6⃣تالیفات خود #امام_حسن_عسکری_علیه_السلام : ✅حضرت امام حسن عسکری(ع) علاوه بر تربیت شاگردان و تشویق نویسندگان، خود نیز دست به قلم برده و کتب و نامه های فراوانی را برای توسعه علم و دانش و هدایت و راهنمایی جامعه از خود به یادگار گذاشته است که به نمونه هایی اشاره می شود : ۱)تفسیر القرآن که حسن بن خالد برادر محمد بن خالد آن را نقل کرده است. قابل یادآوری است که امروزه کتابی با عنوان «تفسیر الامام العسکری(ع)» موجود است که عالمان رجال و حدیث بر آن نقدها دارند و آن را غیر از نوشته اصلی می دانند. ۲)کتاب «المنقبه» که مشتمل بر بسیاری از احکام و مسائل حلال و حرام است. به جز اینها کتب دیگری نیز به آن حضرت منسوب است. 📚منابع : ۱)الذریعه علامه تهرانی، ج۳، ص۱۴۹ ۲)تدوین السنّة حسینی، ص۱۸۵ @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 8️⃣ #معرفی_کتاب：📚 کتاب «حیاة الامام الحسن العسکری(ع)» بیان تاریخ زندگانی امام حسن عسکری(ع) در زمینه های مختلف از جمله سلوک فردی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و فعالیت های علمی و دینی ایشان به زبان عربی؛ اثر مرحوم شیخ باقر شریف قرشی✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 کتاب «زندگانی امام حسن عسکری(ع)» @TarikhEslam

✨🔹🔷🔶♦️🔶🔷🔹✨ ❤️نهم ربیع الاول، روز تجدید عهد با منجی عالم بشریت، قائم آل محمد(عج)🌹 @TarikhEslam

#پرسش_و_پاسخ سوال0️⃣1️⃣ : آیا برگزاری مراسم آغاز امامت امام عصر(ارواحنا فداه) در نهم ربیع الاول بدعت است؟👇 📚پاسخ این سوال، از بیان حضرت آیت الله #استاد_عندلیب_همدانی :👇 @TarikhEslam

