eitaa logo
کانال رسمی وابسته به آیت الله العظمی جوادی آملی
12.3هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
2هزار ویدیو
24 فایل
مرجع رسمی اطلاع رسانی از آخرین اخبار مرتبط با آیت الله العظمی جوادی آملی و بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء esra.ir تلفن : 3ــ37782001 -025 فکس: 37765253 -025 کانال دروس معظم له @a_javadiamoli_doross ارتباط با ادمین کانال @bonyad_esra_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠
جلوه قُرب

🔸 اگر کمالی برای اَبرار باشد، آن کمال حتماً برای مُقَرَّبین هم هست؛ اما عکس این نیست یعنی ممکن است که کمالاتی برای مُقَرَّبین باشد ولی برای اَبرار نباشد. 🔸 سوره «انسان» که بخش وسیعی از آن بر اهل بیت (علیهم السلام) تطبیق شده است، به این معنا نیست که جمیع کمالات آنها در همین حدّ منحصر است، بلکه یعنی این کمالات را دارند. در این سوره، زمینه اینکه از مقام اَبرار بالاترند و به مقام مُقَرَّبین رسیده اند هم وجود دارد. 🔸 در آیه هشتم این سوره فرمود: ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ﴾؛ عدّه ای ضمیر ﴿حُبِّهِ﴾ را به طعام برمی گردانند که این معنا در حدّ اَبرار است؛ یعنی اینها در عین حال که خودشان گرسنه اند و به طعام علاقه مندند، این طعام را به دیگران عطا می کنند؛ اما عدّه ای ضمیر ﴿حُبِّهِ﴾ را به «الله» برمی گردانند، این دیگر است نه مقام اَبرار! فرمود: ﴿وَ یطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ﴾. 🔸 اینکه فرمودند ما «خَوْفاً مِنَ النَّارِ» یا «شَوْقاً إِلَی الْجَنَّة» عبادت نمی کنیم، بلکه «حُبّاً» عبادت می کنیم؛ یعنی سیره ما در اطعام یتیم و مسکین و اسیر هم «حبّاً لله» است نه «خَوْفاً مِنَ النَّارِ» یا «شَوْقاً إِلَی الْجَنَّة». ↙️ آپارات: https://aparat.com/v/mdpy31x ↙️ یوتیوب: https://youtu.be/G1RWCar4F0I 📚 سوره مبارکه محمد (ص) جلسه 7 تاریخ: 1395/02/22 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠
حب و بغض
🔹 انسان در محبّت و عداوت، است؛ هر اندازه كه معرفت صحیحی داشته باشد، عداوت و محبّت او هم صحیح است یعنی تولّی و تبرّی او كه از فروع اساسی دین محسوب می‌ شود، صحیح خواهد بود. چون جان انسان، مجرّد است، در بند زمان و زمین نیست؛ لذا در قرآن كریم را كه یاد می‌ كند می‌ فرماید: ﴿إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیینَ ٭ وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّیونَ ٭ كِتَابٌ مَرْقُومٌ ٭ یشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾؛ یعنی نامه اعمال ، در كتابی است به نام علّیین كه آن كتاب، است. 🔹 بنابراین مقرّبین به جایی می ‌رسند كه هر كاری كه ابرار انجام دادند یا انجام بدهند آنها می‌ دانند؛ خواه ابرار خواه ابرار و و خواه مقرّبین گذشته و خواه مقرّبین حال و آینده. چنین وسعتی برای روح، در بُعد عقل نظر و علمی هست. 🔹 مطابق این گسترش بینش و معرفت، گسترش مَنش هم هست یعنی محبّت و عداوت او، تولّی و تبرّی او، به امتداد همین معرفت اوست. گاهی انسان با گذشته دور در است یا با گذشته دور در ارتباط عِدایی است؛ با آنها بد است یا با آنها خوب و همچنین است درباره آینده. 👈 از این لحاظ انسان می ‌تواند هم در سعادت سعادتمندان گذشته شریك باشد هم در جرم مجرمان و بزهكاران گذشته و همچنین نسبت به آینده! سرّش آن است كه اگر روح، مجرّد بود و معرفت او نسبت به گذشته و آینده، محیط بود و چنین انسانی مطابق با معرفت محیطش، تولّی و تبرّی خود را تنظیم و تدوین كرد، همان حُكم گذشته و آینده را خواهد داشت. 📚 اخلاق در قرآن جلسه 94 تاریخ: 1371 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra