🔸پیداست که او با اصل قرار دادن خود ما – دست کم در شیوه ی زیستن – ضمن خط بطلان کشیدن بر ادعای برخی که او را جبری محض می دانند – ما را به انتخاب احسن دعوت می کند. 🔸خیام، #فناپذیری و بی اعتباری #دنیا و گذرا بودن عمر را همچون یک واقعیت غیرقابل تغییر می پذیرد؛ دچار یأس و نومیدی نمی شود، بلکه با دیدگاهی خوش بینانه، صدای مبارزه با غم و استقبال از شادمانی سر می دهد: شادی بطلب که حاصل عمر دمی است هر ذره زخاک کیقبادی و جمی است احوال جهان و عمر فانی و وجود خوابی و خیالی و فریبی و دمی است 🔸شاعر فرزانه، با بینشی #منطقی، عزم خود را جزم می کند تا از فرصت ناپایدار و بی بدیل موجود، نهایت بهره را برگیرد؛ زیرا می داند که تنها حقیقت ملموس و معتبر، «حال» است و «گذشته» و «آینده» به هیچ روی در اختیار کسی نیستند و نیز خوب دریافته است که اندیشیدن به گذشته ی از دست رفته و آینده ی نیامده و تضمین نشده، نتیجه ای جز خراب کردن «حال» و بر باد دادن عمر ندارد، بنابراین می گوید: از دی که گذشت هیچ از او یاد مکن فردا که نیامده است فریاد مکن از نامده و گذشته بنیاد مکن حالی خوش باش و عمر بر باد مکن 🔸فلسفه ی #اپیکوری خیام، برخلاف تصور برخی از مردم، با #لاابالیگیری و گریز از مسوولیت و به یک سو نهادن تجسس علمی همسویی ندارد؛ بلکه بر عکس، آثار و خدمات علمی او، نشانه ی آن هستند که وی پرهیز از غم های بیهوده و خودخوری های کاهنده را برای داشتن جسم سالمی می خواهد که عقل سالمی در آن مجال جولان یابد. 💠 نکته ی شاخص و عالمانه ی دیگری که گویای سلطه ی خیام بر #دانش و دلیل فراخی اندیشه ی اوست، اذعان این امر است که انسان با همه ی عظمتش، تنها جزئی از #آفرینش است، نه کل آن: یک قطره ی آب بود با دریا شد یک ذره ی خاک بود با زمین یکتا شد آمد شدن تو اندرین عالم چیست آمد مگسی پدید و ناپیدا شد. تهیه شده در: 💠کانال #فرقان_سایبری @Forqanecybery بازنشر از: 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 @Wiki_Shobhe