✍پاسخ : عده ای گفته اند : چون در هیچ روایتی ولو ضعیفة السند، دستور به برپایی چنین مراسمی در نهم ربیع داده نشده است، پس انجام این عمل بدعت است!! علاوه براین شما این جشن را چرا برای آغاز امامت امامان دیگر هم نمی گیرید؟ وانگهی آغاز امامت ایشان نهم ربیع الاول نیست، بلکه هشتم آن ماه است! پس چرا نهم را جشن می گیرید؟ در پاسخ عرض می شود : 1⃣بدعت یعنی کسی غصب مقام شارع کند و گفتار یا رفتاری را به دین خدا نسبت دهد که در دین نیامده است. پس اگر امری موافق کلام شارع بود، دیگر بدعت نیست. و موافقت با سخن شارع بر دو نوع است : 🔸۱)به طور خاص دلیل معتبری بر شرعی بودن آن عمل دلالت کند، مثل گریه ی بر مصائب حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) 🔸۲)دلیلی معتبر به صورت عام این عمل را هم شامل شود، مثل زنجیر زدن که تحت عنوان عام جزع داخل است. واضح است هیچ یک از دو مورد فوق بدعت نیست، بله در مورد دوم نباید انجام خصوص این عمل رابه شارع منتسب کنیم، یعنی نباید بگوییم شارع به طور خاص زنجیر زنی را توصیه فرموده است. حقیر در مباحث فقه الشعائر از دسته ی اول تعبیر به شعائر منصوصه به نص خاص کرده ام، و نام بخش دوم را شعائر منصوصه به نص عام گذاشته ام. حال عرض ما این است که؛ برقراری مراسم جشن در موالید معصومین(علیهم السلام) به دلیل خاص در کدام روایت معتبر آمده است؟! اگر نیامده که قطعا نیامده است، چرا آنها را بدعت نمی دانیم؟ پاسخ این است که چون مصداق احیاء و زنده نگاه داشتن نام و یاد ائمه(علیهم السلام) است و چون مصداق شادمان بودن در شادمانی آنهاست، و از آنجا که هر دو عنوان در روایات آمده است، و از آنجا که این مراسم مصداق عرفی آن دو عنوان عام هست، پس قطعا بدعت نیست. حال برقراری مراسم جشن به نام امام زمان(ارواحنافداه) در نیمه شعبان چه تفاوت ماهوی با نهم ربیع دارد که یکی را مصداق شعائر می دانید و دیگری را بدعت می شمرید؟! مگر نه این است که بدعت نبودن مراسم نیمه ی شعبان از این روست که مصداق عرفی «احیاء امر امامت» و «یفرحون لفرحنا» می باشد، حال چرا مراسم جشن و شادی در آغاز امامت امام عصر(عجل الله فرجه) بدعت شد؟! با اینکه قطعا مصداق عرفی هر دو عنوان یاد شده است. حقیقت این است که با توجه به بیان فوق ،جشن و شادمانی در آغازین روزهای امامت آن حضرت، از مصادیق بارز شعائر دینی منصوصه به نص عام است و بدعت شمردن آن قطعا و یقینا ناروا و ناصحیح است. به این عزیزانی که این گونه مطالب را بیان و یا پخش می کنند عرض می کنم : مگر نه این است که الان شیوه های عزاداری تفاوتهایی صوری با گذشته پیدا کرده است، در عین حال اگر این اعمال به عنوان اولی مباح باشند و نه حرام، همه ی فقها آنها را به عنوان ثانوی(= شعائر) مستحب می شمرند، ومی گویند : اگر چه خصوص این عمل دلیل خاصی ندارد، اما چون مصداق آن عناوین کلی است، پس انجام آن بلامانع است. آیا عرف، روز آغاز رهبری رهبر محبوب خود را روز شادی نمی داند؟! آیا با این جشنها مردم به یاد امام غائب از نظرشان نمی افتند؟! 2⃣آیا نباید در عصر طولانی غیبت که در روایات از سختی و دشواریش بسیار سخن به میان آمده است، و چه بسا دلهای مردم از نام و یاد او غافل بماند، و فراموش کنند که امامی دارند که در عین غیبت ناظر گفتار و رفتار آنهاست، روز شروع امامت او را به آنها متذکر شد؟! آیا قیاس این زمان با زمانهای دیگر صحیح است؟! به راستی جای شگفتی دارد یک استاد حوزه بگوید : چون برای امامان دیگر مراسم آغاز امامت نمی گیریم، پس برای آغاز امامت امام عصر هم نباید جشن گرفت!! 3⃣درست است شروع امامت از روز هشتم است، ولی معلوم است که آن روز را به حرمت شهادت امام حسن عسکری(سلام الله علیه) جشن نمی گیرند، آیا اگر با فاصله ی کمی آن هم به حرمت امام عسکری(ع) این جشن صورت گرفت بدعت است؟! شما چرا به برقراری مراسم میلاد امام عصر تا چند روز بعد از آن که در همه جا مرسوم است و خودتان هم به حق مؤید و مروج آن هستید، چنین اشکال سستی را مطرح نمی کنید؟! عجیبتر اینکه گوینده ی محترم نه تنها مردم شادمان در آغاز امامت امامشان را متهم به بدعت می کند، بلکه انجام این عمل را موجب ناخشنودی قلب مقدس حضرت صدیقه(سلام الله علیها) و غضب آن حضرت(ع) می شمرد!! 📚منبع : کانال تلگرامی (حسینیه) استاد عندلیب همدانی @TarikhEslam

#امام_زمان_علیه_السلام 👤از #امام_جعفر_صادق_علیه_السلام سؤال شد : 📋《هَلْ وُلِدَ الْقَائِمُ(علیه السلام)؟!》 ♦️آیا حضرت قائم(ع) (در عصر ما) به دنیا آمده است؟ حضرت(ع) فرمود： 📋《لَا وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي!》 ♦️نه! اگر او را درک می‌کردم تمام عمر خود را صرف خدمتش می‌کردم.(۱) 👤علامه امینی می نویسد : دعبل خزاعی می گوید : نزد #امام_رضا_علیه_السلام قصیده ای خواندم، تا اینکه به این ابیات رسیدم. 📋«خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ‏ يَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ والْبَرَكَاتِ‏..» ♦️ظهور امامى كه ناگزير از آن هستيم، حتمى است، او به نام خدا و بركات او قيام می كند.. در این هنگام؛ 📋«وَضَعَ يَدَهُ عَلَى رَأسِهِ وَ تَوَاضَعَ قَائِمَاً وَ دَعَى لَهُ بِالفَرَجِ وَ قَالَ : اَللّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ و سَهِّلْ مَخْرَجَهُ» ♦️حضرت(ع) ایستادند و دست مبارک را بر سر خویش قرار دادند و برای فرج امام زمان(عج) دعا کردند و فرمودند : خدایا فرجش را تعجیل فرما و قیامش را آسان گردان.(۲) 📚منابع : ۱)الغیبة نعمانی، ص٢۴۵ ۲)الغدیر علامه امینی، ج۲، ص۳۶۱ @TarikhEslam

