؟ گاه، این روند به‌گونه‌ای پیش می‌رود که نه‌تنها ابزارها، بلکه خود ارزش‌های مدرن نیز در ناخودآگاه جامعه پذیرفته می‌شود. در چنین شرایطی، مرزبندی میان آنچه واقعاً اسلامی است و آنچه صرفاً ظاهری اسلامی به خود گرفته، دشوارتر از همیشه خواهد شد. 🔸مرجعیت دینی و اختلاف دیدگاه‌ها در این میان، یکی دیگر از عوامل پیچیده‌کننده‌ی این چالش، تفاوت دیدگاه‌های مراجع تقلید در قبال موسیقی و سایر مظاهر فرهنگی است. برخی مراجع، محدوده‌ی مجاز را وسیع‌تر می‌بینند، در حالی که برخی دیگر سختگیرانه‌تر برخورد می‌کنند. خانواده‌هایی که مرجع تقلیدشان نگاه سخت‌گیرانه‌تری دارد، وقتی می‌بینند در برنامه‌های رسمی، برداشتی متفاوت از موسیقی ارائه می‌شود، دچار نوعی احساس تعارض می‌شوند. این شکاف، زمینه را برای دوگانگی بیشتر فراهم می‌کند؛ از یک سو فرزندی که در جامعه با موسیقی‌های پرشور روبه‌رو است، و از سوی دیگر، والدینی که او را از چنین فضاهایی نهی می‌کنند. در نهایت، این تضاد می‌تواند به یک چالش هویتی برای نسل جدید تبدیل شود: آیا باید به تربیت خانوادگی خود وفادار بمانند یا با جریان رسمی همراه شوند؟ 🔹فرجام سخن؛ غربت در وطن در این میان، این خانواده‌ها و فرزندانشان گاه حس غریبی را تجربه می‌کنند. آنان نه کاملاً در زیست جهان مدرن پذیرفته می‌شوند، و نه آن‌طور که باید و شاید، سبک زندگی‌شان در ساختار فرهنگی و اجتماعی کشور مورد حمایت قرار می‌گیرد. این احساس غربت، یادآور مصرع معروفی است: «من چه گویم که غریب است دلم در وطنم...» شاید وقت آن رسیده باشد که درباره‌ی سیاست‌های فرهنگی و تأثیرات آن بر سبک زندگی اقشار متدین، تأملی دوباره کنیم. اگر قرار است «سبک زندگی اسلامی» حفظ شود، باید به گونه‌ای باشد که برای پیروان واقعی آن، معنای اصیل خود را از دست ندهد و آنان را دچار سرگشتگی در مرزهای تعریف‌شده‌ی دیانت نکند. #زیست_جهان #سیاستگذاری_فرهنگی #حکومت_اسلامی #حسینیه_معلی #نیمه_شعبان #جمکران #موسیقی #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi

🎥 مستند «بچه های نسبتا بد» 🎞 مستندی بی‌پروا و جنجالی است که پرده از دنیای پنهان و هیجان‌انگیز دهه هشتادی‌ها برمی‌دارد؛ نسلی که نه‌تنها از چهارچوب‌های سنتی، از جمله دین و عرف، عبور کرده، بلکه به‌دنبال بازتعریف هویت و روابط خود در دنیای مدرن است. 📲 دانلود، سرچ لینک زیر در تلگرام: https://t.me/lz_so/44811 #هویت #مستند #حجاب #حکومت_اسلامی #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi

✍ هویت زودرس در طلاب نوجوان؛ چالشی نادیده در نظام تربیتی حوزه/ مهدی نظری 🧠 هویت به‌عنوان مفهومی بنیادین در روان‌شناسی رشد، همواره مورد توجه اندیشمندان این حوزه بوده است. جیمز مارسیا، نظریه‌پرداز برجسته در این عرصه، چهار وضعیت هویتی را مطرح می‌کند: هویت موفق، هویت دیررس، هویت زودرس و هویت سردرگم. هویت زودرس به وضعیتی اطلاق می‌شود که فرد بدون تجربه‌ی یک بحران هویتی و بدون بررسی و جست‌وجوی گزینه‌های مختلف، به مجموعه‌ای از باورها، ارزش‌ها و اهداف متعهد می‌شود. این تعهدات معمولاً تحت تأثیر خانواده، سنت‌ها یا محیط اجتماعی شکل می‌گیرند، نه نتیجه‌ی یک انتخاب آگاهانه و مستقل. 👤 در این میان، گروهی از نوجوانان که غالباً مغفول مانده‌اند، طلاب نوجوان هستند. نوجوانانی که از سنین ۱۴ سالگی وارد حوزه‌های علمیه می‌شوند و به دلیل قرار گرفتن در بستر آموزشی و زیست‌بوم خاص حوزه، در معرض پذیرش یک هویت پیش‌ساخته قرار دارند. تحولات دنیای مدرن و زیست دیجیتال، موجب سیالیت روزافزون هویت در این دوران شده است، به‌گونه‌ای که نوجوانان نیازمند فرایند آگاهی‌بخشی و تجربه‌اندوزی‌اند تا پس از گذر از تأملات عمیق، تعهدات هویتی مستحکمی را برای خود ترسیم کنند. اما طلاب نوجوان، بدون آنکه این فرایند را طی کنند، مستقیماً در موقعیتی قرار می‌گیرند که از آنان انتظار پذیرش یک هویت تثبیت‌شده وجود دارد. 📿 این هویت زودرس، پیامدهای متعددی را در پی دارد. از جمله، پس از گذشت چند سال، برخی از این طلاب که در ابتدا بدون تأمل و جست‌وجوی شخصی، هویت حوزوی را پذیرفته بودند، به دلیل تحولات فکری و تجربیات جدید، دچار بحران‌های هویتی شدید می‌شوند. این بحران‌ها گاه به ترک تحصیل از حوزه و حتی طرد ارزش‌ها و هنجارهای حوزوی منجر می‌شود. جالب آنکه برخی از این طلاب پس از خروج از حوزه، رفتارها و پوشش‌هایی را برمی‌گزینند که در تضاد آشکار با ارزش‌های سابق آنان است، تا جایی که حتی نوجوانان مذهبیِ عادی نیز چنین تغییرات شدیدی را تجربه نمی‌کنند. این پدیده را می‌توان از پیامدهای هویت زودرس دانست، چرا که فرد بدون درونی‌سازی عمیق ارزش‌ها، به پذیرش سطحی آن‌ها تن داده است. 💊 لذا لازم است سیاست‌گذاران فرهنگی حوزه‌های علمیه، توجه ویژه‌ای به مسئله هویت‌یابی نوجوانان طلبه داشته باشند و بسترهای لازم برای آگاهی‌بخشی، تفکر انتقادی و تجربه‌محوری را فراهم آورند. تنها از این طریق است که می‌توان از شکل‌گیری هویت‌های زودرس و ناپایدار جلوگیری کرد و مسیر رشد و استقرار یک هویت متعهدانه و مستحکم را برای طلاب جوان هموار ساخت. #هویت #زیست_جهان #نقد_حوزه #روحانیت #سیاستگذاری_فرهنگی #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi

🎥 منابع کسب هویت در دو نسل نوجوان 📿نوجوانان نسل گذشته هویت خود را از خانواده، مسجد، بسیج و گروه‌های فکری و دینی می‌گرفتند. رسانه آن‌ها کتاب و مباحث دینی بود و ارزش‌هایشان در این چارچوب شکل می‌گرفت. 📱نوجوانان نسل جدید عمدتاً از رسانه‌های دیجیتال و فضای مجازی هویت می‌گیرند. کتاب، موسیقی و محتوای مصرفی آن‌ها ریشه در فرهنگ غربی دارد و گروه‌های همسال و خانواده نیز در این تغییر نقش داشته‌اند. 💡این تفاوت منابع کسب هویت، فاصله و شکاف هویتی را میان دو نسل نوجوان آشکارا مشخص می‌کند. #هویت #زیست_جهان #نوجوان #حکومت_اسلامی #تأمل 👇👇 @Taammolate_talabegi