#امام_زمان_علیه_السلام 👤 #امام_علی_علیه_السلام می فرماید : 📋《لِلْقَائِمِ مِنَّا غَيْبَةٌ أمَدُهَا طَوِيلٌ كَأنِّي بِالشِّيعَةِ يَجُولُونَ جَوَلَانَ النَّعَمِ فِي غَيْبَتِهِ يَطْلُبُونَ الْمَرْعَى فَلَا يَجِدُونَهُ! ألَا فَمَنْ ثَبَتَ مِنْهُمْ عَلَى دِينِهِ وَلَمْ يَقْسُ قَلْبُهُ لِطُولِ أَمَدِ غَيْبَةِ إمَامِهِ فَهُوَ مَعِي فِي دَرَجَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ! ثُمَّ قَالَ(ع) : إنَّ الْقَائِمَ مِنَّا إذَا قَامَ لَمْ يَكُنْ لِأحَدٍ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ فَلِذَلِكَ تَخْفَى وِلَادَتُهُ وَيَغِيبُ شَخْصُهُ》 ♦️قائم ما غيبتى طولانى خواهد داشت و شيعيان را چنان مى‏ بينم كه براى پيدا كردن او دشت و صحرا را زير پا می گذارند ولی او را پيدا نمی كنند. بدانيد آنها كه در غيبت وى در دين خود ثابت بمانند و از طول مدت غيبتش منكر او نشوند، روز قيامت با من خواهند بود. آنگاه فرمود : زمانی که قائم ما ظهور كند، بيعت هيچ‌كس در گردن او نمی‌باشد؛ ازاين‌رو ولادتش پوشيده خواهد ماند و خودش از نظرها پنهان مى‏ شود.(۱) 📚منبع : ۱)کمال الدین شیخ صدوق، ج۱، ص۳۰۳ @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 9️⃣ #معرفی_کتاب :📚 کتاب «منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر(ع)» از کتب منبع در زمینه مهدویت، به زبان عربی در سه جلد؛ اثر مرحوم آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚 کتاب «منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر(ع)» @TarikhEslam

#پرسش_و_پاسخ سوال1️⃣1️⃣ : «نهم ربیع» چه روزی است؟👇 @TarikhEslam

✍پاسخ : از دیرباز در روز «نهم ربیع الاول» جشنی به مناسبت مرگ خلیفه دوم «عمر بن خطاب» موسوم به «عیدُ الزهراء(س)» یا «فَرحَةُ الزهراء(س)» یا «عمرکشون» برگزار می شود. اما این روز یعنی روز «نهم ربیع» دو مناسبت بیشتر ندارد : ۱)روز آغاز امامت امام زمان(ع) ۲)روز هلاکت «عمر بن سعد بن ابی الوقّاص»(۱) منبع تاریخی معتبری که به کشته‌ شدن «عمر بن خطاب» در ماه ربیع الاول اشاره داشته باشد، وجود ندارد و منابع معتبر تاریخی، روزمرگ «عمر بن خطاب» را در روز بیست و ششم ماه ذی الحجه سال ۲۳ هجری نوشته اند. به طور مثال؛ 👤«احمد بن یحیی بلاذری»(۲۷۹ق) به نقل از «محمد بن عمر واقدی»(۲۰۹ق) می نویسد : «طُعِنَ عُمَرُ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ لِأَرْبَعِ ليالٍ بَقِينَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ» عمر بن خطاب در روز چهارشنبه، چهار شب مانده از ذی الحجه سال بیست و سوم با چاقو ضربه خورد و مُرد.(۲) 👤«محمد بن سعد بغدادی»(۲۳۰ق) عین همین عبارت واقدی را می آورد.(۳) و دیگر منابع اهل سنت در این باب.(۴) از آنجایی که اين مسئله در ميان اهل سنت اجماعى است و مخالفى ندارد، به اقوال برخی از علمای شیعه اشاره می کنیم. 👤شيخ مفيد(۴۱۳ق) می نویسد : «وَ فِى اليَومِ السَادِسِ وَ العِشرِينَ مِنهُ سِنَةَ ثُلث وَ عِشرينَ مِن الهِجرَةِ طُعِنَ عُمَرُ بنُ الخَطَّابِ» عمربن خطاب در ۲۶ ذى‌الحجه سال ۲۳ هجرى ضربه‌ چاقو خورد و مُرد.(۵) 👤«محمد بن ادریس حلی»(۵۹۸ق) می نویسد : «وَ قَد يَلتَبِسُ عَلَى بَعضِ أَصحَابنَا يَومَ قَبضِ عُمرِ بنِ الخَطَّابِ، فَيَظُنُّ أنُّه يَومَ التَاسِعِ مِن رَبِيعِ الأَوَّلِ وَ هَذَا خَطَأ مِن قَائِلهِ بِإِجمَاعِ أَهلِ التَارِيخِ وَ السِيَرِ وَ قَد حَقَّقَ ذَلكَ شَيخَنَا المُفیدُ، فِي كِتَابهِ كِتَابِ التَوارِيخِ، وَ ذَهَبَ إلَى مَا قُلنَاهُ» بر بعضی از علمای اصحاب ما(امامیه) این امر مشتبه شده است و فکر کرده اند که روز قتل عمر بن خطاب، همانا نهم ربیع الاول می باشد و هر کس این سخن را بگوید به اجماع اهل تاریخ و سیره، اشتباه کرده است و شیخ مفید نیز در کتاب تاریخی خود، همین نظر را قائل است‌.(۶) 👤«سید بن طاووس(۶۶۴ق)»(۷) 👤«رضی الدین علی بن یوسف(۷۰۳ق)»(۸) 👤«حسن‌ بن يوسف حلی(۷۲۶)»(۹) 👤«ابراهیم بن علی کفهمی»(۹۰۵ق) می نویسد : «بَلِ الإِجمَاعُ حَاصِلُ الشِّيعَةِ وَ أَهلُ السُّنَةِ عَلَی ذَلِکَ» اجماع شیعه و سنی بر این امر وجود دارد که قتل عمر بن خطاب در ۲۶ ذی الحجة اتفاق افتاده است.(۱۰) 👤«علامه مجلسی»(۱۱۱۰ق) می نویسد : «أَقُولُ مَا ذُكِرُ أنَّ مَقتَلَهُ كَانَ فِي ذِي الحَجِّةِ هُوَ المَشهُورُ بَينَ فُقَهَائِنَا الإِمَامِيَّةِ» آن چه در مورد مقتل خليفه دوم آمده است که در ماه ذی الحجّة اتفاق افتاده است، مشهور بين فقهای شيعه است.(۱۱) 🔎شاید علت برگزاری این چنین جشنی در این روز دو دلیل داشته باشد : ۱)تشابه اسمی «عمر بن سعد» با «عمر بن خطاب»! ۲)از آن جایی که مرگ خلیفه دوم نزدیک به ماه محرم بوده، از این جهت در آن ایام سرور و شادی انجام نمی شده است و مردم این مناسبت را در این ایام می گرفتند. 📚منابع : ۱)زاد المعاد مجلسی، ص۲۵۸ ۲)أنساب الأشراف بلاذری، ج۱۰، ص۴۳۹ ۳)الطبقات الکبری ابن سعد، ج۳، ص۲۷۸ ۴)تاریخ یعقوبی(۲۸۴ق)، ج۲، ص۱۵۹ /تاریخ مدینه ابن شَبه نمیری(۲۶۲ق)، ج۳، صص۸۹۵-۹۴۳ /تاریخ خلیفه بن خیاط عصفری(۲۴۰ق)، ص۱۰۹ /أخبار الطوال دینوری(۲۸۲ق)، ص۱۳۹ /تاریخ کبیر بخاری(۲۵۶ق)، ج۶، ص۱۳۸ /المصنف ابن أبی شیبه کوفی(۲۳۵ق)، ج۸، ص۴۱ /تاریخ طبری(۳۱۰ق)، ج۳، ص۲۶۵ /المعارف ابن قُتَیبه دینَوری(۲۷۶ق)، ص۱۸۳ /الفتوح ابن أعثم کوفی(۳۱۴ق)، ج۲، ص۲۳۲۹ /الموطأ مالک بن انس(۱۷۹ق)، ج۲، ص۸۲۴ /الآحاد والمثانی ضحاک(۲۸۷ق)، ج۱، ص۱۰۲ /المصنف عبدالرزاق صنعانی(۲۱۱ق)، ج۱۱، ص۳۱۵ /مسند احمد بن حنبل(۲۴۱ق)، ج۱، ص۵۵ /طبقات الکبری ابن سعد(۲۳۰ق)، ج۳، ص۳۶۴ /أنساب الأشراف بلاذری(۲۷۹ق)، ج۱۰، ص۴۳۹ /المحبر محمد بن حبیب هاشمی بغدادی(۲۴۵ق)، ص۱۴ /الثقات ابن حبان(۳۵۴ق)، ج۲، ص۲۳۸ /مسند علی بن جعد بن عبید(۲۳۰ق)، ص۱۹۵ /التنبیه و الإشراف مسعودی(۳۴۵ق)، ص۲۵۰ /الاستیعاب ابن عبد البِرّ(۴۶۳ق)، ج۳، ص۱۱۵۲ /المعجم الکبیر طبرانی(۳۶۰ق)، ج۱، ص۷۰ /مستدرک حاکم نیشابوری(۴۰۵ق)، ج۳، ص۹۲ /التعدیل و التجریح سلیمان بن خلف باجی(۴۷۴ق)، ج۳، ص۱۰۵۴ /سنن الکبری بیهقی(۴۵۸ق)، ج۸، ص۱۵۰ /البدء و التاریخ مطهر بن طاهر مقدسی(۵۰۷ق)، ج۵، ص۱۹۱ /تاریخ مدینة دمشق ابن عساکر(۵۷۱ق)، ج۴۴، ص۱۴ /صفوة الصفوه ابن جوزی(۵۹۷ق)، ج۱، ص۲۹۱ /اُسد الغابه ابن اثیر(۶۳۰ق)، ج۴، ص۷۷ /شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید(۶۵۶ق)، ج۱۲، ص۱۸ ۵)مسارّ الشيعة شیخ مفید، ص۲۳ ۶)السرائر محمد بن ادریس، ج۱، ص۴۱۹ ۷)إقبال‏ الأعمال سید بن طاووس، ص۵۳۰ ۸)العدد القویة على‌ بن يوسف حلّى، ص۳۲۸ ۹)تذکرة الفقهاء ابن يوسف حلّى، ج۶، ص۱۹۵ ۱۰)المصباح ابراهیم کفهمی، ص۵۱۰ ۱۱)بحارالانوار مجلسی، ج۳۱، ص۱۱۸ @TarikhEslam

#پرسش_و_پاسخ سوال2️⃣1️⃣ : آیا جشنی که موسوم است به «عیدُ الزهراء(س)» یا «فَرحَةُ الزهراء(س)» در نهم ربیع، از نظر تاریخی اعتبار دارد؟👇 #مراسم_عید_الزهراء #مراسم_عمر_کشون @TarikhEslam

🎙پاسخ این سوال را از بیان #استاد_رجبی_دوانی بشنوید :👆 @TarikhEslam

📅دهم ربیع الاوّل سال ۲۵ عام الفیل(۲۸ سال پيش از هجرت) سالروز ازدواج حضرت رسول اکرم(ص) با امّ المومنین حضرت خدیجه(سلام الله علیها) :👇 #حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها #وقایع_ماه_ربیع_الاول @TarikhEslam

📜جریان خواستگاری حضرت خدیجه(س) از حضرت رسول اکرم(ص) :👇 ✅حضرت رسول اکرم(ص) قبل از رسالت، سفرهایی تجاری به شام داشت که یکی از آنها با اموال حضرت خدیجه(س) بود. مورخان در ارتباط با این سفر چنین نقل کرده‌اند : حضرت ابوطالب به پیامبر اکرم(ص) گفت تا به خدیجه(س) پیشنهاد دهد که اموال خود را به او بسپارد تا با آنها تجارت کرده و در سود شریک یکدیگر باشند. رسول اکرم(ص) با آن‌ که به چنین تجارتی بی‌ میل نبود، اما از این‌ که خود چنین تقاضایی کند سر باز زد. ابوطالب خود نزد خدیجه(س) رفت و این پیشنهاد را مطرح کرده و گفت : چند برابر مبلغی که به دیگران برای تجارت می‌دهی، به محمد(ص) بده تا تجارت کند. خدیجه گفت : اگر این تقاضا را برای افراد ناشناس می‌کردی، می‌پذیرفتم چه رسد به آشنایی که موجّه است! به دنبال آن، خدیجه(س) مال التجاره‌ای به رسول اکرم(س) داده و غلام خود به نام مَیْسَرَه را نیز با این سفارش همراهش کرد، تا گوش به فرمان ایشان بوده و احترام حضرتشان را در هر حال مراعات کند. البته برخی منابع معتقدند که خود حضرت خدیجه(س) پیشنهاد چنین تجارت و شراکتی را به رسول اکرم(ص) داد و بیش از اموالی که به دیگران می‌داد به حضرتشان ‌پرداخت. این سفر تجاری، حاشیه‌هایی نیز داشت، از جمله آن‌که راهِبی رسول اکرم(ص) را دید و دانست که او همان پیامبر موعود است و این مژده را به گوش میسره نیز رساند. رسول اکرم(ص) در این سفر تجاری بسیار موفق بود. میسره نیز نزد خدیجه(س) رفت و گزارش سفر و ماجرای ملاقات با راهب نصرانی را به اطلاع او رساند. خدیجه(س) به لحاظ نسب، از افراد متوسط جامعه به شمار می‌آمد؛ اما از شرافت‌ مندترین آنان بود و اموال بسیاری نیز داشت. به همین دلیل، افراد بسیاری خواهان ازدواج با او بودند. پس از آن‌که سفر تجاری شام نیز با موفقیت و امانت‌ داری رسول اکرم(ص) به پایان رسید، خدیجه(س) دلبسته آن‌ حضرت(ص) شد و شخصی را پیش حضرتشان فرستاد (بدون این‌که بگوید از طرف خدیجه(س) آمده است) تا از میل رسول اکرم(ص) به ازدواج با خدیجه(س) آگاه شود. حضرت خدیجه(س) وقتی که رسول اکرم(ص) را مایل به ازدواج دید؛ فرستاده‌ای رسمی را با این پیام نزد حضرتشان فرستاد و گفت : من به سبب خویشاوندى، شرف، امانت، نیک‌ خویى و راست‌ گویى‌ ات به تو راغبم. رسول اکرم(ص) نیز جواب مثبت داد و به همراه ابوطالب و تعدادی از بنی‌ هاشم به خواستگاری خدیجه(س) رفتند. در ابتدای مجلس، ابوطالب به ورقة بن نوفل که از بستگان خدیجه(س) بود گفت : سپاس مخصوص پروردگار این خانه (کعبه) است، آن‌که ما را از نسل ابراهیم و فرزندان اسماعیل قرار داد و در حرم امنش جای داد و ما را داوران مردم قرار داد و این شهر را برایمان مبارک گرداند. براستی که برادرزاده‌ام با هیچ‌یک از مردان قریش مقایسه نمی‌شود مگر آن‌که از آنان برتر است، با هیچ مردی مقایسه نگردد جز آن‌که از او ارجمندتر است. اگرچه مال کم دارد ولی مال رزقی است بی‌دوام و سایه‌ای است ناپایدار. او و خدیجه خواستار یکدیگرند. ما نزد تو آمدیم تا او را البته با رضایت و به دستور خودش از شما خواستگاری کنیم. مهر هر مقدار بخواهید، نقد و نسیه آن برعهده من است. به پروردگار این خانه سوگند او آینده‌ای درخشان و آیینی فراگیر و دیدگاهی عمیق دارد. در نهایت، این خواستگاری به ثمر نشست و پیامبر اکرم(ص) با خدیجه کبری(س) ازدواج کردند. 📚منابع : ۱)الطبقات الکبری‏ ابن سعد، ج۱،‌ ص۱۰۴ ۲)مناقب ابن شهر آشوب، ج۱، ص۴۱ ۳)تاریخ طبری، ج۲، ص۲۸۱ @TarikhEslam